Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Το χρήμα της αδικίας επέβαλε στη γυναίκα (νέα και ηλικιωμένη) την ιδέα ότι τα πάντα είναι εμπόρευμα και ότι καθένας πουλάει ότι έχει (ή νομίζει ότι έχει), μη φειδώμενο ούτε της ίδιας, ούτε της οικογένειας. Αν κι η ελληνική οικογένεια ανθίσταται ακόμη στην διαλυτική αυτή ιδέα του χρήματος της αδικίας.
Αλίμονο αν και η ελληνική οικογένεια έβλεπε τη γυναίκα δίχως το σεβασμό που της αξίζει! Ο Θεός την κατεκόσμησε με πλούσιο εσωτερικό κόσμο, μεγάλη ευαισθησία, διάκριση, συμπόνια. Στους ιερούς ναούς οι γυναίκες είναι παρούσες ακόμα κι όταν οι άντρες απουσιάζουν εντελώς, επειδή πιστεύουν ότι είναι πιο σοβαρό να διαβάζουν την εφημερίδα τους ή να κοιτάζουν τηλεόραση την ώρα των ακολουθιών. Οι γυναίκες που μαζί με την εξωτερική εργασία επωμίζεται και τη μεγαλύτερη ευθύνη και τα περισσότερα βάρη της οικογένειας!
Στη γυναίκα ο Κύριος απεκάλυψε ότι είναι ο Θεός και γυναίκες είναι οι πρώτες που έλαβαν το μήνυμα της Αναστάσεως, και από γυναίκα, την Παρθένο Μαρία ενσαρκώθηκε ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Θεός.
Η οικογένεια ανθίσταται παρά την επιβουλή του χρήματος της αδικίας που αυξάνει τα υπερκέρδη του όταν η οικογένεια διαλύεται . Όχι, δεν είναι τα πάντα εμπόρευμα. Το εμπόριο πρέπει να περιοριστεί εκεί όπου είναι ο χώρος του. Η γυναίκα ας υπερασπιστεί την πνευματική της αξία τουλάχιστον το χώρο, όπου προσφέρεται, στην Εκκλησία. Αυτό υπαγορεύει η αγάπη της για το Θεό, για τον εαυτό της, για την οικογένειά της και για τους άλλους.
ΣΕ μερικές φτωχές κατοικίες , παρά τη φτώχεια τους, έχουν στο σπίτι τους ιδιαίτερο χώρο προσευχής. Δεν θα μπορούσε κι η γυναίκα να έχει ένα ιδιαίτερο ένδυμα προσευχής, χωρίς τις υπερβολές που επιτάσσει το χρήμα της αδικίας μέσω των σχεδιαστών της μόδας. Η διάκριση είναι η μεγαλύτερη αρετή στην Ορθοδοξία, αφού ακόμα και η αγάπη πρέπει να εκφράζεται με διάκριση.
Αν εμείς δεν υπερασπιστούμε την ποιότητα της ζωής μας, στην Εκκλησία που είναι η Κιβωτός της σωτηρίας μας, ποιος θα την υπερασπιστεί για μας και για τα παιδιά μας; Γυναίκες λυπηθείτε τουλάχιστον τις γενιές που έρχονται και δεν θα βρουν τίποτε αφού αλλοιώνεται την κακή αλλοίωση ακόμα και ο χώρος της εκκλησίας.
Στους αγαπώντες το Θεό ο Θεός δίδει την πληροφορία όχι μόνο ότι τους γνωρίζει, αλλά και ότι νοιάζεται γι΄ αυτούς. Ο αγαπών το Θεό έχει την εσωτερική πληροφορία ότι ο Θεός τον γνωρίζει.
Αν κάνουμε μια βόλτα στα νοσοκομεία, στις φυλακές , στα κοιμητήρια θα θυμηθούμε πόσο ανάγκη έχουμε να μας ξέρει ο Θεός. Δεν υπάρχει τίποτε πιο τρομερό απ΄ το να ακούσουμε από το στόμα του Κυρίου, δεν σας ξέρω. Ο Κύριος είναι παρών σε όλα τα πράγματα και αποκαλύπτει τον Εαυτό του σε κείνους που Τον αγαπούν. Μόνον εκείνοι ανταποκρίνονται στο αιώνιο κάλεσμά του. Αξίζει να είναι η γυναίκα ανάμεσα σ΄ αυτούς.
Η γυναίκα είναι και άλλα πράγματα, εκτός από "πρόκληση"!
31.7.11
29.7.11
Η συναίσθηση της αδυναμίας που οδηγεί στο Θεό είναι δύναμη
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Στο Ευαγγέλιο του Μάρκου, στο δέκατο κεφάλαιο ο Ευαγγελιστής περιγράφει τη σκηνή που ο κόσμος έφερε τα παιδιά να τα ευλογήσει ο Κύριος. Παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο:"Και προσέφερον αυτώ παιδία, ίνα αυτών άψηται. οι δε μαθηταί επετίμων τοις προσφέρουσιν. Ιδών δε ο Ιησούς ηγανάκτησε και είπεν αυτοίς. Άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με και μη κωλύετε αυτά. των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία του Θεού. Αμήν λέγω υμίν, ος εάν μη δέξηται την βασιλείαν του Θεού ως παιδίον, ου μη εισέλθη εις αυτήν. Και εναγκαλισάμενος αυτά τιθείς τας χείρας επ΄ αυτά ηυλόγει αυτά."
(Έφεραν στον Ιησού παιδιά για να τα ευλογήσει. οι μαθητές όμως μάλωσαν αυτούς που τα είχαν φέρει. Όταν είδε ο Ιησούς αγανάκτησε και τους είπε: Αφήστε τα παιδιά να έρχονται σε μένα. Μην τα εμποδίζετε. Γιατί η βασιλεία του Θεού ανήκει σε ανθρώπους που είναι σαν κι αυτά. Σας βεβαιώνω πως όποιος δε δεχθεί τη βασιλεία του Θεού σαν παιδί, δε θα εισέλθη σ΄ αυτήν. Τότε πήρε τα παιδιά στην αγκαλιά του και τα ευλογούσε βάζοντας τα χέρια του πάνω τους.)
Ο Ιησούς καλεί τα παιδιά να πάνε κοντά του, όπως το ίδιο καλεί όλους τους αδύνατους, τους φτωχούς, τους κουρασμένους. "Έλθετε προς με καγώ αναπαύσω υμάς". "Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν". Από τα λόγια αυτά του Ιησού φαίνεται πόσο μεγάλη σημασία έχει η συναίσθηση της αδυναμίας, αφού η συναίσθηση της αδυναμίας που μας οδηγεί στον Κύριο μετατρέπεται σε δύναμη.
O Ιησούς μέσω της ευλογίας των παιδιών μας δίδει ένα μάθημα για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να προσεγγίζουμε στο Θεό για να ενωθούμε μαζί του έχοντας τη συναίσθηση της αδυναμίας και την εμπιστοσύνη που χαρακτηρίζουν την παιδική ηλικία. Ο Ιησούς έχει πει άλλωστε , πως χωρίς Αυτόν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε.
Για τη δύναμη του Ιησού μέσα σ΄ αυτούς που τον ακολουθούν γράφει επίσης ο Απόστολος Παύλος στην προς Κορινθίους δεύτερη επιστολή του. Ο Χριστός , τους λέει, δεν είναι μέσα σας αδύνατος, αλλά δυνατός.Γιατί αν και σταυρώθηκε σαν αδύναμος άνθρωπος, όμως με τη δύναμη του Θεού είναι ζωντανός. Το ίδιο κι εμείς μετέχουμε στην αδυναμία του Χριστού, όμως με τη δύναμη του Θεού θα ζήσουμε μαζί του ανάμεσά σας. Να εξετάζετε τον εαυτό σας αν έχετε πίστη. Να δοκιμάζετε τον εαυτό σας. Η δεν καταλάβατε ακόμη καλά ότι ο Ιησούς Χριστός κατοικεί μέσα σας;
Ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί πια να ζει με ψευδαισθήσεις και με μύθους."Η νύχτα προχώρησε η δε ημέρα πλησίασε". Τα λόγια αυτά του Αποστόλου Παύλου σημαίνουν ότι η νύχτα θα γίνει πιο φωτεινή από μέρα όταν ο κόσμος αντιληφθεί την αδυναμία του χωρίς το Χριστό και επιστρέψει σ΄Αυτόν.
Στο Ευαγγέλιο του Μάρκου, στο δέκατο κεφάλαιο ο Ευαγγελιστής περιγράφει τη σκηνή που ο κόσμος έφερε τα παιδιά να τα ευλογήσει ο Κύριος. Παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο:"Και προσέφερον αυτώ παιδία, ίνα αυτών άψηται. οι δε μαθηταί επετίμων τοις προσφέρουσιν. Ιδών δε ο Ιησούς ηγανάκτησε και είπεν αυτοίς. Άφετε τα παιδία έρχεσθαι προς με και μη κωλύετε αυτά. των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία του Θεού. Αμήν λέγω υμίν, ος εάν μη δέξηται την βασιλείαν του Θεού ως παιδίον, ου μη εισέλθη εις αυτήν. Και εναγκαλισάμενος αυτά τιθείς τας χείρας επ΄ αυτά ηυλόγει αυτά."
(Έφεραν στον Ιησού παιδιά για να τα ευλογήσει. οι μαθητές όμως μάλωσαν αυτούς που τα είχαν φέρει. Όταν είδε ο Ιησούς αγανάκτησε και τους είπε: Αφήστε τα παιδιά να έρχονται σε μένα. Μην τα εμποδίζετε. Γιατί η βασιλεία του Θεού ανήκει σε ανθρώπους που είναι σαν κι αυτά. Σας βεβαιώνω πως όποιος δε δεχθεί τη βασιλεία του Θεού σαν παιδί, δε θα εισέλθη σ΄ αυτήν. Τότε πήρε τα παιδιά στην αγκαλιά του και τα ευλογούσε βάζοντας τα χέρια του πάνω τους.)
Ο Ιησούς καλεί τα παιδιά να πάνε κοντά του, όπως το ίδιο καλεί όλους τους αδύνατους, τους φτωχούς, τους κουρασμένους. "Έλθετε προς με καγώ αναπαύσω υμάς". "Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν". Από τα λόγια αυτά του Ιησού φαίνεται πόσο μεγάλη σημασία έχει η συναίσθηση της αδυναμίας, αφού η συναίσθηση της αδυναμίας που μας οδηγεί στον Κύριο μετατρέπεται σε δύναμη.
O Ιησούς μέσω της ευλογίας των παιδιών μας δίδει ένα μάθημα για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να προσεγγίζουμε στο Θεό για να ενωθούμε μαζί του έχοντας τη συναίσθηση της αδυναμίας και την εμπιστοσύνη που χαρακτηρίζουν την παιδική ηλικία. Ο Ιησούς έχει πει άλλωστε , πως χωρίς Αυτόν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε.
Για τη δύναμη του Ιησού μέσα σ΄ αυτούς που τον ακολουθούν γράφει επίσης ο Απόστολος Παύλος στην προς Κορινθίους δεύτερη επιστολή του. Ο Χριστός , τους λέει, δεν είναι μέσα σας αδύνατος, αλλά δυνατός.Γιατί αν και σταυρώθηκε σαν αδύναμος άνθρωπος, όμως με τη δύναμη του Θεού είναι ζωντανός. Το ίδιο κι εμείς μετέχουμε στην αδυναμία του Χριστού, όμως με τη δύναμη του Θεού θα ζήσουμε μαζί του ανάμεσά σας. Να εξετάζετε τον εαυτό σας αν έχετε πίστη. Να δοκιμάζετε τον εαυτό σας. Η δεν καταλάβατε ακόμη καλά ότι ο Ιησούς Χριστός κατοικεί μέσα σας;
Ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί πια να ζει με ψευδαισθήσεις και με μύθους."Η νύχτα προχώρησε η δε ημέρα πλησίασε". Τα λόγια αυτά του Αποστόλου Παύλου σημαίνουν ότι η νύχτα θα γίνει πιο φωτεινή από μέρα όταν ο κόσμος αντιληφθεί την αδυναμία του χωρίς το Χριστό και επιστρέψει σ΄Αυτόν.
Η κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει το σχέδιο του Κομφούκιου και να εκχωρήσει εξουσία στους κλέφτες για να κλέβουν νόμιμα
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Η κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει το σχέδιο του Κομφούκιου και να εκχωρήσει εξουσία στους κλέφτες για να κλέβουν νόμιμα. Μόνον έτσι θα νιώσουν ασφαλείς οι πολίτες, ιδίως οι ηλικιωμένοι και οι φτωχοί. (Οι πλούσιοι προστατεύονται από ιδιωτικούς φρουρούς). Οι φτωχοί και οι γέροι είναι ανυπεράσπιστοι στις ανεξέλεγκτες κλοπές και ληστείες.
Ο Κομφούκιος είχε προτείνει στον αυτοκράτορα της Κίνας να εκχωρήσει μέρος της εξουσίας στους ληστές, επειδή η εξουσία ήταν ανίσχυρη να προστατέψει τους κατοίκους από τις επιδρομές των ληστών που λυμαίνονταν τις επαρχίες της αχανούς αυτοκρατορίας.
Ο ίδιος ο Κομφούκιος κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του όταν πήγε στο λημέρι ενός τρομερού αρχιληστή και του πρότεινε να γίνει άρχοντας μιας μεγάλης επαρχίας για να κλέβει νόμιμα, ώστε να ησυχάσουν οι κάτοικοι από τις ανεξέλεγκτες επιδρομές των ληστών.
Ο αρχιληστής αρνήθηκε και κατηγόρησε τον Κομφούκιο, ότι υπεύθυνοι για τα δεινά του λαού είναι οι διανοούμενοι σαν αυτόν και οι οι πολιτικοί που αγαπούν περισσότερο τον πλούτο παρά το λαό και διαφθείρουν τα ήθη της κοινωνίας, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι που αδικούνται να καταφεύγουν στα βουνά και να ζουν με την ληστεία.
Η κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει το σχέδιο του Κομφούκιου και να εκχωρήσει εξουσία στους κλέφτες ή μήπως αυτό κάνει;
Η κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει το σχέδιο του Κομφούκιου και να εκχωρήσει εξουσία στους κλέφτες για να κλέβουν νόμιμα. Μόνον έτσι θα νιώσουν ασφαλείς οι πολίτες, ιδίως οι ηλικιωμένοι και οι φτωχοί. (Οι πλούσιοι προστατεύονται από ιδιωτικούς φρουρούς). Οι φτωχοί και οι γέροι είναι ανυπεράσπιστοι στις ανεξέλεγκτες κλοπές και ληστείες.
Ο Κομφούκιος είχε προτείνει στον αυτοκράτορα της Κίνας να εκχωρήσει μέρος της εξουσίας στους ληστές, επειδή η εξουσία ήταν ανίσχυρη να προστατέψει τους κατοίκους από τις επιδρομές των ληστών που λυμαίνονταν τις επαρχίες της αχανούς αυτοκρατορίας.
Ο ίδιος ο Κομφούκιος κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του όταν πήγε στο λημέρι ενός τρομερού αρχιληστή και του πρότεινε να γίνει άρχοντας μιας μεγάλης επαρχίας για να κλέβει νόμιμα, ώστε να ησυχάσουν οι κάτοικοι από τις ανεξέλεγκτες επιδρομές των ληστών.
Ο αρχιληστής αρνήθηκε και κατηγόρησε τον Κομφούκιο, ότι υπεύθυνοι για τα δεινά του λαού είναι οι διανοούμενοι σαν αυτόν και οι οι πολιτικοί που αγαπούν περισσότερο τον πλούτο παρά το λαό και διαφθείρουν τα ήθη της κοινωνίας, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι που αδικούνται να καταφεύγουν στα βουνά και να ζουν με την ληστεία.
Η κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει το σχέδιο του Κομφούκιου και να εκχωρήσει εξουσία στους κλέφτες ή μήπως αυτό κάνει;
28.7.11
Εξουσία και αμάθεια ( Επανάληψη)
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Στη "δίκη" του Ιησού ο Κύριος δεν απάντησε στους κατηγόρους Του. <<Εμέ ου λαλείς>> (Σε μένα δε απαντάς) είπε ο Πιλάτος.<<ουκ οίδας ότι εξουσίαν έχω σταυρώσαι σε και εξουσίαν έχω απολύσαι σε;>>. (Δεν ξέρεις ότι έχω εξουσία να σε σταυρώσω και εξουσία να σε απολύσω;) Απεκρίθη ο Ιησούς << ουκ είχες εξουσία ουδεμίαν κατ΄ εμού, ει μη ην σοι δεδομένον άνωθεν.>> (Δεν θα είχες καμία εξουσία πάνω μου, αν δε σου είχε δοθεί από το Θεό). Από τα λόγια αυτά του Κυρίου συνάγεται ότι κάθε εξουσία πρέπει να ασκείται με ηθικά όρια και όχι καταχρηστικά. Η δύναμη χωρίς ηθικά όρια δεν είναι ίδιον του ανθρώπου, αλλά των αγρίων θηρίων.
Η τήρηση του Συντάγματος είναι καθήκον του κάθε πολίτου και απορρέει από το έμφυτο αίσθημα του πατριωτισμού. Οι Έλληνες δίδαξαν τον κόσμο ότι η κοινωνία είναι εκ φύσεως και όχι συμβατική. Και ο πατριωτισμός είναι το ύψιστο αίσθημα της εκ φύσεως κοινωνίας.
Ο πατριωτισμός υπερασπίζεται το Συνταγμα και την ελευθερία της πατρίδας.
Ο Εχθρός με την προπαγάνδα του εξευτέλισε τον πατριωτισμό,με το σκοπό να επιβάλει την απολυταρχία του στην Ελλάδα. Το μεγαλύτερο όπλο του είναι η αμάθεια. Στις μέρες μας η αμάθεια συναντάται σε όλους τους τομείς της ζωής, στην Επιστήμη, στην Τέχνη, στην Εξουσία, παντού. Η ρίζα του κακού ξεκίνησε απ΄ την Εκπαίδευση. Η Εκπαίδευση αντάλλαξε τη μόρφωση με τις γνώσεις. Οι νέοι αποκτούν γνώσεις και χάνουν τη Γνώση. Η επιστήμη αρνείται τις πνευματικές αξίες επειδή δεν αποδεικνύονται επιστημονικώς!
Η άνοδος της αμάθειας στην εξουσία είναι τακτική του διαβόλου. Ο Ελληνικός λαός γελάει με την τακτική αυτή. Ο Ελληνικός λαός γελάει με την αμάθεια που ορέγεται αξιώματα. <<Δε θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας>> είπε κάποιος υπουργός. Την ίδια έννοια έχει κι η λαϊκή παροιμία <<κι η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες>>.
Οι ανερχόμενοι με την τακτική του διαβόλου στα ανώτατα δημόσια αξιώματα, είναι καλοί για τις γιορτές, για τα ταξίδια στο εξωτερικό, με την πολυτέλεια που τα συνοδεύει. Όταν η χώρα απειλείται από σοβαρούς κινδύνους αυτοί που ανήλθαν τα στα αξιώματα αυτά ελέω μαμωνά, πρέπει να αποσύρονται. Αυτή είναι η μοναδική υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν στον τόπο.
Η αμάθεια ασκεί την εξουσία καταχρηστικά, δηλαδή χωρίς ηθικά όρια. Η άσκηση της εξουσίας χωρίς ηθικά όρια είναι το χαρακτηριστικό της απόλυτης εξουσίας. Στην Ανατολή ανέκαθεν , λόγω και των θρησκειών της λατρείας του απολύτου, υπήρχε απολυταρχία. Το ότι αναφάνηκε στην Ελλάδα στους εσχάτους χρόνους η απολυταρχία με την αμάθεια στην εξουσία είναι πράγματι παράδοξο. Οι Έλληνες τα αρχαία χρόνια εμπόδισαν την εξάπλωσή της ανατολικής απολυταρχίας στην Ευρώπη κι από εκεί σε όλο τον κόσμο. Οι Έλληνες καλούνται πάλι να αγωνιστούν εναντίον της.
Χιλιάδες χρόνια οι λαοί στην Ανατολή υπό το κράτος της απολυταρχίας παραμένουν σε άθλιο πνευματικό και οικονομικό επίπεδο. Ο αναλφαβητισμός, η αμάθεια, οι δεισιδαιμονίες, το χαμηλό πνευματικό επίπεδο είναι τα εργαλεία της απόλυτης εξουσίας.
Η δύναμη των λαών η οποία θέτει ηθικά όρια στην κατάχρηση της απόλυτης εξουσίας είναι η ενότητα, η οποία δεν είναι δυνατή, όταν οι λαοί καθηλώνονται σε χαμηλό πνευματικό επίπεδο.
Στη "δίκη" του Ιησού ο Κύριος δεν απάντησε στους κατηγόρους Του. <<Εμέ ου λαλείς>> (Σε μένα δε απαντάς) είπε ο Πιλάτος.<<ουκ οίδας ότι εξουσίαν έχω σταυρώσαι σε και εξουσίαν έχω απολύσαι σε;>>. (Δεν ξέρεις ότι έχω εξουσία να σε σταυρώσω και εξουσία να σε απολύσω;) Απεκρίθη ο Ιησούς << ουκ είχες εξουσία ουδεμίαν κατ΄ εμού, ει μη ην σοι δεδομένον άνωθεν.>> (Δεν θα είχες καμία εξουσία πάνω μου, αν δε σου είχε δοθεί από το Θεό). Από τα λόγια αυτά του Κυρίου συνάγεται ότι κάθε εξουσία πρέπει να ασκείται με ηθικά όρια και όχι καταχρηστικά. Η δύναμη χωρίς ηθικά όρια δεν είναι ίδιον του ανθρώπου, αλλά των αγρίων θηρίων.
Η τήρηση του Συντάγματος είναι καθήκον του κάθε πολίτου και απορρέει από το έμφυτο αίσθημα του πατριωτισμού. Οι Έλληνες δίδαξαν τον κόσμο ότι η κοινωνία είναι εκ φύσεως και όχι συμβατική. Και ο πατριωτισμός είναι το ύψιστο αίσθημα της εκ φύσεως κοινωνίας.
Ο πατριωτισμός υπερασπίζεται το Συνταγμα και την ελευθερία της πατρίδας.
Ο Εχθρός με την προπαγάνδα του εξευτέλισε τον πατριωτισμό,με το σκοπό να επιβάλει την απολυταρχία του στην Ελλάδα. Το μεγαλύτερο όπλο του είναι η αμάθεια. Στις μέρες μας η αμάθεια συναντάται σε όλους τους τομείς της ζωής, στην Επιστήμη, στην Τέχνη, στην Εξουσία, παντού. Η ρίζα του κακού ξεκίνησε απ΄ την Εκπαίδευση. Η Εκπαίδευση αντάλλαξε τη μόρφωση με τις γνώσεις. Οι νέοι αποκτούν γνώσεις και χάνουν τη Γνώση. Η επιστήμη αρνείται τις πνευματικές αξίες επειδή δεν αποδεικνύονται επιστημονικώς!
Η άνοδος της αμάθειας στην εξουσία είναι τακτική του διαβόλου. Ο Ελληνικός λαός γελάει με την τακτική αυτή. Ο Ελληνικός λαός γελάει με την αμάθεια που ορέγεται αξιώματα. <<Δε θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας>> είπε κάποιος υπουργός. Την ίδια έννοια έχει κι η λαϊκή παροιμία <<κι η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες>>.
Οι ανερχόμενοι με την τακτική του διαβόλου στα ανώτατα δημόσια αξιώματα, είναι καλοί για τις γιορτές, για τα ταξίδια στο εξωτερικό, με την πολυτέλεια που τα συνοδεύει. Όταν η χώρα απειλείται από σοβαρούς κινδύνους αυτοί που ανήλθαν τα στα αξιώματα αυτά ελέω μαμωνά, πρέπει να αποσύρονται. Αυτή είναι η μοναδική υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν στον τόπο.
Η αμάθεια ασκεί την εξουσία καταχρηστικά, δηλαδή χωρίς ηθικά όρια. Η άσκηση της εξουσίας χωρίς ηθικά όρια είναι το χαρακτηριστικό της απόλυτης εξουσίας. Στην Ανατολή ανέκαθεν , λόγω και των θρησκειών της λατρείας του απολύτου, υπήρχε απολυταρχία. Το ότι αναφάνηκε στην Ελλάδα στους εσχάτους χρόνους η απολυταρχία με την αμάθεια στην εξουσία είναι πράγματι παράδοξο. Οι Έλληνες τα αρχαία χρόνια εμπόδισαν την εξάπλωσή της ανατολικής απολυταρχίας στην Ευρώπη κι από εκεί σε όλο τον κόσμο. Οι Έλληνες καλούνται πάλι να αγωνιστούν εναντίον της.
Χιλιάδες χρόνια οι λαοί στην Ανατολή υπό το κράτος της απολυταρχίας παραμένουν σε άθλιο πνευματικό και οικονομικό επίπεδο. Ο αναλφαβητισμός, η αμάθεια, οι δεισιδαιμονίες, το χαμηλό πνευματικό επίπεδο είναι τα εργαλεία της απόλυτης εξουσίας.
Η δύναμη των λαών η οποία θέτει ηθικά όρια στην κατάχρηση της απόλυτης εξουσίας είναι η ενότητα, η οποία δεν είναι δυνατή, όταν οι λαοί καθηλώνονται σε χαμηλό πνευματικό επίπεδο.
26.7.11
Στη χώρα των εσχάτων πραγμάτων
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
<<Οι λέξεις γίνονται ολοένα και πιο μικρές, τόσο μικρές που δε διαβάζονται πια.Είναι
σαν να φωνάζεις στο κενό, σαν να ουρλιάζεις σ΄ένα απέραντο και τρομερό κενό.>>
Πωλ Ώστερ
Αφορμή για να γράψω τις σκέψεις αυτές πήρα απ΄ το βιβλίο του Πωλ Όστερ με τον τίτλο στη χώρα των εσχάτων πραγμάτων, εκδόσεις Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος. Η κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι ότι τα έσχατα πράγματα είναι οι λέξεις. Το βαθύτερο νόημά του είναι ότι τα έσχατα (αιώνια) πράγματα είναι ο Λόγος του Θεού. Αυτό που είπε ο Κύριος ότι ο κόσμος θα καταστραφεί και μόνο η Διδασκαλία Του θα μείνει. H μορφή του κόσμου αλλάζει και φθείρεται καθώς και η επιθυμία αυτού.
Ούτε ένα γιώτα δεν θα αλλάξει από τη Διδασκαλία του Κυρίου Ιησού.
Ο συγγραφέας περιγράφει μια πόλη η οποία τρώει τον εαυτό της. Δεν υπάρχει σ΄ αυτήν τίποτα σταθερό. Η ολοκληρωτική καταστροφή της είναι αναπόφευκτη. Η πόλη ρέει και χάνεται όπως το κερί στη φωτιά. <<Ωσεί τήκεται κηρός από προσώπου πυρός>>. Η σταθερότητα των πραγμάτων είναι αυταπάτη. Το μόνο που μένει είναι η γλώσσα, ο λόγος του Θεού. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την ελληνική λέξη <<γλώσσα>> (glos) για το λόγο, προφανώς για να αποφύγει τη σύγχυση, επειδή στην αγγλική γλώσσα δεν έχουν άλλη λέξη για το <<λόγο>> και άλλη για τη <<λέξη>>. <>, θα πει <<λέξη>> και <<λόγος>>.
Τα έσχατα (αιώνια) πράγματα είναι ο λόγος ο οποίος έχει ως αιώνια πηγή το Λόγο του Θεού. Ο εχθρός ,αυτός που επιδιώκει να μη μείνει τίποτα όρθιο σε ένα έθνος και σε ένα λαό, χτυπάει το Λόγο. Ζωντανό παράδειγμα σήμερα η κατάσταση στην Ελλάδα, όπου οι εχθροί της και τα όργανά τους χτυπούν το πνεύμα και αποκρύπτουν τον αληθινό τους στόχο εξαπατώντας τους Έλληνες με την τεχνητή οικονομική κρίση.
Να είστε φρόνιμοι όπως οι όφεις, λέει ο Κύριος. Οι όφεις όταν κινδυνεύουν φυλάγουν το πιο πολύτιμο, το κεφάλι τους. Οι Έλληνες παγιδεύτηκαν στην τεχνητή οικονομική κρίση για να μη βλέπουν τον αληθινό κίνδυνο. Όργανο της <<ξένης επιβουλίας>> (Μακρυγιάννης) είναι η προπαγάνδα του τύπου , που ως Πέμπτη φάλαγγα χτυπάει την Ελλάδα σε ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτει, στην πνευματική της δύναμη αρχίζοντας από τη γλώσσα και την Παιδεία: Όλοι σχεδόν οι υπουργοί Παιδείας, τα τελευταία χρόνια, είναι εντελώς άσχετοι με το αντικείμενό τους και δεν διαθέτουν την παραμικρή αναγνώριση από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα για το έργο και την προσωπικότητά τους.
Το βιβλίο του Πώλ Όστερ έχει τη μορφή μυθιστορήματος. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα δοκίμιο για τη σύγχρονη ειδωλολατρία. Ο συγγραφέας δεν παραπέμπει στις πηγές του. Δεν συνηθίζονται παραπομπές στα μυθιστορήματα. Θα πρέπει όμως να διάβασε τον ψαλμό τον 134ο ψαλμό του Δαβίδ.
Ο 134ος ψαλμός αρχίζει με το στίχο <<Αινείτε τον όνομα Κυρίου>>. Ο πρώτος στίχος των ψαλμών και κάθε κειμένου μπορεί να χρησιμεύσει και ως τίτλος του ψαλμού, γιατί εκφράζει την κεντρική του ιδέα. (Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός). Ο ψαλμός αρχίζει με το όνομα του Κυρίου. Το όνομα του Κυρίου, ο Λόγος του Θεού είναι το περιεχόμενο του 134 ψαλμού. Οι έξι πρώτοι στίχοι του ψαλμού αναφέρονται στο όνομα του Κυρίου, ότι η μέγιστη γνώση του ανθρώπου είναι η γνώση του ονόματος του Κυρίου και ο αίνος του ονόματος αυτού. Το αντίθετο εκείνοι που αγνοούν και δεν τιμούν το όνομα του Κυρίου είναι παγιδευμένοι στα είδωλα και είναι και οι ίδιοι σαν αυτά.
Παραθέτω εδώ δυο αποσπάσματα από τον 134ο ψαλμό του Δαβίδ:
<<1. Αινείτε το όνομα κυρίου,
αινείτε, δούλοι, κύριον,
2. Οι εστώτες εν οίκω κυρίου,
εν αυλαίς οίκου θεού ημών.
3. Αινείτε τον κύριον, ότι αγαθός κύριος.
ψάλατε τω ονόματι αυτού, ότι καλόν.
15. Τα είδωλα των εθνών αργύριον και χρυσίον,
έργα χειρών ανθρώπων.
16. Στόμα έχουσιν και ου λαλήσουσιν,
οφθαλμούς έχουσιν και ουκ ενωτισθήσονται,
17. Ώτα έχουσιν και ουκ ενωτισθήσονται.
18. Όμοιοι αυτοίς γένοιντο οι ποιούντες αυτά
και πάντες οι πεποιθότες επ΄ αυτοίς.>>.
