Η έννοια του αιώνιου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου



Το γράψιμο αξίζει, είπε κάποιος γέρο-δάσκαλος στο καφενείο, το πρωί. Έστω και μια σειρά να γράψεις αξίζει! Ο γερο-δάσκαλος αποθανάτισε το γράψιμο. "Αποθανατίζω κάτι" ένα πρόσωπο, ένα τοπίο, ένα κείμενο σημαίνει κατά λέξη αφαιρώ τα αδύνατα στοιχεία, τα παροδικά.

Το ρήμα αποθανατίζω το χρησιμοποιούμε συνήθως στη φωτογράφιση. Στη φιλοσοφία θα το λέγαμε "χαρίζω τον εαυτό μου στο αιώνιο"(Σέλερ)



Τί είναι αιώνιο; Κατά μία έννοια αιώνιο είναι αυτό που διαρκεί για πάντα εις τους αιώνας των αιώνων. Αλλά τί σημασία έχει ο χρόνος για κάτι, που είναι άχρονο; Μάλλον η σωστή έννοια του αιωνίου δεν είναι χρονική (ποσοτική), αλλά ποιοτική.



Αιώνιο είναι αυτό που δεν χάνει ποτέ την αξία, που η αξία του «ουδέποτε εκπίπτει», όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος μιλώντας για την αγάπη. Το αιώνιο αξίζει παντού και πάντα. Είναι εδώ μαζί μας, σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά δεν είναι από τα στοιχεία αυτού του κόσμου.

«Εργάζεσθε μην βρώσιν την απολυμμένην», λέγει ο Κύριος. «αλλά την βρώσιν την μένουσαν εις ζωήν αιώνιον».



Το ερώτημα είναι αν ο εαυτός μας είναι αιώνιος ή είναι παροδικός, που πεθαίνει με το θάνατο του σώματος. Η γνώση του αιώνιου είναι και μια πειστική απόδειξη ότι η ζωή συνεχίζεται και μετά το θάνατο του σώματος.



Πολλοί λένε ότι ο εαυτός είναι απόρροια του σώματος. Αυτοί ούτε τον εαυτό τους γνωρίζουν ούτε την αιώνια ζωή και γι’ αυτό τους φαίνεται φυσικό, ότι μαζί με το σώμα διαλύεται και ο εαυτός μας, αυτό που ονομάζουμε «πρόσωπο».



Φτάνει να δει κανείς ότι το πρόσωπο δεσπόζει του σώματος και ότι γίνεται κατανοητό στους άλλους, όχι από τις αλλαγές του σώματος. Δεν είναι ανάγκη να δούμε τις αλλαγές του σώματος για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας,



Εφτά φορές, στη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου αλλάζει η σύσταση του σώματος και γενικά τα στοιχεία βρίσκονται σε διαρκή αλλαγή, αλλά ο εαυτός παραμένει ο ίδιος. Το «εγώ είμαι» μένει σταθερό από την αρχή, από τα παιδικά μας χρόνια, μέχρι το τέλος.


Το σώμα μας μοιάζει με το νερό του καταρράκτη, ,που ρέει συνεχώς, αλλά η καμπύλη του καταρράκτη μένει σταθερή. Σαν την καμπύλη του καταρράκτη που δεν αλλάζει με τη ροή του νερού , ο εαυτός μένει σταθερός παρά τις αλλαγές του σώματος
  Η λέξη "αιών" είναι σύνθετη. Αποτελείται  από τις λέξεις "αει" (πάντοτε)  και "ον" (ο άνθρωπος, ως το μόνο ον που γνωρίζει τον εαυτό του, που είναι παρών). Αιωνιότητα είναι η η αιώνια παρουσία.  Οι αρχαίοι Έλληνες λόγιοι που δημιούργησαν τη λέξη "αιών" πίστευαν στην αιώνια ζωή. Αυτό είναι το απαύγασμα της ελληνικής σκέψης, ότι αιωνιότητα είναι η αιώνια παρουσία. Αν δεν γνωρίζουμε την αιώνια ζωή ούτε τα αιώνια πράγματα γνωρίζουμε.
Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο γράφει για την αιώνια ζωή, στην προσευχή του Κυρίου για τους Μαθητές Του : Αυτή είναι η αιώνια ζωή, να γνωρίζουν τον αληθινό Θεό και αυτόν που απέστειλε Ιησού Χριστόν.  

Μια απάντηση στις άδικες κατηγορίες των εθνικών εναντίον των χριστιανών

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου



1. Οι χειρότεροι εχθροί των δουλοκτητών είναι οι πρώην δούλοι τους. Η αρχαία εθνική θρησκεία ήταν δουλοκτητική.
2. Οι εθνικοί (ειδωλολάτρες) είχαν θεσπίσει τη δουλεία γιατί καταφρονούσαν την χειρωνακτική εργασία. Διέκριναν την εργασία σε ανώτερη, αυτών που ζούσαν απ΄ τις περιουσίες τους (κτήματα και δούλοι) και σε κατώτερη, των χειρωνακτών.(Κικέρων).
3. Ποιοι έγραψαν τους κώδικες που βρίσκονται ακόμα στα μοναστήρια, χάρις στους οποίους διασώθηκε ο αρχαίος
Πολιτισμός (λογοτεχνία, φιλοσοφία, επιστήμη);
4. Ποιοι διέσωσαν την ελληνική γλώσσα;
5. Πού είναι ζωντανή και ακούγεται ακόμα και σήμερα η αρχαία ελληνική γλώσσα;
6. Ποιοί εθέσπισαν την ανεξιθρησκεία;

Σκευωρία και προβοκάτσια

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου



Ο στόχος των πολεμικών βιομηχανιών είναι οι μεγαλύτερες
κάθε φορά πωλήσεις όπλων. Η Επιστήμη συμβάλλει μεταξύ
των άλλων και στη βιομηχανία και  στο Εμπόριο των όπλων.
Οι μεγάλες δυνάμεις ενδιαφέρονται για τις πωλήσεις της βιομη
χανίας των όπλων, αντί να εργάζονται για τον αφοπλισμό και
την ειρήνη.

Με το στόχο αυτό πρέπει να ερμηνεύσουμε και την επεκτατική
πολιτική της Τουρκίας. Είναι πολύ πιθανόν η συμπεριφορά της
Τουρκίας να συνιστά προβοκάτσια με στόχο τις ολοένα και
μεγαλύτερες πολεμικές δαπάνες των χωρών που απειλούνται.

Όσο μεγαλύτερος είναι ο τρόμος που προκαλεί στα έθνη
ο Ερντογάν, τόσο μεγαλύτερα είναι τα κέρδη των πολεμικών
βιομηχανιών της Ρωσίας, της Αμερικής και της Κίνας κ.ά.

Ακόμα και η κατάρριψη ρωσικού αεροπλάνου από τους Τούρκους
πιθανόν να ήταν σε συννενόηση με τον Πούτιν. Έτσι εκτιμήσαμε την
μεγάλη ισχύ και την αποφασιστικότητα της επεκτατικής πολιτικής της
Τουρκίας. Ισχυρότερη η Τουρκία μεγαλύτερη η κίνηση στην αγορά
των όπλων. Τα δύο αυτά μεγέθη είναι ευθέως ανάλογα.

Η έκταση και η ένταση της απειλής

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου



Η απειλή προκαλεί φόβο και ανησυχία ανάλογα με αυτόν που απειλεί και με αυτόν που δέχεται την απειλή. Συνήθως συγχέουμε την έκταση με την ένταση της απειλής.
Όταν μια μεγάλη χώρα απειλεί μια μικρή χώρα, την απειλεί με ένα μέρος μόνο της δύναμής της και όχι με όλη την δύναμή της. Δε γίνεται αλλιώς. Στον πόλεμο του Βιετνάμ π.χ. οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έστειλαν μόνον ένα μέρος της στρατιωτικής τους δύναμης. Δεν θα μπορούσαν, για διαφόρους λόγους , να παρατάξουν όλη τη δύναμή τους εναντίον της μικρής αυτής χώρας. Αυτή είναι μια εικόνα που δείχνει την έκταση της απειλής, η οποία εξαρτάται από το κακό που προκαλεί την απειλή.
Ως προς την ένταση όμως της απειλής, η ένταση της απειλής είναι ανάλογη με το μεγάλο. Μεγάλο το κακό, μεγάλη και η ανησυχία και ο φόβος που προκαλεί. Όταν συλλογιζόμαστε π.χ. τις καταστροφές που επέφερε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος στην ανθρωπότητα , σαν να ήταν δυνατόν όλες αυτές οι καταστροφές μαζί να μπορούσαν να επιπέσουν επάνω μας, κάνουμε σύγχυση μεταξύ της απειλής σε έκταση και της απειλής σε ένταση.
Ο άνθρωπος ως άτομο είναι εκτεθειμένος στην ένταση της φρίκης του κακού που μπορεί να επιπέσει επάνω του. Δεν είναι εκτεθειμένος στον κίνδυνο να πέσουν επάνω του όλα μαζί τα δεινά της ανθρωπότητας. Η έκταση της απειλής δεν μπορεί να υπερβεί το όριο μέχρι εκεί που μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος. Δεν μπορεί να περιλάβει την φρίκη που ένιωσαν όλα μαζί τα θύματα του Άουσβιτς.ΚΙ όμως όταν συγχέουμε την έκταση της απειλής με την ένταση, φοβούμαστε κάτι που ουδέποτε μπορεί να συμβεί στον καθένα από εμάς.
Αυτό που μπορεί να συμβεί σε ένα άτομο είναι αυτό που μπορεί να αντέξει καθένας από εμάς με την απειλή του τέλους της ζωής μας και της ζωής των δικών μας. Δεν μπορεί να μας συμβεί να σηκώσουμε την απειλή που σήκωσε μέγας αριθμός ανθρώπων, όπως συνέβη στον φοβερό Β΄Παγκόσμιο πόλεμο. Συνεπώς ο φόβος μας δεν πρέπει να ξεπερνάει το φόβο του θανάτου του εαυτού μας και των ανθρώπων γύρω μας.
Η διαφορά αυτή έχει σημασία ως προς τον τρόπο που μπορούμε να αντισταθούμε στην απειλή. Γιατί ενώ δεν μπορούμε να αντισταθούμε στην έκταση του Κακού που απειλεί την ανθρωπότητα, μπορούμε αντισταθούμε στην απειλή προς τον καθένα μας ή προς τους ανθρώπους γύρω μας.
Η σύγχυση της έκτασης και της έντασης της απειλής είναι ένας πειρασμός που δοκιμάζει την πίστη καθενός από εμάς. Όταν ο Θεός δεν άκουσε την ικεσία τόσων ανθρώπων, σκεφτόμαστε , και τους άφησε να χαθούν, γιατί να ακούσει την ικεσία ενός ανθρώπου;
Γράφω αυτό το σημείωμα, έχοντας τελειώσει το διάβασμα ενός φιλοσοφικού βιβλίου με θέμα τη ζωή και το πνεύμα, στο οποίο ο συγγραφέας του περιγράφει όλη τη φρίκη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να το γράψει ο Νίτσε ή ο Επίκουρος αν ζούσε στην εποχή μας. Ο Επίκουρος δίδασκε ότι ο Θεός δημιούργησε το ανθρώπινο γένος, αλλά έκτοτε δεν ενδιαφέρεται γι΄αυτό.
Η απάντηση στον πειρασμό είναι αδύνατη, αν συγχέουμε την έκταση με την ένταση. Δεν μπορούμε να αντέξουμε το βάρος του δικού μας θανάτου και θα μπορέσουμε να αντέξουμε το βάρος των δεινών του ανθρωπίνου γένους; Ο Θεός, λέει ο Απόστολος Παύλος, δεν φορτώνει μεγαλύτερο φορτίο από αυτό που μπορεί να σηκώσει ο κάθε άνθρωπος. Ο Ιησούς που σήκωσε το βάρος όλων των ανθρώπων είναι ο Θεός.
Ο πειρασμός της απιστίας, ότι ο Θεός δεν βοηθάει τον άνθρωπο είναι διαστρέβλωση του Ευαγγελίου. Δεν απομακρύνεται ο Θεός από εμάς, αλλά εμείς απομακρυνόμαστε από το Θεό. Ιδίως την εποχή αυτή που διαβάζουμε τις Γραφές σαν να είναι εφημερίδες. Στην προφητεία του Αμώς διαβάζουμε για την απομάκρυνση του ανθρώπου από το Θεό, για το «Θεό που πέθανε», όπως περιγράφει την απομάκρυνση του ανθρώπου απ’ το Θεό ο Νίτσε: «Ιδού ημέραι έρχονται, λέγει κύριος, και εξαποστελώ επί την γην, ου λιμόν άρτου ουδέ δίψαν ύδατος, αλλά λιμόν του ακούσαι λόγον κυρίου.» (Αμώς Η’, 11)
Στο κατά Λουκάν ευαγγέλιο διαβάζουμε «Ιδού αφίεται ο οίκος υμών έρημος. Αμήν δε λέγω υμίν, ότι ου μη με ίδητε, έως αν ήξη ότε είπητε, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.» (Λουκ.ιγ’, 31-35)

Γνώθι σ' αυτόν

Μόσχου Λαγκουβάρδου



-Αν έχουμε επίγνωση ποιοί είμαστε, θα γνωρίζουμε και τί μας κάνει καλό ή τί μας κάνει κακό.
-Έχουμε επίγνωση ποιοί είμαστε; Κι αν δεν έχουμε, πώς μπορούμε να έχουμε επίγνωση; Μπορούμε να έχουμε επίγνωση ποιοί είμαστε διαβάζοντας τον ορισμό του ανθρώπου στο λεξικό;


-Οι ορθόδοξοι δεν μορφωνόμαστε με τις θεωρίες, αλλά με τη Θεία Χάρη, η οποία μας επισκέπτεται χωρις να μπορούμε να τη δούμε, με τη "γειτονία" με τα πρόσωπα, που έχουν τη Θεία Χάρη. Αλλάζουμε τη γνώση με τη Χάρη. Μετά σοφού, σοφός θα γίνεις. Γι΄αυτό μας έλκει η ησυχία των ανθρώπων, που την απόκτησαν.


Απόκτησε την εσωτερική σου ειρήνη, και χίλιοι άνθρωποι γύρω σου θα σωθούν, λέει ο Άγιος Σεραφίμ του Σαρώφ. Ο όχλος ζητούσε να αγγίξει τον Κύριο, για να θεραπευτεί από οποιαδήποτε ασθένεια έπασχε. "Και πας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ' αυτού εξήρχετο, και ιάτο πάντας."


Το ίδιο κάνουν μερικοί που αγγίζουν με το χέρι τους, την εικόνα του Αγίου, που ασπάζονται στους ναούς. Το άγγιγμα με το χέρι είναι αυθόρμητο. Νιώθουμε καλύτερα με το άγγιγμα παρά με το φίλημα. Ίσως γιατί με το φίλημα χανόμαστε μέσα σ' αυτό που φιλάμε, ενώ με το άγγιγμα έχουμε επίγνωση του εαυτού και δε χανόμαστε.

Γράφω για τα απλά καθημερινά πράγματα

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Γράφω για τα απλά καθημερινά πράγματα γιατί αγαπώ τους ανθρώπους, ιδίως τους νέους και πιστεύω ότι μπορεί να τους χρειαστούν και να τους βοηθήσουν, όπως βοήθησαν και μένα, όταν χρειάστηκε.
 Γράφω για την τάξη στα καθημερινά τους πράγματα γιατί πιστεύω πως η ομορφιά ως ακτινοβολία της τάξης δεν είναι απλώς μια διακόσμηση, αλλά είναι κάτι που μας δόθηκε από το Θεό για να μας φυλάει.
Πρώτα βάζουμε τάξη στα πράγματα που βρίσκονται στο χώρο μας. Διπλώνουμε τις κουβέρτες, βάζουμε τάξη στο γραφείο. Μετά προσέχουμε την καθαριότητα του σώματος και τέλος, προσέχουμε την καθαρότητα της συνείδησης,αυτό που πρέπει να μας συνοδεύει κάθε στιγμή,  Προσέχουμε αυτό που είμαστε και αυτό που κάνουμε να αρέσει στο Θεό. 

Να αγαπάς το Χριστό

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

-Να αγαπάς το Χριστό είναι να αγαπάς την ειρήνη του, τη δικαιοσύνη του, την πνευματική του χαρά.
-Εγώ τα αγαπάω αυτά, αλλά δεν πιστεύω στο Χριστό.
-Σε ποιόν τα βλέπεις και τα αγαπάς;
-Εσύ σε ποιόν τα βλέπεις;
-Εγώ τα βλέπω στην τέλεια μορφή τους, στον Ιησού Χριστό, τον Κύριο και Θεό μου!

