Η ΜΗ ΒΙΑΙΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

   

Εις μνήμην Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

Ο Κύριος δίδαξε την ενότητα και τη μη βία λέγοντας στους μαθητές Του  να έχουν μεταξύ τους αγάπη και έτσι με την αγάπη να τους γνωρίζει ο κόσμος ότι είναι μαθητές του Χριστού.

Ο Χριστός δίδαξε τη λογική της υπεραφθονίας. Η Εντολή του Χριστού να μην αντιστέκεται ο πιστός στον πονηρό, αλλά να αποφεύγει να συγκρουστεί μαζί  του, διότι η βία αυξάνει τη βία,  στηρίζεται  στην υπεροχή της χάρης. Η χάρις του Θεού είναι πολύ μεγαλύτερη από κάθε γήινο θησαυρό. Αρκεί στους πιστούς η χάρις του Θεού.

 Η δύναμη του μικρού εξαλλου  είναι η ενότητα. Ως μικρό εννοούμε αυτό που δεν διαθέτει τίποτε πέραν από τον ίδιο τον εαυτό του. Με αυτήν την έννοια οι φτωχοί είναι μικροί, ,παρόλο που είναι πολλοί , διότι δεν διαθέτουν τίποτε άλλο πέραν από τον εαυτό τους.  Η μόνη τους δύναμη είναι η ενότητα μεταξύ τους.

Αυτός είναι ο λόγος που ο εχθρός του ανθρώπου χρησιμοποιεί τη διαβολή για να διαιρεί τον κόσμο και να τον κυβερνά με τη βία.  Όταν ο κόσμος είναι διαιρεμένος όπως είναι και στην εποχή μας,  οι ισχυροί της γης τον κρατούν  καθηλωμένο σε χαμηλό πνευματικό,  κοινωνικό και μορφωτικό επίπεδο.

Οι φωνές που υποστηρίζουν τη μη βίαιη διαμαρτυρία και την μη βίαιη αντίσταση στη βία,  αυτοί οι κήρυκες της ειρήνης διώκονται , ενώ οι υποκινητές της βία αφήνονται ανενόχλητοι, να εμποδίζουν την ενότητα του κόσμου, με την πρόκληση της βίας, που χωρίζει τους ανθρώπους τον έναν απ΄ τον άλλον. 

Ο Κύριος δίδαξε την ενότητα και τη μη βία λέγοντας στους μαθητές Του  να έχουν μεταξύ τους αγάπη και έτσι με την αγάπη να τους γνωρίζει ο κόσμος ότι είναι μαθητές του Χριστού. 

"Η ΠΑΛΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ"*

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Θέλουμε ο Θεός να μας βοηθάει και συνάμα δεν θέλουμε να μας περιορίζει με τις Εντολές Του. Ο Ϊδιος λέει, πως το φορτίο των Εντολών Του είναι γλυκό, στους "προαιρουμένους", σ΄ αυτούς που το θέλουν. Στους άλλους που το βλέπουν ως αγγαρεία είναι βαρύ. "Η αγάπη είναι βαρύς σταυρός", λέει ο Παστερνάκ.

Πρέπει να βλέπουμε ως αγγαρεία το φορτίο των Εντολών; Πήγε μια φορά ένας γύφτοςστον εξομολόγο. Τις ξέρεις τις εντολές; τον ρώτησε. Είχα αρχίσει να τις μαθαίνω, είπε ο άνθρωπος, αλλά είπαν ότι θα τις καταργήσουν και τις άφησα. Μήπως περιμένουμε κι εμείς να τις καταργήσουν;

Στ΄ αλήθεια γιατί δεν τις καταργεί ο Θεός; Μήπως ο Θεός περιμένει τις Εντολές, για να μας αγαπάει; Ο Θεός αγαπάει ακόμα και τους εχθρούς του. Βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Ο Θεός στενοχωρείται όταν δεν τηρούμε τις Εντολές Του, όχι γιατί περιμένει από εμάς να τον υποστηρίξουμε. "Δεν είναι ο άνθρωπος που υπερασπίζεται το Θεό, αλλά ο Θεός τον άνθρωπο. (Λέων Σεστώφ).

Τί συμβαίνει τότε; Γιατί είναι δυστυχία, όταν οι αμαρτίες μας εμποδίζουν την ευλογία του Θεού; Είναι δυστυχία γιατί η ίδια η απουσία της ευλογίας του Θεού είναι δυστυχία.

Δεν μπορούμε να βάλουμε καμιά άλλη αγάπη πάνω από την αγάπη του Θεού. Αν το κάνουμε αυτό, οτιδήποτε κάνουμε , λέμε, σκεφτόμαστε είναι αμαρτία.,
γιατί λείπει η ευλογία του Θεού κι όπου λείπει η ευλογία έρχεται η κατάρα.

Σχετιζόμαστε με το Θεό ως πρόσωπα. Ο Θεός δεν είναι μέσον για τους σκοπούς μας. Ο Θεός είναι πρόσωπο και η σχέση μας μαζί Του είναι προσωπική. Είναι σχέση αγάπης. Μιας ιδιαίτερης αγάπης, επειδή είναι πάνω από όλα.

Ο Θεός μας αγαπάει ακόμα κι αν τον εχθρευόμαστε, αφού το ίδιο ζητεί κι από μας , να αγαπούμε τους εχθρούς μας. Ο Θεός μας αγαπάει και λυπάται όταν έχουμε μίσος στην καρδιά μας. Η ιατρική επιστήμη λέει, πως ο σίγουρος τρόπος να αρρωστήσουμε είναι να κατακρίνουμε και να απωθούμε, δηλαδή να ΄έχουμε μνησικακία, επειδή δεν συγχωρούμε όσους μας έβλαψαν.

Στην ταινία του Μπενίνι ο Τίγρης και το χιόνι, ο ήρωας αγαπάει με τέτοια αγάπη μια γυναίκα, που ταιριάζει μόνο στο Θεό. Δεν μπορούμε να αγαπάμε με τέτοια αγάπη παρά μόνο το Θεό, γιατί οτιδήποτε βάζουμε πάνω απ΄ το Θεό, γίνεται το είδωλο του εαυτού μας. Η ειδωλολατρεία είναι υπερηφάνεια και εγωισμός, που μας γεμίζει δυστυχία.

Γι΄ αυτήν την υπερηφάνεια και τον εγωισμό γράφει ο προφήτης, πως είναι δυστυχισμένος αυτός που δεν θέλησε την ευλογία και αγάπησε την κατάρα. "Ιδού" λεει, "ο οίκος του ανθρώπου αυτού αφίεται έρημος".

Ο 108ος ψαλμός περιγράφει τη δυστυχία του ανθρώπου, όταν δεν έχει την ευλογία του Θεού επάνω του.

*"Η ΠΑΛΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ" είναι ο τίτλος ενός σπουδαίου βιβλίου του Παύλου Ευδοκίμωφ, που κυκλοφορεί στις Εκδόσεις των Πατερικών Μελετών.

Μου αρέσει! ·  · Πρ

Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΟΥ

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η διαφορά του αισθητικού και του αισθησιακού βρίσκεται στην πρόθεση. Στο αισθητικό ο σκοπός είναι η χαρά του ωραίου, ενώ στο αισθησιακό ο σκοπός είναι η σεξουαλική ηδονή. 

