Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Ο Χριστός κατάργησε τις θυσίες. Οι ορθόδοξοι δεν δεχόμαστε να είμαστε ούτε θυσιαστές ούτε θύματα. Ο θυματοποιητικός μηχανισμός που επιβλήθηκε χωρίς να ρωτηθούν οι Έλληνες θα τα μαζέψει και θα φύγει από μόνος του,όταν αποκαλυφθεί σε όλο της το μέγεθος η φρίκη του.
Η προπαγάνδα του εργάζεται πυρετωδώς με όλα τα μέσα που διαθέτει να πείσει τους Έλληνες ότι η θυσία τους είναι ιερή και οι ίδιοι είναι τα ιερά σφάγια. Αλλά κανένας δεν πείθεται πια. Τα πολιτικά κόμματα απομυθοποιήθηκαν και δεν είναι σε θέση να επηρεάσουν τον κόσμο. Σε όλους είναι γνωστό πια ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί, ότι η Βουλή δεν αντιπροσωπεύει το λαό. Οι βουλευτές με τη λίστα υπακούουν σε ό,τι τους διατάξουν με αποτέλεσμα να αποδεχθούν ακόμα και την απώλεια Εθνικής Κυριαρχίας, χωρίς να συγκινηθεί κανείς.
Οι ορθόδοξοι δεν δεχόμαστε να είμαστε ούτε διώκτες ούτε θύματα. Δεν περιμένουμε να ξεσπάσει λαϊκή εξέγερση. Ελπίζουμε ότι η οργή του λαού θα στραφεί στην πνευματική αφύπνιση και στη συνειδητοποίηση. Ο λαός μας δεν περιμένει αλλαγή τυραννίας, αλλά κατάργηση κάθε μορφής τυραννίας.
Η ιεροποίηση των θυμάτων απαιτεί έναν ιερό σκοπό. Όπως επί Ιησού, που ήταν σκοπός η σωτηρία του λαού. "Συμφέρει να χαθεί ένας άνθρωπος για να σωθεί ο λαός".
Για να σταθεί η θυσία χάριν ενός ιερού σκοπού πρέπει το θύμα να συναινέσει ότι είναι φταίχτης. Πρέπει να πεισθεί το ίδιο το θύμα ότι φταίει. Η άδικη σφαγή του Κυρίου αποκάλυψε την υποκρισία των διωκτών.Δεν υπάρχουν ιερά σφάγια, διότι δεν υπάρχουν ιεροί σκοποί που δημιουργούν διώκτες και θύματα.
Η ιεροποίηση των θυμάτων δεν γίνεται για κάποιον ιερό σκοπό, αλλά γιατί είναι μέρος του μηχανισμού της στήριξης της εξουσίας των διωκτών. Ιεροποιούν τα θύματα για να διαιωνίζεται η παραμονή τους στην εξουσία.
"Ο νόμος του σεβασμού της ζωής" γράφει ο Άλμπερτ Σβάϊτσερ στο βιβλίο της αυτοβιογραφίας του "είναι η θυσία του ευτελεστέρου για να σωθεί το πολυτιμότερο."
Ποιος αποφασίζει ποιο είναι το πολυτιμότερο;
Στο βιβλίο του Γεωργίου Π. Ανσίμωφ, "Εχθρός του Λαού" δημοσιεύεται η φωτογραφία μιας διαταγής εκτέλεσης υπογραμμένης από τον Στάλιν. Το χαρτάκι είναι μεγέθους μιας παλάμης και αφορά την εκτέλεση 6.600 ανθρώπων. Η φωτογραφία φέρει την εξής λεζάντα: "Την εποχή της τρομοκρατίας παρόμοιες διαταγές ήταν καθημερινό συνηθισμένο φαινόμενο."Ο Στάλιν θεωρούσε την αφηρημένη ιδέα που είχε στο μυαλό του πολυτιμότερη από τον άνθρωπο.
Το θέμα των ιερών θυμάτων υπήρξε το αντικείμενο της αρχαίας τραγωδίας. Οι Έλληνες τραγικοί ποιητές αποκάλυψαν τα κίνητρα των θυσιών, που κρύβονται πίσω από την ιερότητα του σκοπού. Αλλά ακόμα η θετική συνειδητοποίηση των πολλών αργούσε να ρθεί. Ώσπου η θυσία του Χριστού αποκάλυψε σε όλους την υποκρισία των διωκτών.
31.8.11
Οι επαγγελίες του Θεού
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Οι αγαπώντες τον Θεό περιμένουν τα πάντα απ΄ το Θεό. Η αγάπη δεν έχει όρια. Δίχως όρια είναι και οι επαγγελίες του Θεού προς τον άνθρωπο.
Αυτή είναι η προσευχή του Ιαβή: "Κύριε, διεύρυνε τα όριά μου."
Οι επαγγελίες του Θεού εκ πίστεως Ιησού Χριστού θα δοθούν στους πιστεύοντες, λέει η Γραφή.
Κύριε, στήριξε την πίστη μου. Γίνε οδηγός μου και καταφύγιό μου και υπερασπιστής μου.Αμήν
Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
"Γιατί κανένας δε ζει στην εξωτερική πραγματικότητα
ανάμεσα στα άλατα και τα οξέα..." -Ρ.Λ.Στίβενσον
"Πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται".(Όλοι σαν ρούχο θα παλιώσουν).Αυτή είναι η μοίρα του εξωτερικού ανθρώπου, αυτού που ζει στην εξωτερική πραγματικότητα.
Όσο όμως περιορίζεται ο εξωτερικός άνθρωπος, τόσο διευρύνεται ο εσωτερικός, αυτός που ζει μέσα στη ζεστασιά των ζωντανών αισθημάτων της ψυχής, με πίστη, με ελπίδα και με αγάπη.
Η πίστη, η προσευχή, η διαρκής μνήμη του Θεού, η αίσθηση της παρουσίας του Ιησού διευρύνουν τα όρια του εσωτερικού ανθρώπου. Απέραντες εκτάσεις αποκαλύπτονται μέσα μας με τη χάρη του Θεού.
Τα λόγια του Αποστόλου Παύλου "όταν είμαι ασθενής είμαι δυνατός" γίνονται κατανοητά.
"Ολόκληρη η ζωή μας περνάει στη ματαιότητα (...).Όσο όμως ο νους κινείται προς τα μπρος και σκέφτεται το Θεό μη φοβάσαι (...)Οι δυσκολίες κι οι καταιγίδες της ζωής δεν τρομάζουν εκείνους που προστατεύονται με την προσευχή του Ιησού, το "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό".(Π.Μπότση, Μικρή Ρωσική Κλίμαξ, Στάρετς Βαρσανούφιος).
ΑΡΓΑ ΒΑΔΙΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ*
Ένας αμερικανός ποιητής του μαύρου χιούμορ, ονόματι Μπλοκ, γράφει στο ποίημά του "Δώδεκα τρόποι να σκοτώσεις έναν άνθρωπο", πως ο πιο σίγουρος, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο είναι να τον αφήσεις να ζει σε μια σύγχρονη μεγαλούπολη.
Η κεντρική ιδέα του ποιήματος είτε ο ποιητής μιλάει στην κυριολεξία είτε μεταφορικά είναι ότι η σύγχρονη μεγαλούπολη σκοτώνει τον άνθρωπο.Κανένας δεν αναζητά έναν αληθινό άνθρωπο σε μια σύγχρονη μεγαλούπολη. Δεν θα βρεις ακέραιους, ειλικρινείς ανθρώπους στις ξιπασμένες διασκεδάσεις, στις άσκοπες περιπλανήσεις, στα φαγητά και τις οινοποσίες.
Η ζωή στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις βγάζει την ψυχή του ανθρώπου. Νιώθεις όπως ένιωσαν οι μαθητές του Ιησού όταν όρμησε το πλήθος στον κήπο της Γεθσημανή και άρπαξε το Διδάσκαλό τους. Οι μαθητές του Ιησού ένιωθαν σαν να τους άρπαξαν την ψυχή. Ο Πέτρος έφτασε να αρνηθεί ότι γνωρίζει τον Κύριο.
Μια προφητεία της απώλειας της ψυχής διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο του Λουκά, όπου ο Κύριος μιλάει για το κοσκίνισμα του ανθρώπου από το Διάβολο: " Είπε ο Κύριος: Σίμων, Σίμων! Ο σατανάς ζήτησε να σας κοσκινίσει σαν το σιτάρι. Εγώ όμως προσευχήθηκα για σένα, να μη σε εγκαταλείψει η πίστη σου."
Η ζωή μας είναι ένα κοσκίνισμα του σατανά που απειλεί την πίστη μας. Αργά βαδίζει ο Χριστός: "Όταν σας έστειλα χωρίς ντορβά, σας έλειψε τίποτα;" είπε. Αλλά σήμερα κανένας δεν κάνει πίσω. Τί θέση έχει ο Χριστός σ΄ ένα κόσμο που επείγεται να καταστραφεί;
Αργά βαδίζει ο Χριστός.Οι σύγχρονοι Γεργεσηνοί εμποδίζουν το δρόμο Του.
*Αργά βαδίζει ο Χριστός είναι ο τίτλος ενός βιβλίου του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδόσεις Εν πλω
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Στην ευαγγελική παραβολή του ασώτου υιού ο πατέρας εγκαταλείπεται απ΄ το γιο του, ο οποίος φέρεται στον πατέρα του σαν να έχει πεθάνει. Τον κληρονομεί ζωντανό. Τα μόνα λόγια που του απευθύνει είναι το αίτημά του για το μερίδιο της περιουσίας του. Σαν να μιλάει σε έναν ξένο, σε κάποιον που δεν υπήρξε ποτέ ο πατέρας του.
Ο άσωτος γιος στην πραγματικότητα σκοτώνει ψυχολογικά τον πατέρα του για να του πάρει το μερίδιό του στην περιουσία. Αγνοεί τον πατέρα του. Σαν να μην τον συνέδεε μαζί του κανένας συγγενικός δεσμός αγάπης και στοργής. Είναι ένας άνθρωπος χωρίς στοργή για τον πατέρα του. Δεν τον ενδιαφέρει τί νιώθει, αν θέλει να φύγει ο γιος του, αν τον χρειάζεται κοντά του. Τον περιφρονεί εντελώς. Ούτε του μιλάει για τη φυγή του, για το τι σχεδιάζει να κάνει. Δεν του ζητεί τη γνώμη του. Το μόνο που θέλει είναι η περιουσία. Ο πατέρας του δεν υπάρχει γι΄ αυτόν. Μόνο η περιουσία.
Πού ζούσε ο νέος αυτός; Δεν είχε ακούσει ποτέ για την τιμή προς τον πατέρα του και τη μητέρα του; Δεν ένιωθε καμιά ευγνωμοσύνη γι΄ αυτούς που τον μεγάλωσαν; Πλήρης αποξένωση. Σαν να μην είδε κανένα καλό από αυτόν τον άνθρωπο. Σαν να μεγάλωσε μόνος του.
Χωρίς καμιά εξήγηση. Χωρίς κανένα δισταγμό, καμια δυσκολία, καμιά λύπη για τον πατέρα του, τον αφήνει και φεύγει.
Πώς φέρεται ο πατέρας σε ένα τέτοιο άστοργο, σκληρό, ανάλγητο, εγωιστικό πλάσμα που δε νιώθει τίποτα γι΄ αυτόν. Πώς υποφέρει τη διάψευση των ελπίδων του , των προσδοκιών του να νιώσει περήφανος κάποτε για το γιο του; Θυμώνει με τη στάση αυτή του γιου απέναντί του; Προσπαθεί να τον μεταπείσει, να τον εμποδίσει; Όχι.Περιμένει μόνο να αλλάξει ο γιος του από μόνος του. Τί αξία θα είχε να τον κρατήσει κοντά του με τη βία; Ο πατέρας του ασώτου ξέρει ότι σημασία έχει η προαίρεση του γιου του.
Αυτή είναι η μοίρα του πατέρα και καθενός που αγαπάει: η απόρρiψη. Όποιος δεν θέλει να τον απορρίψουν δεν αγαπάει, μόνο που κι αυτό είναι μια απόρριψη. Και ο μη αγαπών νιώθει σαν απόβλητος.
Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
«Όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί είναι και η καρδιά σας"
Ματθ.6,21
Η αιτία που προκαλεί το φόβο στο σημερινό άνθρωπο είναι η έλλειψη πίστης στο Θεό. Στην Αμερική π.χ. παρόλο που οι κυβερνήσεις θεωρούν ως το μεγαλύτερο φόβο των πολιτών την τρομοκρατία, ο Αμερικανός πολίτης δεν είναι αυτό που φοβάται. Η Τρομοκρατία είναι ένας πολιτικός λόγος για να αυξηθούν τα κονδύλια για την κατασκευή ολοένα πιο καταστρεπτικών όπλων, για να επιβάλλονται μεγαλύτεροι φόροι και για τις επεμβάσεις στα εσωτερικά των ξένων χωρών. Ο Αμερικανός πολίτης σήμερα δεν φοβάται μήπως κάποιος τραβήξει το πιστόλι και τον σκοτώσει. Φοβάται μήπως ο ίδιος φυτέψει μια σφαίρα στο κεφάλι του.Ο σημερινός άνθρωπος φοβάται γιατί δεν πιστεύει στο Θεό.
Η Ελλάδα ακολουθεί την Αμερική τριάντα χρόνια πίσω. Δεν ήρθε ακόμα ο φόβος αυτός. Ωστόσο ένας παρόμοιος φόβος αρχίζει να κυριεύει ολοένα και περισσότερους. Ο φόβος μήπως την ώρα που βαδίζει κανείς στο δρόμο ή την ώρα που κάνει τα ψώνια του στα πολυκαταστήματα πέσει κάτω λιπόθυμος ή νεκρός. Εκεί οδήγησε τον άνθρωπο η διαρκής και επίμονη προπαγάνδα του καπιταλιστικού ή του κομμουνιστικού υλισμού που δε βλέπει στον άνθρωπο άλλη αξία πέρα απ΄ την οικονομική!
Ο φόβος είναι αντεστραμμένη αγάπη. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Κυρίου " Να μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης όπου ο σκόρος και η σκουριά αφανίζουν κι όπου κλέφτες κάνουν διαρρήξεις και τους κλέβουν. Να θησαυρίζετε θησαυρούς στον ουρανό, όπου δεν τους αφανίζουν ούτε ο σκόρος ούτε η σκουριά, κι όπου οι κλέφτες δεν κάνουν διαρρήξεις και δεν τους κλέβουν. Γιατί όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί είναι και η καρδιά σας".
Η παράδοσή μας στη φθορά προκαλεί το φόβο μας, αλλά πιστεύουμε στο Θεό και με όλο που έχουμε επίγνωση της μηδαμινότητάς μας είμαστε αισιόδοξοι: «Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού;" γράφει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή στους Ρωμαίους, " Θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα; Σύμφωνα με τη Γραφή
«Για σένα πεθαίνουμε όλη τη μέρα/
μας μεταχειρίζονται σαν πρόβατα
που τα πάνε για σφαγή»
Εμείς όμως βγαίνουμε νικητές από όλες αυτές τις δυσκολίες με τη βοήθεια του Χριστού, ο οποίος μας αγάπησε. Κι είμαι πραγματικά βέβαιος πως ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε άλλες ουράνιες δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε κάτι άλλο είτε στον ουρανό είτε στον άδη ούτε κανένα άλλο δημιούργημα θα μπορέσουν ποτέ να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού για μας, όπως αυτή φανερώθηκε στον πρόσωπο του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας" (Ρωμ.8,34).
Τί είναι ο φόβος; Πώς να μη φοβούμαστε; Στο Ευαγγέλιο ο φόβος περιγράφεται ως αντεστραμμένη αγάπη. Φοβούμαστε γιατί αγαπάμε τη φθορά αντί το Θεό. Αν πλησιάσουμε το Θεό η αγάπη του Θεού διώχνει το φόβο. Δεν μας κυριεύει η απελπισία. «Στην αποθάρρυνσή μας συμβαδίζει μαζί μας ο Ιησούς και καθιστά έγκυρες ελπίδες», πραγματοποιεί τις προσδοκίες μας.
Πηγές:
"Ζητήσετε τον Κύριο και πάρετε δύναμη. αναζητήσετε το πρόσωπό Του συνεχώς" Ψαλμ. 104,4
"Πλησιάστε προς Αυτόν και φωτισθείτε" Ψαλμ. 33,
"Ο Κύριος προστάζει να μείνομε μέσα του, αφού κι αυτός μένει μέσα σ΄ εμάς" Ιω. 15, 4
"Ο νους γίνεται κατά την ενέργεια του όμοιος μ΄ εκείνα που θεωρεί, κατ΄ ανάγκην όταν θεωρεί σύνθετα ποικίλλεται κι αυτός, κι όταν εκπίπτει από την απλότητα , δεν μπορεί να είναι αδιαίρετος.(...) Η κατάσταση της διαίρεσης είναι τελείως έξω από τη χάρη." ( Άγιος Κάλλιστος Καταφυγιώτης, Φιλοκαλία 5ος τόμος).
Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ
Την άγρια φύση δεν την μισούμε, απλώς φυλαγόμαστε από αυτήν.
Οι ορθόδοξοι χριστιανοί δεχόμαστε, όπως πάντοτε (δεν νοείται ορθοδοξία μη πολεμουμένη) αμέτρητες προκλήσεις οι οποίες κατευθύνονται από τις δυνάμεις του Εχθρού με τον ίδιο σκοπό, να λάβουμε μέρος στο παιχνίδι του ανταγωνισμού του κόσμου.
Επιδιώκουν να κατεβάσουν την Εκκλησία από το πνευματικό της επίπεδο στο επίπεδο του κοσμικού ανταγωνισμού και του μίσους των αντιπάλων. Να εγκαταλείψει με άλλα λόγια η Εκκλησία την πνευματική της υπόσταση ως σώμα του Κυρίου Ιησού και να γίνει μια οντότητα του κόσμου τούτου.
Αυτοί που προκαλούν τους ορθοδόξους χριστιανούς δεν διάβασαν ποτέ το Ευαγγέλιο, ούτε τους Πατέρες της Εκκλησίας. Είναι εντελώς αδαείς ως προς την αλήθεια της πίστεως. Διάβασαν Νίτσε, ο οποίος επίσης χωρίς να διαβάσει ποτέ το Ευαγγέλιο, κατηγορούσε τους χριστιανούς ότι είναι μνησίκακοι δούλοι, που φιλούν το χέρι, που δεν μπορούν να το δαγκώσουν.
