Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ
Του Μ. Λαγκουβάρδου

Αφού δεν μπορούμε να εμποδίσουμε κανέναν, να ονομάζει τον εαυτό του oπως θέλει, ούτε τους άλλους, να δίνουν όποιο όνομα θέλουν, σε οποίον θέλουν, το να προ¬σπαθούμε να το επιβάλουμε, σημαίνει ότι τους δίνουμε το δικαίωμα, να μας χρησιμοποιούν, σύμφωνα με τα συμφέ¬ροντα τους. Άρα ή ορθή, ξεκάθαρη, θέση μας από την αρχή θα έπρεπε να είναι, ότι δεν μας ενδιαφέρει, πώς θα ονομάζουν οι Σκοπιανοί τον εαυτό τους, ή πώς θα τους αποκαλούν οι άλλοι. Αυτό πού ενδιαφέρει εμάς είναι, πώς θα τους ονομάσουμε εμείς. Και εμείς δεν πρόκειται να ονο¬μάσουμε ποτέ κάποιον με ένα όνομα πού δεν θέλουμε. Κα¬νείς δεν μπορεί να μας υποχρεώσει νά το κάνουμε, όπως και εμείς δεν μπορούμε νά υποχρεώσουμε κανέναν.
Ξεκάθαρη, διαμαντένια θέση από την αρχή. Αν δεν τους ενδιαφέρει, πώς θα τους ονομάσουμε εμείς τους Σκο¬πιανούς, δεν θα τους ενδιαφέρει, ο,τι και να κάνουμε, είτε με το καλό είτε με το άγριο. Αν τους ενδιαφέρει, θα ξέ¬ρουν καλά, τι ακριβώς θέλουμε και μόνον τότε, θα το λά¬βουν σοβαρά υπόψη τους. Τους νοιάζει τους Γάλλους, αν εμείς τους αποκαλούμε Γάλλους και όχι Φράγκους και τη χώρα τους Γαλλία και όχι Φραγκιά; Τους ενδιαφέρει τους Σκοπιανούς, αν οι Άραβες τους αποκαλούν Μακεδόνες ή όχι; Μας ενδιαφέρει εμάς, αν άλλοι μας αποκαλούν Γκρέκους, άλλοι Γιουνάν και άλλοι Ρουμί;
Χωρίς την υπογραφή της Ελλάδος η αναγνώριση της ονομασίας των Σκοπιανών είναι δώρο άδωρο γι΄ αυτούς, γιατί οι βλέψεις τους δεν περιορίζονται στο όνομα. Ακόμα κι αν τους αναγνωρίσουν όλα τα έθνη με το όνομα που επιθυμούν οι Σκοπιανοί δεν πέτυχαν τίποτα για τους εξής λόγους:

Πρώτον , διότι μόνον η Ελλάδα (και η ιστορική αλήθεια) θίγεται από την νόσφιση του ονόματος της Μακεδονίας εκ μέρους τους και μόνον η Ελλάδα παραχωρώντας το όνομα , τους απαλλάσσει απ΄ την κατηγορία αυτή, πράγμα που δεν μπορεί καμιά άλλη χώρα στον κόσμο να το κάνει, ούτε ακόμα και τα Ηνωμένα Έθνη

Δεύτερον, γιατί μόνο απ΄ την Ελλάδα έχουν εδαφικές αξιώσεις και μόνον την Ελλάδα μπορούν να χειραγωγούν με την απειλή να προβάλλουν κάποτε τον αλυτρωτισμό τους , πράγμα που όπως δείχνει η μέχρι τώρα συμπεριφορά τους το χειρίζονται με απόλυτη επιτυχία, όπως κάθε πονηρός επιτήδειος αντίπαλος.

Και τρίτον και το σπουδαιότερο για μας , διότι μόνον η υπογραφή της Ελλάδος έχει την νομική έννοια της παραχώρησης , δηλαδή της νόμιμης πράξης, η οποία αποτελεί νόμιμη αιτία διεκδικήσεων των Σκοπιανών εις βάρος της Ελλάδος.

Αυτό λοιπόν πού εμείς οι νεοέλληνες ως άτολμοι, ανέ¬τοιμοι όπως πάντα και αναποφάσιστοι, δεν μπορούμε να καταλάβουμε, λόγω της αδράνειας μας, ή οποία οφείλεται στην εσωτερική μας διαίρεση, αυτό το ξέρει καλά ο κάθε πονηρός και επιτήδειος αντίπαλος. Αυτοί ήταν πάντα οι Έλληνες, διηρημένοι, αλίμονο και πάντα αντρίκειοι, χωρίς πονηρία και επιτηδειότητα, αν εξαιρέσουμε τον Οδυσσέα. Τώρα ή μόνη μας ελπίδα, είναι ή πίστη μας, ότι ή αλή¬θεια και το δίκαιο θα επικρατήσουν. Άραγε πιστεύουμε και σ' αυτό, ή διέπει τη σκέψη μας ο καιροσκοπισμός και ή μι¬κροπολιτική; Πώς λοιπόν να καταλάβουν οι άλλοι, τι ακριβώς θέλουμε, αν διαρκώς πειραματιζόμαστε και αυτο¬σχεδιάζουμε; Πώς νά μας πάρουν στα σοβαρά υπ' όψη τους;
Ακόμα και τώρα, έστω δώδεκα παρά πέντε, ή λύση του προβλήματος με το όνομα των Σκοπιανών, βρίσκεται στα χέρια μας. Από μας εξαρτάται. "Αν θα ξεπουλήσουμε το όνομα της Μακεδονίας μας, αντί οποιουδήποτε ανταλλάγματος, είναι άλλο θέμα. Κανείς όμως δεν θα μπορέσει να δικαιολογηθεί, ότι δεν γινόταν αλλιώς, γιατί ή άγνοια δεν αποτελεί επιχείρημα. Γι' αυτό θα πρέπει νά το συνει¬δητοποιήσουμε πρώτα εμείς, ότι το όνομα «Μακεδονία» μόνον εμείς «μπορούμε» νά το παραχωρήσουμε είτε από αγνοία, είτε από ανικανότητα. Γιατί κανείς δεν διανοείται, νά παραιτηθεί από τα απαράγραπτα δικαιώματα του, από την ιστορία του και από τον πολιτισμό του. Αυτή είναι ή απλή, ξεκάθαρη αλήθεια, ο διαμαντένιος κόφτης των αμφι¬βολιών, όπως θα έλεγαν στην Άπω 'Ανατολή.


Απ’ το βιβλίο «Ένας ήσυχος άνθρωπος» «Εκδόσεις των Φίλων»

Μόσχου Λαγκουβάρδου,ΕΙΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟ; ΕΙΔΕΣ ΤΟ ΘΕΟ ΣΟΥ!

«Είδες άνθρωπο; είδες το Θεό σου!»
Κάποτε ένας αξιωματούχος του κράτους ταξίδευε νύχτα στη θάλασσα πάνω σ΄ ένα μικρό καϊκι , στο οποίο δεν υπήρχε κανείς άλλος εκτός απ΄ τον αμίλητο τιμονιέρη και τον ίδιο. Ο αξιωματούχος ήταν ένας κούφιος άνθρωπος . Φλυαρούσε ασταμάτητα χωρίς σεβασμό στον απλό τιμονιέρη και στην υπεύθυνη κι επικίνδυνη εργασία του, της πλοήγησης μέσα στη νύχτα . Ανίκανος να νιώσει την παραμικρή συγκίνηση από το δέος της νυχτερινής θάλασσας και το μεγαλείο του έναστρου ουρανού.

Κάθε τόσο έκανε στον απλό ναυτικό, αν και δεν έπαιρνε καμιά απάντηση, ερωτήσεις του τύπου «πήγες εκεί, είδες εκείνο, γνώρισες ετούτο, ξέρεις το άλλο…» «Α, έχασες πολλά πράγματα» απαντούσε ο ίδιος. Κάποια στιγμή ο συνεχής και σταθερός ήχος της μηχανής διακόπηκε. Η μηχανή αφού ξερόβηξε μερικές φορές σταμάτησε και το μοναδικό γαλάζιο φωτάκι στην καμπίνα έσβυσε. Τότε μέσα στον τρόμο του σκοταδιού ακούστηκε η φωνή του καϊκιέρη» «Κολύμπι ξέρεις;» «Όχι» είπε κλαψουρίζοντας ο αξιωματούχος. «Έχασες τη ζωή σου»!

« Είδες άνθρωπο; Είδες το Θεό σου» δίδασκε ο άγιος Ησύχιος! Η σκέψη αυτή ότι ο κάθε άνθρωπος είναι πολύτιμος για το Θεό και για τους άλλους ανθρώπους δεν είναι απλώς μια θεωρία χωρίς πρακτικές συνέπειες. Η μεγαλύτερη από όλες τις συνέπειες στην ιστορία της ανθρωπότητας είναι η θυσία του Ιησού! Ο Ιησούς πέθανε στο σταυρό για τον κάθε άνθρωπο, όπως ομολόγησαν άλλωστε οι ίδιοι εκείνοι που τον σταύρωσαν. «Συμφέρει» είπαν αιτιολογώντας την πράξη τους « να πεθάνει ένας άνθρωπος για όλους τους άλλους».

Στη Χριστιανική Διδασκαλία η ανθρώπινη μορφή ως εικόνα του ίδιου του Θεού είναι πάντοτε σεβαστή ως απόλυτη αξία ! Ουδέποτε ξεπέφτει ο σεβασμός της ανθρώπινης μορφής όσο οι πολίτες ζουν σε καθεστώς ελευθερίας και δημοκρατίας.. Ο σεβασμός του ανθρώπου είναι η ίδια η ουσία της ελευθερίας και της δημοκρατίας και η βάση για την αναγνώριση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το αντίθετο συμβαίνει στα ολοκληρωτικά καθεστώτα , όπου με διάφορες προφάσεις παραβιάζονται κάθε φορά τα ανθρώπινα δικαιώματα , σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Σήμερα νιώθει κανείς ότι ζη σε καθεστώς ελευθερίας και δημοκρατίας ή νιώθει ότι ζη σε καθεστώς απόλυτης εξουσίας της κάθε κυβέρνησης , με την πρόφαση της εκλογικής διαδικασίας; Το παράδοξο είναι ότι ενώ δεν υπάρχει κανείς από εμάς που να μην θεωρεί τον εαυτό του πολύτιμο , εντούτοις δεν θεωρούμε το ίδιο πολύτιμους και τους άλλους! Ποιος λογικός άνθρωπος θα περίμενε να τον πάρουν στα σοβαρά, αν υποτιμούσε οποιονδήποτε θεωρώντας τον εαυτό του ανώτερο από τους άλλους;

Καθένας που παίρνει τη θέση απ΄ το διπλανό του αντί να του παραχωρήσει τη θέση του , δείχνει ότι θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από αυτόν , αγνοώντας ότι για τον καθένα ο εαυτός του είναι πολύτιμος. Αν και για τίποτε στον κόσμο δεν είμαστε τόσο βέβαιοι , όσο είμαστε βέβαιοι ότι ο εαυτός μας είναι πολύτιμος. Πόσο ανόητος θα ήταν αυτός που θα αγνοούσε μια τόσο απόλυτη βεβαιότητα;

Κι όμως αυτό γίνεται στις μέρες μας , ιδιαίτερα με τους πολιτικούς, αλλά και με τον κάθε πολίτη , όταν ο ένας πάει να πάρει τη θέση απ΄ τον διπλανό του, αντί να του παραχωρήσει τη δική του θέση. Σε άλλους καιρούς που οι ανθρώπινες αξίες δεν γνώριζαν αυτόν τον ευτελισμό οι άνθρωποι είχαν φιλότιμο. Οι αληθινοί άνδρες σέβονταν τους άλλους ακόμα και τους αντιπάλους τους και τους εχθρούς τους. Θυμηθείτε τη στάση του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα μέλη της αιχμάλωτης οικογένειας του Δαρείου!

Οι αληθινοί άντρες αναγνώριζαν τη μοναδική αξία του κάθε ανθρώπου! Ο Θουκυδίδης έλεγε, ότι κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν αισθάνεται χαρά, όταν κάποιος προβάλλει ο ίδιος τον εαυτό του. Είναι τόσο φυσικό αυτό, ώστε όλοι μας νιώθουμε άβολα, όταν κάποιος έχει τόσο μεγάλη έλλειψη φιλότιμου και ευαισθησίας, ώστε να μιλάει και να προβάλλει τον εαυτό του, αντί να αφήνει τους άλλους να μιλήσουν γι΄ αυτόν.

Μ.Λαγκουβάρδου, Ο κόσμος της εποπτείας και ο κόσμος της ανάμνησης

Ο κόσμος της εποπτείας και ο κόσμος της ανάμνησης

“ Homo mortalis deus”,( Κικέρων) (Θνητός Θεός ο άνθρωπος)

Κάθε φορά που μιλάμε για την Πίστη με το Λουκιανό, πάντοτε προβάλλει την ίδια αντίρρηση: «Δεν δέχομαι ότι ο Θεός ασχολείται με εμένα, το σκουλήκι. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι κρατάει μπακαλο-τέφτερο και καταγράφει τις αμαρτίες μου.» Ώσπου μια φορά του είπα: «κι αν αυτό γίνεται από σένα τον ίδιο; Αν ο άνθρωπος είναι ένα βιβλίο που γράφεται μόνο του; Βιβλία θ’ ανοίξουν, λέει η Γραφή στην τελική κρίση». Έκτοτε δε ξανακάναμε συζήτηση με το Λουκιανό περί Θεού.

Σύμφωνα με τη Χριστιανική Διδασκαλία ο Θεός έπλασε τον κόσμο τέλειο! Η Δημιουργία του Θεού είναι ανοιχτό βιβλίο που περιέχει τα πάντα! Η ψυχή του ανθρώπου μπορεί να γνωρίσει τα πάντα , το Σύμπαν ολόκληρο, ως ανάμνηση χωρίς τη μεσολάβηση των αισθήσεων (εποπτεία). (Δεν είναι ανάγκη να σκοτώσει κανείς για να μάθει ότι ο φόνος είναι κακός.)

Μια φορά σημείωσα σ΄ ένα λογοτεχνικό βιβλίο τον αριθμό τηλεφώνου ενός γραφείο τουρισμού.(Συνηθίζω να φέρω μαζί μου κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο που το χρησιμοποιώ συχνά και σαν σημειωματάριο). Όταν χρειάστηκα τον αριθμό είχα ξεχάσει σε ποιο βιβλίο τον σημείωσα. Είχα διαβάσει κάπου ότι μπορείς να θυμηθείς παλιά ξεχασμένα πράγματα με την αυτοσυγκέντρωση. Σύμφωνα με το βιβλίο περί αυτοσυγκέντρωσης έπρεπε να χαλαρώσω για να θυμηθώ. Πράγματι χαλάρωσα με κάποια τεχνική με σκοπό να θυμηθώ ποιο ήταν το βιβλίο που είχε τον αριθμό τηλεφώνου του γραφείου τουρισμού της Νομαρχίας Λαρίσης. Σχεδόν με είχε μισο- πάρει ο ύπνος κι όταν ξύπνησα αντί να θυμηθώ το βιβλίο θυμήθηκα τον αριθμό! Πήρα χαρτί και μολύβι και τον έγραψα!

Αναφέρω το παράδειγμα αυτό γιατί δείχνει ότι καταγράφονται στη μνήμη μας πολλά πράγματα, για τα οποία δεν έχουμε ιδέα. Αμέτρητες πληροφορίες περνούν από κάθε μάτι το δευτερόλεπτο και η μνήμη τις καταγράφει. Υπάρχει ολόκληρος κόσμος της ανάμνησης. Ίσως ολόκληρο το σύμπαν. Φαίνεται ότι κάθε άνθρωπος είναι ολόκληρο το σύμπαν.

Ας υποθέσουμε ότι ολόκληρο το σύμπαν καταστράφηκε κι απόμεινε ένας μόνον άνθρωπος. Στην περίπτωση αυτή ο Θεός μπορεί να ξαναφτιάξει το Σύμπαν αυτή τη φορά όχι εκ του μηδενός, αλλά από τα στοιχεία του ενός αυτού ανθρώπου! Η σκέψη αυτή , αν και διατυπώνεται ως υπόθεση είναι βέβαιη και αληθινή ,γιατί είναι η πραγματικότητα. Το ίδιο φαίνεται ότι συμβαίνει και στον κόσμο της ανάμνησης!

Ο λόγος για τον οποίο κάνουμε την υπόθεση αυτή είναι ο εξής: σε περίπτωση που η ζωή στον άλλο κόσμο είναι ζωή στον κόσμο της ανάμνησης, ο κόσμος της ανάμνησης θα ήταν μια στενή φυλακή για κάποιον που ζη και κινείται με τη σκέψη, αν ο κόσμος αυτός δεν είχε τίποτα άλλο παρά μόνο τις αναμνήσεις καθενός από εμάς. Σε καμία περίπτωση η φυλακή αυτή δεν θα μπορούσε να είναι παράδεισος για καμιά ανθρώπινη ψυχή. Άρα ο κόσμος της ανάμνησης είναι απέραντος τουλάχιστον όσο απέραντος είναι και ο κόσμος της εποπτείας, δηλαδή το Σύμπαν ολόκληρο μέσα στο οποίο ζούμε τώρα. Αν ο κόσμος της ανάμνησης ήταν μόνο οι αναμνήσεις που θυμούμαστε και τίποτε άλλο, θα ζούσαμε αιωνίως μέσα σε μια αφόρητη κόλαση..

Αυτή είναι η φοβερή κόλαση για κείνους που είναι προσκολλημένοι στα πάθη τους και δεν μπορούν αιωνίως να θεραπεύσουν τις αναμνήσεις τους (μετάνοια) και να απελευθερωθούν από αυτές. Με αυτήν την έννοια πολλοί εύχονται να μην ξανα-υπάρξουν, μάταια γιατί δεν έχουμε επιλογή ανάμεσα στην ύπαρξη και την ανυπαρξία, αλλά ανάμεσα στην ευτυχισμένη ύπαρξη και στην μη ευτυχισμένη, όπως φαίνεται κι από αυτή εδώ τη ζωή.