Στην αισθητική συγκίνηση ο σκοπός είναι η ικανοποίηση της ψυχής και του πνεύματος αυτού που διαθέτει κάποια αισθητική καλλιέργεια , ενώ στην αισθησιακή απόλαυση ο σκοπός είναι η ερωτική ηδονή, χωρίς να απαιτείται καμιά μόρφωση γιατί πρόκειται για φυσική πράξη. 

Είναι τόσο φοβερή η τιμωρία του σκανδάλου στον αισθησιασμό ώστε πρέπει να προσέχουμε τη διαφορά για να μη συγχέομε το αισθητικό με το αισθησιακό. 

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Σ΄ αυτό που μας νικάει σ΄ αυτό γινόμαστε δούλοι. Αν το αφήνουμε να μας νικάει κάθε φορά, πώς θα μπορέσουμε να το νικήσουμε την τελευταία στιγμή; 

Στις Ινδίες οι Ινδουϊστές το θρήσκευμα πιστεύουν πως , αν την τελευταία στιγμή, θυμηθούν το όνομα μιας από τις χιλιάδες θεότητες που υπάρχουν, θα σωθούν. 

Κάποιος έμπορος έκανε μια σωστή, κατά την άποψή του, σκέψη: Σκέφτηκε πως αν έδινε στα παιδιά του ονόματα θεοτήτων, οπωσδήποτε την τελευταία στιγμή θα θυμόταν τα ονόματα των θεοτήτων αυτών.

Έτσι έδωσε στα παιδιά του ονόματα θεοτήτων. Την τελευταία στιγμή πράγματι ο άνθρωπος κάλεσε τα παιδιά του που συγκεντρώθηκαν γύρω από την κλίνη του.

-Είστε όλοι εδώ; ρώτησε.
-Ναι, είπαν τα παιδιά.
-Και στο μαγαζί; Ποιος είναι στο μαγαζί; είπε και με τη σκέψη του μαγαζιού πέθανε.

Η σκέψη του μαγαζιού ήταν η τελευταία ενθύμηση ενός ανθρώπου, ,ο οποίος αφιέρωσε όλη του τη ζωή σ' αυτό. Οπωσδήποτε δεν μπορούσε ,την τελευταία στιγμή, να αλλάξει.

 

Η μυστική εμπειρία στην κατάσταση της ανελευθερίας

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Αν θέλαμε να περιγράψουμε με δυο λόγια την κατάσταση ανελευθερίας στην οποία ζούμε, θα λέγαμε ότι «λείπει η πίστη». Το μήνυμα «να μην ξεχάσεις την πίστη και την προσευχή» μεταφέρει η εμπειρία στον καθένα που ακούει τη φωνή της ψυχής του και την εμπιστεύεται. 

Σε μένα προσωπικά το μήνυμα ήρθε μέσα από την εμπειρία μου στην Κάλυμνο, όπου πήγα στην κατάσταση της ανελευθερίας (ανεργία, απελπισία, έλλειψη πίστης) και έφυγα ύστερα από τέσσερα χρόνια , με καινούρια δύναμη και με έγκυρες ελπίδες.

Η μυστική εμπειρία είναι αυτό το προαίσθημα. Είναι μυστική όχι γιατί είναι κρυφή, αλλά γιατί μεταδίδεται από εμπειρία σε εμπειρία και όχι μέσα από τα βιβλία, μέσα από τις ιδέες, τις πεποιθήσεις και τις θεωρίες.

Έγραψαν κι οι αρχαίοι γι΄ αυτό. Ισχυρίστηκαν ότι οι σοφοί προαισθάνονται τα γεγονότα που πλησιάζουν να συμβούν. Η μυστική όμως εμπειρία για την οποία γράφουμε εδώ είναι πέρα απ΄ το χρόνο. Οι αρχαίοι πίστευαν πως ακόμα κι οι θεοί υπακούουν στο χρόνο. Ο χρόνος δαμάζει τα πάντα.

Εμείς, πιστεύουμε ότι υπάρχει εκτός τόπου και χρόνου δεσμός των ψυχών. Άρα μπορεί να έχει κάποιος το προαίσθημα για κάτι που θα συμβεί μετά από πολλά χρόνια.

Πιστεύω ότι η ζωή μας προετοιμάζει σε χρόνο ανύποπτο γι΄ αυτό που θα συναντήσουμε αργότερα. Απλώς δεν είμαστε σε θέση να συλλάβουμε τα μηνύματά της. Τα μηνύματα τα συλλαμβάνουν εκείνοι που ακούν τη φωνή της ψυχής και την εμπιστεύονται.

Τα πράγματα και τα γεγονότα είναι η γλώσσα με την οποία η ζωή μας μιλάει.
Όπως μας μιλάει ο λόγος, έτσι μας μιλούν και τα αισθήματα και ίσως με ακόμα μεγαλύτερη δύναμη. Αυτό είναι το «πανεπιστήμιο της ζωής», όπως το ονομάζει ο απλός κόσμος

Ο λόγος μας μιλάει με τις λέξεις ενώ τα αισθήματα μας μιλούν με τα πράγματα. Η διαφορά ανάμεσα στις δύο γλώσσες είναι ότι η γλώσσα της εμπειρίας είναι μυστική.

Παράδειγμα η εμπειρία μου στην Κάλυμνο. Αυτό που με δίδαξε η εμπειρία μου στην Κάλυμνο, θα μπορούσε με ένα λόγο να διατυπωθεί ως εξής: «Να μην ξεχάσεις την πίστη και την προσευχή».

Η προσωπική μου ιστορία στην οποία αναφέρομαι αρχίζει με ένα προαίσθημα; Όταν ήμουν παιδί και ζούσα στη Δεσκάτη Γρεβενών τα πρώτα μουσικά μου ακούσματα ήταν οι σκοποί και τα τραγούδια της Δυτικής Μακεδονίας. Παρόλα αυτά τα τραγούδια που αγαπούσα περισσότερο δεν ήταν αυτά που άκουγα συχνά ση Δεσκάτη. Εγώ αγαπούσα τα νησιώτικα αν και σπανίως τα έπαιζαν στο χωριό μας οι οργανοπαίχτες. Ούτε καν τα Κρητικά, για να πούμε ότι τα αγαπούσα για κληρονομικούς λόγους, επειδή ο πατέρας μου είναι Κρητικός.

Το προαίσθημα ότι στην Κάλυμνο, στα Δωδεκάνησα, στον τόπο του νησιώτικου τραγουδιού που αγαπούσα από παιδί, θα δεχόμουν το μέγιστο μάθημα, βγήκε αληθινό. Ο αιτιώδης σύνδεσμος ανάμεσα στα παιδικά μου χρόνια στη Δεσκάτη και στη ζωή μου στην Κάλυμνο, είναι η σταθερή αγάπη μου στη μουσική και ιδιαιτέρως στο νησιώτικο τραγούδι. Αυτή παραμένει σταθερή σε όλη μου τη ζωή.

Θα μου πείτε είναι δυνατόν να προαισθανθείς κάτι που θα συμβεί μετά από είκοσι χρόνια. Ναι αυτό ισχυρίζομαι. Πιστεύω ότι υπάρχει εκτός τόπου και χρόνου δεσμός των ψυχών και γίνεται αισθητός σε κείνους που ακούν τη φωνή της ψυχής και την εμπιστεύονται.

Αυτό είναι το θέμα του ομώνυμου βιβλίου του Μιχαήλωφ, το οποίο στηρίζεται στις εμπειρίες και τα βιώματα συγγραφέων όπως του Σολζενίτσιν και άλλων που έζησαν στην κατάσταση ανελευθερίας στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των ολοκληρωτικών καθεστώτων. 