Με αυτές τις απλοϊκές γνώσεις π.χ. οι πολιτικοί οι οποίοι μάχονται την Ορθοδοξία, προκαλούν τους ορθοδόξους χριστιανούς, πιστεύοντας ότι προσφέρουν έργο στην κοινωνία!
Πώς θα απαντήσουμε στις προκλήσεις τους οι ορθόδοξοι χριστιανοί; Θα απαντήσουμε με το μίσος; Ή θα γίνουμε οικουμενιστές για να γίνουμε αρεστοί στους εχθρούς της Ορθοδοξίας; Θα χάσουμε την ψυχή μας ή ακόμα χειρότερα θα γίνουμε σκάνδαλο να χάσουν αμέτρητες ψυχές την ελπίδα της σωτηρίας τους;
Ο δρόμος του μίσους είναι δρόμος της ανταπόδοσης. Μάχαιραν έδωκες μάχαιραν θα λάβεις. "Εν ω μέτρω μετρείτε αντιμετρηθέσεται υμίν". Ο άλλος δρόμος του σκανδάλου είναι τρομερός. "και ος αν σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, καλόν εστίν αυτώ μάλλον ει περίκειται λίθος μυλικός περί τον τράχηλον αυτού και βέβληται εις την θάλασσαν." (Μάρκ.Κεφ. Ι΄).
"Βλέπετε πώς ακούετε". Προσέχετε τις προκλήσεις. Δεν επιθυμούμε τα ίδια πράγματα με αυτούς που μας προκαλούν. Δεν τους μιμούμαστε στις επιθυμίες τους. Ο πιστός που ακολουθεί τον Κύριο Ιησού έχει εγκαταλείψει την μιμητική επιθυμία. Δεν απαντάμε στις προκλήσεις με το μίσος. Ποια είναι, λοιπόν, η απάντηση των ορθοδόξων χριστιανών στις προκλήσεις; Η μόνη οδός που μας απομένει πλέον είναι η οδός που συμφιλιώνει χωρίς να αποκλείει κανέναν και δεν έχει καμία συνδιαλλαγή με τη βία. Ο Θεός ου λαμβάνει πρόσωπον, δεν είναι ο Θεός προσωπολήπτης. Όπως ο πατέρας προς τα παιδιά του. Όποιο δάχτυλο και να κόψεις πονάει. Προσευχόμαστε υπέρ των εχθρών μας όπως υπέρ της άγριας φύσης. Την άγρια φύση δεν την μισούμε, απλώς φυλαγόμαστε από αυτήν.
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Ρώτησαν κάποτε ένα νέγρο τραγουδιστή ,πώς γίνονται τα μπλουζ, τα πονεμένα αυτά τραγούδια των μαύρων της Αμερικής: «Με βάσανα γίνονται», είπε. «βάσανα της αγάπης , της απιστίας, της ζήλιας, της μοναξιάς.» Τα τραγούδια αυτά είναι ένα αντίδοτο στον πόνο της ψυχής. Η κινητήρια δύναμη για να γράψεις τέτοια τραγούδια είναι η αγάπη. Η αγάπη βρίσκεται μέσα σε κάθε δημιουργική ενασχόληση.
Είναι μάταιο, λέει ο Δαβίδ, να περιμένεις κάτι αξιοθαύμαστο, αν απουσιάζει η αγάπη. Είναι σαν να περιμένεις απ' τους νεκρούς να νιώσουν θαυμασμό ή σαν να περιμένεις οι γιατροί που δεν πιστεύουν στο Θεό να αποδώσουν τη θεραπεία τους στο Θεό. Ο θαυμασμός και η αλήθεια είναι πράγματα άγνωστα σ΄ αυτούς που ζουν στο σκοτάδι . Η ψυχή τους μοιάζει με χώρα απ' όλους ξεχασμένη.
Αυτό το νόημα έχουν οι στίχοι του Δαβίδ, που διαβάζονται σε κάθε ακολουθία του όρθρου: « Μη τοις νεκροίς ποιήσεις θαυμάσια κλπ.».
Η αγάπη είναι η κινητήρια δύναμη σε κάθε δημιουργική ενασχόληση. Όταν λείπει η αγάπη οι άνθρωποι ματαιοπονούν, όπως οι γυναίκες αυτής της παράδοσης της περιοχής Ηλείας.
Λέει η παράδοση. (Την παραθέτω απ΄ το βιβλίο του Νικολάου Γ. Πολίτη, Παραδόσεις, Κεφ. ΛΘ΄, Αίτια) : « Όταν έπλασε ο Θεός τον κόσμο έπλασε και τ΄ αντρόγυνο. Ο άντρας ο κακομοίρης ρίχτηκε αμέσως 'ς τη δουλειά να βγάλη το καρβέλι. Η γυναίκα όμως δεν είχε το νου της να κάμη τίποτα. Μια ημέρα που καθόταν ο γεροθεός κάτω από ναν ίσκιο, δεν ξέρω πως κάνει και βλέπει τη γυναίκα ξαπλωμένη 'ς το χορτάρι να κοιμάται. «Μπρε! Λέει. Εγώ την έπλασα για να βοηθάη τον άντρα 'ς τη δουλειά, όχι να τ' απλώνη 'ς τον ήλιο!Παίρνει αμέσως μια χούφτα χώμα, το φυσάει τρεις φοραίς και το ρήχνει αποπάνου της. Ξυπνάει εκείνη τρομασμένη κι' αρχινάει να ψάχνεται και να ξυέται ολούθε. Το χώμα έγιναν ψύλλοι. Κι από τότε βρήκε δουλειά κ' η γυναίκα.»
Τώρα βάλε με το νου σου, ευγενικέ αναγνώστη, τι θα συμβεί, αν αύριο η θυγατέρα σου βασανίζεται σαν από χρόνια φαγούρα ή το αγόρι σου λιώνει στο γάμο του ; Θα μου πείτε τι να κάνουμε σε μια τέτοια δύσκολη εποχή σαν τη δική μας, που η ανατροφή τω παιδιών μας ξέφυγε από τά χέρια της οικογένειας, του σχολείου και της Εκκλησίας; Ποιος ανατρέφει τα παιδιά μας από τότε που βάλαμε την τηλεόραση στις κατοικίες μας , για να μεταδίδει τρόπους ζωής, άχρηστους και σάπιους και στον ίδιο τον τόπο της προέλευσής τους;
Μου έστειλε μήνυμα με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή μια γυναίκα πενήντα χρονών , επιστήμων, απ΄ το Ιλινόϊς. Έχει τρία παιδιά απ΄ τον πρώτο γάμο της
και μια κόρη πέντε ετών απ΄το δεύτερο. Παραπονείται πως κι ο δεύτερος γάμος της δεν πηγαίνει καλά. Ο άντρας της την πήρε για να έχει ένα καθαρό και τακτοποιημένο σπιτικό, αλλά δεν νοιάζεται για την ίδια. Τον πιο πολύ καιρό ταξιδεύει κι όταν γυρίζει σπίτι δεν ενδιαφέρεται για τη γυναίκα του. Η γυναίκα ένιωσε χαρά που άνοιξε την καρδιά της σε έναν άγνωστο άνθρωπο, δεν έχει σημασία αν αυτός βρίσκεται στην άλλη άκρη της γης.
Δεν λαβαίνω συχνά γράμματα ή μηνύματα , όσα όμως έχω λάβει όλα μιλούν για θέματα της ψυχής. Κανένας δεν μπήκε στον κόπο να γράψει, για το διαμέρισμά του, για το αυτοκίνητό του ή για τη βάρκα του. Κι όμως οι Ευρωπαίοι κι οι Αμερικάνοι έχουν θεοποιήσει τα υλικά πράγματα κι ο τρόπος αυτός της ζωής τους έγινε το πρότυπο για όλο τον κόσμο.
ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Οι αγαπώντες τον Θεό περιμένουν τα πάντα απ΄ το Θεό. Η αγάπη δεν έχει όρια. Δίχως όρια είναι και οι επαγγελίες του Θεού προς τον άνθρωπο.
Αυτή είναι η προσευχή του Ιαβή: "Κύριε, διεύρυνε τα όριά μου."
Οι επαγγελίες του Θεού εκ πίστεως Ιησού Χριστού θα δοθούν στους πιστεύοντες, λέει η Γραφή.
Κύριε, στήριξε την πίστη μου. Γίνε οδηγός μου και καταφύγιό μου και υπερασπιστής μου.Αμήν
ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ, ΙΗΣΟΥ;
"Θα είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες μέχρι τη συντέλεια του αιώνος". "Όπως ήταν την εποχή του Νώε, έτσι θα γίνει με την παρουσία του υιού του ανθρώπου. Όπως τις μέρες πριν τον κατακλυσμό οι άνθρωποι έτρωγαν και έπιναν...και δεν κατάλαβαν τίποτε, έως ότου ήρθε ο κατακλυσμός και τους αφάνισε όλους, έτσι θα γίνει και με την παρουσία του υιού του ανθρώπου." Με αυτά τα λόγια ο Κύριος μας βεβαιώνει ότι είναι πάντα μαζί μας και ότι η παρουσία Του στη ζωή μας θα είναι τρομερή για κείνους που αδιαφορούν γι΄ αυτήν.
"Όλα τα βιβλία του κόσμου, λέει ο άγιος Αυγουστίνος, όλα τα μυαλά των ανθρώπων κι ό,τι παράγουν, όλα αυτά μαζί δεν αξίζουν ούτε την παραμικρή έκφραση ελέους." Γιατί η παραμικρή έκφραση ελέους είναι τόσο πολύτιμη; Στην παρουσία του Ιησού αναφέρεται επίσης ο στίχος του Δαβίδ, "το έλεός σου, Κύριε, καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου."
Η παρουσία του Ιησού στη ζωή μας σημαίνει για κείνους που έχουν δεχθεί τη θεία χάρη, ότι ζούν από τώρα στο χρόνο της βασιλείας του Θεού. Είναι οι άνθρωποι για τους οποίους ο Ιησούς λέει,"τότε δύο έσονται εν τω αγρώ, ο εις παραλαμβάνεται και ο εις αφίεται."
Στην πορεία του Ιησού προς Εμμαούς τα μάτια των δυο μαθητών Του που πορεύονταν μαζί Του "εκρατούντο κλειστά". Όταν τον γνώρισαν την ώρα που τεμάχιζε τον άρτο ένιωσαν τόση λαχτάρα, που ευχόταν να καιγόταν η καρδιά τους, όταν περπατούσε μαζί τους και τους εξηγούσε τις Γραφές.
Την ίδια λαχτάρα κι ανυπομονησία για την αίσθηση της παρουσίας του Ιησού νιώθει κάθε πιστός: Δεν καίγεται η καρδιά μας που ο Ιησούς είναι μαζί μας όλες τις μέρες κι εμείς δεν αισθανόμαστε την αγαπημένη παρουσία Του; Τα λόγια αυτά ισχύουν για κάθε πιστό.
Θα δεχόμαστε άραγε να μένει καθαρή η καρδιά μας χάριν της παρουσίας του Κυρίου;
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕ ΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ
Ο Χριστός κατάργησε τις θυσίες. Οι ορθόδοξοι δεν δεχόμαστε να είμαστε ούτε θυσιαστές ούτε θύματα. Ο θυματοποιητικός μηχανισμός που επιβλήθηκε χωρίς να ρωτηθούν οι Έλληνες θα τα μαζέψει και θα φύγει από μόνος του,όταν αποκαλυφθεί σε όλο της το μέγεθος η φρίκη του.
Η προπαγάνδα του εργάζεται πυρετωδώς με όλα τα μέσα που διαθέτει να πείσει τους Έλληνες ότι η θυσία τους είναι ιερή και οι ίδιοι είναι τα ιερά σφάγια. Αλλά κανένας δεν πείθεται πια. Τα πολιτικά κόμματα απομυθοποιήθηκαν και δεν είναι σε θέση να επηρεάσουν τον κόσμο. Σε όλους είναι γνωστό πια ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί, ότι η Βουλή δεν αντιπροσωπεύει το λαό. Οι βουλευτές με τη λίστα υπακούουν σε ό,τι τους διατάξουν με αποτέλεσμα να αποδεχθούν ακόμα και την απώλεια Εθνικής Κυριαρχίας, χωρίς να συγκινηθεί κανείς.
Οι ορθόδοξοι δεν δεχόμαστε να είμαστε ούτε διώκτες ούτε θύματα. Δεν περιμένουμε να ξεσπάσει λαϊκή εξέγερση. Ελπίζουμε ότι η οργή του λαού θα στραφεί στην πνευματική αφύπνιση και στη συνειδητοποίηση. Ο λαός μας δεν περιμένει αλλαγή τυραννίας, αλλά κατάργηση κάθε μορφής τυραννίας.
Η ιεροποίηση των θυμάτων απαιτεί έναν ιερό σκοπό. Όπως επί Ιησού, που ήταν σκοπός η σωτηρία του λαού. "Συμφέρει να χαθεί ένας άνθρωπος για να σωθεί ο λαός".
Για να σταθεί η θυσία χάριν ενός ιερού σκοπού πρέπει το θύμα να συναινέσει ότι είναι φταίχτης. Πρέπει να πεισθεί το ίδιο το θύμα ότι φταίει. Η άδικη σφαγή του Κυρίου αποκάλυψε την υποκρισία των διωκτών.Δεν υπάρχουν ιερά σφάγια, διότι δεν υπάρχουν ιεροί σκοποί που δημιουργούν διώκτες και θύματα.
Η ιεροποίηση των θυμάτων δεν γίνεται για κάποιον ιερό σκοπό, αλλά γιατί είναι μέρος του μηχανισμού της στήριξης της εξουσίας των διωκτών. Ιεροποιούν τα θύματα για να διαιωνίζεται η παραμονή τους στην εξουσία.
"Ο νόμος του σεβασμού της ζωής" γράφει ο Άλμπερτ Σβάϊτσερ στο βιβλίο της αυτοβιογραφίας του "είναι η θυσία του ευτελεστέρου για να σωθεί το πολυτιμότερο."
Ποιος αποφασίζει ποιο είναι το πολυτιμότερο;
Στο βιβλίο του Γεωργίου Π. Ανσίμωφ, "Εχθρός του Λαού" δημοσιεύεται η φωτογραφία μιας διαταγής εκτέλεσης υπογραμμένης από τον Στάλιν. Το χαρτάκι είναι μεγέθους μιας παλάμης και αφορά την εκτέλεση 6.600 ανθρώπων. Η φωτογραφία φέρει την εξής λεζάντα: "Την εποχή της τρομοκρατίας παρόμοιες διαταγές ήταν καθημερινό συνηθισμένο φαινόμενο."Ο Στάλιν θεωρούσε την αφηρημένη ιδέα που είχε στο μυαλό του πολυτιμότερη από τον άνθρωπο.
Το θέμα των ιερών θυμάτων υπήρξε το αντικείμενο της αρχαίας τραγωδίας. Οι Έλληνες τραγικοί ποιητές αποκάλυψαν τα κίνητρα των θυσιών, που κρύβονται πίσω από την ιερότητα του σκοπού. Αλλά ακόμα η θετική συνειδητοποίηση των πολλών αργούσε να ρθεί. Ώσπου η θυσία του Χριστού αποκάλυψε σε όλους την υποκρισία των διωκτών.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ
"Αφού εμένα εδίωξαν και σας θα σας διώξουν", είπε ο Κύριος στους μαθητές Του. Τα λόγια αυτά του Κυρίου ισχύουν όχι μόνον για τους μαθητές Του, αλλά και για την Εκκλησία και για κάθε πιστό. Δεν νοείται Εκκλησία ή απλός πιστός χωρίς δοκιμασίες από τους εχθρούς της πίστεως.
Δεν υπάρχει Εκκλησία χωρίς διώκτες. Αυτό σημαίνουν και τα λόγια του Αγγέλου προς τον Άγιο Αντώνιο, όταν ο Άγιος αναρωτήθηκε πώς μπορεί να μείνει κανείς πιστός μέχρι το τέλος με τόσες παγίδες του εχθρού απλωμένες στη γη. "Πάρε τις παγίδες του εχθρού" είπε ο Άγγελος " και ουδείς σώζεται".
Ποιοι είναι λοιπόν οι σημερινοί εχθροί της Εκκλησίας και ποια είναι η αιτία η οποία προκαλεί την εχθρότητά τους ; Γιατί εχθρεύονται με τόσο μίσος την Εκκλησία οι σημερινοί εχθροί της; Τι είναι αυτό που προκαλεί το μίσος τους;
Πριν να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό πρέπει να πούμε ότι η Εκκλησία δεν εχθρεύεται κανέναν. Η Εκκλησία διώκεται αλλά δεν διώκει. Η Εκκλησία μετατρεπομένη σε διώκτρια, παύει να είναι Εκκλησία. Όπως ο πατέρας χωρίς τα αισθήματα του πατέρα δεν είναι πατέρας.
Η Εκκλησία ουδέποτε καταδιώκει και πάντα καταδιώκεται. Είναι χαρά της Εκκλησίας να διώκεται. "Αγαπάτε τους εχθρούς υμών. Καλώς ποιείτε τους καταρωμένους υμάς." Μακάρι να την καταδίωκαν οι σημερινοί εχθροί της. Οι σημερινοί εχθροί από πρόθεση δεν την καταδιώκουν την Εκκλησία, αλλά την υπονομεύουν και την υποκαθιστούν.
Οι εχθροί της Εκκλησίας διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, στους εχθρούς από πρόθεση και στους εχθρούς από άγνοια. Οι εχθροί από άγνοια είναι είναι οι φτωχοί που πέφτουν θύματα της προπαγάνδας κατά της Εκκλησίας και των προκαταλήψεών τους. Είναι αυτοί για τους οποίους ισχύουν τα λόγια του Κυρίου "ουκ οίδασι τι ποιούσι" (δε΄ν ξέρουν τί κάνουν).
Όσον αφορά την άλλη κατηγορία των εχθρών των Εκκλησίας, θα καταλάβουμε ποιοι υπάγονται σ΄ αυτήν και για ποια αιτία εχθρεύονται την Εκκλησία αν εμβαθύνουμε στα λόγια του Κυρίου "αγαπάτε τους εχθρούς υμών καλώς ποιείτε τους καταρωμένους υμάς". Ο Κύριος είναι απροσωπόληπτος και δεν θέτει διακρίσεις. Αγαπάει και τους δικαίους και τους αδίκους. Έχει τα ίδια μέτρα και σταθμά για όλους.