Ο πόλεμος κατά της ωριμότητας

ΔΟΚΙΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ του Μ.Ε.Λαγκουβάρδου



Ο πόλεμος κατά της ωριμότητας

<> (Lorca)
(Κουβαλάνε τη μάταιη αστρονομία της βίας μέσα στο κρανίο τους)

Ο πόλεμος κατά της ωριμότητας ξεκινάει απ΄ την Εκπαίδευση. Παραγκωνίζεται η μόρφωση των νέων για να πληγεί η ωριμότητα, η υπευθυνότητα και η ελευθερία της σκέψης. Ο ώριμος, ο ενήλικος, αυτός που έχει το πνεύμα του ελεύθερο δεν χειραγωγείται και δε γίνεται υπάκουος καταναλωτής. Δίχως την αληθινή μόρφωση ο άνθρωπος γεράζει και δε γίνεται ώριμος και ενήλικος, αλλά παραμένει "μεγάλο παιδί". Τα χρόνια δε δίνουν σοφία αλλά γεράματα. Παραμελώντας τη μόρφωση καταδιώκουμε την ωριμότητα, την υπευθυνότητα και την ελευθερία του ανθρώπου. Πρ΄γματι η ωριμότητα σπανίζει στις μέρες μας! Γέροι μαλώνουν για το ποδόσφαιρο και την πολιτική και παίζουν γροθιές και μπαστουνιές!
Είδαμε μια τέτοια γεροντομαχία μεγάλων παιδιών μια φθινοπωρινή μέρα με λιακάδα.στην Πλατεία Ταχυδρομείου, στη Λάρισα. Δυο γέροι με τρεμάμενα πόδια μάλωναν για την πολιτική ή για το ποδόσφαιρο! Με το ένα χέρι έδιναν χτυπήματα ο ένας στον άλλον (τα περισσότερα στον αέρα) και με το άλλο συγκρατιόνταν από αυτούς που τους βοηθούσαν να στέκονται στα πόδια τους!
Όποιος θέλει να αγωνιστεί για την ωριμότητα, την υπευθυνότητα και την ελευθερία του πολίτη, πρέπει να αγωνιστεί για να υπερασπιστεί το δικαίωμα των νέων στη μόρφωση. Πρώτη φορά στην ιστορία του κόσμου οι άρχοντες ωμά και απροκάλυπτα δηλώνουν ότι η Εκπαίδευση δεν έχει στόχο να μορφώσει τους νέους όπως ορίζει το Σύνταγμα για να γίνουν ώριμοι και ελεύθερα σκεπτόμενοι πολίτες.
Η Εκπαίδευση παρέχει στους νέους μόνο γνώσεις απαραίτητες για την επαγγελματική τους κατάρτιση, αν και ξεχνάει να αναλάβει και την ευθύνη να τους αποκαταστήσει επαγγελματικώς. Άρα η τόση φροντίδα της για το επάγγελμα χωρίς τη μόρφωση και την υπευθυνότητα ,στην πραγματικότητα είναι πρόφαση για να πληγεί και εξαφανιστεί ο ώριμος πολίτης, πράγμα που συμβαίνει ήδη στις μέρες μας με τους ανώριμους πολίτες με άσπρα μαλλιά.
Ο αγώνας του σκεπτόμενου πολίτη για την ωριμότητα δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσον με στόχο να εισέλθη κάποτε στην πολιτική η σύνεση, η πείρα και η σοφία, ώστε να αναλάβουν την πολιτική εξουσία ώριμοι πολίτες, που θα σταματήσουν την αυτοκτονία της Γης!
Θα μου ζητούσες ίσως, ευγενικέ αναγνώστη, να σου δείξω έναν ώριμο και έναν ανώριμο πολίτη για να φανεί με ποιο κριτήριο αποτιμούμε την ωριμότητα και με ποιο την ανωριμότητα. Πράγματι υπάρχει ασφαλές κριτήριο για τη διάκριση του ωρίμου απ΄ τον ανώριμο πολίτη. Πρόκειται για το ίδιο κριτήριο, που ισχύει απ’ τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα για τη διάκριση του ενηλίκου και του ανηλίκου. Φυσικά δεν είναι ασφαλές κριτήριο η ηλικία, γιατί καθένας γνωρίζει ότι κυκλοφορούν ανάμεσά μας «μεγάλα παιδιά», ανώριμοι πολίτες, απ΄ τους οποίους κινδυνεύει όχι μόνο ο πολιτισμός αλλά και η ζωή στη Γη!
Ένα απλό ουσιαστικό κριτήριο ενηλικότητας είναι η συγχώρηση με την έννοια ότι δεν προβάλλουμε τα λάθη μας στους άλλους και αναλαμβάνουμε την ευθύνη οι ίδιοι για τις πράξεις μας. Τα πιο πολλά <<μεγάλα παιδιά>> αν και έφτασαν στην ηλικία του ώριμου ανθρώπου δεν απέκτησαν την ωριμότητα να κατανοήσουν και να συγχωρήσουν τους γονείς τους, ιδίως τον πατέρα, το σύμβολο της ωριμότητας

Μόσχου Λαγκουβάρδου, Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μόσχου Λαγκουβάρδου, Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

--------------------------------------------------------------------------------

Η ιδέα που έχουμε για το λόγο δείχνει τη στάση μας απέναντι στο Λόγο του Θεού. Αν ο λόγος δεν είναι για μας παρά ένας κώδικας μεταφοράς πληροφοριών, όπως τον θεωρούν πολλοί , αυτό σημαίνει πρώτον ότι δεν διακρίνουμε την ανθρώπινη φύση απ΄ τη φύση των ζώων και δεύτερον είναι ακατανόητα για μας τα λόγια ότι ο Λόγος του Θεού είναι Θεός. Ο λόγος πράγματι μεταφέρει πληροφορίες καθώς και αισθήματα και επιθυμίες, το ίδιο όπως με κάποιους ανάλογους τρόπους γίνεται και στα ζώα., αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Ο λόγος είναι η αληθινή μας φύση, αυτό που μας ξεχωρίζει απ΄ τα ζώα. Με το λόγο δεχόμαστε το πνεύμα του Θεού, που όπως λέει η Γραφή ερευνά τα βάθη του ανθρώπου και του Θεού.

Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί το λόγο και για να μιλάει με τον εαυτό του. Αν ο λόγος μεταφέρει μόνο πληροφορίες, σε ποιον μεταφέρει πληροφορίες, όταν μιλάει στον εαυτό του; Είναι φανερό ότι ο λόγος στην περίπτωση αυτή δεν μεταφέρει απλώς πληροφορίες ή σκέψεις ,αισθήματα και επιθυμίες, αλλά ΕΙΝΑΙ σκέψεις και αισθήματα και επιθυμίες, είναι η ίδια η ουσία του ανθρώπου, που σκέφτεται, νιώθει ή επιθυμεί. Ο λόγος του ανθρώπου είναι ο άνθρωπος, το ίδιο όπως ο Λόγος του Θεού είναι Θεός. (Ευαγγέλιο του Ιωάννη).

Ο λόγος στα μαθηματικά έχει την έννοια της σχέσης. Πράγματι αρχίζουμε να νιώθουμε ότι είμαστε πρόσωπα όταν συνειδητοποιούμε ότι βρισκόμαστε σε σχέση με τον κόσμο, με τους άλλους, ακόμα και με τον εαυτό μας και με το Θεό, ως τον εαυτό του εαυτού μας.! Αν δεν καταλαβαίνουμε τη σχέση μας με τον κόσμο ή αν η σχέση μας είναι από φόβο ή από ιδιοτέλεια νιώθουμε την απώλεια του λόγου. Βρισκόμαστε μπροστά στο κενό και η ζωή μας δεν έχει κανένα νόημα. Αναζητούμε τον λόγο, που είναι η Αγάπη.

Η αγάπη για τα πάντα, ακόμα και γι΄ αυτούς που μας στενοχωρούν είναι η Γνώση του αληθινού Θεού που είναι ο Λόγος του Θεού. Δίχως την αγάπη αυτή ούτε εμείς ξέρουμε το Λόγο του Θεού, ούτε Εκείνος μας ξέρει. <<Ουκ οίδα υμάς >> (δε σας ξέρω), είπε.

Ο λόγος δεν είναι απλώς ένας κώδικας μετάδοσης πληροφοριών. Αν ο λόγος είναι απλώς ένας κώδικας επικοινωνίας , (παρόμοιους κώδικες έχουν και τα ζώα), αν ο λόγος δεν είναι η αληθινή μας φύση, δεν έχουμε καμιά ελπίδα, δεν βρίσκουμε κανένα νόημα στη ζωή μας. Περπατούμε στο σκοτάδι ώσπου να συνειδητοποιήσουμε ότι ο λόγος είναι το φως της ζωής. Έχουμε την αίσθηση του κενού που μας οδηγεί στην απελπισία.

Μόσχου Λαγκουβάρδου,ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΓΑΛΑΖΙΟΣ,ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΑΣΙΝΟ

ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΓΑΛΑΖΙΟΣ, ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΑΣΙΝΟ!
( Με λύπη κι ευσπλαχνία για τη ζωή και την υγεία των παιδιών μας)
Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Οι Έλληνες είμαστε λαός με αισθητική καλλιέργεια. Αγαπάμε την ομορφιά παντού ιδίως στα χρώματα. Μας κατάλαβαν οι πολιτικοί γι΄ αυτό δίνουν έμφαση στα χρώματα, στο πράσινο, στο γαλάζιο, στο κόκκινο, στο πορτοκαλί.. Εγώ π.χ. ώσπου να χάσω τα μισά και περισσότερα δόντια μου διάλεγα τις οδοντογιατρούς μου απ΄ την ομορφιά τους. Και το δήμαρχο έτσι τον ψήφισα, γιατί είχε ωραίο χαμόγελο! Όλοι έτσι κάνουμε. Ποιος ξέρει την ψυχή του άλλου; Θα μου πείτε το δέντρο απ΄ τους καρπούς του φαίνεται τι δέντρο είναι, αν είναι καλό ή αν είναι σαπρό.
Συμβαίνει κάτι εκπληκτικό στη Θεσσαλία.. Ο ξένος το βλέπει αμέσως ενώ οι Θεσσαλοί το συνήθισαν. Το εκπληκτικό είναι ότι σε ολόκληρο το Θεσσαλικό κάμπο δεν υπάρχει ούτε ένα δέντρο. Μίσησαν τα δέντρα τους οι Θεσσαλοί; Δεν θέλουν τους καρπούς τους; Ούτε τη σκιά τους; Αν το ‘βλεπε κανείς στον ύπνο του θα ξυπνούσε, γιατί είναι ένας πραγματικός εφιάλτης. Μα οι Λαρισαίοι είναι ικανοί να κάψουν τη Λάρισα για το ποδόσφαιρο. Για το ποτάμι τους που πρασίνισε απ΄ τις ακαθαρσίες των βατράχων δεν ενοχλείται κανείς.
Στο χωριό μου αποτελούσε ποινικό αδίκημα το να αφήνει κανείς εκτεθειμένα απόνερα στην αυλή του. Στη Λάρισα του πολιτισμού ολόκληρο είναι μια απέραντη εστία μολύνσεως και κανείς δε μιλάει. «Περιμένουν να πεθάνει η μισή Λάρισα για να ενδιαφερθούν και να ενεργήσουν», λέει ο Γιάννης στην ταβέρνα. «Γιάννη, είναι ένα αποκλίνον πρόβλημα η μόλυνση του Πηνειού και γενικά η μόλυνση του περιβάλλοντος». Ο Γιάννης δεν καταλαβαίνει και με το δίκιο του, τι είναι «αποκλίνον πρόβλημα».
Ήμουν έτοιμος να του εξηγήσω τον όρο και να του συστήσω να διαβάσει το βιβλίο του Γερμανού Σουμάχερ «Οδηγός για το Περίπλοκο». Προτίμησα ν’ αποφύγω τη θεωρητικολογία. «Γιάννη, αποκλίνον, δηλαδή άλυτο πρόβλημα είναι όταν προσπαθείς να ξύσεις τη μύτη σου με το γάντι της πυγμαχίας!» Κάπως έτσι προσπαθούν να λύσουν τα άλυτα προβλήματα στη Νέα Εποχή. «Θα πεθάνουμε από χολέρα !» «Θα φταίει ο Δήμαρχος;» « Εμ , ποιος θα φταίει;» «Θα φταίει το πνευματικό χλωροφόρμιο. Η Λάρισα βρωμάει πνευματικό χλωροφόρμιο» Ο Γιάννης στην ταβέρνα κόκκινος απ΄’ το τσίπουρο δεν πρέπει να συγχιστεί άλλο. Είναι φανερό ότι δεν με καταλαβαίνει. «Εγώ ήπια, ετούτος μέθυσε» σκέφτεται.
Τι εννοώ «πνευματικό χλωροφόρμιο»; Εννοώ την παθητικότητα, την συνήθεια του Λαρισαίου πολίτη στην ήττα! Την παγίδευσή του στο ποδόσφαιρο, το μπλέξιμό του με τον κομματισμό και την μικροπολιτική! «Τι να κάνουμε;» Γράφω αυτό το άρθρο για το πράσινο ποτάμι και το γαλάζιο Δήμαρχο. Και πρέπει να γράφω ώσπου να κουραστούν να με βλέπουν. Η σιωπή τους θα σπάσει κάποτε!
Tί να κάνουμε, ευγενικέ αναγνώστη; Αν σ’ ενοχλεί το πνευματικό χλωροφόρμιο μπορείς να κάνεις κάτι για την αφύπνιση των αρχών. Όσο για μένα σκέφτομαι αντί να πληρώσω τρεις χιλιάδες ευρώ για ένα βιβλίο μη εμπορικό που κανείς δεν το διαβάζει να τυπώσω μερικές χιλιάδες έντυπα με αυτές μόνο τις φράσεις. «Το να βλέπεις το άδικο και να σωπαίνεις είναι δειλία. Διαμαρτύρομαι για τη μόλυνση. Υπογραφή………………..» και να τα μοιράσω στους Λαρισαίους για να τα στείλουν στις Αρχές με την υπογραφή τους.
Αλλά να μην περιμένουν ότι θα τους ξαναχαμογελάσει ο Δήμαρχος ή ότι θα τους συμπαρασταθεί ο βουλευτής σε κάποιο πρόβλημά τους!
Οι Έλληνες είμαστε αισθητικός λαός κι αγαπούμε τα χρώματα και τα χαμόγελα. Η μακαρίτισσα γιαγιά μου, η Βασιλική, ευχόταν για μένα το ομηρικό «Αλάβρισον», που θα πει «είθε αφθονία αγαθών για σένα» (Όλβω βρίθον), <<μα εσύ γελιέσαι μ’ ένα λουλούδι.>> συμπλήρωνε θλιμένα. Πώς όχι όταν λαός ολόκληρος γελιέται με ένα χρώμα όπως π.χ. με το γαλάζιο οι Λαρισαίοι, αυτή την εποχή!
Κάποιος γιατρός μου είπε και πρέπει να είναι αλήθεια, πως το οξυγόνο αποθηκεύεται. Άρα μια ανάβαση κάθε βδομάδα ή κάθε δεκαπέντε μέρες σ΄ ένα βουνό φτάνει για να αποθηκεύσουμε το απαραίτητο οξυγόνο για την υγεία μας. Το μόνο εύκολο, να ανεβείς σε κάποιο βουνό ή έστω σε κάποιο λόφο, τώρα που φαίνεται ότι δεν κινδυνεύεις από λαθρομετανάστες γιατί όποιος μείνει λίγο στην Ελλάδα γίνεται ανθρωπινότερος!


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτό είναι το τελευταίο άρθρο στη Λαρισαϊκή εφημερίδα «ΚΟΣΜΟΣ». Αντί να σπάσει η «σιωπή των Αρχών», ευγενικέ αναγνώστη, έσπασε ο λόγος του αρθρογράφου!

Μόσχου Λαγκουβάρδου, ΕΝΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΓΙ' ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

ΕΝΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ
Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Αν το παιδί σας έχει κλίση στις Τέχνες, όπως είχα εγώ, να ψάξετε να δείτε μήπως δεν αγαπάει κανένα επάγγελμα.. Εγώ π.χ. δεν αγάπησα ποτέ κανένα επάγγελμα. Μου άρεσε να κάθομαι και να αγναντεύω τα σύννεφα στον ουρανό, αλλά κανένας δεν σε πληρώνει να κάθεσαι και να απολαμβάνεις την ομορφιά που έχει αυτός ο κόσμος, το πράσινο, τα δέντρα, τις λίμνες, τα ποτάμια, τα βουνά και τις θάλασσες…
Τι να κάνει λοιπόν κανείς που δεν θέλει να κάνει τίποτα και έχει ανάγκη να πληρώνεται γιατί δεν είναι πλούσιος, ώστε να κάθεται και να μην του λείπουν τα χρήματα; Αυτό είναι μεγάλο άλυτο πρόβλημα που ίσως δεν είναι άσχετο με το πρόβλημα της ανεργίας. Την ανεργία δεν την αντιμετωπίζουν μόνον αυτοί που δεν έχουν δουλειά, αλλά κι αυτοί που δεν θέλουν ή και δεν μπορούν να δουλέψουν σε οποιαδήποτε δουλειά. Ξέρω κάποιον που δεν θα μπορούσε ποτέ να δουλέψει σε δουλειά με αίματα, γιατί μόλις δει αίμα λιποθυμάει!
Άλλος πάλι δεν μπορεί να δουλέψει σε δουλειά υποτιμητική. Ο Κικέρων ο αρχαίος αυτός Ρωμαίος φιλόσοφος είχε διακρίνει τα επαγγέλματα σε ανώτερα και σε κατώτερα. Ανώτερα θεωρούσε τα πνευματικά στα οποία καταναλώνεις φαιά ουσία και κατώτερα θεωρούσε τα χειρωνακτικά, στα οποία χρειάζεται μόνο η σωματική ενέργεια.!
Η διάκριση αυτή κατά τη γνώμη μου είναι εντελώς αυθαίρετη και ανυπόστατη. Να σας φέρω ένα παράδειγμα. Μεταφερθείτε με τη φαντασία σας στη Νάπολη, στο λιμάνι, όπου ένας βαρκάρης με φωνή όμορφη σαν του Καρούζο τραγουδάει κάποιο ναπολιτάνικο σκοπό την ώρα που ξανοίγεται με τη βάρκα του στο πέλαγος. Το να ψαρεύεις και να τραγουδάς δεν είναι πνευματικό και είναι πνευματικό να σχεδιάζεις με το μυαλό σου πώς θα διευρύνεις τα υπερκέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων σε βάρος των φτωχών; Στην Ορθόδοξη Παράδοση δεν διακρίνεται η πνευματικότητα με αυτόν τον τρόπο, αλλά ανάλογα με το ήθος.
Έχοντας στο νου μου κάποιο επάγγελμα, που μετά χαράς θα το ασκούσα κι εγώ, αν το ήξερα από νωρίς κι αν είχα όλες τις προϋποθέσεις που χρειάζονται , θα πρότεινα σε κάποια δυνατή και εμπνευσμένη Κυβέρνηση , αν υπήρχε, τον τρόπο να λύσει αυτομάτως το πρόβλημα της ανεργίας. Εννοώ το επάγγελμα του «εισοδηματία»!
Μια ισχυρή και φωτισμένη Κυβέρνηση θα μπορούσε να ονομάσει όλους τους ανέργους «εισοδηματίες» και να επιβάλει σ΄ αυτούς «φόρο εισοδήματος» που αναλογεί στο χρόνο που ξοδεύουν στις καφετέριες! Με αυτόν τον τρόπο εξαφανίζεται η ανεργία αφού κανείς δεν θα μιλάει γι΄ αυτήν κι ούτε τα λεξικά θα την γράφουν. Άλλωστε η αναγνώριση «πλασματικού» χρόνου εργασίας είναι κεκτημένο δικαίωμα (!) των δημοσίων υπαλλήλων και δεν υπάρχει λόγος να μην αναγνωριστεί ο «πλασματικός» χρόνος και στον ιδιωτικό τομέα.
Όσον αφορά στο επάγγελμα του «εισοδηματία» στο οποίο αναγνωρίζεται η επαγγελματική ιδιότητα του να εισπράττει κανείς χρήματα ,(το ανώτερο για μένα επάγγελμα!) έχει κι αυτό τις δυσκολίες του. Είχα ένα φίλο εισοδηματία στη Βέροια
Που ξεχνούσε που βρίσκονται τα διαμερίσματά του στη Θεσσαλονίκη, όταν ήταν να πάει να εισπράξει τα ενοίκια απ΄ τους κακοπληρωτές τους.
Το επάγγελμα του εισοδηματία αναγνωρίζεται σιωπηρά γι΄ αυτούς που κάθονται και τους πληρώνει το κράτος, ενώ δεν αναγνωρίζεται γι΄ αυτούς που κάθονται και τους πληρώνει ο πατέρας τους ή η μητέρα τους! Δίκαιο είναι να αναγνωριστεί και γι΄ αυτούς .Είναι πράγματι ωραίο επάγγελμα, ξεκούραστο και ανέξοδο, ιδίως τώρα που δεν χρειάζεσαι παρά ένα κινητό τηλέφωνο, ούτε γραφείο, ούτε υπαλλήλους, εκτός αν
το θέλεις για ερημητήριο η για καταφύγιο μακριά απ΄ την καθημερινή φθορά.

Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου, ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ

ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Τον πατέρα μου Μανώλη, Κρητικό απ’ το Άνω Τριπόδο Μυλοποτάμου Ρεθύμνου, δεν τον θυμάμαι καθόλου. Ήμουν δύο ετών όταν σκοτώθηκε στο Αρμενοχώρι της Φλώρινας, το 1944. Ευτυχώς η εκ μητρός γιαγιά μου Βασιλική είχε τη σοφία και την αγάπη να μου μιλάει συχνά από μικρό παιδί για τον πατέρα μου με τέτοιο θαυμασμό, ώστε κατάφερε να βάλει μέσα στην καρδιά μου την εικόνα ενός ηρωικού και εξιδανικευμένου πατέρα!

Χάρις στη γιαγιά μου, απέκτησα δυο πατέρες, έναν πραγματικό, το Χρήστο απ΄ τη Σπερχειάδα Λαμίας ( η μητέρα μου ξαναπαντρεύτηκε μετά από λίγα χρόνια από το θάνατο του πατέρα μου) κι έναν ιδανικό το Μανώλη, από το Μυλοπόταμο. Πιστεύω ότι η ύπαρξη δύο πατέρων κι η αγάπη μου γι΄ αυτούς, με βοήθησε να δεχθώ με όλη μου την καρδιά τον Πατέρα-Θεό και τους Πατέρες της Εκκλησίας , της οποίας έγινα με τη δύναμη και με τη χάρη του Θεού πιστό τέκνο της.

Η ύπαρξη του ιδανικού πατέρα με έκανε να επιθυμώ με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου να τον γνωρίσω πως ήταν για να γνωρίσω κι εγώ καλύτερα τον εαυτό μου. Χάρηκα όταν ύστερα από σαράντα χρόνια έμαθα από μια γριά γυναίκα ότι ο πατέρας μου έγραφε και με λαχτάρα πήγα στο σπίτι της να πάρω ένα ημερολόγιό του. Ήταν ένα χοντρό τετράδιο σαν αυτά που τηρούσαν οι μπακάληδες για τις λογιστικές τους καταγραφές. Απογοητεύθηκα όταν είδα ότι ο πατέρας μου δεν είχε γράψει τίποτα για τον εαυτό του, ούτε μια σειρά να λέει πως σκέφτεται και τι νιώθει.

Έτσι ξαναγύρισα στην παλιά μέθοδο να προσπαθώ να ανακαλύψω ποια ήταν τα αγαπημένα του πράγματα από εκείνα που ήθελε να έχει μαζί του, κυρίως από εκείνα που ήθελε να φωτογραφίζεται μαζί τους. Ευτυχώς αγαπούσε πολύ τις φωτογραφίες. Μου άφησε ένα μεγάλο άλμπουμ με πάμπολλες φωτογραφίες του, ώστε είχα πλούσιο υλικό να μελετώ την ψυχική ιδιοσυγκρασία του και μέσω αυτής και τη δική μου.

Με γνώμονα την ανακάλυψη της ψυχής κατέγραψα τα αγαπημένα πράγματα του πατέρα μου ανάλογα με τη συχνότητα που εμφανίζονται στις φωτογραφίες του. Αναφέρω εδώ μερικά κατά σειράν σπουδαιότητας. Ο πατέρας μου αγαπούσε να φωτογραφίζεται με έναν ή περισσότερους φίλους του κι έγραφε και τα ονόματά τους πίσω απ΄ τις φωτογραφίες. Είναι οπωσδήποτε χαρακτηριστικό το ότι δεν του άρεσε ποτέ να φωτογραφίζεται μόνος του, χωρίς κάποιο αγαπημένο πράγμα κοντά του. Μετά τους φίλους τη σειρά είχαν τα παιδιά, οι σκύλοι, τα δέντρα, το όπλο του, η κάπα του κ.α.

Αν ψάξει κανείς θα ανακαλύψει πολλά ψυχικά γνωρίσματα κληρονομημένα απ’ τους γεννήτορές του. Όσο για μένα, έμοιασα τον πατέρα μου στα αγαπημένα πράγματα που δεν ήθελε να τα αποχωρίζεται με την αγάπη μου στα βιβλία.Πάντα κουβαλάω αγαπημένα βιβλία μαζί μου. Ο πρωτότοκος γιος μου που έχει και το όνομα του πατέρα μου, ο Μανώλης, πήρε από αυτόν την αγάπη για το γράψιμο στο στυλ του παππού του. Πιο πολύ του αρέσει να αντιγράφει τις σκέψεις των άλλων και ποτέ δεν μιλάει για τον εαυτό του, μέχρι τώρα τουλάχιστον. Το αντίθετο με εμένα που μετέτρεψα τα άρθρα μου στον τύπο σε προσωπικό μου ημερολόγιο! Ευτυχώς ο κόσμος ,όχι μόνο δε δυσανασχετεί με το είδος αυτό της αυτοβιογραφικής γραφής, αλλά όπως φαίνεται του αρέσει κιόλας!

Μόσχου Λαγκουβάρδου, ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΟΥ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ

<< ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΟΥ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ>>- Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Συνήθως όταν γράφεις ,κάποιο θέμα μονοπωλεί το ενδιαφέρον σου και θέλεις να γράψεις τις σκέψεις σου και τα αισθήματά σου επάνω σ΄ αυτό. Σκέψεις και αισθήματα γεμίζουν το μυαλό σου και θέλεις να τα εκφράσεις. Αυτό λέγεται «έμπνευση» και χρειάζεσαι όλη τη νοητική ψυχραιμία για να την εκφράσεις με λόγια.
Αυτό που σε βασανίζει περισσότερο δεν είναι τι να γράψεις, αλλά τι να μην γράψεις, γιατί στριμώχνονται πολλά πράγματα στο νου σου! Φαντάσου να μην σε «εμπνεύσει» ένα πράγμα, αλλά τρία, όπως συνέβη με εμένα σήμερα.
Καθώς έκανα τον πρωινό μου περίπατο στο λόφο του Φρουρίου, (στον τόπο των εμπνεύσεών μου ) θέλησα να γράψω όχι μόνο για τον Ωσηέ, τον μικρό τρυφερό προφήτη του Ισραήλ, που έζησε σε μια εποχή που μοιάζει με τη δική μας , αλλά και για το <<ψυχικό τραύμα>> που είναι σαν ένα δυνατό ελατήριο τυλιγμένο σφιχτά ,και για την άσκηση του σώματος! Τρία πράγματα μαζί αντί ένα!
(Ο Ωσηέ παρόλο που χαρακτηρίζεται ως τρυφερός προφήτης γιατί απευθύνεται γεμάτος τρυφερότητα για το λαό του Ισραήλ, ωστόσο η ζωή του αποτελεί μια δυνατή πρόκληση για το σημερινό άνθρωπο που δεν είναι διατεθειμένος να μαθαίνει πράγματα που δεν του αρέσουν). Με την τακτική να αφήνεις τα δύσκολα για αργότερα ο Ωσηέ μάλλον θα περιμένει μια πιο δυνατή στιγμή για να βγει πάλι στο προσκήνιο ύστερα από τρεις χιλιάδες χρόνια. Το ίδιο και με το «ψυχικό τραύμα» που θέλει ειδικές γνώσεις για να γίνει κατανοητό, μια που συνδέεται με την ψυχανάλυση.
Το τρίτο θέμα <<η άσκηση>> είναι πιο βατό και πιο επείγον ίσως, αν αφουγκραστούμε με προσοχή τα σώματά μας στην εγκατάλειψή τους. «Αφουγκράσου το σώμα σου», αυτό είναι τελικά το θέμα του σημερινού μικρού δοκιμίου για τη στήλη μου στα αγαπητά και φιλόξενα <<ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ>>.
Τι σημαίνει «αφουγκράζομαι το σώμα μου;» Θα σου το εξηγήσω με ένα παράδειγμα απ΄ το δικό μου σώμα. Κατάλαβα ότι με τον τρόπο που ζούσα σχεδόν είχα ξεχάσει το σώμα μου και το θυμόμουν μόνον όταν αρρώσταινε. Αν και συχνά μου έστελνε μηνύματα να το προσέξω δεν το πρόσεχα γιατί δεν με άφηνε ο τρόπος που ζούσα και συγκεκριμένα δεν με άφηναν όλες αυτές οι υλικές ανέσεις, χάρις στις οποίες δεν χρειάζεται να κοπιάσεις για τίποτα! Στο τέλος ξεχνάς ότι έχεις σώμα. Γινόμαστε όντα που έχουν μόνο επιθυμίες, σκέψεις, φόβους, άγχος και καθόλου σώμα. Το σώμα το θυμόμαστε ίσως μόνο στις δυο τρεις φυσικές ανάγκες του.
Τι να κάνουμε για να βρούμε την απαραίτητη για την υγεία μας και για την ευτυχία μας ισορροπία ; Προτού να αρρωστήσουμε ή να τραυματιστούμε κι αναγκαστούμε να πάμε σιγανά και ταπεινά ας το κάνουμε από μόνοι μας για να προλάβουμε την αρρώστια. Πηγαίνοντας σιγανά και ταπεινά θα μεγαλώσει το όραμά μας και θα βρούμε την οδό που θα μας οδηγήσει στην απελευθέρωση απ΄ τον μηχανιστικό τρόπο ζωής. «Θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει» γράφει το Ευαγγέλιο.
Με τις σκέψεις αυτές πήγα και έκανα είκοσι λεπτά προπόνηση στη σχολή πολεμικής τέχνης «κούντο» της γειτονιάς μου με πολλή προσοχή λόγω της ηλικίας μου και λόγω του ότι είμαι πολλά χρόνια αγύμναστος, από τότε που εισέβαλαν στην Ελλάδα οι λαθρομετανάστες. Θέλει προσοχή γιατί δεν πεθαίνεις όταν προσπαθείς, αλλά αργότερα όταν αναπαύεσαι! Ευτυχώς δεν έπαθα τίποτα παρόλο που όλο το βράδυ είχα το νου μου στο στήθος μου! Άμεση ωφέλεια από την άσκηση: πρώτον δεν έφαγα τίποτε το βράδυ και δεύτερον κοιμήθηκα έναν απολαυστικό γλυκό ύπνο μέχρι το πρωί! Έτσι έκανα , αν και το απλό πρωινό περπάτημα για 35 με 40 λεπτά της ώρας σε ανώμαλο έδαφος είναι αρκετά καλή σωματική (και ψυχική ) άσκηση!
Ας αφουγκραστούμε λοιπόν το σώμα μας κι ας μην περιμένουμε να μας το θυμήσει εκείνο με κάποια αρρώστια ή κάποιο τραυματισμό!

Μόσχου Λαγκουβάρδου, Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ

Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ
Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

«Ξέρεις γιατί δυσκολεύεσαι να διακινήσεις τα βιβλία σου;» μου είπε ο βοηθός του δεξιού ψάλτη στην Αγία Ανάληψη, την ώρα του καφέ, στην Αίθουσα Μνημοσύνων.. « Δυσκολεύεσαι να τα διακινήσεις γιατί γράφεις σαν να μιλάς στον εαυτό σου.»
Σκέφτομαι ότι έχει δίκιο ο καλός αυτός συνάδελφος στην ψαλτική. Είναι δύσκολο , να διακινήσεις κάτι δωρεάν, ακόμα κι ένα βιβλίο με εκμυστηρεύσεις και εξομολογήσεις, όταν τα πάντα έχουν ρυθμιστεί με απώτερο σκοπό το κέρδος, κι όλοι είναι συνηθισμένοι στο να μην κάνουν το παραμικρό δίχως πληρωμή.
Στη Γερμανία ακόμα και οι σύζυγοι , όταν τρώνε μαζί στο εστιατόριο πληρώνουν καθένας χωριστά τη μερίδα του. Το ίδιο κάνουν στο μπαρ, όπου καθένας πληρώνει χωριστά τη μπύρα του ή στην καφετέρια, όπου ο καθένας πληρώνει τον καφέ του. Όταν ο γιος μιας πολύ πλούσιας μαμάς χρειάστηκε μερικά χρήματα για να πληρώσει κάποιο χρέος (ήταν πλανόδιος μανάβης) δεν τόλμησε να της ζητήσει μερικά χρήματα δανεικά.
Ο νεαρός αυτός Γερμανός μανάβης μην μπορώντας να συγκεντρώσει το ποσόν που του χρειαζόταν αυτοκτόνησε, όχι γιατί βρέθηκε σε αδυναμία πληρωμής του χρέους, αλλά γιατί διαπίστωσε πόσο ξένοι γίνονται μεταξύ τους οι άνθρωποι όταν όλα τα εκτιμούν με το χρήμα.
Την ίδια απόγνωση ένιωσε κάποιος Γάλλος μαθητής του γυμνασίου , ο Ζαν Ζερεβέν, 17 ετών. Ο Ζαν πήρε το αυτοκίνητο του πατέρα του για να πάει μια βόλτα, αλλά ΄το αυτοκίνητο έπαθε βλάβη κι ο Ζαν έμεινε στο δρόμο περιμένοντας απ΄ το πρωί ως το βράδυ , να τον πάρει κάποιος οδηγός. Αλλά δεν τον πήρε κανείς. Ο νεαρός αυτός μαθητής μέσα στην απελπισία του για την αδιαφορία των συνανθρώπων του περιελούστηκε με βενζίνη και αυτοπυρπολήθηκε.
Είναι δύσκολο να κινηθεί από τον ένα στον άλλον κάτι που δεν πουλιέται, ακόμα και οι εκμυστηρεύσεις, οι εξομολογήσεις και γενικά η αυτοβιογραφική γραφή. Ένα τέτοιο βιβλίο , με κείμενα εξομολογητικά , είναι δύσκολο να κυκλοφορήσει εκτός εμπορίου, όταν όλα είναι ρυθμισμένα με σκοπό την αγορά και την πώληση. Υπάρχει ένα φράγμα που πρέπει να το περάσεις. Τι να κάνω για να φτάσει το βιβλίο μου αυτό στα χέρια σου;
Οι φίλοι του εκτός εμπορίου βιβλίου, (είναι πεντακόσιες χιλιάδες τώρα σε όλο τον κόσμο, τα μέλη της Bookcrossing και διακινούν τρία εκατομμύρια βιβλία σε παραπάνω από εκατόν τριάντα χώρες ) προτείνουν διάφορους τρόπους, όπως το να αφήνεις το βιβλίο σου σε κάποιο παγκάκι ή σε κάποιο τηλεφωνικό θάλαμο ή σε κάποιο κάποια θέση (stand), αν δεν έχει αντίρρηση για τους δικούς του λόγους, ο Δήμαρχος!
Το βιβλίο μου το αγαπάω. Δούλεψα τρία χρόνια για να το γράψω. Ξόδεψα ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για μένα για να το τυπώσω. Με πονάει η σκέψη ότι το βιβλίο μου μπορεί να χαθεί. Η ιδέα του bookcrossing είναι καλή αλλά δεν εξασφαλίζει το βιβλίο απ΄ τον κίνδυνο να χαθεί. Να το βρει κάποιος και να το πετάξει. Αλλά πρέπει να το ρισκάρω. Δεν ξέρω άλλο τρόπο να φτάσει το βιβλίο μου στα χέρια σου απ΄ το να το αφήσω κάπου.
Αυτό με απασχολεί, ευγενικέ αναγνώστη, σε ποια θέση μπορώ να αφήσω το βιβλίο μου, για να φτάσει στα χέρια σου, δίχως χρήματα!

Μόσχος Λαγκουβάρδος, Χάρη ή Νόμος

Από το ποιοι είμαστε βγαίνει αυτό που πιστεύουμε, (στη Χάρη ή στο Νόμο). Είμαστε άνθρωποι αμαρτωλοί και ακάθαρτοι (μπροστά στην αγιότητα και στην καθαρότητα του Θεού) και νιώθουμε αληθινοί γιατί υπάρχει ο Ιησούς γι' αυτό και ζητούμε διαρκώς το έλεός του ως ταπεινοί δούλοι του Θεού ή είμαστε άνθρωποι που εκπληρώνουμε τις οφειλές μας, ως καλοί οφειλέτες και ζητούμε τη δικαίωση εκ των έργων μας; Αν ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία θεωρούμε ότι η αγάπη συνδέεται με τη θυσία που σημαίνει ότι θυσιάζουμε το ευτελέστερο είδος ζωής για να φυλάξουμε το πολυτιμότερο της ζωής κοντά στο Χριστό. Παραδείγματα, ο πατέρας του ασώτου υιού και ο άρχοντας που χαρίζει το χρέος στο δούλο του.
Αν ανήκουμε στη δεύτερη κατηγορία προτιμούμε να ζούμε σε άνα κόσμο που όλοι εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Οι άνθρωποι αυτοί δεν θέλουν ούτε να χαρίζουν ούτε να τους χαρίζουν παγιδεύονται στους τύπους,δεν πιστεύουν στην ειλικρίνεια της επικοινωνίας ,θεωρούν την αγάπη ανέφικτη και την κοινωνία όχι φυσική, αλλά συμβατική. Η στάση αυτή ζωής καταλήγει στην υποκρισία, στα δύο μέτρα και δύσο σταθμά, άλλα ισχύουν για τον εαυτό τους και τους δικούς τους και άλλα για τους ξένους. Οι θρησκείες του Νόμου καταντούν στον φαρισαϊσμό. Οι άνθρωποι προσέχουν τους τύπους, το εξωτερικό μέρος του ποτηρίου και αγνοούν την ουσία (το εσωτερικό). Μόνη θρησκεία της Χάρης και της δωρεάν σωτηρίας (σ΄ αυτούς που τη ζητούν) είναι η θρησκεία στην οποία πίστέύουμε όχι σε κάποια γενική και αόριστη "Χριστότητα"(!) αλλά στο πρόσωπο του ιστορικού Ιησού Χριστού!