Καθημερινή ανάγνωση της Γραφής

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Καθημερινή ανάγνωση για όσους αγαπούν την ανάγνωση και τη Γραφή.Το Εκκλησιαστικό Έτος διαιρείται σε εβδομάδες και σε ημέρες με τις αντίστοιχες περικοπές από το Ευαγγέλιο και τον Απόστολο , που ακούμε στην Εκκλησία κατά τη θεία λειτουργία. Στην  Εκκλησία τελείται Θεία Λειτουργία όλες τις ημέρες του Εκκλησιαστικού Έτους.
Π.χ. ,σήμερα άνοιξα στην τύχη το Ευαγγέλιο στην ημέρα Σάββατο της γ' Εβδομάδος. Τη μέρα αυτή διαβάζεται η περικοπή από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, κεφάλαιο ζ' στ.24-29 και κεφ.η', στ.1-4 και υπογράμμισα τις γραμμές που με ενδιέφεραν, τις οποίες αντέγραψα στο σημειωματάριο, που έχω για τις ευαγγελικές και αποστολικές περικοπές, αποκλειστικώς, για να το έχω διαρκώς στην τσέπη μου και να το διαβάζω ανά πάσα στιγμή.

Σήμερα υπογράμμισα αυτές τις γραμμές.Προηγουμένως έκανα αυτήν την προσευχή: "Γνώρισόν μοι , Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι., ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου."

"Τω Σαββάτω της γ' Εβδομάδος. Εκ του κατά Ματθαίον, ζ', 24-29. η', 1-4:
 Είπεν ο Κύριος. Πας ος τις ακούει μου τους λόγους τούτους, και ποιεί αυτούς, ομοιώσω αυτόν ανδρί φρονίμω, ος τις ωκοδόμησε την οοικίαν αυτού επί την πέτραν. και κατέβη η βροχή και ήλθον οι ποταμοί, και έπνευσαν οι άνεμοι, και προσέπεσον τη οικία εκείνη, και ουκ έπεσε. τεθεμελίωτο γαρ επί την πέτραν.

Τίς γραμμές αυτές κατέγραψα στο σημειωματάριό μου. Εν συνεχεία βρήκα στον Απόστολο την ημέρα Σάββατο και την γ' Εβδομάδα και υπογράμμισα τις γραμμές που με ενδιέφεραν από την Προς Ρωμαίους Επιστολή Παύλου, κεφ.Γ' 28-31 και Δ' 1-3 και υπογράμμισα αυτές τις γραμμές που με ενδιέφεραν:
"Αδελφοί, λογιζόμεθα πίστει δικαιούσθαι άνθρωπον χωρίς έργων νόμου."

;Οι χριστιανικές γιορτές

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

«Η συνεχής μνήμη του Θεού. Εκεί βρίσκεται το περιεχόμενο και ο σκοπός του κάθε πράγματος. Εκεί είναι η ζωή. Ο κόσμος, δηλαδή το εξωτερικό περιβάλλον, μας έχει δοθεί για να κάνει δυνατή αυτή τη μνήμη, για να μεταμορφώνει τα πάντα σε κοινωνία με το Θεό»

Φαντάσου, όλα τα πράγματα μας έχουν δοθεί για να είμαστε μέσω αυτών σε συνεχή κοινωνία με το Θεό. Αν δεν είμαστε σε συνεχή κοινωνία με το Θεό, γιατί απομακρυνθήκαμε από Αυτόν, δε σημαίνει μόνον ότι κάνουμε κατάχρηση του κόσμου. Σημαίνει επίσης ότι η ζωή μας δεν έχει νόημα. Και ζωή δίχως νόημα είναι ανυπόφορη.
Η λέξη «άδειος» πιθανόν είναι σύνθετη απ’ το στερητικό «α» και το όνομα «δέος», που σημαίνει φόβο (ή θαυμασμό) του Θεού. Μακριά απ΄ το Θεό είμαστε άδειοι από το δέος και το θαυμασμό. Η αίσθηση του εσωτερικού κενού μας βασανίζει. Η ίδια η ετυμολογία της λέξης «άδειος» μαρτυρεί ότι το εσωτερικό κενό είναι η έλλειψη κοινωνίας με το Θεό.
Η συνεχής κοινωνία με τον Θεό. Τίποτε δεν μας δίνει αληθινή χαρά όπως η μέσω των πραγμάτων συνεχής κοινωνία με το Θεό και τίποτε δεν μας δίνει τόση πίκρα απ΄ το κενό της απουσίας του Θεού. « Η αίσθηση της παρουσίας του Ιησού, μας δίνει ό, τι χρειαζόμαστε». Και το σπουδαιότερο μας δίνει την ποθητή πληρότητα και ολοκλήρωση.
Οι χριστιανικές γιορτές είναι γιορτές κοινωνίας με το Θεό, είναι γιορτές ζωής. Συνδέουν τις μέρες της χαράς με τη λατρεία του Θεού και με την αρετή. Η πεμπτουσία της χριστιανικής γιορτής είναι η αρετή. Το ρήμα «αρετάω» σημαίνει γιορτάζω. «Άφησε το δώρο σου. Συμφιλιώσω πρώτα με το φίλο σου και κατόπιν έλα να προσφέρεις το δώρο σου στην εκκλησία».
Οι γιορτές είναι μέρες χαράς αλλά και μέρες που οι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να εξαγνίσουν τη ζωή τους. Αρκετή είναι η κακία της καθημερινής τους ζωής. Δεν πρέπει να την κουβαλούν μέσα τους και τις μέρες των γιορτών. Πρέπει να είναι καθαροί από τα πάθη , να ξεχάσουν τους οφειλέτες τους, ( η λήθη είναι η αρχή της συγχώρησης), για να είναι η χαρά τους αληθινή. Όταν η αίγλη, το φως του θεού πέφτει επάνω στους ανθρώπους, τα πρόσωπά τους λάμπουν , οι καρδιές τους είναι ειρηνικές.
«Στη ρίζα κάθε πολέμου βρίσκεται ο φόβος: όχι τόσο πολύ ο φόβος που οι άνθρωποι έχουν ο ένας για τον άλλον, όσο ο φόβος που έχουν για το καθετί. Δεν είναι απλώς ότι δεν εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον : δεν εμπιστεύονται ακόμα και τους εαυτούς τους. Αν νιώθουν αβεβαιότητα, επειδή οποιαδήποτε στιγμή κάποιος μπορεί να γυρίσει και να τους σκοτώσει, νιώθουν ακόμα μεγαλύτερη αβεβαιότητα, όταν μπορούν να σκοτώσουν οι ίδιοι τους εαυτούς τους. Δεν μπορούν να εμπιστευθούν τίποτα γιατί έχουν πάψει να πιστεύουν στο Θεό».
Οι μέρες των γιορτών είναι μέρες εσωτερικής πληρότητας. Δεν αισθανόμαστε άδειοι όταν μετέχουμε στη χαρά των γιορτών. Εκτός αν οι γιορτές οι ίδιες είναι άδειες, απ΄ το πνευματικό τους περιεχόμενο και μόνο το όνομα έχουν της γιορτής, όπως είναι οι «γιορτές» της παγκοσμιοποίησης, που δεν έχουν κανένα δεσμό με το θεϊκό στοιχείο του ανθρώπου. Οι γιορτές όταν αυτονομούνται από την πίστη και την αναφορά στο Θεό, χάνουν το περιεχόμενό τους. Καταχρηστικώς φέρουν το όνομα της γιορτής. Δεν έχουν καμιά θεραπευτική δύναμη για την ψυχή. Απλώς εξυπηρετούν ιδιοτελείς σκοπούς. Η χριστιανική γιορτή μας διδάσκει να έχουμε συνεχή μνήμη του Θεού, που σημαίνει να είμαστε σε κοινωνία με το Θεό

Η αγωνία του ανθρώπου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 Δεν ξέρω αν όταν ήμουν νέος έδινα τόσο μεγάλη σημασία στο πνεύμα , όσο τώρα που είναι εμφανής η φθορά στο σώμα μου. Δεν ξέρω αν θα ένιωθα την ίδια χαρά και ανακούφιση με τα λόγια του Ευαγγελίου για τον Ιησού "Αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε και τας νόσους εβάστασεν."

Στο χωριό μου κουραζόσουν νά 'χεις το πρόσωπό σου καθαρό για να βλέπεις τον κόσμο και να σε βλέπει ο κόσμος. Σε πονούσε η φθορά του. Η φθορά του προσώπου σου υλική ή ηθική σου προκαλούσε βαθιά οδύνη. Με τί πρόσωπο να αντικρύσω τον κόσμο; σκεφτόσουν.Το άχος της επιβίωσης δεν περιλαμβάνει μόνο τις υλικές ανάγκες της αυτοσυντήρησης. Είναι μαζί κι η αγωνία για το πνεύμα μας.
Δεν συνειδητοποιούμε πάντα ότι ο άνθρωπος είναι δύο άνθρωποι, ένας υλικός (σώμα) κι ένας ηθικός (πνεύμα ).
Μόνο όταν αρχίζει να φθείρεται το σώμα μας, καταλαβαίνουμε πόσο απαραίτητο είναι να έχουμε το πνεύμα μας δυνατό, για να στηρίξουμε την αυτοεκτίμηση και για να μην πέσουμε στην αυτολύπη και στην κατάθλιψη.
Μπορούμε να περιορίσουμε τις ανάγκες μας σε τροφή και σε ένδυση μέχρι ένα βαθμό. Αλλά δεν μπορούμε να χάσουμε την αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμό. Αυτό δεν το υποφέρουμε και θα προτιμούσαμε να μη ζούμε, παρά να υποστούμε εξευτελισμό και να χάσουμε την εκτίμηση των συνανθρώπων μας.
. Και στην πραγματικότητα αυτό κάνουμε:
αυτοκαταστρεφόμαστε. Λέμε στο πνεύμα (στον ανοσοποιητικό μας σύστημα) πως θέλουμε να πεθάνουμε και το ανοσοποιητικό μας σύστημα δεν μας φυλάει πια από τις θανατηφόρες ασθένειες. Ένα παράδειγμα αυτοκαταστροφικού δρόμου είναι το κάπνισμα και οι άλλες χαμηλές "συγκινήσεις" που χρησιμεύουν για να "σκοτώνουμε" την ώρα μας.

moschoblog.blogspsot.com

Ποιοί δέχονται με χαρά το λόγο του Θεού;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Σε μια αμερικάνικη κωμωδία νομίζω στο "'Ενας τρελός, τρελός, τρελός κόσμος", κάποιος απ΄τους ήρωες της ταινίας, μέθυσε και κοιμήθηκε στο μπαρ. Το πρωί ξύπνησε κι όπως ήταν όλα σκοτεινά ,νόμισε ότι τυφλώθηκε κι άρχισε να φωνάζει "δεν μπορώ να δω, δεν μπορώ να δω".

Αυτή η σκηνή μ' έκανε να θυμηθώ κάποιον ακαδημαϊκό που ήρθε κάποτε στη Λάρισα , κι η εφημερίδα δημοσίευσε ένα ολοσέλιδο άρθρο του, στο οποίο βεβαίωνε τους αναγνώστες του, ότι μετά το θάνατο δεν υπάρχει τίποτε, εκτός από σκοτάδι. Δεν αναρωτήθηκε μήπως αυτός δεν μπορούσε να δει γιατί δεν δεχόταν το λόγο του Θεού και κρατούσε τα μάτια του κλειστά για να μη δουν. Δεν αναρωτήθηκε μήπως δεν είδε τίποτε παρά μόνο σκοτάδι, γιατί δε ζητούσε να δει;

Στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, στο 13ο κεφάλαιο διαβάζουμε ότι ο Παύλος και ο Βαρνάβας είπαν στους Ιουδαίους της Ιερουσαλήμ ότι επειδή απωθούν τον λόγον του Θεού και δεν κρίνουν τους εαυτούς τους άξιους της αιωνίου ζωής, στρέφονται προς τα έθνη τα οποία άκουσαν με χαρά το λόγο του Θεού , τον δέχθηκαν και πίστεψαν "όσοι ήσαν τεταγμένοι εις ζωήν αιώνιον".

moschoblog.blogspot.com

Η πτώση των πρωτοπλάστων

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το να γνωρίζουμε μερικά πράγματα στη ζωή δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη. Παράδειγμα η ελευθερία. Είναι ανάγκη να γνωρίζουμε το νόημα της ελευθερίας, ως ευτυχία , για να αγωνιζόμαστε γι’ αυτήν. O Θεός έπλασε τον άνθρωπο να είναι ελεύθερος και ευτυχισμένος. Δίνει στον Αδάμ τη δυνατότητα να αρνηθεί το Θεό. Ο Αδάμ μπορεί να διαλέξει να υπακούει στο Θεό και να ζει ενωμένος με το Θεό ή να μην υπακούει. Χωρίς την επιλογή αυτή δεν θα είναι ελεύθερος και δεν θα είναι ευτυχισμένος, αφού η ίδια η ελευθερία είναι ευτυχία.

Ο Αδάμ γνωρίζοντας τις συνέπειες της παρακοής, διαλέγει την ανυπακοή και υφίσταται τις συνέπειες της. Ο Αδάμ διαπράττει την αμαρτία με το νου και με το σώμα. Οι συνέπειες εισδύουν στον αισθησιασμό του και γίνονται αισθητές ως φόβος, ντροπή, αγωνία για την επιβίωση και άλλα παρόμοια αρνητικά συναισθήματα που κάνουν τη ζωή του ανθρώπου δύσκολη. Με την μη υπακοή του Αδάμ ο άνθρωπος δεν έχει πια την αίσθηση της θεϊκής παρρησίας .

Στο βιβλίο της Γενέσεως διαβάζουμε πως οι πρωτόπλαστοι εν γνώσει τους επιλέγουν την αμαρτία της ανυπακοής στο θέλημα του Θεού, που επιφέρει τον ηθικό τους θάνατο. Ο εγωισμός τους διασπά την ενότητά τους με το Θεό. Ότι ο εγωισμός διασπά την ενότητα στις σχέσεις, είναι καθημερινό βίωμα του σημερινού ανθρώπου. Συνέπεια του εγωισμού είναι η αδυναμία των ανθρώπων που διακατέχονται από αυτόν, να ζουν ενωμένοι, με ειρήνη και δικαιοσύνη. Βιώνουν δηλαδή τις συνέπειες του απωλεσθέντος παραδείσου από τον προπάτορα του ανθρωπίνου γένους, τον πρωτόπλαστο Αδάμ.

Πρίν την παρακοή της Εντολής του Θεού , οι πρωτόπλαστοι είναι ενωμένοι με το Θεό. Νιώθουν αυτό που ονομάζουμε «θεϊκή παρρησία», δηλαδή το θάρρος των παιδιών του Θεού. Γεννάται το ερώτημα, γιατί ο Θεός απαγορεύει την βρώση του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού; Η απάντηση είναι ότι η δυνατότητα επιλογής ανάμεσα στην υπακοή στο θέλημα του Θεού και στην παρακοή του είναι ουσιαστικό στοιχείο της ελευθερίας και της ευτυχίας του ανθρώπου. Ο άνθρωπος χωρίς τη δυνατότητα ελεύθερης επιλογής, δεν είναι ελεύθερος . Η δυνατότητα ελεύθερης επιλογής είναι ελευθερία και η ελευθερία είναι η ίδια η ευτυχία. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο ελεύθερο για να είναι ευτυχισμένος.

Με την πτώση των πρωτοπλάστων στον εγωισμό και στην αμαρτία της παρακοής εισδύουν στον αισθησιασμό οι συνέπειές της αμαρτίας, όπως γίνεται φανερό από την ανάγνωση του βιβλίου της Γενέσεως αλλά και από την προσωπική μας εμπειρία. Ο αισθησιασμός χωρίς την αμαρτία της παρακοής, είναι αθώος . Ως «απαγορευμένος καρπός» ο αισθησιασμός συνδέεται με τις συνέπειες της αμαρτίας του Αδάμ, τη λύπη, την ντροπή, το φόβο της παρακοής και του χωρισμού από το Θεό. Οι πρωτόπλαστοι στον αισθησιασμό τους νιώθουν ντροπή και φόβο μπροστά στο Θεό και κρύβονται από Αυτόν. Τα συναισθήματα αυτά νιώθουμε και σήμερα οι άνθρωποι, όταν ο αισθησιασμός είναι απαγορευμένος καρπός, χωρίς την ευλογία της κοινότητας.


moschoblog.blogspot.com



moschoblog.blogspot.com

Μαύρα μάτια

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Τα μαύρα μάτια είναι τα σπανιότερα και τα ομορφότερα και τα πιο αγαπημένα (το σπάνιο είναι πιο ωραίο –πιο ακριβό- απ΄το κοινό, το συνηθισμένο. Καλέ μου, ακριβέ μου, λέμε τον αγαπημένο γιατί είναι μοναδικός, ο μόνος ακριβός, ο μονάκριβος. Ό,τι αγαπάμε γίνεται μοναδικό. Όταν αγαπάμε μια γυναίκα, μας φαίνεται ότι δεν υπάρχει άλλη γυναίκα στον κόσμο!.