Η αγάπη προς όλους, ακόμα και προς τους εχθρούς σημαίνει στην πραγματικότητα εξάλειψη των διακρίσεων των λίγων, πράγμα που δημιουργεί στους λίγους που απολαμβάνουν τις διακρίσεις εχθρότητα και μίσος προς την Εκκλησία και προς την διδασκαλία της. Είναι οι ίδιοι που αισθάνονται και το φόβο του υπερπληθυσμού. Οι ίδιοι, που αν και παίρνουν τη μερίδα του λέοντος, θεωρούν εμπόδιο τους πολλούς. Η ενδόμυχη επιθυμία τους είναι να λείψουν οι πολλοί για να μείνουν οι λίγοι και οι καλοί και να τρώνε με χρυσά κουτάλια. Αυτοί είναι οι πλούσιοι και αυτοί που κατέχουν αξιώματα και γενικά όλοι αυτοί που θέλουν να διακρίνονται απ το φτωχό λαό.
Πόσο δύσκολο είναι στον πλούσιο να στερηθεί τα πλούτη του και τις διακρίσεις του και να μπει σαν ίσος προς ίσον με τους άλλους ανθρώπους στη βασιλεία του Θεού!
"Σε ευχαριστώ Θεέ μου που δεν είμαι σαν τους άλλους",είπε ο Φαρισαίος στην προσευχή του. Απ΄ τα πρώτα ακόμα λόγια του θέλει να εξασφαλίσει τη διάκρισή του από τους άλλους, τους πολλούς. Θέλει να υπάρχουν πάντα οι λίγοι και οι καλοί και οι άλλοι να είναι σε δεύτερη μοίρα ή και καλύτερα ακόμα να μην υπάρχουν καθόλου.
Οι σημερινοί εχθροί της Εκκλησίας, αλλά και οι εχθροί της σε κάθε εποχή, μισούν την Εκκλησία γιατί η Εκκλησία καταργεί τα προνόμιά των λίγων."Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα. Όλοι είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό".
Όλα τα συστήματα του κόσμου τούτου είναι καλά για τους δικούς τους. Και ο καπιταλισμός και ο κομμουνισμός και η δικτατορία, και η κατ΄όνομα δημοκρατία. Όλα αυτά τα συστήματα είναι καλά με τους δικούς τους και εχθρικά με τους πολλούς. Αν είσθε καλοί με τους δικούς σας, τί περισσότερο κάνετε από τους αμαρτωλούς; Μήπως δεν κάνουν το ίδιο κι οι αμαρτωλοί, είπε ο Κύριος στους μαθητές Του
Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
1. Εκτός από τον ορατό κόσμο υπάρχει και ο αόρατος κόσμος της ψυχής. Το ότι ο κόσμος της ψυχής είναι αόρατος κάνει πολλούς να αμφισβητούν την ύπαρξή του. Ο μόνος κόσμος που υπάρχει γι΄ αυτούς είναι ο ορατός.
2. Δεν μπορώ να περιγράψω τί ένιωσα όταν άφησα τους δικούς μου στο χωριό, αυτούς που μου εδραίωσαν στην πατροπαράδοτη πίστη, και ήρθα σε ένα καινούριο περιβάλλον με ιδέες και απόψεις , που δεν είχα φανταστεί ότι υπάρχουν.
3. Οι στίχοι αυτοί του Γεωργίου Βιζυηνού θα μπορούσαν ίσως να εκφράσουν τον χαλασμό που ένιωθα στην ψυχή μου:" Από τότε που πενθώ/ το ξανθό και γαλανό/ και ουράνιο φως μου/ μετεβλήθη εντός μου/ κι ο ρυθμός του κόσμου."
4. Οι συζητήσεις με τους συμμαθητές μου στο γυμνάσιο που για άλλους, μπορεί να γίνονταν για διασκέδαση εμένα μου κόστιζαν πάρα πολύ. Δεν μπορούσα να απαντήσω σ΄ αυτούς που είχαν την άποψη ότι οι δυνάμεις του εξωτερικού κόσμου είναι μεγαλύτερες από τις δυνάμεις της ψυχής. Ήταν φανερό ότι είχαν διαβάσει πολιτικά βιβλία, ενώ εγώ τα απέφευγα. Για μένα η σύγκρουση δεν ήταν πολιτική, αλλά θρησκευτική.
5. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι όλη η περιπέτεια της ζωής μου περιεστράφη γύρω από αυτήν την σύγκρουση, γύρω απ΄ το ερώτημα αν ο κόσμος ο ορατός κόσμος των αισθητών πραγμάτων είναι πιο δυνατός από τον εσωτερικό κόσμο της ψυχής.
6. Φαντάσου τη χαρά μου όταν έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο με το θέμα αυτό.
Παραθέτω εδώ κάποιες υπογραμμίσεις που έκανα στο βιβλίο αυτό, που έχει τον τίτλο "Η μυστική εμπειρία" και είναι γραμμένο από κάποιον που έζησε σε συνθήκες πλήρους ανελευθερίας, στα σοβιετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, από τον Μιχαήλ Μιχαήλωφ.
7." Όποιος ακολουθεί την εσωτερική του φωνή και σώζει την ψυχή του,γράφει ο Μιχαήλωφ, μαθαίνει εμπειρικά ότι, όσο δεν έχει χαθεί η ψυχή του, το σπουδαιότερο δεν έχει ακόμη χαθεί."
8.Στο κεφάλαιο με τίτλο "Το πρώτο και σπουδαιότερο" γράφει:"Τί συμβαίνει λοιπόν στον άνθρωπο, που ξαφνικά αφαρπάζεται από τη συνηθισμένη του ζωή και πέφτει στα χέρια των ανελέητων δυνάμεων που ένα μονάχα θέλουν, το αφανισμό του;
9.Σ' αυτό το αποφασιστικό σημείο, ο άνθρωπος αρχίζει, αμέσως πριν τον πλήρη αφανισμό,να καταλαβαίνει ότι υπάρχει κάτι που βρίσκεται μακριά από την αρπάγη των εξωτερικών, φαινομενικά ανυπερνίκητων δυνάμεων και ότι, κι αν όλα τ΄ άλλα δεν μπορούν να διασωθούν, ωστόσο από μια τουλάχιστον άποψη είναι δυνατή η αντίσταση, ο αγώνας και η νίκη: από την άποψη δηλαδή αν εκείνο που έχει σημασία είναι να διαφυλάξει κανείς την ψυχή του.
10.Όποιος της έχει εμπιστοσύνη και ακολουθεί τη φωνή της, δηλαδή την εσωτερική φωνή της ελευθερίας, αυτός έχει μια δυνατότητα να διεξαγάγει νικηφόρα των αγώνα εναντίον του Κακού και της Βίας. Όμως προηγουμένως πρέπει να παραιτηθεί από καθετί που οι δυνάμεις του ορατού κόσμου μπορούν να του αφαιρέσουν.
11.Ο Ρώσος συγγραφέας Πάνιν που έζησε στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως γράφει:"Όποιος σώζει την ψυχή του, αυτός σώζει και το κορμί του.γι' αυτό ο Σολζενίτσιν επαναλαμβάνει πολλές φορές ότι μόνο το πνεύμα σώζει, μόνο το πνεύμα διατηρεί το κορμί. Όταν επιτευχθεί ισχυρή πνευματική συγκέντρωση, το κορμί αντιδρά με απίστευτη ανθεκτικότητα, ενώ αντιστρόφως η απώλεια του πνευματικού συνεπιφέρει και τη φυσική κατάπτωση."
12."Μέσα μας ενοικεί μια τεράστια δύναμη" υποστηρίζει ο Πάνιν και συνεχίζει: "
Το σύμπαν ολόκληρο είναι με μυστηριώδη τρόπο συνδεδεμένο με τα βάθη της ψυχής μας." Ο καθένας μας είναι το κέντρο του σύκμπαντος",γράφει ο Σολζενίτσιν.
13. Η επιστήμη, ακολουθώντας μακριά πίσω από την Πίστη, διαπιστώνει ότι ακόμα και στην ψυχή του πιο πωρωμένου εγκληματία διατηρούνται ίχνη ελευθερίας. Αυτό σημαίνει ότι η ελευθερία και το αυτεξούσιο φυλάσσεται και μόνο με τη συναίνεσή μας χάνουμε την ψυχή μας.
14. Οι στίχοι αυτοί του Ευαγγελίου περιγράφουν πώς ο Θεός φυλάει την ελευθερία του ανθρώπου:"Ει ουν υμείς, υπάρχοντες πονηροί, οίδατε δόματα αγαθά διδόναι τοις τέκνοις ημών, πόσο μάλλον ο Πατήρ ο εξ ουρανού δώσει Πνεύμα άγιον τοις αιτούσιν αυτόν;(Λουκάς ια΄, 9-13). (Αν λοιπόν εσείς, παρόλο που είστε αμαρτωλοί, ξέρετε να δίνετε καλά πράγματα στα παιδιά σας, πολύ περισσότερο ο ουράνιος Πατέρας θα δώσει Άγιον Πνεύμα σε όσους το ζητούν.)
*Μιχαήλ Μιχαήλωφ, Η μυστική εμπειρία στην κατάσταση της ανελευθερίας, Εκδόσεις Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, Μήλεσι, 2007.
ΙΔΟΥ Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΜΑΣ ΑΦΙΕΤΑΙ ΕΡΗΜΟΣ
1. Η συνηθισμένη εικόνα για το σώμα του ανθρώπου είναι η εικόνα της κατοικίας ή του ναού. Το σώμα του ανθρώπου είναι ο ναός του πνεύματος.
2. Ο Κύριος είπε, πως στην κατοικία του ουράνιου πατέρα μας υπάρχουν πολλές διαμονές. Τα λόγια αυτά σημαίνουν ότι το πνεύμα μας μετά την έξοδό του από το σώμα λαμβάνει μια άλλη κατοικία στον ουρανό.
3. Η άγνοια του Θεού δεν είναι η άγνοια για ένα πράγμα, αλλά είναι η άγνοια για το πνεύμα μας. Αν δεν έχουμε δει το φως μέσα μας, σημαίνει ότι μέσα μας έχουμε σκοτάδι, ότι δεν έχουμε ζωή. Είμαστε κατοικίες νεκρών.
4. Η άγνοια του Θεού δεν είναι η συνηθισμένη έλλειψη της γνώσης ενός πράγματος.Η άγνοια του Θεού δεν είναι νοητικής φύσεως. Αγνοούμε το Θεό σημαίνει ότι δεν πιστεύουμε σ΄Αυτόν και δεν Τον αγαπάμε. Όσο πιστεύουμε σ΄Αυτόν και όσο Τον αγαπάμε τόσο ο Θεός αποκαλύπτει τον εαυτό Του σε μας. Άρα η άγνοια του Θεού είναι η μη αποκάλυψη του Θεού σε μας.
5. Όταν αγνοούμε το Θεό δεν σημαίνει ότι αν ανοίξουμε το λεξικό και διαβάσουμε όλα όσα γράφει γι' Αυτόν, θα πάψουμε να Τον αγνοούμε. Γνωρίζω το Θεό σημαίνει πιστεύω στο Θεό και Τον αγαπώ με όλη μου την ψυχή με όλη μου την καρδιά, με όλη μου τη διάνοια και με όλη μου τη δύναμη.
6. Ο Θεός αποκαλύπτεται στην καρδιά που φλέγεται από αγάπη γι΄Αυτόν. Όσο περισσότερο αγαπάμε το Θεό τόσο περισσότερο γνωρίζουμε το Θεό κι όσο περισσότερο γνωρίζουμε το Θεό τόσο περισσότερο Τον αγαπάμε.
7. Για τους άθεους ο Θεός δεν είναι ο δημιουργός του Κόσμου. Γι΄ αυτούς ο Θεός είναι δημιούργημα του ανθρώπου. Ο Θεός χρειάζεται τον άνθρωπο, απόδειξη ότι υπάρχουν εκείνοι που Τον υπηρετούν!
8. Στην Ελλάδα, όπου η Ορθοδοξία είναι η πίστη του συνόλου σχεδόν των Ελλήνων, μερικοί πολιτικοί νομίζουν ότι ο Θεός χρειάζεται το Κράτος. Νομίζουν ότι αν το Κράτος δεν στηρίζει το Θεό, ο Θεός θα πάψει να υπάρχει στην Ελλάδα!
9. Οι άθεοι αγνοώντας το Θεό αγνοούν τον εαυτό τους. Οι άγιοι λένε πως η αθεϊα είναι αρρώστια της ψυχής. Ο άθεος είναι άφρων. Δεν γνωρίζει τον εσωτερικό του κόσμο. Νομίζει ότι δεν υπάρχει επειδή δεν μπορεί να τον δει.
10. O Τσέχος ποιητής Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε, στη συλλογή του "Ωρολόγιο" γράφει σε κάποιο ποίημά του: "Ω Θεέ, η στάμνα σου είμαι/ Τί θα κάνεις, αν σπάσω;" O Ρίλκε υπήρξε πιστός χριστιανός. Η εικόνα της στάμνας που δείχνει ότι μέσα μας είναι ο Θεός, έχει την ίδια έννοια με τα λόγια του Ευαγγελίου, "H βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας".
11. Χωρίς το πνεύμα του Θεού είμαστε νεκροί. Οι μέρες μας χάθηκαν κυνηγώντας μάταια πράγματα. Το πνεύμα του Θεού πέρασε από μέσα μας και δεν ξαναγύρισε. Ούτε εμείς γνωρίζουμε το Θεό, ούτε Εκείνος μας γνωρίζει.Θελήσαμε να είμαστε κύριοι της κατοικίας μας. Ιδού η κατοικία μας αφήνεται έρημος.
ΤΙ ΔΕΙΛΟΙ ΕΣΤΕ!
"Φείσαι ημών, Κύριε, κατά το πλήθος του ελέους σου,
και σώσον ημάς δια το όνομά σου το άγιον,
ότι εξέλιπον εν ματαιότητι αι ημέραι ημών."
(Ευχή της Θ΄ώρας,του Μεγάλου Βασιλείου)
Ρώτησαν ένα σύγχρονο Γέροντα, ποιο θα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στην εποχή που έρχεται και απάντησε, ο φόβος. Ο φόβος θα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στην εποχή που έρχεται.Αλλά μήπως δεν είναι ο φόβος το κυρίαρχο συναίσθημα κάθε εποχής ;
Ο άνθρωπος από τότε που καταλαβαίνει τον εαυτό του μέχρι την τελευταία αναπνοή του φοβάται. Στη νεκρώσιμη ακολουθία ο στίχος αυτός φανερώνει το κυρίαρχο συναίσθημα του νεκρού που κράζει προς το Θεό ζητώντας να τον στηρίξει με τα λόγια του: "εδειλίασεν η καρδία μου, βεβαίωσόν με εν τοις λόγοις σου". Ο Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα θάρρους και δύναμης.
Ο Κύριος σε κάθε συνάντηση με τους μαθητές του τους ενθαρρύνει. Μη φοβείσθε, εγώ ειμί. Η πιο μεγάλη δύναμη του Εχθρού με τον οποίο θαρθουν αντιμέτωποι είναι ο φόβος. Γι΄αυτούς τους λέει, πως θα τους δώσει τη δύναμη να πατούν επάνω σε σκορπιούς και σε φίδια και σε όλη τη δύναμη του εχθρού και δεν θα τους βλάφτουν.
Κάποιος είπε,πως ο κόσμος μοιάζει με σπίτι που πήρε φωτιά. Η περιγραφή αυτή ταιριάζει περισσότερο στον άνθρωπο παρά στα αντικείμενα. Ο κόσμος μοιάζει με σπίτι που πήρε φωτιά ή με σπίτι την ώρα του σεισμού, γιατί οι άνθρωποι ζούνε στην κατάσταση του πανικού.
Ο άνθρωπος διαφέρει από όλα τα άλλα πλάσματα της Δημιουργίας. Είναι το μόνο όν που έχει το χάρισμα της ελευθερίας, αλλά και την ευθύνη που συνεπάγεται η ελεύθερη βούλησή του. Για όλα τα πλάσματα προνοεί ο Θεός, και τίποτε δεν ζει αυτόνομα, με εξαίρεση τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ζητεί την ευλογία του Θεού ή την αρνείται.
Εκεί όπου είναι το σώμα, εκεί συγκεντρώνονται και οι αετοί. Εκεί όπου είναι ο θησαυρός του ανθρώπου είναι και η καρδιά του. Είναι ο θησαυρός μας στον ουρανό ή θησαυρίζουμε στη γη όπου η σκουριά αφανίζει και οι κλέφτες αρπάζουν; Με άλλα λόγια είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε την ευλογία του Ιησού;
Μήπως κι εμείς ζούμε όπως οι άνθρωποι της εποχής του Νώε ή του Λωτ, σαν να μην υπάρχει θάνατος; Ο Απόστολος Παύλος λέει, πως κάθε μέρα πεθαίνει και μας προτρέπει να προσέχουμε μήπως οι μέρες της ζωής μας χάνονται μάταια. Μερικοί, λέει, έχουν παντελή αγνωσία του Θεού!
Οι αγαπώντες τον Θεό περιμένουν τα πάντα απ΄ το Θεό. Η αγάπη δεν έχει όρια. Δίχως όρια είναι και οι επαγγελίες του Θεού προς τον άνθρωπο.
Αυτή είναι η προσευχή του Ιαβή: "Κύριε, διεύρυνε τα όριά μου."
Οι επαγγελίες του Θεού εκ πίστεως Ιησού Χριστού θα δοθούν στους πιστεύοντες, λέει η Γραφή.
Κύριε, στήριξε την πίστη μου. Γίνε οδηγός μου και καταφύγιό μου και υπερασπιστής μου.Αμήν
Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
"Γιατί κανένας δε ζει στην εξωτερική πραγματικότητα
ανάμεσα στα άλατα και τα οξέα..." -Ρ.Λ.Στίβενσον
"Πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται".(Όλοι σαν ρούχο θα παλιώσουν).Αυτή είναι η μοίρα του εξωτερικού ανθρώπου, αυτού που ζει στην εξωτερική πραγματικότητα.
Όσο όμως περιορίζεται ο εξωτερικός άνθρωπος, τόσο διευρύνεται ο εσωτερικός, αυτός που ζει μέσα στη ζεστασιά των ζωντανών αισθημάτων της ψυχής, με πίστη, με ελπίδα και με αγάπη.
Η πίστη, η προσευχή, η διαρκής μνήμη του Θεού, η αίσθηση της παρουσίας του Ιησού διευρύνουν τα όρια του εσωτερικού ανθρώπου. Απέραντες εκτάσεις αποκαλύπτονται μέσα μας με τη χάρη του Θεού.
Τα λόγια του Αποστόλου Παύλου "όταν είμαι ασθενής είμαι δυνατός" γίνονται κατανοητά.