Μόσχου Λαγκουβάρδου, ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΚΟΜΜΑ

ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΚΟΜΜΑ του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Τι προτείνουν τα κόμματα και τι ζητούν οι πολίτες; 1) Η Ν.Δ. προτείνει ελαχιστοποίηση του κράτους χάριν της ελεύθερης αγοράς, (ελευθερία τιμών και ημερομισθίων, σεβασμός στον ανταγωνισμό και στην ατομική ιδιοκτησία). Στη γραφειοκρατία του σοσιαλ-κρατικισμού αντιτείνει ένα νέο συμβόλαιο ανάμεσα στους πολίτες και την εξουσία, για να ξαναβρεί καθένας το σεβασμό του άλλου. Λιγότερο κράτος δε σημαίνει «κάτω το κράτος».Το αντίδοτο στο κόμμα της Ν.Δ. είναι να επαναφέρουμε τις εμπορικές δραστηριότητες εκεί όπου ανήκουν, να ξαναδημιουργήσουμε χώρο γι αυτό που δεν είναι εμπορικό. 2) Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα αλλά «κίνημα». Γίνεται τα πάντα, ίνα τους πάντες κερδίσει αρκεί να βρίσκεται στην εξουσία! Η θεωρητική βάση του ΠΑΣΟΚ είναι ο πραγματισμός που πρεσβεύει ότι η αλήθεια δεν είναι τα πραγματικά γεγονότα, αλλά η ερμηνεία που δίνουμε σ΄ αυτά. Παράδειγμα η διαφορετική ερμηνεία της Ελληνικής Ιστορίας! Το αντίδοτο στο ΠΑΣΟΚ είναι η ενημέρωση των πολιτών και η διάλυση των μύθων και των ψευδαισθήσεων. 3) Το ΚΚΕ είναι μονολιθικό κόμμα . Για το ΚΚΕ ό,τι ταιριάζει κάπου ταιριάζει παντού! Το αντίδοτο στο ΚΚΕ είναι η διάλυση του μύθου της υλικής προόδου με την έννοια να κατασκευάζεις ολοένα καινούρια βιομηχανικά προϊόντα, έστω κι αν απειλούν με καταστροφή τον Πλανήτη. Γενικά όλα τα κόμματα πλήν της Δημοκρατικής Αναγέννησης του Στέλιου Παπαθεμελή δεν έχουν σημείο αναφοράς τίποτε άλλο πέρα από σκέψεις και ερμηνείες ανθρώπων! Η Δημοκρατική Αναγέννηση κομίζει ένα καινούριο μήνυμα που πηγάζει από την πίστη στο ιστορικό πρόσωπο του Ιησού Χριστού! Οι πολίτες ζητούν από το κράτος τιμιότητα, ειρήνη και δικαιοσύνη. Να επανέλθει το ήθος ως βάση της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής!
ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΚΟΜΜΑ του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Τι προτείνουν τα κόμματα και τι ζητούν οι πολίτες; 1) Η Ν.Δ. προτείνει ελαχιστοποίηση του κράτους χάριν της ελεύθερης αγοράς, (ελευθερία τιμών και ημερομισθίων, σεβασμός στον ανταγωνισμό και στην ατομική ιδιοκτησία). Στη γραφειοκρατία του σοσιαλ-κρατικισμού αντιτείνει ένα νέο συμβόλαιο ανάμεσα στους πολίτες και την εξουσία, για να ξαναβρεί καθένας το σεβασμό του άλλου. Λιγότερο κράτος δε σημαίνει «κάτω το κράτος».Το αντίδοτο στο κόμμα της Ν.Δ. είναι να επαναφέρουμε τις εμπορικές δραστηριότητες εκεί όπου ανήκουν, να ξαναδημιουργήσουμε χώρο γι αυτό που δεν είναι εμπορικό. 2) Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα αλλά «κίνημα». Γίνεται τα πάντα, ίνα τους πάντες κερδίσει αρκεί να βρίσκεται στην εξουσία! Η θεωρητική βάση του ΠΑΣΟΚ είναι ο πραγματισμός που πρεσβεύει ότι η αλήθεια δεν είναι τα πραγματικά γεγονότα, αλλά η ερμηνεία που δίνουμε σ΄ αυτά. Παράδειγμα η διαφορετική ερμηνεία της Ελληνικής Ιστορίας! Το αντίδοτο στο ΠΑΣΟΚ είναι η ενημέρωση των πολιτών και η διάλυση των μύθων και των ψευδαισθήσεων. 3) Το ΚΚΕ είναι μονολιθικό κόμμα . Για το ΚΚΕ ό,τι ταιριάζει κάπου ταιριάζει παντού! Το αντίδοτο στο ΚΚΕ είναι η διάλυση του μύθου της υλικής προόδου με την έννοια να κατασκευάζεις ολοένα καινούρια βιομηχανικά προϊόντα, έστω κι αν απειλούν με καταστροφή τον Πλανήτη. Γενικά όλα τα κόμματα πλήν της Δημοκρατικής Αναγέννησης του Στέλιου Παπαθεμελή δεν έχουν σημείο αναφοράς τίποτε άλλο πέρα από σκέψεις και ερμηνείες ανθρώπων! Η Δημοκρατική Αναγέννηση κομίζει ένα καινούριο μήνυμα που πηγάζει από την πίστη στο ιστορικό πρόσωπο του Ιησού Χριστού! Οι πολίτες ζητούν από το κράτος τιμιότητα, ειρήνη και δικαιοσύνη. Να επανέλθει το ήθος ως βάση της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής!ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΚΟΜΜΑ του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Τι προτείνουν τα κόμματα και τι ζητούν οι πολίτες; 1) Η Ν.Δ. προτείνει ελαχιστοποίηση του κράτους χάριν της ελεύθερης αγοράς, (ελευθερία τιμών και ημερομισθίων, σεβασμός στον ανταγωνισμό και στην ατομική ιδιοκτησία). Στη γραφειοκρατία του σοσιαλ-κρατικισμού αντιτείνει ένα νέο συμβόλαιο ανάμεσα στους πολίτες και την εξουσία, για να ξαναβρεί καθένας το σεβασμό του άλλου. Λιγότερο κράτος δε σημαίνει «κάτω το κράτος».Το αντίδοτο στο κόμμα της Ν.Δ. είναι να επαναφέρουμε τις εμπορικές δραστηριότητες εκεί όπου ανήκουν, να ξαναδημιουργήσουμε χώρο γι αυτό που δεν είναι εμπορικό. 2) Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα αλλά «κίνημα». Γίνεται τα πάντα, ίνα τους πάντες κερδίσει αρκεί να βρίσκεται στην εξουσία! Η θεωρητική βάση του ΠΑΣΟΚ είναι ο πραγματισμός που πρεσβεύει ότι η αλήθεια δεν είναι τα πραγματικά γεγονότα, αλλά η ερμηνεία που δίνουμε σ΄ αυτά. Παράδειγμα η διαφορετική ερμηνεία της Ελληνικής Ιστορίας! Το αντίδοτο στο ΠΑΣΟΚ είναι η ενημέρωση των πολιτών και η διάλυση των μύθων και των ψευδαισθήσεων. 3) Το ΚΚΕ είναι μονολιθικό κόμμα . Για το ΚΚΕ ό,τι ταιριάζει κάπου ταιριάζει παντού! Το αντίδοτο στο ΚΚΕ είναι η διάλυση του μύθου της υλικής προόδου με την έννοια να κατασκευάζεις ολοένα καινούρια βιομηχανικά προϊόντα, έστω κι αν απειλούν με καταστροφή τον Πλανήτη. Γενικά όλα τα κόμματα πλήν της Δημοκρατικής Αναγέννησης του Στέλιου Παπαθεμελή δεν έχουν σημείο αναφοράς τίποτε άλλο πέρα από σκέψεις και ερμηνείες ανθρώπων! Η Δημοκρατική Αναγέννηση κομίζει ένα καινούριο μήνυμα που πηγάζει από την πίστη στο ιστορικό πρόσωπο του Ιησού Χριστού! Οι πολίτες ζητούν από το κράτος τιμιότητα, ειρήνη και δικαιοσύνη. Να επανέλθει το ήθος ως βάση της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής!
Switch to full edit form

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΣΕΙΣ του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΣΕΙΣ του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου


Όταν βάζεις υποψηφιότητα για βουλευτής ταπεινώνεσαι. Επί τέλους νιώθεις ότι τους έχεις ανάγκη όλους. Με αυτήν την έννοια όλοι οι Έλληνες πρέπει κάποια στιγμή να βάλουν υποψηφιότητα για βουλευτές. Ως υποψήφιοι θα νιώσουν το λυτρωτικό εκείνο αίσθημα που σε κάνει να βλέπεις τον κάθε άνθρωπο άξιο σεβασμού, πραγματικά πολύτιμο, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, θρησκεύματος, μορφώσεως, οικονομικής κατάστασης κλπ. Θα λες, « Πολλοί δρόμοι σωτηρίας υπάρχουν. Εγώ διάλεξα το δρόμο της βουλευτικής υποψηφιότητας». Ευχαριστώ τον κ. Πρόεδρο της Δημοκρατικής Αναγέννησης Στέλιο Παπαθεμελή που επέμενε να με συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιο των υποψηφίων της Λάρισας, αν και δεν τρέφω αυταπάτες. Ο τρόπος που σκέφτομαι δεν είναι αυτός που σκέφτονται πολλοί. Η υποψηφιότητα όμως είναι μια θεραπευτική μέθοδος του εγωισμού.

Μ.Λαγκουβάρδου,ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ – Μ.Λαγκουβάρδου

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΘΕΪΑ;
Αθεϊα είναι η μη πίστη στην ύπαρξη του Θεού, επειδή ο Θεός δεν είναι ορατός! Ο άθεος δεν πιστεύει ότι υπάρχουν τα μη βλεπόμενα, τα ανώτερα, τα πνευματικά! Περιορίζει την ύπαρξή του ανθρώπου μέχρι τα όρια του δέρματός του! Ο άνθρωπος κατά την αντίληψη αυτή είναι το σαρκίο του!(Αλίμονο στον άθεο που πάσχει από κλειστοφοβία! Δεν μπορεί να καταλάβει από πού προέρχεται το εσώτατο, το υπαρξιακό του άγχος!) Αλλά η αθεία έχει και άλλες συνέπειες. Η εκτίμηση της ενοχής π.χ. και της ευθύνης στη δικαιοσύνη κρίνεται από το αποτέλεσμα. Π.χ. Αυτός που αποδεδειγμένα κάνει υπεξαίρεση εις βάρος του Δημοσίου, είναι ένοχος μόνο αν δεν επιστρέψει τα χρήματα. Αν τα έχει κάπου κρατημένα και τα επιστρέψει ούτε γάτα ούτε ζημιά! Κάνεις υπεξαίρεση. Τα κρατάς ώσπου να περάσει ο χρόνος της παραγραφής και είσαι εντάξει, μια που η ενοχή είναι μη βλεπόμενη και γι΄ αυτό ανύπαρκτη! Η αθεία κι ο πραγματισμός όμως έχουν κι άλλα πονηρά πράγματα που δεν επιτρέπει ο χώρος να αποκαλύψουμε. Ο άνθρωπος , για μας τους Χριστιανούς δεν είναι μόνο το σαρκίο του, αλλά και ό,τι υπάρχει μπροστά του, μέχρι εκεί που φτάνει η σκέψη του. Η ύπαρξη του ανθρώπου, όπως και η ύπαρξη του Θεού δεν ζυγίζεται στην πλάστιγγα ούτε αναλύεται στο επιστημονικό πείραμα. Με τι να ζυγίσεις π.χ. τον ηρωισμό, την αυτοθυσία , την αγάπη , τη συμπόνια και τις άλλες μη βλεπόμενες πνευματικές αξίες; !

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ
Τι σημασία έχει η ψήφος; Γιατί είναι υποχρεωτική και γιατί ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων την αρνείται με την αποχή ή με το λευκό και το άκυρο ψηφοδέλτιο; Αν ήταν υπέρ των ψηφοφόρων θα υπήρχαν τόσες αποχές και τόσα λευκά και άκυρα ψηφοδέλτια; Μήπως συμφέρει μόνο τους πολιτικούς και τους εξαρτημένους από αυτούς ιδεολογικά, ψυχολογικά ή με οποιοδήποτε άλλο δεσμό; Αν στις προσεχείς εκλογές θα αποδοκιμαστεί , όπως πολλοί πιστεύουν, η αλαζονεία κι ο δεσποτισμός των μεγάλων κομμάτων με την ψήφο στα μικρά κόμματα ,δεν σημαίνει αυτό ότι ο κόσμος κατανοεί και θέλει την ενότητα και τη συνεργασία, ενώ οι πολιτικοί και τα κόμματα την πολεμούν; Ποιος θέλει λοιπόν το μονοπώλιο στην εξουσία, που θυμίζει τους κακούς εκείνους δικηγόρους που εμποδίζουν τους πελάτες τους να λύσουν με το καλό τις διαφορές τους για να τους μαδούν; Ποια είναι χαμένη ψήφος; Η ψήφος της ενότητας και της συνεργασίας ή η ψήφος του «διαίρει και βασίλευε»;

ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ, ΜΙΑ ΚΟΨΕ»
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι, που δεν απειλούνταν απ’ την ολοκληρωτική καταστροφή που απειλεί τώρα εμάς έλεγαν, «πρώτα επιβίωσε και μετά φιλοσόφησε». Τώρα αντιστράφηκαν οι όροι: Πρώτα να φιλοσοφήσουμε για να σταματήσουμε την αυτοκτονία του Πλανήτη και μετά να κοιτάξουμε το άτομό μας. Τώρα ισχύει το ρητό του ράφτη, «δύο μέτρα, μία κόψε»!
Μερικούς αιώνες πριν ο κόσμος ήταν αισιόδοξος με τις βιομηχανικές επαναστάσεις. Τώρα και οι πολιτικοί που υπόσχονταν , χάρις στην πρόοδο, "να τρώμε με χρυσά κουτάλια", σωπαίνουν: «Να λείπει το βύσσινο», σκέφτονται, αν είναι να σκάσουμε σαν τα ποντίκια για χάρη της «προόδου», ας πάμε πιο αργά. Ο κόσμος κάποτε θα τελειώσει ή με τη φωτιά η με το ψύχος, θα καούμε ή θα παγώσουμε. Ας είναι να συμβεί όσο πιο αργά γίνεται. Η βιασύνη είναι ανωριμότητα! "Δύο μέτρα, μία κόψε"!

Μόσχου Λαγκουβάρδου, ΑΘΕΪΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αθεϊα και Πολιτική
Αθεϊα είναι να μη δέχεσαι ότι υπάρχει Θεός , επειδή δεν είναι ορατός! Ο άθεος δεν πιστεύει ότι υπάρχουν τα μη βλεπόμενα, τα ανώτερα, τα πνευματικά! Περιορίζει την ύπαρξή του ανθρώπου μέχρι τα όρια του δέρματός του! Ο άνθρωπος κατά την αντίληψη αυτή είναι το σαρκίο του!(Αλίμονο στον άθεο που πάσχει από κλειστοφοβία! Δεν μπορεί να καταλάβει από πού προέρχεται το εσώτατο, το υπαρξιακό του άγχος!) Η αθεία έχει πρακτικές συνέπειες που δεν είναι άσχετες με την πολιτική. Στη Δικαιοσύνη του αθεϊσμού για παράδειγμα η εκτίμηση της ευθύνης και της ενοχής κρίνεται από το αποτέλεσμα. Αυτός που αποδεδειγμένα κάνει υπεξαίρεση εις βάρος του Δημοσίου, δεν είναι ένοχος αν επιστρέψει τα χρήματα ένα λεπτό πριν την απόφαση του δικαστηρίου. Άρα όσοι είναι πλούσιοι και κλέβουν δεν πιάνονται ποτέ. Αν είναι και άθεοι ,ως συνήθως, (δεν κλέβουν μόνον οι άθεοι) ποιος θα τους εμποδίσει; Ο φόβος του Θεού στον οποίο δεν πιστεύουν; Η συνείδησή τους που είναι ανύπαρκτη ως αόρατη και δεν τους κατηγορεί ποτέ ή η Δικαιοσύνη που δεν τιμωρεί, αν επιστρέψουν τα υπεξαιρεθέντα; Ο άνθρωπος , για μας τους Χριστιανούς δεν είναι μόνο το σαρκίο του, αλλά και ό,τι υπάρχει μπροστά του, μέχρι εκεί που φτάνει η σκέψη του. Η ύπαρξη του ανθρώπου, όπως και η ύπαρξη του Θεού δεν ζυγίζεται στην πλάστιγγα ούτε αναλύεται στο επιστημονικό πείραμα. Με τι να ζυγίσεις π.χ. τον ηρωισμό, την αυτοθυσία , την αγάπη , το σεβασμό, τη συμπόνια και τις άλλες (μη βλεπόμενες) αξίες; !