Κανένας άλλος δε θέλησε τόσο πολύ να σε δει, όσο επιθύμησα να σε δω εγώ. Αυτό ο λαός, το λέει με ποιητικό τρόπο, με αυτά τα λόγια: «Μαύρα μάτια έκανα να σε δω». Δηλαδή, όσο σπάνια είναι τα μαύρα μάτια, τόσο σπάνια έγινες κι εσύ για τα μάτια μου, άρα έκανα μαύρα μάτια, από την επιθυμία να σε δω. Σε περίμενα.

Για την αγάπη μιλάει το τραγούδι της Ανατολικής Ρωμυλίας
ΨΕΣ ΕΙΔΙΑ ΣΤ' ΟΝΕΙΡΌ ΜΟΥ

Ψες είδια στ' όνειρό μου
μαύρα μάτια στο πλευρό μου.
Σκώνουμι κι δεν τα βρίσκω.
Μι τα ρούχα μου μαλώνω.
Ρούχα μου, παλιά μου ρούχα,
πούν' τα μαύρα μάτια πού 'χα.

 https://www.youtube.com/watch?v=gt7O_ep2Zso

Τί σημαίνουν τα λόγια "η γυνή να φοβήται τον άνδρα";

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Τί σημαίνουν τα λόγια "η γυνή να φοβήται τον άντρα"; Σημαίνει να φοβάται τη βία του άντρα; Αν αυτό σημαίνει, ο Απόστολος Παύλος το έγραψε για να υποτιμήσει τη γυναίκα. Δεν πιστεύω ότι το έκανε γι' αυτό, γιατί γυναίκα είναι και η Παναγία η Μητέρα του Κυρίου. Αν εννοούσε η γυναίκα να σέβεται τον άντρα και πάλι η έννοια του σεβασμού μειώνει τη γυναίκα, διότι ο σεβασμός ανήκει σε κάτι μεγαλύτερο και ανώτερο από μας.

Μήπως οι δυο αυτές στάσεις της αγάπης και του φόβου ανταποκρίνονται σ' αυτό που έχουν ανάγκη ο άντρας και η γυναίκα; Ο άντρας έχει ανάγκη της εκτίμησης της γυναίκας του, κι η γυναίκα έχει ανάγκη της αγάπης του άντρα της;

Νομίζω η λέξη εκτίμηση αντί του σεβασμού ταιριάζει καλύτερα, εκτός αν με τη λέξη "σεβασμός" εννοούμε την εκτίμηση.

Η ορθόδοξη πίστη στο Χριστό είναι ανθρώπινο δικαίωμα !

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Όσο πιο πολύ διώκεται η ορθόδοξη πίστη στο Χριστό, τόσο πιο πολύ  ψευτίζουν οι διώκτες της.  Η  ορθόδοξη πίστη στο Χριστό είναι ανθρώπινο δικαίωμα!

Ποιός διαμορφώνει τη ζωή μας;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Στα παλιά τα χρόνια, ο πατέρας έδινε το επάγγελμα στο γιο του. Τώρα ο πατέρας περιφρονήθηκε και ο γιος διαλέγει από μόνος του το επάγγελμά του. Άραγε διαλέγει μόνος του το επάγγελμά του ή ωθείται από άγνωστους παράγοντες;

Το περιβάλλον θέλει να μας διαμορφώσει όπως είναι αυτό. Τα ορμέμφυτα μας αναγκάζουν να αφεθούμε στη δική τους διαμόρφωση, στον τύπο ανθρώπου πειθαρχημένου σ’ αυτά. Μα εγώ αγωνίζομαι να μορφωθεί μέσα μου ο Χριστός. Η συνείδησή μου κράζει το Θεό πατέρα. Αγωνιώ όσο να μορφωθεί μέσα μου ο Χριστός. «Ότι δε εστε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός του Πνεύμα του υιού αυτού εις τας καρδίας υμών, κράζον. Αββά ο πατήρ. Ώστε ουκέτι ει δούλος, αλ’ υιός. Ει δε υιός και κληρονόμος Θεού δια Χριστού. Αλλά τότε μεν ουκ ειδότες Θεόν, εδουλεύσατε τοις μη φύσει θεοίς. Νυν δε γνώντες Θεόν, μάλλον δε γνωσθέντες υπό Θεού, πώς επιστρέφετε πάλιν επί τα ασθενή και πτωχά στοιχεία, οις πάλιν άνωθεν δουλεύειν θέλετε; « (Γαλ.4.6)

(Και επειδή πραγματικά είστε παιδιά του, ο Θεός απέστειλε το Πνεύμα του Υιού του στις καρδιές μας, και αυτό φωνάζει: «Αββά, Πατέρα μου!». Συνεπώς, δεν είσαι πια δούλος, αλλά παιδί του Θεού, Και ως παιδί που είσαι, θα γίνεις κληρονόμος του δια του Χριστού. Παλιότερα, βέβαια, δε γνωρίζατε το Θεό, και είχατε υποδουλωθεί σε είδωλα, σε ψεύτικες θεότητες. Τώρα όμως που γνωρίσατε το Θεό, ή σωστότερα τώρα που σας γνώρισε ο Θεός, γιατί ξαναγυρίζετε στα ασθενικά και ανίσχυρα στοιχεία:Γιατί θέλετε να υποδουλωθείτε πάλι σ’ αυτά;)

Όσο για μένα αγωνίζομαι να μην είμαι προσκολλημένος στο περιβάλλον ή υποταγμένος στα ορμέμφυτά μου. Δεν είμαι το περιβάλλον ή τα ορμέμφυτα. Πρώτα κι εγώ δεν γνώριζα το Θεό και ήμουν υποταγμένος σ’ αυτά. Μα τώρα αγωνίζομαι να είμαι ελεύθερος. Αυτή είναι η ελευθερία να ζει μέσα μου ο Χριστός. «Ουκέτι ζω εγώ ζει εν εμοί Χριστός», λέει ο Απόστολος Παύλος. Νιώθω ότι ο εαυτός μου δεν είναιπαρά μια ζωντανή ελπίδα στο Χριστό.

Αν αφεθώ να με διαμορφώσουν το περιβάλλον και τα ορμέμφυτα, το περιβάλλον και τα ορμέμφυτα θα με υποτάξουν, θα με κάνουν δούλο τους, και στο τέλος θα με καταβάλουν.
Αγωνίζομαι σύμφωνα με την Ορθόδοξη διδασκαλία, μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, να μορφωθεί μέσα μου ο Χριστός, για να είμαι ελεύθερος από τον καταναγκασμό του περιβάλλοντος και των ορμέμφυτων.

Αν δεν αγωνιζόμαστε για την εσωτερική ελευθερία μας, μάταια λάβαμε τη χάρη του Θεού. Έτσι έκανε ο δούλος της παραβολής που έκρυψε τη χάρη του Θεού που του δόθηκε και παραδόθηκε στους βασανιστές του. Θα παραδοθούμε σ’ αυτά που μας βασανίζουν ή θα αγωνιστούμε να ελευθερωθούμε από αυτά;

Ο θόρυβος σκοτώνει

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Τί εννοούσαν οι αρχαίοι λόγιοι που δημιούργησαν την ελληνική γλώσσα, με τη λέξη "θόρυβος"; Ποιά είναι η αποκρυπτομένη αλήθεια σ' αυτή τη λέξη, που πρέπει κι εμείς σήμερα να την αποκαλύψουμε και να τη βάλουμε στη ζωή μας, σαν αρχαία παρακαταθήκη;

Πιστεύω ότι η λέξη "θόρυβος" δεν συνηχεί στην τύχη με τη λέξη "θηρίον". Η λέξη "θόρυβος" προέρχεται από τη λέξη "θηρεύω", που σημαίνει "σκοτώνω".

Η κρυμμένη αλήθεια στη λέξη αυτή είναι ότι "ο θόρυβος σκοτώνει". Αυτό μας λέει η σοφία της ελληνικής γλώσσης, την οποία δυστυχώς δεν μελετάμε σήμερα, με σκοπό ένα καλύτερο επίπεδο της ζωής.

Η υλιστική άποψη ότι η μόνη αξία στη ζωή είναι το χρήμα και ο ευτυλισμός των άλλων αξιών για να υποκατασταθούν από το χρήμα, είναι αποτέλεσμα της άγνοιας των ισχυρών του πλούτου.

Στην άγνοια του πλούτου οφείλεται και η υποβάθμιση  της φιλολογίας και ο διωγμός της Ορθοδοξίας, που είναι οι μόνες που συνδέουν τη σύγχρονη ζωή με τη σοφία του παρελθόντος.

Στις αγιογραφίες της Εκκλησίας, το θηρίο της Αποκαλύψεως ιστορείται με τα δύο αυτά χαρακτηριστικά: το θόρυβο και τον καπνό, ο οποίος μολύνει την ατμόσφαιρα και απειλεί την ζωή στη Γη.

 moschoblog.blogspot.com

Βλασφημία είναι ανελέητη συμπεριφορά

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Είδα χθες στον ύπνο μου  ένα όνειρο που η κεντρική του ιδέα ήταν η ανελέητη συμπεριφορά. Έδειχνε πώς νιώθουμε όταν μας αρνούνται το έλεος. Πράγματι η ανελέητη συμπεριφορά θλίβει το πνεύμα . Βάρος και θλίψη πνεύματος, αυτά είναι  τα αισθήματα που έδειξε ολοζώντανα το όνειρό μου.Αναρωτιέμαι,  συνειδητοποιούμε , άραγε, τι κάνουμε όταν αρνούμαστε το έλεος, σ’ αυτόν που μας το ζητεί;
Μ’ αρέσει η επιστολή του Ιούδα, όχι του Ισκαριώτη, για την ειλικρίνειά της. Η επιστολή αρχίζει με τα λόγια αυτά: Έλεος υμίν και ειρήνη και αγάπη πληθυνθείη. Αγαπητοί, πάσαν σπουδήν ποιούμενος γράφειν υμίν, ,περί της κοινής σωτηρίας, ανάγκην έσχον γράψαι υμίν παρακαλών επαγωνίζεσθαι τη άπαξ παραδοθείση τοις αγίοις πίστει.»
(Εύχομαι το έλεος, η ειρήνη και η αγάπη να πληθαίνουν ανάμεσά σας. Αγαπητοί μου, πάντοτε είχα μεγάλη επιθυμία να σας γράψω για τη σωτηρία που χάρισε σε όλους μας ο Θεός. Τώρα όμως αναγκάζομαι να σας γράψω για να σας προτρέψω να συνεχίσετε τον αγώνα για την πίστη, που έχει δοθεί μια για πάντα στο λαό του Θεού.)
Η ανελέητη συμπεριφορά είναι βλασφημία του Αγίου Πνεύματος. «Διά τούτο λέγω υμίν, πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοις ανθρώποις, η δε του Πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεται τοις ανθρώποις.» (Ματθ.12,31).
(Γι’ αυτό σας βεβαιώνω πως κάθε αμαρτία και προσβολή κατά του Θεού θα συγχωρηθεί στους ανθρώπους , η προσβολή όμως κατά του Αγίου Πνεύματος δε θα τους συγχωρηθεί.)
Γιατί άραγε; Διότι για να συγχωρηθεί κάποιος, πρέπει να ζητήσει συγχώρηση. Πρέπει να έχει έλεος, δηλαδή υπέρτατη αγάπη. Η αγάπη δεν ζητεί το δικό της θέλημα, αλλά το θέλημα του Χριστού. Αλλά ο βλάσφημος είναι βλάσφημος γι αυτό ακριβώς, γιατί βάζει τον εαυτό του πάνω απ΄ το Θεό. Η βλασφημία είναι στην πραγματικότητα αμετανοησία.
Με την αμετανοησία ο άνθρωπος φτάνει μέχρι την αυτοκτονία, στην εποχή μας δε, λόγω της γενικής αμετανοησίας, η ανθρωπότητα κινδυνεύει να αυτοκτονήσει. Μεγάλα πνεύματα κρούουν τον κίνδυνο και ζητούν να αγωνιστούμε ο καθένας όπως μπορεί, για να εμποδίσουμε την αυτοκτονία της ανθρωπότητας.
Βλασφημία του Αγίου Πνεύματος είναι η συμπεριφορά του πονηρού δούλου της Παραβολής, που ενώ του χαρίστηκαν τα χρέη, αυτός έδειξε ανελέητη συμπεριφορά προς τον οφειλέτην του. Ποια είναι η κατάληξή του; Δείτε τι γράφει το Ευαγγέλιο. Παραθέτουμε την περικοπή στο πρωτότυπο και σε μετάφραση:
«Ιδόντες δε οι σύνδουλοί αυτού τα γενόμενα ελυπήθησαν σφόδρα, και ελθόντες διεσάφησαν τω κυρίω εαυτών πάντα τα γενόμενα. Τότε προσκαλεσάμενος αυτόν ο κύριος αυτού λέγει αυτώ. Δούλε πονηρέ, πάσαν οφειλήν εκείνην αφήκα σοι, επεί παρεκάλεσάς με . ουκ έδει και σε ελεήσαι τον σύνδουλόν σου, ως και εγώ σε ελέησα; Και οργισθείς ο κύριος αυτού παρέδωκεν αυτόν τοις βασανισταίς έως ου αποδώ παν το οφειλόμενον αυτώ.» (Ματθ.18,29)
(Όταν το είδαν αυτό οι συνδουλοί του, λυπήθηκαν πάρα πολύ , και πήγαν και διηγήθηκαν στον κύριό τους όλα όσα έγιναν. Τότε ο κύριος τον κάλεσε και του λέει: «κακέ δούλε, σου χάρισα όλο εκείνο το χρέος, επειδή με παρεκάλεσες. Δεν έπρεπε κι εσύ να σπλαχνιστείς το σύνδουλό σου, όπως κι εγώ σπλαχνίστηκα εσένα; Και οργισμένος τον παρέδωσε στους βασανιστές, ώσπου να ξεπληρώσουν όσα του χρωστούσε).

Για την ελευθερία και τον προορισμό του ανθρώπου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο Απόστολος Παύλος στην πρώτη επιστολή του προς τους Κορίνθιους, γράφει για την ελευθερία και τον προορισμό του ανθρώπου "Σοφίαν λαλούμεν εν τοις τελείοις, σοφίαν δε ου του αιώνος τούτου ουδέ των αρχόντων του αιώνος τούτου, των καταργουμένων. αλλά λαλούμε σοφίαν Θεού εν μυστηρίω, την αποκεκρυμμένην, ην προώρισεν ο Θεός προ των αιώνων εις δόξαν ημών, ην ουδείς των αρχόντων του αιώνος τούτου έγνωκεν. ει γαρ έγνωσαν ουκ αν τον Κύριον της δόξης εσταύρωσαν, αλλά καθώς γέγραπται, α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν." Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Δεν εξεχωρίζει πρόσωπα, αλλά αποδίδει το αξίωμα του ανθρώπου σε όλους ανεξαιρέτως του ανθρώπους.
Πρέπει να έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εατό μας, χωρίς να είμαστε υπερήφανοι ή εγωιστές. Η μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας στηρίζεται στην πίστη στο Θεό. Πιστεόυμε ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, πράγμα που σημαίνει ότι ο άνθρωπος αξίζει το ενδιαφέρον του Θεού. Αν χάσουμε τη μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας, οι άλλοι θα το καταλάβουν και θα θελήσουν να μας κάνουν θύματα. Ο άνθρωπος είναι το μόνο ον που γεννήθηκε να είναι ελεύθερο και κανείς δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως μέσον. Ο άνθρωπος είναι αυτοσκοπός. Πλάστηκε για να είναι ελεύθερος. Τα πάντα έγιναν για την εξυπηρέτηση του ανθρώπου. Η αλήθεια αυτή αποδείχθηκε και από την Επιστήμη, η οποία διατύπωσε την λεγόμενη "ανθρωπική αρχή".
Ο Χώκινγκ πρόβαλε την αντίρρηση ότι η δημιουργία είναι υπερβαίνει τις ανάγκες του ανθρώπου. Θα μπορούσε, είπε, και με λιγότερα, να εξηπηρετηθεί ο άνθρωπος.  Ο Χώκινγκ παραβλέπει ότι στην κάθε δημιουργία  αποτυπώνονται τα χαρακτηριστικά του δημιουργού. Η Δημουργία του Θεού δοξάζει την πανσοφία και την παντοδυναμία του Θεού. Ο Δαβίδ αναφωνεί θαυμάζοντας το μεγαλείο της Δημιουργίας "Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας !"