<<Οι λέξεις γίνονται ολοένα και πιο μικρές, τόσο μικρές που δε διαβάζονται πια.Είναι
σαν να φωνάζεις στο κενό, σαν να ουρλιάζεις σ΄ένα απέραντο και τρομερό κενό.>>
Πωλ Ώστερ
Αφορμή για να γράψω τις σκέψεις αυτές πήρα απ΄ το βιβλίο του Πωλ Όστερ με τον τίτλο στη χώρα των εσχάτων πραγμάτων, εκδόσεις Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος. Η κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι ότι τα έσχατα πράγματα είναι οι λέξεις. Το βαθύτερο νόημά του είναι ότι τα έσχατα (αιώνια) πράγματα είναι ο Λόγος του Θεού. Αυτό που είπε ο Κύριος ότι ο κόσμος θα καταστραφεί και μόνο η Διδασκαλία Του θα μείνει. H μορφή του κόσμου αλλάζει και φθείρεται καθώς και η επιθυμία αυτού.
Ούτε ένα γιώτα δεν θα αλλάξει από τη Διδασκαλία του Κυρίου Ιησού.
Ο συγγραφέας περιγράφει μια πόλη η οποία τρώει τον εαυτό της. Δεν υπάρχει σ΄ αυτήν τίποτα σταθερό. Η ολοκληρωτική καταστροφή της είναι αναπόφευκτη. Η πόλη ρέει και χάνεται όπως το κερί στη φωτιά. <<Ωσεί τήκεται κηρός από προσώπου πυρός>>. Η σταθερότητα των πραγμάτων είναι αυταπάτη. Το μόνο που μένει είναι η γλώσσα, ο λόγος του Θεού. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την ελληνική λέξη <<γλώσσα>> (glos) για το λόγο, προφανώς για να αποφύγει τη σύγχυση, επειδή στην αγγλική γλώσσα δεν έχουν άλλη λέξη για το <<λόγο>> και άλλη για τη <<λέξη>>. <
Τα έσχατα (αιώνια) πράγματα είναι ο λόγος ο οποίος έχει ως αιώνια πηγή το Λόγο του Θεού. Ο εχθρός ,αυτός που επιδιώκει να μη μείνει τίποτα όρθιο σε ένα έθνος και σε ένα λαό, χτυπάει το Λόγο. Ζωντανό παράδειγμα σήμερα η κατάσταση στην Ελλάδα, όπου οι εχθροί της και τα όργανά τους χτυπούν το πνεύμα και αποκρύπτουν τον αληθινό τους στόχο εξαπατώντας τους Έλληνες με την τεχνητή οικονομική κρίση.
Να είστε φρόνιμοι όπως οι όφεις, λέει ο Κύριος. Οι όφεις όταν κινδυνεύουν φυλάγουν το πιο πολύτιμο, το κεφάλι τους. Οι Έλληνες παγιδεύτηκαν στην τεχνητή οικονομική κρίση για να μη βλέπουν τον αληθινό κίνδυνο. Όργανο της <<ξένης επιβουλίας>> (Μακρυγιάννης) είναι η προπαγάνδα του τύπου , που ως Πέμπτη φάλαγγα χτυπάει την Ελλάδα σε ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτει, στην πνευματική της δύναμη αρχίζοντας από τη γλώσσα και την Παιδεία: Όλοι σχεδόν οι υπουργοί Παιδείας, τα τελευταία χρόνια, είναι εντελώς άσχετοι με το αντικείμενό τους και δεν διαθέτουν την παραμικρή αναγνώριση από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα για το έργο και την προσωπικότητά τους.
Το βιβλίο του Πώλ Όστερ έχει τη μορφή μυθιστορήματος. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα δοκίμιο για τη σύγχρονη ειδωλολατρία. Ο συγγραφέας δεν παραπέμπει στις πηγές του. Δεν συνηθίζονται παραπομπές στα μυθιστορήματα. Θα πρέπει όμως να διάβασε τον ψαλμό τον 134ο ψαλμό του Δαβίδ.
Ο 134ος ψαλμός αρχίζει με το στίχο <<Αινείτε τον όνομα Κυρίου>>. Ο πρώτος στίχος των ψαλμών και κάθε κειμένου μπορεί να χρησιμεύσει και ως τίτλος του ψαλμού, γιατί εκφράζει την κεντρική του ιδέα. (Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός). Ο ψαλμός αρχίζει με το όνομα του Κυρίου. Το όνομα του Κυρίου, ο Λόγος του Θεού είναι το περιεχόμενο του 134 ψαλμού. Οι έξι πρώτοι στίχοι του ψαλμού αναφέρονται στο όνομα του Κυρίου, ότι η μέγιστη γνώση του ανθρώπου είναι η γνώση του ονόματος του Κυρίου και ο αίνος του ονόματος αυτού. Το αντίθετο εκείνοι που αγνοούν και δεν τιμούν το όνομα του Κυρίου είναι παγιδευμένοι στα είδωλα και είναι και οι ίδιοι σαν αυτά.
Παραθέτω εδώ δυο αποσπάσματα από τον 134ο ψαλμό του Δαβίδ:
<<1. Αινείτε το όνομα κυρίου,
αινείτε, δούλοι, κύριον,
2. Οι εστώτες εν οίκω κυρίου,
εν αυλαίς οίκου θεού ημών.
3. Αινείτε τον κύριον, ότι αγαθός κύριος.
ψάλατε τω ονόματι αυτού, ότι καλόν.
15. Τα είδωλα των εθνών αργύριον και χρυσίον,
έργα χειρών ανθρώπων.
16. Στόμα έχουσιν και ου λαλήσουσιν,
οφθαλμούς έχουσιν και ουκ ενωτισθήσονται,
17. Ώτα έχουσιν και ουκ ενωτισθήσονται.
18. Όμοιοι αυτοίς γένοιντο οι ποιούντες αυτά
και πάντες οι πεποιθότες επ΄ αυτοίς.>>.
Στη χώρα των εσχάτων πραγμάτων
Στη χώρα των εσχάτων πραγμάτων
15/9/2010
Απάντηση ▼
Mosxos Lagouvardos
Προς zoiforos@yahoo.gr
Στη χώρα των εσχάτων πραγμάτων
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
<<Οι λέξεις γίνονται ολοένα και πιο μικρές, τόσο μικρές που δε διαβάζονται πια.Είναι
σαν να φωνάζεις στο κενό, σαν να ουρλιάζεις σ΄ένα απέραντο και τρομερό κενό.>>
Πωλ Ώστερ
Αφορμή για να γράψω τις σκέψεις αυτές πήρα απ΄ το βιβλίο του Πωλ Όστερ με τον τίτλο στη χώρα των εσχάτων πραγμάτων, εκδόσεις Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος. Η κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι ότι τα έσχατα πράγματα είναι οι λέξεις. Το βαθύτερο νόημά του είναι ότι τα έσχατα (αιώνια) πράγματα είναι ο Λόγος του Θεού. Αυτό που είπε ο Κύριος ότι ο κόσμος θα καταστραφεί και μόνο η Διδασκαλία Του θα μείνει. H μορφή του κόσμου αλλάζει και φθείρεται καθώς και η επιθυμία αυτού.
Ούτε ένα γιώτα δεν θα αλλάξει από τη Διδασκαλία του Κυρίου Ιησού.
Ο συγγραφέας περιγράφει μια πόλη η οποία τρώει τον εαυτό της. Δεν υπάρχει σ΄ αυτήν τίποτα σταθερό. Η ολοκληρωτική καταστροφή της είναι αναπόφευκτη. Η πόλη ρέει και χάνεται όπως το κερί στη φωτιά. <<Ωσεί τήκεται κηρός από προσώπου πυρός>>. Η σταθερότητα των πραγμάτων είναι αυταπάτη. Το μόνο που μένει είναι η γλώσσα, ο λόγος του Θεού. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την ελληνική λέξη <<γλώσσα>> (glos) για το λόγο, προφανώς για να αποφύγει τη σύγχυση, επειδή στην αγγλική γλώσσα δεν έχουν άλλη λέξη για το <<λόγο>> και άλλη για τη <<λέξη>>. <>, θα πει <<λέξη>> και <<λόγος>>.
Τα έσχατα (αιώνια) πράγματα είναι ο λόγος ο οποίος έχει ως αιώνια πηγή το Λόγο του Θεού. Ο εχθρός ,αυτός που επιδιώκει να μη μείνει τίποτα όρθιο σε ένα έθνος και σε ένα λαό, χτυπάει το Λόγο. Ζωντανό παράδειγμα σήμερα η κατάσταση στην Ελλάδα, όπου οι εχθροί της και τα όργανά τους χτυπούν το πνεύμα και αποκρύπτουν τον αληθινό τους στόχο εξαπατώντας τους Έλληνες με την τεχνητή οικονομική κρίση.
Να είστε φρόνιμοι όπως οι όφεις, λέει ο Κύριος. Οι όφεις όταν κινδυνεύουν φυλάγουν το πιο πολύτιμο, το κεφάλι τους. Οι Έλληνες παγιδεύτηκαν στην τεχνητή οικονομική κρίση για να μη βλέπουν τον αληθινό κίνδυνο. Όργανο της <<ξένης επιβουλίας>> (Μακρυγιάννης) είναι η προπαγάνδα του τύπου , που ως Πέμπτη φάλαγγα χτυπάει την Ελλάδα σε ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτει, στην πνευματική της δύναμη αρχίζοντας από τη γλώσσα και την Παιδεία: Όλοι σχεδόν οι υπουργοί Παιδείας, τα τελευταία χρόνια, είναι εντελώς άσχετοι με το αντικείμενό τους και δεν διαθέτουν την παραμικρή αναγνώριση από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα για το έργο και την προσωπικότητά τους.
Το βιβλίο του Πώλ Όστερ έχει τη μορφή μυθιστορήματος. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα δοκίμιο για τη σύγχρονη ειδωλολατρία. Ο συγγραφέας δεν παραπέμπει στις πηγές του. Δεν συνηθίζονται παραπομπές στα μυθιστορήματα. Θα πρέπει όμως να διάβασε τον ψαλμό τον 134ο ψαλμό του Δαβίδ.
Ο 134ος ψαλμός αρχίζει με το στίχο <<Αινείτε τον όνομα Κυρίου>>. Ο πρώτος στίχος των ψαλμών και κάθε κειμένου μπορεί να χρησιμεύσει και ως τίτλος του ψαλμού, γιατί εκφράζει την κεντρική του ιδέα. (Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός). Ο ψαλμός αρχίζει με το όνομα του Κυρίου. Το όνομα του Κυρίου, ο Λόγος του Θεού είναι το περιεχόμενο του 134 ψαλμού. Οι έξι πρώτοι στίχοι του ψαλμού αναφέρονται στο όνομα του Κυρίου, ότι η μέγιστη γνώση του ανθρώπου είναι η γνώση του ονόματος του Κυρίου και ο αίνος του ονόματος αυτού. Το αντίθετο εκείνοι που αγνοούν και δεν τιμούν το όνομα του Κυρίου είναι παγιδευμένοι στα είδωλα και είναι και οι ίδιοι σαν αυτά.
Παραθέτω εδώ δυο αποσπάσματα από τον 134ο ψαλμό του Δαβίδ:
<<1. Αινείτε το όνομα κυρίου,
αινείτε, δούλοι, κύριον,
2. Οι εστώτες εν οίκω κυρίου,
εν αυλαίς οίκου θεού ημών.
3. Αινείτε τον κύριον, ότι αγαθός κύριος.
ψάλατε τω ονόματι αυτού, ότι καλόν.
15. Τα είδωλα των εθνών αργύριον και χρυσίον,
έργα χειρών ανθρώπων.
16. Στόμα έχουσιν και ου λαλήσουσιν,
οφθαλμούς έχουσιν και ουκ ενωτισθήσονται,
17. Ώτα έχουσιν και ουκ ενωτισθήσονται.
18. Όμοιοι αυτοίς γένοιντο οι ποιούντες αυτά
και πάντες οι πεποιθότες επ΄ αυτοίς.>>.
15/9/2010
Απάντηση ▼
Mosxos Lagouvardos
Προς zoiforos@yahoo.gr
Στη χώρα των εσχάτων πραγμάτων
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
<<Οι λέξεις γίνονται ολοένα και πιο μικρές, τόσο μικρές που δε διαβάζονται πια.Είναι
σαν να φωνάζεις στο κενό, σαν να ουρλιάζεις σ΄ένα απέραντο και τρομερό κενό.>>
Πωλ Ώστερ
Αφορμή για να γράψω τις σκέψεις αυτές πήρα απ΄ το βιβλίο του Πωλ Όστερ με τον τίτλο στη χώρα των εσχάτων πραγμάτων, εκδόσεις Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος. Η κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι ότι τα έσχατα πράγματα είναι οι λέξεις. Το βαθύτερο νόημά του είναι ότι τα έσχατα (αιώνια) πράγματα είναι ο Λόγος του Θεού. Αυτό που είπε ο Κύριος ότι ο κόσμος θα καταστραφεί και μόνο η Διδασκαλία Του θα μείνει. H μορφή του κόσμου αλλάζει και φθείρεται καθώς και η επιθυμία αυτού.
Ούτε ένα γιώτα δεν θα αλλάξει από τη Διδασκαλία του Κυρίου Ιησού.
Ο συγγραφέας περιγράφει μια πόλη η οποία τρώει τον εαυτό της. Δεν υπάρχει σ΄ αυτήν τίποτα σταθερό. Η ολοκληρωτική καταστροφή της είναι αναπόφευκτη. Η πόλη ρέει και χάνεται όπως το κερί στη φωτιά. <<Ωσεί τήκεται κηρός από προσώπου πυρός>>. Η σταθερότητα των πραγμάτων είναι αυταπάτη. Το μόνο που μένει είναι η γλώσσα, ο λόγος του Θεού. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την ελληνική λέξη <<γλώσσα>> (glos) για το λόγο, προφανώς για να αποφύγει τη σύγχυση, επειδή στην αγγλική γλώσσα δεν έχουν άλλη λέξη για το <<λόγο>> και άλλη για τη <<λέξη>>. <
Τα έσχατα (αιώνια) πράγματα είναι ο λόγος ο οποίος έχει ως αιώνια πηγή το Λόγο του Θεού. Ο εχθρός ,αυτός που επιδιώκει να μη μείνει τίποτα όρθιο σε ένα έθνος και σε ένα λαό, χτυπάει το Λόγο. Ζωντανό παράδειγμα σήμερα η κατάσταση στην Ελλάδα, όπου οι εχθροί της και τα όργανά τους χτυπούν το πνεύμα και αποκρύπτουν τον αληθινό τους στόχο εξαπατώντας τους Έλληνες με την τεχνητή οικονομική κρίση.
Να είστε φρόνιμοι όπως οι όφεις, λέει ο Κύριος. Οι όφεις όταν κινδυνεύουν φυλάγουν το πιο πολύτιμο, το κεφάλι τους. Οι Έλληνες παγιδεύτηκαν στην τεχνητή οικονομική κρίση για να μη βλέπουν τον αληθινό κίνδυνο. Όργανο της <<ξένης επιβουλίας>> (Μακρυγιάννης) είναι η προπαγάνδα του τύπου , που ως Πέμπτη φάλαγγα χτυπάει την Ελλάδα σε ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτει, στην πνευματική της δύναμη αρχίζοντας από τη γλώσσα και την Παιδεία: Όλοι σχεδόν οι υπουργοί Παιδείας, τα τελευταία χρόνια, είναι εντελώς άσχετοι με το αντικείμενό τους και δεν διαθέτουν την παραμικρή αναγνώριση από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα για το έργο και την προσωπικότητά τους.
Το βιβλίο του Πώλ Όστερ έχει τη μορφή μυθιστορήματος. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα δοκίμιο για τη σύγχρονη ειδωλολατρία. Ο συγγραφέας δεν παραπέμπει στις πηγές του. Δεν συνηθίζονται παραπομπές στα μυθιστορήματα. Θα πρέπει όμως να διάβασε τον ψαλμό τον 134ο ψαλμό του Δαβίδ.
Ο 134ος ψαλμός αρχίζει με το στίχο <<Αινείτε τον όνομα Κυρίου>>. Ο πρώτος στίχος των ψαλμών και κάθε κειμένου μπορεί να χρησιμεύσει και ως τίτλος του ψαλμού, γιατί εκφράζει την κεντρική του ιδέα. (Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός). Ο ψαλμός αρχίζει με το όνομα του Κυρίου. Το όνομα του Κυρίου, ο Λόγος του Θεού είναι το περιεχόμενο του 134 ψαλμού. Οι έξι πρώτοι στίχοι του ψαλμού αναφέρονται στο όνομα του Κυρίου, ότι η μέγιστη γνώση του ανθρώπου είναι η γνώση του ονόματος του Κυρίου και ο αίνος του ονόματος αυτού. Το αντίθετο εκείνοι που αγνοούν και δεν τιμούν το όνομα του Κυρίου είναι παγιδευμένοι στα είδωλα και είναι και οι ίδιοι σαν αυτά.
Παραθέτω εδώ δυο αποσπάσματα από τον 134ο ψαλμό του Δαβίδ:
<<1. Αινείτε το όνομα κυρίου,
αινείτε, δούλοι, κύριον,
2. Οι εστώτες εν οίκω κυρίου,
εν αυλαίς οίκου θεού ημών.
3. Αινείτε τον κύριον, ότι αγαθός κύριος.
ψάλατε τω ονόματι αυτού, ότι καλόν.
15. Τα είδωλα των εθνών αργύριον και χρυσίον,
έργα χειρών ανθρώπων.
16. Στόμα έχουσιν και ου λαλήσουσιν,
οφθαλμούς έχουσιν και ουκ ενωτισθήσονται,
17. Ώτα έχουσιν και ουκ ενωτισθήσονται.
18. Όμοιοι αυτοίς γένοιντο οι ποιούντες αυτά
και πάντες οι πεποιθότες επ΄ αυτοίς.>>.
Η Ελληνική Γλώσσα θα κατατροπώσει τους εχθρούς της
Του Μόσχου Εμμανούηλ Λαγκουβάρδου
Νιώθουμε τη θλίψη των ανέργων, των μαγαζιών που κλείνουν, την απόγνωση αυτών που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους κι όμως κάτι μας λέει μέσα μας πως αυτό δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή της πτώσης ενός συστήματος που πεθαίνει και που το ισχυρότερο όπλο εναντίον του είναι ο λόγος. Γι' αυτό εκείνο που βάλλεται πιο πολύ, εκείνο απ΄ το οποίο προσπαθούν να μας αποτρέψουν, ιδίως τους νέους είναι ο λόγος του Θεού.
O Ιησούς είπε να ζούμε στον κόσμο χωρίς να είμαστε από τα στοιχεία αυτού του κόσμου. Από τα στοιχεία αυτού του κόσμου είναι αυτοί που επιτίθενται στα παιδιά και στην Ελληνική Γλώσσα. Ο Κύριος είπε επίσης ότι παν γόνυ κάμψει και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται τω Θεώ. Θα καμφθεί το γόνυ αυτών που επιτίθενται στα παιδιά και στην Ελληνική Γλώσσα. Εθεώρουν τον σατανά να πέφτει ως αστραπή στη γη , λέει ο Κύριος.
Η Ελληνική Γλώσσα θα κατατροπώσει αυτόν που θα τα βάλει μαζί της. Οι άρχοντες της νέας εποχής ακαλλιέργητοι πνευματικά, άγευστοι του λόγου του Θεού, ανελλήνιστοι προσπαθούν να κάμψουν την Ελληνική Γλώσσα αποκόπτοντάς την απ΄ τις ρίζες της οι οποίες της προσδίδουν το ήθος της. Αποκόπτουν τη γλώσσα απ΄ το ήθος, γιατί είναι αποκομμένοι κι οι ίδιοι απ΄ το Θεό.
Η Εκπαίδευση απομάκρυνε το ήθος από την Ελληνική Γλώσσα και την επιστήμη γενικά. Δεν απαιτεί πια η γλώσσα να έχεις ήθος , δηλαδή να είσαι αυτό που λες. Εμποδίζουν τους νέους να αναπτύξουν την ικανότητα να εκφράσουν τις σκέψεις τους και τα αισθήματά τους, με το γυμνασμένο νου τους. Η γλώσσα που τους μαθαίνουν είναι ένα γλωσσικό όργανο του απαίδευτου νου. Ακόμα και οι γυμνασμένος νους υποχρεώνεται να μεταφράζει τα νοήματά του με τον παρατατικό τρόπο της νηπιακής σκέψης. Διδάσκουν την Ελληνική Γλώσσα σαν μια ξένη γλώσσα.
Ένα Κρητικό τραγούδι λέει: "Τρώτε και πίνετε, άρχοντες, κι εγώ θα σας διηγούμαι." Ο αγύμναστος και ακαλλιέργητος νους δεν μπορεί να μπει στο βαθύτερο νόημα των στίχων και τους ερμηνεύει κατά γράμμα, σαν να είναι το φαγοπότι ανώτερης ποιότητας από την διήγηση!
Καϋμένοι οι σύγχρονοι άρχοντες, οι οποίοι με το τέλος των αστών, κατέλαβαν τα αξιώματα με βάση την κομματική τους δραστηριότητα , θεώρησαν τα αξιώματα ευκαιρίες για τον εύκολο πλουτισμό και για το μεγάλο φαγοπότι! Με την ίδια φτωχή σκέψη αποτιμούν και την αξία του πνευματικού πλούτου της Ελληνικής Γλώσσας.
Ο λόγος απαιτεί ήθος. Ο λόγος δίδεται. Ο άνθρωπος που είναι αυτό που λέει, λογοδοτεί, έχει ευθύνη, συνέπεια, ειλικρίνεια, αγάπη για τους άλλους ανθρώπους. Είναι συνδεδεμένος με το Λόγο του Θεού. Θα δώσουμε λόγο, λέει η Αγία Γραφή, ακόμα και για μια μάταιη σκέψη. Δεν θα ξεφύγει κανείς. Βίβλοι θα ανοιχθούν. Ο καθένας από μας είναι είναι ένα κλειστό βιβλίο που θα ανοιχθεί ενώπιον των Αγγέλων, και κάθε κρύφια σκέψη θα βγει στο φανερό. Οι τα φαύλα πράξαντες δεν θα βρουν τόπο να κρυφτούν. Αυτό σημαίνει εθεώρουν τον σατανά να πέφτει ως αστραπή στη γη.
Η Ελληνική Γλώσσα στην οποία δοξάζεται ο Λόγος του Θεού θα κατατροπώσει τους εχθρούς της.
Νιώθουμε τη θλίψη των ανέργων, των μαγαζιών που κλείνουν, την απόγνωση αυτών που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους κι όμως κάτι μας λέει μέσα μας πως αυτό δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή της πτώσης ενός συστήματος που πεθαίνει και που το ισχυρότερο όπλο εναντίον του είναι ο λόγος. Γι' αυτό εκείνο που βάλλεται πιο πολύ, εκείνο απ΄ το οποίο προσπαθούν να μας αποτρέψουν, ιδίως τους νέους είναι ο λόγος του Θεού.
O Ιησούς είπε να ζούμε στον κόσμο χωρίς να είμαστε από τα στοιχεία αυτού του κόσμου. Από τα στοιχεία αυτού του κόσμου είναι αυτοί που επιτίθενται στα παιδιά και στην Ελληνική Γλώσσα. Ο Κύριος είπε επίσης ότι παν γόνυ κάμψει και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται τω Θεώ. Θα καμφθεί το γόνυ αυτών που επιτίθενται στα παιδιά και στην Ελληνική Γλώσσα. Εθεώρουν τον σατανά να πέφτει ως αστραπή στη γη , λέει ο Κύριος.
Η Ελληνική Γλώσσα θα κατατροπώσει αυτόν που θα τα βάλει μαζί της. Οι άρχοντες της νέας εποχής ακαλλιέργητοι πνευματικά, άγευστοι του λόγου του Θεού, ανελλήνιστοι προσπαθούν να κάμψουν την Ελληνική Γλώσσα αποκόπτοντάς την απ΄ τις ρίζες της οι οποίες της προσδίδουν το ήθος της. Αποκόπτουν τη γλώσσα απ΄ το ήθος, γιατί είναι αποκομμένοι κι οι ίδιοι απ΄ το Θεό.
Η Εκπαίδευση απομάκρυνε το ήθος από την Ελληνική Γλώσσα και την επιστήμη γενικά. Δεν απαιτεί πια η γλώσσα να έχεις ήθος , δηλαδή να είσαι αυτό που λες. Εμποδίζουν τους νέους να αναπτύξουν την ικανότητα να εκφράσουν τις σκέψεις τους και τα αισθήματά τους, με το γυμνασμένο νου τους. Η γλώσσα που τους μαθαίνουν είναι ένα γλωσσικό όργανο του απαίδευτου νου. Ακόμα και οι γυμνασμένος νους υποχρεώνεται να μεταφράζει τα νοήματά του με τον παρατατικό τρόπο της νηπιακής σκέψης. Διδάσκουν την Ελληνική Γλώσσα σαν μια ξένη γλώσσα.
Ένα Κρητικό τραγούδι λέει: "Τρώτε και πίνετε, άρχοντες, κι εγώ θα σας διηγούμαι." Ο αγύμναστος και ακαλλιέργητος νους δεν μπορεί να μπει στο βαθύτερο νόημα των στίχων και τους ερμηνεύει κατά γράμμα, σαν να είναι το φαγοπότι ανώτερης ποιότητας από την διήγηση!
Καϋμένοι οι σύγχρονοι άρχοντες, οι οποίοι με το τέλος των αστών, κατέλαβαν τα αξιώματα με βάση την κομματική τους δραστηριότητα , θεώρησαν τα αξιώματα ευκαιρίες για τον εύκολο πλουτισμό και για το μεγάλο φαγοπότι! Με την ίδια φτωχή σκέψη αποτιμούν και την αξία του πνευματικού πλούτου της Ελληνικής Γλώσσας.
Ο λόγος απαιτεί ήθος. Ο λόγος δίδεται. Ο άνθρωπος που είναι αυτό που λέει, λογοδοτεί, έχει ευθύνη, συνέπεια, ειλικρίνεια, αγάπη για τους άλλους ανθρώπους. Είναι συνδεδεμένος με το Λόγο του Θεού. Θα δώσουμε λόγο, λέει η Αγία Γραφή, ακόμα και για μια μάταιη σκέψη. Δεν θα ξεφύγει κανείς. Βίβλοι θα ανοιχθούν. Ο καθένας από μας είναι είναι ένα κλειστό βιβλίο που θα ανοιχθεί ενώπιον των Αγγέλων, και κάθε κρύφια σκέψη θα βγει στο φανερό. Οι τα φαύλα πράξαντες δεν θα βρουν τόπο να κρυφτούν. Αυτό σημαίνει εθεώρουν τον σατανά να πέφτει ως αστραπή στη γη.
Η Ελληνική Γλώσσα στην οποία δοξάζεται ο Λόγος του Θεού θα κατατροπώσει τους εχθρούς της.
25.7.11
Αυτοκτονεί η γη; (Ημέραι εκδικήσεως....καιροί εθνών)
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Δεν πιστεύω ότι αυτοκτονεί η γη. Πιστεύω ότι το καλύτερο από μας δεν πεθαίνει.
Αν και κάθε μέρα που περνάει νιώθουμε πιο δύσκολα στην επαφή μας μαζί της. Σαν να μην είναι αυτή η μάνα γη που μας θρέφει. Ο τεχνικός πολιτισμός μας απέκοψε απ΄ τις ρίζες μας.
Πριν ένα χρόνο,σαν σήμερα, πέθανε η μητέρα μου. Τα δύο τελευταία χρόνια ήταν άρρωστη στο κρεβάτι. Καθώς περνούσε ο καιρός έχανα ολοένα περισσότερο την επαφή μου μαζί της. Κάθε φορά που την έβλεπα να λιώνει από την αρρώστια ένιωθα ότι δεν ήταν αυτή η μητέρα μου, αυτή που τελικά μπήκε στον τάφο. Η μητέρα μου είναι αυτή με την οποία η ζωή μου δεν τελειώνει ποτέ.
Έτσι καταλαβαίνω τα αλληγορούμενα λόγια του Αποστόλου Παύλου στην Επιστολή του προς τους Γαλάτας, εκεί που μιλάει για τις δυο διαθήκες, τη μια τη δούλη και την άλλη την ελεύθερη, που είναι η μητέρα όλων μας, η Άνω Ιερουσαλήμ.
Δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν από σήμερα οι προφήτες του Ισραήλ προφήτευαν για τον καιρό που η εξουσία και τα πλούτη της γης θα περιέλθουν σε άρρωστους ανθρώπους, οι οποίοι θα έχουν αυτιά, αλλά δεν θα ακούνε, για να μην πλησιάσουν στον Κύριο για να τους θεραπεύσει και η καρδιά τους θα παχυνθεί για να μη νιώθουν συμπόνια. Ο άνθρωπος που δε νιώθει οίκτο δεν είναι άνθρωπος.
'Εχεις δει, ευγενικέ αναγνώστη, μια κοινότητα μηρμυγκιών να πεθαίνει; Μια κοινότητα μυρμηγκιών πεθαίνει όταν τα μέλη της δεν έχουν επαφή μεταξύ τους. Η απώλεια της επαφής των μελών μιας κοινότητας μυρμηγκιών μεταξύ τους είναι ο θάνατος της κοινότητας και των μελών της.
Έχουν χάσει οι άνθρωποι την επαφή μεταξύ τους; Στο δυτικό κόσμο θεωρούν την επικοινωνία μεταξύ τους ανειλικρινή (συμβατική) και την αγάπη ανέφικτη. Ο τρόπος αυτός της ζωής τείνει να γίνει πρότυπο σε όλη τη γη. Κινδυνεύει η γη να οδηγηθεί στην αυτοκτονία;
Τί εννοούμε αυτοκτονία της γης; Εννοούμε την ολοκληρωτική φυσική καταστροφή ή εννοούμε την πνευματική καταστροφή, δηλαδή την εξάλειψη του ανθρώπου ως πνευματική ύπαρξη; Αλλά μήπως η εξάλειψη του ανθρώπου ως πνευματική ύπαρξη δεν θα επιφέρει και την ολοκληρωτική φυσική καταστροφή; Μήπως δεν είναι τώρα στα χέρια άρρωστων ή νεκρών πνευματικά ανθρώπων τα μέσα της ολοκληρωτικής φυσικής καταστροφής της γης;
Δεν πιστεύω ότι η γη αυτοκτονεί. Το Ευαγγέλιο στην περιγραφή της καταστροφής της γης θέτει όρια, όσον αφορά την πνευματική καταστροφή των παιδιών της Άνω Ιερουσαλήμ. Αυτή θα συμβεί ώσπου να εκπληρωθούν οι καιροί των εθνών:
Ο Ιησούς όταν ρωτήθηκε για τους πολύτιμους λίθους που κοσμούσαν το ιερό του ναού, είπε: " Ταύτα α θεωρείτε, ελεύσονται ημέραι εν αις ουκ αφεθήσεται λίθος επί λίθω ος ου καταλυθήσεται." (Αυτά που βλέπετε όλα θα γκρεμιστούν.θά ΄ρθουν μέρες που δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα). Τί σημαίνουν άραγε αυτά τα λόγια;
Μια απάντηση δίδουν τα λόγια αυτά του Αποστόλου Παύλου στην
Β΄ Επιστολή του προς τους Κορινθίους: "Αδελφοί, το στόμα ημών ανέωγε προς υμάς, Κορίνθιοι, η καρδία ημών πεπλάτυνται. ου στενοχωρείσθε εν ημίν, στενοχωρείσθε δε εν τοις σπλάχνοις υμών. την δε αυτήν αντιμισθίαν, ως τέκνοις λεγω, πλάτύνθητε και υμείς. Μή γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις. τίς γαρ μετοχήυ δικαιοσύνη και ανομία; Τίς δε κοινωνία φωτός προς σκότος; Τίς δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ; Ή τίς μερίς πιστώ μετά απίστου; Τίς δε συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων; Υμείς γαρ ναός θεού εστέ ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός."