"Να μιμείστε τα παιδιά του κόσμου"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

" Ό,τι είναι αληθινό, ότι είναι ωραίο και ό,τι είναι καλό, είναι αληθινό , είναι ωραίο και είναι καλό, επειδή ο Χριστός ανεστήθη και ζει! "

Να μιμείστε τα παιδιά του κόσμου! Τα παιδιά του κόσμου είναι πιο έξυπνα από τα παιδιά του Θεού: Βάζουν κάτι στην άκρη κι ύστερα ανοίγουν μια κερδοφόρο επιχείρηση. Δεν στηρίζονται μόνο σε δάνεια και δεν κάνουν δουλειές χωρίς να έχουν τίποτα δικό τους.

Ενώ τα παιδιά του Θεού θεωρητικολογούν και δεν έχουν ούτε μια εμπειρία της διδασκαλίας του Χριστού.

Στην πνευματική ζωή να μιμείστε τα παιδιά του κόσμου, λέει η Γραφή.

Η διδασκαλία του Χριστού δεν στηρίζεται σε γενικές θεωρίες και σε ιδέες, αλλά στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού και στο γεγονός της Αναστάσεως.

Δύο γεγονότα μαρτυρούν το μέγα θαύμα της ενανθρωπήσεως του Θεού. Το πρώτο, το ρήγμα του Ιορδάνη:"Πώς να αγγίξω την ανέγγιχτο κορυφή του Θεού;"

Το δεύτερο, όταν ο Ιησούς καλεί τον μαθητή Του Θωμά, να βάλει τα δάχτυλά του και να αγγίξει την πλευράν του: "Πώς να αγγίξω την ακήρατον (ανέγγιχτη) πλευράν του Κυρίου;"

Αν ο Χριστός δεν ανεστήθη, αν αυτό δεν είναι γεγονός και είναι μια ιδέα, το κήρυγμά μας και η διδασκαλία του Χριστού είναι ψεύτικη, λέει ο Απόστολος Παύλος.

Το ότι ο Θεάνθρωπος και η Ανάσταση είναι το στήριγμα της διδασκαλίας του Χριστού σημαίνει ότι το πρόσωπο του Θεανθρώπου και η Ανάσταση ενεργούν στη ζωή μας.

Όλες οι ενέργειες της Ανάστασης του Χριστού γίνονται αισθητές στη ζωή μας. Η αίσθηση της παρουσίας του Χριστού, λέει ο Τόμας Μέρτον, μας δίνει ό,τι χρειαζόμαστε.

Ποιες είναι οι ενέργειες της Αναστάσεως του Χριστού στη ζωή μας;
Η διδασκαλία του Χριστού είναι αληθινή επειδή ο Χριστός ανεστήθη Αυτό σημαίνει πως ό,τι είναι αληθινό, ότι είναι ωραίο και ό,τι είναι καλό, είναι αληθινό , είναι ωραίο και είναι καλό , επειδή ο Χριστός ανεστήθη και ζει! 

Δεν θα ήταν τίποτε αληθινό χωρίς την Ανάσταση του Χριστού!

Αν το νερό δεν είχε την εξαιρετική ιδιότητα να διαστέλλεται όταν παγώνει, ο πάγος δεν θα έλιωνε ποτέ και θα πάγωναν τα πάντα κι η ζωή θα νεκρωνόταν. Το ίδιο θα συνέβαινε στη ζωή των ανθρώπων αν δεν δεν νιώθαμε τις ενέργειες της Ανάστασης του Χριστού.

"Αν δεν υπήρχες εσύ Χριστέ, δεν θα ήμουν κι εγώ αληθινός" (Μιγκέλ ντε Ουναμούνο).

Πώς ξαναβρίσκει τη χαμένη νεότητά του ένας άνθρωπος;

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Πώς ξαναβρίσκει τη χαμένη νεότητά του ένας άνθρωπος; "Ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου",λέει ο στίχος του πεντηκοστού ψαλμού του Δαβίδ. Θα ανακαινιστεί η νεότης σου, θα αποκτήσεις πάλι τη νεότητά σου, όπως γίνεται με τον αετό. Έτσι λέει ο στίχος αυτός του πεντηκοστού ψαλμού του επονομαζομένου, της Μετανοίας. 

Πώς γίνεται με τον αετό; Πώς αποκτάει ξανά τη νεότητά του ο αετός;
Στον αετό νεότητα σημαίνει φτερά. Μήπως το ίδιο δε σημαίνει και στον άνθρωπο;

Ο αετός ανεβαίνει ψηλά και πέφτει με δύναμη στη θάλασσα. Με αυτόν τον τρόπο τα παλιά, τα φθαρμένα φτερά σπάζουν για να βγουν καινούρια.

Εμείς βγάζουμε "καινούρια φτερά" ύστερα από τη συντριβή της παθητικότητας, του ησυχασμού, της καθημερινότητας, της επανάληψης. Βγάζουμε καινούρια φτερά και σαν τον αετό ανακαινίζεται η νεότητά μας.

Το πιστεύεις αυτό, ευγενικέ αναγνώστη; Αν το πιστεύεις να ζεις με θάρρος και αισιοδοξία .

Η ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Γιατί ξεχώρισε την πίστη του; Τί διέφερε από την πίστη των άλλων; Διέφερε γιατί πίστευε σε κάτι το εντελώς αδύνατο να γίνει!"

Καθώς ο Ιησούς πλησίαζε στην Ιεριχώ, ένας τυφλός καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε. Όταν άκουσε το πλήθος που περνούσε ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει. Του είπαν ότι περνάει ο Ιησούς ο Ναζωραίος. Ο τυφλός άρχισε να φωνάζει δυνατά: «Ιησού, Υιέ του Δαβίδ σπλαχνίσου με». Αυτοί που προπορευόταν τον μάλωναν να σωπάσει, εκείνος όμως φώναζε ακόμα πιο δυνατά: «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με».

Ο Ιησούς στάθηκε κι έδωσε εντολή να τον φέρουν κοντά του: «Τι θέλεις να σου κάνω;» τον ρώτησε. «Κύριε, θέλω ν' αποκτήσω το φως μου» αποκρίθηκε. Κι ο Ιησούς του είπε|: «Ν' αποκτήσεις το φως σου. Η πίστη σου σε έσωσε!» Αμέσως ο τυφλός βρήκε το φως του κι ακολούθησε τον Ιησού δοξάζοντας το Θεό.

«Τον μάλωναν να σωπάσει κι αυτός φώναζε πιο δυνατά». Τι είδους άνθρωπος ήταν ο τυφλός αυτός ζητιάνος; Κατ' αρχήν δεν ήταν κάποιος από αυτούς, που όπως λέμε «αφήνονται στη μοίρα τους». Δεν είχε εγκαταλείψει καθόλου τον εαυτό του και δεν είχε χάσει κάθε ελπίδα να βρει το φως του , όπως θα περίμενε κανείς από ένα εκ γενετής τυφλό. Ο Ιησούς του είπε: «Η πίστη σου σε έσωσε» Γιατί ξεχώρισε την πίστη του; Τι διέφερε από την πίστη των άλλων; Διέφερε γιατί πίστευε σε κάτι το εντελώς αδύνατο να γίνει! Τόσο δυνατή ήταν η πίστη του στον Ιησού, ώστε πίστευε ότι μπορούσε να κάνει κάτι που ήταν εντελώς αδύνατο να γίνει! Ο τυφλός αυτός ζητιάνος ονόμασε τον Ιησού «Υιό Δαβίδ», Υιό Βασιλέως και Προφήτου, ενώ στην πραγματικότητα πίστευε ότι είναι ο Θεός, αφού μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν.