Μόσχου Λαγκουβάρδου, Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ –Μ.Λαγκουβάρδου

Τι σημασία έχει η ψήφος; Γιατί είναι υποχρεωτική και γιατί ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων την αρνείται με την αποχή ή με το λευκό και το άκυρο ψηφοδέλτιο; Αν ήταν υπέρ των ψηφοφόρων θα υπήρχαν τόσες αποχές και τόσα λευκά και άκυρα ψηφοδέλτια; Μήπως συμφέρει μόνο τους πολιτικούς και τους εξαρτημένους από αυτούς ιδεολογικά, ψυχολογικά ή με οποιοδήποτε άλλο δεσμό; Αν στις προσεχείς εκλογές θα αποδοκιμαστεί , όπως πολλοί πιστεύουν, η αλαζονεία κι ο δεσποτισμός των μεγάλων κομμάτων με την ψήφο στα μικρά κόμματα ,δεν σημαίνει αυτό ότι ο κόσμος κατανοεί και θέλει την ενότητα και τη συνεργασία, ενώ οι πολιτικοί και τα κόμματα την πολεμούν; Ποιος θέλει λοιπόν το μονοπώλιο στην εξουσία, που θυμίζει τους κακούς εκείνους δικηγόρους που εμποδίζουν τους πελάτες τους να λύσουν με το καλό τος διαφορές τους για να τους μαδούν; Ποια είναι χαμένη ψήφος; Η ψήφος της ενότητας και της συνεργασίας ή η ψήφος του «διαίρει και βασίλευε»;

Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ
Τι σημασία έχει η ψήφος; Γιατί είναι υποχρεωτική και γιατί ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων την αρνείται με την αποχή ή με το λευκό και το άκυρο ψηφοδέλτιο; Αν ήταν υπέρ των ψηφοφόρων θα υπήρχαν τόσες αποχές και τόσα λευκά και άκυρα ψηφοδέλτια; Μήπως συμφέρει μόνο τους πολιτικούς και τους εξαρτημένους από αυτούς ιδεολογικά, ψυχολογικά ή με οποιοδήποτε άλλο δεσμό; Αν στις προσεχείς εκλογές θα αποδοκιμαστεί , όπως πολλοί πιστεύουν, η αλαζονεία ...
από Μόσχος Λαγκουβάρδος στις Δευ Σεπ 03, 2007 5:59 pm

«ΜΑΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΙ» -Μ.Λαγκουβάρδου

«Μας αγαπούν αλλά δεν μας παντρεύονται.» Με αυτά τα λόγια παρηγορούν τους εαυτού τους οι πολιτικοί που αν και έχουν πολλούς φίλους δεν κατορθώνουν να εκλεγούν. Αλλά τι σχέση έχει ο γάμος με την πολιτική; Όντως έχει σχέση , ιδίως η παθολογία του γάμου με την παθολογία της πολιτικής. Στην παθολογία του γάμου εμπίπτουν η μοιχεία ενώ στην παθολογία της πολιτικής εμπίπτει κυρίως η κλοπή και η κατάχρηση γενικά. Το ερώτημα για τη σύγχρονη πολιτική και για τους νέους πολιτικούς είναι, η μοιχεία αποποινικοποιήθηκε, θα ακολουθήσει και η αποποινικοποίηση της κλοπής και της κατάχρησης σε βάρος του δημοσίου για οσονδήποτε μεγάλο ποσό (για τα μικρά ποσά φαίνεται ότι έγινε στην πράξη);
Οι πολίτες συνήθισαν να μην αποτιμούν την πολιτική και τους πολιτικούς με την ηθική τους ακεραιότητα για τους εξής λόγους: 1) οι ηθικές αρχές αποτελούν προσωπικό δεδομένο και 2) κανείς δεν πιστεύει στις ηθικές και γενικά στις πνευματικές αρχές, διότι δεν αποδεικνύονται επιστημονικώς!

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου.ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ- Μ.Λαγκουβάρδου
(Δεν θα ’χουν τα κακά του κόσμου τελειωμό , αν δεν θα άρχουν φιλόσοφοι.)
«Εάν μη οι φιλόσοφοι άρξωσι , ουκ έσται κακών παύλα»-Πλάτων Κάποιος παραμελούσε τη γυναίκα του για χάρη της δουλειάς του. Ο πατέρας του, που ανησυχούσε για την αποξένωση των παιδιών του, συμβούλευε το γιο του να πλησιάσει περισσότερο τη γυναίκα του. «Θα της αυξήσω το επίδομα» είπε ο γιος του «και θα ’ναι ευχαριστημένη». (Ο άνθρωπος πίστευε ότι όλα τα προβλήματα λύνονται με τα χρήματα!) Αλλά το ζευγάρι τελικά χώρισε και τα παιδιά τους διχάστηκαν από την πίκρα του χωρισμού. Τί έχουν να πουν τα πολιτικά κόμματα για την αποξένωση και τη διάσπαση της οικογένειας και της κοινωνικής συνοχής; (Τα τελευταία χρόνια η Εκπαίδευση περιορίστηκε στην απλή επαγγελματική κατάρτισε κι απάλειψε από τους στόχους της τη μόρφωση!) Οι πολίτες γνωρίζουν τα γινόμενα. Αναζητούν το νόημα στη ζωή. Ενώ οι πολιτικοί, εραστές των μύθων, «ουδέν ακούουν». Ένας απ΄ τους μεγαλύτερους μύθους των πολιτικών είναι ο χωρισμός των πολιτών αντί σε πλούσιους και φτωχούς, σε δεξιούς κι αριστερούς. Ο μύθος της Δεξιάς και της Αριστεράς παράταξης δείχνει ότι τα προβλήματα δεν είναι οικονομικά όπως υποκρίνεται η Αριστερά ή προβλήματα ελευθερίας, όπως επίσης υποκρίνεται η Δεξιά. Αλλά είναι προβλήματα ηθικά, διότι οι άρχοντες δεν κυβερνούν μέσω της αρετής.

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου,ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ
Μόσχου Λαγκουβάρδου

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους νιώθουμε απέχθεια για τις τηλεοπτικές συζητήσεις. Ο σπουδαιότερος λόγος για μένα είναι η βία της τηλεοπτικής εκπομπής που άθελά σου σε μετατρέπει σε παθητικό υποκείμενο. Δεν μ΄ αρέσει η βία της τηλεοπτικής συζήτησης. Για μένα η τηλεοπτική συζήτηση είναι μια μορφή ψυχολογικής βίας.

Αυτό θα προσπαθήσω να εξηγήσω στις γραμμές που ακολουθούν. Είναι ένα θέμα που με ενδιαφέρει, γιατί ως υποψήφιος στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές πιθανόν να κληθώ να εμφανιστώ σε κάποια τηλεοπτική συζήτηση. Τι θα απαντήσω στην πρόσκληση; Δεν θα υπήρχε πρόβλημα, αν οι τηλεοπτικοί σταθμοί με παρέλειπαν. Μήπως όμως δεν θα έκανα καλά να μη δεχθώ την πρόσκληση;

Ας εξετάσω εδώ τα υπέρ και τα κατά της συμμετοχής μου σε κάποια τηλεοπτική συζήτηση. Και πρώτα το θέμα το οικονομικό. Πληρώνονται οι συζητητές ή πληρώνουν; Φαντάζομαι ότι κανείς δεν πληρώνει για να εμφανιστείς μπροστά στον τηλεοπτικό φακό και να αναπτύξεις τις απόψεις σου .

Αυτό είναι ένα θέμα. Ένα άλλο θέμα είναι η πολεμική των άλλων συζητών. Πόσο ευχάριστο είναι να εκφράζεις αυτά που πιστεύεις ,κάτω από τα πυρά των άλλων; Πώς θα ανοίξεις την καρδιά σου και θα φανερώσεις τον εσωτερικό κόσμο, όταν ξέρεις τι είδους υποδοχή σου επιφυλάσσεται;

Να λείπει το βύσσινο! Ένας τρίτος λόγος να αποποιηθώ μια ενδεχόμενη πρόσκληση σε τηλεοπτική συζήτηση είναι η ακτινοβολία των ηλεκτρονικών μηχανημάτων στην αίθουσα που θα σε βάλουν μαζί με τους άλλους για να συζητήσετε.

Είναι τόσο μεγάλη η ένταση, που νομίζεις ότι βρίσκεσαι κλεισμένος σαν τον αστροναύτη στο διαστημόπλοιο. Είναι τόση η ταραχή που σε κάνει να χάνεις το μεγαλύτερο μέρος της νοημοσύνης σου. Με λειψές νοητικές ικανότητες μιλούν οι συζητητές. Είναι πράγματι οδυνηρό να χάνεις την εξυπνάδα σου και τη φρονιμάδα σου, έστω και για λίγη ώρα , κατά τη διάρκεια των τηλεοπτικών συζητήσεων.

Είμαι εντελώς απρόθυμος γι΄ αυτού του είδους τις συζητήσεις. Πώς μπορείς να παρακολουθείς τη σκέψη πέντε-έξι άλλων συζητητών μαζί; Αν δεν μπορείς να παρακολουθείς τη σκέψη αυτών με τους οποίους μιλάς, ούτε να βλέπεις τα μάτια τους, πώς θα μπορέσεις να μιλήσεις μαζί τους;

Τέλος, η εικόνα μιας ομάδας ανθρώπων, που δεν έχουν καμιά ενότητα και ομόνοια μεταξύ τους εκμηδενίζει την οποιαδήποτε αξία των απόψεων, που ακούγονται στις τηλεοπτικές συζητήσεις.

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου,ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

Ένα μικρό πολιτικό κόμμα πρέπει να μην κάνει όνειρα εξουσίας για να είναι ελεύθερο να κρίνει την εξουσία.Το ίδιο ισχύει και για τον πολίτη, που θέλει να βοηθήσει το κόμμα αυτό. Κανένας δεν τον υποχρεώνει να "πολιτεύεται" με τη συνηθισμένη έννοια του όρου, δηλαδή άλλα να σκέφτεται, άλλα να λέει κι άλλα να πράττει.

Μ. Εμμ. Λαγκουβάρδου, ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Πάντα στο διάλειμμα της μάχης/ έβρισκε χρόνο για τα’ αστέρια, τον ουρανό και τον επάνω κόσμο» (Λουκιανός De bello civile).

Έχασε την ιδέα που είχε για μένα ο Κρητικός φίλος μου! Απογοητεύτηκε από την ανάμιξή μου στην πολιτική ως υποψήφιος βουλευτής στις προσεχείς εκλογές! «Γιατί το έκανες αυτό;» είπε «αφού δεν περίμενες τίποτα ούτε για τον εαυτό σου ούτε για τα παιδιά σου, σε ξέρω καλά! Εγώ δεν σου το κρύβω, θα ζητούσα ανταλλάγματα. Εσύ έχασες με αυτό που έκανες. Ο αναγνώστης σε διάβαζε και του άρεσε που δεν ήσουν προσκολλημένος πουθενά, που έγραφες όπως ένιωθες.»

Προτού δεχθώ αυτόν τον πάγο στην ραχοκοκκαλιά μου τα είχα όλα αυτά σκεφθεί . Ήξερα ότι θα δυσαρεστήσω εκείνους που πιστεύουν ότι θα πάψω να είμαι αληθινός και θα γράφω ό,τι αρέσει στον κόσμο κι ό,τι εντολή παίρνω απ΄ το κόμμα.

Εντούτοις ο φίλος μου, παρόλο που δυσαρεστήθηκε με την απόφασή μου να πολιτευθώ, δεν έπαψε, όπως είπε, να με εκτιμάει και να λέει καλά λόγια για μένα. στους φίλους του και στις παρέες του. Ο ευγενικός φίλος μου δεν ήθελε να με εξουθενώσει και με παρηγόρησε με αυτά τα συγκινητικά λόγια. Με έβαλε επίσης και ένα πάγο για τη μνεία για τις ταυτότητες ,που έκανα σε κάποιο άρθρο μου. «Εγώ είμαι Κρητικός» είπε. «Δεν υπέγραψα». Δεν εμβάθυνε στην άρνησή του να υπογράψει, ότι αφαιρώντας τα πνευματικά στοιχεία της ταυτότητας κάθε ανθρώπου, στο τέλος θα προσδιοριζόμαστε με ένα αριθμό!

Με αυτή τη στάση του , την καθόλου ενθαρρυντική ως προς την πολιτική μου πρωτοβουλία, με έκανε να σκεφθώ για το γράψιμο και για την πολιτική. Εγώ θέλω να είμαι συγγραφέας και όχι πολιτικός ή δημοσιογράφος. Όταν δέχθηκα την πρόταση να ενισχύσω το κόμμα του φίλου μου Στέλιου Παπαθεμελή, δεν πέρασε απ΄ το νου μου ότι θα επιδιώξω να αγωνιστώ για να με ψηφίσει ο κόσμος. Όλως αντιθέτως ήμουν βέβαιος ότι δεν θα με ψηφίσει κανείς. Η πρώτη μου δήλωση στην εφημερίδα «Θεσσαλική Ηχώ» ήταν αυτή η δημόσια εξομολόγηση, ότι δεν περιμένω να με ψηφίσει ο κόσμος!

Γιατί δεν περιμένω να με ψηφίσει ο κόσμος; Για το λόγο που είπα παραπάνω, ότι θέλω να είμαι συγγραφέας και όχι πολιτικός ή δημοσιογράφος. Ως συγγραφέας θέλω να γράφω όπως νιώθω, όχι όπως αρέσει σε λιγότερους ή περισσότερους αναγνώστες!

Για τον συγγραφέα αυτό είναι ίσως το πιο μεγάλο του δίλημμα. Αν γράφει με προσοχή μην δυσαρεστηθεί κανείς, κανείς δεν αξίζει και να διαβάσει το βιβλίο του.

Μια άλλη σκέψη που κάνει ασύμβατη την ιδιότητα του αληθινού συγγραφέα και του πολιτικού ή του δημοσιογράφου είναι ότι κανείς δεν νιώθει και δεν σκέφτεται όπως εκείνος. Το αίσθημα και η σκέψη του αληθινού συγγραφέα είναι μοναδική! Ποιος λοιπόν θα συμφωνήσει μαζί του και θα τον ψηφίσει, αν και ως πολιτικός εξακολουθεί να γράφει όπως σκέφτεται κι όπως νιώθει;

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου, Η ΑΛΛΗ ΠΑΡΕΙΑ

Αγαπητέ Σωτήρη,

Σε ευχαριστώ πάντοτε για τη φιλία σου!

Στρέψιμο και της άλλης παρειάς σημαίνει , αντί να ανταποδώσουμε τη βία και να τη διαιωνίσουμε, να προσπαθήσουμε όσο είναι δυνατόν να θεραπεύσουμε τις αιτίες που την προκάλεσαν.
Παράδειγμα: Αντί η Αμερική μετά το διπλό χτύπημα των τρομοκρατών να ισοπεδώσει το Αφγανιστάν, να βοηθήσει να εξαλειφθεί η φτώχεια και η αδικία που γεννάει την τρομοκρατία στον κόσμο.

Αυτό θα πεί να στρέφεις και την άλλη παρειά!

Είναι ευκαιρία να συμβάλεις αγαπητέ φίλε, με τον ωραίο τρόπο σου στο να γίνει γνωστή στους χιλιάδες φίλους αναγνώστες σου η ορθή και εποικοδομητική αυτή
ερμηνεία της Εντολής του Χριστού, για να πάψει να εμφανίζεται σαν μια ουτοπία
! Βέβαιος ότι θα εισακουστεί και αυτή τη φορά η παράκλησή μου

Σου είμαι πραγματικά ευγνώμων
Πάντοτε φίλος σου

Μόσχος Λαγκουβάρδος

Λάρισα 26.8.07

Μ,Εμμ.Λαγκουβάρδου,ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
Μόσχου Λαγκουβάρδου, υποψήφιου βουλετή

Όσοι πήγαμε χθες στην Εκκλησία λάβαμε ένα δυνατό μήνυμα, που αποκαλύπτει την υποκρισία της νεώτερης Ελληνικής κοινωνίας! Οι απλοί εργαζόμενοι πολίτες ωστόσο κατανοούν τι συμβαίνει στην πολιτική ζωή του τόπου. «Είναι ίδιοι και κατηγορεί ο ένας τον άλλον». Αυτό είναι το συμπέρασμα των πολιτών. Αυτό θα ακούσεις από το στόμα του Έλληνα πολίτη παντού από άκρου εις άκρον της Ελλάδος. Ας ψηφιστούν τα μικρά κόμματα! Αν και τα μικρά κόμματα , πλην της Δημοκρατικής Αναγέννησης, δεν διαφέρουν από τα άλλα, στην νοοτροπία του υλισμού!
Οι πολίτες ξέρουν ποιος είναι ο ανώτερος άνθρωπος και ποια είναι η ανώτερη ζωή, αλλά οι φωνές οι πλάστρες έπαψαν στη χώρα! Κανένας δεν καλλιεργεί πια το αμπέλι του Θεού, τον ανώτερο άνθρωπο που φύτεψε ο Θεός μέσα στον καθένα από μας. Ο μικρός, ο ιδιοτελής άνθρωπος σαν τον κακό γεωργό του σημερινού Ευαγγελίου δέρνει, απειλεί, υβρίζει, ρίχνει λάσπη σε όποιον τολμήσει να μιλήσει για πνευματικές αξίες , για ανωτερότητα και για ανιδιοτέλεια. Αμφιοσβητεί τα πάντα εκτός απ΄ την αμφισβήτησή του , ευτελίζει τις πνεματικές αξίες.. .Δεν έχει κανένα νόημα η ζωή για τους μηδενιστές ούτε ευθύνη υπάρχει, ούτε ελευθερία, ούτε ανώτερος άνθρωπος, ούτε ενότητα, παρά μόνο το χρήμα και η διασκέδαση!
Πώς δικαιολογούνται στην καταστροφή τα δάκρια και η λύπη ; Με τι πρόσωπο προβάλλονται οι ίδιοι ως καταλληλότεροι των άλλων, ως το τέλειο κράτος, ο τέλειος ηγέτης, ο τέλειος πολίτης, το τέλειο σύστημα, η τελειότητα στον εαυτό τους;

Μόσχου Λαγκουβάρδου, Η ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

ΠΟΙΟ ΚΟΜΜΑ ΘΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ; Η ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου, υποψηφίου βουλευτή της Δημοκρατικής Αναγέννησης

Οι εκλογές θέτουν κάθε φορά το ίδιο ερώτημα στους Έλληνες ψηφοφόρους: ποιο είδος κυβέρνησης είναι το καλύτερο; Και ποιο από τα κόμματα ή τους συνδυασμούς κομμάτων μπορεί να πλησιάσει περισσότερο σ’ αυτή τη μορφή της ιδανικής κυβέρνησης.; Με λίγα λόγια, ποιος είναι καλός κυβερνήτης και πώς κυβερνάει ο καλός κυβερνήτης; Με τη βία ή με το λόγο;
Η ερώτηση αυτή δεν αρέσει στους τεχνοκράτες , στους άθεους και γενικά στους υλιστές της Δεξιάς ή της Αριστεράς. Όλοι τους δεν αναγνωρίζουν την αξία του σεβασμού του προσώπου καθώς και τις άλλες πνευματικές αξίες που απορρέουν από αυτόν. Αντιθέτως προτιμούν να θεωρούν τον άνθρωπο μια απρόσωπη οντότητα που μοιάζει με μια μηχανή! Η ερώτηση για τους τεχνοκράτες πρέπει να τεθεί γενικά και αόριστα για το ποιο κράτος είναι καλύτερο και όχι ποιος κυβερνήτης. Αλλά το κράτος δεν είναι ούτε καλύτερο ούτε χειρότερο είναι μόνο μεγαλύτερο ή μικρότερο.
Από αυτήν την διαφορά στην εκτίμηση του κυβερνήτη ή της κυβέρνησης φαίνεται κιόλας από την αρχή ποια είναι η αιτία της αντικοινωνικότητας των σημερινών πολιτικών κομμάτων, που καθώς απομακρύνθηκαν απ΄ το Θεό, δεν έχουν κανένα σημείο αναφοράς προς κάτι που συγκεντρώνει τα μέλη στον ίδιο κυρίως πνευματικό αλλά και υλικό χώρο.
Τι είναι αυτό που συγκεντρώνει γύρω του τους πολίτες; Τους συγκεντρώνει το Σύνταγμα ώστε να αποτελούν κοινωνία με τη μετοχή τους στον πνευματικό του χώρο; Ένιωσε ποτέ κανείς ότι τον εκφράζουν γενικές έννοιες σαν αυτές που περιέχει ο οποιοσδήποτε νομικός χάρτης ή ηθικός κανόνας; Υπάρχει μεγαλύτερη ουτοπία από αυτήν των πολιτικών κομμάτων;
Ποια πολιτικά κόμματα θα θεραπεύσουν τα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας , όταν τα ίδια τα κόμματα δεν μπορούν να θεραπεύσουν την αντικοινωνικότητά τους;