( Σας μιλήσαμε με ειλικρίνεια, Κορίνθιοι, Σας ανοίξαμε διάπλατα την καρδιά μας. Δε σας κλείσαμε την καρδιά μας. εσείς κλείσατε τη δική σας. Σας μιλάω σαν παιδιά μου. Κάντε κι εσείς το ίδιο με εμάς. Ανοίξατε κι εείς διάπλατα τις καρδιές σας. Μην κάνετε αταίριαστους δεσμούς με απίστους. Γιατί ποια σχέση μπορεί να έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Τί κοινό υπάρχει ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι; Ποια συμφωνία μπορεί να γίνει ανάμεσα στο Χριστό και στο διάβολο; ή τί έχει να μοιράσει ο πιστός με τον άπιστο; Μπορεί να υπάρχουν στον ίδιο τόπο ο ναός του Θεού και ο ναός των ειδώλων; Εσείς είστε ναός του αληθινού Θεού,καθώς είπεν ο Θεός."
Για μένα το νόημα των λόγων αυτών είναι ότι το καλύτερο από μας δεν πεθαίνει.
Δεν πιστεύω ότι αυτοκτονεί η γη. Πιστεύω ότι το καλύτερο από μας δεν πεθαίνει.
Αν και κάθε μέρα που περνάει νιώθουμε πιο δύσκολα στην επαφή μας μαζί της. Σαν να μην είναι αυτή η μάνα γη που μας θρέφει. Ο τεχνικός πολιτισμός μας απέκοψε απ΄ τις ρίζες μας.
Πριν ένα χρόνο,σαν σήμερα, πέθανε η μητέρα μου. Τα δύο τελευταία χρόνια ήταν άρρωστη στο κρεβάτι. Καθώς περνούσε ο καιρός έχανα ολοένα περισσότερο την επαφή μου μαζί της. Κάθε φορά που την έβλεπα να λιώνει από την αρρώστια ένιωθα ότι δεν ήταν αυτή η μητέρα μου, αυτή που τελικά μπήκε στον τάφο. Η μητέρα μου είναι αυτή με την οποία η ζωή μου δεν τελειώνει ποτέ.
Έτσι καταλαβαίνω τα αλληγορούμενα λόγια του Αποστόλου Παύλου στην Επιστολή του προς τους Γαλάτας, εκεί που μιλάει για τις δυο διαθήκες, τη μια τη δούλη και την άλλη την ελεύθερη, που είναι η μητέρα όλων μας, η Άνω Ιερουσαλήμ.
Δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν από σήμερα οι προφήτες του Ισραήλ προφήτευαν για τον καιρό που η εξουσία και τα πλούτη της γης θα περιέλθουν σε άρρωστους ανθρώπους, οι οποίοι θα έχουν αυτιά, αλλά δεν θα ακούνε, για να μην πλησιάσουν στον Κύριο για να τους θεραπεύσει και η καρδιά τους θα παχυνθεί για να μη νιώθουν συμπόνια. Ο άνθρωπος που δε νιώθει οίκτο δεν είναι άνθρωπος.
'Εχεις δει, ευγενικέ αναγνώστη, μια κοινότητα μηρμυγκιών να πεθαίνει; Μια κοινότητα μυρμηγκιών πεθαίνει όταν τα μέλη της δεν έχουν επαφή μεταξύ τους. Η απώλεια της επαφής των μελών μιας κοινότητας μυρμηγκιών μεταξύ τους είναι ο θάνατος της κοινότητας και των μελών της.
Έχουν χάσει οι άνθρωποι την επαφή μεταξύ τους; Στο δυτικό κόσμο θεωρούν την επικοινωνία μεταξύ τους ανειλικρινή (συμβατική) και την αγάπη ανέφικτη. Ο τρόπος αυτός της ζωής τείνει να γίνει πρότυπο σε όλη τη γη. Κινδυνεύει η γη να οδηγηθεί στην αυτοκτονία;
Τί εννοούμε αυτοκτονία της γης; Εννοούμε την ολοκληρωτική φυσική καταστροφή ή εννοούμε την πνευματική καταστροφή, δηλαδή την εξάλειψη του ανθρώπου ως πνευματική ύπαρξη; Αλλά μήπως η εξάλειψη του ανθρώπου ως πνευματική ύπαρξη δεν θα επιφέρει και την ολοκληρωτική φυσική καταστροφή; Μήπως δεν είναι τώρα στα χέρια άρρωστων ή νεκρών πνευματικά ανθρώπων τα μέσα της ολοκληρωτικής φυσικής καταστροφής της γης;
Δεν πιστεύω ότι η γη αυτοκτονεί. Το Ευαγγέλιο στην περιγραφή της καταστροφής της γης θέτει όρια, όσον αφορά την πνευματική καταστροφή των παιδιών της Άνω Ιερουσαλήμ. Αυτή θα συμβεί ώσπου να εκπληρωθούν οι καιροί των εθνών:
Ο Ιησούς όταν ρωτήθηκε για τους πολύτιμους λίθους που κοσμούσαν το ιερό του ναού, είπε: " Ταύτα α θεωρείτε, ελεύσονται ημέραι εν αις ουκ αφεθήσεται λίθος επί λίθω ος ου καταλυθήσεται." (Αυτά που βλέπετε όλα θα γκρεμιστούν.θά ΄ρθουν μέρες που δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα). Τί σημαίνουν άραγε αυτά τα λόγια;
Μια απάντηση δίδουν τα λόγια αυτά του Αποστόλου Παύλου στην
Β΄ Επιστολή του προς τους Κορινθίους: "Αδελφοί, το στόμα ημών ανέωγε προς υμάς, Κορίνθιοι, η καρδία ημών πεπλάτυνται. ου στενοχωρείσθε εν ημίν, στενοχωρείσθε δε εν τοις σπλάχνοις υμών. την δε αυτήν αντιμισθίαν, ως τέκνοις λεγω, πλάτύνθητε και υμείς. Μή γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις. τίς γαρ μετοχήυ δικαιοσύνη και ανομία; Τίς δε κοινωνία φωτός προς σκότος; Τίς δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ; Ή τίς μερίς πιστώ μετά απίστου; Τίς δε συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων; Υμείς γαρ ναός θεού εστέ ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός."
( Σας μιλήσαμε με ειλικρίνεια, Κορίνθιοι, Σας ανοίξαμε διάπλατα την καρδιά μας. Δε σας κλείσαμε την καρδιά μας. εσείς κλείσατε τη δική σας. Σας μιλάω σαν παιδιά μου. Κάντε κι εσείς το ίδιο με εμάς. Ανοίξατε κι εείς διάπλατα τις καρδιές σας. Μην κάνετε αταίριαστους δεσμούς με απίστους. Γιατί ποια σχέση μπορεί να έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Τί κοινό υπάρχει ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι; Ποια συμφωνία μπορεί να γίνει ανάμεσα στο Χριστό και στο διάβολο; ή τί έχει να μοιράσει ο πιστός με τον άπιστο; Μπορεί να υπάρχουν στον ίδιο τόπο ο ναός του Θεού και ο ναός των ειδώλων; Εσείς είστε ναός του αληθινού Θεού,καθώς είπεν ο Θεός."
Για μένα το νόημα των λόγων αυτών είναι ότι το καλύτερο από μας δεν πεθαίνει.
23.7.11
Κατοικίες
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Στο Ευαγγέλιο τόσο ο Θεός όσο και ο άνθρωπος παρομοιάζονται με κατοικίες.Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, στο 14ο Κεφάλαιο γράφει τα εξής:"Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία. Πιστεύετε εις τον Θεόν και εις εμέ πιστεύετε. Εν τη οικία του πατρός μου πολλαί μοναί εισίν." (Μην ταράζεται η καρδιά σας. νά ΄χετε πίστη στο Θεό, να ΄χετε πίστη και σ΄ εμένα. Στην κατοικία του πατρός μου υπάρχουν πολλοί τόποι διαμονής."
Ο Κύριος αναφέρεται στην μετά θάνατον ζωή. Όταν η γήϊνη κατοικία μας, το σώμα μας καταλυθεί δεν θα μείνουμε δίχως κατοικία. Θα λάβουμε την κατοικία στον ουρανό, την ητοιμασμένην για μας από καταβολής κόσμου.
Στο ίδιο κεφάλαιο στ. 23 γράφει:"Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ΄ αυτώ ποιήσομεν." (Όποιος μ΄ αγαπάει, θα τηρήσει τον λόγο μου, κι ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θα έρθουμε σ΄ αυτόν και θα κατοικήσουμε σ΄ αυτόν.)
Ο Κύριος χρησιμοποιεί επίσης την ίδια μεταφορά στην παραβολή για τους ανθρώπους που θεμελιώνουν τις κατοικίες τους στην πέτρα ή στην άμμο καθώς και στην παραβολή Του των δέκα παρθένων.
Στην A΄Επιστολή του προς Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί την ίδια μεταφορά υποδηλώνοντας την Εκκλησία. Η Εκκλησία είναι κατοικία στην οποία αν εισέλθη κανείς άπιστος ή ιδιώτης "τα κρυπτά της καρδίας αυτού φανερά γίνεται. Και ούτω πεσών επί πρόσωπον προσκυνήσει τω Θεώ απαγγελών ότι ο Θεός όντως εν υμίν εστί."
Οι άνθρωποι από μία άποψη είναι κατοικίες. Το σώμα μας παίρνει τη μορφή του πνεύματος που κατοικεί μέσα μας. Ο ένοικος της κατοικίας διαμορφώνει την κατοικία που τον εκφράζει. Άλλες κατοικίες είναι μεσημβρινές, ευρύχωρες, ευάερες, ευήλιες, φιλόξενες, άλλες είναι βορεινές, ψυχρές, ανήλιαγες, αρπακτικές,"γεμάτες κραυγές από ανικανοποίητα αίματα".
Τα παλιά χρόνια, πριν η Ελλάδα υποστεί την επίδραση των Φράγκων, ο κόσμος δεν ξεχώριζε την πνευματική ζωή από τα απλά πράγματα της καθημερινής ζωής.Να πώς περιγράφει το αίσθημα αυτό ο Ρόντνευ ΝτέΪβις, στο βιβλίο του "Η γλώσσα του σώματος" εκδόσεις "Έσοπτρον, στο ποίημά του "Να παρακολουθείς το καλαμπόκι να μεγαλώνει". Με το ωραίο αυτό ποίημα τελειώνει το ενδιαφέρον βιβλίο του:
Να παρακολουθείς το καλαμπόκι να μεγαλώνει
τα μπουμπούκια ν΄ ανθίζουν
και τους καρπούς να ωριμάζουν
Να ανασαίνεις βαρειά πάνω απ΄ το υνί ή το φτιάρι
να διαβάζεις, να σκέπτεσαι
να αγαπάς, να ελπίζεις, να προσεύχεσαι:
Αυτά είναι μόνο που μας χαρίζουν την ευτυχία.
Οι άνθρωποι πάντα είχαν τη δυνατότητα να τα κάνουν
και ποτέ δεν θα μπορούν να κάνουν περισσότερα.
Η ευημερία ή η ατυχία του κόσμου
εξαρτάται από το αν γνωρίζουμε και διδάσκουμε
αυτά τα απλά πράγματα.
_______________
Σημείωση: Ο τίτλος του βιβλίου είναι "Η γλώσσα του προσώπου",Υπότιτλος, πώς να διαβάζετε στο πρόσωπο των άλλων τις σκέψεις, τα συναισθήματα και το χαρακτήρα τους, Εκδόσεις Έσοπτρον 1995,Μετάφραση Δ. Ευαγγελόπουλου.
Στο Ευαγγέλιο τόσο ο Θεός όσο και ο άνθρωπος παρομοιάζονται με κατοικίες.Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, στο 14ο Κεφάλαιο γράφει τα εξής:"Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία. Πιστεύετε εις τον Θεόν και εις εμέ πιστεύετε. Εν τη οικία του πατρός μου πολλαί μοναί εισίν." (Μην ταράζεται η καρδιά σας. νά ΄χετε πίστη στο Θεό, να ΄χετε πίστη και σ΄ εμένα. Στην κατοικία του πατρός μου υπάρχουν πολλοί τόποι διαμονής."
Ο Κύριος αναφέρεται στην μετά θάνατον ζωή. Όταν η γήϊνη κατοικία μας, το σώμα μας καταλυθεί δεν θα μείνουμε δίχως κατοικία. Θα λάβουμε την κατοικία στον ουρανό, την ητοιμασμένην για μας από καταβολής κόσμου.
Στο ίδιο κεφάλαιο στ. 23 γράφει:"Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ΄ αυτώ ποιήσομεν." (Όποιος μ΄ αγαπάει, θα τηρήσει τον λόγο μου, κι ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θα έρθουμε σ΄ αυτόν και θα κατοικήσουμε σ΄ αυτόν.)
Ο Κύριος χρησιμοποιεί επίσης την ίδια μεταφορά στην παραβολή για τους ανθρώπους που θεμελιώνουν τις κατοικίες τους στην πέτρα ή στην άμμο καθώς και στην παραβολή Του των δέκα παρθένων.
Στην A΄Επιστολή του προς Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί την ίδια μεταφορά υποδηλώνοντας την Εκκλησία. Η Εκκλησία είναι κατοικία στην οποία αν εισέλθη κανείς άπιστος ή ιδιώτης "τα κρυπτά της καρδίας αυτού φανερά γίνεται. Και ούτω πεσών επί πρόσωπον προσκυνήσει τω Θεώ απαγγελών ότι ο Θεός όντως εν υμίν εστί."
Οι άνθρωποι από μία άποψη είναι κατοικίες. Το σώμα μας παίρνει τη μορφή του πνεύματος που κατοικεί μέσα μας. Ο ένοικος της κατοικίας διαμορφώνει την κατοικία που τον εκφράζει. Άλλες κατοικίες είναι μεσημβρινές, ευρύχωρες, ευάερες, ευήλιες, φιλόξενες, άλλες είναι βορεινές, ψυχρές, ανήλιαγες, αρπακτικές,"γεμάτες κραυγές από ανικανοποίητα αίματα".
Τα παλιά χρόνια, πριν η Ελλάδα υποστεί την επίδραση των Φράγκων, ο κόσμος δεν ξεχώριζε την πνευματική ζωή από τα απλά πράγματα της καθημερινής ζωής.Να πώς περιγράφει το αίσθημα αυτό ο Ρόντνευ ΝτέΪβις, στο βιβλίο του "Η γλώσσα του σώματος" εκδόσεις "Έσοπτρον, στο ποίημά του "Να παρακολουθείς το καλαμπόκι να μεγαλώνει". Με το ωραίο αυτό ποίημα τελειώνει το ενδιαφέρον βιβλίο του:
Να παρακολουθείς το καλαμπόκι να μεγαλώνει
τα μπουμπούκια ν΄ ανθίζουν
και τους καρπούς να ωριμάζουν
Να ανασαίνεις βαρειά πάνω απ΄ το υνί ή το φτιάρι
να διαβάζεις, να σκέπτεσαι
να αγαπάς, να ελπίζεις, να προσεύχεσαι:
Αυτά είναι μόνο που μας χαρίζουν την ευτυχία.
Οι άνθρωποι πάντα είχαν τη δυνατότητα να τα κάνουν
και ποτέ δεν θα μπορούν να κάνουν περισσότερα.
Η ευημερία ή η ατυχία του κόσμου
εξαρτάται από το αν γνωρίζουμε και διδάσκουμε
αυτά τα απλά πράγματα.
_______________
Σημείωση: Ο τίτλος του βιβλίου είναι "Η γλώσσα του προσώπου",Υπότιτλος, πώς να διαβάζετε στο πρόσωπο των άλλων τις σκέψεις, τα συναισθήματα και το χαρακτήρα τους, Εκδόσεις Έσοπτρον 1995,Μετάφραση Δ. Ευαγγελόπουλου.
22.7.11
Ο Δυτικός κόσμος, ένας κόσμος που δύει
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Ο Ντοστογιέφσκι διέκρινε τους ανθρώπους σε δυο κατηγορίες, στους αγγελικούς και στους δαιμονικούς. Οι αγγελικοί είναι οι ταπεινοί που ζουν κοντά στον Κύριον Ιησού σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας και την Ορθόδοξη Παράδοση.
Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος γράφει για τους ταπεινούς: Όπως εκείνοι που βλέπουν τους βασιλικούς θησαυρούς περισσότερο γνωρίζουν την πτωχεία τους, έτσι και η ψυχή που αναγιγνώσκει τα περί των μεγάλων αρετών των Πατέρων, καθιστά το φρόνημά της ταπεινότατο.
Οι δαιμονικοί είναι υπερήφανοι και ζουν αυτόνομα μακριά απ΄ το Θεό.Ο Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος γράφει γι΄ αυτούς: "Μή υπάρχοντος φωτός τα πάντα είναι σκοτεινά, και μη υπαρχούσης ταπεινώσεως, πάντα τα ημέτερα είναι μάταια."
Με το κριτήριο αυτό διακρίνεται επίσης και ο κόσμος στον ανατολικό ορθόδοξο χριστιανικό κόσμο και στον δυτικό κόσμο, ένα κόσμο που δύει. Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη δήλωση του Πάπα, ότι η δυτική κοινωνία αποδέχεται την ... παιδεραστία!
Στο βιβλίο "Οσίου Νείλου του Σόρσκυ, Άπαντα τα Ασκητικά", εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη,στο κεφάλαιο "Η εποχή του Οσίου Νείλου του Σόρσκυ" σ.27, διαβάζουμε τα εξής για τον κόσμο της Δύσης : "Κατά τον ΙΗ΄αιώνα αι αντιχριστιανικαί ιδέαι της ψευδωνύμου Διαφωτίσεως κυριαρχούν εις τα σαλόνια και εις την ανωτέραν παιδείαν και οδηγούν κατά τον επόμενο αιώνα με εσωτερικήν συνέπειαν εις τον Υλισμόν και την Αθεϊαν, η οποία , αποτελούσα κατ΄ αρχάς ιδεολογίαν των φιλοσόφων και των διανοουμένων, διακηρύττεται εν τέλει μετά πάσης χυδαιότητος εις τας μάζας του λαού.
Εν ονόματι της ελευθερίας, του ανθρωπισμού, της προόδου και της επιστήμης γίνοντια φριχτοί πόλεμοι και απάνθρωπα ανοσιουργήματα, και η αξία του ανθρώπου πατείται υπό τους πόδας των "ελευθερωτών" του.
Ο μέγας Αυστριακός δραματουργός και ποιητής Franz Grillparzer (1791-1872) παρηκολούθησε και περιέγραψε την εξέλιξιν ταύτην με προφητικόν βλέμμα:
" Η οδός προς την νέαν παιδείαν οδηγεί
από τον ανθρωπισμόν
δια μέσου του εθνικισμού
εις την θηριωδίαν."
Πράγματι δεν είναι τυχαίον το γεγονός ότι το περιβόητον στρατόπεδον συγκεντρώσεων του Μπούχενβαλντ, ένας από τους φριχτούς τόπους ακατονομάστων κακουργημάτων του βαρβαρικωτάτου Εθνικοσοσιαλισμού, απέχει μόνον λίγα χιλιόμετρα από την ΒεΪμάρην,τας Αθήνας της ανθρωπιστικής παιδείας και λογοτεχνίας του γερμανικού Κλασικισμού (τέλη ΙΗ΄- αρχάς ΙΘ αιώνος).
Ο Ντοστογιέφσκι διέκρινε τους ανθρώπους σε δυο κατηγορίες, στους αγγελικούς και στους δαιμονικούς. Οι αγγελικοί είναι οι ταπεινοί που ζουν κοντά στον Κύριον Ιησού σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας και την Ορθόδοξη Παράδοση.
Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος γράφει για τους ταπεινούς: Όπως εκείνοι που βλέπουν τους βασιλικούς θησαυρούς περισσότερο γνωρίζουν την πτωχεία τους, έτσι και η ψυχή που αναγιγνώσκει τα περί των μεγάλων αρετών των Πατέρων, καθιστά το φρόνημά της ταπεινότατο.
Οι δαιμονικοί είναι υπερήφανοι και ζουν αυτόνομα μακριά απ΄ το Θεό.Ο Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος γράφει γι΄ αυτούς: "Μή υπάρχοντος φωτός τα πάντα είναι σκοτεινά, και μη υπαρχούσης ταπεινώσεως, πάντα τα ημέτερα είναι μάταια."
Με το κριτήριο αυτό διακρίνεται επίσης και ο κόσμος στον ανατολικό ορθόδοξο χριστιανικό κόσμο και στον δυτικό κόσμο, ένα κόσμο που δύει. Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη δήλωση του Πάπα, ότι η δυτική κοινωνία αποδέχεται την ... παιδεραστία!
Στο βιβλίο "Οσίου Νείλου του Σόρσκυ, Άπαντα τα Ασκητικά", εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη,στο κεφάλαιο "Η εποχή του Οσίου Νείλου του Σόρσκυ" σ.27, διαβάζουμε τα εξής για τον κόσμο της Δύσης : "Κατά τον ΙΗ΄αιώνα αι αντιχριστιανικαί ιδέαι της ψευδωνύμου Διαφωτίσεως κυριαρχούν εις τα σαλόνια και εις την ανωτέραν παιδείαν και οδηγούν κατά τον επόμενο αιώνα με εσωτερικήν συνέπειαν εις τον Υλισμόν και την Αθεϊαν, η οποία , αποτελούσα κατ΄ αρχάς ιδεολογίαν των φιλοσόφων και των διανοουμένων, διακηρύττεται εν τέλει μετά πάσης χυδαιότητος εις τας μάζας του λαού.
Εν ονόματι της ελευθερίας, του ανθρωπισμού, της προόδου και της επιστήμης γίνοντια φριχτοί πόλεμοι και απάνθρωπα ανοσιουργήματα, και η αξία του ανθρώπου πατείται υπό τους πόδας των "ελευθερωτών" του.
Ο μέγας Αυστριακός δραματουργός και ποιητής Franz Grillparzer (1791-1872) παρηκολούθησε και περιέγραψε την εξέλιξιν ταύτην με προφητικόν βλέμμα:
" Η οδός προς την νέαν παιδείαν οδηγεί
από τον ανθρωπισμόν
δια μέσου του εθνικισμού
εις την θηριωδίαν."
Πράγματι δεν είναι τυχαίον το γεγονός ότι το περιβόητον στρατόπεδον συγκεντρώσεων του Μπούχενβαλντ, ένας από τους φριχτούς τόπους ακατονομάστων κακουργημάτων του βαρβαρικωτάτου Εθνικοσοσιαλισμού, απέχει μόνον λίγα χιλιόμετρα από την ΒεΪμάρην,τας Αθήνας της ανθρωπιστικής παιδείας και λογοτεχνίας του γερμανικού Κλασικισμού (τέλη ΙΗ΄- αρχάς ΙΘ αιώνος).
Διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές επαναστάσεις (Είναι ο σύγχρονος δικτάτορας αιώνιος;)
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Τίποτε άλλο ίσως στις μέρες μας δεν είναι πιο επιθυμητό από μια επανάσταση που ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του κάθε αδικημένου από την αυταρχική εξουσία.
Πες μου, λοιπόν, τι νιώθεις για την αυταρχική εξουσία , θυμό, οργή, πλήξη, αηδία, για να σου πω το είδος της επανάστασης που θα σου ταίριαζε. Διαφορετικοί άνθρωποι σκέφτονται διαφορετικές επαναστάσεις.
Το ωραίο είναι ότι διαφορετικοί άνθρωποι έχουν διαφορετική ιδέα για την αυταρχική εξουσία. Η εξουσία που για πολλούς είναι δικτατορία για άλλους είναι πρότυπο δημοκρατίας. Είναι κοινοτοπία να πούμε πως αυτοί που ωφελήθηκαν ή ωφελούνται από την αυταρχική εξουσία βλέπουν την δικτατορία με άλλο μάτι από αυτούς που ζημιώθηκαν και ζημιώνονται, δηλαδή τους φτωχούς.
Στις δικτατορίες οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι κι οι πλούσιοι πλουσιότεροι.Πολλοί πιστεύουν ότι πίσω από κάθε δικτατορία βρίσκεται η Αμερική. Ο στρατηγός Κάρολος Ντε Γκωλ π.χ. πίστευε πώς όταν σε μια χώρα εισρέει το δολάριο οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.Εμείς τώρα ξέρουμε πως όταν εισρέουν στην Ελλάδα τα δάνεια οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι κι οι φτωχοί φτωχότεροι. Λέτε το ευρώ να μιμείται το δολάριο;
Μέχρι εδώ νομίζω ότι αποδείξαμε ότι διαφορετικοί άνθρωποι ονειρεύονται διαφορετικές επαναστάσεις. Το δεύτερο ερώτημα στο οποίο οφείλουμε μια εξίσου πειστική απάντηση είναι το ερώτημα, αν ο σύγχρονος δικτάτορας θα ’ναι αιώνιος.
Κατά την απαισιόδοξη άποψη του δυτικού κόσμου ο σύγχρονος δικτάτορας θα είναι αιώνιος, όχι γιατί η δύναμή του είναι ανεξάντλητη, αλλά γιατί ο κόσμος θα ξεχάσει τί είναι ελευθερία.
Εμείς οι χριστιανοί ορθόδοξοι είμαστε αισιόδοξοι για διαφορετικούς λόγους, γιατί δεν νοείται Ορθοδοξία μη διωκομένη. Ο Γέρων Παϊσιος έλεγε, πως όταν όλα είναι χάλια, τότε βρίσκεσαι σε καλό δρόμο!
Άφησα στο τέλος αυτό που από σπουδαιότητα είναι πρώτο, το Ευαγγέλιο και τα λόγια που ειπώθηκαν από το πάγχρυσο στόμα του γλυκυτάτου Κυρίου Ιησού:
"Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην. ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν. ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής . και εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού. Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος....και ος εάν ποτίση ένα των μικρών τούτων ποτήριον ψυχρού ύδατος μόνον εις όνομα μαθητού, αμήν λέγω υμίν , ου μη απωλέση τον μισθόν αυτού."
Τί να κάνουμε; Θα μας τα πάρουν όλα. Ακόμα και τη σοφία των πατέρων μας. Ένα δεν μπορούν να μας πάρουν, την πίστη και την προαίρεση. Πίστη στην αγάπη του Κυρίου Ιησού. Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Κυρίου Ιησού; Και ποιος μπορεί να μας πάρει την καλή προαίρεση; Θα κάνουμε απλά πράγματα με καλή προαίρεση.
"Για σένα ένας μόνο να υπάρχει σκοπός, ο Θεός, και μάλιστα κρυμμένος μέσα στον γνόφο της αγνωσίας".
Τίποτε άλλο ίσως στις μέρες μας δεν είναι πιο επιθυμητό από μια επανάσταση που ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του κάθε αδικημένου από την αυταρχική εξουσία.
Πες μου, λοιπόν, τι νιώθεις για την αυταρχική εξουσία , θυμό, οργή, πλήξη, αηδία, για να σου πω το είδος της επανάστασης που θα σου ταίριαζε. Διαφορετικοί άνθρωποι σκέφτονται διαφορετικές επαναστάσεις.
Το ωραίο είναι ότι διαφορετικοί άνθρωποι έχουν διαφορετική ιδέα για την αυταρχική εξουσία. Η εξουσία που για πολλούς είναι δικτατορία για άλλους είναι πρότυπο δημοκρατίας. Είναι κοινοτοπία να πούμε πως αυτοί που ωφελήθηκαν ή ωφελούνται από την αυταρχική εξουσία βλέπουν την δικτατορία με άλλο μάτι από αυτούς που ζημιώθηκαν και ζημιώνονται, δηλαδή τους φτωχούς.
Στις δικτατορίες οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι κι οι πλούσιοι πλουσιότεροι.Πολλοί πιστεύουν ότι πίσω από κάθε δικτατορία βρίσκεται η Αμερική. Ο στρατηγός Κάρολος Ντε Γκωλ π.χ. πίστευε πώς όταν σε μια χώρα εισρέει το δολάριο οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.Εμείς τώρα ξέρουμε πως όταν εισρέουν στην Ελλάδα τα δάνεια οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι κι οι φτωχοί φτωχότεροι. Λέτε το ευρώ να μιμείται το δολάριο;
Μέχρι εδώ νομίζω ότι αποδείξαμε ότι διαφορετικοί άνθρωποι ονειρεύονται διαφορετικές επαναστάσεις. Το δεύτερο ερώτημα στο οποίο οφείλουμε μια εξίσου πειστική απάντηση είναι το ερώτημα, αν ο σύγχρονος δικτάτορας θα ’ναι αιώνιος.
Κατά την απαισιόδοξη άποψη του δυτικού κόσμου ο σύγχρονος δικτάτορας θα είναι αιώνιος, όχι γιατί η δύναμή του είναι ανεξάντλητη, αλλά γιατί ο κόσμος θα ξεχάσει τί είναι ελευθερία.
Εμείς οι χριστιανοί ορθόδοξοι είμαστε αισιόδοξοι για διαφορετικούς λόγους, γιατί δεν νοείται Ορθοδοξία μη διωκομένη. Ο Γέρων Παϊσιος έλεγε, πως όταν όλα είναι χάλια, τότε βρίσκεσαι σε καλό δρόμο!
Άφησα στο τέλος αυτό που από σπουδαιότητα είναι πρώτο, το Ευαγγέλιο και τα λόγια που ειπώθηκαν από το πάγχρυσο στόμα του γλυκυτάτου Κυρίου Ιησού:
"Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην. ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν. ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής . και εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού. Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος....και ος εάν ποτίση ένα των μικρών τούτων ποτήριον ψυχρού ύδατος μόνον εις όνομα μαθητού, αμήν λέγω υμίν , ου μη απωλέση τον μισθόν αυτού."
Τί να κάνουμε; Θα μας τα πάρουν όλα. Ακόμα και τη σοφία των πατέρων μας. Ένα δεν μπορούν να μας πάρουν, την πίστη και την προαίρεση. Πίστη στην αγάπη του Κυρίου Ιησού. Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Κυρίου Ιησού; Και ποιος μπορεί να μας πάρει την καλή προαίρεση; Θα κάνουμε απλά πράγματα με καλή προαίρεση.
"Για σένα ένας μόνο να υπάρχει σκοπός, ο Θεός, και μάλιστα κρυμμένος μέσα στον γνόφο της αγνωσίας".
21.7.11
"Τί έμαθα; 'Ο,τι έπαθα!" (Το μυστήριον του προγεύματος)
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Σήμερα το πρωί διάβασα αυτήν την περικοπή από το Ευαγγέλιο του Λουκά, κεφάλαιο δέκατο τέταρτο που αναφέρεται στη θεραπεία ενός που έπασχε από υδρωπικία, μια αρρώστια που έχει σχέση με την τροφή. Ήταν που θα έγραφα σήμερα για την τροφή και συγκεκριμένα για το πρόγευμα.
Το Ευαγγέλιο αρχίζει με τις λέξεις "τω καιρώ εκείνω, εισήλθεν ο Ιησούς εις οίκον τινός αρχόντων των Φαρισαίων σαββάτω φαγείν άρτον, και αυτοί ήσαν παρατηρούμενοι αυτόν."