Για να πάρουμε την πίστη του τυφλού σαν μέτρο της πίστης μας πρέπει να αναρωτηθούμε, τι άραγε πιστεύουμε ότι μπορεί να κάνει ο Θεός σε μας; Τι ζητάμε απ' το Θεό στις προσευχές μας; Είμαστε συγκαταβατικοί και δεν του ζητάμε πράγματα που δε γίνονται; Απευθυνόμαστε στο Θεό με τη μιζέρια με την οποία θα απευθυνόμαστε σε κάποιον συνάνθρωπό μας; Έτσι γινόταν πάντα. Τόσο πολύ που όταν κάποιος άνθρωπος αποτέλεσε εξαίρεση η Αγία Γραφή έκανε ειδική μνεία γι' αυτόν. Πρόκειται για τον Ιαβή. Ο Ιαβής το ίδιο όπως ο τυφλός, δεν είπε «εμένα θα κοιτάξει ο Θεός». Ο Ιαβής πίστευε ότι ο Θεός έχει για τον άνθρωπο απείρως περισσότερα πράγματα να του δώσει από αυτά που του ζητάει. Γι' αυτό προσευχόταν με αυτά τα λόγια «Ευλογών ευλογήσεις με. Διεύρυνε τα όριά μου. Να είναι το χέρι σου πάνω μου για να με φυλάει από κάθε κακό για να μην αισθανθώ λύπη».

Η Αγία Γραφή ενώ όλους τους γενάρχες του Ισραήλ τους αναφέρει μόνο στο όνομα, στον Ιαβή κάνει ειδική μνεία. Γράφει ότι υπήρξε ο πιο ένδοξος από όλους τους άλλους, γι' αυτό ακριβώς: γιατί πίστευε ότι ο θεός έχει απείρως περισσότερα για μας από όσα του ζητάμε». Ο Ιαβής ζητούσε στην προσευχή του να τον ευεργετήσει ο θεός πέρα απ' τα όρια. Να διευρύνει τα όριά του. «Σίγουρα γεννήθηκα για κάτι παραπάνω από αυτό» σκεφτόταν.

Ο Ιησούς θεραπεύει πρώτα την πνευματική τυφλότητα και κατόπιν θεραπεύει το σώμα. Ρωτάει τον πάσχοντα άνθρωπο «τι θέλεις να σου κάνω;» ή «πιστεύεις ότι μπορώ να το κάνω;» Με αυτά τα λόγια θέλει να βγάλει τον άνθρωπο απ' την πνευματική του αδράνεια, στην οποία τον Βούλιαξε η ασθένεια του σώματος.

Η Εκκλησία διαβάζει μαζί με την ευαγγελική περικοπή για τη θεραπεία του τυφλού και την αποστολική περικοπή στην οποία ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται στην ενότητα της Εκκλησίας και στα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. «Ο Θεός» γράφει ο Απόστολος Παύλος «έχει τη δύναμη να κάνει απείρως περισσότερα απ' όσα ζητάμε ή σκεφτόμαστε, καθώς η δύναμη του ενεργεί σε μας». Από εμάς εξαρτάται να νικήσουμε την αδράνεια μας για να Βοηθήσει ο Θεός είτε θεραπεία είναι αυτή είτε η ειρήνη ή η ενότητα .Ο Θεός ενεργεί με τη δική μας συνεργεία και όχι με τη δική μας παθητικότητα.
«Να ζείτε με τρόπο αντάξιο εκείνου που σας, κάλεσε στη νέα ζωή.» συνεχίζει ο Παύλος. «Να ζείτε με ταπείνωση, πραότητα και υπομονή. Να ανέχεστε με αγάπη ο ένας τον άλλον και να προσπαθείτε να διατηρείτε με την ειρήνη ,που σας συνδέει μεταξύ σας, την ενότητα που δίνει το Πνεύμα του Θεού».

"ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ", Διανομή Βιβλιοπωλεία Παιδεία, Λάρισα.

Η ενοχή του προδότη

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Τί χρειάζεται ο προδότης όταν το θύμα είναι γνωστό; Παράδειγμα στην προδοσία του Ιούδα. Ο Ιησούς είπε σ΄ αυτούς που τον συνέλαβαν, γιατί ήρθατε να με συλλάβετε σαν ληστή; Φανερά δίδασκα στις συναγωγές. 

Το Ιησού τον συνέλαβαν για το Ευαγγέλιο το οποίο κήρυττε φανερά. Τί χρειαζόταν ο προδότης Ιούδας να τους δείξει έναν άνθρωπο που είχε κερδίσει χάρις στα θάυματά του όλον τον κόσμο και τον γνώριζαν οι πάντες και τον αγαπούσαν;

Το ίδιο ερώτημα προβάλλει και τώρα με την προδοσία του ελληνικού λαού από τους προδότες του. Τί χρειάζονται λοιπόν οι προδότες; Δεν είναι γνωστό το θύμα τους; Γιατί πρέπει να υπάρξουν οι προδότες;

Ποιοι προδίδουν τον ελληκνικό λαό την εποχή αυτή; Ποιοι τον παραδίδουν στα χέρια των διωκτών του, χωρίς να του δοθεί η δυνατότητα να υπερασπιστεί΄τον εαυτό του, την ελευθερία του, τη δικαιοσύνη, την ειρήνη και γενικά τις αξίες στις οποίες πιστεύει;

Ποιοι εξευτέλισαν τις αξίες του ελληνικού λαού και ποια είναι τα τριάκοντα αργύρια τα οποία έλαβαν είναι γνωστοί στους πάντες. Συνάμα δεν είναι γνωστός ο ρόλος του προδότη που ανέλαβαν εις βάρος του ελληνικού λαού.

Γιατί΄χρειάζεται ο προδότης;, όταν το θύμα είναι γνωστό κι όταν έχει προετοιμαστεί από καιρό για να γίνει το θύμα.

Η προδοσία τρομάζει κάθε συνετό άνθρωπο. Κανένας δεν θέλει να έχει έναν προδότη στους πατέρες του και στους απογόνους του. Η ενοχή της προδοσίας μεταβιβάζεται στους απογόνους του προδότη, αλλά και στους πατέρες του μέχρι τον Αδάμ. Όπως η προσευχή ή μια άλληκ αγαθή πράξη εκτείνεται τόσο στους απογόνους όσο και στους προγόνους, με τον ίδιο τρόπο και η αμαρτία έχει αντίκτυπο σε όλους. 

Κάθε άνθρωπος βρίσκεται σε κατ΄ευθείαν γραμμή σύνδεση με τον Αδάμ. Θα γίνει εύκολα κατανοητό αν κάνουμε την υπόθεση ότι η ανθρωπότητα είναι όπως ο ήλιος με τις αχτίνες του. Ο ήλιος είναι ο Αδάμ και καθένας από εμάς είναι μια αχτίνα του. 'Ετσι η πτώση του Αδάμ συμπαρέσυρε την πτώση καθενός από εμάς. Το ίδιο και η αρετή ή η κακία καθενός μας εκτείνεται από τον Αδάμ έως τη συντέλεια του κόσμου.