"Ολόκληρη η ζωή μας περνάει στη ματαιότητα (...).Όσο όμως ο νους κινείται προς τα μπρος και σκέφτεται το Θεό μη φοβάσαι (...)Οι δυσκολίες κι οι καταιγίδες της ζωής δεν τρομάζουν εκείνους που προστατεύονται με την προσευχή του Ιησού, το "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό".(Π.Μπότση, Μικρή Ρωσική Κλίμαξ, Στάρετς Βαρσανούφιος).
ΑΡΓΑ ΒΑΔΙΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ*
Ένας αμερικανός ποιητής του μαύρου χιούμορ, ονόματι Μπλοκ, γράφει στο ποίημά του "Δώδεκα τρόποι να σκοτώσεις έναν άνθρωπο", πως ο πιο σίγουρος, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο είναι να τον αφήσεις να ζει σε μια σύγχρονη μεγαλούπολη.
Η κεντρική ιδέα του ποιήματος είτε ο ποιητής μιλάει στην κυριολεξία είτε μεταφορικά είναι ότι η σύγχρονη μεγαλούπολη σκοτώνει τον άνθρωπο.Κανένας δεν αναζητά έναν αληθινό άνθρωπο σε μια σύγχρονη μεγαλούπολη. Δεν θα βρεις ακέραιους, ειλικρινείς ανθρώπους στις ξιπασμένες διασκεδάσεις, στις άσκοπες περιπλανήσεις, στα φαγητά και τις οινοποσίες.
Η ζωή στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις βγάζει την ψυχή του ανθρώπου. Νιώθεις όπως ένιωσαν οι μαθητές του Ιησού όταν όρμησε το πλήθος στον κήπο της Γεθσημανή και άρπαξε το Διδάσκαλό τους. Οι μαθητές του Ιησού ένιωθαν σαν να τους άρπαξαν την ψυχή. Ο Πέτρος έφτασε να αρνηθεί ότι γνωρίζει τον Κύριο.
Μια προφητεία της απώλειας της ψυχής διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο του Λουκά, όπου ο Κύριος μιλάει για το κοσκίνισμα του ανθρώπου από το Διάβολο: " Είπε ο Κύριος: Σίμων, Σίμων! Ο σατανάς ζήτησε να σας κοσκινίσει σαν το σιτάρι. Εγώ όμως προσευχήθηκα για σένα, να μη σε εγκαταλείψει η πίστη σου."
Η ζωή μας είναι ένα κοσκίνισμα του σατανά που απειλεί την πίστη μας. Αργά βαδίζει ο Χριστός: "Όταν σας έστειλα χωρίς ντορβά, σας έλειψε τίποτα;" είπε. Αλλά σήμερα κανένας δεν κάνει πίσω. Τί θέση έχει ο Χριστός σ΄ ένα κόσμο που επείγεται να καταστραφεί;
Αργά βαδίζει ο Χριστός.Οι σύγχρονοι Γεργεσηνοί εμποδίζουν το δρόμο Του.
*Αργά βαδίζει ο Χριστός είναι ο τίτλος ενός βιβλίου του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδόσεις Εν πλω
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Στην ευαγγελική παραβολή του ασώτου υιού ο πατέρας εγκαταλείπεται απ΄ το γιο του, ο οποίος φέρεται στον πατέρα του σαν να έχει πεθάνει. Τον κληρονομεί ζωντανό. Τα μόνα λόγια που του απευθύνει είναι το αίτημά του για το μερίδιο της περιουσίας του. Σαν να μιλάει σε έναν ξένο, σε κάποιον που δεν υπήρξε ποτέ ο πατέρας του.
Ο άσωτος γιος στην πραγματικότητα σκοτώνει ψυχολογικά τον πατέρα του για να του πάρει το μερίδιό του στην περιουσία. Αγνοεί τον πατέρα του. Σαν να μην τον συνέδεε μαζί του κανένας συγγενικός δεσμός αγάπης και στοργής. Είναι ένας άνθρωπος χωρίς στοργή για τον πατέρα του. Δεν τον ενδιαφέρει τί νιώθει, αν θέλει να φύγει ο γιος του, αν τον χρειάζεται κοντά του. Τον περιφρονεί εντελώς. Ούτε του μιλάει για τη φυγή του, για το τι σχεδιάζει να κάνει. Δεν του ζητεί τη γνώμη του. Το μόνο που θέλει είναι η περιουσία. Ο πατέρας του δεν υπάρχει γι΄ αυτόν. Μόνο η περιουσία.
Πού ζούσε ο νέος αυτός; Δεν είχε ακούσει ποτέ για την τιμή προς τον πατέρα του και τη μητέρα του; Δεν ένιωθε καμιά ευγνωμοσύνη γι΄ αυτούς που τον μεγάλωσαν; Πλήρης αποξένωση. Σαν να μην είδε κανένα καλό από αυτόν τον άνθρωπο. Σαν να μεγάλωσε μόνος του.
Χωρίς καμιά εξήγηση. Χωρίς κανένα δισταγμό, καμια δυσκολία, καμιά λύπη για τον πατέρα του, τον αφήνει και φεύγει.
Πώς φέρεται ο πατέρας σε ένα τέτοιο άστοργο, σκληρό, ανάλγητο, εγωιστικό πλάσμα που δε νιώθει τίποτα γι΄ αυτόν. Πώς υποφέρει τη διάψευση των ελπίδων του , των προσδοκιών του να νιώσει περήφανος κάποτε για το γιο του; Θυμώνει με τη στάση αυτή του γιου απέναντί του; Προσπαθεί να τον μεταπείσει, να τον εμποδίσει; Όχι.Περιμένει μόνο να αλλάξει ο γιος του από μόνος του. Τί αξία θα είχε να τον κρατήσει κοντά του με τη βία; Ο πατέρας του ασώτου ξέρει ότι σημασία έχει η προαίρεση του γιου του.
Αυτή είναι η μοίρα του πατέρα και καθενός που αγαπάει: η απόρρiψη. Όποιος δεν θέλει να τον απορρίψουν δεν αγαπάει, μόνο που κι αυτό είναι μια απόρριψη. Και ο μη αγαπών νιώθει σαν απόβλητος.
Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
«Όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί είναι και η καρδιά σας"
Ματθ.6,21
Η αιτία που προκαλεί το φόβο στο σημερινό άνθρωπο είναι η έλλειψη πίστης στο Θεό. Στην Αμερική π.χ. παρόλο που οι κυβερνήσεις θεωρούν ως το μεγαλύτερο φόβο των πολιτών την τρομοκρατία, ο Αμερικανός πολίτης δεν είναι αυτό που φοβάται. Η Τρομοκρατία είναι ένας πολιτικός λόγος για να αυξηθούν τα κονδύλια για την κατασκευή ολοένα πιο καταστρεπτικών όπλων, για να επιβάλλονται μεγαλύτεροι φόροι και για τις επεμβάσεις στα εσωτερικά των ξένων χωρών. Ο Αμερικανός πολίτης σήμερα δεν φοβάται μήπως κάποιος τραβήξει το πιστόλι και τον σκοτώσει. Φοβάται μήπως ο ίδιος φυτέψει μια σφαίρα στο κεφάλι του.Ο σημερινός άνθρωπος φοβάται γιατί δεν πιστεύει στο Θεό.
Η Ελλάδα ακολουθεί την Αμερική τριάντα χρόνια πίσω. Δεν ήρθε ακόμα ο φόβος αυτός. Ωστόσο ένας παρόμοιος φόβος αρχίζει να κυριεύει ολοένα και περισσότερους. Ο φόβος μήπως την ώρα που βαδίζει κανείς στο δρόμο ή την ώρα που κάνει τα ψώνια του στα πολυκαταστήματα πέσει κάτω λιπόθυμος ή νεκρός. Εκεί οδήγησε τον άνθρωπο η διαρκής και επίμονη προπαγάνδα του καπιταλιστικού ή του κομμουνιστικού υλισμού που δε βλέπει στον άνθρωπο άλλη αξία πέρα απ΄ την οικονομική!
Ο φόβος είναι αντεστραμμένη αγάπη. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Κυρίου " Να μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης όπου ο σκόρος και η σκουριά αφανίζουν κι όπου κλέφτες κάνουν διαρρήξεις και τους κλέβουν. Να θησαυρίζετε θησαυρούς στον ουρανό, όπου δεν τους αφανίζουν ούτε ο σκόρος ούτε η σκουριά, κι όπου οι κλέφτες δεν κάνουν διαρρήξεις και δεν τους κλέβουν. Γιατί όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί είναι και η καρδιά σας".
Η παράδοσή μας στη φθορά προκαλεί το φόβο μας, αλλά πιστεύουμε στο Θεό και με όλο που έχουμε επίγνωση της μηδαμινότητάς μας είμαστε αισιόδοξοι: «Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού;" γράφει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή στους Ρωμαίους, " Θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα; Σύμφωνα με τη Γραφή
«Για σένα πεθαίνουμε όλη τη μέρα/
μας μεταχειρίζονται σαν πρόβατα
που τα πάνε για σφαγή»
Εμείς όμως βγαίνουμε νικητές από όλες αυτές τις δυσκολίες με τη βοήθεια του Χριστού, ο οποίος μας αγάπησε. Κι είμαι πραγματικά βέβαιος πως ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε άλλες ουράνιες δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε κάτι άλλο είτε στον ουρανό είτε στον άδη ούτε κανένα άλλο δημιούργημα θα μπορέσουν ποτέ να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού για μας, όπως αυτή φανερώθηκε στον πρόσωπο του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας" (Ρωμ.8,34).
Τί είναι ο φόβος; Πώς να μη φοβούμαστε; Στο Ευαγγέλιο ο φόβος περιγράφεται ως αντεστραμμένη αγάπη. Φοβούμαστε γιατί αγαπάμε τη φθορά αντί το Θεό. Αν πλησιάσουμε το Θεό η αγάπη του Θεού διώχνει το φόβο. Δεν μας κυριεύει η απελπισία. «Στην αποθάρρυνσή μας συμβαδίζει μαζί μας ο Ιησούς και καθιστά έγκυρες ελπίδες», πραγματοποιεί τις προσδοκίες μας.
Πηγές:
"Ζητήσετε τον Κύριο και πάρετε δύναμη. αναζητήσετε το πρόσωπό Του συνεχώς" Ψαλμ. 104,4
"Πλησιάστε προς Αυτόν και φωτισθείτε" Ψαλμ. 33,
"Ο Κύριος προστάζει να μείνομε μέσα του, αφού κι αυτός μένει μέσα σ΄ εμάς" Ιω. 15, 4
"Ο νους γίνεται κατά την ενέργεια του όμοιος μ΄ εκείνα που θεωρεί, κατ΄ ανάγκην όταν θεωρεί σύνθετα ποικίλλεται κι αυτός, κι όταν εκπίπτει από την απλότητα , δεν μπορεί να είναι αδιαίρετος.(...) Η κατάσταση της διαίρεσης είναι τελείως έξω από τη χάρη." ( Άγιος Κάλλιστος Καταφυγιώτης, Φιλοκαλία 5ος τόμος).
Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ
Την άγρια φύση δεν την μισούμε, απλώς φυλαγόμαστε από αυτήν.
Οι ορθόδοξοι χριστιανοί δεχόμαστε, όπως πάντοτε (δεν νοείται ορθοδοξία μη πολεμουμένη) αμέτρητες προκλήσεις οι οποίες κατευθύνονται από τις δυνάμεις του Εχθρού με τον ίδιο σκοπό, να λάβουμε μέρος στο παιχνίδι του ανταγωνισμού του κόσμου.
Επιδιώκουν να κατεβάσουν την Εκκλησία από το πνευματικό της επίπεδο στο επίπεδο του κοσμικού ανταγωνισμού και του μίσους των αντιπάλων. Να εγκαταλείψει με άλλα λόγια η Εκκλησία την πνευματική της υπόσταση ως σώμα του Κυρίου Ιησού και να γίνει μια οντότητα του κόσμου τούτου.
Αυτοί που προκαλούν τους ορθοδόξους χριστιανούς δεν διάβασαν ποτέ το Ευαγγέλιο, ούτε τους Πατέρες της Εκκλησίας. Είναι εντελώς αδαείς ως προς την αλήθεια της πίστεως. Διάβασαν Νίτσε, ο οποίος επίσης χωρίς να διαβάσει ποτέ το Ευαγγέλιο, κατηγορούσε τους χριστιανούς ότι είναι μνησίκακοι δούλοι, που φιλούν το χέρι, που δεν μπορούν να το δαγκώσουν.
Με αυτές τις απλοϊκές γνώσεις π.χ. οι πολιτικοί οι οποίοι μάχονται την Ορθοδοξία, προκαλούν τους ορθοδόξους χριστιανούς, πιστεύοντας ότι προσφέρουν έργο στην κοινωνία!
Πώς θα απαντήσουμε στις προκλήσεις τους οι ορθόδοξοι χριστιανοί; Θα απαντήσουμε με το μίσος; Ή θα γίνουμε οικουμενιστές για να γίνουμε αρεστοί στους εχθρούς της Ορθοδοξίας; Θα χάσουμε την ψυχή μας ή ακόμα χειρότερα θα γίνουμε σκάνδαλο να χάσουν αμέτρητες ψυχές την ελπίδα της σωτηρίας τους;
Ο δρόμος του μίσους είναι δρόμος της ανταπόδοσης. Μάχαιραν έδωκες μάχαιραν θα λάβεις. "Εν ω μέτρω μετρείτε αντιμετρηθέσεται υμίν". Ο άλλος δρόμος του σκανδάλου είναι τρομερός. "και ος αν σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, καλόν εστίν αυτώ μάλλον ει περίκειται λίθος μυλικός περί τον τράχηλον αυτού και βέβληται εις την θάλασσαν." (Μάρκ.Κεφ. Ι΄).
"Βλέπετε πώς ακούετε". Προσέχετε τις προκλήσεις. Δεν επιθυμούμε τα ίδια πράγματα με αυτούς που μας προκαλούν. Δεν τους μιμούμαστε στις επιθυμίες τους. Ο πιστός που ακολουθεί τον Κύριο Ιησού έχει εγκαταλείψει την μιμητική επιθυμία. Δεν απαντάμε στις προκλήσεις με το μίσος. Ποια είναι, λοιπόν, η απάντηση των ορθοδόξων χριστιανών στις προκλήσεις; Η μόνη οδός που μας απομένει πλέον είναι η οδός που συμφιλιώνει χωρίς να αποκλείει κανέναν και δεν έχει καμία συνδιαλλαγή με τη βία. Ο Θεός ου λαμβάνει πρόσωπον, δεν είναι ο Θεός προσωπολήπτης. Όπως ο πατέρας προς τα παιδιά του. Όποιο δάχτυλο και να κόψεις πονάει. Προσευχόμαστε υπέρ των εχθρών μας όπως υπέρ της άγριας φύσης. Την άγρια φύση δεν την μισούμε, απλώς φυλαγόμαστε από αυτήν.
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Ρώτησαν κάποτε ένα νέγρο τραγουδιστή ,πώς γίνονται τα μπλουζ, τα πονεμένα αυτά τραγούδια των μαύρων της Αμερικής: «Με βάσανα γίνονται», είπε. «βάσανα της αγάπης , της απιστίας, της ζήλιας, της μοναξιάς.» Τα τραγούδια αυτά είναι ένα αντίδοτο στον πόνο της ψυχής. Η κινητήρια δύναμη για να γράψεις τέτοια τραγούδια είναι η αγάπη. Η αγάπη βρίσκεται μέσα σε κάθε δημιουργική ενασχόληση.
Είναι μάταιο, λέει ο Δαβίδ, να περιμένεις κάτι αξιοθαύμαστο, αν απουσιάζει η αγάπη. Είναι σαν να περιμένεις απ' τους νεκρούς να νιώσουν θαυμασμό ή σαν να περιμένεις οι γιατροί που δεν πιστεύουν στο Θεό να αποδώσουν τη θεραπεία τους στο Θεό. Ο θαυμασμός και η αλήθεια είναι πράγματα άγνωστα σ΄ αυτούς που ζουν στο σκοτάδι . Η ψυχή τους μοιάζει με χώρα απ' όλους ξεχασμένη.
Αυτό το νόημα έχουν οι στίχοι του Δαβίδ, που διαβάζονται σε κάθε ακολουθία του όρθρου: « Μη τοις νεκροίς ποιήσεις θαυμάσια κλπ.».
Η αγάπη είναι η κινητήρια δύναμη σε κάθε δημιουργική ενασχόληση. Όταν λείπει η αγάπη οι άνθρωποι ματαιοπονούν, όπως οι γυναίκες αυτής της παράδοσης της περιοχής Ηλείας.
Λέει η παράδοση. (Την παραθέτω απ΄ το βιβλίο του Νικολάου Γ. Πολίτη, Παραδόσεις, Κεφ. ΛΘ΄, Αίτια) : « Όταν έπλασε ο Θεός τον κόσμο έπλασε και τ΄ αντρόγυνο. Ο άντρας ο κακομοίρης ρίχτηκε αμέσως 'ς τη δουλειά να βγάλη το καρβέλι. Η γυναίκα όμως δεν είχε το νου της να κάμη τίποτα. Μια ημέρα που καθόταν ο γεροθεός κάτω από ναν ίσκιο, δεν ξέρω πως κάνει και βλέπει τη γυναίκα ξαπλωμένη 'ς το χορτάρι να κοιμάται. «Μπρε! Λέει. Εγώ την έπλασα για να βοηθάη τον άντρα 'ς τη δουλειά, όχι να τ' απλώνη 'ς τον ήλιο!Παίρνει αμέσως μια χούφτα χώμα, το φυσάει τρεις φοραίς και το ρήχνει αποπάνου της. Ξυπνάει εκείνη τρομασμένη κι' αρχινάει να ψάχνεται και να ξυέται ολούθε. Το χώμα έγιναν ψύλλοι. Κι από τότε βρήκε δουλειά κ' η γυναίκα.»