Παραθέτω την πρώτη περίοδο από την περικοπή αυτή, που δε θυμάμαι να την έχω ξαναδιαβάσει: "Τω καιρώ εκείνω, εισήλθεν ο Ιησούς εις οίκον τινός των αρχόντων των Φαρισαίων σαββάτω φαγείν άρτον, και αυτοί ήσαν παρατηρούμενοι αυτόν. Και ιδού άνθρωπός τις ην υδρωπικός έμπροσθεν αυτού. Και αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς τους νομικούς και Φαρισαίους λέξων. Ει έξεστι τω σαββάτω θεραπεύειν; Οι δε ησύχασαν. Και επιλαβόμενος ιάσατο αυτόν και απέλυσε. Και αποκριθείς προς αυτούς είπε. Τίνος υμών υιός ή βους εις φρέαρ εμπεσείται, και ουκ ευθέως ανασπάσει αυτόν εν τη ημέρα του σάββάτου;"
'Ετσι ο Ιησούς αποκάλυψε την υπόκρισία που έκρυβε η τυπολατρεία των Φαρισαίων.
Το έναυσμα να γράψω τις γραμμές που ακολουθούν μου έδωσε αυτό που διάβασα κάποτε σχετικά με το πρόγευμα στο βιβλίο "οι τροφές που αγαπάει η καρδιά". Δεν θυμάμαι τον συγγραφέα και τον εκδότη. Γράφει το βιβλίο ότι ύστερα από σχετικές ιατρικές έρευνες σε εβδομήντα χιλιάδες ανθρώπους οι ερευνητές παρετήρησαν ότι τις πρωϊνές ώρες η καρδιά μας είναι πιο ευάλωτη αν δεν πήραμε το πρόγευμά μας. Για κάποιο λόγο που δεν μπόρεσαν να εξακριβώσουν το πρόγευμα που το παίρνουμε αμέσως μετά την έγερση προστατεύει την καρδιά μας. Γι' αυτό ονόμασαν την ιδιότητα αυτή του προγεύματος ως "το μυστήριον του προγεύματος". Εννοείται ότι πρέπει να ρωτήσει κανείς το γιατρό του τόσο για την ώρα του προγεύματος όσο και για το είδος και την ποσότητα της τροφής.
Όσο για μένα προσωπικά ετοιμάζω το πρόγευμα από βραδύς, ώστε μόλις ξυπνώ, να παίρνω το πρόγευμά μου στο κρεβάτι,όπως έκαναν οι Γάλλοι αριστοκράτες. Το πρόγευμα αυτό αποτελείται από ένα ξηρό δαμάσκηνο και δύο ξερά βερίκοκα που μουλιάζουν από βραδύς. Σε ένα άλλο βάζο αναμιγνύω ένα κουταλάκι μαύρη μελάσα, ένα κουταλάκι ταχίνη, και ένα κουταλάκι τριμμένο αμύγδαλο , τα οποία ανακατεύω με μερικές σταγόνες νερό για να γίνουν σαν αλοιφή. Αυτό το πρωϊνό περιέχει αρκετό κάλιο και μαγνήσιο, που χαλαρώνουν τα αγγεία και ασβέστιο που μαζί με το νάτριο τα σφίγγουν. Εγώ προτιμώ το κάλιο και το μαγνήσιο γιατί αγαπώ τη χαλάρωση και την ησυχία, παρά την ένταση. Χρειάζεται όμως και το ασβέστιο και λίγο νάτριο, μια ελιά έχει αρκετό για τις ανάγκες της ημέρας.
"Τί έμαθα; Ό,τι έπαθα;", μου είπε μια μέρα ο παπα-Ηλίας για να χαρώ. Δεν αγαπούσα τη γνώση των βιβλίων, όπως και εκείνος το ίδιο, με εξαίρεση βέβαια τις πηγές. "Βοσκούσαμε" (βοσκή ονόμαζε τη μελέτη των πηγών) κι οι δυο με το ίδιο πάθος.
Όταν κάποιος σου μιλάει από την πείρα του (οι άγιοι δεν έγραφαν ποτέ κάτι που δεν το είχαν δοκιμάσει οι ίδιοι στο πετσί τους), πρέπει να το κρατάς στη μνήμη σου. Μπορεί ύστερα από καμιά τριανταριά χρόνια να σε βοηθήσει. Τόσο έκανα εγώ να καταλάβω αυτά που μου έλεγε ο πνευματικός μου! Εννοώ τόσο χρονικό διάστημα ή και μεγαλύτερο χρειάζεται να περάσει για να γίνει η ψιλή γνώση βίωμα!
Πέρασαν πάνω από τριάντα χρόνια που προσέχω τη διατροφή μου. Ως διατροφή δεν εννοώ απλώς το είδος , την ποιότητα, την ποσότητα, τον αριθμό των γευμάτων κ.α. Εννοώ την επιρροή της διατροφής στην σωματική, την ψυχική και την πνευματική μου κατάσταση.
Η Εντολή της νηστείας συνδέεται με την προσευχή. Κάποιος άγιος της Εκκλησίας μας λέει να τρώμε τόσο, όσο να μπορούμε να προσευχόμαστε.Έτσι η τροφή δεν θα εμποδίζει την προσευχή μας.
Ότι η τροφή δεν είναι μόνο σωματική, αν και είναι υλική τροφή, αλλά είναι και πνευματική, όταν πριν αρχίσουμε το φαγητό μας ζητάμε από τον Κύριο Ιησού να ευλογήσει την τροφή μας: "Χριστέ ο Θεός ημών ευλόγησον την βρώσιν και πόσιν των δούλων σου."
Ο Θεός ευλογεί τη ζωή μας, όταν ζητήσουμε την ευλογία Του. Χωρίς την ευλογία του Θεού η ζωή μας είναι χειρότερη από τα φυτά και τα ζώα, γιατί εκείνα δέχονται την ευλογία του Θεού, χωρίς να τη ζητήσουν. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να ζητήσει την ευλογία του Θεού ή να ζητήσει από το Θεό να ζει αυτόνομα. Στην περίπτωση αυτή ο Θεός αίρει την ευλογία Του. Ο οίκος μας αφίεται έρημος. Η ζωή μας χωρίς την ευλογία του Θεού είναι γεμάτη ενοχές. Την ευχαρίστηση διαδέχεται η ενοχή, όταν δεν υπάρχει η ευλογία του Θεού σε ό,τι χαίρεται ο άνθρωπος.
Σήμερα το πρωί διάβασα αυτήν την περικοπή από το Ευαγγέλιο του Λουκά, κεφάλαιο δέκατο τέταρτο που αναφέρεται στη θεραπεία ενός που έπασχε από υδρωπικία, μια αρρώστια που έχει σχέση με την τροφή. Ήταν που θα έγραφα σήμερα για την τροφή και συγκεκριμένα για το πρόγευμα.
Το Ευαγγέλιο αρχίζει με τις λέξεις "τω καιρώ εκείνω, εισήλθεν ο Ιησούς εις οίκον τινός αρχόντων των Φαρισαίων σαββάτω φαγείν άρτον, και αυτοί ήσαν παρατηρούμενοι αυτόν."
Παραθέτω την πρώτη περίοδο από την περικοπή αυτή, που δε θυμάμαι να την έχω ξαναδιαβάσει: "Τω καιρώ εκείνω, εισήλθεν ο Ιησούς εις οίκον τινός των αρχόντων των Φαρισαίων σαββάτω φαγείν άρτον, και αυτοί ήσαν παρατηρούμενοι αυτόν. Και ιδού άνθρωπός τις ην υδρωπικός έμπροσθεν αυτού. Και αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς τους νομικούς και Φαρισαίους λέξων. Ει έξεστι τω σαββάτω θεραπεύειν; Οι δε ησύχασαν. Και επιλαβόμενος ιάσατο αυτόν και απέλυσε. Και αποκριθείς προς αυτούς είπε. Τίνος υμών υιός ή βους εις φρέαρ εμπεσείται, και ουκ ευθέως ανασπάσει αυτόν εν τη ημέρα του σάββάτου;"
'Ετσι ο Ιησούς αποκάλυψε την υπόκρισία που έκρυβε η τυπολατρεία των Φαρισαίων.
Το έναυσμα να γράψω τις γραμμές που ακολουθούν μου έδωσε αυτό που διάβασα κάποτε σχετικά με το πρόγευμα στο βιβλίο "οι τροφές που αγαπάει η καρδιά". Δεν θυμάμαι τον συγγραφέα και τον εκδότη. Γράφει το βιβλίο ότι ύστερα από σχετικές ιατρικές έρευνες σε εβδομήντα χιλιάδες ανθρώπους οι ερευνητές παρετήρησαν ότι τις πρωϊνές ώρες η καρδιά μας είναι πιο ευάλωτη αν δεν πήραμε το πρόγευμά μας. Για κάποιο λόγο που δεν μπόρεσαν να εξακριβώσουν το πρόγευμα που το παίρνουμε αμέσως μετά την έγερση προστατεύει την καρδιά μας. Γι' αυτό ονόμασαν την ιδιότητα αυτή του προγεύματος ως "το μυστήριον του προγεύματος". Εννοείται ότι πρέπει να ρωτήσει κανείς το γιατρό του τόσο για την ώρα του προγεύματος όσο και για το είδος και την ποσότητα της τροφής.
Όσο για μένα προσωπικά ετοιμάζω το πρόγευμα από βραδύς, ώστε μόλις ξυπνώ, να παίρνω το πρόγευμά μου στο κρεβάτι,όπως έκαναν οι Γάλλοι αριστοκράτες. Το πρόγευμα αυτό αποτελείται από ένα ξηρό δαμάσκηνο και δύο ξερά βερίκοκα που μουλιάζουν από βραδύς. Σε ένα άλλο βάζο αναμιγνύω ένα κουταλάκι μαύρη μελάσα, ένα κουταλάκι ταχίνη, και ένα κουταλάκι τριμμένο αμύγδαλο , τα οποία ανακατεύω με μερικές σταγόνες νερό για να γίνουν σαν αλοιφή. Αυτό το πρωϊνό περιέχει αρκετό κάλιο και μαγνήσιο, που χαλαρώνουν τα αγγεία και ασβέστιο που μαζί με το νάτριο τα σφίγγουν. Εγώ προτιμώ το κάλιο και το μαγνήσιο γιατί αγαπώ τη χαλάρωση και την ησυχία, παρά την ένταση. Χρειάζεται όμως και το ασβέστιο και λίγο νάτριο, μια ελιά έχει αρκετό για τις ανάγκες της ημέρας.
"Τί έμαθα; Ό,τι έπαθα;", μου είπε μια μέρα ο παπα-Ηλίας για να χαρώ. Δεν αγαπούσα τη γνώση των βιβλίων, όπως και εκείνος το ίδιο, με εξαίρεση βέβαια τις πηγές. "Βοσκούσαμε" (βοσκή ονόμαζε τη μελέτη των πηγών) κι οι δυο με το ίδιο πάθος.
Όταν κάποιος σου μιλάει από την πείρα του (οι άγιοι δεν έγραφαν ποτέ κάτι που δεν το είχαν δοκιμάσει οι ίδιοι στο πετσί τους), πρέπει να το κρατάς στη μνήμη σου. Μπορεί ύστερα από καμιά τριανταριά χρόνια να σε βοηθήσει. Τόσο έκανα εγώ να καταλάβω αυτά που μου έλεγε ο πνευματικός μου! Εννοώ τόσο χρονικό διάστημα ή και μεγαλύτερο χρειάζεται να περάσει για να γίνει η ψιλή γνώση βίωμα!
Πέρασαν πάνω από τριάντα χρόνια που προσέχω τη διατροφή μου. Ως διατροφή δεν εννοώ απλώς το είδος , την ποιότητα, την ποσότητα, τον αριθμό των γευμάτων κ.α. Εννοώ την επιρροή της διατροφής στην σωματική, την ψυχική και την πνευματική μου κατάσταση.
Η Εντολή της νηστείας συνδέεται με την προσευχή. Κάποιος άγιος της Εκκλησίας μας λέει να τρώμε τόσο, όσο να μπορούμε να προσευχόμαστε.Έτσι η τροφή δεν θα εμποδίζει την προσευχή μας.
Ότι η τροφή δεν είναι μόνο σωματική, αν και είναι υλική τροφή, αλλά είναι και πνευματική, όταν πριν αρχίσουμε το φαγητό μας ζητάμε από τον Κύριο Ιησού να ευλογήσει την τροφή μας: "Χριστέ ο Θεός ημών ευλόγησον την βρώσιν και πόσιν των δούλων σου."
Ο Θεός ευλογεί τη ζωή μας, όταν ζητήσουμε την ευλογία Του. Χωρίς την ευλογία του Θεού η ζωή μας είναι χειρότερη από τα φυτά και τα ζώα, γιατί εκείνα δέχονται την ευλογία του Θεού, χωρίς να τη ζητήσουν. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να ζητήσει την ευλογία του Θεού ή να ζητήσει από το Θεό να ζει αυτόνομα. Στην περίπτωση αυτή ο Θεός αίρει την ευλογία Του. Ο οίκος μας αφίεται έρημος. Η ζωή μας χωρίς την ευλογία του Θεού είναι γεμάτη ενοχές. Την ευχαρίστηση διαδέχεται η ενοχή, όταν δεν υπάρχει η ευλογία του Θεού σε ό,τι χαίρεται ο άνθρωπος.
20.7.11
Ευλογία Κυρίου και Έλεος
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Καμιά άλλη λέξη, πλην της ευλογίας, δεν μπορεί να αποδώσει αυτό που νιώθουμε στην Εκκλησία. Η ευλογία της Εκκλησίας είναι αυτή που μας προσελκύει στους ιερούς ναούς, στα μοναστήρια, στις ιερές ακολουθίες ή και στην απλή συντυχία με τους μοναχούς.
Με τίποτε δεν μπορείς να περιγράψεις αυτό που νιώθεις όταν λαμβάνεις από το χέρι του Ιερέως το αντίδωρο με την ευχή "Ευλογία Κυρίου και έλεος έλθοι επί σε". Δεν είναι μόνο ησυχία, δεν είναι μόνο αγιότητα, δεν είναι μόνο δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν πνεύματι αγίω, είναι όλα αυτά μαζί και άλλα πολύ περισσότερα, ανάλογα με τη μετοχή καθενός από εμάς και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Με την ευλογία του Ιερέως αρχίζουν οι ιερές ακολουθίες και με την ευλογία τελειώνουν ή και δεν τελειώνουν, αλλά συνεχίζονται στην ατομική προσευχή του πιστού, αφού μέσα στην ψυχή το Άγιο Πνεύμα προσεύχεται για μας "στεναγμοίς αλαλήτοις".
Πόσο βαραίνει στη ζωή μας η Εντολή του Κυρίου "Ευλογείτε και μη καταράσθε";Συνδέεται άραγε η ευλογία με την κατάρα έτσι που όταν λείπει η ευλογία, παίρνει τη θέση της η κατάρα; Αν δεν υπάρχει ευλογία υπάρχει κατάρα και το αντίθετο;
Πώς θα μπορούσαμε να αποδώσουμε αυτό που νιώθουμε σαν ευλογία σε σχέση με κάτι ή με κάποιον και πως θα μπορούσαμε να αποδώσουμε με σύγχρονους όρους αυτό που νιώθουμε ως κατάρα σε κάτι ή σε κάποιον; Είναι απλώς οι λέξεις ή είναι και τα αντίστοιχα αισθήματα που νιώθουμε όταν ευλογούμε ή όταν καταριούμαστε; Οπωσδήποτε δεν είναι μόνο οι λέξεις, αλλά είναι και ό,τι νιώθουμε με την ευλογία ή με την κατάρα.
Ένας συγγραφέας και διάσημος γιατρός στην εποχή του, στο βιβλίο του με τον τίτλο "Το βιβλίο του Εκείνο", για το οποίο έχουμε μιλήσει και άλλες φορές, γράφει πως ο σίγουρος τρόπος για να αρρωστήσει κανείς είναι να κατακρίνει και να απωθεί. Όταν ευλογούμε όχι μόνο δεν κατακρίνουμε και δεν απωθούμε αλλά επί πλέον νιώθουμε κάθε φιλική διάθεση για το πράγμα ή για τον άνθρωπο υπέρ του οποίου η ψυχή μας νιώθει ευλογία Κυρίου και έλεος. Ενώ η κατάρα περιέχει και την κατάκριση και την απώθηση.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς γιατρός για να ξέρει ότι η ευλογία μας έχει θεραπευτική δύναμη τουλάχιστον για μας τους ίδιους, αν όχι και για το πράγμα υπέρ του οποίου γίνεται, και ότι η κατάρα μας αρρωσταίνει ή επιδεινώνει την αρρώστια μας , αν είμαστε ήδη άρρωστοι.
Ο κόσμος ανταποκρίνεται με τα δικά μας αισθήματα. Όπου δεν υπάρχει λοιπόν ευλογία, βάλε ευλογία και θα βρεις ευλογία.
Παραθέτω εδώ την ευλογία του Αποστόλου Παύλου προς τους Εν Εφέσω πιστούς, με την οποία αρχίζει την επιστολή του προς αυτούς, σας ένα διαμάντι ευλογίας: Με λίγη προσοχή και με αγάπη για την υπέροχη γλώσσα της ευλογίας ο ευγενικός αναγνώστης θα τη χαρεί, έστω και αν δεν κατέχει πλήρως την γραμματική ερμηνείας της. Το πνεύμα δίνει ζωή, λέει ο Απόστολος Παύλος, το γράμμα σκοτώνει. Αυτό ας έχουν υπόψη τους οι ζηλωτές των μεταφράσεων και ας τους ευλογεί ο Θεός:
" Παύλος, απόστολος Ιησού Χριστού δια θελήματος Θεού, τοις αγίοις τοις ούσιν εν Εφέσω και πιστοίς εν Χριστώ Ιησού. χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.
Ευλογητός ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ, καθώς εξελέξατο ημάς εν αυτώ προ καταβολής κόσμου είναι ημάς αγίους και αμώμους κατενώπιον αυτού, εν αγάπη προορίσας ημάς εις υιοθεσίαςν δια Ιησού Χριστού εις αυτόν, κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού, είς έπαινον δόξης της χάριτος αυτού, εν η εχαρίτωσεν ημάς εν τω ηγαπημένω, εν ω έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού, την άφεσιν των παραπτωμάτων , κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού, ης επερίσσευσεν εις ημάς εν πάση σοφία και φρονήσει, γνωρίσας ημίν το μυστήριον του θελήματος αυτού κατά την ευδοκίαν αυτού."
Καμιά άλλη λέξη, πλην της ευλογίας, δεν μπορεί να αποδώσει αυτό που νιώθουμε στην Εκκλησία. Η ευλογία της Εκκλησίας είναι αυτή που μας προσελκύει στους ιερούς ναούς, στα μοναστήρια, στις ιερές ακολουθίες ή και στην απλή συντυχία με τους μοναχούς.
Με τίποτε δεν μπορείς να περιγράψεις αυτό που νιώθεις όταν λαμβάνεις από το χέρι του Ιερέως το αντίδωρο με την ευχή "Ευλογία Κυρίου και έλεος έλθοι επί σε". Δεν είναι μόνο ησυχία, δεν είναι μόνο αγιότητα, δεν είναι μόνο δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν πνεύματι αγίω, είναι όλα αυτά μαζί και άλλα πολύ περισσότερα, ανάλογα με τη μετοχή καθενός από εμάς και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Με την ευλογία του Ιερέως αρχίζουν οι ιερές ακολουθίες και με την ευλογία τελειώνουν ή και δεν τελειώνουν, αλλά συνεχίζονται στην ατομική προσευχή του πιστού, αφού μέσα στην ψυχή το Άγιο Πνεύμα προσεύχεται για μας "στεναγμοίς αλαλήτοις".
Πόσο βαραίνει στη ζωή μας η Εντολή του Κυρίου "Ευλογείτε και μη καταράσθε";Συνδέεται άραγε η ευλογία με την κατάρα έτσι που όταν λείπει η ευλογία, παίρνει τη θέση της η κατάρα; Αν δεν υπάρχει ευλογία υπάρχει κατάρα και το αντίθετο;
Πώς θα μπορούσαμε να αποδώσουμε αυτό που νιώθουμε σαν ευλογία σε σχέση με κάτι ή με κάποιον και πως θα μπορούσαμε να αποδώσουμε με σύγχρονους όρους αυτό που νιώθουμε ως κατάρα σε κάτι ή σε κάποιον; Είναι απλώς οι λέξεις ή είναι και τα αντίστοιχα αισθήματα που νιώθουμε όταν ευλογούμε ή όταν καταριούμαστε; Οπωσδήποτε δεν είναι μόνο οι λέξεις, αλλά είναι και ό,τι νιώθουμε με την ευλογία ή με την κατάρα.
Ένας συγγραφέας και διάσημος γιατρός στην εποχή του, στο βιβλίο του με τον τίτλο "Το βιβλίο του Εκείνο", για το οποίο έχουμε μιλήσει και άλλες φορές, γράφει πως ο σίγουρος τρόπος για να αρρωστήσει κανείς είναι να κατακρίνει και να απωθεί. Όταν ευλογούμε όχι μόνο δεν κατακρίνουμε και δεν απωθούμε αλλά επί πλέον νιώθουμε κάθε φιλική διάθεση για το πράγμα ή για τον άνθρωπο υπέρ του οποίου η ψυχή μας νιώθει ευλογία Κυρίου και έλεος. Ενώ η κατάρα περιέχει και την κατάκριση και την απώθηση.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς γιατρός για να ξέρει ότι η ευλογία μας έχει θεραπευτική δύναμη τουλάχιστον για μας τους ίδιους, αν όχι και για το πράγμα υπέρ του οποίου γίνεται, και ότι η κατάρα μας αρρωσταίνει ή επιδεινώνει την αρρώστια μας , αν είμαστε ήδη άρρωστοι.
Ο κόσμος ανταποκρίνεται με τα δικά μας αισθήματα. Όπου δεν υπάρχει λοιπόν ευλογία, βάλε ευλογία και θα βρεις ευλογία.
Παραθέτω εδώ την ευλογία του Αποστόλου Παύλου προς τους Εν Εφέσω πιστούς, με την οποία αρχίζει την επιστολή του προς αυτούς, σας ένα διαμάντι ευλογίας: Με λίγη προσοχή και με αγάπη για την υπέροχη γλώσσα της ευλογίας ο ευγενικός αναγνώστης θα τη χαρεί, έστω και αν δεν κατέχει πλήρως την γραμματική ερμηνείας της. Το πνεύμα δίνει ζωή, λέει ο Απόστολος Παύλος, το γράμμα σκοτώνει. Αυτό ας έχουν υπόψη τους οι ζηλωτές των μεταφράσεων και ας τους ευλογεί ο Θεός:
" Παύλος, απόστολος Ιησού Χριστού δια θελήματος Θεού, τοις αγίοις τοις ούσιν εν Εφέσω και πιστοίς εν Χριστώ Ιησού. χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.
Ευλογητός ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ, καθώς εξελέξατο ημάς εν αυτώ προ καταβολής κόσμου είναι ημάς αγίους και αμώμους κατενώπιον αυτού, εν αγάπη προορίσας ημάς εις υιοθεσίαςν δια Ιησού Χριστού εις αυτόν, κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού, είς έπαινον δόξης της χάριτος αυτού, εν η εχαρίτωσεν ημάς εν τω ηγαπημένω, εν ω έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού, την άφεσιν των παραπτωμάτων , κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού, ης επερίσσευσεν εις ημάς εν πάση σοφία και φρονήσει, γνωρίσας ημίν το μυστήριον του θελήματος αυτού κατά την ευδοκίαν αυτού."
19.7.11
"Έκαστος ας βλέπει πώς εποικοδομεί"
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Η μόνιμη αντίρρηση στην "εν Χριστώ ζωή" είναι ότι η "εν Χριστώ ζωή" είναι για κείνους που έχουν εξασφαλίσει την επιβίωσή τους. Πρέπει πρώτα να εξασφαλίσουμε την επιβίωση κι ύστερα να ασχοληθούμε με την πίστη. "Πρίμουμ βίβερε ντέϊντε φιλοσοφάρε", όπως έλεγαν οι Λατίνοι. Η αντίληψη αυτή έφτασε μέχρι τις μέρες μας, με αυτούς που πιστεύουν ότι το Πνεύμα είναι γνώσεις "μεταξύ τυρού και αχλαδίου".
Με αυτό που ζει κανείς με αυτό και πεθαίνει. Αν ζει κανείς αφήνοντας να κυριαρχούν οι σωματικές του ανάγκες, με τις σωματικές του ανάγκες και πεθαίνει. Το Ευαγγέλιο γράφει πως δε ζει κανείς μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο του Θεού. Η ανθρώπινη ζωή διαφέρει απ΄ τη ζωή του ζώου ή του φυτού.
Αν παρατηρήσει κανείς τις σωματικές του ανάγκες θα διαπισώσει ότι υπακούουν στις πνευματικές ανάγκες. Η επιστήμη χαρακτηρίζει όλες σχεδόν τις ασθένειες του σώματος ως ψυχοπνευματικές. Η απουσία του λόγου του Θεού εκδηλώνεται στο σώμα ως ασθένεια.
Κάποιος γιατρός μαζί με τα φάρμακα έγραφε και το βιβλίο που έπρεπε να διαβάσει ο ασθενής για να θεραπευτεί. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι ένας φωτισμένος γιατρός σαν αυτό αγνοούσε το Ευαγγέλιο. Άλλωστε είναι το βιβλίο με την σταθερή μεγαλύτερη κυκλοφορία στον κόσμο. Κάποιος άλλος γιατρός στο βιβλίο του έγραφε την εξής συμβολή προς τους ασθενείς του: "Μην αμαρτάνετε για να μην πέσετε στα χέρια των γιατρών".
Στο έβδομο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου διαβάζουμε τα εξής:" Πας όστις ακούει τους λόγους μου τούτους και ποιεί αυτούς, ομοιώσω αυτόν ανδρί φρονίμω, όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την πέτραν. Και κατέβη η βροχή και ήλθον οι ποταμοί, και έπνευσαν οι άνεμοι και προσέπεσον τη οικία εκείνη και ουκ έπεσεν. Τεθεμελίωτο γαρ επί την πέτραν.
Και πας ο ακούων μου τους λόγους τούτους και μη ποιών αυτούς, ομοιωθήσεται ανδρί μωρώ, όστις οικοδόμησε την οικίαν αυτού επί την άμμον. και κατέβη η βροχή και ήλθον οι ποταμοί, και προσέκοψαν τη οικία εκείνη. και έπεσεν, και ήν η πτώσις αυτής μεγάλη."
Μια απ΄ τις πάμπολλες θρησκευτικές αιρέσεις θεωρεί την Πίστη ως φιλοσοφία εφαρμόζοντας το λατινικό ρητό του πρίμουμ βίβερε, (πρώτα η επιβίωση).Η αίρεση αυτή δοκιμάζει και στις μέρες μας εκείνους που έχουν την αποστολή του αγιασμού των πιστών και του κηρύγματος του Λόγου του Θεού: Πρέπει να εξασφαλίσουν πρώτα την επιβίωση ώστε να είναι απερίσπαστοι στην αποστολή τους; Πώς θα πείσουν όμως εκείνους τους πιστούς που αγωνιούν για την επιβίωσή τους; Ο Κύριος δεν είχε που την κεφαλήν κλίναι. Ο Κύριος είπε ότι βρίσκεται στους ελαχίστους.
Αν διαβάσουμε μια σελίδα από το Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων θα διαπιστώσουμε ότι οι Απόστολοι του Χριστού δεν είχαν καμιά βεβαιότητα για τη ζωή τους, την οποία επιβουλεύονταν διαρκώς οι εχθροί της Εκκλησίας. Οι Απόστολοι δεν περίμεναν να εξασφαλίσουν πρώτα την επιβίωσή τους και κατόπιν να ασχοληθούν, με το κήρυγμα του Ευαγγελίου.
Ο Απόστολος Παύλος όταν βρισκόταν στη Δαμασκό κινδύνευε διαρκώς απο τους Ιουδαίους. "Παρετήρουν τε" γράφει το Βιβλίο των Πράξεων " τας πύλας ημέρας και νυκτός όπως αυτόν ανέλωσι." ( Οι Ιουδαίοι παρακολοθούσαν μέρα και νύχτα τίς πύλες από όπου θα περνούσε ο Απόστολος Παύλος για να τον σκοτώσουν). Όταν κατόπιν πήγε στην Ιερουσαλήμ οι μεν πιστοί τον φοβούνταν ότι δεν είναι μαθητής του Χριστού οι δε Ιουδαίοι επιχειρούσαν να τον σκοτώσουν.
Μέσ΄ στους κινδύνους και στις διώξεις οικοδομήθηκε η Εκκλησία: "Αι μεν εκκλησίαι καθ΄ όλης της Ιουδαίας και Γαλιλαίας και Σαμαρείας είχον ειρήνην οιδομούμεναι και πορευόμεναι τω φόβω του Κυρίου και τη παρακλήσει του Αγίου Πνεύματος επληθύνοντο."
Η μόνιμη αντίρρηση στην "εν Χριστώ ζωή" είναι ότι η "εν Χριστώ ζωή" είναι για κείνους που έχουν εξασφαλίσει την επιβίωσή τους. Πρέπει πρώτα να εξασφαλίσουμε την επιβίωση κι ύστερα να ασχοληθούμε με την πίστη. "Πρίμουμ βίβερε ντέϊντε φιλοσοφάρε", όπως έλεγαν οι Λατίνοι. Η αντίληψη αυτή έφτασε μέχρι τις μέρες μας, με αυτούς που πιστεύουν ότι το Πνεύμα είναι γνώσεις "μεταξύ τυρού και αχλαδίου".
Με αυτό που ζει κανείς με αυτό και πεθαίνει. Αν ζει κανείς αφήνοντας να κυριαρχούν οι σωματικές του ανάγκες, με τις σωματικές του ανάγκες και πεθαίνει. Το Ευαγγέλιο γράφει πως δε ζει κανείς μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο του Θεού. Η ανθρώπινη ζωή διαφέρει απ΄ τη ζωή του ζώου ή του φυτού.
Αν παρατηρήσει κανείς τις σωματικές του ανάγκες θα διαπισώσει ότι υπακούουν στις πνευματικές ανάγκες. Η επιστήμη χαρακτηρίζει όλες σχεδόν τις ασθένειες του σώματος ως ψυχοπνευματικές. Η απουσία του λόγου του Θεού εκδηλώνεται στο σώμα ως ασθένεια.
Κάποιος γιατρός μαζί με τα φάρμακα έγραφε και το βιβλίο που έπρεπε να διαβάσει ο ασθενής για να θεραπευτεί. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι ένας φωτισμένος γιατρός σαν αυτό αγνοούσε το Ευαγγέλιο. Άλλωστε είναι το βιβλίο με την σταθερή μεγαλύτερη κυκλοφορία στον κόσμο. Κάποιος άλλος γιατρός στο βιβλίο του έγραφε την εξής συμβολή προς τους ασθενείς του: "Μην αμαρτάνετε για να μην πέσετε στα χέρια των γιατρών".
Στο έβδομο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου διαβάζουμε τα εξής:" Πας όστις ακούει τους λόγους μου τούτους και ποιεί αυτούς, ομοιώσω αυτόν ανδρί φρονίμω, όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την πέτραν. Και κατέβη η βροχή και ήλθον οι ποταμοί, και έπνευσαν οι άνεμοι και προσέπεσον τη οικία εκείνη και ουκ έπεσεν. Τεθεμελίωτο γαρ επί την πέτραν.
Και πας ο ακούων μου τους λόγους τούτους και μη ποιών αυτούς, ομοιωθήσεται ανδρί μωρώ, όστις οικοδόμησε την οικίαν αυτού επί την άμμον. και κατέβη η βροχή και ήλθον οι ποταμοί, και προσέκοψαν τη οικία εκείνη. και έπεσεν, και ήν η πτώσις αυτής μεγάλη."