Η Εκκλησία μας όταν αναφέρεται στο θάνατο του ανθρώπου μιλάει για τους κόλπους του Αβραάμ και εννοεί ότι ο άνθρωπος που πεθαίνει "ΠΡΟΣΤΊΘΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΟΥ".

Για την προδοσία, ως αμαρτία κατά του πνεύματος, κανένας δεν θα ήθελε , αν γνώριζε τις συνέπειες να αναλάβει μια τέτοια φοβερή ενοχή η οποία τον αποξενώνει από τους πατέρες του και από όλη του τη γενιά.

Δείτε πώς περιγράφει την προδοσία ο προφήτης και βασιλεύς Δαβίδ:

"Ότι στόμα αμαρτωλού και στόμα δολίου επ΄ εμέ ηνοίχθη.
Ελάλησαν κατ΄ εμού γλώσση δολία
και λόγοις μίσους εκύκλωσάν με
και επολέμησάν με δωρειάν.
αντί του αγαπάν με ενδιέβαλλόν με,
εγώ δε προσευχόμην.
και έθεντο κατ΄ εμού κακά αντί αγαθών
και μίσος αντί της αγαπήσεώς μου.
κατάστησον επ΄ αυτόν αμαρτωλόν,
και διάβολος στήτω εκ δεξιών αυτού.
εν τω κρίνεσθαι αυτόν εξέλθοι καταδεδικασμένος.
και η προσευχή αυτού γενέσθω εις αμαρτίαν.
γεννηθήτωσαν αι ημέρα αυτού ολίγαι,
και την επισκοπήν αυτού λάβοι έτερος.
γεννηθήτωσαν οι υιοί αυτού ορφανοί
και η γυνή αυτού χήρα.
σαλευόμενοι μεταναστήτωσαν οι υιοί αυτοιύ και επαιτησάτωσαν,
εκβληθήτωσαν εκ των οικοπέδων αυτών.
εξερευνησάτω δανειστής πάντα, όσα υπάρχει αυτώ,
διαρπασάτωσαν αλλότριοι τους πόνους αυτού.
μη υπαρξάτω αυτώ αντιλήμπτωρ,
μηδέ γεννηθήτω οικτίρμων τοις οραφανεοίς αυτού.
γεννηθήτω τα τέκνα αυτού εις εξολέθρευσιν,
εν γενεά μιά εξαλειφθήτω το όνομα αυτού.
αναμανησθείη η ανομία των πατέρων αυτού έναντι κυρίου,
και η αμαρτία της μητρός αυτού μη εξαλειφθείη.
γεννηθήτωσαν έναντι κυρίου δια παντός,
και εξολεθρευθειη εκ γης το μνημόσυνον αυτών,
αν΄ων ουκ εμνήσθη του ποιήσσαι έλεος
και κατεδίωξεν άνθρωπος πένητα και πτωχόν".
(Ψαλμός 108, 2-16)

ΤΟ ΕΚΛΕΠΤΥΣΜΕΝΟ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Της ψυχής την ομορφιά πρέπει να φυλάξουμε. Αυτήν θα ξυπνήσει ο Θεός από το γένος των ανθρώπων" Άγιος Εφραίμ ο Σύρος

Για το φυτό το πιο σπουδαίο είναι το πιο εκλεπτυσμένο, το άνθος. Όταν ένα φυτό αρχίζει να ξεραίνεται, αρχίζει από αυτό που βρίσκεται χαμηλά και φυλάει μέχρι
το τέλος αυτό που βρίσκεται πιο ψηλά, στην κορυφή, το πιο εκλεπτυσμένο, το άνθος.
Ο κόσμος φθείρεται και η επιθυμία του πεθαίνει. Όλες οι κοσμικές επιθυμίες δε δίνουν ούτε μια στάλα γαλήνη. Γιατί τις κυνηγάς;

Η Τέχνη πρέπει να ανεβάζει την ψυχή του ανθρώπου. "Το συναίσθημα δείχνει αξιοπρέπεια. Είναι η ανθρώπινη ύπαρξη. Είναι να ξέρεις ότι η ζωή, η ζωή είναι πολύ μικρή. Πολύ, πολύ μικρή. Ξέρω ότι στην ηλικία μου αυτό είναι συναίσθημα. Και είμαι περήφανος γι΄ αυτό. Όμως εκεί όπου έχετε οδηγήσει τη λέξη αυτή με ενοχλεί απίστευτα. Το κλάμα, ο πόνος, η σκέψη, η αγάπη, η πραγματική αγάπη είναι τα θεμέλια της ανθρωπότητας. Αυτά χτίζουν γέφυρες. Δημιουργούν Ρέμπραντ, Βαν Γκόγκ, Μονέ, Ρενουάρ (...)Ορκίστηκα να μη συμμετάσχω στην ασχήμια αυτού του κόσμου, που πήρε μακριά μου ό,τι πιο όμορφο είχα".(Νικολάι Σερόφ- Χρώματα ζωής).

Οι επιθυμίες του κόσμου είναι θλίψη και βάρος πνεύματος. Η λύπη απ΄ τις κοσμικές επιθυμίες φθείρουν τον άνθρωπο και τον οδηγούν στο θάνατο.Το πιο ανώτερο, το πιο εκλεπτυσμένο και το πιο ευτυχισμένο είναι το να αγαπάς τον Κύριο και Θεό σου μ' όλη την καρδιά σου, μ' όλη την ψυχή σου, μ' όλο το νου σου και μ' όλη τη δύναμή σου και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. 

"Συνδεθήτε με τον Κύριον με το σύνδεσμο της πίστεως και της αγάπης και βάλετε τον Κύριον ως την πιο υψηλή αξία της ζωής"
"Η επιστήμη και η κοινωνία πρέπει να στρέψουν την πρσοχή τους σε καινούριες, λεπτές κινήσεις, για να μπορέσουμε να δουμε, να σκεφτούμε και να ενεργήσουμε με αρμονικότερους τρόπους (..) Το ιδιαίτερα περίτεχνο παίζει αποφασιτικό ρόλο σ΄ όλες ις όψεις της φύσης και είναι συμαντικό να κοιτάμαε κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων, για να δούμε την ίδια τη λεπτότητα (..) Διαλύοντας τα άκαμπτα πρότυπα σκέψης και αντίδρασης , επιτρέπουμε να λειτουργήσει κάτι ταχύτερο και πιο εκλεπτυσμένο. Στην πραγματικότητα, η ίδια η σκέψη μπορεί να είναι μόνο ένα μικρό και σχετικά χονδροειδές μέρος των ικανοτήτων του νου. Όσο περισσότερο χώρο παραχωρούμε στο εκλεπτυσμένο, τόσο αγγίζουμε την καρδιά του σύμπαντος και πίνουμε από τα δημιουργικά του νερά." (F.David Peat, Η φιλοσοφική λίθος, Εκδ.Τραυλός, σε.254-255).