Περί ομορφιάς

Του Μόσχου Λαγκυβάρδου

Μόνο η χαρά του ωραίου είναι άμεση, χωρίς προκαθορισμένη ιδέα. Η ομορφιά και η χάρη μπαίνει στην ψυχή, χωρίς κριτική σκέψη.
--
Και εδίδου αυτοίς εξουσίαν των πνευμάτων των ακαθάρτων...
δύναμιν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων
--
Νους έξω σκεδανύμενος δαιμονιώδης ή κτηνώδης
--
Κύριε, διάλυσον το εν εμοί σκότος
Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς
--
Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο! Πώς η ομορφιά καθαρίζει τη συνείδηση από κάθε κακό και καλό λογισμό; Δοκίμασέ το και θα το ξέρεις
--
Στην ελληνική ορθόδοξη παράδοση αυτό που δεν είναι ωραίο δεν είναι δεκτό! Έτσι νιώθουμε την ταπείνωση.
--
Ο εγωισμός είναι ανατροφή που λάβαμε από λύκους. Η χάρη του Αγίου Πνεύματος θα μας σώσει. Το ωραίο μας κάνει ταπεινούς.

·

Αυτογνωσία και "μεταπατερική θεολογία"

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αν μας κατέλαβε ο πόθος της αυτογνωσίας, θα χρειαστούμε περισσότερη συλλογή, επίκληση, εκκλησιασμό, Θεία Κοινωνία, ελπίδα στην επίκληση του ονόματος του Θεού, αδιάλειπτη νοερά προσευχή, μελέτη των Πατέρων της Εκκλησίας κ.ά.

Συλλογή είναι το κράτημα του νου στην Κόλαση και επίκληση είναι η ελπίδα στη βοήθεια του Θεού. Αυτή είναι μια σύντομη ανάλυση του "κράτει τον νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι" του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη. Ο εκκλησιασμός και τα άλλα στοιχεία της αυτογνωσίας είναι γνωστά.

 Αποκαλώ τα στοιχεία αυτά, "στοιχεία της αυτογνωσίας", γιατί δε γίνεται αυτογνωσία χωρίς εκκλησιασμό, Θεία Κοινωνία, επίκληση της θείας βοήθειας, αδιάλειπτη νοερά προσευχή και μελέτη των Γραφών , με το "καπνισμένο γιαλί" των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας.

Με το σκεπτικό αυτό τα περί "μεταπατερικής θεολογίας",  δεν έχουν, θαρρώ,  καμία σχέση με την αυτογνωσία!

Η πίστη στην ανάσταση των νεκρών

 Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η πίστη στην ανάσταση των νεκρών προϋποθέτει γνώση του εαυτού και του Θεού. Πιστεύουμε στην ανάσταση των νεκρών σημαίνει ότι διακρίνουμε την σαρκική σοφία από τη σοφία και τη δύναμη του Θεού. Μόνον άγνοια του εαυτού και του Θεού οδηγεί στην απιστία και στην απελπισία.

Γνωρίζουμε ότι δε δημιουργήσαμε οι άνθρωποι το Θεό. Αν θεωρούμε ότι εμείς δημιουργήσαμε το Θεό, τότε μαζί με εμάς πεθαίνει κι ο Θεός και ζωή μετά το θάνατο δεν υπάρχει. Αλλά γνωρίζοντας τον εαυτό μας, γνωρίζουμε ότι υπάρχουμε επειδή υπάρχει ο Θεός. Αν δεν υπάρχει ο Θεός ούτε εμείς υπάρχουμε.

Ο Θεός δεν είναι ο Θεός μόνο της δικής μας γενεάς, αλλά είναι δημιουργός όλων των γενεών και αυτών που υπήρξαν και αυτών που θα υπάρξουν μέχρι τη συντέλεια του αιώνος. Ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά Θεός ζώντων. Άρα η ίδια η συνείδησή μας μαρτυρεί ότι υπάρχει ανάσταση νεκρών.
Αυτή είναι η καύχησή μας, η συνείδησή μας, γράφει ο Απόστολος Παύλος στη δεύτερη επιστολή του προς τους Κορινθίους. «Η συνείδησή μας μαρτυρεί ότι συμπεριφερθήκαμε στον κόσμο και πιο πολύ σ’ εσάς με την απλότητα και την ειλικρίνεια που δίνει ο Θεός , όχι με ανθρώπινη σοφία, αλλά με τη χάρη του Θεού.» (Κορ.Β΄, ι’ 12)

Μνήμη προγόνων

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Οι πρόγονοί μου ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι. Το σπίτι τους ήταν εκκλησία, ανοιχτό σε όλους. Στην προσευχή και στην εξυπηρέτηση των φτωχών εύρισκαν τη χαρά τους. Τίποτε δεν έδινε μεγαλύτερη χαρά στον παππού μου τον Αγγελάκη, απ΄ τη φιλοξενία. Την ίδια αγάπη της φιλοξενίας είχε κληρονομήσει κι η μητέρα μου Ελένη κι η γιαγιά μου Βασιλική, ο Θεός να αναπαύει την ψυχή τους.

Είχα την ευλογία του Θεού να μεγαλώσω ανάμεσα σε αγίους ανθρώπους. Σ’ αυτούς αποδίδω την κάθε ευεργεσία του Θεού σε μένα . Εκείνοι την άξιζαν . Δεν θεώρησα άξιο τον εαυτό μου για τις μύριες ευεργεσίες που δέχθηκα, για τις οποίες ευχαριστώ και δοξάζω το Θεό. . Από μικρός αγάπησα τη φιλοσοφία ως τρόπο ζωής και ο Θεός μου χάρισε κάτι ακόμα πιο πολύτιμο από την διδαχή των φιλοσόφων, την πίστη των αγίων. Οι πρόγονοί μου ήταν πιστοί χριστιανοί. Μέσω της πίστης τους στο Χριστό, ο Θεός τους αξίωσε να γνωρίσουν τον εαυτό τους.

Ζήτησα από τη μητέρα μου να μου πει ένα λόγο, για να τον συνδέσω με την ανάμνηση των αγαπημένων μου και μου είπε για τον παππού μου, ότι θεωρούσε πλούτο τις αρετές. Δεν είμαι φτωχός είχε πει κάποτε, όταν θέλησε κάποιος να τον πειράξει. Φτωχός είναι ο διάβολος. Ο άνθρωπος που τον πείραξε, δεν ξέρω , αν κατάλαβε την αναγωγή του παππού μου από το υλικό επίπεδο στο πνευματικό. Πράγματι ο παππούς υλικά ήταν φτωχός, αλλά είχε το Χριστό μέσα του. Όταν έφυγε απ΄ το χωριό, για να μείνει με την κόρη του στη Λάρισα, ένα πλήθος ανθρώπων συγκεντρώθηκε να τον αποχαιρετήσει και πολλοί έκλαιγαν.

Από την απάντηση αυτή που ταιριάζει απόλυτα στον παππού μου, καταλαβαίνω ότι ο παππούς μου είχε δει το φως του Χριστού μέσα του. Γνώριζε τον εαυτό του. Δεν άφηνε να τον διαμορφώνει το περιβάλλον ή τα ορμέμφυτά του. Ήταν ελεύθερος από την ψευδο-ταυτοποίηση με το περιβάλλον. Γνώριζε ότι αυτό που σε διαμορφώνει σε καταβάλει. Ο Απόστολος Παύλος υπέφερε στη σκέψη ότι οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν το Χριστό και ταυτίζουν τον εαυτό τους με το σώμα τους ή με ό,τι είναι μπροστά τους.

Δοξάζω το Θεό γιατί με ευεργέτησε δίνοντάς μου προγόνους αγίους. Για τη γιαγιά η μητέρα μου είπε, πως θα ταίριαζαν τα λόγια, που επαναλάμβανε πάντα «όλο με το καλό, όλο με το καλό». Πίστευε ότι το καλό συμβαδίζει με την πειθώ. Ο καλύτερος τρόπος να πείθουμε είναι το καλό.

Από τη μητέρα μου θυμάμαι πάντα τα λόγια της : «κάνε το σταυρό σου και μη φοβάσαι». , Πϊστευε ότι ο σταυρός είναι η δύναμη σε κάθε εμπόδιο και σε κάθε δυσκολία. Ο σταυρός του Χριστού συνδέεται άμεσα με το πνεύμα της θεϊκής παρρησίας. Με τίποτε άλλο δεν μπορούμε να είμαστε τόσο επάγρυπνοι στις επιθέσεις των δαιμόνων, όσο με το σημείο του σταυρού του Χριστού. Ακόμα κι η νοερά προσευχή εμποδίζεται μέσα στη σύγχυση και στο θόρυβο. Δεν έχουμε άλλο όπλο από τη σκέψη μας στο Χριστό, τη μνήμη του Θεού.

Η μελαγχολία του σωσία

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η εποχή τώρα προσπαθεί να αποκοιμίσει του νέους, για να ξεχάσουν την πατρίδα τους, τη γλώσσα τους, τον πολιτισμό τους, με ένα λόγο, τον εαυτό τους.
Το δίλημμα να γίνεις αυτό που είσαι, ο εαυτός σου ή να γίνεις ένας σωσίας, βασανίζει όλους τους ανθρώπους ιδίως τους νέους. Ο σωσίας είναι ο τύπος που προσπαθεί να ξεχάσει τον εαυτό του. Είναι δηλαδή το αντίθετο του ομηρικού Οδυσσέα, που προσπαθεί να θυμάται τον εαυτό του και την πατρίδα του.
Ο σωσίας δεν θέλει να θυμάται, σαν τους συντρόφους του Οδυσσέα που χάθηκαν επειδή δεν θυμούνταν την πατρίδα τους. «Οι νήπιοι, χάθηκαν», γράφει ο Όμηρος. Ο σωσίας είναι ένα μυθικός Προκρούστης του εαυτού του.
Στην ερμηνεία των ρόλων στο θέατρο υπάρχουν δύο τεχνοτροπίες. Στη μια ο ερμηνευτής προσπαθεί να εκφράσει τον εαυτό του μέσα απ΄ το ρόλο του. Στην άλλη ο ερμηνευτής προσπαθεί να ξεχάσει τον εαυτό του στο ρόλο του, να γίνει ένας σωσίας του ρόλου.
Τη μουσική, είπε κάποτε ο Θεοδωράκης, δεν τη γράφουμε για να ξεχάσουμε, αλλά για να θυμηθούμε. Η εποχή τώρα προσπαθεί να αποκοιμίσει του νέους, για να ξεχάσουν την πατρίδα τους, τη γλώσσα τους, τον πολιτισμό τους, με ένα λόγο, τον εαυτό τους.
....................................................................................................

(Σχετ. στο olympio-vhma της Παρασκευής, Η γενιά του Προζάκ )

Ελληνίδες που υπερέχουν

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Πάντα υπήρχαν οι γυναίκες με «τσαγανό»*, όπως τις ονομάζει ο λαός μας. Λέξη που προέρχεται από την αρχαία λέξη «άγαν», υπερβολικός, υπέροχος. ΟΙ γυναίκες αυτές υπερέχουν των ανδρών. Είναι οι Μπουμπουλίνες, είναι οι Ελληνίδες της Ηπείρου, στον πόλεμο του ’40. Είναι οι Ελληνίδες του χορού του Ζαλόγγου, είναι αυτές που η Ελληνική Ιστορία τις μνημονεύει ως πρότυπα του αγώνα για την Ελευθερία!

Σε εποχές ανελευθερίας όπως η δική μας οι Ελληνίδες με ανδρεία ψυχή, υπερέχουν των ανδρών. Αγωνίζονται για την ελευθερία. Ο φόβος δεν τις ακινητοποιεί. Παράδειγμα οι σημερινές Ελληνίδες που αντιστέκονται στη δικτατορία της νέας τάξης και υπερασπίζονται την ελευθερία της πατρίδας.

Το επίθετο «τσαγανός» το λεξικό θεωρεί ότι προέρχεται από την τουρκική λέξη «τσαγανός». Γιατί άραγε η ελληνική λέξη προέρχεται από την τουρκική «τσαγανός», και δεν προέρχεται η τουρκική λέξη από την ελληνική; Μήπως και η λέξη «άγαν», που είναι η θεματική ρίζα του επιθέτου «τσαγανός», είναι τουρκική;

"Φιλοσοφικό λεξικό"

Φιλοσοφικό λέξικο: Κυβερνησιμότητα

Μόσχου Λαγκουβάρδου

Νέος όρος χωρίς συγκεκριμένο περιεχόμενο, μια γενική ιδέα, Σαν τα κούφια λόγια, στους Αλεξανδρινούς βασιλείς του Καβάφη. Δεν προσφέρουν τίποτε καινούριο στη ζωή. «Δουλειά για κουρασμένα μυαλά, για να τα αποκάμουν εντελώς.

Μια φορά ένας αγανακτισμένος πατέρας,αφού «είδε κι απόειδε» , από τις συχνές αναβολές του γάμου,έδωσε την αγελάδα που του έταξε στο γαμπρό , σκεπασμένη με το νυφικό πέπλο λέγοντάς του: «πάρτην, εσύ αγελάδα θέλεις, δε θέλεις γυναίκα».

Με τον καινούριο όρο της «κυβερνησιμότητας», θα μπορούσε να πει: «εσύ γυναικότητα θέλεις, δε θέλεις γυναίκα».Σ’ ένα σκωπτικό ποίημά του ο Αμερικανός ποιητής Ρόμπερτ Λαξ, γράφει, για κάποιον που αναρωτιόταν, «γιατί να πάρω μια γυναίκα, αφού το μόνο που θέλω, είναι «γυναικότητα;». Το ποίημα καταλήγει στο συμπερασματικό στίχο: «Κάποιος άνθρωπος,  κάποιο σπίτι».

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρόκειται για μετατροπή του ουσιαστικού σε γενική ιδέα, χαρακτηριστικό του κουρασμένου, αντιφατικού, διανοητικού ανθρώπου, που δεν έχει το θάρρος να υπάρξει και σκέφτεται τη ζωή, αντί να τη ζει.

«φιλοσοφικό λεξικό»

Αν μπορούσαμε να ελέγχουμε τους ήχους

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αν μπορούσαμε να ελέγχουμε τους ήχους, θα άλλαζε η ζωή μας και πιθανόν να μην υπήρχαν ούτε κρίσεις ούτε εκμετάλλευση των αδυνάτων από την απληστία του πλούτου. Θα υπήρχε ειρήνη στη γη. Ο Πλάτων έλεγε "δώστε μου τους ήχους και πάρτε τους νόμους".
Λένε ότι η εικόνα του θηρίου είναι ο θόρυβος. Οι παλιοί αγιογράφοι αποδίδουν το θηρίο ως δράκο που βγάζει καπνούς και δονείται από το θόρυβο.

Επιλογή

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

  Η επιλογή είναι διάθεση της ψυχής και του πνεύματος. Είναι όπως η προδιάθεση, η πρόθεση όπως λέγεται, στα εκ προθέσεως τελούμενα ποινικά αδικήματα. Γι΄ αυτό και τα δικαστήρια ερευνούν ξεχωριστά την πρόθεση από τα αποτελέσματα. Στην προκειμένη δύσκολη κατάσταση που περνάει η χώρα μας, πολλοί θεωρούν ως επιλογή το αποτέλεσμα της επιλογής και όχι την πρόθεση. Δεν έχουμε επιλογή, λένε και νίπτουν τας χείρας των, σαν τον Πόντιο Πιλάτο στη δίκη του Χριστού.