Μια απ΄ τις πάμπολλες θρησκευτικές αιρέσεις θεωρεί την Πίστη ως φιλοσοφία εφαρμόζοντας το λατινικό ρητό του πρίμουμ βίβερε, (πρώτα η επιβίωση).Η αίρεση αυτή δοκιμάζει και στις μέρες μας εκείνους που έχουν την αποστολή του αγιασμού των πιστών και του κηρύγματος του Λόγου του Θεού: Πρέπει να εξασφαλίσουν πρώτα την επιβίωση ώστε να είναι απερίσπαστοι στην αποστολή τους; Πώς θα πείσουν όμως εκείνους τους πιστούς που αγωνιούν για την επιβίωσή τους; Ο Κύριος δεν είχε που την κεφαλήν κλίναι. Ο Κύριος είπε ότι βρίσκεται στους ελαχίστους.
Αν διαβάσουμε μια σελίδα από το Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων θα διαπιστώσουμε ότι οι Απόστολοι του Χριστού δεν είχαν καμιά βεβαιότητα για τη ζωή τους, την οποία επιβουλεύονταν διαρκώς οι εχθροί της Εκκλησίας. Οι Απόστολοι δεν περίμεναν να εξασφαλίσουν πρώτα την επιβίωσή τους και κατόπιν να ασχοληθούν, με το κήρυγμα του Ευαγγελίου.
Ο Απόστολος Παύλος όταν βρισκόταν στη Δαμασκό κινδύνευε διαρκώς απο τους Ιουδαίους. "Παρετήρουν τε" γράφει το Βιβλίο των Πράξεων " τας πύλας ημέρας και νυκτός όπως αυτόν ανέλωσι." ( Οι Ιουδαίοι παρακολοθούσαν μέρα και νύχτα τίς πύλες από όπου θα περνούσε ο Απόστολος Παύλος για να τον σκοτώσουν). Όταν κατόπιν πήγε στην Ιερουσαλήμ οι μεν πιστοί τον φοβούνταν ότι δεν είναι μαθητής του Χριστού οι δε Ιουδαίοι επιχειρούσαν να τον σκοτώσουν.
Μέσ΄ στους κινδύνους και στις διώξεις οικοδομήθηκε η Εκκλησία: "Αι μεν εκκλησίαι καθ΄ όλης της Ιουδαίας και Γαλιλαίας και Σαμαρείας είχον ειρήνην οιδομούμεναι και πορευόμεναι τω φόβω του Κυρίου και τη παρακλήσει του Αγίου Πνεύματος επληθύνοντο."
18.7.11
Δια Χριστόν Σαλότητα και Ορθολογισμός
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Η Ορθοδοξίαόσο κι αν φανεί παράξενο ανάμεσα στον μίζερο ορθολογισμό της Δύσης και στην δια Χριστόν σαλότητα, προτιμά την δια Χριστόν σαλότητα. Αρκεί να δει κανείς την αποτυχία της Δύσης να επιβάλει τον ορθολογισμό της στους Έλληνες για να αντιληφθεί ότι δεν ταιριάζει στους Έλληνες να θεοποιούν τα συστήματα και τις επινοήσεις των ανθρώπων.
Η μέγιστη πλειονότητα των Ελλήνων στις δυσκολίες της ζωής εμπιστεύονται στο Θεό. Ο Θεός δίνει δύναμη, λέει ο λαός μας, όταν οι δυσκολίες της ζωής υπερβαίνουν τις δυνάμεις μας. Είμαστε αισιόδοξοι ως λαός, γιατί ξέρουμε ότι ο Θεός δεν φορτώνει στον άνθρωπο μεγαλύτερο βάρος από αυτό που μπορεί να βαστάξει και ότι αυτός τελικά έχει στα χέρια Του το τιμόνι και δεν θα αφήσει το πλάσμα Του αβοήθητο.
Το Ευαγγέλιο από την αρχή αναφέρεται στην σπουδαιότητα της προσευχής. Το παράδειγμα μας δίδει ο ίδιος ο Κύριος. Ο Ιησούς όταν ήταν να εκλέξει ανάμεσα στους μαθητές Τους αυτούς στους οποίους θα εμπιστευόταν τη διάδοση της διδασκαλίας Του έκανε ολονύχτια προσευχή στο βουνό. Μετά την προσευχή Του εξέλεξε ανάμεσα στους μαθητές Του δώδεκα, τους οποίους ονόμασε Αποστόλους και κατέβηκε κατόπιν μαζί τους σε μέρος πεδινό,όπως διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο του Λουκά.
Το Ευαγγέλιο του Λουκά γράφει στο έκτο κεφάλαιο: " Και καταβάς μετ΄ αυτών έστη επί τόπου πεδινού, και όχλος μαθητών αυτού και πλήθος πολύ του λαού από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ, και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθον ακούσαι αυτού και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι από πνευμάτων ακάάρτων, και εθεραπεύντο. και άπας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας."
(Και όλος ο όχλος ζητούσε να αγγίξει τον Κύριον, διότι δύναμις εξήρχετο από αυτόν και τους θεράπευε όλους). Ο όχλος των μαθητών και το πλήθος του λαού δεν πήγαιναν στον Ιησού μόνο να τον ακούσουν, αλλά και να θεραπευτούν απ΄ τις αρρώστιες τους.
Τώρα, στην εποχή μας, αυτοί που συνδέουν ακόμα την ακρόαση του λόγου του Θεού με την θεραπεία των ασθενειών τους είναι οι απλοί πιστοί, αυτοί που δεν θεοποίησαν τις γνώσεις τους και δεν διανοούνται ποτέ να βάλουν τον εαυτό τους πάνω από τους άλλους.
Το ανθρώπινο γένος, λέει κάποιος ποιητής της θύραθεν σοφίας, διανύει τρία στάδια. Στο πρώτο στάδιο λατρεύει πέτρες, ξύλα, γυναίκα. Στο δεύτερο στάδιο λέει ότι λατρεύει το Θεό. Στο τρίτο και τελευταίο στάδιο λατρεύει το Θεό.
Ο ποιητής με αυτόν τον τρόπο θέλει να πει ότι πρέπει να φτάσει καινείς να καταλάβ ει τη ματαιότητα να θεοποιείς τα πράγματα ή τις θεωρίες και τις γνώσεις για να φτάσεις στην αληθινή Γνώση του Θεού.
Όλα αυτά τα πράγματα που ο ορθολογισμός θεοποίησε ο Απόστολος Παύλος ονομάζει σκύβαλα, σκοτάδι, νύχτα. "Η νύχτα προχώρησε και η μέρα πλησίασε" γράφει σε κάποια επιστολή του. αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός."
Οι Ιουδαίοι ενάντιώθηκαν από την αρχή στο κήρυγμα των Αποστόλων με απειλές, με φυλακίσεις . Οι πρεσβύτεροι, οι Γραμματείς, οι Σαδδουκαίοι κάλεσαν τους Αποστόλους και τους παρήγγειλαν καθόλου να μη μιλούν για τον Ιησού.
Στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων διαβάζουμε σχετικά με την πρώτη κιόλας ομιλία των Αποστόλων, μετά τη θεραπεία ενός εκ γενετής παραλύτου. Ο Πέτρος και Ιωάννης στις απειλές των πρεσβυτέρων αποκρίθηκαν με αυτά τα λόγια : "Αν είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού, να υπακούσουμε σε σας παρά στο Θεό, κρίνατε μόνοι σας. Δεν μπορούμε λοιπόν εμείς να μη μιλάμε γι αυτά που είδαμε και ακούσαμε." Όταν οι Απόστολοι επέστρεψαν διηγήθηκαν στους άλλους τι είχε συμβεί και προσευχήθηκαν στο Θεό να τους δώσει δύναμη να μιλούν με παρρησία το λόγο του Θεού.
Η Εκκλησία μας ακολουθώντας το παράδειγμα των Αποστόλων προσεύχεται και αγρυπνά. Η αποστολή της είναι αυτή των Αποστόλων, να μιλά με παρρησία το λόγο του Θεού και να αγιάζει τον κόσμο. ΟΙ πιστοί έχουν το όπλο της προσευχής και του αγιασμού εναντίον της λύπης και του φόβου με τον οποίο οι άρχοντες απειλούν το λαό του Θεού.
Ρώτησαν κάποτε έναν αμερικάνο ποιητή* γιατί άφησε τη Νέα Υόρκη και ήρθε στην Ελλάδα να ζει ανάμεσα στους Έλληνες ως ένας φτωχός αναχωρητής- ερημίτης. Ο ποιητής απάντησε με το χαρακτηριστικό ανεκδοτολογικό του τρόπο: "Προσεύχομαι" είπε " αν ο Θεός με στείλει στην Κόλαση, να με στείλει στο ελληνικό τμήμα, όχι στο γερμανικό. Στο ελληνικό όλο και κάποια εργαλεία βασανισμού δεν θα είναι στη θέση του."
Χαίρομαι που οι Δυτικοί δεν πετυχαίνουν να επιβάλουν τα συστήματά τους στους Έλληνες. Ποτέ και στη μεγαλύτερη φτώχεια τους οι Έλληνες θα πάψουν να κερνάνε ο ένας τον άλλον και να τραγουδάνε και να χορεύουν. "Και μπόδισμα δεν είναι" γράφει ο Εθνικός μας Ποιητής για τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Μεσολογγίου "στις κορασιές να τραγουδούν και στα παιδιά να παίζουν."
Το Ελληνικό Γένος ανάμεσα στο μίζερο ορθολογισμό των δυτικών και στην δια Χριστόν σαλότητα της Ορθοδοξίας, διαλέγει τη δια Χριστόν σαλότητα της Ορθοδοξίας
Η Ορθοδοξίαόσο κι αν φανεί παράξενο ανάμεσα στον μίζερο ορθολογισμό της Δύσης και στην δια Χριστόν σαλότητα, προτιμά την δια Χριστόν σαλότητα. Αρκεί να δει κανείς την αποτυχία της Δύσης να επιβάλει τον ορθολογισμό της στους Έλληνες για να αντιληφθεί ότι δεν ταιριάζει στους Έλληνες να θεοποιούν τα συστήματα και τις επινοήσεις των ανθρώπων.
Η μέγιστη πλειονότητα των Ελλήνων στις δυσκολίες της ζωής εμπιστεύονται στο Θεό. Ο Θεός δίνει δύναμη, λέει ο λαός μας, όταν οι δυσκολίες της ζωής υπερβαίνουν τις δυνάμεις μας. Είμαστε αισιόδοξοι ως λαός, γιατί ξέρουμε ότι ο Θεός δεν φορτώνει στον άνθρωπο μεγαλύτερο βάρος από αυτό που μπορεί να βαστάξει και ότι αυτός τελικά έχει στα χέρια Του το τιμόνι και δεν θα αφήσει το πλάσμα Του αβοήθητο.
Το Ευαγγέλιο από την αρχή αναφέρεται στην σπουδαιότητα της προσευχής. Το παράδειγμα μας δίδει ο ίδιος ο Κύριος. Ο Ιησούς όταν ήταν να εκλέξει ανάμεσα στους μαθητές Τους αυτούς στους οποίους θα εμπιστευόταν τη διάδοση της διδασκαλίας Του έκανε ολονύχτια προσευχή στο βουνό. Μετά την προσευχή Του εξέλεξε ανάμεσα στους μαθητές Του δώδεκα, τους οποίους ονόμασε Αποστόλους και κατέβηκε κατόπιν μαζί τους σε μέρος πεδινό,όπως διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο του Λουκά.
Το Ευαγγέλιο του Λουκά γράφει στο έκτο κεφάλαιο: " Και καταβάς μετ΄ αυτών έστη επί τόπου πεδινού, και όχλος μαθητών αυτού και πλήθος πολύ του λαού από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ, και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθον ακούσαι αυτού και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι από πνευμάτων ακάάρτων, και εθεραπεύντο. και άπας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας."
(Και όλος ο όχλος ζητούσε να αγγίξει τον Κύριον, διότι δύναμις εξήρχετο από αυτόν και τους θεράπευε όλους). Ο όχλος των μαθητών και το πλήθος του λαού δεν πήγαιναν στον Ιησού μόνο να τον ακούσουν, αλλά και να θεραπευτούν απ΄ τις αρρώστιες τους.
Τώρα, στην εποχή μας, αυτοί που συνδέουν ακόμα την ακρόαση του λόγου του Θεού με την θεραπεία των ασθενειών τους είναι οι απλοί πιστοί, αυτοί που δεν θεοποίησαν τις γνώσεις τους και δεν διανοούνται ποτέ να βάλουν τον εαυτό τους πάνω από τους άλλους.
Το ανθρώπινο γένος, λέει κάποιος ποιητής της θύραθεν σοφίας, διανύει τρία στάδια. Στο πρώτο στάδιο λατρεύει πέτρες, ξύλα, γυναίκα. Στο δεύτερο στάδιο λέει ότι λατρεύει το Θεό. Στο τρίτο και τελευταίο στάδιο λατρεύει το Θεό.
Ο ποιητής με αυτόν τον τρόπο θέλει να πει ότι πρέπει να φτάσει καινείς να καταλάβ ει τη ματαιότητα να θεοποιείς τα πράγματα ή τις θεωρίες και τις γνώσεις για να φτάσεις στην αληθινή Γνώση του Θεού.
Όλα αυτά τα πράγματα που ο ορθολογισμός θεοποίησε ο Απόστολος Παύλος ονομάζει σκύβαλα, σκοτάδι, νύχτα. "Η νύχτα προχώρησε και η μέρα πλησίασε" γράφει σε κάποια επιστολή του. αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός."
Οι Ιουδαίοι ενάντιώθηκαν από την αρχή στο κήρυγμα των Αποστόλων με απειλές, με φυλακίσεις . Οι πρεσβύτεροι, οι Γραμματείς, οι Σαδδουκαίοι κάλεσαν τους Αποστόλους και τους παρήγγειλαν καθόλου να μη μιλούν για τον Ιησού.
Στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων διαβάζουμε σχετικά με την πρώτη κιόλας ομιλία των Αποστόλων, μετά τη θεραπεία ενός εκ γενετής παραλύτου. Ο Πέτρος και Ιωάννης στις απειλές των πρεσβυτέρων αποκρίθηκαν με αυτά τα λόγια : "Αν είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού, να υπακούσουμε σε σας παρά στο Θεό, κρίνατε μόνοι σας. Δεν μπορούμε λοιπόν εμείς να μη μιλάμε γι αυτά που είδαμε και ακούσαμε." Όταν οι Απόστολοι επέστρεψαν διηγήθηκαν στους άλλους τι είχε συμβεί και προσευχήθηκαν στο Θεό να τους δώσει δύναμη να μιλούν με παρρησία το λόγο του Θεού.
Η Εκκλησία μας ακολουθώντας το παράδειγμα των Αποστόλων προσεύχεται και αγρυπνά. Η αποστολή της είναι αυτή των Αποστόλων, να μιλά με παρρησία το λόγο του Θεού και να αγιάζει τον κόσμο. ΟΙ πιστοί έχουν το όπλο της προσευχής και του αγιασμού εναντίον της λύπης και του φόβου με τον οποίο οι άρχοντες απειλούν το λαό του Θεού.
Ρώτησαν κάποτε έναν αμερικάνο ποιητή* γιατί άφησε τη Νέα Υόρκη και ήρθε στην Ελλάδα να ζει ανάμεσα στους Έλληνες ως ένας φτωχός αναχωρητής- ερημίτης. Ο ποιητής απάντησε με το χαρακτηριστικό ανεκδοτολογικό του τρόπο: "Προσεύχομαι" είπε " αν ο Θεός με στείλει στην Κόλαση, να με στείλει στο ελληνικό τμήμα, όχι στο γερμανικό. Στο ελληνικό όλο και κάποια εργαλεία βασανισμού δεν θα είναι στη θέση του."
Χαίρομαι που οι Δυτικοί δεν πετυχαίνουν να επιβάλουν τα συστήματά τους στους Έλληνες. Ποτέ και στη μεγαλύτερη φτώχεια τους οι Έλληνες θα πάψουν να κερνάνε ο ένας τον άλλον και να τραγουδάνε και να χορεύουν. "Και μπόδισμα δεν είναι" γράφει ο Εθνικός μας Ποιητής για τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Μεσολογγίου "στις κορασιές να τραγουδούν και στα παιδιά να παίζουν."
Το Ελληνικό Γένος ανάμεσα στο μίζερο ορθολογισμό των δυτικών και στην δια Χριστόν σαλότητα της Ορθοδοξίας, διαλέγει τη δια Χριστόν σαλότητα της Ορθοδοξίας
Δια Χριστόν Σαλότητα και Ορθολογισμός
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Η Ορθοδοξία όσο κι αν φανεί παράξενο ανάμεσα στον μίζερο ορθολογισμό της Δύσης και στην δια Χριστόν σαλότητα, προτιμά την δια Χριστόν σαλότητα. Αρκεί να δει κανείς την αποτυχία της Δύσης να επιβάλει τον ορθολογισμό της στους Έλληνες για να αντιληφθεί ότι δεν ταιριάζει στους Έλληνες να θεοποιούν τα συστήματα και τις επινοήσεις των ανθρώπων.
Η μέγιστη πλειονότητα των Ελλήνων στις δυσκολίες της ζωής εμπιστεύονται στο Θεό. Ο Θεός δίνει δύναμη, λέει ο λαός μας, όταν οι δυσκολίες της ζωής υπερβαίνουν τις δυνάμεις μας. Είμαστε αισιόδοξοι ως λαός, γιατί ξέρουμε ότι ο Θεός δεν φορτώνει στον άνθρωπο μεγαλύτερο βάρος από αυτό που μπορεί να βαστάξει και ότι αυτός τελικά έχει στα χέρια Του το τιμόνι και δεν θα αφήσει το πλάσμα Του αβοήθητο.
Το Ευαγγέλιο από την αρχή αναφέρεται στην σπουδαιότητα της προσευχής. Το παράδειγμα μας δίδει ο ίδιος ο Κύριος. Ο Ιησούς όταν ήταν να εκλέξει ανάμεσα στους μαθητές Τους αυτούς στους οποίους θα εμπιστευόταν τη διάδοση της διδασκαλίας Του έκανε ολονύχτια προσευχή στο βουνό. Μετά την προσευχή Του εξέλεξε ανάμεσα στους μαθητές Του δώδεκα, τους οποίους ονόμασε Αποστόλους και κατέβηκε κατόπιν μαζί τους σε μέρος πεδινό,όπως διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο του Λουκά.
Το Ευαγγέλιο του Λουκά γράφει στο έκτο κεφάλαιο: " Και καταβάς μετ΄ αυτών έστη επί τόπου πεδινού, και όχλος μαθητών αυτού και πλήθος πολύ του λαού από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ, και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθον ακούσαι αυτού και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι από πνευμάτων ακάάρτων, και εθεραπεύντο. και άπας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας."
(Και όλος ο όχλος ζητούσε να αγγίξει τον Κύριον, διότι δύναμις εξήρχετο από αυτόν και τους θεράπευε όλους). Ο όχλος των μαθητών και το πλήθος του λαού δεν πήγαιναν στον Ιησού μόνο να τον ακούσουν, αλλά και να θεραπευτούν απ΄ τις αρρώστιες τους.
Τώρα, στην εποχή μας, αυτοί που συνδέουν ακόμα την ακρόαση του λόγου του Θεού με την θεραπεία των ασθενειών τους είναι οι απλοί πιστοί, αυτού που δεν θεοποίησαν τις γνώσεις τους και δεν διανοούνται ποτέ να βάλουν τον εαυτό τους πάνω από τους άλλους.
Το ανθρώπινο γένος, λέει κάποιος ποιητής της θύραθεν σοφίας, διανύει τρία στάδια. Στο πρώτο στάδιο λατρεύει πέτρες, ξύλα, γυναίκα. Στο δεύτερο στάδιο λέει ότι λατρεύει το Θεό. Στο τρίτο και τελευταίο στάδιο λατρεύει το Θεό.
Ο ποιητής με αυτόν τον τρόπο θέλει να πει ότι πρέπει να φτάσει καινείς να καταλάβ ει τη ματαιότητα να θεοποιείς τα πράγματα ή τις θεωρίες και τις γνώσεις για να φτάσεις στην αληθινή Γνώση του Θεού.
Όλα αυτά τα πράγματα που ο ορθολογισμός θεοποίησε ο Απόστολος Παύλος ονομάζει σκύβαλα, σκοτάδι, νύχτα. "Η νύχτα προχώρησε και η μέρα πλησίασε" γράφει σε κάποια επιστολή του. αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός."
Οι Ιουδαίοι ενάντιώθηκαν από την αρχή στο κήρυγμα των Αποστόλων με απειλές, με φυλακίσεις . Οι πρεσβύτεροι, οι Γραμματείς, οι Σαδδουκαίοι κάλεσαν τους Αποστόλους και τους παρήγγειλαν καθόλου να μη μιλούν για τον Ιησού.
Στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων διαβάζουμε σχετικά με την πρώτη κιόλας ομιλία των Αποστόλων, μετά τη θεραπεία ενός εκ γενετής παραλύτου. Ο Πέτρος και Ιωάννης στις απειλές των πρεσβυτέρων αποκρίθηκαν με αυτά τα λόγια : "Αν είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού, να υπακούσουμε σε σας παρά στο Θεό, κρίνατε μόνοι σας. Δεν μπορούμε λοιπόν εμείς να μη μιλάμε γι αυτά που είδαμε και ακούσαμε." Όταν οι Απόστολοι επέστρεψαν διηγήθηκαν στους άλλους τι είχε συμβεί και προσευχήθηκαν στο Θεό να τους δώσει δύναμη να μιλούν με παρρησία το λόγο του Θεού.
Η Εκκλησία μας ακολουθώντας το παράδειγμα των Αποστόλων προσεύχεται και αγρυπνά. Η αποστολή της είναι αυτή των Αποστόλων, να μιλά με παρρησία το λόγο του Θεού και να αγιάζει τον κόσμο. ΟΙ πιστοί έχουν το όπλο της προσευχής και του αγιασμού εναντίον της λύπης και του φόβου με τον οποίο οι άρχοντες απειλούν το λαό του Θεού.
Ρώτησαν κάποτε έναν αμερικάνο ποιητή* γιατί άφησε τη Νέα Υόρκη και ήρθε στην Ελλάδα να ζει ανάμεσα στους Έλληνες ως ένας φτωχός αναχωρητής- ερημίτης. Ο ποιητής απάντησε με το χαρακτηριστικό ανεκδοτολογικό του τρόπο: "Προσεύχομαι" είπε " αν ο Θεός με στείλει στην Κόλαση, να με στείλει στο ελληνικό τμήμα, όχι στο γερμανικό. Στο ελληνικό όλο και κάποια εργαλεία βασανισμού δεν θα είναι στη θέση του."
Χαίρομαι που οι Δυτικοί δεν πετυχαίνουν να επιβάλουν τα συστήματά τους στους Έλληνες. Ποτέ και στη μεγαλύτερη φτώχεια τους οι Έλληνες θα πάψουν να κερνάνε ο ένας τον άλλον και να τραγουδάνε και να χορεύουν. "Και μπόδισμα δεν είναι" γράφει ο Εθνικός μας Ποιητής για τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Μεσολογγίου "στις κοπρασιές να τραγουδούν και στα παιδιά να παίζουν."
Το Ελληνικό Γένος ανάμεσα στο μίζερο ορθολογισμό των δυτικών και στην δια Χριστόν σαλότητα της Ορθοδοξίας, διαλέγει τη δια Χριστόν σαλότητα της Ορθοδοξίας.
Η Ορθοδοξία όσο κι αν φανεί παράξενο ανάμεσα στον μίζερο ορθολογισμό της Δύσης και στην δια Χριστόν σαλότητα, προτιμά την δια Χριστόν σαλότητα. Αρκεί να δει κανείς την αποτυχία της Δύσης να επιβάλει τον ορθολογισμό της στους Έλληνες για να αντιληφθεί ότι δεν ταιριάζει στους Έλληνες να θεοποιούν τα συστήματα και τις επινοήσεις των ανθρώπων.
Η μέγιστη πλειονότητα των Ελλήνων στις δυσκολίες της ζωής εμπιστεύονται στο Θεό. Ο Θεός δίνει δύναμη, λέει ο λαός μας, όταν οι δυσκολίες της ζωής υπερβαίνουν τις δυνάμεις μας. Είμαστε αισιόδοξοι ως λαός, γιατί ξέρουμε ότι ο Θεός δεν φορτώνει στον άνθρωπο μεγαλύτερο βάρος από αυτό που μπορεί να βαστάξει και ότι αυτός τελικά έχει στα χέρια Του το τιμόνι και δεν θα αφήσει το πλάσμα Του αβοήθητο.
Το Ευαγγέλιο από την αρχή αναφέρεται στην σπουδαιότητα της προσευχής. Το παράδειγμα μας δίδει ο ίδιος ο Κύριος. Ο Ιησούς όταν ήταν να εκλέξει ανάμεσα στους μαθητές Τους αυτούς στους οποίους θα εμπιστευόταν τη διάδοση της διδασκαλίας Του έκανε ολονύχτια προσευχή στο βουνό. Μετά την προσευχή Του εξέλεξε ανάμεσα στους μαθητές Του δώδεκα, τους οποίους ονόμασε Αποστόλους και κατέβηκε κατόπιν μαζί τους σε μέρος πεδινό,όπως διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο του Λουκά.
Το Ευαγγέλιο του Λουκά γράφει στο έκτο κεφάλαιο: " Και καταβάς μετ΄ αυτών έστη επί τόπου πεδινού, και όχλος μαθητών αυτού και πλήθος πολύ του λαού από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ, και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθον ακούσαι αυτού και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι από πνευμάτων ακάάρτων, και εθεραπεύντο. και άπας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας."
(Και όλος ο όχλος ζητούσε να αγγίξει τον Κύριον, διότι δύναμις εξήρχετο από αυτόν και τους θεράπευε όλους). Ο όχλος των μαθητών και το πλήθος του λαού δεν πήγαιναν στον Ιησού μόνο να τον ακούσουν, αλλά και να θεραπευτούν απ΄ τις αρρώστιες τους.
Τώρα, στην εποχή μας, αυτοί που συνδέουν ακόμα την ακρόαση του λόγου του Θεού με την θεραπεία των ασθενειών τους είναι οι απλοί πιστοί, αυτού που δεν θεοποίησαν τις γνώσεις τους και δεν διανοούνται ποτέ να βάλουν τον εαυτό τους πάνω από τους άλλους.
Το ανθρώπινο γένος, λέει κάποιος ποιητής της θύραθεν σοφίας, διανύει τρία στάδια. Στο πρώτο στάδιο λατρεύει πέτρες, ξύλα, γυναίκα. Στο δεύτερο στάδιο λέει ότι λατρεύει το Θεό. Στο τρίτο και τελευταίο στάδιο λατρεύει το Θεό.
Ο ποιητής με αυτόν τον τρόπο θέλει να πει ότι πρέπει να φτάσει καινείς να καταλάβ ει τη ματαιότητα να θεοποιείς τα πράγματα ή τις θεωρίες και τις γνώσεις για να φτάσεις στην αληθινή Γνώση του Θεού.
Όλα αυτά τα πράγματα που ο ορθολογισμός θεοποίησε ο Απόστολος Παύλος ονομάζει σκύβαλα, σκοτάδι, νύχτα. "Η νύχτα προχώρησε και η μέρα πλησίασε" γράφει σε κάποια επιστολή του. αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός."
Οι Ιουδαίοι ενάντιώθηκαν από την αρχή στο κήρυγμα των Αποστόλων με απειλές, με φυλακίσεις . Οι πρεσβύτεροι, οι Γραμματείς, οι Σαδδουκαίοι κάλεσαν τους Αποστόλους και τους παρήγγειλαν καθόλου να μη μιλούν για τον Ιησού.
Στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων διαβάζουμε σχετικά με την πρώτη κιόλας ομιλία των Αποστόλων, μετά τη θεραπεία ενός εκ γενετής παραλύτου. Ο Πέτρος και Ιωάννης στις απειλές των πρεσβυτέρων αποκρίθηκαν με αυτά τα λόγια : "Αν είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού, να υπακούσουμε σε σας παρά στο Θεό, κρίνατε μόνοι σας. Δεν μπορούμε λοιπόν εμείς να μη μιλάμε γι αυτά που είδαμε και ακούσαμε." Όταν οι Απόστολοι επέστρεψαν διηγήθηκαν στους άλλους τι είχε συμβεί και προσευχήθηκαν στο Θεό να τους δώσει δύναμη να μιλούν με παρρησία το λόγο του Θεού.
Η Εκκλησία μας ακολουθώντας το παράδειγμα των Αποστόλων προσεύχεται και αγρυπνά. Η αποστολή της είναι αυτή των Αποστόλων, να μιλά με παρρησία το λόγο του Θεού και να αγιάζει τον κόσμο. ΟΙ πιστοί έχουν το όπλο της προσευχής και του αγιασμού εναντίον της λύπης και του φόβου με τον οποίο οι άρχοντες απειλούν το λαό του Θεού.
Ρώτησαν κάποτε έναν αμερικάνο ποιητή* γιατί άφησε τη Νέα Υόρκη και ήρθε στην Ελλάδα να ζει ανάμεσα στους Έλληνες ως ένας φτωχός αναχωρητής- ερημίτης. Ο ποιητής απάντησε με το χαρακτηριστικό ανεκδοτολογικό του τρόπο: "Προσεύχομαι" είπε " αν ο Θεός με στείλει στην Κόλαση, να με στείλει στο ελληνικό τμήμα, όχι στο γερμανικό. Στο ελληνικό όλο και κάποια εργαλεία βασανισμού δεν θα είναι στη θέση του."
Χαίρομαι που οι Δυτικοί δεν πετυχαίνουν να επιβάλουν τα συστήματά τους στους Έλληνες. Ποτέ και στη μεγαλύτερη φτώχεια τους οι Έλληνες θα πάψουν να κερνάνε ο ένας τον άλλον και να τραγουδάνε και να χορεύουν. "Και μπόδισμα δεν είναι" γράφει ο Εθνικός μας Ποιητής για τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Μεσολογγίου "στις κοπρασιές να τραγουδούν και στα παιδιά να παίζουν."
Το Ελληνικό Γένος ανάμεσα στο μίζερο ορθολογισμό των δυτικών και στην δια Χριστόν σαλότητα της Ορθοδοξίας, διαλέγει τη δια Χριστόν σαλότητα της Ορθοδοξίας.
16.7.11
Ποιοι φοβούνται την εν Χριστώ ζωή;
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
"Ο ων εκ του Θεού τα ρήματα του Θεού ακούει" (Ιωάν.η΄)
Ένας μύθος λέει πως μια φορά ένα λιονταράκι χάθηκε στο δάσος και το βρήκε ένας βοσκός που το έβαλε μαζί με τα πρόβατα. Το λιονταράκι μεγάλωνε σαν πρόβατο, έτρωγε χορταράκι, ακολουθούσε το κοπάδι, βέλαζε σαν πρόβατο...
Μια μέρα πέρασε από εκεί ένα λιοντάρι και είδε το λιονταράκι ανάμεσα στα πρόβατα.
-Τί κάνεις εσύ εδώ; το ρώτησε.
-Ό,τι κάνουν και τα άλλα πρόβατα, απάντησε το λιονταράκι.
Το λιοντάρι πήρε μαζί του το λιονταράκι, το οδήγησε σε μια λιμνούλα και το έβαλε να καθρεφτιστεί. Μόλις το λιονταράκι είδε το πρόσωπό του στο νερό της λιμνούλας
σήκωσε το κεφάλι του ψηλά, τέντωσε όλο το κορμί του και έβγαλε ένα φοβερό βρυχηθμό.