Τώρα βάλε με το νου σου, ευγενικέ αναγνώστη, τι θα συμβεί, αν αύριο η θυγατέρα σου βασανίζεται σαν από χρόνια φαγούρα ή το αγόρι σου λιώνει στο γάμο του ; Θα μου πείτε τι να κάνουμε σε μια τέτοια δύσκολη εποχή σαν τη δική μας, που η ανατροφή τω παιδιών μας ξέφυγε από τά χέρια της οικογένειας, του σχολείου και της Εκκλησίας; Ποιος ανατρέφει τα παιδιά μας από τότε που βάλαμε την τηλεόραση στις κατοικίες μας , για να μεταδίδει τρόπους ζωής, άχρηστους και σάπιους και στον ίδιο τον τόπο της προέλευσής τους;
Μου έστειλε μήνυμα με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή μια γυναίκα πενήντα χρονών , επιστήμων, απ΄ το Ιλινόϊς. Έχει τρία παιδιά απ΄ τον πρώτο γάμο της
και μια κόρη πέντε ετών απ΄το δεύτερο. Παραπονείται πως κι ο δεύτερος γάμος της δεν πηγαίνει καλά. Ο άντρας της την πήρε για να έχει ένα καθαρό και τακτοποιημένο σπιτικό, αλλά δεν νοιάζεται για την ίδια. Τον πιο πολύ καιρό ταξιδεύει κι όταν γυρίζει σπίτι δεν ενδιαφέρεται για τη γυναίκα του. Η γυναίκα ένιωσε χαρά που άνοιξε την καρδιά της σε έναν άγνωστο άνθρωπο, δεν έχει σημασία αν αυτός βρίσκεται στην άλλη άκρη της γης.
Δεν λαβαίνω συχνά γράμματα ή μηνύματα , όσα όμως έχω λάβει όλα μιλούν για θέματα της ψυχής. Κανένας δεν μπήκε στον κόπο να γράψει, για το διαμέρισμά του, για το αυτοκίνητό του ή για τη βάρκα του. Κι όμως οι Ευρωπαίοι κι οι Αμερικάνοι έχουν θεοποιήσει τα υλικά πράγματα κι ο τρόπος αυτός της ζωής τους έγινε το πρότυπο για όλο τον κόσμο.
ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Οι αγαπώντες τον Θεό περιμένουν τα πάντα απ΄ το Θεό. Η αγάπη δεν έχει όρια. Δίχως όρια είναι και οι επαγγελίες του Θεού προς τον άνθρωπο.
Αυτή είναι η προσευχή του Ιαβή: "Κύριε, διεύρυνε τα όριά μου."
Οι επαγγελίες του Θεού εκ πίστεως Ιησού Χριστού θα δοθούν στους πιστεύοντες, λέει η Γραφή.
Κύριε, στήριξε την πίστη μου. Γίνε οδηγός μου και καταφύγιό μου και υπερασπιστής μου.Αμήν
ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ, ΙΗΣΟΥ;
"Θα είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες μέχρι τη συντέλεια του αιώνος". "Όπως ήταν την εποχή του Νώε, έτσι θα γίνει με την παρουσία του υιού του ανθρώπου. Όπως τις μέρες πριν τον κατακλυσμό οι άνθρωποι έτρωγαν και έπιναν...και δεν κατάλαβαν τίποτε, έως ότου ήρθε ο κατακλυσμός και τους αφάνισε όλους, έτσι θα γίνει και με την παρουσία του υιού του ανθρώπου." Με αυτά τα λόγια ο Κύριος μας βεβαιώνει ότι είναι πάντα μαζί μας και ότι η παρουσία Του στη ζωή μας θα είναι τρομερή για κείνους που αδιαφορούν γι΄ αυτήν.
"Όλα τα βιβλία του κόσμου, λέει ο άγιος Αυγουστίνος, όλα τα μυαλά των ανθρώπων κι ό,τι παράγουν, όλα αυτά μαζί δεν αξίζουν ούτε την παραμικρή έκφραση ελέους." Γιατί η παραμικρή έκφραση ελέους είναι τόσο πολύτιμη; Στην παρουσία του Ιησού αναφέρεται επίσης ο στίχος του Δαβίδ, "το έλεός σου, Κύριε, καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου."
Η παρουσία του Ιησού στη ζωή μας σημαίνει για κείνους που έχουν δεχθεί τη θεία χάρη, ότι ζούν από τώρα στο χρόνο της βασιλείας του Θεού. Είναι οι άνθρωποι για τους οποίους ο Ιησούς λέει,"τότε δύο έσονται εν τω αγρώ, ο εις παραλαμβάνεται και ο εις αφίεται."
Στην πορεία του Ιησού προς Εμμαούς τα μάτια των δυο μαθητών Του που πορεύονταν μαζί Του "εκρατούντο κλειστά". Όταν τον γνώρισαν την ώρα που τεμάχιζε τον άρτο ένιωσαν τόση λαχτάρα, που ευχόταν να καιγόταν η καρδιά τους, όταν περπατούσε μαζί τους και τους εξηγούσε τις Γραφές.
Την ίδια λαχτάρα κι ανυπομονησία για την αίσθηση της παρουσίας του Ιησού νιώθει κάθε πιστός: Δεν καίγεται η καρδιά μας που ο Ιησούς είναι μαζί μας όλες τις μέρες κι εμείς δεν αισθανόμαστε την αγαπημένη παρουσία Του; Τα λόγια αυτά ισχύουν για κάθε πιστό.
Θα δεχόμαστε άραγε να μένει καθαρή η καρδιά μας χάριν της παρουσίας του Κυρίου;
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕ ΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ
Ο Χριστός κατάργησε τις θυσίες. Οι ορθόδοξοι δεν δεχόμαστε να είμαστε ούτε θυσιαστές ούτε θύματα. Ο θυματοποιητικός μηχανισμός που επιβλήθηκε χωρίς να ρωτηθούν οι Έλληνες θα τα μαζέψει και θα φύγει από μόνος του,όταν αποκαλυφθεί σε όλο της το μέγεθος η φρίκη του.
Η προπαγάνδα του εργάζεται πυρετωδώς με όλα τα μέσα που διαθέτει να πείσει τους Έλληνες ότι η θυσία τους είναι ιερή και οι ίδιοι είναι τα ιερά σφάγια. Αλλά κανένας δεν πείθεται πια. Τα πολιτικά κόμματα απομυθοποιήθηκαν και δεν είναι σε θέση να επηρεάσουν τον κόσμο. Σε όλους είναι γνωστό πια ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί, ότι η Βουλή δεν αντιπροσωπεύει το λαό. Οι βουλευτές με τη λίστα υπακούουν σε ό,τι τους διατάξουν με αποτέλεσμα να αποδεχθούν ακόμα και την απώλεια Εθνικής Κυριαρχίας, χωρίς να συγκινηθεί κανείς.
Οι ορθόδοξοι δεν δεχόμαστε να είμαστε ούτε διώκτες ούτε θύματα. Δεν περιμένουμε να ξεσπάσει λαϊκή εξέγερση. Ελπίζουμε ότι η οργή του λαού θα στραφεί στην πνευματική αφύπνιση και στη συνειδητοποίηση. Ο λαός μας δεν περιμένει αλλαγή τυραννίας, αλλά κατάργηση κάθε μορφής τυραννίας.
Η ιεροποίηση των θυμάτων απαιτεί έναν ιερό σκοπό. Όπως επί Ιησού, που ήταν σκοπός η σωτηρία του λαού. "Συμφέρει να χαθεί ένας άνθρωπος για να σωθεί ο λαός".
Για να σταθεί η θυσία χάριν ενός ιερού σκοπού πρέπει το θύμα να συναινέσει ότι είναι φταίχτης. Πρέπει να πεισθεί το ίδιο το θύμα ότι φταίει. Η άδικη σφαγή του Κυρίου αποκάλυψε την υποκρισία των διωκτών.Δεν υπάρχουν ιερά σφάγια, διότι δεν υπάρχουν ιεροί σκοποί που δημιουργούν διώκτες και θύματα.
Η ιεροποίηση των θυμάτων δεν γίνεται για κάποιον ιερό σκοπό, αλλά γιατί είναι μέρος του μηχανισμού της στήριξης της εξουσίας των διωκτών. Ιεροποιούν τα θύματα για να διαιωνίζεται η παραμονή τους στην εξουσία.
"Ο νόμος του σεβασμού της ζωής" γράφει ο Άλμπερτ Σβάϊτσερ στο βιβλίο της αυτοβιογραφίας του "είναι η θυσία του ευτελεστέρου για να σωθεί το πολυτιμότερο."
Ποιος αποφασίζει ποιο είναι το πολυτιμότερο;
Στο βιβλίο του Γεωργίου Π. Ανσίμωφ, "Εχθρός του Λαού" δημοσιεύεται η φωτογραφία μιας διαταγής εκτέλεσης υπογραμμένης από τον Στάλιν. Το χαρτάκι είναι μεγέθους μιας παλάμης και αφορά την εκτέλεση 6.600 ανθρώπων. Η φωτογραφία φέρει την εξής λεζάντα: "Την εποχή της τρομοκρατίας παρόμοιες διαταγές ήταν καθημερινό συνηθισμένο φαινόμενο."Ο Στάλιν θεωρούσε την αφηρημένη ιδέα που είχε στο μυαλό του πολυτιμότερη από τον άνθρωπο.
Το θέμα των ιερών θυμάτων υπήρξε το αντικείμενο της αρχαίας τραγωδίας. Οι Έλληνες τραγικοί ποιητές αποκάλυψαν τα κίνητρα των θυσιών, που κρύβονται πίσω από την ιερότητα του σκοπού. Αλλά ακόμα η θετική συνειδητοποίηση των πολλών αργούσε να ρθεί. Ώσπου η θυσία του Χριστού αποκάλυψε σε όλους την υποκρισία των διωκτών.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ
"Αφού εμένα εδίωξαν και σας θα σας διώξουν", είπε ο Κύριος στους μαθητές Του. Τα λόγια αυτά του Κυρίου ισχύουν όχι μόνον για τους μαθητές Του, αλλά και για την Εκκλησία και για κάθε πιστό. Δεν νοείται Εκκλησία ή απλός πιστός χωρίς δοκιμασίες από τους εχθρούς της πίστεως.
Δεν υπάρχει Εκκλησία χωρίς διώκτες. Αυτό σημαίνουν και τα λόγια του Αγγέλου προς τον Άγιο Αντώνιο, όταν ο Άγιος αναρωτήθηκε πώς μπορεί να μείνει κανείς πιστός μέχρι το τέλος με τόσες παγίδες του εχθρού απλωμένες στη γη. "Πάρε τις παγίδες του εχθρού" είπε ο Άγγελος " και ουδείς σώζεται".
Ποιοι είναι λοιπόν οι σημερινοί εχθροί της Εκκλησίας και ποια είναι η αιτία η οποία προκαλεί την εχθρότητά τους ; Γιατί εχθρεύονται με τόσο μίσος την Εκκλησία οι σημερινοί εχθροί της; Τι είναι αυτό που προκαλεί το μίσος τους;
Πριν να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό πρέπει να πούμε ότι η Εκκλησία δεν εχθρεύεται κανέναν. Η Εκκλησία διώκεται αλλά δεν διώκει. Η Εκκλησία μετατρεπομένη σε διώκτρια, παύει να είναι Εκκλησία. Όπως ο πατέρας χωρίς τα αισθήματα του πατέρα δεν είναι πατέρας.
Η Εκκλησία ουδέποτε καταδιώκει και πάντα καταδιώκεται. Είναι χαρά της Εκκλησίας να διώκεται. "Αγαπάτε τους εχθρούς υμών. Καλώς ποιείτε τους καταρωμένους υμάς." Μακάρι να την καταδίωκαν οι σημερινοί εχθροί της. Οι σημερινοί εχθροί από πρόθεση δεν την καταδιώκουν την Εκκλησία, αλλά την υπονομεύουν και την υποκαθιστούν.
Οι εχθροί της Εκκλησίας διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, στους εχθρούς από πρόθεση και στους εχθρούς από άγνοια. Οι εχθροί από άγνοια είναι είναι οι φτωχοί που πέφτουν θύματα της προπαγάνδας κατά της Εκκλησίας και των προκαταλήψεών τους. Είναι αυτοί για τους οποίους ισχύουν τα λόγια του Κυρίου "ουκ οίδασι τι ποιούσι" (δε΄ν ξέρουν τί κάνουν).
Όσον αφορά την άλλη κατηγορία των εχθρών των Εκκλησίας, θα καταλάβουμε ποιοι υπάγονται σ΄ αυτήν και για ποια αιτία εχθρεύονται την Εκκλησία αν εμβαθύνουμε στα λόγια του Κυρίου "αγαπάτε τους εχθρούς υμών καλώς ποιείτε τους καταρωμένους υμάς". Ο Κύριος είναι απροσωπόληπτος και δεν θέτει διακρίσεις. Αγαπάει και τους δικαίους και τους αδίκους. Έχει τα ίδια μέτρα και σταθμά για όλους.
Η αγάπη προς όλους, ακόμα και προς τους εχθρούς σημαίνει στην πραγματικότητα εξάλειψη των διακρίσεων των λίγων, πράγμα που δημιουργεί στους λίγους που απολαμβάνουν τις διακρίσεις εχθρότητα και μίσος προς την Εκκλησία και προς την διδασκαλία της. Είναι οι ίδιοι που αισθάνονται και το φόβο του υπερπληθυσμού. Οι ίδιοι, που αν και παίρνουν τη μερίδα του λέοντος, θεωρούν εμπόδιο τους πολλούς. Η ενδόμυχη επιθυμία τους είναι να λείψουν οι πολλοί για να μείνουν οι λίγοι και οι καλοί και να τρώνε με χρυσά κουτάλια. Αυτοί είναι οι πλούσιοι και αυτοί που κατέχουν αξιώματα και γενικά όλοι αυτοί που θέλουν να διακρίνονται απ το φτωχό λαό.
Πόσο δύσκολο είναι στον πλούσιο να στερηθεί τα πλούτη του και τις διακρίσεις του και να μπει σαν ίσος προς ίσον με τους άλλους ανθρώπους στη βασιλεία του Θεού!
"Σε ευχαριστώ Θεέ μου που δεν είμαι σαν τους άλλους",είπε ο Φαρισαίος στην προσευχή του. Απ΄ τα πρώτα ακόμα λόγια του θέλει να εξασφαλίσει τη διάκρισή του από τους άλλους, τους πολλούς. Θέλει να υπάρχουν πάντα οι λίγοι και οι καλοί και οι άλλοι να είναι σε δεύτερη μοίρα ή και καλύτερα ακόμα να μην υπάρχουν καθόλου.
Οι σημερινοί εχθροί της Εκκλησίας, αλλά και οι εχθροί της σε κάθε εποχή, μισούν την Εκκλησία γιατί η Εκκλησία καταργεί τα προνόμιά των λίγων."Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα. Όλοι είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό".
Όλα τα συστήματα του κόσμου τούτου είναι καλά για τους δικούς τους. Και ο καπιταλισμός και ο κομμουνισμός και η δικτατορία, και η κατ΄όνομα δημοκρατία. Όλα αυτά τα συστήματα είναι καλά με τους δικούς τους και εχθρικά με τους πολλούς. Αν είσθε καλοί με τους δικούς σας, τί περισσότερο κάνετε από τους αμαρτωλούς; Μήπως δεν κάνουν το ίδιο κι οι αμαρτωλοί, είπε ο Κύριος στους μαθητές Του
Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
1. Εκτός από τον ορατό κόσμο υπάρχει και ο αόρατος κόσμος της ψυχής. Το ότι ο κόσμος της ψυχής είναι αόρατος κάνει πολλούς να αμφισβητούν την ύπαρξή του. Ο μόνος κόσμος που υπάρχει γι΄ αυτούς είναι ο ορατός.
2. Δεν μπορώ να περιγράψω τί ένιωσα όταν άφησα τους δικούς μου στο χωριό, αυτούς που μου εδραίωσαν στην πατροπαράδοτη πίστη, και ήρθα σε ένα καινούριο περιβάλλον με ιδέες και απόψεις , που δεν είχα φανταστεί ότι υπάρχουν.
3. Οι στίχοι αυτοί του Γεωργίου Βιζυηνού θα μπορούσαν ίσως να εκφράσουν τον χαλασμό που ένιωθα στην ψυχή μου:" Από τότε που πενθώ/ το ξανθό και γαλανό/ και ουράνιο φως μου/ μετεβλήθη εντός μου/ κι ο ρυθμός του κόσμου."
4. Οι συζητήσεις με τους συμμαθητές μου στο γυμνάσιο που για άλλους, μπορεί να γίνονταν για διασκέδαση εμένα μου κόστιζαν πάρα πολύ. Δεν μπορούσα να απαντήσω σ΄ αυτούς που είχαν την άποψη ότι οι δυνάμεις του εξωτερικού κόσμου είναι μεγαλύτερες από τις δυνάμεις της ψυχής. Ήταν φανερό ότι είχαν διαβάσει πολιτικά βιβλία, ενώ εγώ τα απέφευγα. Για μένα η σύγκρουση δεν ήταν πολιτική, αλλά θρησκευτική.
5. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι όλη η περιπέτεια της ζωής μου περιεστράφη γύρω από αυτήν την σύγκρουση, γύρω απ΄ το ερώτημα αν ο κόσμος ο ορατός κόσμος των αισθητών πραγμάτων είναι πιο δυνατός από τον εσωτερικό κόσμο της ψυχής.
6. Φαντάσου τη χαρά μου όταν έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο με το θέμα αυτό.
Παραθέτω εδώ κάποιες υπογραμμίσεις που έκανα στο βιβλίο αυτό, που έχει τον τίτλο "Η μυστική εμπειρία" και είναι γραμμένο από κάποιον που έζησε σε συνθήκες πλήρους ανελευθερίας, στα σοβιετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, από τον Μιχαήλ Μιχαήλωφ.
7." Όποιος ακολουθεί την εσωτερική του φωνή και σώζει την ψυχή του,γράφει ο Μιχαήλωφ, μαθαίνει εμπειρικά ότι, όσο δεν έχει χαθεί η ψυχή του, το σπουδαιότερο δεν έχει ακόμη χαθεί."
8.Στο κεφάλαιο με τίτλο "Το πρώτο και σπουδαιότερο" γράφει:"Τί συμβαίνει λοιπόν στον άνθρωπο, που ξαφνικά αφαρπάζεται από τη συνηθισμένη του ζωή και πέφτει στα χέρια των ανελέητων δυνάμεων που ένα μονάχα θέλουν, το αφανισμό του;
9.Σ' αυτό το αποφασιστικό σημείο, ο άνθρωπος αρχίζει, αμέσως πριν τον πλήρη αφανισμό,να καταλαβαίνει ότι υπάρχει κάτι που βρίσκεται μακριά από την αρπάγη των εξωτερικών, φαινομενικά ανυπερνίκητων δυνάμεων και ότι, κι αν όλα τ΄ άλλα δεν μπορούν να διασωθούν, ωστόσο από μια τουλάχιστον άποψη είναι δυνατή η αντίσταση, ο αγώνας και η νίκη: από την άποψη δηλαδή αν εκείνο που έχει σημασία είναι να διαφυλάξει κανείς την ψυχή του.