Με αυτή την εσφαλμένη ερμηνεία της επιλογής , έχουμε αναπαυμένη τη συνείδησή μας και δεν  κάνουμε κάτι, γιατί δεν έχουμε την προδιάθεση ή την  πρόθεση να κάνουμε κάτι για να διορθώσουμε μια δυσάρεστη κατάσταση, όπως είναι η σημερινή παρακμή στον τόπο μας. Μένουμε απαθείς χάρις στην προπαγάνδα των ΜΜΕ, που μας έριξε στο λήθαργο. Δεν μας ενδιαφέρει. Δεν έχουμε επιλογή. Έτσι έκανε και ο Πόντιος Πιλάτος που δεν έκανε τίποτε για να σώσει τον Ιησού, γιατί δεν είχε επιλογή

Ποιος εμποδίζει την επιλογή, δηλαδή την πρόθεση να κάνουμε οτιδήποτε για να διορθώσουμε κάτι;  Κανείς  δεν μας εμποδίζει. Κανείς δεν ξέρει την εσωτερική μας διάθεση. Μόνον ο Θεός γνωρίζει την προαίρεσή μας.  Στην προκειμένη περίπτωση, στη δική μας άθλια κατάσταση, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι δεν έχουμε την προαίρεση να κάνουμε ό,τι μπορούμε ο καθένας, δεν κάνουμε  τίποτε για αυτούς που θάρθουν και τους επιβαρύνουμε με χρέη που δεν θα ξεχρεωθούν ποτέ. Οι γενιές που έρχονται θα αντιμετωπίσουν καταστροφές, που οφείλονται στη δική μας απάθεια.

«Φιλοσοφικό λεξικό»
moschoblog.blogspot.com

Συλλαλητήριο !

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Θυμάμαι ότι στο Συλλαλητήριο των Αθηνών για την Μακεδονία, στάθηκα όρθιος σε ένα χώρο μικρότερο του ενός τετρ. μέτρου, επί οχτώ ώρες χωρίς να πεινάσω ή να διψάσω ή να πάω προς νερού μου. Τί δυνάμεις κρύβει ο άνθρωπος, όταν πιστεύσει σε κάτι!

Το αίσθημα που ένιωθα όλη τη νύχτα στο λεωφορείο, στην επιστροφή στη Λάρισα, ήταν η επιθυμία να αρχίσω ένα ακόμα συλλαλητήριο!

Ο φόβος του εγκλεισμού (κλειστοφοβία)

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο φόβος του εγκλεισμού (κλειστοφοβία)

1. Νικάμε το φόβο που ξεκινάει από το φόβο του θανάτου, με την αγάπη του Ιησού και την προσευχή. Ζητάμε απ΄τον Ιησού να μας δώσει τη δύναμη να πατάμε επάνω σε σκορπιούς και σε όφεις και σε όλη τη δύναμη του εχθρού, και να μη μας βλάφτει.

2. Φερόμαστε υποθετικά, σαν να μη φοβόμαστε.

3. Δε κοιτάζουμε το φόβο κατάματα, αλλά μέσα από κάποιο είδος καθρέφτη.

4. Συνηθίζουμε αυτό που μας φοβίζει. Το κάνουμε σιγά σιγά οικείο. Γινόμαστε φίλοι μαζί του. Του λέμε, Καλώς ήρθες, σε περίμενα. Στον ανελκυστήρα π.χ. δε βγαίνουμε αμέσως έξω. Καθόμαστε λίγο, σαν να είχαμε κλειστεί για να συνηθίσουμε να παραμένουμε μέσα σαν να είχαμε κλειστεί. Να μεγαλώνουμε σιγά σιγά το χρόνο παραμονής.

Από πρακτική άποψη:
Λέμε στον συντηρητή τεχνίτη, να τοποθετήσει σύστημα απεγκλωβισμού, ώστε να μας κατεβάζει ο ανελκυστήρας στο ισόγειο και να βγαίνουμε έξω.
Επίσης για την περίπτωση εγκλεισμού λόγω διακοπής ρεύματος, να υπάρχει σύστημα φωτισμού, ώστε να μην μένουμε στο σκοτάδι.
Και άλλα θα υπάρχουν κι όταν τα μάθουμε θα τα γνωστοποιήσουμε για χάρη των φιλων μας.

«Φιλοσοφικό λεξικό»

Η κοινωνία του Χριστού δεν είναι συμβατική

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η κοινωνία του Χριστού δεν είναι συμβατική, γι’ αυτό και ο Ελληνισμός, ακόμα και πριν την ενσάρκωση του Χριστού δεν ήταν και δεν είναι συμβατός με τους άλλους λαούς, τόσο της Δύσης όσο και της Ανατολής που θεωρούν τις κοινωνίες τους εκ συμβάσεως ή εκ του νόμου.

Σήμερα το πρωί, πίνοντας τον καφέ μου στην καφετέρια, άκουγα θέλοντας και μη τη συζήτηση δύο νέων στο μπαρ, δίπλα μου. Η βάση της κουβέντας τους ήταν «ο καλός ανθρωπος». Το συμπέρασμά τους ήταν ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι άνθρωποι από εμάς τους Έλληνες. Η πρόθεσή τους ήταν να υποτιμήσουν έμμεσα την Ορθοδοξία. Μεταφέρω εδώ αυτολεξεί μερικές φράσεις, ενδεικτικές του πνεύματος με το οποίο μιλούσαν;

«Υπάρχουν λαοί πολύ ανώτεροι από μας. Τι πολιτισμό έχουμε εμείς; Παράδειγμα οι Μωαμεθανοί που μας άφησαν να αναπτυχθούμε. Ή οι Αλβανοί. Η Σμύρνη είχε τη μεγαλύτερη κοινότητα Ελλήνων. Θα αφήναμε εμείς τους Μουσουλμάνους να αναπτυχθούν τόσο στη χώρα μας; «
Ήταν φανερό ότι ήταν κάτοχοι της ευρωπαϊκής παιδείας, την οποία δέχθηκαν σε κάποιο πανεπιστήμιο της Δύσης. Ο καλός άνθρωπος είναι η θεωρία που αντιτείνουν οι δυτικοί στην Ορθοδοξία, ο γνωστός ανθρωπισμός το ίδιο και η παναίρεση του οικομενισμού.
‘
Ενας ξένος με ρώτησε κάποτε, ποιόν προτιμώ, τον καλό άνθρωπο ή τον καλό Έλληνα. Του απάντησα αμέσως ότι προτιμώ τον καλό Έλληνα, γιατί αν είναι καλός Έλληνας χριστιανός ορθόδοξος, θα είναι και καλός άνθρωπος, ενώ ο καλός άνθρωπος δεν είναι οπωσδήποτε και καλός Έλληνας.
Προτιμώ τον Ελληνισμό από τον ανθρωπισμό, γιατί ο Ελληνισμός περιέχει και τις όποιες αξίες περιέχει ο ανθρωπισμός. Ο ανθρωπισμός όμως δεν περιέχει τις αξίες του του Ελληνισμού, όπως τις βιώνουμε στην Ορθοδοξία.

Ο Ελληνισμός έχει τον σπερματικό λόγο του Χριστού. Οι Έλληνες δέχθηκαν τον σπερματικό λόγο του Χριστού, πριν την ενσάρκωσή του. Είναι οι προ Χριστού χριστιανοί. Η κοινωνία του Χριστού είναι εκ φύσεως. Δεν είναι συμβατική! Ο Αριστοτέλης που το έγραψε αυτό, δεν το έβγαλε απ΄ το μυαλό του, γιατί το είδε να συμβαίνει και το έγραψε.

Σημείον αντιλεγόμενον

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου.

Σημείον αντιλεγόμενον
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι σημείον αντιλεγόμενον, ο λίθος τον οποίον αποδοκίμασαν όλοι, και τώρα όλοι σκοντάφουν επάνω του. Η Αριστερά φανερά αντιμάχεται την πίστη στο Χριστό και η Δεξιά την καπηλεύεται. Αριστερά και Δεξιά είναι δύο όψεις του αυτού νομίσματος, δύο όψεις της δύναμης του ισχυροτέρου.

Στην Αμερική ακόμα και σήμερα λύνουν τις διαφορές τους με τη δύναμη του ισχυροτέρου. Πάντα ο ισχυρότερος είναι ο καλύτερος και ο έχων πάντα δίκαιο. Το δίκαιον υπέρ των ισχυροτέρων γέγραπται. Η αληθινή Δημοκρατία θέτει όριο στο «δίκαιο» της βίας: όχι πλούσιοι πλουσιότεροι και φτωχοί φτωχότεροι. 

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί είμαστε μόνον Έλληνες χριστιανοί ορθόδοξοι, ούτε δεξιοί ούτε αριστεροί. γι΄αυτό και πολεμούνται από όλους , όσοι ομολογούν πίστη στο Χριστό και καυχιούνται για την πίστη τους,.

Η ικανότητα της επιλογής

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η ικανότητα επιλογής προϋποθέτει δυνατότητα εξαντικειμένισης δηλαδή αυτό που λέμε αποστασιοποίηση, την οποία δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε, αν ταυτίζαμε τον εαυτό μας με το περιβάλλον, όπως τα ζώα. Τα ζώα δεν μπορούν να αποστασιοποιηθούν από τα πράγματα, τα θεωρούν ένα με τον εαυτό τους.

Διακρίνουμε τον εαυτό μας από τα πράγματα και τα συμβάντα, γι' αυτό μπορούμε να τα δούμε ως το υλικό της ζωής και να τα επεξεργαστούμε πνευματικά.

Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε τί σημαίνουν τα λόγια του Βούδα: είναι ωραίο να παρατηρείς ό,τι είναι μπροστά σου, αλλά είναι τρομερό να είσαι ό,τι είναι μπροστά σου.

Είναι γνωστό το πείραμα με το γάϊδαρο, που έβαλαν μπροστά του δυο μπάλες άχυρο και κινδύνεψε να πεθάνει από την πείνα γιατί δεν ήξερε ποιά απ΄ τις δυο να διαλέξει.

"Φιλοσοφικό λεξικό"

Το δικαίωμα στην τεμπελιά

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Οι φτωχοί δεν είναι πια πολίτες με μειωμένα δικαιώματα, ιδίως ως προς το δικαίωμα στην τεμπελια. Από τα αρχαία χρόνια το δικαίωμα στην τεμπελιά ανήκει κυρίως στους πλουσίους. Τώρα ανήκει το ίδιο σε πλούσιους και φτωχούς.

Με την σύγχρονη υπερ-ανάπτυξη του τεχνικού πολιτισμού, και τις υλικές ανέσεις που δημιούργησε, έπαψε να είναι το δικαίωμα στην τεμπελιά, αποκλειστικό προνόμιο των πλουσίων. Πλούσιοι και φτωχοί τώρα απολαμβάνουν τον υλιστικό παράδεισο της βιομηχανικής ανάπτυξης του δυτικού κόσμου.

Κανείς δεν έχει παράπονο πια για την αδικία. Πλούσιοι και φτωχοί ζουν καλύτερα από τους αρχαίους βασιλιάδες. Η πολυπόθητη ισότητα έγινε πραγματικότητα τόσο στο καλό όσο και στο κακό. Πλούσιοι και φτωχοί το ίδιο απολαμβάνουν τις ανέσεις και το ίδιο βασανίζονται απ’ το εσώτατο (υπαρξιακό) άγχος της επιβίωσης. Η ανθρωπότητα διέρχεται την στωική και κυνική φιλοσοφική της εποχή. Ο Κράτης, ο Διογένης, ο Ζήνων κ.ά. αρχαίοι φιλόσοφοι προτιμούσαν να ζουν φτωχά παρά να βασανίζονται απ΄το υπαρξιακό άγχος της επιβίωσης.

Ωστόσο υπάρχει μια τεράστια διαφορά μεταξύ πλουσίων, εννοούμε τους υπερ-πλούσιους και φτωχών: Είναι η διαφορά στην ύπνωση και στην αυτο-ύπνωση. . Ποιοι υπνωτίζουν ποιους και ποιοί αυτο-υπνωτίζονται. Οπωσδήποτε δεν υπνωτίζουν οι φτωχοί τους πλούσιους, γιατί δεν έχουν το μέσον για την γενική ύπνωση. Αυτό δε σημαίνει ότι οι πλούσιοι δεν υπνωτίζονται. ΟΙ πλούσιοι υπνωτίζουν οι ίδιοι τον εαυτό τους, αφού δε διαφέρουν στις προκαταλήψεις, όπως ονομάζουν τις πολιτικές πεποιθήσεις τους.

Με το παραπάνω σκεπτικό προτείνω, να καταργηθεί η ψήφος των πολιτών, πλουσίων και φτωχών , ώστε να ψηφίζουν μόνον οι ιδιοκτήτες των καναλιών της τηλεοράσεως, αφού είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για τα πολιτικά και τα πολιτικά πρόσωπα, που ψηφίζουν οι ψηφοφόροι στην τηλεοπτική ύπνωσή τους. Πείτε μου , ποιούς θέλουν οι καναλάρχες, να σας πω ποιους θα ψηφίσει ο κόσμος. Μήπως αυτό δεν κάνουν οι διάφορες σφυγμομετρήσεις που μεταδίδει η τηλεόραση;

moschoblog.blogspot.com

ΑΠΑΝΤΗΣΙ ΣΤΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Ιουνίου 24, 2019
Η Ευρώπη διοικείται από ένα δαιμονο-μασονικό κίνημα. Προσέχετε τι ψηφίζετε…(π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος).


Η Ευρώπη διοικείται από κατεξοχήν κέντρα μασονικά, πρόσωπα μασονικά· απόδειξη όλοι όσοι προβάλλονται μέσα από την ταραχή, τη βαβούρα, ως υπουργοί και πρωθυπουργοί των διαφόρων χωρών της Ευρώπης ανήκουν σε μασονικές λέσχες…
Του π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου
Δρ. Θεολογίας και Οικονομικών

Ο π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος κάνει μια μνημειώδη αναφορά στην ευρωζώνη, το ευρώ, τις αδηφάγες τράπεζες ως μασωνο-δαιμονικές δομές και στην αντίδραση μας έναντι τους στις κάλπες.

Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα:

Για χίλιους λόγους, διάφοροι φορείς όλο αυτόν τον καιρό τρομοκρατούν το λαό μας, με διάφορους εκφοβισμούς. Και αυτός ο εκφοβισμός είναι διπλός. Ο ένας εκφοβισμός είναι τι θα γίνει αν θα φύγουμε από την ΕΟΚ και ο άλλος είναι τι θα γίνει αν δεν θα φύγουμε.

Θέλω να σας τονίσω τα εξής. Πρώτα-πρώτα, η θέση μου για τα μνημονιακά είναι σαφέστατη, την έχω πει χίλιες φορές. Το είπα πριν από λίγο, το θεωρώ βαθύτατη προδοσία του λαού και του τόπου. Αυτό είναι δεδομένο. Αλλά αυτό δεν μου αρκεί. Αυτή είναι η βασική μου αντίδραση. Τι παρακάτω έχω να προσθέσω, για να προσέξει ο λαός.

Κοιτάξτε, το δαιμονομασονικό κίνημα το οποίο διοικεί την Ευρώπη, όπως το λέω είναι -καθαρά έτσι- δεν είναι μια γενική ιστορία.

Η Ευρώπη διοικείται από κατεξοχήν κέντρα μασονικά, πρόσωπα μασονικά· απόδειξη όλοι όσοι προβάλλονται μέσα από την ταραχή, τη βαβούρα, ως υπουργοί και πρωθυπουργοί των διαφόρων χωρών της Ευρώπης ανήκουν σε μασονικές λέσχες….

Κοιτάξτε, κι αν ακόμη για μια στιγμή ξεφύγω από τη δουλεία του μνημονίου -που δεν μπορώ να ξεφύγω, με κυνηγάει συνέχεια γιατί είναι η δουλεία του εργάτη, όπως είπα πριν από λίγο, και δεν μπορώ να δεχτώ νοήμονα Έλληνα που δέχεται την υποδούλωση της Ελλάδος σε συστήματα, προσέξτε, τα οποία ούτε τα σκέφτηκε, σε συστήματα που δεν τα σκέφτηκε ποτέ.

Δεν θα επικαλεστώ το άρθρο 120 του σημερινού Συντάγματος. Δεν θα το επικαλεστώ. Εγώ το Χριστό επικαλούμαι, αλλά απλώς θυμίζω ότι αυτό το άρθρο λέει ότι η τήρηση του Συντάγματος αυτού επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων.

Δεν το επικαλούμαι, αλλά το λέει το Σύνταγμα, απλώς το θυμίζω, ήταν το παλιό 114, είναι στο άρθρο 20, όχι ως ακροτελεύτιο. Άρα εδώ υπάρχει μια επίκληση για τον πατριωτισμό των Ελλήνων.
Πρέπει να αναλογιστεί ο καθένας πόσο έχει πατριωτισμό.

Αν αυτός ο τόπος προετοιμάζεται να ενταχθεί σε ένα γενικότερο σύστημα δαιμονομασονικό, όπως το αποκάλεσα υπεύθυνα -γιατί αυτά είναι τα κέντρα σήμερα, είναι αυτά τα κέντρα που λειτουργούν το σήμερα, τα οποία έχουν ως καίριο, προσέξτε δεν είναι τυχαίο, άξονά τους το τραπεζικό σύστημα.