Τα ερωτήματα που θέτει ο μύθος αυτός είναι τα εξής:
1)Υπάρχουν αυτοί που όπως ο βοσκός μεγάλωνε το λιοντάρι για να γίνει πρόβατο, μεγαλώνουν τους νέους για να γίνουν ψεύτικοι άνθρωποι, αντί αληθινοί, όπως γεννήθηκαν να είναι και ποιοί είναι αυτοί;
2)Υπάρχουν αυτοί που όπως το λιοντάρι οδηγούν τους νέους στον πνευματικό καθρέφτη, για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να γίνουν αληθινοί άνθρωποι;
και 3)Υπάρχει ο πνευματικός καθρέφτης μέσα στον οποίο μπορείς να δεις το αληθινό σου πρόσωπο και να γίνεις αληθινός άνθρωπος;
Η απάντηση είναι, ναι, υπάρχει ο πνευματικός καθρέφτης, ο Κύριος Ιησούς Χριστός και υπάρχουν οι πνευματικοί οδηγοί (Το Ευαγγέλιο και οι Πατέρες της Εκκλησίας) και τέλος υπάρχουν εκείνοι που φοβούνται την εν Χριστώ ζωή και εμποδίζουν τους νέους να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να γίνουν αληθινοί άνθρωποι.
Η διοικούσα Εκκλησία αναζητεί άραγε τους νέους για να τους οδηγήσει στον πνευματικό καθρέφτη ή αφήνει τους εχθρούς της να τους μεγαλώνουν σαν κοπάδι, συνευδοκώντας μαζί τους με υλικά ανταλλάγματα;
Στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, κεφάλαιο η΄διαβάζουμε τα εξής:
"Είπεν ο Κύριος προς τους εληλυθότας προς αυτόν Ιουδαίους.Ει ο Θεός πατήρ υμών ήν, ηγαπάτε με αν εμέ. Διατί την λαλιάν την εμήν ου γινώσκετε; Ότι ου δύνασθε ακούειν τον λόγον τον εμόν. Υμείς εκ του πατρός του διαβόλου εστέ. Ο ων εκ του Θεού τα ρήματα του Θεού ακούει. Δια τούτο υμείς ουκ ακούετε, ότι εκ του Θεού ουκ εστέ.
(Είπε ο Κύριος στους Ιουδαίους που πήγαν σ΄Αυτόν. Αν ο Θεός ήταν πατέρας σας θα μ' αγαπούσατε. Γιατί δεν γνωρίζετε τη φωνή μου; Διότι το λόγο μου δεν μπορείτε να τον ακούετε.Εσείς έχετε πατέρα σας το διάβολο. Αυτός που είναι του Θεού τα λόγια του Θεού ακούει Γι΄ αυτό εσείς δεν ακούτε το λόγο του Θεού γιατί δεν είσθε του Θεού).
Γιατί φοβούνται την εν Χριστώ ζωή οι εχθροί της Εκκλησίας και της νεολαίας με τους οποίους συνευδοκούν δυστυχώς και εκπρόσωποι της Εκκλησίας; Αν εμβαθύνεις σ΄ αυτά τα λόγια του Αποστόλου Παύλου από την προς Ρωμαίους επιστολή του θα αντιληφθείς , ευγενικέ αναγνώστη, γιατί φοβούνται. Η αιτία είναι ότι στην εν Χριστώ ζωή οι πιστοί είναι ένα σώμα, υπάρχει τόσο σφιχτή ενότητα μεταξύ τους, που χαίρονται με αυτούς που χαίρονται και κλαίνε με αυτούς που κλαίνε. Την ενότητα φοβούνται και τη δύναμή τους να μην τους νικάει το κακό, αλλά να νικούν το κακό με το αγαθό.
"Ο ων εκ του Θεού τα ρήματα του Θεού ακούει" (Ιωάν.η΄)
Ένας μύθος λέει πως μια φορά ένα λιονταράκι χάθηκε στο δάσος και το βρήκε ένας βοσκός που το έβαλε μαζί με τα πρόβατα. Το λιονταράκι μεγάλωνε σαν πρόβατο, έτρωγε χορταράκι, ακολουθούσε το κοπάδι, βέλαζε σαν πρόβατο...
Μια μέρα πέρασε από εκεί ένα λιοντάρι και είδε το λιονταράκι ανάμεσα στα πρόβατα.
-Τί κάνεις εσύ εδώ; το ρώτησε.
-Ό,τι κάνουν και τα άλλα πρόβατα, απάντησε το λιονταράκι.
Το λιοντάρι πήρε μαζί του το λιονταράκι, το οδήγησε σε μια λιμνούλα και το έβαλε να καθρεφτιστεί. Μόλις το λιονταράκι είδε το πρόσωπό του στο νερό της λιμνούλας
σήκωσε το κεφάλι του ψηλά, τέντωσε όλο το κορμί του και έβγαλε ένα φοβερό βρυχηθμό.
Τα ερωτήματα που θέτει ο μύθος αυτός είναι τα εξής:
1)Υπάρχουν αυτοί που όπως ο βοσκός μεγάλωνε το λιοντάρι για να γίνει πρόβατο, μεγαλώνουν τους νέους για να γίνουν ψεύτικοι άνθρωποι, αντί αληθινοί, όπως γεννήθηκαν να είναι και ποιοί είναι αυτοί;
2)Υπάρχουν αυτοί που όπως το λιοντάρι οδηγούν τους νέους στον πνευματικό καθρέφτη, για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να γίνουν αληθινοί άνθρωποι;
και 3)Υπάρχει ο πνευματικός καθρέφτης μέσα στον οποίο μπορείς να δεις το αληθινό σου πρόσωπο και να γίνεις αληθινός άνθρωπος;
Η απάντηση είναι, ναι, υπάρχει ο πνευματικός καθρέφτης, ο Κύριος Ιησούς Χριστός και υπάρχουν οι πνευματικοί οδηγοί (Το Ευαγγέλιο και οι Πατέρες της Εκκλησίας) και τέλος υπάρχουν εκείνοι που φοβούνται την εν Χριστώ ζωή και εμποδίζουν τους νέους να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να γίνουν αληθινοί άνθρωποι.
Η διοικούσα Εκκλησία αναζητεί άραγε τους νέους για να τους οδηγήσει στον πνευματικό καθρέφτη ή αφήνει τους εχθρούς της να τους μεγαλώνουν σαν κοπάδι, συνευδοκώντας μαζί τους με υλικά ανταλλάγματα;
Στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, κεφάλαιο η΄διαβάζουμε τα εξής:
"Είπεν ο Κύριος προς τους εληλυθότας προς αυτόν Ιουδαίους.Ει ο Θεός πατήρ υμών ήν, ηγαπάτε με αν εμέ. Διατί την λαλιάν την εμήν ου γινώσκετε; Ότι ου δύνασθε ακούειν τον λόγον τον εμόν. Υμείς εκ του πατρός του διαβόλου εστέ. Ο ων εκ του Θεού τα ρήματα του Θεού ακούει. Δια τούτο υμείς ουκ ακούετε, ότι εκ του Θεού ουκ εστέ.
(Είπε ο Κύριος στους Ιουδαίους που πήγαν σ΄Αυτόν. Αν ο Θεός ήταν πατέρας σας θα μ' αγαπούσατε. Γιατί δεν γνωρίζετε τη φωνή μου; Διότι το λόγο μου δεν μπορείτε να τον ακούετε.Εσείς έχετε πατέρα σας το διάβολο. Αυτός που είναι του Θεού τα λόγια του Θεού ακούει Γι΄ αυτό εσείς δεν ακούτε το λόγο του Θεού γιατί δεν είσθε του Θεού).
Γιατί φοβούνται την εν Χριστώ ζωή οι εχθροί της Εκκλησίας και της νεολαίας με τους οποίους συνευδοκούν δυστυχώς και εκπρόσωποι της Εκκλησίας; Αν εμβαθύνεις σ΄ αυτά τα λόγια του Αποστόλου Παύλου από την προς Ρωμαίους επιστολή του θα αντιληφθείς , ευγενικέ αναγνώστη, γιατί φοβούνται. Η αιτία είναι ότι στην εν Χριστώ ζωή οι πιστοί είναι ένα σώμα, υπάρχει τόσο σφιχτή ενότητα μεταξύ τους, που χαίρονται με αυτούς που χαίρονται και κλαίνε με αυτούς που κλαίνε. Την ενότητα φοβούνται και τη δύναμή τους να μην τους νικάει το κακό, αλλά να νικούν το κακό με το αγαθό.
15.7.11
Προσευχή και υπερηφάνεια
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
"Έντεινε και κατευοδού και βασίλευε ένεκεν αληθείας
και πραότητος και δικαιοσύνης" (Ψαλμ.μδ΄)
Η Αγία Γραφή μας δίνει δύο μεγάλα παραδείγματα αληθινής προσευχής και υπερηφάνειας, το παράδειγμα του Δαβίδ και το παράδειγμα του Ιούδα που πρόδωσε το Διδάσκαλό του.
Ο Δαβίδ δεν αμφέβαλε για την πατρική αγάπη του Θεού προς αυτόν ακόμα κι όταν έπεσε στην πιο μεγάλη αμαρτία της αφαίρεσης της ζωής ένός ανθρώπου. Ο Δαβίδ αναγνώρισε ότι είναι αμαρτωλός και ως αμαρτωλός ζήτησε το έλεος του Θεού. Γνώριζε ότι ο Θεός είναι πολυεύσπλαχνος και συγχωρεί αυτούς που μετανοούν αληθινά για τις αμαρτίες τους και ζητούν με συντριβή της καρδιάς τους να τους λυπηθεί ο Θεός και να τους ελεήσει. Αν δεν ζητούσε το έλεος του Θεού θα σήμαινε ότι δεν γνωρίζει το Θεό και ότι θεωρεί ότι ο Θεός είναι σκληρός τιμωρός και δεν έχει έλεος για το πλάσμα του.
Ο Ιούδας δεν είχε ούτε μια μικρή ελπίδα στην καρδιά του για την ευσπλαχνία του Θεού. Ούτε καν ρώτησε αν ο Θεός θα συγχωρούσε ένα τόσο μεγάλο αμάρτημα σαν το δικό του. Δεν είπε, Κύριε, θα μπορούσες ακόμα κι εμένα να συγχωρήσεις; Είσαι τόσο καλός και συγχωρητικός ώστε ακόμα κι εμένα μπορείς να συγχωρήσεις; Είσαι τόσο καλός και συγχωρητικός, ώστε συγχωρείς και τις πιο μεγάλες πτώσεις των ανθρώπων, όταν μετανοούν αληθινά και ζητούν ταπεινά το έλεός Σου; Όταν αναγνωρίζουν ότι άνθρωποι αμαρτωλοί είναι και ο Θεός γνωρίζει την τρεπτή φύση τους;Δεν είμαστε απρόσβλητοι από το νόμο της αμαρτίας.
Πόσο θα συγκινούσε τον εύσπαχνό Κύριο η αληθινή μετάνοια και συντριβή του Ιούδα!
Ο Κύριος υπέστη σταυρικό άνθρωπο για τους αμαρτωλούς. Η εμμονή του αμαρτωλού στην αμαρτία σημαίνει ότι δεν νιώθει ευγνωμοσύνη για τα πάθη και το θάνατο του Ιησού.
Θα μου πείτε ο Ιούδας μετανόησε. Έσφαλα, είπε στους Φαρισαίους, γιατί πρόδωσα έναν αθώο και πήγε και κρεμάστηκε. Είναι αυτή αληθινή μετάνοια ή είναι εμμονή στην αμαρτία του από υπερηφάνεια; Ο Ιούδας δεν ταπεινώθηκε για να ζητήσει συγνώμην από τον πολυεύσπλαχνο αλλά τιμώρησε ο ίδιος τον εαυτό του, αγνοώντας το μέγα έλεος του Θεού. Σαν τους Ναζί που μετανόησαν όχι γιατί έκαναν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αλλά γιατί δεν έκαναν ακόμα μεγαλύτερα εγκλήματα για να κερδίσουν τον πόλεμο.
Η αληθινή προσευχή είναι ταπεινή. Δείτε με πόσο μεγάλη ταπείνωση ο Δαβίδ ζητεί συγνώμην απ΄ το Θεό. Με πόση εμπιστοσύνη αφήνεται στα χέρια του Θεού να τον ξεπλύνει από τις ανμίες του, να του δώσει καθαρή καρδιά, σαν ένα παιδί που παραδίδεται στα χέρια του πατέρα του. Πώς εγκαταλείπει το δικό του υπερήφανο θέλημα. Γίνεται ταπεινός σαν ένα μικρό παιδί.
Μια ρωσική παροιμία λέει, Θέ μου, Θέ μου, δίχως αγάπη δε γίνεται."Μπόζε, Μπόζε, νες λιμπόφ νε μόζε". Δίχως αγάπη δεν μπορούμε, δίχως αγάπη για τον εαυτό μας, για το Θεό, για τους άλλους. Ο Ντοστογιέφσκι λέει πως η Κόλαση είναι να μη μπορούμε να αγαπάμε τους άλλους. Όταν την τελευταία στιγμή στο εκτελεστικό απόσπασμα του δόθηκε χάρη, η πρώτη σκέψη που ήρθε στο νου του ήταν, γιατί δεν αγαπάει όλους με όλη του την αγάπη!
Η πτώση μας στην αμαρτία εμποδίζει αυτή την αγάπη. Όταν πέφτουμε στην αμαρτία δεν μπορούμε πια να αγαπάμε τον εαυτό μας, το Θεού και τους άλλους. Δεν θέλουμε να ζούμε. Μερικοί αυτοκτονούν γιατί δεν υποφέρουν να ζουν χωρίς να μπορούν να αγαπήσουν τον εαυτό τους, το Θεό και τους άλλους. Δεν υπάρχει πιο μεγάλη μοναξιά από αυτή, λένε αυτού που έζησαν τέτοιες καταστάσεις στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Ακόμα και σκληροτράχηλοι πορωμένοι εγκληματίες έχουν ανάγκη απ΄ το να αγαπούν κάτι.
"Έντεινε και κατευοδού και βασίλευε ένεκεν αληθείας
και πραότητος και δικαιοσύνης" (Ψαλμ.μδ΄)
Η Αγία Γραφή μας δίνει δύο μεγάλα παραδείγματα αληθινής προσευχής και υπερηφάνειας, το παράδειγμα του Δαβίδ και το παράδειγμα του Ιούδα που πρόδωσε το Διδάσκαλό του.
Ο Δαβίδ δεν αμφέβαλε για την πατρική αγάπη του Θεού προς αυτόν ακόμα κι όταν έπεσε στην πιο μεγάλη αμαρτία της αφαίρεσης της ζωής ένός ανθρώπου. Ο Δαβίδ αναγνώρισε ότι είναι αμαρτωλός και ως αμαρτωλός ζήτησε το έλεος του Θεού. Γνώριζε ότι ο Θεός είναι πολυεύσπλαχνος και συγχωρεί αυτούς που μετανοούν αληθινά για τις αμαρτίες τους και ζητούν με συντριβή της καρδιάς τους να τους λυπηθεί ο Θεός και να τους ελεήσει. Αν δεν ζητούσε το έλεος του Θεού θα σήμαινε ότι δεν γνωρίζει το Θεό και ότι θεωρεί ότι ο Θεός είναι σκληρός τιμωρός και δεν έχει έλεος για το πλάσμα του.
Ο Ιούδας δεν είχε ούτε μια μικρή ελπίδα στην καρδιά του για την ευσπλαχνία του Θεού. Ούτε καν ρώτησε αν ο Θεός θα συγχωρούσε ένα τόσο μεγάλο αμάρτημα σαν το δικό του. Δεν είπε, Κύριε, θα μπορούσες ακόμα κι εμένα να συγχωρήσεις; Είσαι τόσο καλός και συγχωρητικός ώστε ακόμα κι εμένα μπορείς να συγχωρήσεις; Είσαι τόσο καλός και συγχωρητικός, ώστε συγχωρείς και τις πιο μεγάλες πτώσεις των ανθρώπων, όταν μετανοούν αληθινά και ζητούν ταπεινά το έλεός Σου; Όταν αναγνωρίζουν ότι άνθρωποι αμαρτωλοί είναι και ο Θεός γνωρίζει την τρεπτή φύση τους;Δεν είμαστε απρόσβλητοι από το νόμο της αμαρτίας.
Πόσο θα συγκινούσε τον εύσπαχνό Κύριο η αληθινή μετάνοια και συντριβή του Ιούδα!
Ο Κύριος υπέστη σταυρικό άνθρωπο για τους αμαρτωλούς. Η εμμονή του αμαρτωλού στην αμαρτία σημαίνει ότι δεν νιώθει ευγνωμοσύνη για τα πάθη και το θάνατο του Ιησού.
Θα μου πείτε ο Ιούδας μετανόησε. Έσφαλα, είπε στους Φαρισαίους, γιατί πρόδωσα έναν αθώο και πήγε και κρεμάστηκε. Είναι αυτή αληθινή μετάνοια ή είναι εμμονή στην αμαρτία του από υπερηφάνεια; Ο Ιούδας δεν ταπεινώθηκε για να ζητήσει συγνώμην από τον πολυεύσπλαχνο αλλά τιμώρησε ο ίδιος τον εαυτό του, αγνοώντας το μέγα έλεος του Θεού. Σαν τους Ναζί που μετανόησαν όχι γιατί έκαναν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αλλά γιατί δεν έκαναν ακόμα μεγαλύτερα εγκλήματα για να κερδίσουν τον πόλεμο.
Η αληθινή προσευχή είναι ταπεινή. Δείτε με πόσο μεγάλη ταπείνωση ο Δαβίδ ζητεί συγνώμην απ΄ το Θεό. Με πόση εμπιστοσύνη αφήνεται στα χέρια του Θεού να τον ξεπλύνει από τις ανμίες του, να του δώσει καθαρή καρδιά, σαν ένα παιδί που παραδίδεται στα χέρια του πατέρα του. Πώς εγκαταλείπει το δικό του υπερήφανο θέλημα. Γίνεται ταπεινός σαν ένα μικρό παιδί.
Μια ρωσική παροιμία λέει, Θέ μου, Θέ μου, δίχως αγάπη δε γίνεται."Μπόζε, Μπόζε, νες λιμπόφ νε μόζε". Δίχως αγάπη δεν μπορούμε, δίχως αγάπη για τον εαυτό μας, για το Θεό, για τους άλλους. Ο Ντοστογιέφσκι λέει πως η Κόλαση είναι να μη μπορούμε να αγαπάμε τους άλλους. Όταν την τελευταία στιγμή στο εκτελεστικό απόσπασμα του δόθηκε χάρη, η πρώτη σκέψη που ήρθε στο νου του ήταν, γιατί δεν αγαπάει όλους με όλη του την αγάπη!
Η πτώση μας στην αμαρτία εμποδίζει αυτή την αγάπη. Όταν πέφτουμε στην αμαρτία δεν μπορούμε πια να αγαπάμε τον εαυτό μας, το Θεού και τους άλλους. Δεν θέλουμε να ζούμε. Μερικοί αυτοκτονούν γιατί δεν υποφέρουν να ζουν χωρίς να μπορούν να αγαπήσουν τον εαυτό τους, το Θεό και τους άλλους. Δεν υπάρχει πιο μεγάλη μοναξιά από αυτή, λένε αυτού που έζησαν τέτοιες καταστάσεις στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Ακόμα και σκληροτράχηλοι πορωμένοι εγκληματίες έχουν ανάγκη απ΄ το να αγαπούν κάτι.
14.7.11
Επιλεκτική δικαιοσύνη
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Για να καταλάβουμε τί είναι επιλεκτική δικαιοσύνη αρκεί να σκεφθούμε ότι και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα έχουν νόμους, τους οποίους εφαρμόζουν επιλεκτικά, ανάλογα με το αν η δικαιοσύνη του αφορά τους δικούς τους ή τους πολιτικούς αντιπάλους τους. Επιλογή στις δικαιϊκές, τις πολιτικές, τις κοινωνικές και τις άλλες ρυθμίσεις σημαίνει ότι προσέχουμε ποιους αφορούν οι νόμοι, τους δικούς μας ή τους άλλους.
Έτσι συνέβαινε πάντα από την αρχαία εποχή. Γι' αυτό το Ευαγγέλιο γράφει πως οι άρχοντες κατεξουσιάζουν τους λαούς. Η επιλεκτική δικαιοσύνη αγνοεί τη δικαιοσύνη του Θεού και στη θέση της βάζει τη δική της δικαιοσύνη.
Παράδειγμα του τι είναι επιλεκτική δικαιοσύνη είναι η στάση των Γεργεσηνών, όταν ο Ιησούς θεράπευσε δύο κατοίκους της ελληνικής αυτής πόλης, οι οποίοι εκτός του ότι οι ίδιοι υπέφεραν έκαναν τη ζωή δύσκολη των κατοίκων της πόλης της Γεργεσηνής και πνίγηκε μια αγέλη χοίρων. Σύμφωνα λοιπόν με την επιλεκτική δικαιοσύνη των αρχόντων της Γεργεσηνής και ιδιοκτητών των χοίρων, συμφέρει οι άρρωστοι να μείνουν άρρωστοι, τα θύματα να μείνουν θύματα, και η δύσκολη ζωή των κατοίκων να μην καλυτερεύσει καθόλου, για να μη θιγούν οι περιουσίες των πλουσίων.
Όταν διάβασα για πρώτη φορά, ότι όλη η πόλη συγκεντρώθηκε στα σύνορα για να πει στον Ιησού ότι δεν τον θέλουν στην πόλη τους μου φάνηκε παράξενο, γιατί περίμενα να τον υποδεχθούν, για να ακούσουν τη διδασκαλία Του, για να θεραπεύσει τους αρρώστους και για κάνει λιγότερο χαλεπή της ζωή τους. Αντί γι΄ αυτό οι Γεργεσηνοί συγκεντρώθηκαν για να εφαρμόσουν την επιλεκτική δικαιοσύνη των αρχόντων της πόλης τους. Δεν χρειάζεται μεγάλη σκέψη για να βρει ποιος του συγκέντρωσε τους κατοίκους και τους έστρεψε εναντίον του Ιησού.
Απορείς πώς πείστηκε όλος αυτός ο κόσμος, χωρίς κανένας να διαμαρτυθεί για την αδιαφορία τους για τους αρρώστους και τη δύσκολη ζωή τους. Για την επιλεκτική δικαιοσύνη αρκεί να μη θιγούν οι περιουσίες των πλουσίων!
Πέρασαν από τότε δυο χιλιάδες χρόνια, τα μέσα χειραγώγησης της κοινής γνώμης άλλαξαν, η ουσία όμως παραμένει η ίδια, ότι οι άρχοντες κατεξουσιάζουν τους λαούς και εφαρμόζουν την επιλεκτική τους δικαιοσύνη αγνοώντας τη δικαιοσύνη του Θεού.
Το Ευαγγέλιο λέει, και ο αδικών αδικησάτω έτι, δηλαδή και ο αδικών ας αδικεί λίγο ακόμα. Όπου να 'ναι η κρίση του Θεού έρχεται και καθένας θα δώσει λόγο για τις πράξεις του.
Για να καταλάβουμε τί είναι επιλεκτική δικαιοσύνη αρκεί να σκεφθούμε ότι και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα έχουν νόμους, τους οποίους εφαρμόζουν επιλεκτικά, ανάλογα με το αν η δικαιοσύνη του αφορά τους δικούς τους ή τους πολιτικούς αντιπάλους τους. Επιλογή στις δικαιϊκές, τις πολιτικές, τις κοινωνικές και τις άλλες ρυθμίσεις σημαίνει ότι προσέχουμε ποιους αφορούν οι νόμοι, τους δικούς μας ή τους άλλους.
Έτσι συνέβαινε πάντα από την αρχαία εποχή. Γι' αυτό το Ευαγγέλιο γράφει πως οι άρχοντες κατεξουσιάζουν τους λαούς. Η επιλεκτική δικαιοσύνη αγνοεί τη δικαιοσύνη του Θεού και στη θέση της βάζει τη δική της δικαιοσύνη.
Παράδειγμα του τι είναι επιλεκτική δικαιοσύνη είναι η στάση των Γεργεσηνών, όταν ο Ιησούς θεράπευσε δύο κατοίκους της ελληνικής αυτής πόλης, οι οποίοι εκτός του ότι οι ίδιοι υπέφεραν έκαναν τη ζωή δύσκολη των κατοίκων της πόλης της Γεργεσηνής και πνίγηκε μια αγέλη χοίρων. Σύμφωνα λοιπόν με την επιλεκτική δικαιοσύνη των αρχόντων της Γεργεσηνής και ιδιοκτητών των χοίρων, συμφέρει οι άρρωστοι να μείνουν άρρωστοι, τα θύματα να μείνουν θύματα, και η δύσκολη ζωή των κατοίκων να μην καλυτερεύσει καθόλου, για να μη θιγούν οι περιουσίες των πλουσίων.
Όταν διάβασα για πρώτη φορά, ότι όλη η πόλη συγκεντρώθηκε στα σύνορα για να πει στον Ιησού ότι δεν τον θέλουν στην πόλη τους μου φάνηκε παράξενο, γιατί περίμενα να τον υποδεχθούν, για να ακούσουν τη διδασκαλία Του, για να θεραπεύσει τους αρρώστους και για κάνει λιγότερο χαλεπή της ζωή τους. Αντί γι΄ αυτό οι Γεργεσηνοί συγκεντρώθηκαν για να εφαρμόσουν την επιλεκτική δικαιοσύνη των αρχόντων της πόλης τους. Δεν χρειάζεται μεγάλη σκέψη για να βρει ποιος του συγκέντρωσε τους κατοίκους και τους έστρεψε εναντίον του Ιησού.
Απορείς πώς πείστηκε όλος αυτός ο κόσμος, χωρίς κανένας να διαμαρτυθεί για την αδιαφορία τους για τους αρρώστους και τη δύσκολη ζωή τους. Για την επιλεκτική δικαιοσύνη αρκεί να μη θιγούν οι περιουσίες των πλουσίων!
Πέρασαν από τότε δυο χιλιάδες χρόνια, τα μέσα χειραγώγησης της κοινής γνώμης άλλαξαν, η ουσία όμως παραμένει η ίδια, ότι οι άρχοντες κατεξουσιάζουν τους λαούς και εφαρμόζουν την επιλεκτική τους δικαιοσύνη αγνοώντας τη δικαιοσύνη του Θεού.
Το Ευαγγέλιο λέει, και ο αδικών αδικησάτω έτι, δηλαδή και ο αδικών ας αδικεί λίγο ακόμα. Όπου να 'ναι η κρίση του Θεού έρχεται και καθένας θα δώσει λόγο για τις πράξεις του.
13.7.11
Να μεταδίδεις στους άλλους το σωστό
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
"Επιποθώ γαρ ιδείν υμάς, ίνα τι μεταδώ χάρισμα υμίν πνευματικόν..",(επιποθώ να σας δω για να σας μεταδώσω κάποιο πνευματικό χάρισμα), γράφει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους. Πώς μεταδίδουμε ο ένας στον άλλον κάτι πνευματικό, όταν δεν κρατάμε για μας το σωστό, όπως λέει κάποιο ανόητο τραγούδι;
Νιώπω πως μεταδίδουμε ο ένας στον άλλο το σωστό, όχι μόνο με τα λόγια, αλλά με χίλιους άλλους τρόπους, ακόμα και με την απλή παρουσία μας. Όταν σε βλέπω στην Εκκλησία να προσεύχεσαι μαζί με τους άλλους πρέπει να ξέρεις ότι η πίστη σου στηρίζει και τη δική μου πίστη.
Το ίδιο λέει ο Απόστολος Παύλος στους Ρωμαίους, πως με το να μεταδώσει σ΄ αυτούς κάποιο πνευματικό χάρισμα, θα νιώσουν όλοι τους κι ο ίδιος μαζί τους ενθάρρυνση και παρηγοριά μέσα από την κοινή πίστη.
"Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι, ώσπερ ο Πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειος εστίν", λέγει ο Κύριος.
"Επιποθώ γαρ ιδείν υμάς, ίνα τι μεταδώ χάρισμα υμίν πνευματικόν..",(επιποθώ να σας δω για να σας μεταδώσω κάποιο πνευματικό χάρισμα), γράφει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους. Πώς μεταδίδουμε ο ένας στον άλλον κάτι πνευματικό, όταν δεν κρατάμε για μας το σωστό, όπως λέει κάποιο ανόητο τραγούδι;
Νιώπω πως μεταδίδουμε ο ένας στον άλλο το σωστό, όχι μόνο με τα λόγια, αλλά με χίλιους άλλους τρόπους, ακόμα και με την απλή παρουσία μας. Όταν σε βλέπω στην Εκκλησία να προσεύχεσαι μαζί με τους άλλους πρέπει να ξέρεις ότι η πίστη σου στηρίζει και τη δική μου πίστη.
Το ίδιο λέει ο Απόστολος Παύλος στους Ρωμαίους, πως με το να μεταδώσει σ΄ αυτούς κάποιο πνευματικό χάρισμα, θα νιώσουν όλοι τους κι ο ίδιος μαζί τους ενθάρρυνση και παρηγοριά μέσα από την κοινή πίστη.
"Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι, ώσπερ ο Πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειος εστίν", λέγει ο Κύριος.
11.7.11
Το πρώτο αντίο
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Όταν άρχισα να γράφω άρθρα στις εφημερίδες ο πνευματικός μου μου είπε, κανένας σοβαρός άνθρωπος δε γράφει άρθρα στις εφημερίδες και κανένας σοβαρός άνθρωπος δε διαβάζει τα άρθρα των εφημερίδων. Ρώτησα τον πνευματικό μου να μου πει γιατί δεν είναι σοβαρό να γράφουμε στις εφημερίδες και μου απάντησε, ότι οι εφημερίδες θα αφεθούν να καταπέσουν από μόνες τους. Ήδη είναι γνωστό σε όλους ότι η κυκλοφορία των εφημερίδων, παρά τα δώρα και τα διάφορα άλλα δέλεαρ, μέρα με την ημέρα μειώνεται συνεχώς. Γιατί άραγε δε διαβάζει ο κόσμος εφημερίδες; Γιατί οι πιο πολλοί διαβάζουν τις τοπικές εφημερίδες για να δούν ποιοι γνωστοί και φίλοι απέρχονται από αυτόν τον πονηρό και μάταιο κόσμο;
Θα με ρωτήσεις ίσως , τί σημαίνει το "πρώτο αντίο" στον τίτλο. Είναι μια μικρή ιστορία την οποία φειδόμενος του χώρου της αγαπητής Ελευθερίας δεν θέλω να την επαναλάβω. Αλλωστε δεν γνωρίζω και ο ίδιος πώς το άρθρο μου "Απάντηση στην Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων της Ελλάδος" δημοσιεύθηκε δύο εβδομάδες αργότερα και σε ένα στριμωγμένο μονόστηλο, με τον τίτλο “Πυροβολισμοί στον αέρα”. Παρακάλεσα την εφημερίδα να ξαναδημοσιεύσει το άρθρο μου και ελπίζω ότι θα το κάνει χάριν των αναγνωστών της.
Ας σημειωθεί ότι το άρθρο αυτό με τον πραγματικό του τίτλο, "Απάντηση στην Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων της Ελλάδος", δημοσιεύθηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα ιστολόγια στο διαδίκτυο και αναγγέλθηκε σε καμιά τριανταριά άλλα. Οι νέοι δε διαβάζουν πλέον εφημερίδες και ενημερώνονται από το Διαδίκτυο, ούτε αύριο θα διαβάζουν κι όταν λείψει αυτή η γενιά των παλιών, θα αλλάξουν γνώμη και οι εφημερίδες, όσες μπορούν να το κάνουν γιατί δε ζουν με μύθους και με ψευδαισθήσεις. Το πρώτο αντίο, ευγενικέ αναγνώστη, σημαίνει ότι κάθε απαγορευμένο ή λογοκριμένο άρθρο είναι και ένα αντίο προς την αγαπητή εφημερίδα, μέχρι να συμπληρωθεί η ύλη ενός βιβλίου με τίτλο, τα απαγορευμένα άρθρα,. Αυτό θα είναι , πρώτα ο Θεός, το τελευταίο αντίο.