Λάρισα 24-8-2007

ΑΓΚΥΡΑ ΕΛΠΙΔΟΣ, μ.εΜ.λΑΓΚΟΥΒΆΡΔΟΥ:ΑΞΩΝ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ

ΑΓΚΥΡΑ ΕΛΠΙΔΟΣ
Ο, ΤΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
1/ 18 Αυγούστου 2007
Μόσχου Λαγκουβάρδου, ΑΞΩΝ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ

Οι πολίτες συνηθίζουν να αξιολογούν τα πολιτικά κόμματα και τους πολιτικούς με ποσοτικά κριτήρια , δηλαδή από τον μεγάλο ή το μικρό αριθμό των ψήφων και όχι από τις αρχές τους και από την ικανότητά τους να κυβερνούν με δικαιοσύνη και με αρετή τον τόπο τους.
Με τα ποσοτικά κριτήρια όμως δεν μπορούμε να εξηγήσουμε , πως ένα μεγάλο σε εκλογική δύναμη κόμμα νιώθει μικρό κι αδύναμο στην πράξη, ώστε αδυνατεί να κυβερνήσει τη χώρα και προσφεύγει πρόωρα στις εκλογές, για να ανανεώσει τη δύναμή του;Το ζωντανό αυτό παράδειγμα θέτει το ερώτημα, ποια είναι η πραγματική δύναμη ενός πολιτικού κόμματος. Είναι αυτή που απέκτησε με το επιτυχημένο κυνήγι των ψήφων ή είναι η ποιότητά του , δηλαδή η ικανότητα να κυβερνάει με τη συνεργασία των πολιτών , με τη δικαιοσύνη και γενικά μέσω της αρετής;
Υπάρχει κόμμα που το εμπιστεύονται οι πολίτες για το ποιόν του , για την αλήθεια του , τη δικαιοσύνη του , την αρετή του ή δεν υπάρχει κανένα; Αν δεν υπάρχει κανένα κόμμα άξιο της εμπιστοσύνης των πολιτών, ποιος ευθύνεται για την αναξιοπιστία των κομμάτων; Ευθύνονται τα ίδια τα κόμματα; Ευθύνονται οι πολίτες; Με ποια κριτήρια εν πάση περιπτώσει αποτιμούν οι πολίτες την αξία των κομμάτων και των πολιτικών; Τι σημαίνει η μεγάλη αποχή των πολιτών από την ψηφοφορία;
Η αξία των κομμάτων και των πολιτικών κρίνεται όχι μόνο απ΄ την εκλογική τους δύναμη, αλλά κυρίως απ΄ το πώς χρησιμοποιούν την εκλογική τους δύναμη. Δεν θεωρείται άξιο το κόμμα αν κυβερνάει μόνο με τη δύναμη. Το κόμμα αυτό γίνεται αλαζονικό αντί να κυβερνάει μέσω της αρετής.. Δυστυχώς τα μεγάλα κόμματα είναι ανίσχυρα να τιθασεύσουν την αλαζονεία τους. Οι πολίτες ενοχλούνται σε τέτοιο βαθμό, ώστε εμφανίζονται απρόθυμοι να ασχοληθούν με τα κοινά. Αυτό μαρτυρεί άλλωστε και η μεγάλη αποχή στις τελευταίες εκλογές.
Με το σκεπτικό αυτό το κόμμα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ πρέπει να δημιουργήσει έναν «άξονα καλού», ως αντίβαρο στον ηγεμονισμό των μεγάλων κομμάτων. Αυτή πρέπει να είναι η αποστολή του. Τα μεγάλα κόμματα δεν μπορούν να κυβερνήσουν μόνο με τη δύναμη χωρίς τη συνεργασία των πολιτών και αποτυγχάνουν γιατί δεν κυβερνούν μέσω της αρετής.!
(Μόσχος Λαγκουβάρδος/ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ)

ΑΞΩΝ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ

ΑΓΚΥΡΑ ΕΛΠΙΔΟΣ
Ο, ΤΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
ΑΞΩΝ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ

1/ 18 Αυγούστου 2007
Οι πολίτες συνηθίζουν να αξιολογούν τα πολιτικά κόμματα και τους πολιτικούς με ποσοτικά κριτήρια , δηλαδή από τον μεγάλο ή το μικρό αριθμό των ψήφων και όχι από τις αρχές τους και από την ικανότητά τους να κυβερνούν με δικαιοσύνη και με αρετή τον τόπο τους.

Με τα ποσοτικά κριτήρια όμως δεν μπορούμε να εξηγήσουμε , πως ένα μεγάλο σε εκλογική δύναμη κόμμα νιώθει μικρό κι αδύναμο στην πράξη, ώστε αδυνατεί να κυβερνήσει τη χώρα και προσφεύγει πρόωρα στις εκλογές, για να ανανεώσει τη δύναμή του;Το ζωντανό αυτό παράδειγμα θέτει το ερώτημα, ποια είναι η πραγματική δύναμη ενός πολιτικού κόμματος. Είναι αυτή που απέκτησε με το επιτυχημένο κυνήγι των ψήφων ή είναι η ποιότητά του , δηλαδή η ικανότητα να κυβερνάει με τη συνεργασία των πολιτών , με τη δικαιοσύνη και γενικά μέσω της αρετής;

Υπάρχει κόμμα που το εμπιστεύονται οι πολίτες για το ποιόν του , για την αλήθεια του , τη δικαιοσύνη του , την αρετή του ή δεν υπάρχει κανένα; Αν δεν υπάρχει κανένα κόμμα άξιο της εμπιστοσύνης των πολιτών, ποιος ευθύνεται για την αναξιοπιστία των κομμάτων; Ευθύνονται τα ίδια τα κόμματα; Ευθύνονται οι πολίτες; Με ποια κριτήρια εν πάση περιπτώσει αποτιμούν οι πολίτες την αξία των κομμάτων και των πολιτικών; Τι σημαίνει η μεγάλη αποχή των πολιτών από την ψηφοφορία;
Η αξία των κομμάτων και των πολιτικών κρίνεται όχι μόνο απ΄ την εκλογική τους δύναμη, αλλά κυρίως απ΄ το πώς χρησιμοποιούν την εκλογική τους δύναμη. Δεν θεωρείται άξιο το κόμμα αν κυβερνάει μόνο με τη δύναμη. Το κόμμα αυτό γίνεται αλαζονικό αντί να κυβερνάει μέσω της αρετής.. Δυστυχώς τα μεγάλα κόμματα είναι ανίσχυρα να τιθασεύσουν την αλαζονεία τους. Οι πολίτες ενοχλούνται σε τέτοιο βαθμό, ώστε εμφανίζονται απρόθυμοι να ασχοληθούν με τα κοινά. Αυτό μαρτυρεί άλλωστε και η μεγάλη αποχή στις τελευταίες εκλογές.
Με το σκεπτικό αυτό το κόμμα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ πρέπει να δημιουργήσει έναν «άξονα καλού», ως αντίβαρο στον ηγεμονισμό των μεγάλων κομμάτων. Αυτή πρέπει να είναι η αποστολή του. Τα μεγάλα κόμματα δεν μπορούν να κυβερνήσουν μόνο με τη δύναμη χωρίς τη συνεργασία των πολιτών και αποτυγχάνουν γιατί δεν κυβερνούν μέσω της αρετής.!

(Μόσχος Λαγκουβάρδος/ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ)

Μ.Λαγκουβάρδου,ΔΙΧΩΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΜΟΥ ΚΟΙΝΟ

Μ.Λαγκουβάρδου,ΔΙΧΩΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΜΟΥ ΚΟΙΝΟ
Μόλις είπα στον εκδότη της εφημερίδας "ΚΟΣΜΟΣ" που αρθρογραφούσα 403 μέρες συνεχώς,ότι είμαι υποψήφιος στη Δημοκρατική Ανανέωση του Παπαθεμελή,ανέστειλε για 30 μέρες, μέχρι τις Εκλογές, τη στήλη μου στην εφημερίδα του από δεοντολογία! Έτσι έμεινα ξαφνικά χωρίς επικοινωνία με τους ευγενικούς αναγνώστες μου. Ευτυχώς συνεχίζω να δημοσεύω στα Ρεθεμνιώτικα Νέα στο Ρέθυμνο!
Λυπήθηκα αν και δεν φάνηκε. Το βράδυ όμως ξύπνησα στις μία και μισή μετά τα μεσάνυχτα και δεν είχα ύπνο.
Κάποιος είπε ότι η ορθή σκέψη που κάνεις στο δωμάτιό σου ακούγεται μίλια μακριά χωρίς να χρειάζεται να το κουνήσεις απ΄ τη θέση σου και χωρίς να δημοσιεύεις σε στήλες εφημερίδων ή να μιλάς απ΄το ραδιόφωνο και να εμφανίζεσαι στην τηλεόραση!
Το πρωί πήγα με το Γιάννη και το Στέργιο στο Μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου Ολύμπου, όπου προσευχήθηκα για τη μάχη των ιδεών και του πολιτισμού και όχι για τη μάχη των εκλογών που δεν με ενδιαφέρει. Δέχθηκα να είμναι υποψήφιος στη Δημοκρατική Αναγέννηση του Παπαθεμελή επειδή το κόμμα αυτό είναι το μοναδικό Ελληνικό κόμμα που έχει χριστιανικές αρχές και στηρίζεται στο Ευαγγέλιο.
Με αυτές τις αρχές το κόμμα αυτό θα βοηθήσει την Ελληνική Βουλή να αντιληφθεί τα προβλήματα του Ελληνικού λαού με το φως του Ευαγγελίου.

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου,Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ

--------------------------------------------------------------------------------

Η Ελληνική κοινωνία, όπως και οι κοινωνίες του Δυτικού Κόσμου πάσχουν από δυσπεψία ενημέρωσης, αλλά δεν είναι συνειδητοποιημένες όσον αφορά τα σοβαρά προβλήματα της Παιδείας ή της Ανεργίας που τις μαστίζουν. Όχι γιατί δεν είμαστε ικανοί να κατανοήσουμε τα προβλήματά μας , αλλά γιατί η Ενημέρωση κατευθύνεται από τις ίδιες δυνάμεις που ευθύνονται για τη σύγχυση στον κόσμο. Δεν είναι ο στόχος τους ο άνθρωπος, αλλά το χρήμα. Η Ενημέρωση και όταν ακόμα είναι αληθινή δεν είναι παρά γνώσεις που δεν αλλάζουν ουσιαστικά τίποτα.

Switch to full edit form

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου,Τί να ψηφίσουμε για την ανεργία των νέων

ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ; Μ. Εμμ. Λαγκουβάρδου

Ποιον να ψηφίσουμε, ευγενικέ αναγνώστη, για την ανεργία: Τι υπόσχονται να κάνουν για την αντιμετώπιση της ανεργίας τα πολιτικά κόμματα της Δεξιάς και της Αριστεράς, τα μεγάλα και τα μικρά; Κάθε φορά , ιδίως στην προεκλογική περίοδο, υπόσχονται να πάρουν μέτρα για την ανεργία ,αλλά η ανεργία αντί να λιγοστεύει αυξάνεται και μαζί και τα προβλήματα που συνδέονται στο φαύλο κύκλο της.
Θα μου αντιτάξουν ότι το πρόβλημα αυτό είναι άλυτο, ότι δημιουργήθηκε απ΄ την βιομηχανική επανάσταση κι ότι κανένας πια δεν θέλει να στερηθεί το παραμικρό απ΄ τα αγαθά που του προσφέρει ο τεχνικός πολιτισμός ή να περιορίσει τουλάχιστον τις προσδοκίες του και τις επιθυμίες του. Το πρόβλημα της ανεργίας δεν θα ήταν άλυτο, αν δεν ήταν πρόβλημα ηθικό κι αν δεν έπληττε μόνο τους φτωχούς. Η ανεργία των νέων είναι πρόβλημα ηθικό (ψυχικό) και πλήττει σχεδόν μόνο τους φτωχούς! Οι πλούσιοι βρίσκουν δουλειά για τα παιδιά τους στις επιστήμες, στις τέχνες, στο εμπόριο, στη βιομηχανία οπουδήποτε. Οι φτωχοί λένε για τους πολιτικούς και για τα κόμματα: «Όποιος και να βγει για μας το ίδιο είναι!»
Έκανα μια βόλτα χθες στα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης για να βρω βιβλία για την ανεργία. Με την ευκαιρία μιλούσα για το θέμα αυτό με τους νέους που εργάζονταν στα βιβλιοπωλεία. «Πάνω από όλα είναι ψυχικό πρόβλημα και όχι οικονομικό» είπε η κοπέλα που δουλεύει στο υπόγειο παλαιοπωλείο της οδού Ερμού. «Δεν γίνεται τίποτα αν αφήνουν τους νέους στη μοίρα τους. Είναι πάρα πολλά παιδιά άνεργα κι αν το σκεφτείς είναι φρίκη!» «Δεν ασχολείται κανείς με την ανεργία των νέων» είπε ο υπάλληλος ενός μεγάλου βιβλιοπωλείου της Θεσσαλονίκης , που έψαχνε μια ώρα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή να βρει κάποιο βιβλίο με το θέμα της ανεργίας των νέων χωρίς να βρει κανένα! Δεν απασχόλησε κανένα η ανεργία των νέων ούτε συγγραφέα, ούτε πολιτικό ούτε επιστήμονα; Δεν υπήρξε κανείς ανάμεσά τους πατέρας ανέργου νέου; Όλα τα βιβλία που υπάρχουν είναι ειδικές επιστημονικές μελέτες που διαπραγματεύονται το θέμα από την οικονομική και τη λογιστική του άποψη, γεμάτα στατιστικούς πίνακες και λογαριασμούς, ώστε να μη βγάζεις άκρη αν δεν είσαι ειδικός!
Κάθησα λοιπόν και έγραψα αυτό το άρθρο χωρίς λογιστικά στοιχεία, σαν ένας απλός άνθρωπος που τον βασανίζει το πρόβλημα της ανεργίας των νέων. Ξέρω ότι θα μου αντιτάξουν ότι βλέπω το πρόβλημα της ανεργίας μόνο απ΄ την συναισθηματική του πλευρά. Κατά τύχη όμως τα δύο μοναδικά βιβλία που βρήκα, το βιβλίο του Μισέλ Ροκά, με τον τίτλο «Τι να κάνουμε για την αντιμετώπιση της ανεργίας» και το βιβλίο του Γκι Αζνάρ με τίτλο «Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους» καταλήγουν στην ίδια σχεδόν άποψη με εμένα, αν και χρησιμοποιούν διαφορετικό σκεπτικό απ΄ το δικό μου.
Σκέφτηκα πολύ απλά, με βάση το Ευαγγέλιο και τον Ηράκλειτο. Τα Ευαγγέλιο λέει, πως δεν θα είχαμε ανεργία, αν είμαστε όλοι πατέρες και μητέρες των ανέργων νέων, όπως είμαστε στην πραγματικότητα γιατί όλοι είμαστε μια οικογένεια.
Ο δε Ηράκλειτος λέει ,πως όταν σκεφτόμαστε σαν να είμαστε όλοι μια οικογένεια, ενωμένοι , είμαστε αληθινοί. Όταν σκεφτόμαστε διηρημένοι, ο καθένας για τον εαυτό του, είμαστε ψεύτικοι. Με τον ίδιο τρόπο σκέφτεται και ο Στρατηγός Μακρυγιάννης. <<Είμαστε στο «εμείς» όχι στο «εγώ»>>, είπε.
Θεωρώντας το πρόβλημα της ανεργίας των νέων ηθικό (ψυχικό) , το σύνθετο αυτό πρόβλημα μπορεί να λυθεί. Το μεγάλο όμως φιάσκο της πολιτικής στη σημερινή εποχή είναι ότι και για το πρόβλημα αυτό της ανεργίας των νέων όπως και γενικά για τον πολιτισμό επαφίεται στον πατριωτισμό της Αγοράς!
(Συνεχίζεται)

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου,ΜΙΚΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΕΓΑΛΩΝ

ΜΙΚΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ! Μ.Εμμ. Λαγκουβάρδου
Τι θα προσδοκούσες, ευγενικέ αναγνώστη, ψηφίζοντας το μικρό κόμμα που σε εκφράζει; Νομίζω θα προσδοκούσες να επιδιώξει αντί την άγρα ψήφων, την κατανόηση του Λόγου του Θεού από τους πολλούς! Εννοείται ότι τόσο το μικρό σου κόμμα όσο κι εσύ έχετε σημείο αναφοράς το Ευαγγέλιο, που μπορεί να μεταμορφώσει την κοινωνία μας και τη ζωή μας, ώστε να αξίζει να τη ζης! Με αυτό το σημείο αναφοράς δεν θα στοχεύατε στη νίκη των αριθμών, αλλά στη νίκη των ιδεών. Οι εκλογές ανατρέπονται από άλλες εκλογές, αλλά κανείς δεν υποδουλώνεται όσο έχει ελεύθερο πνεύμα του! Μιλώντας για τη μάχη των μικρών πολιτικών κομμάτων εναντίον των μεγάλων θα αναφερθούμε σε ιστορίες και παραδείγματα από τη σύγχρονη και την αρχαία εποχή. Οι ιστορίες με τα πολιτικά κόμματα, άλλοτε δραματικές κι άλλοτε κωμικές, εξηγούν καλύτερα την πολιτική πραγματικότητα από ότι οι θεωρητικολογίες. Μια κωμική ιστορία με τα πολιτικά κόμματα είναι αυτή. Την παραθέτουμε εδώ γιατί δείχνει την αλαζονεία ενός μεγάλου κόμματος που αγνοεί ακόμα και τους ίδιους τους συνεργάτες του, πράγμα που δεν μπορεί να συμβεί ποτέ σε ένα μικρό κόμμα, που έχει συναίσθηση της αδυναμίας του:
Μια φορά τα κεντρικά γραφεία ενός μεγάλου πολιτικού κόμματος απαίτησαν από κάποιον κομματάρχη τους να κάνει προπαγάνδα στην επαρχία του υπέρ της εκλογής ενός υποψηφίου, που ο κομματάρχης δεν τον εκτιμούσε καθόλου! Κατανικώντας με όση εσωτερική δύναμη διέθετε τις αντιρρήσεις του και τη δυσφορία του, ο κομματάρχης μίλησε τελικά στο καφενείο του χωριού υπέρ του υποψηφίου που αντιπαθούσε: «Εσείς να τον ψηφίσετε.» είπε. « Μην κοιτάτε εμένα που δεν πρόκειται να τον ψηφίσω!»
Ένα παράδειγμα απ΄ την αρχαία εποχή, παρμένο απ΄ την ναυτική ιστορία των Ελλήνων, νομίζω ότι έχει αναλογική ισχύ και στην πολιτική ζωή. Στη ναυμαχία της Σαλαμίνας τα μικρά πλοία των Ελλήνων κατατρόπωσαν τα μεγάλα των Περσών! Η ευελιξία των μικρών Ελληνικών πλοίων νίκησε τη δύναμη των μεγάλων Περσικών! Κάτι παρόμοιο ενδέχεται να συμβεί και στη μάχη των εκλογών μεταξύ των μικρών και των μεγάλων πολιτικών κομμάτων. Τα μικρά κόμματα υπερτερούν των μεγάλων στο σημείο της ευελιξίας , ενώ υπολείπονται στη δύναμη! Εντούτοις αυτό είναι ένα ακόμα πλεονέκτημα των μικρών κομμάτων, επειδή η μικρή τους δύναμη τα φυλάει απ’ την αλαζονεία και τις καταχρήσεις στις οποίες είναι διαρκώς εκτεθειμένα τα μεγάλα πολιτικά κόμματα.
Ο κόσμος συνήθως ψηφίζει τα μεγάλα πολιτικά κόμματα ελπίζοντας ότι με την μεγάλη δύναμή τους θα αλλάξουν τη ζωή του και θα του προσφέρουν μεγαλύτερες ανέσεις και γενικά ανώτερο βιοτικό επίπεδο! Ψηφίζοντας μικρά κόμματα θεωρεί χαμένη την ψήφο του κι αισθάνεται ενοχή! Το μικρό κόμμα που πιθανόν να μας εκφράζει δεν μπορεί να δώσει τέτοιες υποσχέσεις. Το μικρό κόμμα μπορεί μόνο, για να διαλύσει την ψευδαίσθηση της χαμένης ψήφου, να υποσχεθεί : 1) ότι θα βοηθήσει να μην διακινδυνέψει η πορεία προς τη μεγαλύτερη υλική ευμάρεια και 2) ότι θα αγωνιστεί να εμποδίσει τα μεγάλα κόμματα να διαπράττουν αδικίες και να ποδοπατούν την αξιοπρέπεια των πολιτών στην αλαζονεία τους, παραβιάζοντας το Σύνταγμα και τους νόμους !
Τα μεγάλα κόμματα είναι η δύναμη των μηχανών στο πλοίο της πολιτικής μιας χώρας , ενώ τα μικρά είναι το πηδάλιό του. Το μικρό κόμμα θα βοηθήσει το μεγάλο να εργαστεί για να αυξήσει την ευημερία χωρίς να την διακινδυνέψει. Ψηφίζοντας το μεγάλο κόμμα, έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η ψήφος μας ενισχύει το πηδάλιο του πλοίου, ενώ ενισχύει μόνο τη σαβούρα του. Τα μεγάλα κόμματα έχουν και τις μεγάλες δεσμεύσεις που προκαθορίζουν την πορεία τους ! Πώς θα ασκήσει επιρροή η ψήφος μας στα μεγάλα κόμματα, ευγενικέ αναγνώστη! Τριάμισυ εκατομμύρια υπογραφές Ελλήνων πολιτών αναμένουν ακόμη να τις λάβουν υπόψη τα μεγάλα κόμματα!
"ΚΟΣΜΟΣ"

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου,ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ;

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΙ Η ΦΙΜΩΣΗ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (11ον)
ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ;
Ευθύνεται ο τύπος για την ανεργία των νέων ιδίως όταν στο υπουργείο Παιδείας υπηρετούν ως επί το πλείστον, διάφοροι άσχετοι με το αντικείμενο της Εκπαίδευσης επαγγελματίες, όπως π.χ. μηχανικοί, δικηγόροι, οικονομολόγοι, ψυχίατροι κ.α. ;
Θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε στις λίγες γραμμές που ακολουθούν το ρόλο του εκδότη των εντύπων γενικά ( εφημερίδες, βιβλία, περιοδικά κλπ.) στην ανεργία των νέων. Παραθέτουμε πριν μια μικρή ιστορία γιατί δείχνει τη σημασία που αποδίδει η Εξουσία στην Εκπαίδευση! Πρόκειται για την ιστορία ενός ξωμάχου
που έγινε υπουργός και μάλιστα υπουργός παιδείας !
Η ιστορία είναι η εξής: Μια φορά ένας βασιλιάς κυνηγούσε στο δάσος και χάθηκε. Ψάχνοντας να βρει το δρόμο του συνάντησε ένα ξωμάχο που τον φιλοξένησε στην απομακρυσμένη, φτωχική καλύβα του. Σε αντάλλαγμα της φιλοξενίας του ο βασιλιάς θέλοντας να του απονείμει ένα μεγάλο κρατικό αξίωμα τον διόρισε υπουργό παιδείας!
Γιατί αυτή η προτίμηση στο υπουργείο παιδείας; Και γιατί στην Ελλάδα σπανίως διορίζονται ως υπουργοί εκπαιδευτικοί με εγνωσμένη Ελληνική παιδεία και μόρφωση; Όλοι αυτοί οι άσχετοι με την Εκπαίδευση έχουν αποφασιστική γνώμη
επί θεμάτων της Παιδείας , της απασχόλησης και της επαγγελματικής αποκατάστασης γενικά των νέων;
(Από τα αρχαία ακόμα χρόνια , από τη νομοθεσία του Σόλωνα ακόμη ήταν υποχρεωμένη η πολιτεία να φροντίζει όχι μόνο για τη μόρφωση αλλά και για την επαγγελματική αποκατάσταση των νέων! ) Ποιος θα δώσει στον κόσμο μια έγκυρη απάντηση στα ερωτήματα αυτά;
Θα πρόβαλλες ίσως την αντίρρηση, ευγενικέ αναγνώστη, ότι υπάρχουν τα γνωμοδοτικά συμβούλια, στα οποία όμως μετέχουν λόγω της συνδικαλιστικής τους ιδιότητας άγευστοι παιδείας! Να πώς το υπουργείο κλείνει συμφωνίες για το σχολικό βιβλίο με τους εκδότες: Δεν επιλέγει τους καλύτερους εκπαιδευτικούς να τους αναθέσει να συγγράψουν. Αλλά επιλέγει την πρόταση του εκδότη, ο οποίος καταρτίζει μια ομάδα με δικά του κριτήρια! Δεν ενδιαφέρεται η ηγεσία του υπουργείου παιδείας να βρει τους καλύτερους εκπαιδευτικούς, αλλά επιλέγει προτάσεις εκδοτών με τους νόμους της αγοράς!
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι ο εκδότης κατευθύνει το περιεχόμενο του εντύπου (εφημερίδες, βιβλία, περιοδικά κλπ ) προς τον απώτερο στόχο του κέρδους. Αντί να κατευθύνει το υπουργείο παιδείας το έντυπο προς το στόχο της μόρφωσης και της επαγγελματικής αποκατάστασης των νέων, όπως θα γινόταν, αν το υπουργείο αυτό στελέχωναν εγνωσμένης παιδείας και μορφώσεως εκπαιδευτικοί εισάγει στην Εκπαίδευση τους νόμους και τη νοοτροπία της αγοράς. Έτσι καμωνόμαστε πως καταγγέλλουμε την ανεργία των νέων και οριστικοποιούμε αυτό που ισχυριζόμαστε ότι καταπολεμούμε. Πρέπει να επαναφέρουμε τις εμπορικές δραστηριότητες εκεί όπου ανήκουν, να ξαναδημιουργήσουμε χώρο για αυτό που δεν είναι εμπορικό: πρόκειται απλούστατα για το ίδιο το νόημα της ζωής μας»(Π.Μπρύκνερ).
Ένα τραγούδι της μουσικής Ποπ έχει αυτούς τους στίχους: «Κανείς δεν μας αγαπάει, δεν ξέρω γιατί/ Ίσως να μην είμαστε τέλειοι ,αλλά ο Θεός ξέρει πως προσπαθούμε./ Αλλά όλοι γύρω , ακόμα και οι παλιοί μας φίλοι μας κακολογούν./ Ας ρίξουμε τη μεγάλη βόμβα για να δούμε τι θα συμβεί…/ Η Ασία έχει υπερπληθυσμό και η Ευρώπη είναι πολύ γριά,/ Η Αφρική παραείναι ζεστή και ο Καναδάς παραείναι ψυχρός, / Και η Νότια Αμερική μας έκλεψε το όνομά μας, / Ας ρίξουμε τη μεγάλη βόμβα, / δεν θα μείνει κανείς να μας κατακρίνει. (Ράντυ Νιούμαν, ποπ τραγουδιστής, Πολίτικαλ Σάϊενς 1970)
<<ΚΟΣΜΟΣ>>

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου,Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΙ Η ΦΙΜΩΣΗ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (10ον)
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Στον αγώνα σου για την ελευθερία , για το ωραίο και για το υψηλό, δε θα βρεις καλύτερο πρότυπο από τον πατέρα και τη μητέρα! Αγαπούν το ίδιο τα παιδιά τους, τόσο το διώκτη όσο και τον διωκόμενο!
Μια φορά έβαλαν στο μάτι τα δοκίμια που δημοσίευα σ΄ ένα ηλεκτρονικό περιοδικό κάποιοι, που όπως φάνηκε αργότερα, είχαν σημαντικό πόστο στο περιοδικό αυτό. Συγκεκριμένα είχαν ως αποστολή ο ένας από αυτούς να επισημαίνει τα μη αρεστά κείμενα κι ο άλλος να γελοιοποιεί ή και να απειλεί το συντάκτη τους. Ο πρώτος ήταν ο θεωρητικός κι ο δεύτερος ο εκτελεστής. Πρέπει να παραδεχθώ ότι κι οι δυο ήταν άριστοι στη δουλειά τους, αληθινοί επιστήμονες και μάλιστα πανεπιστημιακοί! Όντως ήταν ειδικοί της πληροφορικής σε κάποιο πανεπιστήμιο! Η μέθοδος που χρησιμοποιούσαν ήταν αυτή των κεκαλυμμένων ύβρεων και των εμμέσων απειλών!
Δεν άργησα να καταλάβω ποιος ήταν ο στόχος αυτών που πλήρωναν ειδικούς να χρησιμοποιούν με τέτοιο τρόπο την επιστήμη τους στον τομέα της πληροφορικής. Ο στόχος τους , όσον κι αν δυσκολεύεται κανείς να το πιστέψει , ήταν να χειραγωγείται σε ένα απίστευτα χαμηλό επίπεδο το κοινό , που το αποτελούσαν κυρίως νέοι!
Δεν μπορώ να πω, αν το χαμηλό επίπεδο της επικοινωνίας των νέων εκείνων, που χρησιμοποιούσαν το περιοδικό, οφειλόταν εξ ολοκλήρου στην επιτυχή δράση των εν λόγω ειδικών της πληροφορικής. Για το χαμηλό επίπεδο πολλών νέων στην εποχή μας ευθύνονται οπωσδήποτε πολλοί παράγοντες, κυρίως η συνεχής κρίση στους κόλπους της Εκπαίδευσης, ο αποπροσανατολισμός του κοινού των ΜΜΕ από τα πραγματικά του προβλήματα, η παρακμή της Τέχνης κ.α.
Αλγεινή εντύπωση μου προκαλούσε το ότι κανείς από τους νέους ανθρώπους, με εξαίρεση ελάχιστες περιπτώσεις , δεν αγανακτούσε αν και ήταν ολοφάνερη η άδικη συμπεριφορά εις βάρος μου. Είχα αρχίσει να αμφιβάλω αν διασώζεται ακόμα μέσα στον άνθρωπο, στην εποχή μας, το περί δικαίου αίσθημα, που δεν σε αφήνει να ησυχάσεις όταν γίνεσαι μάρτυρας μιας άδικης συμπεριφοράς.
Ο εφησυχασμός δεν οφείλεται μόνο στον σκεπτικισμό (τι έχω να κερδίσω, αν εκφράσω την αγανάκτησή μου για το άδικο;) δείχνει επίσης ότι ο σημερινός άνθρωπος έχει συνηθίσει στην ήττα . Και το ακόμα χειρότερο είναι ότι δεν αντιλαμβάνεται ότι το άδικο σε βάρος του άλλου είναι στην πραγματικότητα και σε βάρος του ίδιου.
Το τέλος αυτής της ιστορίας είναι πράγματι για γέλια και για κλάματα. Αυτός που διατύπωνε τις κρυφές απειλές και τις ύβρεις ( ο εκτελεστής) έδειξε πρώτος σημάδια κοπώσεως. «Ας αφήσουμε τον παππού, να γράφει ό,τι θέλει», έγραψε σε μήνυμά του προς τον θεωρητικό. «Άλλωστε κανένας δεν καταλαβαίνει τι γράφει»». «Μακάρι» σκέφτηκα όταν διάβασα το μήνυμα . Ο «παππούς» Ηράκλειτος ήταν θεληματικά σκοτεινός για να έχει ήσυχο το κεφάλι του!
Όταν τους είπα ότι γνωρίζω (γνώριζα πραγματικά) ποιοι είναι παρόλο που χρησιμοποιούν ψευδώνυμο και ποιος είναι ο στόχος τους εξαφανίστηκαν. Ζήτησαν συγνώμην και ο εκδότης δικαιολόγησε την απουσία τους ότι οφείλεται σε «τεχνικούς λόγους».
Στον αγώνα σου για την ελευθερία , για το ωραίο και για το υψηλό, δε θα βρεις καλύτερο πρότυπο από τον πατέρα και τη μητέρα. Όποιο δάχτυλο κι αν κόψεις, λένε, πονάει. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Ευαγγελίου ότι η πάλη δεν είναι με σάρκα και αίμα, ο αγώνας είναι πνευματικός με τις αρχές και τις εξουσίες, με τα πνεύματα της πονηρίας.

Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου,Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΩΚΤΩΝ

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΙ Η ΦΙΜΩΣΗ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 8ον
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΩΚΤΩΝ
«The oppressed and the oppressor alike are robbed of their humanity. (….) For to be free is not merely to cast of one’s chains, but to live in a way that respects and enhances the freedom of others”( Nelson Mandela, Long Walk to Freedom,Έκδοση Abacus, London 1995, σελ. 751).
(Ο διωκόμενος κι ο διώκτης είναι όμοια στερημένοι από την ανθρωπότητά τους.(...)Για να είσαι ελεύθερος δεν αρκείι μόνον να πετάξεις τις αλυσίδες κάποιου ,αλλά πρέπει να ζής με ένα τρόπο που να σέβεται και να προάγει την ελευθερία των άλλων)
Πολλοί νέοι στο δυτικό κόσμο αυτοκτονούν! Πενταπλασιάστηκε ο αριθμός των νέων που έκαναν απόπειρα αυτοκτονίας τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη. Γιατί αυτοκτονούν οι νέοι στο δυτικό κόσμο; Ο Τσέχος συγγραφέας Κάφκα έγραψε για τη δυσκολία του νέου να βιώσει την απροσωπία της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας, την οποία παρομοίασε με απρόσιτο πύργο. Ο Γάλλος φιλόσοφος Καμύ στο μυθιστόρημά του «Ο Ξένος» περιγράφει την ίδια εφιαλτική κατάσταση της αποξένωσης που επικρατεί στον απρόσωπο (και γι΄ αυτό άκαρδο) δυτικό κόσμο. Στο προαύλιο ενός μοναστηριού ένα βράδυ ένας νέος χτυπούσε το κεφάλι του στις πέτρες μπροστά στον πατέρα του και τον παρακαλούσε να τον σκοτώσει!
Το πνεύμα της απροσωπίας, που επικρατεί σήμερα σχεδόν παντού είναι αυτό που περιγράφει το Ευαγγέλιο ως πνεύμα του Αντιχρίστου, δηλαδή ως πνεύμα του πονηρού που αντί να πολεμάει κατά του προσώπου δημιουργεί υποκατάστατα του προσώπου! Με αυτόν τον τρόπο διαλύεται η ανθρώπινη κοινωνία που στηρίζεται στις αληθινές σχέσεις και υποκαθίσταται από την υπανθρώπινη κοινωνία στην οποία η μόνη σταθερή αξία είναι το χρήμα. Αυτός είναι ο λόγος που ευτελίζονται οι πνευματικής αξίες για να υποκατασταθούν από την μοναδική αξία του χρήματος. Αυτός είναι επίσης ο λόγος που το πονηρό αυτό πνεύμα είναι μισητό από όλους τους λαούς της γης.
Στην δική μας Παράδοση η ζωή είναι προσωπικές σχέσεις! Ο άνθρωπος που δεν σχετίζεται με τον εαυτό του, με τους άλλους και με το Θεό υποφέρει, γιατί δεν ζη αληθινά, αλλά απλώς φυτοζωεί. Η ανθρώπινη κοινωνία , η οικογένεια και οι κοινωνικές, οικογενειακές και γενικά προσωπικές σχέσεις στον πολιτισμό μας (τόσο τον λόγιο όσο και στον λαϊκό) στηρίζονται στο πρόσωπο του ανθρώπου. Σε μας όταν με οποιοδήποτε τρόπο πληγεί το πρόσωπο του ανθρώπου, δηλαδή ο σεβασμός της ελευθερίας του , πλήττεται η κοινωνία, η οικογένεια και τελικά η ίδια η ζωή του καθενός από εμάς. Ο Αριστοτέλης όταν λέει ότι είμαστε εκ φύσεως κοινωνικά όντα, αυτό ακριβώς εννοεί. Ότι η κοινωνία μας δεν είναι συμβατική, αλλά είναι έμφυτη και οι προσωπικές μας σχέσεις δεν είναι τυπικές (υποκριτικές και ψεύτικες) αλλά είναι αληθινές και δεν μας αρκεί η τυπικότητα , αλλά η ειλικρίνεια. (Ο Αριστοτέλης δεν επινοεί ο ίδιος το γνώρισμα αυτό των Ελλήνων, αλλά το βλέπει ως μια ζωντανή πραγματικότητα! Όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι στηρίζονται στην πραγματικότητα!)
Από τα πανάρχαια ακόμα χρόνια διεξάγεται ένας ατελεύτητος, ανειρήνευτος, αδυσώπητος , αόρατος πόλεμος, εναντίον ενός ονόματος και εναντίον αυτού που αντιπροσωπεύει, ο πόλεμος εναντίον του ονόματος του Ιησού και εναντίον του σεβασμού της ελευθερίας του προσώπου του ανθρώπου. Ο σεβασμός της ελευθερίας του προσώπου του ανθρώπου όταν γίνεται κατανοητός αποκαλύπτει φανερά την αδιάλειπτη σε βάρος της επιβουλή των εχθρών της. Τότε γίνεται κατανοητό και στον πιο απλό άνθρωπο ότι η ελευθερία είναι αδιαίρετη, ότι ο σεβασμός του προσώπου του ανθρώπου είναι αδιαπραγμάτευτος και ότι οι ανθρώπινες αξίες υπάρχουν και είναι απαραβίαστες. Όταν διώκεται ένας άνθρωπος τόσο ο διωκόμενος όσον και ο διώκτης του έχουν αποστερηθεί την ανθρωπιά τους.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΕΚ ΤΣΑΡΙΤΣΑΝΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΕΚ ΤΣΑΡΙΤΣΑΝΗΣ
Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Χαίρεις Κωνσταντίνε εκ Τσαριτσάνης
Τη χαρά του Επιμενίδη ζήλεψες
Του καθαρισμού της πόλης