Μην ξεχνάτε την Αποκάλυψη.
Ότι θα έρθει ένα σύστημα το οποίο θα είναι τελείως εγκλωβιστικό για τον άνθρωπο.
Δεν θα μπορεί ο άνθρωπος να σηκώσει κεφάλι και δεν θα μπορεί να ψωνίσει ή να αγοράσει.

Όλα τα χρήματα σήμερα λειτουργούν μέσα από τις τράπεζες. Γι ‘αυτό οι τράπεζες είναι τα ”καλά παιδιά” της ιστορίας.

Εν μέσω κρίσεως δεν ξέρω πόσα δισεκατομμύρια πήραν αυτό τον καιρό οι τράπεζες στην Ελλάδα, για να είναι τα καλά παιδιά αυτού του συστήματος.
Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.
Σημαίνει πως αυτή η Ευρώπη, με αυτό το ευρώ, είναι πουλημένη εκ προοιμίου.

Κι εγώ συντασσόμενος μαζί τους, παίρνω την ευθύνη, η Ελλάδα να έρθει σε αυτό το σύστημα το οποίο ετοιμάζει την κόλαση και την πολιτεία του Αντιχρίστου.
Εγώ έτσι νιώθω. Και νιώθω ότι πρέπει να το πω στο λαό του Θεού.
Όποιος αντιδράσει, θα πονέσει. Αλλά εγώ ξέρω ότι σε αυτόν τον τόπο υπάρχει μια ιστορία αντιδράσεως και δεν ζητώ να αντιδράσετε σε οτιδήποτε.
Να αντιδράσετε σε αυτό που σας είπα. Τι σας είπα;
Δαιμονο-μασονοκρατία σας είπα και το λέω υπεύθυνα.

Όλοι οι κεντρικοί φορείς αυτού του τόπου και της Ευρώπης είναι αυτοί και απεργάζονται αυτό το σχέδιο για την Ευρώπη. Η Ευρώπη, εγκλωβισμένη σε ένα παγκόσμιο δήθεν κράτος το οποίο εξυπηρετεί άλλα συμφέροντα με άξονα το τραπεζικό σύστημα, το οποίο αναφέρεται στην Αγία Γραφή, στην Αποκάλυψη.
Εγώ δεν θα πάρω, ευχαριστώ.

Υπ’ αυτή την έννοια, φυσικά δεν δέχομαι τα κόμματα τα μνημονιακά, δεν δέχομαι οποιονδήποτε θέλει η Ελλάδα να συνεχίζει μες στην Ευρώπη και στο ευρώ.
Το φωνάζω επίσημα. Είναι κι αυτό πούλημα της Ελλάδας.

Δεν μπορώ εγώ προσωπικά να συνεργήσω και να μην το πω στο λαό του Θεού ότι έχετε ευθύνη. Για το αύριο, το οποιοδήποτε τραγικό, δεν με φοβίζει η φτώχεια. Σας τρομοκρατούν με τη φτώχεια. Όχι, αυτός ο λαός έζησε και φτωχός.
Αλλά εγώ κινούμαι μέσα απ᾽ την Ορθοδοξία μας. Σας τρομοκρατούν με τη φτώχεια κάθε μέρα. Αυτό σας λένε: τι θα πάθει η Ελλάδα.

Η Ελλάδα θα ναι ελεύθερη, αλλά θα ναι πιο φτωχιά. Αν δέχεστε αυτή τη σύμβαση, μην πουλήσετε την Ελλάδα πια στις καρδιές σας, έχετε ευθύνη.
Δεν μπορείτε να κρυφτείτε πια. Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό το πράγμα πια.

Έχετε ευθύνη για το αύριο της Ελλάδας αν παιχθεί αυτή η ιστορία του οποιουδήποτε Αντιχρίστου μέσα και από την Ελλάδα.
Εμείς ως Έλληνες Ορθόδοξοι πρέπει να πούμε όχι. Δεν ξέρω τι θα πουν οι άλλοι.
Άρα αντιδρώ και στα μνημονιακά και σε όσους χαϊδεύοντας και τα αυτιά των ψηφοφόρων, λένε είμαστε αντιμνημονιακοί, αλλά εμείς θα μείνουμε εκεί.

Μας κοροϊδεύουν και αυτοί. Συγχωρέστε με.
Εγώ δεν έχω να πω κάτι άλλο, αλλά ένιωσα σ’ αυτή την τελευταία συνάντηση σήμερα -δεν ξέρω πως θα είμαστε τον Οκτώβριο- ένιωσα ότι πρέπει αυτό να το πω.

Άλλο τίποτε δεν θα πω, δεν έχω να κάνω άλλο κήρυγμα, εγώ σωπαίνω, είπα ο,τι είπα, πείτε με ηλίθιο, πείτε με βλάκα, αλλά μπρος στην τρομοκρατία που σας κάνουν κάθε μέρα, εγώ δεν σας τρομοκρατώ, σας ελευθερώνω.
Και θέλω ένα λαό που είναι στην Εκκλησία και είναι ελεύθερος και δεν τρέμει το φυλλοκάρδι του γιατί φοβάται τις καταθέσεις του, που θα κρύψει τα δικά του, που θα κρύψει ο,τι έχει. Εδώ δεν μπορείς να κρυφτείς πια….

Το σύστημα είναι δαιμονιώδες. Τι θα ψηφίσετε θα πάρετε την ευθύνη του!

Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα ομιλίας του πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου που έγινε στα πλαίσια των κατηχητικών αναλύσεων της προς Τιμόθεον επιστολής του Αποστόλου Παύλου, στο χωρίο Κεφάλαιο 1, στίχοι 6-11, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικών Γλυφάδας, την Πέμπτη 24-05-2012. (floga.gr)

Πηγή
το είδαμε ΕΔΩ

ΣΧΟΛΙΟ

Σκεφτείτε το πολύ καλά πριν πάτε να ψηφίσετε, τι ακριβώς πρέπει να ψηφίσετε…
Και τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας αλλά και τα υπόλοιπα μικρότερα σφίζουν από άθεους, θεομπαίχτες, απατεώνες και κυρίως ξεπουλημένους σε Ευρώπη και Μασωνεία ευρωραγιάδες προδότες…

Είναι η ποσότητα μέτρο για όλα;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Την εποχή, όπως τη σημερινή, που επικρατεί ο ωφελιμισμός, μέτρο για όλα τα πράγματα είναι η ποσότητα|: Καλύτερα περισσότερα, παρά λιγότερα. Κάποιος έλεγε το ίδιο και στις αρρώστιες: Ό,τι και νά 'χει κανείς καλό είναι.

Κάλλιο περισσότερο, παρά λιγότερο. Κάλλιο περισσότερα χρήματα,παρά λιγότερα. Κάλλιο περισσότερο φαγητό παρά λιγότερο; Κάλλιο περισσότερος έρωτας παρά λιγότερος;

Κι όταν κάτι σε βλάφτει, πάλι θα πούμε κάλλιο περισσότερο, παρά λιγότερο; Κι αν ο έρωτας γίνεται όχι για την ερωτική χαρά, αλλά από ανάγκη, μπορούμε να πούμε κάλλιο περισσότερο παρά λιγότερο;

Μια ηλικιωμένη γυναίκα , για να συγκρατήσει την κόρη της από την υπερβολή, της έλεγε, δεν έχουν οι άντρες τελειωμό.

Η εργατική επιστήμη θεωρεί το σύστημα εργασίας με βάση την ποσότητα της απόδοσης, καταστροφικό για τον εργαζόμενο.

H έννοια της γνώσης

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Τί είναι η γνώση. Κατ’ άλλους φιλοσόφους, όπως για τον Σωκράτη και του Στωικούς, η γνώση είναι αρετή. Για τον Αριστοτέλη η γνώση έχει πρακτική σκοπιμότητα. Αυτός που γνωρίζει τι είναι το θάρρος, έλεγε ο Αριστοτέλης,δε σημαίνει ότι είναι θαρραλέος. . Για τον Αριστοτέλη η γνώση δεν έχει να κάνει με την αρετή. Αυτός που γνωρίζει ένα πράγμα έχει πρακτικά πλεονεκτήματα.

Στην πραγματικότητα ο Αριστοτέλης δεν είναι αντίθετος με αυτούς που θεωρούν τη γνώση αρετή. Απλώς δίνει άλλη έννοια στη λέξη «γνώση». Ο Σωκράτης και οι Στωικοί έδιναν στη λέξη «γνώση» την έννοια του Λόγου, δηλαδή του Πνεύματος. Αυτός που έχει πνεύμα θάρρους, είναι θαρραλέος. Κι αυτός που διακατέχεται από πνεύμα δειλίας, είναι δειλός. Ενώ ο Αριστοτέλης έβλεπε την πρακτική σκοπιμότητα της γνώσης. Σχεδόν όπως συμβαίνει σήμερα, που η γνώση έχει την έννοια της πληροφορίας. Με αυτήν την πρακτική έννοια δεν θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε την υπέρτατη αξία του Δελφικού ρητού «Γνώθι σ’ αυτόν».

Όταν λέμε το στίχο του Εθνικού μας ύμνου «Σε γνωρίζω από την κόψη / του σπαθιού την τρομερή», δεν νιώθουμε το ίδιο με αυτό που νιώθει αυτός που έχει εγκυκλοπαιδική γνώση της έννοιας της Ελευθερίας. Η εικόνα του στίχου του ύμνου είναι βίωμα, που ακολουθεί την εποπτεία, ενώ η εγκυκλοπαιδική γνώση είναι αντικείμενο της γνωστικής λειτουργίας της ψυχής, χωρίς να μετέχουν οι άλλες δύο ψυχικές λειτουργίες, δηλαδή το θυμικό και το βουλητικό. Ο Αριστοτέλης διέκρινε την τριμερή σύσταση της ψυχής: Στην περίπτωση του ύμνου μετέχουμε στο πνεύμα του ύμνου, με το όμοιο πνεύμα της ψυχής μας, ενώ στη γνώση του μυαλού δεν είναι αναγκαίο το αίσθημα. Μπορεί να υπάρχει και μπορεί να μην υπάρχει.

Παρόμοια είναι η διαφορά ανάμεσα στη γραμματική ερμηνεία και στην πνευματική ερμηνεία. Τη διαφορά αυτή τη βλέπουμε στους παρακάτω παροιμιακούς στίχους. Οι στίχοι αυτοί διακρίνουν ανάμεσα στη γνώση του μυαλού και στην πνευματική γνώση, και τονίζουν τη διαφορά υπέρ της πνευματικής γνώσης: Η πνευματική γνώση, σε πάει παραπέρα. Σου ανοίγει μπροστά σου απέραντες εκτάσεις, στις οποίες χωρεί ολόκληρο το σύμπαν. Όσο μακριά ανοίγεται η σκέψη τόσο μακριά πηγαίνει κι αυτός που έχει δυνατό το πνεύμα του. «παιδί μου μάθε γράμματα, παιδί μου βάλε γνώση. Τα γράμματα είναι στο χαρτί κι η γνώση πέρα πέρα».

Μυστήρια

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ποια είναι η κρυμμένη γνώση που μεταδίδεται με τα μυστήρια; Γιατί κρύβεται η γνώση; Από ποιους κρύβεται; Νομίζω ότι κρύβεται από αυτούς που δεν της μοιάζουν. Ο Ηράκλειτος έλεγε, πως η ομορφιά αγαπάει να κρύβεται. Η ομορφιά είναι ένα μυστήριο.

Ο μύστης αναλαμβάνει να εξακριβώσει αν το πνεύμα αυτού που ζητεί την μύηση, είναι όμοιο με τη γνώση στην οποία πρόκειται να μυηθεί. Αν δεν είναι όμοιος, δεν είναι έτοιμος να μυηθεί. Αυτός είναι ο λόγος, που δεν απαιτείται μύηση σε πράγματα που δεν είναι όμοια με τον εαυτό τους, που δεν είναι σταθερά, αλλά διαφέρουν από τον έναν στον άλλον. Γιατί στα πράγματα αυτά η γνώση είναι υποκειμενική. Περί γούστου (γεύση) ουδείς λόγος. Το ίδιο κι η επιλογή του συντρόφου στο γάμο δεν πετυχαίνει πάντα. Γι’΄αυτό ο κόσμος λέει πως στο γάμο, πρέπει να έχεις τύχη.

Η γιαγιά μου η Βασιλική, ευχόταν πάντα να βρω άνθρωπο όμοιο με εμένα. Εννοούσε η γυναίκα που θα πάρω να μου μοιάζει στο χαρακτήρα. Ήταν πεπεισμένη πως ισχύει ο πνευματικός νόμος, το όμοιο ελκύει το όμοιο. «Ομοιος ομοίω, αεί πελάζει». Η φράση αυτή είναι απ΄ το Συμπόσιο του Πλάτωνος. "ο όμοιος τον όμοιο πάντα πλησιάζει".ο άνθρωπος από τη φύση του τείνει να προσεγγίζει ανθρώπους που του μοιάζουν, τείνει να συναναστρέφεται τους ομοίους του.

Η έννοια της προσευχής

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Με τη μαγεία ο άνθρωπος προσπαθεί με διάφορα κόλπα, να εξαναγκάσει το πνεύμα να κάνει το θέλημά του. Κατάλοιπο της πίστης στη μαγεία είναι και η ερμηνεία της προσευχής που δίνουν αυτοί που  τελούν υπό την επιρροή της μαγείας. Γι’ αυτούς που θεωρούν την προσευχή ένα είδος εξευγενισμένης μαγείας, ερμηνεύουν την προσευχή ως αίτημα προς το Θεό, να κάνει το θέλημα του ανθρώπου. Ο ΑϊνστάΪν έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «να μη λέμε στο Θεό τί να κάνει»! Αυτοί λοιπόν, υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να προσευχόμαστε και να λέμε στο Θεό, τί να κάνει. Ο Θεός γνωρίζει τις ανάγκες του ανθρώπου. Δεν χρειάζεται να του τις θυμίζουμε εμείς, διότι είναι παντογνώστης.

Την αρχαία εποχή υπήρχε διχογνωμία ανάμεσα στους φιλοσόφους, ως προς την προσευχή, ,τη λατρεία και τις θυσίες. Το κύριο επιχείρημα ήταν ότι ο Θεός δεν αλλάζει τη θέλησή του, ούτε με την προσευχή ούτε με τη λατρεία και τις θυσίες.

Οι αρχαίοι είχαν τον σπερματικό λόγο του Θεού, δεν γνώριζαν τον ζωντανό Λόγο του Θεού. Ο Ιησούς λέει «έλθετε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς. Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρύ.» Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Διδασκαλία, το φορτίον του Χριστού είναι ελαφρύ «τοις προαιρουμένοις», δηλαδή σ’ αυτούς που θέλουν. Με άλλα λόγια, αυτοί που θέλουν να τους θεραπεύσει ο Ιησούς, θα πάνε προς Αυτόν με την προσευχή. Η προσευχή είναι ο δρόμος που μας πηγαίνει κοντά στο Θεό. Όταν προσευχόμαστε δείχνουμε έμπράκτως τη θέλησή μας για τη θεραπεία μας.

 Ο Ιησούς θέλησε να πάει στους Γεργεσηνούς για να θεραπεύσει τους νοσούντας, αλλά δεν του το επέτρεψαν. Βγήκαν οι προύχοντες στα όρια της περιοχής τους και είπαν στον Ιησού ότι δεν τον θέλουν. Αυτό είναι το άκρον άωτον της αχαριστίας: Ο Θεός έρχεται προς το μέρος μας για να μας θεραπεύσει και εμείς τον αρνούμαστε. Ο Απόστολος Παύλος δε λέει «καλέστε το Θεό ναρθεί». Λέει πηγαίνετε εσείς στο Θεό. Πλησιάστε σ’ Αυτόν. Μην απομακρύνεστε από Αυτόν. Συμφιλιωθείτε, λέει με το Θεό. Δε λέει ο Θεός να συμφιλιωθεί με εμάς και για να το κάνει πρέπει να του προσφέρουμε τη λατρεία και τις θυσίες μας. Ο Χριστός κατήργησε τις θυσίες διότι κινούν τον θυματοποιητικό μηχανισμό και δημιουργούν θύματα, τα ιερά σφάγια, όπως λέγονται. Αλλά ουδέποτε υπήρξαν πραγματικά ιερά σφάγια. Υπήρξαν προφάσεις των ισχυρών, για να διατηρήσουν τα πλούτη τους και την εξουσία τους.