"Η Ρώμη έγινε παντοδύναμη χάρη στη στρατιωτική και πολιτική ιδιοφυϊα της, και έπειτα έμαθε από την Ελλάδα να ζει και πνευματικά. Εμείς γίναμε ισχυροί χάρη στην επιστημονική και βιομηχανική μας ιδιοφυϊα. Αν όμως θέλουμε να δικαιώσουμε αυτή τη δύναμη, να τη χρησιμοποιήσουμε προς διαρκές όφελός μας και να συνεισφέρουμε κάτι αιώνιο στην εξέλιξη του ανθρωπίνου γένους, μόνο ένας τρόπος υπάρχει: να κατανοήσουμε και να μεταδώσουμε ένα σύστημα υψηλών πνευματικών ιδανικών.Μερικά τέτοια συστήματα τα επινοούμε μόνοι μας. Πολλά τα παίρνουμε από το χριστιανισμό. ΚΙ άλλα τόσα- καλλιτεχνικά,φιλοσοφικά και λογοτεχνικά- τα έχουμε παραλάβει από τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, ανεκτίμητη κληρονομιά.Πραγματικό καθήκον του ανθρώπου δεν είναι να επεκτείνει την εξουσία του ούτε να πολλαπλασιάσει τον πλούτο του πέρα από όσο του είναι αναγκαίο, αλλά να εμπλουτίσει και να απολαύσει το μόνο άφθαρτο αγαθό: την ψυχή του." (Gilbert Highet,Η Κλασική Παράδοση,). 

ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Οσοι περίμεναν την επανάσταση ή τη λαϊκή εξέγερση κουράστηκαν να περιμένουν και δεν περιμένουν άλλο. Δεν θα γίνει, λοιπόν, επανάσταση; Κάποιος στοχαστής απέδωσε την εξαφάνιση της επανάστασης στις γυναίκες οι οποίες αγαπούν τη ζωή περισσότερο από τους άντρες και δεν την θυσιάζουν εύκολα. Έπειτα είναι πράγμα οξύμωρο από τη μια να μεγαλώνεις παιδιά κι από την άλλη να σκοτώνεις.

Ρώτησα μια αμερικανίδα μητέρα- χεριστή βομβαρδιστικού στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας από τα κράτη του ΝΑΤΟ, πως μπορεί να ρίχνει βόμβες στον άμαχο πληθυσμό, ενώ είναι μητέρα, και μου απάντησε ότι δεν την πειράζει καθόλου και ότι μπορεί να είναι καλή μητερα και καλή χειρίστρια βομβαρδιστικού!

Με τέτοιες "καλές μητέρες" θα μπορούσαμε να περιμένουμε επανάσταση όπως την εννοούν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, ως πρόφαση για να εξοντώνουν τον κόσμο και να επιβάλουν σκληρότερα μέτρα, δηλαδή επανάσταση που τους μόνους που ευνοεί είναι αυτούς που κατεξουσιάζουν τους λαούς, δηλαδή τους φεουδάρχες. Παράδειγμα οι Άγγλοι που ήταν και με τους αντάρτες και με το στρατό.

Εμείς επιμένουμε πως μπορεί να γίνει αληθινή επανάσταση όχι ψευδοεπανάσταση που ευνοεί τον φεουδάρχη. Πώς μπορεί να γίνει αυτό;

Μπορεί να γίνει. Συνάμα είναι περιττό να αναπτύξουμε εδώ τη σκέψη μας, όσο δεν γίνεται κατανοητή η απλή αλήθεια πως η δικτατορία των τραπεζιτών δεν κάνει τίποτε στα τυφλά. Η νυχτομαχία είναι μόνον αυτών που είναι τα θύματα, δηλαδή των πολλών.

Περειττεύει να εξηγήσουμε πώς θα γίνει η επανάσταση και την άλλη μέρα θα τα μαζέψουν και θα φύγουν όλοοι αυτοί που κατεξουσιάζουν τον λαό, όσο δεν γίνεται κατανοητό πως ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΕΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ.

Αν τους εμποδίσουμε να βλέπουν μέσα από την τηλεόραση, πετώντας τους δέκτες μας στα σκουπίδια, θα γίνουν σαν τους τυφλούς του Μπος και σαν τους νεκρούς στον Άδη.

Αν με διαβάζει κάποιος υπεύθυνος σε κάποιο κανάλι, τον προκαλώ να συζητήσουμε δημόσια με θέμα "ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ".

Επίσης αν πιστεύετε ότι μπορούμε να ενωθούμε εναντίον της τηλεόρασης, τηλεφωνήστε μου να ιδρύσουμε την πρώτη εταιρία στην Ελλάδα, νε αντικείμενον " ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΤΗΛΟΨΙΑΣ".

Πιστεύω ότι εξαπατούμε τους εαυτούς μας δεχόμενοι να μας χειραγωγούν μέσω της τηλοψίας και να πιστεύουμε ότι ζούμε πνευματική ζωή.

Λαρισινά

δοκίμια

Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

                                 Ο προβληματικός άνθρωπος!

        Κάποιον τον έκλεισαν στη φυλακή. Ο άνθρωπος σκέφτηκε ότι ήταν υποχρεωμένος να υπακούει στις εντολές αυτών που τον κρατούσαν στη φυλακή. Η μόνη ελπίδα να νιώθει ελεύθερος από τις δεσμεύσεις τους ήταν να βάλει αυτός δικές του δεσμεύσεις στον εαυτό του και να υπακούει σ΄ αυτές, αντί στις δεσμεύσεις της φυλακής.
       Ζήτησε λοιπόν από τους φύλακες, να του δώσουν χαρτί και μολύβι και έγραψε: Εγερτήριο, ώρα 6, προσευχή ώρα 6.30 , γυμναστική ώρα 7 ... και με αυτόν τον τρόπο οργάνωσε τον χρόνο του έτσι ώστε να μην μένει χρόνος που να εξαρτάται από τους άλλους. Οπωσδήποτε ο κρατούμενος αυτός δεν περίμενε από τη φυλακή να τον ανακουφίσει από τις δυσκολίες της φυλακής, αφού η ίδια τις δημιουργούσε.Το ίδιο δεν πρέπει να περιμένουμε από τον τεχνικό πολιτισμό και τις κατακτήσεις του να λύσουν τα ψυχικά μας προβλήματα, τα οποία ο ίδιος ο τεχνικός πολιτισμός και οι κατακτήσεις τα προκαλούν.
        Στο βιβλίο του με τον τίτλο "Ο προβληματικός άνθρωπος", Εκδόσεις "Γρηγόρη", ο Γκαμπριέλ Μαρσέλ επικεντρώνει το πρόβλημα του σημερινού ανθρώπου στην αυτάρκεια του τεχνικού πολιτισμού. "Υπάρχει", τονίζει ο Γάλλος φιλόσοφος " ένα άλλο πεδίο, της πίστης, της ελπίδας, της ευσπλαχνίας, της προσευχής, που είναι ίσως το μόνο όπου μπορούμε να υπηρετήσουμε την ειρήνη εγκαθιστώντας την πρώτα μέσα μας".
        Χρειαζόμαστε θάρρος για να υπάρχουμε μαζί με όλα αυτά τα άλυτα προβλήματα που συσσωρεύονται και απειλούν την ύπαρξή μας. Ο κόσμος χρειάζεται το θάρρος του υπάρχειν και ο τεχνικός πολιτισμός του δίνει μια πολυλογία που του προκαλεί απέραντη ανία.
        Πολλοί διαμαρτύρονται προς τους ειδικούς, προς αυτούς που μιλούν στη τηλεόραση και γράφουν στις εφημερίδες, να μην επισημαίνουν τα προβλήματα και να μην τα περιγράφουν συνεχίζοντας μια αρρωστημένη λεκτική αλγολαγνεία. Να προτείνουν λύσεις, αν τις ξέρουν κι αν δεν τις ξέρουν να μη βασανίζουν τον κόσμο με την πολυλογία τους.
        Η Εκκλησία μας , την περίοδο αυτή της Σαρακοστής, καλεί τους πιστούς να στρέψουν την προσοχή τους προς τον εσωτερικό άνθρωπο. Η επικρατούσα ιδεολογία του υλισμού αποδίδει όλα τα προβλήματα στον οικονομικό τομέα, δηλαδή σε εξωτερικά αίτια. Παρόμοια τάση να αποδίδουν τις ασθένειες σε εξωτερικά αίτια έχουν κι οι απλοϊκοί ασθενείς, οι οποίοι νιώθουν καλύτερα να φταίει για την ασθένειά τους κάποιο εξωτερικό αίτιο παρά κάποια εσωτερική αιτία.
        Για τον υλισμό η ψυχή δεν υπάρχει ως οντότητα και είναι μια λειτουργία του εγκεφάλου. Ο άνθρωπος δεν είναι παρά σωματικές λειτουργίες της πέψης, της αναπαραγωγής κ.α. Με τόσο φτωχή αντίληψη για τον άνθρωπο και τη ζωή προκαλεί μεγάλη ανία διότι δυσκολεύει τον κόσμο στην εξεύρεση νοήματος ζωής.
       Σ΄ αυτόν τον απελπισμένο κόσμο η Εκκλησία έχει αποστολή να ενθαρρύνει τον άνθρωπο να αγωνιστεί με τη βοήθεια του Θεού και να νικήσει την απελπισία. "Ο Χριστός συμβαδίζει με τη αποθάρρυνση και μετατρέπει τις ήττες σε νίκες".
       Στον αγώνα αυτόν κατά της απελπισίας ο απλός άνθρωπος προηγείται από τον επιστήμονα, που υστερεί λόγω του υπερτροφικού εγωισμού που προκαλεί η ανώτατη παιδεία.Ο επιστήμονας την εποχή αυτή της τεχνικής εξέλιξης καλείται να αναπτύξει το εγώ του συγκεντρώνοντας τις γνώσεις που απαιτεί ο τεχνικός πολιτισμός και συνάμα να μειώσει τον εγωισμό και με ταπείνωση να αγωνιστεί για να μην αποβαίνει ο τεχνικός πολιτισμός εις βάρος των φτωχών, όπως γίνεται σήμερα.
       "Η πρόοδος, όποια κι αν είναι, δεν μπορεί να είναι αυτάρκης και εκφυλίζεται σ΄ένα γελοίο παιχνίδι, αν δεν εξαρτηθεί από τη σιγουριά μιας βασιλείας της ευσπλαχνίας που βεβαιώνει την ενότητα όλων με όλα, που το μυστικό της σώμα, όπως το ονομάζει η χριστιανική θεολογία, μας παρουσιάζει τη μόνη γνώση, που μπορεί να γεμίσει πληρότητα, θα πω μάλιστα να μας ξεδιψάσει." (Γκ. Μαρσέλ)