Οι Εβραίοι κατέγραφαν τους γενάρχες τους. Ατέλειωτα ονόματα γεναρχών είναι καταγραμμένα στα κατάστιχά τους. Αν εξαιρέσουμε τους Προφήτες, τους Κριτές, του Βασιλείς και τους άλλους επιφανείς γενάρχες των Εβραίων, για τους οποίους καταγράφεται ο βίος τους , η ιστορία τους, το έργο τους, για τους άλλους γενάρχες τους δεν αναγράφεται τίποτε άλλο εκτός από το όνομά τους.
Υπάρχει όμως μία και μοναδική εξαίρεση, αυτή του γενάρχη των Εβραίων Ιαβή. Για τον Ιαβή γίνεται μια εξαίρεση. Δεν αναγράφεται μόνο το όνομά του, αλλά και δυο σειρές, που τον χαρακτηρίζουν και που είναι ένα μήνυμα για την ανθρωπότητα. ¨Ένα μήνυμα ακόμα και για μας σήμερα. Ιδίως για μας τους Έλληνες, αλλά και για όλους τους άλλους λαούς που τους κατεξουσίασαν οι άρχοντές τους χωρίς λύπη και χωρίς αιδώ.
Τί έγινε λοιπόν με τον Ιαβή. Ο Ιαβής έκανε αυτή τη σωστή σκέψη. Αφού ο Θεός είναι παντοδύναμος , πάνσοφος και πανάγαθος είναι βέβαιο ότι αυτά που έχει φυλαγμένα για τους ανθρώπους υπερβαίνουν τη γνώση, τη βούληση, την κρίση, την φαντασία και την επιθυμία του ανθρώπου. Άρα υπερβαίνουν τα ανθρώπινα όρια. Ο Ιαβής αντί να ζητήσει στην προσευχή του τα περιορισμένα αιτήματα μέσα στα ανθρώπινα όριά του , ζήτησε απ΄ το Θεό, να διευρύνει τα όριά του.
Ποιο είναι τo μήνυμα της Αγίας Γραφής στον άνθρωπο όλων των εποχών, με την καταγραφή της προσευχής του Ιαβή; Είναι το μήνυμα ότι κάθε άνθρωπος ως υιος του Θεού, ως άνθρωπος , ως πολίτης έχει πολύ περισσότερα ανθρώπινα, πολιτικά κ.α. δικαιώματα από αυτά που γνωρίζει. Συνεπώς καθένας που είδε κάτι περισσότερο από το συνηθισμένο έχει χρέος προς το Θεό, προς τους συνανθρώπους του και προς όλη τη Δημιουργία να μην κρύψει αυτό που ο Θεός του φανέρωσε, Να μην μιμηθεί τον πονηρό δούλο, που έκρυψε στη γη το τάλαντο που του χάρισε ο Θεός.
Γιατί οι εφημερίδες αργοπεθαίνουν; Γιατί δεν έλαβαν ακόμα το μήνυμα του Ιαβή, ότι οι άνθρωποι αργά ή γρήγορα , με όλα τα εμπόδια, που ο Πονηρός Διάβολος, ο πατέρας του Ψεύδους στήνει μπροστά τους, θα μάθουν την αλήθεια ότι ο πολίτης, ο εργαζόμενος, ο φτωχός, ο άνεργος νέος, η εγκαταλειμμένη οικογένεια έχουν περισσότερα δικαιώματα από όσα οι ίδιοι γνωρίζουν.
Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε εναντίον της αλήθειας, γράφει η Αγία Γραφή. Και το Ευαγγέλιο λέει πως δεν βάζουν τη λυχνία κάτω από το μόδιο. Δεν υπάρχει καλό που κάνουμε σε κάποιον και δεν το κάνουμε και στον εαυτό μας και δεν υπάρχει κακό που κάνουμε στους άλλους και δεν το κάνουμε και στον Ιησού. Σκληρόν όμως προς κέντρα λακτίζειν. Δύο χιλιάδες χρόνια με διωγμούς, με βαρβαρότητα, με δολιότητα, με διαστρέβλωση της αλήθειας μέσω της προπαγάνδας πολέμησε ο Πονηρός την αλήθεια του Ευαγγελίου, μάταια! Το Ευαγγέλιο έχει τη μεγαλύτερη κυκλοφορία από όλα τα βιβλία του κόσμου!
Όταν άρχισα να γράφω άρθρα στις εφημερίδες ο πνευματικός μου μου είπε, κανένας σοβαρός άνθρωπος δε γράφει άρθρα στις εφημερίδες και κανένας σοβαρός άνθρωπος δε διαβάζει τα άρθρα των εφημερίδων. Ρώτησα τον πνευματικό μου να μου πει γιατί δεν είναι σοβαρό να γράφουμε στις εφημερίδες και μου απάντησε, ότι οι εφημερίδες θα αφεθούν να καταπέσουν από μόνες τους. Ήδη είναι γνωστό σε όλους ότι η κυκλοφορία των εφημερίδων, παρά τα δώρα και τα διάφορα άλλα δέλεαρ, μέρα με την ημέρα μειώνεται συνεχώς. Γιατί άραγε δε διαβάζει ο κόσμος εφημερίδες; Γιατί οι πιο πολλοί διαβάζουν τις τοπικές εφημερίδες για να δούν ποιοι γνωστοί και φίλοι απέρχονται από αυτόν τον πονηρό και μάταιο κόσμο;
Θα με ρωτήσεις ίσως , τί σημαίνει το "πρώτο αντίο" στον τίτλο. Είναι μια μικρή ιστορία την οποία φειδόμενος του χώρου της αγαπητής Ελευθερίας δεν θέλω να την επαναλάβω. Αλλωστε δεν γνωρίζω και ο ίδιος πώς το άρθρο μου "Απάντηση στην Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων της Ελλάδος" δημοσιεύθηκε δύο εβδομάδες αργότερα και σε ένα στριμωγμένο μονόστηλο, με τον τίτλο “Πυροβολισμοί στον αέρα”. Παρακάλεσα την εφημερίδα να ξαναδημοσιεύσει το άρθρο μου και ελπίζω ότι θα το κάνει χάριν των αναγνωστών της.
Ας σημειωθεί ότι το άρθρο αυτό με τον πραγματικό του τίτλο, "Απάντηση στην Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων της Ελλάδος", δημοσιεύθηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα ιστολόγια στο διαδίκτυο και αναγγέλθηκε σε καμιά τριανταριά άλλα. Οι νέοι δε διαβάζουν πλέον εφημερίδες και ενημερώνονται από το Διαδίκτυο, ούτε αύριο θα διαβάζουν κι όταν λείψει αυτή η γενιά των παλιών, θα αλλάξουν γνώμη και οι εφημερίδες, όσες μπορούν να το κάνουν γιατί δε ζουν με μύθους και με ψευδαισθήσεις. Το πρώτο αντίο, ευγενικέ αναγνώστη, σημαίνει ότι κάθε απαγορευμένο ή λογοκριμένο άρθρο είναι και ένα αντίο προς την αγαπητή εφημερίδα, μέχρι να συμπληρωθεί η ύλη ενός βιβλίου με τίτλο, τα απαγορευμένα άρθρα,. Αυτό θα είναι , πρώτα ο Θεός, το τελευταίο αντίο.
Οι Εβραίοι κατέγραφαν τους γενάρχες τους. Ατέλειωτα ονόματα γεναρχών είναι καταγραμμένα στα κατάστιχά τους. Αν εξαιρέσουμε τους Προφήτες, τους Κριτές, του Βασιλείς και τους άλλους επιφανείς γενάρχες των Εβραίων, για τους οποίους καταγράφεται ο βίος τους , η ιστορία τους, το έργο τους, για τους άλλους γενάρχες τους δεν αναγράφεται τίποτε άλλο εκτός από το όνομά τους.
Υπάρχει όμως μία και μοναδική εξαίρεση, αυτή του γενάρχη των Εβραίων Ιαβή. Για τον Ιαβή γίνεται μια εξαίρεση. Δεν αναγράφεται μόνο το όνομά του, αλλά και δυο σειρές, που τον χαρακτηρίζουν και που είναι ένα μήνυμα για την ανθρωπότητα. ¨Ένα μήνυμα ακόμα και για μας σήμερα. Ιδίως για μας τους Έλληνες, αλλά και για όλους τους άλλους λαούς που τους κατεξουσίασαν οι άρχοντές τους χωρίς λύπη και χωρίς αιδώ.
Τί έγινε λοιπόν με τον Ιαβή. Ο Ιαβής έκανε αυτή τη σωστή σκέψη. Αφού ο Θεός είναι παντοδύναμος , πάνσοφος και πανάγαθος είναι βέβαιο ότι αυτά που έχει φυλαγμένα για τους ανθρώπους υπερβαίνουν τη γνώση, τη βούληση, την κρίση, την φαντασία και την επιθυμία του ανθρώπου. Άρα υπερβαίνουν τα ανθρώπινα όρια. Ο Ιαβής αντί να ζητήσει στην προσευχή του τα περιορισμένα αιτήματα μέσα στα ανθρώπινα όριά του , ζήτησε απ΄ το Θεό, να διευρύνει τα όριά του.
Ποιο είναι τo μήνυμα της Αγίας Γραφής στον άνθρωπο όλων των εποχών, με την καταγραφή της προσευχής του Ιαβή; Είναι το μήνυμα ότι κάθε άνθρωπος ως υιος του Θεού, ως άνθρωπος , ως πολίτης έχει πολύ περισσότερα ανθρώπινα, πολιτικά κ.α. δικαιώματα από αυτά που γνωρίζει. Συνεπώς καθένας που είδε κάτι περισσότερο από το συνηθισμένο έχει χρέος προς το Θεό, προς τους συνανθρώπους του και προς όλη τη Δημιουργία να μην κρύψει αυτό που ο Θεός του φανέρωσε, Να μην μιμηθεί τον πονηρό δούλο, που έκρυψε στη γη το τάλαντο που του χάρισε ο Θεός.
Γιατί οι εφημερίδες αργοπεθαίνουν; Γιατί δεν έλαβαν ακόμα το μήνυμα του Ιαβή, ότι οι άνθρωποι αργά ή γρήγορα , με όλα τα εμπόδια, που ο Πονηρός Διάβολος, ο πατέρας του Ψεύδους στήνει μπροστά τους, θα μάθουν την αλήθεια ότι ο πολίτης, ο εργαζόμενος, ο φτωχός, ο άνεργος νέος, η εγκαταλειμμένη οικογένεια έχουν περισσότερα δικαιώματα από όσα οι ίδιοι γνωρίζουν.
Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε εναντίον της αλήθειας, γράφει η Αγία Γραφή. Και το Ευαγγέλιο λέει πως δεν βάζουν τη λυχνία κάτω από το μόδιο. Δεν υπάρχει καλό που κάνουμε σε κάποιον και δεν το κάνουμε και στον εαυτό μας και δεν υπάρχει κακό που κάνουμε στους άλλους και δεν το κάνουμε και στον Ιησού. Σκληρόν όμως προς κέντρα λακτίζειν. Δύο χιλιάδες χρόνια με διωγμούς, με βαρβαρότητα, με δολιότητα, με διαστρέβλωση της αλήθειας μέσω της προπαγάνδας πολέμησε ο Πονηρός την αλήθεια του Ευαγγελίου, μάταια! Το Ευαγγέλιο έχει τη μεγαλύτερη κυκλοφορία από όλα τα βιβλία του κόσμου!
10.7.11
Πολεμώντας την κατάθλιψη
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Από μικρός αγαπούσα τα σύντομα χιουμοριστικά κείμενα. Αυτά μου άρεσαν να τα διαβάζω ξανά και ξανά. Αγόραζα βιβλία που περιείχαν τέτοιες ιστορίες, όπως το βιβλίο του Ουίλλιαμ Σάρογιαν «Με λένε Άραμ» ή τα διηγήματα του Τσέχωβ ή τις συγκέντρωνα από εφημερίδες και περιοδικά. Το παράξενο είναι ότι την ίδια προτίμηση είχε κι ο μακαρίτης πατέρας μου ο Μανόλης. Είχε ένα άλμπουμ, για να επικολλάει επάνω στις σελίδες του αποκόμματα από τις εφημερίδες, που περιείχαν μικρές κωμικές ιστορίες ή ανέκδοτα Αργότερα κατάλαβα ότι συγκέντρωνα αυτά τα κείμενα, γιατί με ενδιέφερε να ξέρω, πως πολεμάς την κατάθλιψη με την ευθυμία και το χιούμορ. Με τη διαίσθηση μου καταλάβαινα, ότι υπάρχουν τέτοιοι τρόποι.
Ο Ακίρα Κουροσάβα, ο μεγάλος αυτός Ιάπωνας σκηνοθέτης, στην ταινία του «Ντερσού Ουζαλά», δείχνει πώς να πολεμάς την κατάθλιψη με το τραγούδι και με το παιχνίδι. Ο Κουροσάβα χρησιμοποιεί το τραγούδι για να δημιουργήσει κλίμα ευθυμίας. Οι ήρωες του έργου, για να μην πέσουν σε κατάθλιψη στην απομόνωση τους στην απέραντη τάϊγκα της Σιβηρίας τραγουδούν. Είναι ενδεικτικό, ότι και το ίδιο το τραγούδι τους μιλάει για ευθυμία. Ο τελευταίος στίχος του είναι: «Να μην ξεχάσει να είναι εύθυμος». Ο Κουροσάβα χρησιμοποιεί επίσης το παιχνίδι ως έναν άλλο τρόπο να δημιουργείς ευθυμία .. Οι ήρωες του Κουροσάβα πολεμούν την κατάθλιψη με το τραγούδι και με το παιχνίδι.
Το τραγούδι συνδέει και ο Απόστολος Παύλος με την ευθυμία: «Ευθυμεί τις, ας ψάλλει» γράφει σε κάποια επιστολή του. Ο Απόστολος Παύλος πιστεύει στην υποθετική φιλοσοφία σύμφωνα με την οποία ό,τι είναι υποθετικό στη σκέψη, γίνεται πραγματικό στη ζωή. Ο άνθρωπος είναι αυτό που πιστεύει βαθιά .μέσα στην καρδιά του ότι είναι. Γινόμαστε εύθυμοι, αν σκεφτόμαστε ότι είμαστε εύθυμοι και γινόμαστε δυστυχισμένοι, αν σκεφτόμαστε ότι είμαστε δυστυχισμένοι.
Χρησιμοποιούμε την υποθετική φιλοσοφία, όταν δημιουργούμε υποθετικά τα αποτελέσματα μιας αιτίας, για να δημιουργήσουμε ή να θεραπεύσουμε την αιτία. Παράδειγμα: όταν είμαστε εύθυμοι συνήθως τραγουδάμε και χορεύουμε. Η αιτία είναι η ευθυμία και τα αποτελέσματα το τραγούδι κι ο χορός. Για να δημιουργήσουμε λοιπόν ευθυμία χορεύαμε και τραγουδάμε.
Ένας άλλος επίσης μεγάλος σκηνοθέτης του κινηματογράφου, ο Τσάρλι Τσάπλιν πίστευε στη μεγάλη αξία της ευθυμίας και είχε αφιερώσει τη ζωή του στο να μελετά τους διάφορους τρόπους με τους οποίους προκαλείται το γέλιο και δημιουργείται εύθυμη ατμόσφαιρα. Ένας από αυτούς ήταν και το να βλέπει τη θλίψη γύρω του με καλοσύνη στην καρδιά. Η καλοσύνη στην καρδιά, η καθαρότητα, η απουσία δόλου και ιδιοτέλειας δημιουργεί επίσης καλή διάθεση (καλή προαίρεση) και ευθυμία. Στις μέρες μας η καλή διάθεση, η ευθυμία, η χαρά είναι το πιο πολύτιμο αγαθό. Ίσως η μεγαλύτερη ευεργεσία του θεού στον άνθρωπο είναι ότι του χάρισε το γέλιο.
"Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ",Βιβλιοπωλεία ΠΑΙΔΕΙΑ, Λάρισα
9.7.11
Επιστολή στην Εφημερίδα "Eλευθερία"
Αγαπητή "Ελευθερία"
Σας ξαναστέλνω το άρθρο μου με τίτλο "Απάντηση στην Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος"
και σας παρακαλώ να το δημοσιεύσετε με τον τίτλο του και όχι όπως δημοσιεύθηκε με τίτλο "Άσφαιροι πυροβολισμοί".
Αν ένα άρθρο δεν θέλετε να το δημοσιεύσετε, μην το δημοσιεύετε. Αλλά αν το δημοσιεύσετε, μην το αλλάζετε τον τίτλο!
Μπορείτε επίσης να το σχολιάσετε ή να σημειώσετε ότι διαφωνείτε με το περιεχόμενό του, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορείτε να επεμβαίνετε σ΄ αυτό και να διορθώνετε τον τίτλο του (!), ο οποίος όπως βρίσκεται στην αρχή, είναι το ήμισυ του παντός.
Μετά τιμής
Μόσχος Εμμανουήλ Λαγκουβάρδος
Λαρισινά
δοκίμια
Μ. Ε. Λαγκουβάρδου
Απάντηση στην Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος
"Δηλώνουμε πως θα είμαστε έμπρακτα στο πλευρό κάθε δοκιμαζόμενου συμπολίτη μας ο οποίος τυγχάνει θύμα της κρατικής ή μη κρατικής αυθαιρεσίας και θα εξετάσουμε κάθε νόμιμο και θεσμικό τρόπο αποτελεσματικής προστασίας των συμφερόντων και των δικαιωμάτων του."
Η τελευταία ουσιαστική παράγραφος του Δελτίου σας σημαίνει ότι η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων δεν διαπιστώνει αδικήματα, τα οποία την νομιμοποιούν να ζητήσει δικαστική προστασία των πολιτών και της ίδιας, αλλά αναμένει να αναλάβει ο πολίτης να κάνει αυτό που παραλείπει να κάνει η Ολομέλεια! Αυτό όμως δεν είναι ουσία, αλλά είναι άσφαιροι πυροβολισμοί στον αέρα!
Αν οι δικηγόροι που κατέχουν τους νόμους δεν συμφωνούν να χαρακτηρίσουν τα αδικήματα αυτών που καταχρηστικώς ασκούν την εξουσία και να ζητήσουν τη δικαστική προστασία των διωκομένων και αυτών των ιδίως ως πολιτών, από ποιους περιμένουμε να το κάνουν;
Πόσο ενθαρρυντικά μπορεί να είναι τα λόγια της Ολομέλειας πως θα είναι "έμπρακτα στο πλευρό του πολίτη";Οι δικηγόροι αμείβονται με την ώρα. Ένα ανέκδοτο για τους δικηγόρους απ΄ το βιβλίο "Ο Πλάτων κι ο Πλατύπους μπαίνουν σ΄ ένα μπαρ",των Thomas Cathcart & Daniel Clein, Εκδόσεις Εκδοτική, λέει:
"Ένας δικηγόρος στέλνει ένα σημείωμα σε έναν πελάτη: "Αγαπητέ Φρανκ. Νόμιζα ότι σε είδα στο κέντρο της πόλης χθες. Διέσχισα το δρόμο για να σε χαιρετήσω,αλλά δεν ήσουν εσύ.Ένα δέκατο της ώρας: 50 δολλάρια".
Σας ξαναστέλνω το άρθρο μου με τίτλο "Απάντηση στην Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος"
και σας παρακαλώ να το δημοσιεύσετε με τον τίτλο του και όχι όπως δημοσιεύθηκε με τίτλο "Άσφαιροι πυροβολισμοί".
Αν ένα άρθρο δεν θέλετε να το δημοσιεύσετε, μην το δημοσιεύετε. Αλλά αν το δημοσιεύσετε, μην το αλλάζετε τον τίτλο!
Μπορείτε επίσης να το σχολιάσετε ή να σημειώσετε ότι διαφωνείτε με το περιεχόμενό του, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορείτε να επεμβαίνετε σ΄ αυτό και να διορθώνετε τον τίτλο του (!), ο οποίος όπως βρίσκεται στην αρχή, είναι το ήμισυ του παντός.
Μετά τιμής
Μόσχος Εμμανουήλ Λαγκουβάρδος
Λαρισινά
δοκίμια
Μ. Ε. Λαγκουβάρδου
Απάντηση στην Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος
"Δηλώνουμε πως θα είμαστε έμπρακτα στο πλευρό κάθε δοκιμαζόμενου συμπολίτη μας ο οποίος τυγχάνει θύμα της κρατικής ή μη κρατικής αυθαιρεσίας και θα εξετάσουμε κάθε νόμιμο και θεσμικό τρόπο αποτελεσματικής προστασίας των συμφερόντων και των δικαιωμάτων του."
Η τελευταία ουσιαστική παράγραφος του Δελτίου σας σημαίνει ότι η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων δεν διαπιστώνει αδικήματα, τα οποία την νομιμοποιούν να ζητήσει δικαστική προστασία των πολιτών και της ίδιας, αλλά αναμένει να αναλάβει ο πολίτης να κάνει αυτό που παραλείπει να κάνει η Ολομέλεια! Αυτό όμως δεν είναι ουσία, αλλά είναι άσφαιροι πυροβολισμοί στον αέρα!
Αν οι δικηγόροι που κατέχουν τους νόμους δεν συμφωνούν να χαρακτηρίσουν τα αδικήματα αυτών που καταχρηστικώς ασκούν την εξουσία και να ζητήσουν τη δικαστική προστασία των διωκομένων και αυτών των ιδίως ως πολιτών, από ποιους περιμένουμε να το κάνουν;
Πόσο ενθαρρυντικά μπορεί να είναι τα λόγια της Ολομέλειας πως θα είναι "έμπρακτα στο πλευρό του πολίτη";Οι δικηγόροι αμείβονται με την ώρα. Ένα ανέκδοτο για τους δικηγόρους απ΄ το βιβλίο "Ο Πλάτων κι ο Πλατύπους μπαίνουν σ΄ ένα μπαρ",των Thomas Cathcart & Daniel Clein, Εκδόσεις Εκδοτική, λέει:
"Ένας δικηγόρος στέλνει ένα σημείωμα σε έναν πελάτη: "Αγαπητέ Φρανκ. Νόμιζα ότι σε είδα στο κέντρο της πόλης χθες. Διέσχισα το δρόμο για να σε χαιρετήσω,αλλά δεν ήσουν εσύ.Ένα δέκατο της ώρας: 50 δολλάρια".
8.7.11
Πίστη στο Χριστό ή απελπισία
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Πριν τριάντα με σαράντα χρόνια δεν είχαμε την εμπειρία του άγχους όπως είχαν οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι. Ακούγαμε για το άγχος που προκάλεσε σ΄ αυτούς ο μηχανιστικός τρόπος ζωής , αλλά δεν το ζούσαμε. Ωστόσο οι γονείς ανησυχούσαμε για τα παιδιά μας γιατί γινόντουσαν μαλθακά εξαιτίας του "πολιτισμού του έτοιμου". Δεν χρειάζονταν να προσπαθήσουν σε τίποτα. Όλα τους προσφέρονταν έτοιμα στο χέρι. Και γίνονταν τρυφηλά. Δεν ξεχώριζαν απ΄ τις γυναίκες.
Πολλοί ανησυχούσαν για τον ανδρισμό των αγοριών τους και τα έστελναν στα γυμναστήρια και στις ανατολικές τέχνες για να τα σκληραγωγήσουν. Ακόμα χειρότερα. Ήταν σαν να τα έστελναν στην Αγγλία για να γίνουν άντρες. Η Ανατολή στη μαλθακότητα, στην παθητικότητα, στον εφησυχασμό είναι "μάνα".
Οι ανατολικές θρησκείες της λατρείας του απολύτου τους μαθαίνουν να ζουν μισοκοιμισμένοι, να σβήνουν σιγά σιγά την ύπαρξή τους γιατί όλα είναι ψευδαίσθηση , είναι μάγια και η μόνη αλήθεια είναι η ανυπαρξία και το κενό.Έτσι η ζωή χάνει την αξία της. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι στην Ασία που τους ονομάζουν "λιγότερο από σκόνη" με την έννοια ότι η αξία τους είναι μικρότερη από την αξία της σκόνης του δρόμου.
Η μιζέρια οδηγεί κατ΄ ευθείαν στην απελπισία, στην κατάθλιψη και στο θάνατο. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που το όριο της ζωής τους είναι τόσο χαμηλό. Τέτοιες ψυχικές καταστάσεις προσβάλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού. Ο άνθρωπος που έχει το πνεύμα του δυνατό δε φοβάται τίποτε.Τώρα και στην Ελλάδα στόχος είναι το πνεύμα.
Είναι καθολική η αίσθηση των Ελλήνων ότι θίγεται το πνεύμα για να κάμψει την αντίσταση του Ελληνικού λαού. Όλες οι αξίες της ζωής ευτελίζονται. Είναι διάχυτο παντού ένα πνεύμα δειλίας, ηττοπάθειας, σύγχυσης και απόγνωσης. Ο φόβος ενός μεγάλου κινδύνου επικρέμαται επάνω σε όλους μας, όπως άλλοτε ήταν ο φόβος των πυρηνικών. Τώρα ο κόσμος τρομοκρατείται με την ανεργία, την πείνα , την επιδρομή αλλοφύλων, την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας κ.α.
Ο Δανός φιλόσοφος Σέρεν Κίρκεγκωρ ονόμαζε την απελπισία "ασθένεια προς θάνατον".Ο Κίρκεγκωρ δεν ήθελε να ζει. Είχε πέσει σε κατάθλιψη απ΄ τη μίζερη προσωπική του ζωή και απ΄ την κατάσταση του Χριστιανισμού στη Δανία. Ο Κίρκεγκωρ πίστευε πώς η μόνη δύναμη που μπορεί να νικήσει την απελπισία είναι η πίστη στο Χριστό.Για να νικηθεί η απελπισία,"απαιτείται να νεκρωθούμε ως προς τα εγκόσμια μέσω της πίστης στο Χριστό, που είναι ο "θανάτω θάνατον πατήσας".
Οι γονείς αγωνιούμε τώρα πως θα ζήσουν τα παιδιά μας που έμαθαν στην υλική ευμάρεια και που δεν διδάχθηκαν την ανδρεία και το σθένος. Πώς θα τους διδάξουμε έστω και τώρα να ζουν όχι όπως θέλουν, αλλά όπως μπορούν, σαν να είναι σε εκστρατεία, σε σεισμό ή σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Η ηλιθιότητα μέσω της τηλεόρασης τους παρακινεί στην υπερκατανάλωση, στη μαλθακότητα, στο κυνήγι της διασκέδασης, σαν να είναι η ζωή ευχαρίστηση.
"Επακούσαι σου Κύριος εν ημέρα θλίψεως.Κύριε σώσον τον βασιλέα και επάκουσον ημών." (Ψαλμός ιθ)."Μειζοτέραν τούτων ουκ έχω χαράν, ίνα ακούω τα εμά τέκνα εν αληθεία περιπατούντα, γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Γ΄Καθολική Επιστολή του.
"Αγαπητέ μη μιμού το κακόν, αλλά το αγαθόν. Ο αγαθοποιών εκ του Θεού εστίν. Ο κακοποιών, ουχ εώρακε τον Θεόν."
(Καμιά άλλη δεν έχω μεγαλύτερη χαρά παρά να μαθαίνω πως τα παιδιά μου ζουν σύμφωνα με την αλήθεια (...)Αγαπητέ μην παίρνεις για πρότυπο το κακό, αλλά το καλό. Όποιος κάνει το καλό είναι παιδί του Θεού. Όποιος κάνει το κακό δεν έχει δει το Θεό).
Πριν τριάντα με σαράντα χρόνια δεν είχαμε την εμπειρία του άγχους όπως είχαν οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι. Ακούγαμε για το άγχος που προκάλεσε σ΄ αυτούς ο μηχανιστικός τρόπος ζωής , αλλά δεν το ζούσαμε. Ωστόσο οι γονείς ανησυχούσαμε για τα παιδιά μας γιατί γινόντουσαν μαλθακά εξαιτίας του "πολιτισμού του έτοιμου". Δεν χρειάζονταν να προσπαθήσουν σε τίποτα. Όλα τους προσφέρονταν έτοιμα στο χέρι. Και γίνονταν τρυφηλά. Δεν ξεχώριζαν απ΄ τις γυναίκες.
Πολλοί ανησυχούσαν για τον ανδρισμό των αγοριών τους και τα έστελναν στα γυμναστήρια και στις ανατολικές τέχνες για να τα σκληραγωγήσουν. Ακόμα χειρότερα. Ήταν σαν να τα έστελναν στην Αγγλία για να γίνουν άντρες. Η Ανατολή στη μαλθακότητα, στην παθητικότητα, στον εφησυχασμό είναι "μάνα".
Οι ανατολικές θρησκείες της λατρείας του απολύτου τους μαθαίνουν να ζουν μισοκοιμισμένοι, να σβήνουν σιγά σιγά την ύπαρξή τους γιατί όλα είναι ψευδαίσθηση , είναι μάγια και η μόνη αλήθεια είναι η ανυπαρξία και το κενό.Έτσι η ζωή χάνει την αξία της. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι στην Ασία που τους ονομάζουν "λιγότερο από σκόνη" με την έννοια ότι η αξία τους είναι μικρότερη από την αξία της σκόνης του δρόμου.
Η μιζέρια οδηγεί κατ΄ ευθείαν στην απελπισία, στην κατάθλιψη και στο θάνατο. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που το όριο της ζωής τους είναι τόσο χαμηλό. Τέτοιες ψυχικές καταστάσεις προσβάλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού. Ο άνθρωπος που έχει το πνεύμα του δυνατό δε φοβάται τίποτε.Τώρα και στην Ελλάδα στόχος είναι το πνεύμα.
Είναι καθολική η αίσθηση των Ελλήνων ότι θίγεται το πνεύμα για να κάμψει την αντίσταση του Ελληνικού λαού. Όλες οι αξίες της ζωής ευτελίζονται. Είναι διάχυτο παντού ένα πνεύμα δειλίας, ηττοπάθειας, σύγχυσης και απόγνωσης. Ο φόβος ενός μεγάλου κινδύνου επικρέμαται επάνω σε όλους μας, όπως άλλοτε ήταν ο φόβος των πυρηνικών. Τώρα ο κόσμος τρομοκρατείται με την ανεργία, την πείνα , την επιδρομή αλλοφύλων, την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας κ.α.
Ο Δανός φιλόσοφος Σέρεν Κίρκεγκωρ ονόμαζε την απελπισία "ασθένεια προς θάνατον".Ο Κίρκεγκωρ δεν ήθελε να ζει. Είχε πέσει σε κατάθλιψη απ΄ τη μίζερη προσωπική του ζωή και απ΄ την κατάσταση του Χριστιανισμού στη Δανία. Ο Κίρκεγκωρ πίστευε πώς η μόνη δύναμη που μπορεί να νικήσει την απελπισία είναι η πίστη στο Χριστό.Για να νικηθεί η απελπισία,"απαιτείται να νεκρωθούμε ως προς τα εγκόσμια μέσω της πίστης στο Χριστό, που είναι ο "θανάτω θάνατον πατήσας".