10.Όποιος της έχει εμπιστοσύνη και ακολουθεί τη φωνή της, δηλαδή την εσωτερική φωνή της ελευθερίας, αυτός έχει μια δυνατότητα να διεξαγάγει νικηφόρα των αγώνα εναντίον του Κακού και της Βίας. Όμως προηγουμένως πρέπει να παραιτηθεί από καθετί που οι δυνάμεις του ορατού κόσμου μπορούν να του αφαιρέσουν.
11.Ο Ρώσος συγγραφέας Πάνιν που έζησε στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως γράφει:"Όποιος σώζει την ψυχή του, αυτός σώζει και το κορμί του.γι' αυτό ο Σολζενίτσιν επαναλαμβάνει πολλές φορές ότι μόνο το πνεύμα σώζει, μόνο το πνεύμα διατηρεί το κορμί. Όταν επιτευχθεί ισχυρή πνευματική συγκέντρωση, το κορμί αντιδρά με απίστευτη ανθεκτικότητα, ενώ αντιστρόφως η απώλεια του πνευματικού συνεπιφέρει και τη φυσική κατάπτωση."
12."Μέσα μας ενοικεί μια τεράστια δύναμη" υποστηρίζει ο Πάνιν και συνεχίζει: "
Το σύμπαν ολόκληρο είναι με μυστηριώδη τρόπο συνδεδεμένο με τα βάθη της ψυχής μας." Ο καθένας μας είναι το κέντρο του σύκμπαντος",γράφει ο Σολζενίτσιν.
13. Η επιστήμη, ακολουθώντας μακριά πίσω από την Πίστη, διαπιστώνει ότι ακόμα και στην ψυχή του πιο πωρωμένου εγκληματία διατηρούνται ίχνη ελευθερίας. Αυτό σημαίνει ότι η ελευθερία και το αυτεξούσιο φυλάσσεται και μόνο με τη συναίνεσή μας χάνουμε την ψυχή μας.
14. Οι στίχοι αυτοί του Ευαγγελίου περιγράφουν πώς ο Θεός φυλάει την ελευθερία του ανθρώπου:"Ει ουν υμείς, υπάρχοντες πονηροί, οίδατε δόματα αγαθά διδόναι τοις τέκνοις ημών, πόσο μάλλον ο Πατήρ ο εξ ουρανού δώσει Πνεύμα άγιον τοις αιτούσιν αυτόν;(Λουκάς ια΄, 9-13). (Αν λοιπόν εσείς, παρόλο που είστε αμαρτωλοί, ξέρετε να δίνετε καλά πράγματα στα παιδιά σας, πολύ περισσότερο ο ουράνιος Πατέρας θα δώσει Άγιον Πνεύμα σε όσους το ζητούν.)
*Μιχαήλ Μιχαήλωφ, Η μυστική εμπειρία στην κατάσταση της ανελευθερίας, Εκδόσεις Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, Μήλεσι, 2007.
ΙΔΟΥ Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΜΑΣ ΑΦΙΕΤΑΙ ΕΡΗΜΟΣ
1. Η συνηθισμένη εικόνα για το σώμα του ανθρώπου είναι η εικόνα της κατοικίας ή του ναού. Το σώμα του ανθρώπου είναι ο ναός του πνεύματος.
2. Ο Κύριος είπε, πως στην κατοικία του ουράνιου πατέρα μας υπάρχουν πολλές διαμονές. Τα λόγια αυτά σημαίνουν ότι το πνεύμα μας μετά την έξοδό του από το σώμα λαμβάνει μια άλλη κατοικία στον ουρανό.
3. Η άγνοια του Θεού δεν είναι η άγνοια για ένα πράγμα, αλλά είναι η άγνοια για το πνεύμα μας. Αν δεν έχουμε δει το φως μέσα μας, σημαίνει ότι μέσα μας έχουμε σκοτάδι, ότι δεν έχουμε ζωή. Είμαστε κατοικίες νεκρών.
4. Η άγνοια του Θεού δεν είναι η συνηθισμένη έλλειψη της γνώσης ενός πράγματος.Η άγνοια του Θεού δεν είναι νοητικής φύσεως. Αγνοούμε το Θεό σημαίνει ότι δεν πιστεύουμε σ΄Αυτόν και δεν Τον αγαπάμε. Όσο πιστεύουμε σ΄Αυτόν και όσο Τον αγαπάμε τόσο ο Θεός αποκαλύπτει τον εαυτό Του σε μας. Άρα η άγνοια του Θεού είναι η μη αποκάλυψη του Θεού σε μας.
5. Όταν αγνοούμε το Θεό δεν σημαίνει ότι αν ανοίξουμε το λεξικό και διαβάσουμε όλα όσα γράφει γι' Αυτόν, θα πάψουμε να Τον αγνοούμε. Γνωρίζω το Θεό σημαίνει πιστεύω στο Θεό και Τον αγαπώ με όλη μου την ψυχή με όλη μου την καρδιά, με όλη μου τη διάνοια και με όλη μου τη δύναμη.
6. Ο Θεός αποκαλύπτεται στην καρδιά που φλέγεται από αγάπη γι΄Αυτόν. Όσο περισσότερο αγαπάμε το Θεό τόσο περισσότερο γνωρίζουμε το Θεό κι όσο περισσότερο γνωρίζουμε το Θεό τόσο περισσότερο Τον αγαπάμε.
7. Για τους άθεους ο Θεός δεν είναι ο δημιουργός του Κόσμου. Γι΄ αυτούς ο Θεός είναι δημιούργημα του ανθρώπου. Ο Θεός χρειάζεται τον άνθρωπο, απόδειξη ότι υπάρχουν εκείνοι που Τον υπηρετούν!
8. Στην Ελλάδα, όπου η Ορθοδοξία είναι η πίστη του συνόλου σχεδόν των Ελλήνων, μερικοί πολιτικοί νομίζουν ότι ο Θεός χρειάζεται το Κράτος. Νομίζουν ότι αν το Κράτος δεν στηρίζει το Θεό, ο Θεός θα πάψει να υπάρχει στην Ελλάδα!
9. Οι άθεοι αγνοώντας το Θεό αγνοούν τον εαυτό τους. Οι άγιοι λένε πως η αθεϊα είναι αρρώστια της ψυχής. Ο άθεος είναι άφρων. Δεν γνωρίζει τον εσωτερικό του κόσμο. Νομίζει ότι δεν υπάρχει επειδή δεν μπορεί να τον δει.
10. O Τσέχος ποιητής Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε, στη συλλογή του "Ωρολόγιο" γράφει σε κάποιο ποίημά του: "Ω Θεέ, η στάμνα σου είμαι/ Τί θα κάνεις, αν σπάσω;" O Ρίλκε υπήρξε πιστός χριστιανός. Η εικόνα της στάμνας που δείχνει ότι μέσα μας είναι ο Θεός, έχει την ίδια έννοια με τα λόγια του Ευαγγελίου, "H βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας".
11. Χωρίς το πνεύμα του Θεού είμαστε νεκροί. Οι μέρες μας χάθηκαν κυνηγώντας μάταια πράγματα. Το πνεύμα του Θεού πέρασε από μέσα μας και δεν ξαναγύρισε. Ούτε εμείς γνωρίζουμε το Θεό, ούτε Εκείνος μας γνωρίζει.Θελήσαμε να είμαστε κύριοι της κατοικίας μας. Ιδού η κατοικία μας αφήνεται έρημος.
ΤΙ ΔΕΙΛΟΙ ΕΣΤΕ!
"Φείσαι ημών, Κύριε, κατά το πλήθος του ελέους σου,
και σώσον ημάς δια το όνομά σου το άγιον,
ότι εξέλιπον εν ματαιότητι αι ημέραι ημών."
(Ευχή της Θ΄ώρας,του Μεγάλου Βασιλείου)
Ρώτησαν ένα σύγχρονο Γέροντα, ποιο θα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στην εποχή που έρχεται και απάντησε, ο φόβος. Ο φόβος θα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στην εποχή που έρχεται.Αλλά μήπως δεν είναι ο φόβος το κυρίαρχο συναίσθημα κάθε εποχής ;
Ο άνθρωπος από τότε που καταλαβαίνει τον εαυτό του μέχρι την τελευταία αναπνοή του φοβάται. Στη νεκρώσιμη ακολουθία ο στίχος αυτός φανερώνει το κυρίαρχο συναίσθημα του νεκρού που κράζει προς το Θεό ζητώντας να τον στηρίξει με τα λόγια του: "εδειλίασεν η καρδία μου, βεβαίωσόν με εν τοις λόγοις σου". Ο Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα θάρρους και δύναμης.
Ο Κύριος σε κάθε συνάντηση με τους μαθητές του τους ενθαρρύνει. Μη φοβείσθε, εγώ ειμί. Η πιο μεγάλη δύναμη του Εχθρού με τον οποίο θαρθουν αντιμέτωποι είναι ο φόβος. Γι΄αυτούς τους λέει, πως θα τους δώσει τη δύναμη να πατούν επάνω σε σκορπιούς και σε φίδια και σε όλη τη δύναμη του εχθρού και δεν θα τους βλάφτουν.
Κάποιος είπε,πως ο κόσμος μοιάζει με σπίτι που πήρε φωτιά. Η περιγραφή αυτή ταιριάζει περισσότερο στον άνθρωπο παρά στα αντικείμενα. Ο κόσμος μοιάζει με σπίτι που πήρε φωτιά ή με σπίτι την ώρα του σεισμού, γιατί οι άνθρωποι ζούνε στην κατάσταση του πανικού.
Ο άνθρωπος διαφέρει από όλα τα άλλα πλάσματα της Δημιουργίας. Είναι το μόνο όν που έχει το χάρισμα της ελευθερίας, αλλά και την ευθύνη που συνεπάγεται η ελεύθερη βούλησή του. Για όλα τα πλάσματα προνοεί ο Θεός, και τίποτε δεν ζει αυτόνομα, με εξαίρεση τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ζητεί την ευλογία του Θεού ή την αρνείται.
Εκεί όπου είναι το σώμα, εκεί συγκεντρώνονται και οι αετοί. Εκεί όπου είναι ο θησαυρός του ανθρώπου είναι και η καρδιά του. Είναι ο θησαυρός μας στον ουρανό ή θησαυρίζουμε στη γη όπου η σκουριά αφανίζει και οι κλέφτες αρπάζουν; Με άλλα λόγια είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε την ευλογία του Ιησού;
Μήπως κι εμείς ζούμε όπως οι άνθρωποι της εποχής του Νώε ή του Λωτ, σαν να μην υπάρχει θάνατος; Ο Απόστολος Παύλος λέει, πως κάθε μέρα πεθαίνει και μας προτρέπει να προσέχουμε μήπως οι μέρες της ζωής μας χάνονται μάταια. Μερικοί, λέει, έχουν παντελή αγνωσία του Θεού!
30.8.11
Τί δειλοί εστε!
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
"Φείσαι ημών, Κύριε, κατά το πλήθος του ελέους σου,
και σώσον ημάς δια το όνομά σου το άγιον,
ότι εξέλιπον εν ματαιότητι αι ημέραι ημών."
(Ευχή της Θ΄ώρας,του Μεγάλου Βασιλείου)
Ρώτησαν ένα σύγχρονο Γέροντα, ποιο θα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στην εποχή που έρχεται και απάντησε, ο φόβος. Ο φόβος θα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στην εποχή που έρχεται.Αλλά μήπως δεν είναι ο φόβος το κυρίαρχο συναίσθημα κάθε εποχής ;
Ο άνθρωπος από τότε που καταλαβαίνει τον εαυτό του μέχρι την τελευταία αναπνοή του φοβάται. Στη νεκρώσιμη ακολουθία ο στίχος αυτός φανερώνει το κυρίαρχο συναίσθημα του νεκρού που κράζει προς το Θεό ζητώντας να τον στηρίξει με τα λόγια του: "εδειλίασεν η καρδία μου, βεβαίωσόν με εν τοις λόγοις σου". Ο Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα θάρρους και δύναμης.
Ο Κύριος σε κάθε συνάντηση με τους μαθητές του τους ενθαρρύνει. Μη φοβείσθε, εγώ ειμί. Η πιο μεγάλη δύναμη του Εχθρού με τον οποίο θαρθουν αντιμέτωποι είναι ο φόβος. Γι΄αυτούς τους λέει, πως θα τους δώσει τη δύναμη να πατούν επάνω σε σκορπιούς και σε φίδια και σε όλη τη δύναμη του εχθρού και δεν θα τους βλάφτουν.
Κάποιος είπε,πως ο κόσμος μοιάζει με σπίτι που πήρε φωτιά. Η περιγραφή αυτή ταιριάζει περισσότερο στον άνθρωπο παρά στα αντικείμενα. Ο κόσμος μοιάζει με σπίτι που πήρε φωτιά ή με σπίτι την ώρα του σεισμού, γιατί οι άνθρωποι ζούνε στην κατάσταση του πανικού.
Ο άνθρωπος διαφέρει από όλα τα άλλα πλάσματα της Δημιουργίας. Είναι το μόνο όν που έχει το χάρισμα της ελευθερίας, αλλά και την ευθύνη που συνεπάγεται η ελεύθερη βούλησή του. Για όλα τα πλάσματα προνοεί ο Θεός, και τίποτε δεν ζει αυτόνομα, με εξαίρεση τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ζητεί την ευλογία του Θεού ή την αρνείται.
Εκεί όπου είναι το σώμα, εκεί συγκεντρώνονται και οι αετοί. Εκεί όπου είναι ο θησαυρός του ανθρώπου είναι και η καρδιά του. Είναι ο θησαυρός μας στον ουρανό ή θησαυρίζουμε στη γη όπου η σκουριά αφανίζει και οι κλέφτες αρπάζουν; Με άλλα λόγια είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε την ευλογία του Ιησού;
Μήπως κι εμείς ζούμε όπως οι άνθρωποι της εποχής του Νώε ή του Λωτ, σαν να μην υπάρχει θάνατος; Ο Απόστολος Παύλος λέει, πως κάθε μέρα πεθαίνει και μας προτρέπει να προσέχουμε μήπως οι μέρες της ζωής μας χάνονται μάταια. Μερικοί, λέει, έχουν παντελή αγνωσία του Θεού!
"Φείσαι ημών, Κύριε, κατά το πλήθος του ελέους σου,
και σώσον ημάς δια το όνομά σου το άγιον,
ότι εξέλιπον εν ματαιότητι αι ημέραι ημών."
(Ευχή της Θ΄ώρας,του Μεγάλου Βασιλείου)
Ρώτησαν ένα σύγχρονο Γέροντα, ποιο θα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στην εποχή που έρχεται και απάντησε, ο φόβος. Ο φόβος θα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στην εποχή που έρχεται.Αλλά μήπως δεν είναι ο φόβος το κυρίαρχο συναίσθημα κάθε εποχής ;
Ο άνθρωπος από τότε που καταλαβαίνει τον εαυτό του μέχρι την τελευταία αναπνοή του φοβάται. Στη νεκρώσιμη ακολουθία ο στίχος αυτός φανερώνει το κυρίαρχο συναίσθημα του νεκρού που κράζει προς το Θεό ζητώντας να τον στηρίξει με τα λόγια του: "εδειλίασεν η καρδία μου, βεβαίωσόν με εν τοις λόγοις σου". Ο Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα θάρρους και δύναμης.
Ο Κύριος σε κάθε συνάντηση με τους μαθητές του τους ενθαρρύνει. Μη φοβείσθε, εγώ ειμί. Η πιο μεγάλη δύναμη του Εχθρού με τον οποίο θαρθουν αντιμέτωποι είναι ο φόβος. Γι΄αυτούς τους λέει, πως θα τους δώσει τη δύναμη να πατούν επάνω σε σκορπιούς και σε φίδια και σε όλη τη δύναμη του εχθρού και δεν θα τους βλάφτουν.
Κάποιος είπε,πως ο κόσμος μοιάζει με σπίτι που πήρε φωτιά. Η περιγραφή αυτή ταιριάζει περισσότερο στον άνθρωπο παρά στα αντικείμενα. Ο κόσμος μοιάζει με σπίτι που πήρε φωτιά ή με σπίτι την ώρα του σεισμού, γιατί οι άνθρωποι ζούνε στην κατάσταση του πανικού.
Ο άνθρωπος διαφέρει από όλα τα άλλα πλάσματα της Δημιουργίας. Είναι το μόνο όν που έχει το χάρισμα της ελευθερίας, αλλά και την ευθύνη που συνεπάγεται η ελεύθερη βούλησή του. Για όλα τα πλάσματα προνοεί ο Θεός, και τίποτε δεν ζει αυτόνομα, με εξαίρεση τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ζητεί την ευλογία του Θεού ή την αρνείται.
Εκεί όπου είναι το σώμα, εκεί συγκεντρώνονται και οι αετοί. Εκεί όπου είναι ο θησαυρός του ανθρώπου είναι και η καρδιά του. Είναι ο θησαυρός μας στον ουρανό ή θησαυρίζουμε στη γη όπου η σκουριά αφανίζει και οι κλέφτες αρπάζουν; Με άλλα λόγια είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε την ευλογία του Ιησού;
Μήπως κι εμείς ζούμε όπως οι άνθρωποι της εποχής του Νώε ή του Λωτ, σαν να μην υπάρχει θάνατος; Ο Απόστολος Παύλος λέει, πως κάθε μέρα πεθαίνει και μας προτρέπει να προσέχουμε μήπως οι μέρες της ζωής μας χάνονται μάταια. Μερικοί, λέει, έχουν παντελή αγνωσία του Θεού!
29.8.11
Η πάλη με τα εμπόδια για το καινούριο βιβλίο
Μέρες τώρα παρακαλώ τον Κύριο να με βοηθήσει να βρω τόν κατάλληλο τίτλο για το καινούριο βιβλίο μου και να επιλέξω τα καλύτερα κείμενα ανάμεσα στα άλλα που έχω γράψει. Με τη χάρη του Θεού βρήκα τον τίτλο που πιστεύω ότι ταιριάζει στο θέμα του βιβλίου και τα κείμενα που έχουν συνάφεια με αυτό.
Σήμερα θα μιλήσω με την τυπογράφο για την τιμή. Ψες το βράδυ όλη νύχτα στο όνειρό μου πάλευα με τίς αμφιβολίες μου για τον τίτλο "Η φωνή της ψυχής" και υπότιτλο τα λόγια μιας γερόντισσας από τον Πόντο στην ποντιακή διάλεκτο: "Κύριε ημών Ιησού Χριστέ σ΄Όνομά σ΄".