Ο ρυθμός αποδεικνύει ότι ο κόσμος είναι δημιούργημα του Θεού

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο ρυθμός είναι του ελεύθερου, δημιουργικού πνεύματος ενώ η μονοτονία είναι δουλική απομίμηση. Ο άνθρωπος, ως πνευματικό ον δεν μπορεί να ζήσει με τη μονοτονία, όπως είναι π.χ. ο εγκλεισμός σε άσπρα κελιά. Λένε πως δεν υπάρχουν στη δημιουργία του Θεού ούτε δύο ίδιες σταγόνες της βροχής!
Το ότι τα πάντα στη φυσική δημιουργία είναι πλασμένα με ρυθμό αποδεικνύει ότι ο κόσμος είναι δημιούργημα του Θεού!

 Και κάτι άλλο: λέμε ότι η χώρα μας είναι ευλογημένη απ΄ το Θεό και είναι. Πουθενά αλλού δεν υπάρχει αυτή η ποικιλία και ο ρυθμός στη Φύση . Πουθενά δεν υπάρχει αυτή η αρμονία στo φυσικό περιβάλλον, αλλά και στην πνευματική δημιουργία , όσο εδώ ΟΙ μορφές των αγαλμάτων και των κτισμάτων αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

"Φιλοσοφικό λεξικό"

Το Ασυνείδητο

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Όταν η συνείδηση μας κατηγορεί , βλάπτουμε τον εαυτό μας, αντί να σπεύσουμε να διορθώσουμε τα λάθη μας, Με το διαζύγιο π.χ. οι διαζευγμένοι πέφτουν με τα μούτρα σε κάποιο πάθος. Αν δεν κάπνιζαν, καπνίζουν δύο και τρία πακέτα την ημέρα. Ή αν καπνίζουν τσιγάρο, αγοράζουν πίπα πιστεύοντας ότι έτσι βλάπτουν περισσότερο τον εαυτό τους. Ή γίνονται πότες και καταστρέφουν έτσι την υγεία τους.
Αυτό είναι ίσως μια απάντηση στο ερώτημα, γιατί συμβαίνουν τόσο άσχημα πράγματα στους καλούς ανθρώπου;. Συμβαίνουν για την συνείδηση. Γιατί αποφεύγουν τη συνείδηση και τον ¨΄ελεγχο" του εαυτού τους τον αναλαμβάνει το Αρνητικό Ασυνείδητο.

ΟΙ πνευματικές χαρές

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ενώ τις χαρές του σώματος τις νιώθουμε σε όλη τους την ένταση, τις χαρές του πνεύματος, είναι αμφίβολο, αν τις νιώθουμε καθόλου. Μια απ' τις πιο δυνατές πνευματικές χαρές΄είναι η χαρά της εσωτερικής ειρήνης.

 Άραγε πώς νιώθεται η χαρα της εσωτερικής ειρήνης; Νομίζω νιώθεται ως το αίσθημα του θάρρους απέναντι στο Θεό. Όταν δεν νιώθουμε την ανάγκη να κρυφτούμε από την παρουσία Του. Πώς κρυβόμαστε; Κρυβόμαστε με κάθε τρόπο, που μας κάνει να ξεχνάμε το Θεό.

Προϋποθέσεις ψήφου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Για να ψηφίσει κάποιους ο λαός πρέπει:
1. Να σέβονται την ιστορία του και
2. Να θέλει να συνεργαστεί μαζί τους.

Αντάλλαξε τη γνώση με τη χάρη

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Παλιά για να ανεβείς στο βουνό –προσκυνητής σε κάποιο μοναστήρι- έπρεπε να είσαι έτοιμος, να έχεις κάνει τη δέουσα σωματική, πνευματική και ψυχική προετοιμασία. Έπρεπε να νηστέψεις για ν νιώσεις όλα αυτά που σου πρόσφερε το βουνό και η προσέγγιση στους μοναχούς, στους ανθρώπους της ευλογημένης ησυχίας. Τώρα σε λίγα λεπτά ανεβαίνεις με το αυτοκίνητό σου στο βουνό, γιατί το έχουν οργώσει με δρόμους που σε πάνε εύκολα παντού. Έτσι όμως χάθηκε το νόημα του να ανεβείς με κόπο και ιδρώτα ψηλά στο βουνό για να νιώσεις την ειρήνη των μοναχών. Αν ξέρεις τη διαφορά του τότε και του τώρα, θα καταλάβεις πλήρως τους λόγους του Κυρίου, τούτο το γένος δεν θα σωθεί παρά μόνο με νηστεία και προσευχή.

Η χριστιανική ορθόδοξη διδασκαλία είναι ασκητική (νηπτική). Απαιτεί νηστεία και προσευχή. Χωρίς τη νηστεία είναι δύσκολη η προσευχή και χωρίς την προσευχή, την νοερά προσευχή, είναι δύσκολη η νηστεία. Η μία βοηθάει την άλλη. Με την πρόοδο της επιστήμης η προσέγγιση ακόμα και στο πνεύμα γίνεται με αναλυτικό τρόπο. Εννοείται ότι η ανάλυση είναι μέθοδος της επιστήμης, η οποία εξυπηρετεί την ίδια και όχι αυτόν που χρειάζεται την προσέγγιση και τη συμμετοχή στο πνεύμα. Όλα τα πράγματα μπορούν ίσως να γίνουν αντικείμενα της αναλυτικής μεθόδου, εκτός από το πνεύμα και την συμμετοχή του σ’ αυτό.

Στην χριστιανική ορθόδοξη διδασκαλία η γνώση είναι η χάρη. Έρχεται σε μας, όταν η καρδιά μας είναι καθαρή από τα εμπόδια της χάρης. Η συμβουλή του πνευματικού μου ήταν πάντοτε αυτή: «μην εμποδίζεις τη χάρη να σε επισκεφθεί». Δεν ρώτησα «πώς εμποδίζω τη χάρη να μ’ επισκεφθεί;». Και δε ρώτησα γιατί δεν ήμουν ακόμα έτοιμος να εφαρμόσω τη συμβουλή του. Ο πνευματικός δεν μιλάει αν δεν ερωτηθεί, είτε ρητά είτε ενδόμυχα. Αν ρωτούσα τον πνευματικό μου, τον πατέρα Κωνσταντίνο, σίγουρα θα μου έλεγε πως. Θα μου έλεγε κατ’ αρχήν «παιδί μου, να έχεις την ελπίδα σου στο Χριστό. Με την ελπίδα σου στο Χριστό, δε θα εμποδίζεις τη χάρη να σ’ επισκεφθεί».

Αργότερα, όταν συνειδητοποιούσα το βίωμα της χάρης, θα καταλάβαινα επίσης τα λόγια των Αγίων να ανταλλάσουμε τη γνώση με τη χάρη. Θα καταλάβαινα και την παροιμία που έλεγαν στο χωριό μου «παιδί μου μάθε γράμματα, παιδί μου βάλε γνώση. Τα γράμματα είναι στο χαρτί κι η γνώση πέρα-πέρα» . Ποια είναι άραγε η γνώση που πηγαίνει πιο πέρα; Είναι σίγουρα η χάρη, που όταν την έχει ο άνθρωπος δεν απελπίζεται, γιατί ανοίγει κόσμους που δεν έχουν πέρας!

Η πίστις και τα έργα της πίστεως

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Είναι η χρησιμότητα στοιχείο απαραίτητο για το έργο της πίστεως; Τα έργα που χωρίς αυτά η πίστη είναι νεκρή,  δεν κρίνονται εκ του αποτελέσματος, δηλαδή από τη χρησιμότητα , αλλά από την θέληση.

Έργο που κάνει την πίστη ζωντανή,  είναι ακόμα και η προσπάθεια, που δεν είχε κανένα αποτέλεσμα ή ακόμα και κάτι που δεν έχει καμία χρησιμότητα, όπως είναι η θυσία του Αβραάμ ή η προσευχή.

Αυτό που έχει σημασία για το έργο της πίστεως είναι η θέληση. Ο Θεός κρίνει την προαίρεση. Αυτό σημαίνουν τα λόγια της Γραφής ότι στον Αβραάμ «η πίστις ελογίσθη εις δικαιοσύνην».

Η χαρά του μόνου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Μ’ αρέσει να περπατώ μόνος. Όταν έχω παρέα, ο νους μου είναι στην παρέα. Ακόμα και στα βουνά ανέβαινα μόνος. Ή την παρέα θα χαρείς ή τη φύση. Μόνος επάνω στα βουνά, νιώθεις έναν ιερό τρόμο, που δεν μπορείς πουθενά αλλού να τον νιώσεις. Ιδίως αν βρεθείς με μπόρα και δεις πώς συγκρούονται τα σύννεφα θα νιώσεις δέος. Στα χωριά μας αυτό το δέος το λέγαμε «ποιος είδε το Θεό και δε φοβήθηκε». Ακόμα και τους ανθρώπους τους αγαπάς πιο πολύ, γιατί γίνεσαι ταπεινός, βλέποντας ότι έχεις ανάγκη από τους άλλους. Κανείς δεν μπορεί μόνος του να ζήσει. Στα βουνά όταν συναντούσες άνθρωπο, τον έβλεπες σαν το Θεό. Αν πάθαινες κάτι, αυτός θα σε βοηθούσε. Έτσι νιώθουν πριν την επιδρομή αλλοφύλων.

Απολύτρωση

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η ανθρώπινη θέληση είναι εκ φύσεως αγνή και καθαρή. Όλα τα ακάθαρτα στοιχεία , δηλαδή τα πάθη, που προσκολλήθηκαν στον άνθρωπο, είναι ξένα προς τον αληθινό εαυτό του. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο καλόν.

Ο Ιησούς προτρέπει τους μαθητές του να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Τους λέει ότι μπορούν από μόνοι τους να γνωρίζουν ότι δεν απέχουν από τη βασιλεία του Θεού, όπως γνωρίζουν από τα δέντρα ότι εγγίζει το θέρος. «Ανακύψατε και επάρατε τας κεφαλάς υμών, διότι εγγίζει η απολύτρωσις υμών». ( Κοιτάξτε ψηλά και αναθαρρείστε, γιατί πλησιάζει η ώρα του λυτρωμού σας).

Ο Ιησούς είναι βασιλεύς δικαιοσύνης και ειρήνης. Πότε άραγε είμαστε κοντά στη βασιλεία του Θεού; Πότε μπορούμε από μόνοι μας να ξέρουμε ότι είμαστε κοντά στην απελευθέρωση από τα πάθη;; Μπορούμε από μόνοι μας να ξέρουμε, αν έχουμε την ελπίδα μας στο Θεό. Αυτή μας η ελπίδα μας ασφαλίζει και μας βεβαιώνει σαν άγκυρα.

Η βασιλεία του Θεού είναι αιώνιος. Δεν έχει χρονικά και τοπικά όρια, όπως όλα τα φαινόμενα αυτού του κόσμου, τα οποία έρχονται και παρέρχονται. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι». (Ο ουρανός και η γη θα πάψουν να υπάρχουν, τα λόγια μου ποτέ).

Συνάγων μετά του Ιησού

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Κάθε φορά που αναρωτιέμαι, ποιός είμαι, έρχονται στο νου μου διάφορες απαντήσεις, ως προς το ποιός θα 'θελα να είμαι.
Η απάντηση που ήρθε σήμερα είναι ότι θά 'θελα να είμαι ο "συνάγων μετά του Ιησού".
Είναι γιατί διάβασα στο Ευαγγέλιο τα λόγια του Ιησού "Ο μη ων μετ' εμού, κατ' εμού εστί και ο μη συνάγων μετ' εμού σκορπίζει".
moschoblog.blogspot.com

Οι αρχαίες έρημοι !

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο δαιμονισμένος στη χώρα της αρχαίας Δεκαπόλεως, (αρχαίες ελληνικές πόλεις) τον οποίο θεράπευσε ο Ιησούς, δεν είχε κατοικία και έμενε στα μνήματα. "ηλαύνετο υπό του δαίμονος εις τας ερήμους".

Αναρωτιέμαι με τί αντικατέστησε τίς αρχαίες ερήμους ο σύγχρονος κόσμος !

Το άγχος της επιβίωσης

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Οι όσιοι εικονίζονται με την παλάμη του χεριού τους υψωμένη εις ένδειξιν μη επιθυμίας. Αναρωτιόμουν, μπορεί να ζεί κανείς χωρίς να επιθυμεί; Και βέβαια μπορεί. Σκεφθείτε πόσα πράγματα επιθυμήσαμε, αν και μπορούσαμε να ζήσουμε και χωρίς αυτά. Απόδειξη, πόσο γρήγορα επιστρέφουμε από τις επιθυμίες στην κατάσταση της μη επιθυμίας. Τα παιδιά μόλις αποκτήσουν αυτό που επιθυμούν, δεν το θέλουν πια.

Τα παιδιά χαίρονται με το παραμικρό. Παίζουν, γελάνε, χορεύουν, τραγουδούν. Οι μεγάλοι καταβάλλονται από την μέριμνα και την φροντίδα. Τίποτε δεν είναι πιο φθοροποιό από την μέριμνα και την φροντίδα, από αυτό που στη κοινή διάλεκτο ονομάζουμε «στενοχώρια».

Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς τη στενοχώρια. Αν δεν στενοχωρούμαστε και μάλιστα με το παραμικρό, δε σημαίνει ότι δεν προσέχουμε και δεν μας ενδιαφέρει τίποτε. Δεν είναι η στενοχώρια ένδειξη «μυαλού». Δεν είμαστε «άμυαλοι», αν δεν στενοχωρούμαστε. Όταν είναι π.χ. να διασχίσουμε έναν δρόμο, προσέχουμε να το κάνουμε χωρίς κίνδυνο. Δε σημαίνει ότι στενοχωρούμαστε. Άλλο είναι η προσοχή και το ενδιαφέρον και άλλο είναι η στενοχώρια.

Ο Κύριος λέει να μην μεριμνάμε, όπως δεν μεριμνούν τα πουλιά για το τι θα φάνε και πώς θα ντυθούν. Κι όμως όλη τη μέρα τα πουλιά αναζητούν την τροφή τους, αλλά χωρίς μέριμνα και φροντίδα. Ο Κύριος λέει να αφήσουμε την μέριμνα στο Θεό. Ο Θεός φροντίζει για τα πουλιά. Πόσο μάλλον φροντίζει για μας.

Αυτό κάνουν τα παιδιά. Ξέρουν ότι φροντιζει ο πατέρας τους και γι΄αυτό παίζουν και γελούν αμέριμνα. Βέβαια με τον σημερινό τρόπο ζωής, ακόμα και από τα παιδιά αφαιρείται η εμπιστοσύνη στους γονείς τους , για να υποδουλωθούν από την παιδική τους ηλικία ακόμα στο άγχος της επιβίωσης.

Η έννοια της απλότητος της νοεράς προσευχής

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ήταν φτωχοί, αλλά ήταν χαρούμενοι και είχαν πλούτο την απλότητά τους , γράφει ο Απόστολος Παύλος για τις εκκλησίες της Μακεδονίας.
Για την έννοια της απλότητας αυτών που προσεύχονται αδιαλείπτως (νοερά προσευχή) , διάβασα στη Φιλοκαλία τα εξής:

«Απλότητι δε μάλλον και ταπεινώσει Θεός εμφανίζεται, φησίν ο της Κλίμακος και ου κόποις ή καταργουμένη σοφία. Αποστρέφεται δε μάλλον ταύτην ο Θεός, εάν ουκ έχη ταπείνωσιν. (…) η πνευματική γνώσις χάρισμά εστι, η δε του λόγου επιστήμη, μάθημα εστιν ανθρώπων, ώσπερ τα λοιπά μαθήματα του κόσμου τούτου, και ου συμβάλλεταί τισι προς σωτηρίας ψυχής»

(Με την απλότητα μάλλον και την ταπείνωση Θεός εμφανίζεται, λέει ο Άγιος Γρηγόριος της Κλίμακος, και όχι με κόπους και με σοφία που καταργείται. Την αποστρέφεται ο Θεός τη σοφία αυτή, αν δεν έχει ταπείνωση (…) Η πνευματική γνώση είναι χάρισμα, η δε επιστήμη, είναι μάθημα ανθρώπινο, όπως όλα τα λοιπά μαθήματα του κόσμου τούτου και δεν συμβάλλει στη σωτηρία της ψυχής κάποιου.)