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η δικτατορία των τραπεζιτών θα πέσει την άλλη μέρα όταν ο κόσμος πετάξει τους δέκτες της τηλεόρασης στα σκουπίδια! Για ποιο λόγο θα πέσει η δικτατορία των τραπεζιτών ,την άλλη μέρα που ο κόσμος θα πετάξει τους δέκτες της τηλεόρασης στα σκουπίδια; Για το λόγο ότι θα βρεθεί στο απόλυτο σκοτάδι.

Η δικτατορία χωρίς την τηλεόραση θα βρεθεί στο απόλυτο σκοτάδι, σ' αυτό που βρίσκεται τώρα, εξαιτίας της τηλεόρασης, ο ελληνικός λαός καθώς κι οι άλλοι λαοί που ζουν κάτω από τη δικτατορία των τραπεζιτών.

Οι τραπεζίτες, αν δεν ξέρουν τι θα κάνει ο κόσμος αν λάβουν αυτήν ή την άλλη απόφαση, δεν τολμούν να κάνουν το παραμικρό. Ξέρουν πως οτιδήποτε κάνουν στα τυφλά θα έχει πλήρη αποτυχία.

Η τηλεόραση αναλαμβάνει να τους πει τί θα κάνει ο κόσμος σε περίπτωση που λάβουν αυτό ή το άλλο μέτρο και με τις υποδείξεις των υπηρετών τους στα ΜΜΕ προχωρούν στην κατάλυση των ελευθεριών των πολιτών, χωρίς να συναντούν την παραμικρή αντίσταση, διότι ο δρόμος είναι ανοιχτός.

Πέντε τραπεζίτες είναι ικανοί όταν ξέρουν ότι ο κόσμος είναι ακινητοποιημένος από την διχόνοια, την καχυποψία και την τρομοκρατία, να εκνικήσουν πέντε εκατομμύρια πολίτες, που τους ακινητοποιεί ο φόβος και η έλλειψη ενότητας μεταξύ τους.

Η δικτατορία των τραπεζιτών θα πέσει την άλλη μέρα, όταν οι Έλληνες ενωμένοι πετάξουν στα σκουπίδια τους δέκτες της  τηλεόρασης , γιατί θα δέσουν τα χέρια των τραπεζιτών, που δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, χωρίς αυτήν.

"Ο ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Κάποιον τον έκλεισαν στη φυλακή. Ο άνθρωπος σκέφτηκε ότι ήταν υποχρεωμένος να υπακούει στις εντολές αυτών που τον κρατούσαν στη φυλακή. Η μόνη ελπίδα να νιώθει ελεύθερος από τις δεσμεύσεις τους ήταν να βάλει αυτός δικές του δεσμεύσεις στον εαυτό του και να υπακούει σ΄ αυτές, αντί στις δεσμεύσεις της φυλακής.

Ζήτησε λοιπόν από τους φύλακες, να του δώσουν χαρτί και μολύβι και έγραψε: Εγερτήριο, ώρα 6, προσευχή ώρα 6.30 , γυμναστική ώρα 7 ... και με αυτόν τον τρόπο οργάνωσε τον χρόνο του έτσι ώστε να μην μένει χρόνος που να εξαρτάται από τους άλλους. Οπωσδήποτε ο κρατούμενος αυτός δεν περίμενε από τη φυλακή να τον ανακουφίσει από τις δυσκολίες της φυλακής, αφού η ίδια τις δημιουργούσε.

Το ίδιο δεν πρέπει να περιμένουμε από τον τεχνικό πολιτισμό και τις κατακτήσεις του να λύσουν τα ψυχικά μας προβλήματα, τα οποία ο ίδιος ο τεχνικός πολιτισμός και οι κατακτήσεις τα προκαλούν.

Στο βιβλίο του με τον τίτλο "Ο προβληματικός άνθρωπος", Εκδόσεις "Γρηγόρη", ο Γκαμπριέλ Μαρσέλ επικεντρώνει το πρόβλημα του σημερινού ανθρώπου στην αυτάρκεια του τεχνικού πολιτισμού. "Υπάρχει", τονίζει ο Γάλλος φιλόσοφος " ένα άλλο πεδίο, της πίστης, της ελπίδας, της ευσπλαχνίας, της προσευχής, που είναι ίσως το μόνο όπου μπορούμε να υπηρετήσουμε την ειρήνη εγκαθιστώντας την πρώτα μέσα μας".

Χρειαζόμαστε θάρρος για να υπάρχουμε μαζί με όλα αυτά τα άλυτα προβλήματα που συσσωρεύονται και απειλούν την ύπαρξή μας. Ο κόσμος χρειάζεται το θάρρος του υπάρχειν και ο τεχνικός πολιτισμός του δίνει μια πολυλογία που του προκαλεί απέραντη ανία.