Ντρεπόμουν για τον τίτλο περί ψυχής.Έλεγα στον εαυτό μου, ποιος νοιάζεται για τη φωνή της ψυχής; Πολλοί θα γελάσουν με ένα τέτοιο τίτλο σε ένα σημερινό βιβλίο. Επίσης δεν ήμουν βέβαιος αν επέλεξα τα σωστά κείμενα.
Το πρωί άνοιξα το Ευαγγέλιο και διάβασα την εξής μικρή περικοπή: "Τω καιρώ εκείνω, επορεύετο ο Ιησούς κατά πόλιν και κώμην, κηρύσσων και ευαγγελιζόμενος την βασιλείαν του Θεού, και οι δώδεκα συν αυτώ, και γυναίκες τινές, αι ήσαν τεθεραπευμέναι από νόσων και μαστίγων και πνευμάτων πονηρών και ασθενειών."
Ύστερα διάβασα αυτές τις γραμμές από την προς Ρωμαίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Τις παραθέτω εδώ στο πρωτότυπο με μια πρόχειρη απόδοση στην ομιλουμένη:
"Αδελφοί, λέει η Γραφή, πας ο πιστεύων επί τω Θεώ ου καταισχυνθήσεται.Ου γαρ έστι διαστολή Ιουδαίου τε και Έλληνος. ο γαρ αυτός Κύριος πάντων, πλουτών εις πάντας τους επικαλουμένους αυτόν. "Πας γαρ ος αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου σωθήσεται". Πώς ουν επικαλέσονται εις ον ουκ επίστευσαν; Πώς δε πιστεύσουσιν ου ουκ ήκουσαν; Πώς δε ακούσουσι χωρίς κηρύσσοντος; Πώς δε κηρύξουσι εάν μη αποσταλώσι;
"Καθώς γέγραπται, "Ως ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά!" Αλλ΄ ου πάντες ηπήκουσαν τω ευαγγελίω.Ησαϊας γαρ λέγει:"Κύριε τίς επίστευσεν τη ακοή ημών;" Άρα η πίστις εξ ακοής, η δε ακοή διά ρήματος Θεού. Αλλά λέγω, μη ουκ ήκουσαν; Μενούνγε "εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών."
"Ησαϊας δε αποτολμά και λέγει. "Ευρέθην τοις εμέ μη ζητούσιν, εμφανής εγενόμην τοις εμέ μη επερωτώσι. (...) Όλην την ημέραν εξεπέτασα τας χείρας μου προς λαόν απειθούντα και αντιλέγοντα".
("Όπως λέει η Γραφή, πας ο πιστεύων εις αυτόν δεν θα ντροπιαστεί. Καμιά διάκριση δε γίνεται αν είναι Ιουδαίος ή Έλλην, γιατί ο ίδιος είναι Κύριος όλων, ο οποίος σκορπά πλούσια τη χάρη του σε όλους όσους τον επικαλούνται. Γιατί όποιος επικαλεσθή το Όνομα του Κυρίου θα σωθεί. Πώς όμως θα τον επικαλεστούν, αν δεν τον πιστέψουν; Και πως θα τον πιστέψουν αν δεν έχουν ακούσει γι΄αυτόν; Και πώς πάλι θ΄ ακούσουν γι΄αυτόν, αν κάποιος δεν τους τον κηρύξει; Και πώς θα κηρύξουν αν δεν αποσταλούν;
"Καθώς έχει γραφεί, "Πόσο όμορφος είναι ο ερχομός αυτών που φέρνουν τη χαρμόσυνη είδηση για την ειρήνη, τη χαρμόσυνη είδηση για τα αγαθά του Θεού; Μα το χαρμόσυνο αυτό μήνυμα δεν το δέχτηκαν όλοι." Όπως το έχει πει κιόλας ο Ησαϊας: "Κύριε, ποιος πίστεψε στο κήρυγμά μας;" Μήπως δεν το άκουσαν όλοι;
Σ' όλη τη γη αντήχησε η φωνή τους, στα πέρατα της οικουμένης τα λόγια τους...
"Κι ο Ησαϊας φτάνει στο σημείο να πει.Με βρήκαν αυτοί που δεν μ΄ αναζητούσαν. Φανερώθηκα σ΄ εκείνους που δε ρωτούσαν για μένα.Για τον Ισραήλ όμως λέει:"Όλη τη μέρα άπλωνα τα χέρια μου, σ΄ένα λαό ανυπάκουο, που όλο μου αντιμιλά.")
Πίστεψα πως τα λόγια αυτά περιέχουν ένα μήνυμα γιά μένα , που ήρθε στην κατάλληλη ώρα,σαν ένα πνευματικό στήριγμα. Απλώς γράφω ερανιζόμενος από το Ευαγγέλιο και από τους Πατέρες της Εκκλησίας λόγια ενθαρρυντικά για μένα και μακάρι και για τους άλλους, ιδίως για τα παιδιά μου.
Σήμερα θα μιλήσω με την τυπογράφο για την τιμή. Ψες το βράδυ όλη νύχτα στο όνειρό μου πάλευα με τίς αμφιβολίες μου για τον τίτλο "Η φωνή της ψυχής" και υπότιτλο τα λόγια μιας γερόντισσας από τον Πόντο στην ποντιακή διάλεκτο: "Κύριε ημών Ιησού Χριστέ σ΄Όνομά σ΄".
Ντρεπόμουν για τον τίτλο περί ψυχής.Έλεγα στον εαυτό μου, ποιος νοιάζεται για τη φωνή της ψυχής; Πολλοί θα γελάσουν με ένα τέτοιο τίτλο σε ένα σημερινό βιβλίο. Επίσης δεν ήμουν βέβαιος αν επέλεξα τα σωστά κείμενα.
Το πρωί άνοιξα το Ευαγγέλιο και διάβασα την εξής μικρή περικοπή: "Τω καιρώ εκείνω, επορεύετο ο Ιησούς κατά πόλιν και κώμην, κηρύσσων και ευαγγελιζόμενος την βασιλείαν του Θεού, και οι δώδεκα συν αυτώ, και γυναίκες τινές, αι ήσαν τεθεραπευμέναι από νόσων και μαστίγων και πνευμάτων πονηρών και ασθενειών."
Ύστερα διάβασα αυτές τις γραμμές από την προς Ρωμαίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Τις παραθέτω εδώ στο πρωτότυπο με μια πρόχειρη απόδοση στην ομιλουμένη:
"Αδελφοί, λέει η Γραφή, πας ο πιστεύων επί τω Θεώ ου καταισχυνθήσεται.Ου γαρ έστι διαστολή Ιουδαίου τε και Έλληνος. ο γαρ αυτός Κύριος πάντων, πλουτών εις πάντας τους επικαλουμένους αυτόν. "Πας γαρ ος αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου σωθήσεται". Πώς ουν επικαλέσονται εις ον ουκ επίστευσαν; Πώς δε πιστεύσουσιν ου ουκ ήκουσαν; Πώς δε ακούσουσι χωρίς κηρύσσοντος; Πώς δε κηρύξουσι εάν μη αποσταλώσι;
"Καθώς γέγραπται, "Ως ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά!" Αλλ΄ ου πάντες ηπήκουσαν τω ευαγγελίω.Ησαϊας γαρ λέγει:"Κύριε τίς επίστευσεν τη ακοή ημών;" Άρα η πίστις εξ ακοής, η δε ακοή διά ρήματος Θεού. Αλλά λέγω, μη ουκ ήκουσαν; Μενούνγε "εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών."
"Ησαϊας δε αποτολμά και λέγει. "Ευρέθην τοις εμέ μη ζητούσιν, εμφανής εγενόμην τοις εμέ μη επερωτώσι. (...) Όλην την ημέραν εξεπέτασα τας χείρας μου προς λαόν απειθούντα και αντιλέγοντα".
("Όπως λέει η Γραφή, πας ο πιστεύων εις αυτόν δεν θα ντροπιαστεί. Καμιά διάκριση δε γίνεται αν είναι Ιουδαίος ή Έλλην, γιατί ο ίδιος είναι Κύριος όλων, ο οποίος σκορπά πλούσια τη χάρη του σε όλους όσους τον επικαλούνται. Γιατί όποιος επικαλεσθή το Όνομα του Κυρίου θα σωθεί. Πώς όμως θα τον επικαλεστούν, αν δεν τον πιστέψουν; Και πως θα τον πιστέψουν αν δεν έχουν ακούσει γι΄αυτόν; Και πώς πάλι θ΄ ακούσουν γι΄αυτόν, αν κάποιος δεν τους τον κηρύξει; Και πώς θα κηρύξουν αν δεν αποσταλούν;
"Καθώς έχει γραφεί, "Πόσο όμορφος είναι ο ερχομός αυτών που φέρνουν τη χαρμόσυνη είδηση για την ειρήνη, τη χαρμόσυνη είδηση για τα αγαθά του Θεού; Μα το χαρμόσυνο αυτό μήνυμα δεν το δέχτηκαν όλοι." Όπως το έχει πει κιόλας ο Ησαϊας: "Κύριε, ποιος πίστεψε στο κήρυγμά μας;" Μήπως δεν το άκουσαν όλοι;
Σ' όλη τη γη αντήχησε η φωνή τους, στα πέρατα της οικουμένης τα λόγια τους...
"Κι ο Ησαϊας φτάνει στο σημείο να πει.Με βρήκαν αυτοί που δεν μ΄ αναζητούσαν. Φανερώθηκα σ΄ εκείνους που δε ρωτούσαν για μένα.Για τον Ισραήλ όμως λέει:"Όλη τη μέρα άπλωνα τα χέρια μου, σ΄ένα λαό ανυπάκουο, που όλο μου αντιμιλά.")
Πίστεψα πως τα λόγια αυτά περιέχουν ένα μήνυμα γιά μένα , που ήρθε στην κατάλληλη ώρα,σαν ένα πνευματικό στήριγμα. Απλώς γράφω ερανιζόμενος από το Ευαγγέλιο και από τους Πατέρες της Εκκλησίας λόγια ενθαρρυντικά για μένα και μακάρι και για τους άλλους, ιδίως για τα παιδιά μου.
28.8.11
Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΟΜΟΝΗ!
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Ο Θεός έχει μεγάλη υπομονή! Καθένας που αδικεί δοκιμάζει την υπομονή του Θεού! Έως πότε o Θεός θα επιτρέπει το Κακό σεβόμενος την ελευθερία των ανθρώπων(και των δαιμόνων); Μήπως έχει ανάγκη ο Θεός να αποδείξει οτιδήποτε; Ποιος ανακρίνει το Θεό περί δικαιοσύνης και περί αδικίας ή περί ελευθερίας και ανελευθερίας;
Στο βιβλίο του Ιώβ διαβάζουμε ότι ο Θεός επέτρεψε στο Σατανά να δοκιμάσει την πίστη του Ιώβ; Σε ποιον χρωστούσε ο Θεός να αποδείξει ότι ο Ιώβ (και κάθε δίκαιος και πιστός άνθρωπος) δεν είναι δίκαιος και πιστός από ελεύθερη βούληση δική του, αλλά επειδή υπήρξε ευνοημένος από το Θεό;
Πώς θα δεχόταν ποτέ ο Θεός να υποστεί τόσο μεγάλη δοκιμασία ένας αθώος, όπως ήταν ο Ιώβ, μόνο και μόνο για να αποδείξει στον Σατανά, ότι είναι αληθινά πιστός; Μήπως δεν γνωρίζει ο Θεός τα πλάσματά Του; Δεν γνωρίζει ότι ο Σατανάς είναι αμετανόητος και δεν πείθεται ακόμα κι όταν... πείθεται;
Δεν είναι ο ίδιος ο Θεός , που ζητεί την ελεύθερη πίστη, κι όχι την πίστη από υστεροβουλία ή καταναγκασμό; Κι αφού ο Θεός ζητεί από τον άνθρωπο την ελεύθερη πίστη, γιατί επιτρέπει να δοκιμάσει ο Σατανάς τον Ιώβ;
Μήπως ο συγγραφέας του Ιώβ έκανε κάποια υποχώρηση στο βιβλίο του, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα που γράφτηκαν ποτέ; Η Εκκλησία μας το θεωρεί θεόπνευστο και ολόκληρη ανθρωπότητα αναγνωρίζει την αξία του, κατά τη διαδρομή των αιώνων, ασχέτως αν πιστεύει κανείς στο Θεό ή δεν πιστεύει;
Γιατί ο συγγραφέας στηρίζει το έργο του στη δήθεν συμφωνία Θεού και Σατανά να γίνει ο Ιώβ πειραματόζωο για να πεισθεί (!) ο Σατανάς ότι οι δίκαιοι και οι πιστοί στο Θεό δεν είναι δίκαιοι και πιστοί από ελεύθερη βούληση, αλλά επειδή είναι ευνοημένοι;
Ο ισχυρισμός αυτός αντιβαίνει ακόμα και στην προσωπική εμπειρία του κάθε ανθρώπου. Ποιοι ζητούν το έλεος του Θεού, ευνοημένοι; Ευνοημένοι υπήρξαν οι μάρτυρες; Ας αρχίσουμε από τους Αποστόλους. Ποιος είχε καλό τέλος; Όλοι τους δέχθηκαν μαρτυρικό θάνατο. Ποιοι δέχονταν την παρηγοριά της Πίστης στο Θεό;
Οι πλούσιοι και οι ευνοημένοι και οι ισχυροί έχουν την παρηγοριά της ισχύος τους. "Η εξουσία των Αποστόλων και η δυναστεία αυτών ουκ ην εν άρμασιν, ή εν επιστήμαις, ή εν πλούτω, ή εν δυναστεία ανθρωπίνη, αλλ’ εν λόγω αληθείας, εκπορευομένου εκ του στόματος αυτών, και εν τη δυνάμει του Κυρίου ημών, του συνεργούντος αυτοίς, και τον λόγον βεβαιούντος διά των επακολουθούντων σημείων. Όσοι ουν πεισθέντες τοις λόγοις αυτών επίστευσαν και ούτοι εσώθησαν", γράφει ο άγιος Άνθιμος,Πατριάρχης Ιεροσολύμων, στην Ερμηνεία του στην Αποκάλυψη.
Για ποιο λόγο λοιπόν ο Ιώβ τιμωρείται; Μήπως η εκ Θεού τιμωρία δίνει άφεση στους εκάστοτε ισχυρούς της γης; Ο Ιώβ δεν θα δεχθεί παρά τις πιέσεις των φίλων του και των οικείων του να συναινέσει ότι φταίει ο ίδιος γι΄ αυτά που παθαίνει.
Σε κάθε εποχή οι διώκτες εξαναγκάζουν τα θύματά τους να δεχθούν ότι από δική τους υπαιτιότητα υποφέρουν και όχι από την αδικία και την απληστία των διωκτών τους.
Θα υπήρχε το βιβλίο του Ιώβ, αν απροκάλυπτα κατήγγειλε τη βία των ισχυρών;
Γιατί ο Κύριος μιλούσε με παραβολές; Μόνο στους μαθητές Του δε χρησιμοποιούσε παραβολές. Για τους άλλους έλεγε, όποιος έχει αυτιά να ακούει, ας ακούσει.
Έτσι θα νιώσουμε τα λόγια του ποιητή του Ιώβ που βγαίνουν μέσα απ΄ την καρδιά και που γι΄ αυτό συγκινούν κάθε άνθρωπο, ακόμα αν και το βιβλίο του Ιώβ είναι από τα αρχαιότερα κείμενα του κόσμου, γράφτηκε την αρχαιότατη εποχή, πριν τον κατακλυσμό:
"Ω και να εγράφοντο οι λόγοι μου!
Να εντυπούντο εν βιβλίω!
Να ενεχαρόττοντο επί βράχου
δια σιδηράς γραφίδος
και μολύβδου δια παντός!
Διότι εξεύρω ότι ζη ο λυτρωτής μου,
και θέλει εγερθεί εν τοις εσχάτοις καιροίς
επί της γης.
Και αφού μετά το δέρμα μου
το σώμα τούτο φθαρή
πάλιν με τη σάρκα μου θέλω ιδεί τον Θεόν.
Τον οποίον αυτός εγώ θέλω ιδεί,
και θέλουσι θεωρήσει οι οφθαλμοί μου,
και ουχί άλλος.
Οι νεφροί μου κατατήκονται εν τω κόλπω μου."
(Κεφ. ιθ΄,23-27)
27.8.11
Είσαι πάντα μαζί μου Ιησού;
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
"Θα είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες μέχρι τη συντέλεια του αιώνος". "Όπως ήταν την εποχή του Νώε, έτσι θα γίνει με την παρουσία του υιού του ανθρώπου. Όπως τις μέρες πριν τον κατακλυσμό οι άνθρωποι έτρωγαν και έπιναν...και δεν κατάλαβαν τίποτε, έως ότου ήρθε ο κατακλυσμός και τους αφάνισε όλους, έτσι θα γίνει και με την παρουσία του υιού του ανθρώπου." Με αυτά τα λόγια ο Κύριος μας βεβαιώνει ότι είναι πάντα μαζί μας και ότι η παρουσία Του στη ζωή μας θα είναι τρομερή για κείνους που αδιαφορούν γι΄ αυτήν.
"Όλα τα βιβλία του κόσμου, λέει ο άγιος Αυγουστίνος, όλα τα μυαλά των ανθρώπων κι ό,τι παράγουν, όλα αυτά μαζί δεν αξίζουν ούτε την παραμικρή έκφραση ελέους." Γιατί η παραμικρή έκφραση ελέους είναι τόσο πολύτιμη; Στην παρουσία του Ιησού αναφέρεται επίσης ο στίχος του Δαβίδ, "το έλεός σου, Κύριε, καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου."
Η παρουσία του Ιησού στη ζωή μας σημαίνει για κείνους που έχουν δεχθεί τη θεία χάρη, ότι ζούν από τώρα στο χρόνο της βασιλείας του Θεού. Είναι οι άνθρωποι για τους οποίους ο Ιησούς λέει,"τότε δύο έσονται εν τω αγρώ, ο εις παραλαμβάνεται και ο εις αφίεται."
Στην πορεία του Ιησού προς Εμμαούς τα μάτια των δυο μαθητών Του που πορεύονταν μαζί Του "εκρατούντο κλειστά". Όταν τον γνώρισαν την ώρα που τεμάχιζε τον άρτο ένιωσαν τόση λαχτάρα, που ευχόταν να καιγόταν η καρδιά τους, όταν περπατούσε μαζί τους και τους εξηγούσε τις Γραφές.
Την ίδια λαχτάρα κι ανυπομονησία για την αίσθηση της παρουσίας του Ιησού νιώθει κάθε πιστός: Δεν καίγεται η καρδιά μας που ο Ιησούς είναι μαζί μας όλες τις μέρες κι εμείς δεν αισθανόμαστε την αγαπημένη παρουσία Του; Τα λόγια αυτά ισχύουν για κάθε πιστό.