«‘Άλλο πρόσωπον δείκνυσι η Γραφή τοις λοιποίς ανθρώποις, και άλλο δείκνυσι τω αφορίσαντι εαυτόν εις το αδιαλείπτως προσεύχεσθαι, ήτοι το έχειν την του Θεού έννοιαν, αντί αναπνοής, εν πάσι. Καν κατά κόσμον ιδιώτης ή και αμαθής τα των ανθρώπων μαθήματα, ως φησιν ο Μέγας Βασίλειος.» (‘Όσιος Πέτρος Δαμασκηνός Φιλ.Γ’ σ.68)

(Άλλο πρόσωπο δείχνει η Γραφή στους λοιπούς ανθρώπους και άλλο δείχνει σ’ αυτόν που όρισε τον εαυτόν του στο αδειαλείπτως προσεύχεσθαι, δηλαδή στο να έχει πιο συχνή την έννοια του Θεού από ό,τι έχει την αναπνοή του, σε κάθε περίσταση. Ακόμα κι αν είναι αγράμματος και δεν κατέχει τις  γνώσεις που διδάσκει το σχολείο, λέει ο Μέγας Βασίλειος.) Απόδοση Μ.Λ.

ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΗ !

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η αληθινή έννοια της εξιδανίκευσης δεν είναι να θεωρούμε ωραίο αυτό που δεν είναι πραγματικά ωραίο! Το αντίθετο: εξιδανίκευση είναι όταν κάνουμε σωστή διάκριση, ανάμεσα στο πραγματικά ωραίο και στο ψεύτικο και φανταστικό.

'Οταν μας κάνει η ανάγκη καταλαβαίνουμε πόσο σπουδαίο είναι να ξέρουμε να διακρίνουμε τα υγιή και δυνατά στοιχεία της ζωής από τα ασθενικά και ανίσχυρα.

Όσοι από μας προτιμούν την αισθητική αποτίμηση της ζωής, κατανοούν ότι είναι ανάγκη στον τομέα που υπηρετούν και στη ζωή τους γενικά, να εξιδανικεύουν τα πράγματα. Να κάνουν ακριβώς αυτό: να διακρίνουν τα υγιή και δυνατά στοιχεία της ζωής από τα ασθενικά κι αυτά που άγονται προς θάνατον.

Οι παλιοί φωτογράφοι όταν ήθελαν να φωτογραφίσουν ένα θέμα, χρησιμοποιούσαν τη λέξη "αποθανατίζω". Σημαίνει ότι επέλεγαν μόνο τα στοιχεία εκείνα, που άξιζε να μείνουν και τα άλλα τα αφαιρούσαν. Αυτό εννοεί ο Άντον Τσέχωβ όταν λέει, πως το γράψιμο είναι σβήσιμο!

Με αυτό το πνεύμα αυτό νομίζω ότι καταλαβαίνω τί εννοεί ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς του Γαλάτες: Παραθέτω μερικές γραμμές από το Δ΄Κεφάλαιο:

"Αλλά τότε μεν ουκ ειδότες Θεόν εδουλεύσατε τοις μη φύσει ούσι θεοίς. νυν δε γνόντες Θεόν, μάλλον δε γνωσθέντες υπό Θεού, πώς επιστρέφετε πάλιν επί τα ασθενή και πτωχά στοιχεία, οις πάλιν άνωθεν δουλεύειν θέλετε; ημέρας παρατηρείσθε και μήνας και ενιαυτούς! φοβούμαι υμάς μήπως ειική κεκοπίακα."

ΟΙ Γαλάτες φαίνεται ότι το είχαν "ρίξει" στα ζώδια!

moschoblog.blogspot.com

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΘΗΡΙΟ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

«Νους σκεδανύμενος επί τα έξω δαιμονιώδης ή θηριώδης»

Ο κόσμος εκπαιδεύεται για αντιπαράθεση. Για να καταλάβουμε τι είναι η αντιπαράθεση, στο σκοτεινό κομμάτι της προσωπικότητάς μας ,ας υποθέσουμε ότι το εσώτερο σκότος είναι άνθρωποι έγκλειστοι ,σε κάποιο σκοτεινό υπόγειο , που πιέζουν για να βγούν απ΄ το υπόγειο στο φως. Εκεί στην καταπακτή που βγάζει στο φως , αντί για διάθεση αποδοχής, συναντούν την κριτική μας σκέψη. Αντί να πούμε, δηλαδή,στις δυσκολίες και στα εμπόδια, καλώς ήρθατε, σας περιμέναμε, «Καλημέρα θλίψη», τους «υποδεχόμαστε» με την ψυχρή κριτική μας σκέψη.

Η ψυχολογία ανακαλύπτει αυτό που εφαρμόζει η Εκκλησία σύμφωνα με τη Διδασκαλία του Χριστού, δηλαδή την Εντολή «αγαπάτε τους εχθρούς υμών. Καλώς ποιείτε τους καταρωμένους υμάς.» Τα περιεχόμενα του Ασυνειδήτου, όταν συναντούν, αντί αποδοχής, κριτική σκέψη αυτο- εκριζώνονται. Ακόμη και η επιστήμη διαπιστώνει ότι η αντιπαράθεση δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για την εξανθρώπιση των σχέσεων. Στις σχέσεις οι δυσκολίες και τα εμπόδια δεν είναι ατυχίες. Είναι το υλικό της ζωής. Είναι αντικείμενα για πνευματική επεξεργασία.

Μου τηλεφώνησε κάποτε ο Ρόμπερτ Λαξ και μου είπε ότι το βράδυ της πρωτοχρονιάς θα μετέδιδαν από το κρατικό ραδιόφωνο τις μεταφράσεις μου από το βιβλίο του «Μύθοι». Ειδοποίησα τους φίλους μου και το βράδυ της πρωτοχρονιάς είμαστε όλοι με το αυτί κολλημένο στο ραδιόφωνο. Ακόμα κι η γιαγιά μου που δεν άκουγε καλά περίμενε με ανυπομονησία ν’ ακούσει τα ποιήματα.

Πράγματι τα ποιήματα μεταδόθηκαν την καθορισμένη ώρα και μάλιστα με τη συνοδεία μουσικής , αλλά ο δημοσιογράφος δεν ανέφερε λέξη για τον μεταφραστή του βιβλίου του Λαξ. Δε είπε τίποτε για μένα, παρόλο που το βιβλίο που διάβαζε ανέγραφε το όνομά μου στο εσώφυλλο.
Την άλλη μέρα, τηλεφωνώ γεμάτος θυμό του Λαξ , στην Κάλυμνο , σαν να έφταιγε αυτός.
- Έγινα θηρίο, του λέω.
-Δεν είσαι θηρίο, απαντάει ο Λαξ, με όλη την ησυχία του κόσμου. Είσαι άνθρωπος!

ΟΙ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΕΣ ΓΡΑΦΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΩΡΙΕΣ

Τού Μόσχου Λαγκουβάρδου

Όλες οι θεωρίες ΄έχουν αντιφάσεις Π.χ. ο νόμος του "πόθεν έσχες" ερμηνεύεται "πόσα έχεις".

Το ίδιο κι η θεωρία της εξέλιξης, αποσιωπά τη δημιουργία εκ του μηδενός, γιατί πρέπει να δεχθεί και τον Δημιουργό, πράγμα το οποίο προσκρούει στον υλισμό της.

Οι Γραφές και τα συγγράμματα των Πατέρων της Εκκλησίας, οι οποίες γράφτηκαν σε χρονικό διάστημα χιλιάδων ετών, δεν έχουν καμία αντίφαση, διότι οι θεόπνευστες Γραφές δεν είναι θεωρίες.

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η λαϊκή παροιμία λέει, ο χορτάτος δεν νιώθει τον πεινασμένο. Το ίδιο κι ο δυνατός δε νιώθει τον αδύνατο ούτε φαντάζεται τον εαυτό του αδύνατο. Νομίζει ότι θα είναι πάντα δυνατός . Το ίδιο αυτοί που κατέχουν την εξουσία, έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα είναι πάντα στην εξουσία. Αυτό είναι ένα παράδειγμα ανθρώπων που δεν διακρίνουν το ουσιώδες απ΄ το επουσιώδες, τα δυνατά στοιχεία από τα αδύνατα, το αιώνιο από το προσωρινό. Μιλώντας με όρους της φιλοσοφίας θα λέγαμε ότι αυτοί δε διακρίνουν το Είναι από το Υπάρχειν, την ουσία από την ύπαρξη.

Ο Κύριος είπε, να ζούμε σ’ αυτόν τον κόσμο, με τα δυνατά στοιχεία, που δεν είναι εκ του κόσμου τούτου, όχι με τα ασθενή στοιχεία αυτού του κόσμου. Οι πιστοί στο Χριστό κατανοούμε τη σημασία των λόγων Του. Διαφορετικά δεν θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε τα δυνατά στοιχεία από τα ασθενή. Δεν θα διακρίναμε το ουσιώδες απ το επουσιώδες.

Ο Κύριος είπε ότι ο κόσμος αυτός θα καταστραφεί και μόνο το πνεύμα, η αιώνια διδασκαλία θα μείνει. Αν δεν πιστεύαμε στο Χριστό, θα μπορούσαμε άραγε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας;
Η απάντηση είναι αρνητική. Πρέπει να διακρίνουμε το ουσιώδες απ΄ το επουσιώδες, για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Μόνο χάρις στο Πνεύμα γνωρίζουμε ποιοι είμαστε. Όσο θεωρούμε ως μόνη πραγματικότητα ό,τι υποπίπτει στις αισθήσεις μας, δεν μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας.

Η ουσία του ανθρώπου είναι το πνεύμα. Το πνεύμα είναι σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά δεν είναι από τα στοιχεία αυτού του κόσμου. Δεν είναι υποταγμένο στα ορμέμφυτα ούτε είναι προσκολλημένο στο περιβάλλον. Το πνεύμα ανοίγει κόσμους απέραντους πέρα από τα όρια αυτού του κόσμου, κόσμους αγάπης, ,καλοσύνης, ελπίδας…

«Ο άνθρωπος είναι το Χ που μπορεί, χωρίς κανένα όριο, να συμπεριφέρεται ως ένα ον «ανοικτό στον κόσμο». Η εξανθρώπιση , λοιπόν, είναι η εξύψωση στην «κοσμο-ανοικτική» δύναμη του πνεύματος. « (Max Scheler, Η θέση του ανθρώπου στον κόσμο, Εκδ. Ροές).

Οι οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων εθεραπεύοντο

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Την εποχή του Ιησού, πήγαινε σ' αυτόν πλήθος για να τον ακούσει και για να θεραπευτεί από τις νόσους από τις οποίες έπασχε. Μαζί με αυτούς ήταν και οι οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακάθάρτων και εθεραπεύοντο. Και πας ο όχλος, γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, "εζήτει άπτεσθαι αυτού. ότι δύναμις παρ' αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας."

Αξίζει να σημειωθεί ότι μαζί με τους αρρώστους ήταν κι αυτοί που τους ενοχλούσαν πνεύματα ακάθαρτα. Ζητούσαν κι αυτοί να θεραπευτούν. Τις ενοχλήσεις των ακαθάρτων πνευμάτων τις θεωρούσαν ασθένεια. Σε μας τώρα, υπό την επιρροήν της Δύσης, δεν μας ενοχλούν τα ακάθαρτα πνεύματα!

Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις στην εσωτερική ζωή

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Στο πατρικό μας σπίτι η μητέρα μου μας έμαθε να βάζουμε τάξη στα πράγματά μας, να διπλώνουμε τις κουβέρτες μας και τα κορίτσια τα έμαθε επί πλέον να βοηθούν στην καθαριότητα και γενικά στη νοικοκυροσύνη, για να μπορούν να έχουν και τά δικά τους σπίτια καθαρά και νοικοκυρεμένα.

Όταν λέω μας έμαθε, εννοώ ότι αν δεν κάναμε τις δουλειές αυτές κάθε μέρα, δε γινόταν. Η μητέρα μας ήταν καλή, μας αγαπούσε, γινόταν θυσία για μας , άλλο ήταν και αυστηρή. Εγώ την έτρεμα, όταν άκουγα τη φωνή της να με καλεί από τα παιχνίδια. Της έκανα παράπονα. Όταν σ’ ακούω να με φωνάζεις, της είπα μια φορά, νιώθω έναν πόνο να διαπερνάει το στομάχι μου.

Τώρα φοβάμαι, πως άλλαξαν τα πράγματα. Τώρα προέχει η ευκολία, το να μην κουράζονται τα παιδιά. Γιατί να βάλουν οι νέοι τάξη στο δωμάτιό τους, γιατί να διπλώσουν τις κουβέρτες τους, γιατί να βάλουν το κάθε πράγμα στη θέση του; Το μυαλό τους είναι έξω στο δρόμο. Το δωμάτιο είναι μόνο για να κοιμούνται. Καμιά αίσθηση ομορφιάς.

Σκέφτομαι, καλά είναι τώρα, που τους τραβάει έξω ο δρόμος και γυρίζουν το βράδυ στο δωμάτιο μόνο για τον ύπνο. Όταν ο δρόμος έξω θα τους κουράσει και δε θα βρίσκουν χαρά, να είναι όλη την ώρα έξω, πώς θα μείνουν μέσα στο δωμάτιό τους;

Κάποτε ήρθε ένας Αμερικάνος συγγραφέας στο νησί όπου υπηρετούσα και γνωριστήκαμε. Κουβεντιάζοντας για τη ζωή στο νησί, του είπα ότι έπληττα ιδίως τους χειμερινούς μήνες, που δεν είχε καθόλου κίνηση και οι νησιώτες κοιμούνταν με τις κότες. Να βάζεις τάξη, στο δωμάτιό σου, με συμβούλεψε, για να μην πλήττεις. Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις για την εσωτερική ζωή, είπε, είναι να διπλώνεις τις κουβέρτες και να στρώνεις το κρεβάτι σου.
moschoblog.blogspot.com

Ζωή είναι το "οράν"

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Κατά την χριστιανική ορθόδοξη παράδοση, οι νεκροί ζουν και έχουν πλήρη διαύγεια. Οι γέροι δεν εννοούν το θάνατο εξαφάνιση. Αυτό φαίνεται από τον τρόπο που μιλούν για το θάνατό τους. Μιλούν ενεργητικά. Δεν παραδίνονται στο θάνατο. Εξακολουθούν να διατηρούν τη θέλησή τους και την ενέργεια της ζωής. Η ζωή είναι χάρισμα του Θεού. Κι αυτό που ο Θεός δίνει δεν το παίρνει πίσω.

 Οι γέροι πιστεύουν στην χριστιανική ορθόδοξη παράδοση. Η γιαγιά μας η Βασιλική π.χ. θεωρούσε το θάνατο μετάβαση σε κάποιον τόπο διαφορετικό από αυτόν εδώ που ζούμε. Οι τελευταίες της λέξεις ήταν "πού θα πάω"; Η γιαγιά Βασιλική είχε φιλοσοφική ψυχή.

Η γιαγιά Κωνσταντίνα ,επίσης, δεν ανέφερε ποτέ το θάνατο ή το ρήμα "πεθαίνω". Όταν έλεγε ότι θα πεθάνει χρησιμοποιούσε την έκφραση: "όταν κλείσω τα μάτια μου". Εννοούσε ότι θα κλείσει η ίδια τα μάτια της. Δεν θα της τα κλείσουν.

Οι γιαγιές μας ήταν κι οι δυο πάνω από ενενήντα ετών. Δεν τους ακούσαμε ποτέ να αναφέρουν τη λέξη "θάνατος". Η γιαγιά Βασιλική πίστευε ότι οι  νεκροί πηγαίνουν κάπου ζωντανοί . Η γιαγιά Κωνσταντίνα θεωρούσε ζωή το να έχει ανοιχτά τα μάτια της. Έλεγε ότι θα κλείσει κάποτε τα μάτια της και θα τα ανοίξει κάπου αλλού. Δεν θεωρούσαν το θάνατο εξαφάνιση. Οι νεκροί  κατά την Ορθόδοξη Παράδοση , ζουν και έχουν πλήρη διαύγεια.

Πώς θα βγούμε από την κρίση;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Να μην ασχολούμαστε μόνο με τα υλικά, για να βγούμε από την κρίση. Να ασχολούμαστε και με τα πνευματικά: Να προσέχουμε την ψυχή μας.

Θέλουμε να βγούμε από την κρίση, όχι ν' αλλάξουμε αρρώστια. Πρέπει να βγούμε όλοι μαζί. Να είμαστε ενωμένοι. Τί θα μας κρατήσει ενωμένους; Μόνο η ομορφιά μπορεί να κρατήσει τις μάζες ενωμένες.

Στην παράδοσή μας, την ελληνο-ορθόδοξη παράδοση η ηθική είναι ενωμένη με την αισθητική. Με την επίδραση της Δύσης χωρίστηκε η ηθική από την αισθητική. Τί θα κρατήσει ενωμένες τις μάζες; Μόνο η αισθητική μπορεί. Δεν είναι ωραίο αυτό που γίνεται!