Πολλοί διαμαρτύρονται προς τους ειδικούς, προς αυτούς που μιλούν στη τηλεόραση και γράφουν στις εφημερίδες, να μην επισημαίνουν τα προβλήματα και να μην τα περιγράφουν συνεχίζοντας μια αρρωστημένη λεκτική αλγολαγνεία. Να προτείνουν λύσεις, αν τις ξέρουν κι αν δεν τις ξέρουν να μη βασανίζουν τον κόσμο με την πολυλογία τους.

Η Εκκλησία μας , την περίοδο αυτή της Σαρακοστής, καλεί τους πιστούς να στρέψουν την προσοχή τους προς τον εσωτερικό άνθρωπο. Η επικρατούσα ιδεολογία του υλισμού αποδίδει όλα τα προβλήματα στον οικονομικό τομέα, δηλαδή σε εξωτερικά αίτια. Παρόμοια τάση να αποδίδουν τις ασθένειες σε εξωτερικά αίτια έχουν κι οι απλοϊκοί ασθενείς, οι οποίοι νιώθουν καλύτερα να φταίει για την ασθένειά τους κάποιο εξωτερικό αίτιο παρά κάποια εσωτερική αιτία.

Για τον υλισμό η ψυχή δεν υπάρχει ως οντότητα και είναι μια λειτουργία του εγκεφάλου. Ο άνθρωπος δεν είναι παρά σωματικές λειτουργίες της πέψης, της αναπαραγωγής κ.α. Με τόσο φτωχή αντίληψη για τον άνθρωπο και τη ζωή προκαλεί μεγάλη ανία διότι δυσκολεύει τον κόσμο στην εξεύρεση  νοήματος ζωής.

Σ΄ αυτόν τον απελπισμένο κόσμο η Εκκλησία έχει αποστολή να ενθαρρύνει τον άνθρωπο να αγωνιστεί με τη βοήθεια του Θεού και να νικήσει την απελπισία. "Ο Χριστός συμβαδίζει με τη αποθάρρυνση και μετατρέπει τις ήττες σε νίκες".

Στον αγώνα αυτόν κατά της απελπισίας ο απλός άνθρωπος προηγείται από τον επιστήμονα, που υστερεί λόγω του υπερτροφικού εγωισμού που προκαλεί η ανώτατη παιδεία.

Ο επιστήμονας την εποχή αυτή της τεχνικής εξέλιξης καλείται να αναπτύξει το εγώ του συγκεντρώνοντας τις γνώσεις που απαιτεί ο τεχνικός πολιτισμός και συνάμα να μειώσει τον εγωισμό και με ταπείνωση να αγωνιστεί για να μην αποβαίνει ο τεχνικός πολιτισμός εις βάρος των φτωχών, όπως γίνεται σήμερα.

"Η πρόοδος, όποια κι αν είναι, δεν μπορεί να είναι αυτάρκης και εκφυλίζεται σ΄ένα γελοίο παιχνίδι, αν δεν εξαρτηθεί από τη σιγουριά μιας βασιλείας της ευσπλαχνίας που βεβαιώνει την ενότητα όλων με όλα, που το μυστικό της σώμα, όπως το ονομάζει η χριστιανική θεολογία, μας παρουσιάζει τη μόνη γνώση, που μπορεί να γεμίσει πληρότητα, θα πω μάλιστα να μας ξεδιψάσει." (Γκ. Μαρσέλ)

Η ΑΝΙΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου 

Γιατί να νιώθω ανία; Σε τί χρειάζεται; Πολλοί δε νιώθουν ανία. Είναι παγιδευμένοι βέβαια σε άλλα χειρότερα πάθη, όπως το οινόπνευμα, το ποδόσφαιρο, το ξενύχτι...

Η επικρατούσα άποψη για την ανία, συνδέει το απαίσιο αυτό συναίσθημα με την απραξία. Κάποιος φοβόταν τόσο πολύ την απραξία, που ακόμα κι όταν πήρε σύνταξη συνέχιζε να πηγαίνει στη δουλειά του. Ώσπου σκόνταψε στις σκάλες και σκοτώθηκε στον τόπο της δουλειάς. 

Κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, αιτία της ανίας είναι η πολυλογία! Ως πολυλογία δεν εννοούμε μόνο τη δική μας αλλά  και την πολυλογία των άλλων.

1.  Κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, αιτία της ανίας είναι η πολυλογία! Ως πολυλογία δεν εννοούμε μόνο τη δική μας αλλά την πολυλογία των άλλων.
   
   Μια φορά κάποιος μέ κράτησε όρθιο δυό ώρες μιλώντας συνεχώς και την άλλη μέρα πήγα στην κλινική και έκανα εγχείριση βουβωνοκήλης, από την ορθοστασία.
   
   
   
   

    Εκατόν δέκα πέντε χιλιάδες λέξεις , κατά προσέγγισιν, μιλάμε, ακούμε, διαβάζουμε, σκεφτόμαστε, μέσα σε μια μέρα, χωρίς να υπολογίσουμε τις λέξεις που ονειρευόμαστε ή ονειροπολούμε.

   
   Αν υπολογίσουμε ότι κάθε λέξη έχει, κατά μέσον όρον, περισσότερα από ένα νοήματα, δεχόμαστε την ημέρα περίπου ισάριθμα νοήματα.
   
   Όλες αυτές οι λέξεις ή σχεδόν όλες, μια που το πνεύμα της εποχής είναι χρησιμοθηρικό, μιλάνε για χρήσιμα πράγματα, κυρίως για χρήματα.

   
   
   
   

   Η κεντρική ιδέα του ωφελιμισμού είναι ότι η ανθρωπότητα δεν είναι παρά μια μεγάλη κυψέλη και η ανθρώπινη ανάγκη δεν είναι ευρύτερη από την ανάγκη της φύσης. Δεν υπάρχουν παρά φυσικοί νόμοι κι ο θάνατος είναι ο υπέρτατος σκοπός.

   
   Ο άνθρωπος ικανοποιείται όπως το ζώο, με την τροφή και την αναπαραγωγή και δε ζητά τίποτε περισσότερο.
   
   Ο Έντγκαρ Λη Μάστερς στο ποίημά του Μάντλοκ γράφει πως δεν περνάει από το μυαλό του χρησιμοθήρα ότι
   
   "του ανθρώπου η φύση είναι πλατύτερη
   απ΄ την ανάγκη της φύσης στην κυψέλη,
   κι ότι πρέπει να σηκώνεις το βάρος της ζωής,
   καθώς και την παρόρμηση από το περισσό σου πνεύμα".

   
   Οποιοδήποτε πνεύμα, όσο δυνατό κι αν είναι, δεν θα μπορούσε να αντέξει το βάρος όλων αυτών των βαρετών πραγμάτων, που μεταφέρουν οι λέξεις που μιλάνε για χρήσιμα πράγματα, κυρίως για χρήματα.
   
   Ο πιο μεγάλος φιλάργυρος του κόσμου, θα πέθαινε από ανία, αν ήταν υποχρεωμένος ν΄ ακούει εκατόν πενήντα χιλιάδες λέξεις την ημέρα, να επαναλαμβάνουν τα ίδια πράγματα, ακόμα και τα πιο χρήσιμα, αλλά τόσο άχρηστα στην καρδιά.
   
    

   
   
2. 
   

   
   
4. 
   

    

   
   
5. 
   

   
   

     
6. 
   

    

7. Π 

   1. 
      
8.