Οι γονείς αγωνιούμε τώρα πως θα ζήσουν τα παιδιά μας που έμαθαν στην υλική ευμάρεια και που δεν διδάχθηκαν την ανδρεία και το σθένος. Πώς θα τους διδάξουμε έστω και τώρα να ζουν όχι όπως θέλουν, αλλά όπως μπορούν, σαν να είναι σε εκστρατεία, σε σεισμό ή σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Η ηλιθιότητα μέσω της τηλεόρασης τους παρακινεί στην υπερκατανάλωση, στη μαλθακότητα, στο κυνήγι της διασκέδασης, σαν να είναι η ζωή ευχαρίστηση.
"Επακούσαι σου Κύριος εν ημέρα θλίψεως.Κύριε σώσον τον βασιλέα και επάκουσον ημών." (Ψαλμός ιθ)."Μειζοτέραν τούτων ουκ έχω χαράν, ίνα ακούω τα εμά τέκνα εν αληθεία περιπατούντα, γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Γ΄Καθολική Επιστολή του.
"Αγαπητέ μη μιμού το κακόν, αλλά το αγαθόν. Ο αγαθοποιών εκ του Θεού εστίν. Ο κακοποιών, ουχ εώρακε τον Θεόν."
(Καμιά άλλη δεν έχω μεγαλύτερη χαρά παρά να μαθαίνω πως τα παιδιά μου ζουν σύμφωνα με την αλήθεια (...)Αγαπητέ μην παίρνεις για πρότυπο το κακό, αλλά το καλό. Όποιος κάνει το καλό είναι παιδί του Θεού. Όποιος κάνει το κακό δεν έχει δει το Θεό).
6.7.11
Ήρεμη Ενατένιση
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Ήρεμη Ενατένιση είναι η Εντολή του Ιησού "αγυπνείτε και προσεύχεσθε". Γράφοντας ή διαβάζοντας για την ήρεμη ενατένιση θα μάθουμε ίσως τον ορισμό της και θα πλουτίσουμε τις γνώσεις μας με μια ακόμη ψιλή γνώση. Αν όμως δεν έχουμε εμπειρία της ήρεμης ενατένισης, με μόνο τις γνώσεις δεν θα είμαστε άνθρωποι της ήρεμης ενατένισης. Το ίδιο και με την προσευχή. Διαβάζουμε ατέλειωτα βιβλία για την προσευχή, αλλά αν δεν προσευχόμαστε δεν είμαστε άνθρωποι της προσευχής.
Θα φέρω ένα παράδειγμα από τη Φύση. Δυστυχώς η νέα εποχή απέκοψε τον κόσμο από τις ρίζες του και τον στοίβαξε στις νεκρές πόλεις. Μόνο οι παλιοί ίσως καταλάβουν τί θέλω να πω. Η Φύση διδάσκει στον άνθρωπο που ζει κοντά της την ήρεμη ενατένιση.
Αν ανέβηκες στο βουνό επάνω σε ένα άλογο, ευγενικέ αναγνώστη, θα πρόσεξες το άλογο που περπατάει στην άκρη-άκρη του μονοπατιού και θα τρόμαξες στη θέα του γκρεμνού.Θα αναρωτήθηκες ίσως γιατί το άλογο δεν περπατάει μέσα στο μονοπάτι,όπου κατά τη γνώμη σου θα είσαστε ίππος και αναβάτης πιο ασφαλείς;
Το άλογο με τη γνώση που του έδωσε ο Θεός προτιμάει την ήρεμη ενατένιση του κινδύνου παρά τη λήθη. Το άλογο αγρυπνεί , αντίθετα με τους ανθρώπους της εποχής μας που πορεύονται μισοκοιμισμένοι.Το άλογο στην πορεία στο βουνό γνωρίζει πως είναι πιο ασφαλές να είσαι κοντά στον κίνδυνο και να προσέχεις παρά να είσαι μακριά από τον κίνδυνο και να μην προσέχεις.
Το άλογο γνωρίζει αυτό που ο σύγχρονος άνθρωπος διδάσκεται να αγνοεί και να παραμελεί. Αυτό από το οποίο μας αποτρέπουν πιο πολύ είναι η σκέψη. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν εμβαθύνει στην Εντολή Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε και δεν την εφαρμόζει. Τη θεωρεί ανεφάρμοστη και ανεδαφική. "Άφησε τον κόσμο να τραβάει το δρόμο του και το χορτάρι φυτρώνει μοναχό του" τραγουδούσαν τα παιδιά των λουλουδιών και των ναρκωτικών.
Ο Διάβολος στην Εντολή του Κυρίου αντιτείνει το ψεύδος ότι δεν υπάρχει. Στις ανθρωποθυσίες τόσο τις αρχαίες όσο και αυτές της σύγχρονης εποχής χρησιμοποιείται η ίδια τακτική του Διαβόλου, η λήθη και ο εφησυχασμός. Τη λήθη του κινδύνου και τον εφησυχασμό συμβολίζει η υλική ευμάρεια των θυμάτων που προηγείται των ανθρωποθυσιών. Κατάλοιπο αυτής της τακτικής είναι το τελευταίο γεύμα του μελλοθανάτου στο οποίο το θύμα γεύεται ό,τι επιθυμεί η καρδιά του.Με τον ίδιο δόλιο τρόπο αποκοιμίζουν τους καταναλωτές, ιδίως τα παιδιά, που αγοράζουν ό,τι τους διατάζουν.
Στο Γεωργιανό μύθο του πύργου του Σουράμ, ο πύργος του Σουράμ κάθε φορά που τον έχτιζαν γκρεμιζόταν κι ο εχθρός ορμούσε στα παιδιά. Μια Γεωργιανή μάνα για να σώσει τα παιδιά στέλνει τον υιό της να γίνει σύμβολο της ήρεμης ενατένισης του "γρηγορείτε και προσεύχευσθε" παρά τον θανάσιμο κίνδυνο που τον απειλεί. "Μιμηθείτε την ήρεμη ενατένιση του γιού μου", λέει. Ο γιος της χτίζεται με τη θέλησή του ζωντανός στον πύργο κι ο πύργος στερεώνεται με τη θυσία του νέου. Η μάνα του θρηνώντας λέει, πως αν ο κόσμος μιμούνταν την ήρεμη ενατένιση του γιου της ο γιος της δεν θα πέθαινε. Ο γιος της πέθανε από την κακία των ανθρώπων.
Γιατί να μιμηθώ την ήρεμη ενατένιση, σκέφτονται εκείνοι που δεν εμβαθύνουν στα Ευαγγελικά κείμενα και δεν μετέχουν στην μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Δεν βλέπετε ότι οι άδικοι δεν τιμωρούνται; Η παραβολή της συκής έχει μια απάντηση σ΄ αυτό το ερώτημα. Το μήνυμα της παραβολής είναι ότι ο Θεός έχει μεγάλη υπομονή! Η περικοπή αναγιγνώσκεται την Πέμπτη της ογδόης εβδομάδος.
"Τω καιρώ εκείνω, παρήσαν τινές απαγγέλλοντες τω Ιησού περί των Γαλιλαίων, ως το αίμα Πιλάτος έμιξε μετά των θυσιών αυτών.Και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς. Δοκείτε ότι ότι οι Γαλιλαίοι ούτοι αμαρτωλοί παρά πάντας τους Γαλιλαίους εγένοντο, ότι τοιαύτα πεπόνθασιν; Ουχί, λέγω υμίν, αλλ΄ εάν μη μετανοήτε, πάντες ωσαύτως απολείσθε.Ή εκείνοι οι δέκα και οκτώ, εφ΄ ούς έπεσεν ο πύργος εν τω Σιλωάμ και απέκτεινεν αυτούς, δοκείτε ότι ούτοι οφειλέται εγένοντο παρά πάντας τους ανθρώπους τους κατοικούντας εν Ιερουσαλήμ; Ουχί, λέω υμίν, αλλ΄ εάν μη μετανοήτε, πάντες ομόίως απολείσθε. Έλεγε δε ταύτην την παραβολήν. Συκήν είχε τις εν τω αμπελώνι αυτού πεφυτευμένην, και ήλθε ζητών καρπόν εν αυτή, και ουχ εύρεν. Είπε δεν προς τον αμπελουργόν. Ιδού τρία έτη έρχομαι ζητών καρπόν και ουχ ευρίσκω. Έκκοψον αυτήν. Ινατί και την γην καταργεί; Ο δε αποκριθείς είπεν αυτώ. Κύριε, άφες αυτήν και τούτο το έτος, έως ότου σκάψω περί αυτήν και βάλω κοπρίαν. Καν με ποιήση καρπόν. ει δε μήγε, εις το μέλλον εκκόψεις αυτήν." (Λουκ.ιγ,1-9)
Το άλογο στο βουνό δεν ξεχνάει τη φύση του και πορεύεται έχοντας διαρκή αίσθηση του κινδύνου και αδιάλειπτη προσοχή. Ο άνθρωπος είναι πονηρός. Σκέφτεται, γιατί να μετανοήσω και να ποιήσω καρπούς αξίους μετανοίας, αφού άλλοι χειρότεροι από μένα δεν μετανοούν, ούτε ποιούν καρπούς αξίους μετανοίας και ζουν την εποχή των "παχυών αγελάδων";
5.7.11
Η Ορθοδοξία είναι θεραπεία
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Η Ορθοδοξία είναι θεραπεία. Για την Ορθοδοξία η δίψα για εξουσία και για πλούτο είναι αρρώστια. Η Εκκλησία πρέπει να θεραπεύει. Η διδαχή της έχει εξουσία. "Τίς η διδαχή η καινή αύτη, ότι κατ΄εξουσίαν και τοις πνεύμασιν τοις ακαθάρτοις επιτάσσει και υπακούουσιν.." (Ποια είναι η καινούρια αυτή διδασκαλία; Με εξουσία διατάζει ακόμα και τα δαιμονικά πνεύματα και την υπακούνε.)
Ο Απόστολος Παύλος ορίζει τις προϋποθέσεις της άσκησης της εξουσίας της Εκκλησίας."Μή γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις. τίς γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία;" (Μην κάνετε αταίριαστους δεσμούς με απίστους. Ποια σχέση μπορεί να έχει η δικαιοσύνη με την ανομία;)
Πόσο δύσκολη είναι η ειρήνη σ΄ ένα κόσμο αντιθέτων. Η Αγία Γραφή λέει, "με αυτούς που μισούσαν την ειρήνην ήμουν ειρηνικός". Ο κόσμος σήμερα μοιάζει να διαλύεται. Ο εξωτερικός κόσμος εκφράζει τον εσωτερικό κόσμο του κάθε ανθρώπου. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι διαλυμένος. Δεν έχει αρμονία μέσα του.
Ο Κύριος μας έδωσε τη δική Του ειρήνη. Όχι όπως ο κόσμος δίνει την ειρήνη.
Η ειρήνη του Ιησού είναι ενιαία τόσο των διωκομένων όσο και των διωκτών.Πώς γίνεται αυτό;
Όταν ο Νέλσον Μαντέλα βγήκε απ΄ τη φυλακή όπου πέρασε όλη του τη ζωή είπε ότι η ελευθερία είναι ενιαία. Όπως αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση των μαύρων αδελφών του πρέπει να αγωνιστούν και για την απελευθέρωση των διωκτών τους από την κακία τους.
Όποιος ακολουθεί τον Ιησού ζει όπως ο Ιησούς, εγκαταλείπει την επιθυμία που προκαλεί την εξέγερση του άλλου. Αυτό σημαίνουν τα λόγια Του, "μη επιθυμείτε καθόλου".
Κάθε προσευχή γίνεται για όλο τον άνθρωπο ως σύνολο, ακόμα και γι΄ αυτόν που είναι υποταγμένος στο νόμο της αμαρτίας, για να ελευθερωθεί από αυτήν. Το ίδιο προσευχόμαστε για όλους τους ανθρώπους δικαίους και αδίκους.
Ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν. Ο Κύριος είπε ότι ήρθε να σώσει τους αμαρτωλούς. Δεν έχουν ανάγκη γιατρού οι υγιείς αλλά οι άρρωστοι.
Η Ορθοδοξία είναι θεραπεία. Για την Ορθοδοξία η δίψα για εξουσία και για πλούτο είναι αρρώστια. Η Εκκλησία πρέπει να θεραπεύει. Η διδαχή της έχει εξουσία. "Τίς η διδαχή η καινή αύτη, ότι κατ΄εξουσίαν και τοις πνεύμασιν τοις ακαθάρτοις επιτάσσει και υπακούουσιν.." (Ποια είναι η καινούρια αυτή διδασκαλία; Με εξουσία διατάζει ακόμα και τα δαιμονικά πνεύματα και την υπακούνε.)
Ο Απόστολος Παύλος ορίζει τις προϋποθέσεις της άσκησης της εξουσίας της Εκκλησίας."Μή γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις. τίς γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία;" (Μην κάνετε αταίριαστους δεσμούς με απίστους. Ποια σχέση μπορεί να έχει η δικαιοσύνη με την ανομία;)
Πόσο δύσκολη είναι η ειρήνη σ΄ ένα κόσμο αντιθέτων. Η Αγία Γραφή λέει, "με αυτούς που μισούσαν την ειρήνην ήμουν ειρηνικός". Ο κόσμος σήμερα μοιάζει να διαλύεται. Ο εξωτερικός κόσμος εκφράζει τον εσωτερικό κόσμο του κάθε ανθρώπου. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι διαλυμένος. Δεν έχει αρμονία μέσα του.
Ο Κύριος μας έδωσε τη δική Του ειρήνη. Όχι όπως ο κόσμος δίνει την ειρήνη.
Η ειρήνη του Ιησού είναι ενιαία τόσο των διωκομένων όσο και των διωκτών.Πώς γίνεται αυτό;
Όταν ο Νέλσον Μαντέλα βγήκε απ΄ τη φυλακή όπου πέρασε όλη του τη ζωή είπε ότι η ελευθερία είναι ενιαία. Όπως αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση των μαύρων αδελφών του πρέπει να αγωνιστούν και για την απελευθέρωση των διωκτών τους από την κακία τους.
Όποιος ακολουθεί τον Ιησού ζει όπως ο Ιησούς, εγκαταλείπει την επιθυμία που προκαλεί την εξέγερση του άλλου. Αυτό σημαίνουν τα λόγια Του, "μη επιθυμείτε καθόλου".
Κάθε προσευχή γίνεται για όλο τον άνθρωπο ως σύνολο, ακόμα και γι΄ αυτόν που είναι υποταγμένος στο νόμο της αμαρτίας, για να ελευθερωθεί από αυτήν. Το ίδιο προσευχόμαστε για όλους τους ανθρώπους δικαίους και αδίκους.
Ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν. Ο Κύριος είπε ότι ήρθε να σώσει τους αμαρτωλούς. Δεν έχουν ανάγκη γιατρού οι υγιείς αλλά οι άρρωστοι.
4.7.11
Πιστεύω, Κύριε!
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Θα νιώσεις κάποτε τη σπουδαιότητα που έχουν τα λόγια της Γραφής,"φύλαγε την καρδιά σου, για να μη γεννηθεί μέσα της ούτε μια μάταιη σκέψη (αργόν ρήμα)."
"Όπου είναι ο θησαυρός σας είναι και η καρδιά σας".Η στάση του ανθρώπου μπροστά στο θάνατο με απασχολούσε από τα παιδικά μου χρόνια. Δεν υπήρχε τίποτε πιο πικρό για μένα από αυτό που εκφράζουν οι δυο αυτές λέξεις, "ποτέ πια".
Από παιδί ακόμα, από τότε που έμεινα ορφανός από πατέρα,δεν δέχθηκα το θάνατο ως εξαφάνιση. Ο νους μου αρνούνταν να δεχθεί τη σκέψη ,ότι ο αποθανών δεν θα συναντηθεί ξανά με τους αγαπημένους του. Κάθε φορά που πρόβαλε το ερώτημα αυτό μέσα μου,δεν έψαχνα την απάντηση με το μυαλό μου, αλλά με την καρδιά μου. Ήμουν βέβαιος ότι θα ξανασυναντηθούμε με τους αγαπημένους μου, γιατί η καρδιά μου αναπαυόταν στη βεβαιότητα της συνάντησης."Όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί είναι και η καρδιά σας".
Γιατί θα ένιωθα τόση χαρά και τόση βεβαιότητα για κάτι που δεν υπήρχε; Πώς θα επιθυμούσα κάτι ανύπαρκτο με τόση βεβαιότητα και απαντοχή που διαρκεί μια ολόκληρη ζωή;Ο άνθρωπος είναι ον που γίνεται ένα με αυτό που μετέχει με όλη του την καρδιά, με όλη του τη διάνοια και με όλη του τη δύναμη.
"Πέπεισμαι γαρ ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται χωρίσαι ημάς από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού του Κυρίου ημών".
(Κι είμαι πραγματικά βέβαιος πως ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε άλλες ουράνιες δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε κάτι άλλο είτε στον ουρανό είτε στον άδη ούτε κανένα άλλο δημιούργημα θα μπορέσουν ποτέ να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού για μας, όπως αυτή φανερώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και Κυρίου μας.)(Ρωμ.η,39).
Ο Άντον Τσέχωβ στο "Θείο Βάνια" βάζει στο στόμα της ηρωίδας του αυτά τα λόγια στο τέλος του έργου: "Θα ζήσουμε, θείε Βάνια. Θα ζήσουμε πολλές μέρες αράδα κι ατέλειωτα βράδια. Θα υποφέρουμε υπομονετικά τις δοικιμασίες που μας στέλνει η μοίρα. Θα δουλεύουμε για τους άλλους και τώρα και στα γερατειά μας - χωρίς ξεκούραση. Κι όταν έρθει η ώρα μας, θα πεθάνουμε ήσυχα ήσυχα, χωρίς κανένα παράπονο. Κι εκεί , πέρα απ΄τον τάφο μας, θα πούμε πως υποφέραμε, πώς κλάψαμε , πως η ζωή μας πίκρανε, κι ο Θεός θα μας σπλαχνιστεί. Και τότε κι εγώ κι εσύ, θείε μου αγαπημένε, θα δούμε τη ζωή φωτεινή, χαρούμενη, ωραία. Θα χαιρόμαστε τότε και θα κοιτάζουμε πίσω τα τωρινά μας βάσανα και τις πίκρες με καλοσύνη, με χαμόγελο - και θ΄αναπατούμε. Πισtεύω, θείε μου. Πιστεύω, θερμά,με πάθος".
2.7.11
Ο φόβος ως μέσον πολιτικού ελέγχου και η πίστη στο Χριστό
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Με την πίστη στο Χριστό υπερβαίνουμε το αίσθημα του φόβου. Δεν φοβούμαστε όταν νιώθουμε ότι το προστατευτικό χέρι του Θεού είναι πάνω μας και μας φυλάει από κάθε κακό. Ο Χριστός προπορεύεται και μετατρέπει τις ήττες σε νίκες. Οι πιστοί νικούν το φόβο με την πίστη στο Θεό. Θα σας δώσω τη δύναμη να πατάτε επάνω στη δύναμη του εχθρού, είπε ο Κύριος.
Το αίσθημα του φόβου τώρα είναι διάχυτο σε όλους όσους ανήκουν στις φτωχότερες τάξεις και στη μεσαία τάξη, στους αστούς, που έχουν συρρικνωθεί αν δε έχουν εκλείψει προ πολλού. Αυτό σημαίνει άραγε ότι η πίστη της πλειονότητας των ανθρώπων έχει λιγοστέψει ή έχει χαθεί; Όχι. Ο φόβος δεν είναι δειλία. Ο κόσμος πιστεύει στο Χριστό, αλλά δεν έχει τους αγίους του, που θα τεθούν επικεφαλής. Οι άγιοι εξέλιπαν στην εποχή μας όχι η πίστη.
Ο φόβος χρησιμοποιείται ως μέσον πολιτικού ελέγχου. Στην πραγματικότητα τα κόμματα κυβερνούν με το φόβο, με την απειλή των απολύσεων, της διακοπής των μισθών και των συντάξεων, με το φόβο του θανάτου από την πείνα, την αρρώστια,την αναρχία και την ομαδική βία.
Η Εκκλησία είναι δύναμη του λαού και καταφυγή. Η Εκκλησία υπό την κατάλληλη διοίκηση μπορεί να μην επιτρέψει τους πολιτικούς να χρησιμοποιούν το φόβο ως μέσον πολιτικού ελέγχου. Η Εκκλησία είναι υπό διωγμόν όταν το ποίμνιό της υφίσταται το φόβο του θανάτου ως μέσον πολιτικού ελέγχου. Στη χρησιμοποίηση της ψυχολογικής βίας για να κάμψει το ελεύθερο φρόνημα των πολιτών η Εκκλησία αντιτείνει την πίστη στη δύναμη του Χριστού. "Ει ο Θεός μεθ΄ ημών, ουδείς καθ΄ημών".
Πώς χρησιμοποιεί κανείς το φόβο ως μέσον πολιτικού ελέγχου.Ο Χίτλερ είχε ως μότο "καταστρέψτε τα όλα με όλους τους τρόπους". Ο Στάλιν πάλι ήταν επιτήδειος στις εκκαθαρίσεις. Στις φωτογραφίες τις επίσημες των Σοβιετικών ηγετών, κάθε χρόνο στο Κρεμλίνο, έλειπαν και μερικοί, ώσπου έμειναν να φωτογραφίζονται ο Στάλιν με τους δικούς του. Ο Αμίν Νταντά σκότωνε τους πολιτικούς του αντιπάλους και τους... έτρωγε!
Ο φόβος δεν είναι ουσιαστικό γνώρισμα του ανθρώπου.Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στα ουσιώδη γνωρίσματα και στις τυχαίες ιδιότητες; Ο Αριστοτέλης έκανε διάκριση ανάμεσα στις ουσιώδεις και στις τυχαίες ιδιότητες.
Όταν αλλάζουν κάποιες τυχαίες ιδιότητες του ανθρώπου στην ουσία του ο άνθρωπος παραμένει ο ίδιος . Αυτό λέει το παρακάτω κωμικό ανέκδοτο, το οποίο παραθέτουμε από το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο των Thomas Cathcart & Daniel Klein "Ο ΠΛάτων και ο Πλατύπους μπαίνουν σ΄ ένα μπαρ, Εκδόσεις Εκδοτική. Ευχαριστούμε τις Εκδόσεις Εκδοτική, γιατί την εποχή αυτή που κινδυνέυουμε να πάθουμε οι Έλληνες ομαδική κατάθλιψη, βιβλία σαν τον "Πλάτωνα και τον Πλατύπους που μπαίνουν σ΄ ένα μπαρ" είναι ένα καλό αντίδοτο. Βέβαια η θεραπεία βρίσκεται αλλού, στο Λόγο του Θεού, αλλά σήμερα ο Λόγος του Θεού είναι υπό διωγμόν.
"Όταν ο Τόμψον έγινε εβδομήντα ετών, αποφάσισε να αλλάξει τελείως τον τρόπο ζωής του για να ζήσει περισσότερο. Ακολούθησε μια αυστηρή δίαιτα, έκανε τζόγκιν,κολυμπούσε, και έκανε ηλιοθεραπεία.Μέσα σε τρεις μόλις μήνες , ο Τόμσον έχασε δεκατρία κιλά, μείωσε την περιφέρεια της μέσης του κατά δεκαπέντε εκατοστά, και αύξησε το στήθος του κατά δώδεκα εκατοστά.Λυγερόκορμος και μαυρισμένος αποφάσισε ως αποκορύφωμα της αλλαγής να υιοθετήσει ένα καινούριο πιο νεανικό κούρεμα.Τότε, καθώς έβγαινε απ΄ το κουρείο, τον χτύπησε ένα λεωφορείο.
Καθώς ήταν πεσμένος στο δρόμο και ετοιμοθάνατος, φώναξε: "Θεέ μου, πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό;"
Και μια φωνή απ΄ τον ουρανό απάντησε: "Για να σου πω την αλήθεια, Τόμσον,δεν κατάλαβα ότι ήσουν εσύ".
Αναρωτήθηκες ποιος είναι αγνώριστος στο Θεό;
Με την πίστη στο Χριστό υπερβαίνουμε το αίσθημα του φόβου. Δεν φοβούμαστε όταν νιώθουμε ότι το προστατευτικό χέρι του Θεού είναι πάνω μας και μας φυλάει από κάθε κακό. Ο Χριστός προπορεύεται και μετατρέπει τις ήττες σε νίκες. Οι πιστοί νικούν το φόβο με την πίστη στο Θεό. Θα σας δώσω τη δύναμη να πατάτε επάνω στη δύναμη του εχθρού, είπε ο Κύριος.
Το αίσθημα του φόβου τώρα είναι διάχυτο σε όλους όσους ανήκουν στις φτωχότερες τάξεις και στη μεσαία τάξη, στους αστούς, που έχουν συρρικνωθεί αν δε έχουν εκλείψει προ πολλού. Αυτό σημαίνει άραγε ότι η πίστη της πλειονότητας των ανθρώπων έχει λιγοστέψει ή έχει χαθεί; Όχι. Ο φόβος δεν είναι δειλία. Ο κόσμος πιστεύει στο Χριστό, αλλά δεν έχει τους αγίους του, που θα τεθούν επικεφαλής. Οι άγιοι εξέλιπαν στην εποχή μας όχι η πίστη.
Ο φόβος χρησιμοποιείται ως μέσον πολιτικού ελέγχου. Στην πραγματικότητα τα κόμματα κυβερνούν με το φόβο, με την απειλή των απολύσεων, της διακοπής των μισθών και των συντάξεων, με το φόβο του θανάτου από την πείνα, την αρρώστια,την αναρχία και την ομαδική βία.
Η Εκκλησία είναι δύναμη του λαού και καταφυγή. Η Εκκλησία υπό την κατάλληλη διοίκηση μπορεί να μην επιτρέψει τους πολιτικούς να χρησιμοποιούν το φόβο ως μέσον πολιτικού ελέγχου. Η Εκκλησία είναι υπό διωγμόν όταν το ποίμνιό της υφίσταται το φόβο του θανάτου ως μέσον πολιτικού ελέγχου. Στη χρησιμοποίηση της ψυχολογικής βίας για να κάμψει το ελεύθερο φρόνημα των πολιτών η Εκκλησία αντιτείνει την πίστη στη δύναμη του Χριστού. "Ει ο Θεός μεθ΄ ημών, ουδείς καθ΄ημών".
Πώς χρησιμοποιεί κανείς το φόβο ως μέσον πολιτικού ελέγχου.Ο Χίτλερ είχε ως μότο "καταστρέψτε τα όλα με όλους τους τρόπους". Ο Στάλιν πάλι ήταν επιτήδειος στις εκκαθαρίσεις. Στις φωτογραφίες τις επίσημες των Σοβιετικών ηγετών, κάθε χρόνο στο Κρεμλίνο, έλειπαν και μερικοί, ώσπου έμειναν να φωτογραφίζονται ο Στάλιν με τους δικούς του. Ο Αμίν Νταντά σκότωνε τους πολιτικούς του αντιπάλους και τους... έτρωγε!
Ο φόβος δεν είναι ουσιαστικό γνώρισμα του ανθρώπου.Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στα ουσιώδη γνωρίσματα και στις τυχαίες ιδιότητες; Ο Αριστοτέλης έκανε διάκριση ανάμεσα στις ουσιώδεις και στις τυχαίες ιδιότητες.
Όταν αλλάζουν κάποιες τυχαίες ιδιότητες του ανθρώπου στην ουσία του ο άνθρωπος παραμένει ο ίδιος . Αυτό λέει το παρακάτω κωμικό ανέκδοτο, το οποίο παραθέτουμε από το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο των Thomas Cathcart & Daniel Klein "Ο ΠΛάτων και ο Πλατύπους μπαίνουν σ΄ ένα μπαρ, Εκδόσεις Εκδοτική. Ευχαριστούμε τις Εκδόσεις Εκδοτική, γιατί την εποχή αυτή που κινδυνέυουμε να πάθουμε οι Έλληνες ομαδική κατάθλιψη, βιβλία σαν τον "Πλάτωνα και τον Πλατύπους που μπαίνουν σ΄ ένα μπαρ" είναι ένα καλό αντίδοτο. Βέβαια η θεραπεία βρίσκεται αλλού, στο Λόγο του Θεού, αλλά σήμερα ο Λόγος του Θεού είναι υπό διωγμόν.
"Όταν ο Τόμψον έγινε εβδομήντα ετών, αποφάσισε να αλλάξει τελείως τον τρόπο ζωής του για να ζήσει περισσότερο. Ακολούθησε μια αυστηρή δίαιτα, έκανε τζόγκιν,κολυμπούσε, και έκανε ηλιοθεραπεία.Μέσα σε τρεις μόλις μήνες , ο Τόμσον έχασε δεκατρία κιλά, μείωσε την περιφέρεια της μέσης του κατά δεκαπέντε εκατοστά, και αύξησε το στήθος του κατά δώδεκα εκατοστά.Λυγερόκορμος και μαυρισμένος αποφάσισε ως αποκορύφωμα της αλλαγής να υιοθετήσει ένα καινούριο πιο νεανικό κούρεμα.Τότε, καθώς έβγαινε απ΄ το κουρείο, τον χτύπησε ένα λεωφορείο.
Καθώς ήταν πεσμένος στο δρόμο και ετοιμοθάνατος, φώναξε: "Θεέ μου, πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό;"
Και μια φωνή απ΄ τον ουρανό απάντησε: "Για να σου πω την αλήθεια, Τόμσον,δεν κατάλαβα ότι ήσουν εσύ".
Αναρωτήθηκες ποιος είναι αγνώριστος στο Θεό;
1.7.11
Απάντηση στην Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων της Ελλάδος
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
"Δηλώνουμε πως θα είμαστε έμπρακτα στο πλευρό κάθε δοκιμαζόμενου συμπολίτη μας ο οποίος τυγχάνει θύμα της κρατικής ή μη κρατικής αυθαιρεσίας και θα εξετάσουμε κάθε νόμιμο και θεσμικό τρόπο αποτελεσματικής προστασίας των συμφερόντων και των δικαιωμάτων του."
Η τελευταία ουσιαστική παράγραφος του Δελτίου σας σημαίνει ότι η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων δεν διαπιστώνει αδικήματα, τα οποία την νομιμοποιούν να ζητήσει δικαστική προστασία των πολιτών και της ίδιας, αλλά αναμένει να αναλάβει ο πολίτης να κάνει αυτό που παραλείπει να κάνει η Ολομέλεια!
Αυτό όμως δεν είναι ουσία, αλλά είναι άσφαιροι πυροβολισμοί στον αέρα!
Αν οι δικηγόροι που κατέχουν τους νόμους δεν συμφωνούν να χαρακτηρίσουν τα αδικήματα αυτών που καταχρηστικώς ασκούν την εξουσία και να ζητήσουν τη δικαστική προστασία των διωκομένων και αυτών των ιδίως ως πολιτών, από ποιους περιμένουμε να το κάνουν;
Πόσο ενθαρρυντικά μπορεί να είναι τα λόγια της Ολομέλειας πως θα είναι "έμπρακτα στο πλευρό του πολίτη";Οι δικηγόροι αμείβονται με την ώρα. Ένα ανέκδοτο για τους δικηγόρους απ΄ το βιβλίο "Ο Πλάτων κι ο Πλατύπους μπαίνουν σ΄ ένα μπαρ",των Thomas Cathcart & Daniel Clein, Εκδόσεις Εκδοτική, λέει:
"Ένας δικηγόρος στέλνει ένα σημείωμα σε έναν πελάτη: "Αγαπητέ Φρανκ. Νόμιζα ότι σε είδα στο κέντρο της πόλης χθες. Διέσχισα το δρόμο για να σε χαιρετήσω,αλλά δεν ήσουν εσύ.Ένα δέκατο της ώρας: 50 δολλάρια".
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)