Φίλε Θανάση, θα χαρείς όταν διαβάσεις τις λίγες αυτές γραμμές για τον Κωνσταντίνο τον εκ Τσαριτσάνης φίλο μου ! Ο Κώστας, όπως τον φωνάζουν οι φίλοι του και οι δικοί του , έχει σαν χαρακτήρας αυτό που αγαπάς περισσότερο: την ωριμότητα και την ευθύνη για οτιδήποτε είναι στη δύναμή του.
Ο Κώστας θεωρεί την ομορφιά ακτινοβολία της καθαρότητας και της τάξης.
Από τα αρχαία χρόνια οι Έλληνες πίστευαν ότι η ομορφιά , με τον τρόπο που την εννοούσαν ήταν η πιο μεγάλη αλήθεια. Τη βαθιά αυτή έννοια της ομορφιάς που ενώνει το ανθρώπινο και το θείο εγκολπώθηκε ο Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός. Ο Ελληνισμός διατηρεί μέσα στην καρδιά του την αγάπη του Θεού για την ομορφιά και λιγότερο για τη σοφία και τη δύναμη!
Σπάνια ν’ ακούσεις τον Κώστα να παραπονιέται για την ακαταστασία και την εγκατάλειψη γύρω του. Αντί να χάνει τον καιρό του με την οργή και τα παράπονα κάνει ό,τι μπορεί για να βάλει μια τάξη στη ζωή του και στα πράγματα γύρω του. Δεν υποβαθμίζει τον εαυτό του με τη μάταιη σκέψη ότι μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Θαυμάζεις την αξιοπρέπεια και την εσωτερική δύναμη αυτού του ανθρώπου. Πώς δεν τον καταρράκωσε η προπαγάνδα που επίμονα και με κάθε τρόπο πλήττει την αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμό, για να οδηγήσει τον κόσμο στη σημερινή σύγχυση και διάλυση;
Ο Κώστας δίνει τόπο στην οργή και στην αγανάκτηση. Όπως ακριβώς λέει το Ευαγγέλιο δεν αντιστέκεται στο πονηρό. Δεν ξοδεύεται σε μάταιες συζητήσεις και διαμάχες. Γίνεται αυτός εκείνο που περιμένει να γίνουν οι άλλοι. Ο Κώστας αλλάζει τον κόσμο του. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τον μιμηθούμε. Δεν περιμένει να αλλάξει ο κόσμος μαζικά, όπως ελπίζουν οι κομμουνιστές και γενικά όλοι όσοι πιστεύουν σε ουτοπίες!
Σήμερα το πρωί με φώναξε για να μου δείξει στο Φρούριο μια μεγάλη έκταση που έλαμπε από καθαριότητα και πάστρα. «Ποιος την καθάρισε;» τον ρώτησα. Χαμογέλασε. Κατάλαβα ότι αυτός το έκανε. Του έδειξα το πεσμένο δέντρο μπροστά στο άγαλμα του ήρωα της Αεροπορίας και τον ρώτησα πως έπεσε. Μου είπε ότι δεν άντεξε το βάρος του. Όντως σπάνια βλέπεις δέντρο με τόση πυκνή φυλλωσιά. Μήπως έπρεπε να το κλαδέψουν; «’Έχει δεκαπέντε μέρες πεσμένο», είπε.
Πώς έγινε και διατήρησε ο Κώστας τις αρετές αυτές που χάθηκαν απ΄ τους σημερινούς ανθρώπους; Δεν θα απορούσες αν διάβαζες τις Παραδόσεις των Ελλήνων. Μια συλλογή από αυτές έχει κάνει ο Νικόλαος Πολίτης, σε δύο τόμους. Μια εξήγηση για τον ανώτερο πολιτισμό ενός λαϊκού ανθρώπου, όπως είναι ο Κώστας είναι ότι πόνεσε πολύ στη ζωή του! Αυτός είναι επίσης ο λόγος που είναι τόσο μόνος και τόσο θλιμμένος!
Αυτός που πόνεσε πολύ θα αναζητήσει τις βάσεις για να στηριχτεί . Θα ανατρέξει στις πηγές της σοφίας και της πίστης και θα βρει το θησαυρό του όχι μόνο στο λόγιο αλλά και στο λαϊκό πολιτισμό. Ο λαϊκός πολιτισμός διαθέτει εξίσου σπουδαίους θησαυρούς πράγμα το οποίο μαρτυρεί ότι οι παλιές γενιές των φιλολόγων και των θεολόγων διέθεταν αρετή, ωριμότητα και ευθύνη εκτός από τις γνώσεις!

Bookcrossing

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΙ Η ΦΙΜΩΣΗ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (4ον) .
Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου
BOOKCROSSING
Η ελευθερία του λόγου στην Ελλάδα για τους εξηνταπεντάρηδες και άνω είναι όπως η συγκοινωνία στη Δεσκάτη προπολεμικά, που μόνο ένα λεωφορείο εξυπηρετούσε όλα τα χωριά της επαρχίας!

Κάπως έτσι ήταν πριν διακόσια χρόνια η κατάσταση στην Αμερική, προτού να γίνει σεβαστή η ελευθερία των νέγρων από όλες τις πολιτείες του Νότου . Τότε που ο Ντέϊβιντ Χένρυ Θορώ προτίμησε να πάει στη φυλακή παρά να πληρώνει φόρους στην πολιτεία της Μασαχουσέτης, που δεν αναγνώριζε την ελευθερία των νέγρων.

«Ο φτωχός Πρόεδρος» γράφει για τον τότε πρόεδρο της Αμερικής Φράνκλιν Πηρς, «φροντίζοντας για την δημοτικότητά του και εκτελώντας το καθήκον του , τα έχει εντελώς χαμένα. Την εξουσία την ασκούν οι εφημερίδες.»

Τί πειράζει αν την εξουσία την ασκούν οι εφημερίδες, δηλαδή οι πλούσιοι και οι προνομιούχοι που ελέγχουν τον τύπο σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα; Αυτοί που έχουν την νοοτροπία των εξηπεντάρηδων και άνω που θα ήθελαν η κατάσταση να είναι όπως ήταν η συγκοινωνία στη Δεσκάτη προπολεμικά δεν μπορούν να καταλάβουν ότι μπορεί να γίνει αλλοιώς.

Οι πλούσιοι και οι προνομιούχοι που ελέγχουν τον τύπο σε όλο τον κόσμο θα ήθελαν να είναι η κατάσταση όπως ήταν η συγκοινωνία στη Δεσκάτη προπολεμικά γιατί υπάρχει μια απλή αρχή: «Οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι. Αν είναι σε θέση να ασχοληθούν με θέματα που έχουν σημασία μπορεί να αλλάξουν την κατανομή της ισχύος εις βάρος αυτών που είναι πλούσιοι και προνομιούχοι.»(Τσόμσκυ, Προπαγάνδα και Κοινός Νους, Εκδ. Λιβάνη, μετ. Κώστας Τσαπόγας).

Ο Τσόμσκυ , ένας σύγχρονος Αμερικανός στοχαστής , αναφερόμενος στον εύκολο και αποτελεσματικό τρόπο να εμποδίζεις τον κόσμο να ασχολείται με θέματα που έχουν σημασία γράφει: τί καλύτερος τρόπος να δολοφονείς διανοουμένους απ΄ το να αποσιωπάς οτιδήποτε έχουν γράψει.»

Όλα αυτά και οι σκέψεις του Θορώ και οι ιδέες του Τσόμσκυ ισχύουν για τους εξηπεντάρηδες και άνω, γιατί τα πράγματα στην ελευθερία του λόγου και της σκέψης άλλαξαν ριζικά με το διαδίκτυο, για τη νεολαία. Με τίποτε δεν δεσμεύεται πια η ελεύθερη σκέψη. Το Bookcrossing εκφράζει αυτήν την ιδέα στην πράξη.

Το Bookcrossing ξεκίνησε με την ιδέα ότι υπάρχει και άλλος τρόπος διακίνησης των βιβλίων και διάδοσης των ιδεών γενικά, εκτός από αυτόν του εμπορίου. Ο τρόπος αυτός είναι ο τρόπος των δωρεάν εφημερίδων (free press) . Οι δωρεάν εφημερίδες σε όλο τον κόσμο τοποθετούνται σε διάφορα σημεία της πόλης ,από όπου μπορεί ο καθένας να τις προμηθεύεται ελεύθερα, χωρίς να πληρώνει το παραμικρό αντίτιμο.

Η απαίτηση να μη προμηθεύεται κανείς βιβλία (Bookcrossing) ή δωρεάν εφημερίδες και να προμηθεύεται μόνο ό,τι πληρώνεται είναι τουλάχιστον αναχρονιστική για τα σημερινά δεδομένα!

Μ.ΕΜΜ.ΛΑΓΚΟΥΒΑΡΔΟΥ, Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ

Άννα,

Ο άθεος, υπαρξιστής φιλόσοφος Χάϊντεγκερ λέει πως είμαστε καταδικασμένοι να υπάρχουμε προς θάνατον. Άραγε πίστευε ότι γέννησε μόνος τον εαυτό του;

Εγώ δεν πιστεύω ότι γεννούμε μόνοι μας τον εαυτό μας. Είμαστε όντα που δε γεννούν τα ίδια τον εαυτό τους. Δεν γεννήσαμε τον εαυτό μας. Δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι η βάση, τα δεδομένα για να υπάρξουμε. <<Είμαστε αληθινοί επειδή υπάρχει ο Θεός.>>.( Ουναμούνο, η προσευχή ενός αθέου, ANTOLOGIA).

Υπάρχουμε κατά την μετοχή μας στο Πνεύμα του Θεού (ακριβέστερον ειπείν ,στις ενέργειές Του Θεού, ο Θεός είναι απρόσιτος).Δεν είναι δυνατόν να υπάρξουμε αμέτοχοι στην ανθρώπινη φύση. Αμέτοχοι ίσον ανυπόστατοι, ανύπαρκτοι. (Τέτοιες <<υπάρξεις>> ανύπαρκτες είναι αδύνατο να υπάρξουν. Είναι αδύνατο να υπάρχουμε ως άνθρωποι , δηλαδή να είμαστε ανθρώπινη υπόσταση, και μαζί να είμαστε αμέτοχοι στην ανθρώπινη φύση, δηλαδή ανυπόστατοι). Η ανθρώπινη φύση είναι μία. Οι υποστάσεις είναι πολλές, (πρόσωπα). Με αυτήν την έννοια ονομάζουμε ολόκληρη την ανθρωπότητα ο Αδάμ.

Δεν μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο να υπάρχουμε και στον να μην υπάρχουμε . Δεν μπορούμε να επιλέξουμε μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας. Μπορούμε να επιλέξουμε μόνο μεταξύ ελεύθερης , ευτυχισμένης, μακάριας ύπαρξης και ανελεύθερης, δυστυχισμένης ύπαρξης. Όπως δεν μπορούμε να επιλέξουμε μεταξύ λογοτεχνίας και μη λογοτεχνίας. Μπορούμε μόνο να διαλέξουμε μεταξύ καλής λογοτεχνίας και κακής.

Ας υποθέσουμε ότι έρχεται σε μας κάποιος από τον Άρη, για να μάθει τι είναι σταφύλι και εμείς του δίνουμε απ΄ τα χειρότερα, τα σκάρτα και ο Αρειανός επιστρέφει στον Άρη. Μπορούμε να πούμε ότι ο Αρειανός αυτός πήρε μαζί του την αληθινή γνώση του σταφυλιού; Το σκάρτο σταφύλι περιλαμβάνει όλη τη φύση του σταφυλιού; Δεν είναι το σκάρτο λειψό; Δεν του λείπουν πολλές ή λίγες από τις ιδιότητες του σταφυλιού; Αν υπήρχε κάποιος που ήξερε από σταφύλια, δεν θα του έδινε το καλύτερο λέγοντάς του,<<αυτό είναι σταφύλι >> ;

Ένα νέγρικο τραγούδι λέει:
Δεν ξέρουμε το μέλλον
Όχι,όχι,όχι
Δεν ξέρουμε το κάθε εμπόδιο
Μα πρέπει να βαδίζουμε με πίστη
Να προοδεύουμε συνεχώς
Να ‘χουμε οδηγό τον Ιησού
Αυτός θα κουβαλήσει το φορτίο μας‘

Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου, Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΥΝΑΤΟΥ

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΥΝΑΤΟΥ του Μ.Εμμ. Λαγκουβάρδου

<<Αφαιρούνται άωροι ψυχαί παρανόμων>> -Σολομών

Η κινηματογραφική ταινία του Ακίρα Κουροσάβα <<Μεθυσμένος Άγγελος>> έχει την εξής υπόθεση: Ένας γιατρός έχει δυο ασθενείς με την ίδια ασθένεια, τη φυματίωση, έναν κακοποιό και μια σπουδάστρια. Ο γιατρός βεβαιώνει και τους δυο ότι θα θεραπευθούν ακολουθώντας τη θεραπευτική αγωγή του και τους κανόνες της υγιεινής ζωής, να κοιμούνται νωρίς και να ξυπνούν νωρίς, να αποφεύγουν το αλκοόλ και το κάπνισμα κλπ.
Ο κακοποιός δεν ακολουθεί καμιά απ΄ τις οδηγίες του γιατρού, ούτε καν να κόψει το αλκοόλ και το κάπνισμα και πηγαίνει απ΄το κακό στο χειρότερο. Η ασθένειά του επιδεινώνεται με τα ξενύχτια και την χαρτοπαιξία . Δεν είναι ικανός να κυριαρχήσει στα πάθη του , παρόλο που είναι ο φόβος και ο τρόμος στους ιδιοκτήτες των καταστημάτων! Ο κόσμος σκύβει και τον προσκυνάει στο πέρασμά του. Είναι ο αρχηγός των κακοποιών της περιοχής. Η σπουδάστρια που ακολουθεί τις εντολές του γιατρού γίνεται εντελώς καλά.
<< Αυτός που είναι πνευματικά δυνατός δεν φοβάται τη φυματίωση>> λέει η φοιτήτρια στο γιατρό της. <<Αυτό ισχύει για τα πάντα. Το πνεύμα είναι που μετράει>> απαντάει ο γιατρός.
Θέλοντας να κάνω ένα μικρό οδηγό με τα βιβλία και τις κινηματογραφικές ταινίες που μου άρεσαν παρατήρησα ότι όλα τα βιβλία και όλες οι κινηματογραφικές ταινίες που προτιμούσα είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό, ότι πρόβαλαν άξιους ανθρώπους που διέθεταν πνευματική δύναμη με την οποία αντιμετώπιζαν τις αντίξοες περιστάσεις της ζωής. Η πνευματική τους δύναμη ήταν ότι απαντούσαν σε κάθε πρόκληση διατηρώντας την πίστη τους στην καλοσύνη και στην ευγένεια!
Θα ’θελα, ευγενικέ αναγνώστη, να μοιραστώ μαζί σου τη χαρά μου, που μπορώ να γράψω τώρα με βεβαιότητα για κάτι που το γνωρίζουμε όλοι, αλλά που δεν μιλάμε γι΄ αυτό. Ίσως γιατί δεν είμαστε απολύτως βέβαιοι, ότι ισχύει για όλους τους ανθρώπους και για όλα τα πράγματα! Εννοώ τη μεγάλη αλήθεια ότι ο πνευματικά δυνατός δεν έχει τίποτα να φοβηθεί!
Πάντοτε με απασχολούσε το ερώτημα, τι να κάνω για να μη φοβηθώ σε ξαφνικές δυστυχίες. Το ερώτημα αυτό δεν είναι άσχετο με τις τραυματικές εμπειρίες μου στα παιδικά μου χρόνια ( Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος, Ανταρτοπόλεμος ή Εμφύλιος κ.α.). Αν και δεν είναι ανάγκη να έζησε κανείς δύσκολα παιδικά χρόνια, για να τον απασχολούν παρόμοια ερωτήματα.
Πιστεύω ότι δεν είμαστε στη τύχη εδώ και ότι τα πρόσωπα με τα οποία συνδεόμαστε καθώς και τα γεγονότα που μας συμβαίνουν έχουν ένα νόημα. Δεν είναι τυχαίες οι συναντήσεις και οι αναμνήσεις μας. Υπάρχει μια συγγένεια , μια πνευματική ομοιότητα, με τα πρόσωπα που μας επηρέασαν στη ζωή μας και που εξακολουθούν να μας επηρεάζουν μέσω των αναμνήσεων, αν και έφυγαν από κοντά μας.
Κάποιο αόρατο χέρι κατευθύνει τη ζωή μας και φέρνει κοντά μας πρόσωπα που θα μας οδηγήσουν στον αληθινό προορισμό μας, που είναι να γίνουμε αυτό που είμαστε με καλοσύνη και ευγένεια.
Ο Ιησούς είναι ο οδηγός μας. Αυτός έβαλε και στη δική μου ζωή πρόσωπα σαν τον παππού μου Αγγελάκη και σαν το φίλο μου Ρόμπερτ Λαξ,, που απέκτησαν την εσωτερική ειρήνη! Αυτός με έκανε να προτιμώ την τέχνη που εξυμνεί τον αληθινό άνθρωπο και να πιστεύω χωρίς αμφιβολίες , ότι το πνεύμα είναι αυτό που μετράει!