Θα δεχόμαστε άραγε να μένει καθαρή η καρδιά μας χάριν της παρουσίας του Κυρίου;
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Το όνομα του Ιησού είναι απαγορευμένο από τους εκδότες των βιβλίων και των εφημερίδων. Θα μου πείτε, ότι η απαγόρευση από τους εκδότες των εφημερίδων είναι συνηθισμένη, αλλά η απαγόρευση από τους εκδότες; Γιατί δεν τυπώνετε τα βιβλία σας στις εκδόσεις θρησκευτικών βιβλίων;
Η απαγόρευση είναι πονηρή. Δεν προσπαθεί να εμποδίσει να διαβάσουν για τον Ιησού εκείνους που διαβάζουν θρησκευτικά βιβλία αλλά εκείνους που δε διαβάζουν. Ένα βιβλίο για τον Ιησού ή ένα άρθρο γραμμένο από έναν μέσο, συνηθισμένο άνθρωπο, σαν τον μέσο συνηθισμένο αναγνώστη, διαφέρει από το βιβλίο ή το άρθρο ενός ιεροκήρυκα.Το βιβλίο ή το άρθρο ενός απλού ανθρώπου τους ενοχλεί, γιατί δεν διώχνει τον μέσο αναγνώστη, τον ασυνήθιστο με τα θρησκευτικά βιβλία.
Αυτός ο μέσος, συνηθισμένος άνθρωπος που γράφει, ακόμα κι αν τα βιβλία του για τον Ιησού έχουν κάποια αξία,θα συναντήσει την άρνηση παντού και στους θρησκευτικούς εκδότες και στους μη θρησκευτικούς. Έστειλα το βιβλίο μου σε εικοσιπέντε εκδότες θρησκευτικούς και μη θρησκευτικούς. Οι περισσότεροι δεν απάντησαν ούτε ναι, ούτε όχι. Οι θρησκευτικοί που απάντησαν είπαν ότι το βιβλίο μου δεν είναι θρησκευτικό. Οι μη θρησκευτικοί που απάντησαν είπαν ότι το βιβλίο μου είναι θρησκευτικό.
Με τους εκδότες των εφημερίδων συμβαίνει κάτι ανάλογο. Το άρθρο ενός μη ιεροκήρυκος που γράφει για τον Ιησού,σπανίως, και μόνο αν διαλάθει της προσοχής του αρχισυντάκτη, θα δει το φως της δημοσιότητος.
Η εκδίκηση είναι του Κυρίου. Για τους γράφοντας είναι η υπομονή.Για μένα ισχύει πάντα ο παραμυθητικός λόγος ενός καλού μου φίλου: είτε δημοσιεύουν αυτά που γράφεις για τον Ιησού, είτε δεν τα δημοσιεύουν, είτε τα διαβάζουν είτε δεν τα διαβάζουν, για το Θεό είναι σαν να τα δημοσιεύουν και να τα διαβάζουν.
Ένας άλλος καλός φίλος, συγγραφέας, που τώρα βρίσκεται στον ουρανό, μου έλεγε: Για μας είναι το γράψιμο. Η έκδοση είναι δουλειά του Αγγέλου!
Το όνομα του Ιησού είναι απαγορευμένο από τους εκδότες των βιβλίων και των εφημερίδων. Θα μου πείτε, ότι η απαγόρευση από τους εκδότες των εφημερίδων είναι συνηθισμένη, αλλά η απαγόρευση από τους εκδότες; Γιατί δεν τυπώνετε τα βιβλία σας στις εκδόσεις θρησκευτικών βιβλίων;
Η απαγόρευση είναι πονηρή. Δεν προσπαθεί να εμποδίσει να διαβάσουν για τον Ιησού εκείνους που διαβάζουν θρησκευτικά βιβλία αλλά εκείνους που δε διαβάζουν. Ένα βιβλίο για τον Ιησού ή ένα άρθρο γραμμένο από έναν μέσο, συνηθισμένο άνθρωπο, σαν τον μέσο συνηθισμένο αναγνώστη, διαφέρει από το βιβλίο ή το άρθρο ενός ιεροκήρυκα.Το βιβλίο ή το άρθρο ενός απλού ανθρώπου τους ενοχλεί, γιατί δεν διώχνει τον μέσο αναγνώστη, τον ασυνήθιστο με τα θρησκευτικά βιβλία.
Αυτός ο μέσος, συνηθισμένος άνθρωπος που γράφει, ακόμα κι αν τα βιβλία του για τον Ιησού έχουν κάποια αξία,θα συναντήσει την άρνηση παντού και στους θρησκευτικούς εκδότες και στους μη θρησκευτικούς. Έστειλα το βιβλίο μου σε εικοσιπέντε εκδότες θρησκευτικούς και μη θρησκευτικούς. Οι περισσότεροι δεν απάντησαν ούτε ναι, ούτε όχι. Οι θρησκευτικοί που απάντησαν είπαν ότι το βιβλίο μου δεν είναι θρησκευτικό. Οι μη θρησκευτικοί που απάντησαν είπαν ότι το βιβλίο μου είναι θρησκευτικό.
Με τους εκδότες των εφημερίδων συμβαίνει κάτι ανάλογο. Το άρθρο ενός μη ιεροκήρυκος που γράφει για τον Ιησού,σπανίως, και μόνο αν διαλάθει της προσοχής του αρχισυντάκτη, θα δει το φως της δημοσιότητος.
Η εκδίκηση είναι του Κυρίου. Για τους γράφοντας είναι η υπομονή.Για μένα ισχύει πάντα ο παραμυθητικός λόγος ενός καλού μου φίλου: είτε δημοσιεύουν αυτά που γράφεις για τον Ιησού, είτε δεν τα δημοσιεύουν, είτε τα διαβάζουν είτε δεν τα διαβάζουν, για το Θεό είναι σαν να τα δημοσιεύουν και να τα διαβάζουν.
Ένας άλλος καλός φίλος, συγγραφέας, που τώρα βρίσκεται στον ουρανό, μου έλεγε: Για μας είναι το γράψιμο. Η έκδοση είναι δουλειά του Αγγέλου!
25.8.11
Γιατί το Κακό όταν θριαμβεύει ηττάται;
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Όταν ετοιμάζονταν να πανηγυρίσουν είδαν ότι έπαθαν πανωλεθρία. Γιατί το Κακό ηττάται όταν θριαμβεύει; Αντί να απαντήσω με κάποια θεωρία, θα επικαλεστώ απλώς την εμπειρία. Το Κακό ηττάται όταν θριαμβεύει για τον ίδιο λόγο, που το μυρμήγκι πεθαίνει επάνω στο γλυκό.
Ο Αριστοτέλης διακρίνει τις ιδιότητες σε ουσιαστικές και σε δευτερεύουσες. Οι ουσιαστικές μένουν, οι δευτερεύουσες παρέρχονται γιατί δεν έχουν υπόσταση δική τους, είναι σαν το παράσιτο, που σκοτώνοντας τον οργανισμό, πεθαίνει κι αυτό μαζί, σαν τους ιούς, έτσι είναι και το Κακό.Λένε ότι το φίδι για να μη δηλητηριαστεί απ΄ το δηλητήριό του, φτύνει το σάλιο του πριν να πιει νερό.
Θα καταλάβουμε καλύτερα το Κακό που ηττάται όταν θριαμβεύει, αν το δούμε όπως είναι, δηλαδή ανυπόστατο όπως ανυπόστατη είναι και η διάκριση σε καλούς και κακούς.
Το Ευαγγέλιο δε διακρίνει τους ανθρώπους σε καλούς και σε κακούς, αλλά σε υγιείς και αρρώστους. Θα καταλάβουμε επίσης ποιοι διαστρέβλωσαν την έννοια του καλού και του κακού, αν δούμε ποιοι μαζεύουν όπλα και απειλούν τον κόσμο με την καταστροφή και ποιους εξυπηρετεί η ύπαρξη των "κακών".
Αν δεν υπάρχουν κακοί και υπάρχουν μόνον άρρωστοι, τι χρειάζονται τα όπλα; Τους αρρώστους δεν τους σκοτώνουν, τους θεραπεύουν. Τα χρήματα που διατίθενται για την κατασκευή των όπλων θα μπορούσαν να θεραπεύσουν τις αιτίες που προκαλούν τη βία, την αμάθεια, την άγνοια, τη φτώχεια, την πείνα, τη δυστυχία, τις αρρώστειες...
Άλλη μεγάλη διαστρέβλωση της αλήθειας έγινε με την θανατική ποινή. Η θανατική ποινή δεν επιβάλλεται γιατί ο κατάδικος είναι άρρωστος. Η απαγόρευση της θανατικής ποινής διαστρεβλώθηκε σε απαγόρευση της εκτέλεσης του καταδίκου όταν είναι άρρωστος. Αν δεν υπάρχει η διάκριση καλού και κακού, και ο κακός είναι μόνον άρρωστος,η θανατική ποινή δεν εκτελείται ποτέ, γιατί δεν επιβάλλεται.
Για να θυμηθούμε πάλι το φίδι, το Κακό δηλητηριάζεται απ΄ το ίδιο του το δηλητήριο. Κάτι τέτοιο εννοούσε και ο βασιλεύς Πύρρος, όταν νίκησε τους Ρωμαίους. Μια ακόμα τέτοια νίκη, είπε, και θα πάθουμε πανωλεθρία.
Αξίζει να δώσουμε εδώ ένα δείγμα του πως σκέφτονται εκείνοι που χρησιμοποιούν τη βία ως μέσον για να πραγματοποιήσουν τα σχέδιά τους. Οι άνθρωποι είναι άρρωστοι. Ακούστε το συλλογισμό του Πύρρου, όπως τον εκμυστηρεύθηκε στο φιλόσοφο σύμβουλό του. Θα κατακτήσω, είπε, τη Βόρεια Αφρική και κατόπιν θα αναπαυθώ. Και γιατί δεν αναπαύεσθε από τώρα; του είπε ο σύμβουλός του, αλλά ο Πύρρος και όλοι όσοι διψούν για εξουσία δεν είναι κακοί. Είναι άρρωστοι!
24.8.11
Ζωή στα μέτρα των μηχανών
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Η ζωή δεν είναι πια στα μέτρα του ανθρώπου, αλλά στα μέτρα των μηχανών. Ποια είναι η διαφορά δεν μπορούμε ακόμα να τη συλλάβουμε, γιατί η ζωή στα μέτρα των μηχανών τώρα οργανώνεται στην Ελλάδα. Δεν έχει ακόμα οργανωθεί τέλεια.Ούτε την κάρτα του ανελεύθερου πολίτη δεν μας έδωσαν ακόμα με το ζόρι.
Πώς θα είναι η ζωή στα μέτρα των μηχανών, όταν οργανωθεί τέλεια; Θα λάβεις μια ιδέα, ευγενικέ αναγνώστη, αν σκεφθείς ότι σε μια οργανωμένη τέλεια ζωή στα μέτρα των μηχανών , η μηχανή δεν χάνει ποτέ. Εκείνος που χάνει πάντα είναι ο άνθρωπος, κι ας έγιναν οι μηχανές για την εξυπηρέτηση του ανθρώπου.
Ο άνθρωπος χάνει πάντα, ό,τι κι αν συμβεί , γιατί η "σχέση" ανθρώπου και της μηχανής είναι "σύμβαση προσχωρήσεως". Ο άνθρωπος προσχωρεί, που σημαίνει ότι αποδέχεται εκ των προτέρων τους όρους της μηχανής. Βάλε με το νου σου αν είναι ποτέ δυνατόν να γνωρίζεις κάθε στιγμή όλες τις δεσμεύσεις που οι μηχανές αποθηκεύουν ολοένα γι΄αυτούς που προσχωρούν στις συμβάσεις τους.
Ένα απλό παράδειγμα:πηγαίνω με το αυτοκίνητό μου σ΄ ένα μεγάλο κατάστημα που διαθέτει δωρεάν χώρο σταθμεύσεως των αυτοκινήτων των πελατών του. Στέκομαι στην είσοδο. Με ρωτάει ο υπάλληλος,έχετε ξανάρθει (λέει την επωνυμία του καταστήματος). Έχω ξανάρθει, απαντώ. Είμαι πελάτης του.(Εννοεί αν έχω ξανάρθει στο χώρο σταθμεύσεως,γιατί έχει εκεί απ΄ το πρωί, και ο νους του είναι κολλημένος σ΄ αυτό. Εγώ όμως θέλω να ψωνίσω από το κατάστημα).
Θα πάρετε ένα δελτίο και θα μου το παραδώσετε φεύγοντας και μου δίνει ένα δελτίο. Θα πάτε στο τρίτο υπόγειο. Με στέλνει στο τρίτο υπόγειο , στα έγκατα της γης, ενώ όλος ο χώρος είναι άδειος. Στο δεύτερο υπόγειο υπάρχει πινακίδα που λέει ότι εκεί σταθμεύουν τα αυτοκίνητα των πελατών του καταστήματος στο οποίο θέλω να πάω και σταθμεύω εκεί.
Όταν μετά πέντε λεπτά επιστρέφω, του δίνω το δελτίο και περιμένω να ανοίξει η μπάρα. Όχι αυτό μου λέει. Το άλλο από τη θέση που σας έστειλα. Δεν είδα άλλο του λέω. Δεν πήγατε εκεί που σας έστειλα, είπε. Μου είπατε ότι έχετε ξανάρθει, λέει. Έχω ξανάρθει, του λέω. Θα πληρώσετε τρία ευρώ, λέει, αλλιώς θα τα πληρώσω εγώ, γιατί πρέπει να μηδενίσω τη θέση στην οποία δεν πήγατε.
Είπα πιο πάνω ότι οι μηχανές δεν είναι ακόμα οργανωμένες στην εντέλεια. Αν ήταν οργανωμένες θα ερχόταν η αστυνομία να μας συλλάβει, γιατί αρνηθήκαμε να πληρώσουμε. Αρνηθήκαμε όχι για το ποσόν, αλλά γιατί μας υποχρέωναν να πληρώσουμε ενώ έπρεπε να μας πληρώσουν για την ψυχική οδύνη που μας προκάλεσε ο λαβύρινθός τους. Είπαμε "αμάν" ώσπου να καταφέρουμε να βρούμε την έξοδο.
Αχ, καλέ μου ποιητή Χοσέ Πιέρρα. Δεν θα ξαναρθείς πια στην Ελλάδα.Ο Χοσέ ποιητής από τη Βαλένθια, ήρθε δεκαπέντε φορές. Η τελευταία φορά ήταν πριν 25 χρόνια. Γιατί έρχεσαι τόσες πολλές φορές; τον ρώτησα. Γιατί ακόμα στην Ελλάδα σώζεται η ζωή στα ανθρώπινα μέτρα,είπε. Στην Ισπανία σιδηροδρομικούς σταθμούς σαν αυτόν των Αθηνών δεν θα βρεις ούτε σε κωμοπόλεις και χωριά, όχι σε μια πρωτεύουσα σαν την Αθήνα.
Πάνε κάμποσα χρόνια που δεν τον ξανάδα το Χοσέ,στην Ελλάδα.
23.8.11
Ο Γκάντι ταξιδεύοντας στην Αγγλία
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Ο Γκάντι ταξιδεύοντας στην Αγγλία πήρε μαζί του και την κατσίκα του για το πρωινό του γάλα. Κι όταν η βασίλισσα της Αγγλίας τον ρώτησε αν θέλει να πάνε στο παλάτι από το συντομότερο δρόμο, για να κερδίσουν χρόνο ο Γκάντι αρνήθηκε. Τί να τον κάνουμε το χρόνο;είπε.
Ο Γκάντι έτσι που ήταν μικρόσωμος και ντυμένος μ΄ ένα απλό ύφασμα, έμοιαζε μπροστά στη βαριοστολισμένη με τη χρυσοποίκιλτη φορεσιά της βασίλισσα της Αγγλίας, με αδύναμο πουλάκι κοντά σε ένα γεράκι.
Δεν ξέρω αν οι Εγγλέζοι και η στολισμένη βασίλισσά τους κατάλαβαν τί σήμαινε το φέρσιμο του Γκάντι. Ο Γκάντι δεν απευθύνθηκε σ΄ αυτούς, αλλά στους συμπατριώτες του, για να τους πει ότι η ελευθερία είναι πνευματική και πως δεν έχουν να φοβούνται ούτε τους Άγγλους, ούτε κανέναν άλλον, αν έχουν το πνεύμα τους δυνατό κι αν είναι εσωτερικά ελεύθεροι. Κανένα δεν φοβάται αυτός που έχει το πνεύμα του δυνατό.
Η δύναμη του μικρού είναι πνευματική. Είναι η ενότητα που βασίζεται στο ωραίο. Ο Γκάντι ήξερε πως δεν είναι ωραίο να επισκεφτεί την Αγγλία με κανένα ακριβό αγγλικό κουστούμι, όταν οι συμπατριώτες του ήταν γυμνοί. Η δύναμη του μικρού είναι πνευματική και είναι η αποφυγή. Αποφυγή σημαίνουν τα λόγια του Κυρίου στο Ευαγγέλιο, "μη αντιστήναι τω πονηρώ". Να αποφεύγεις τη σύγκρουση με το Κακό, για να μη μετέχεις στην κακία του. Το κακό αυτοκαταστρέφεται, αν δεν μετέχεις σ΄ αυτό.
Ο Γκάντι απέφυγε τη σύγκρουση με την Αγγλία, όπως αποφεύγει ένα μικρό πουλάκι ένα μεγάλο όρνιο. Δεν συγκρούεται μαζί του. Την άγρια φύση δεν την μισείς, απλώς φυλάγεσαι από αυτήν. Ο Γκάντι έδωσε ο ίδιος το παράδειγμα στο λαό του, πως να φυλάγεται από την τυφλή δύναμη. Τους δίδαξε με το παράδειγμά του την προσοχή,την προσευχή, τη νηστεία, την διαρκή επαγρύπνηση και την πνευματική ελευθερία. Ο Γκάντι ήταν πιστός και εφάρμοζε τις Εντολές. Οι Άγγλοι στήριζαν την κυριαρχία τους , όπως κάθε αποικιοκρατία, στην υποδούλωση των ιθαγενών στις ψεύτικες ανάγκες τους.
Ποιος θα αποκαλύψει τις ψεύτικες ανάγκες στις οποίες υποδουλώνεται ο σημερινός κόσμος;Ο Γκάντι με τον τρόπο της ζωής του αχρήστευσε εντελώς τον ανταγωνιστικό τρόπο ζωής των Εγγλέζων, οι οποίοι ήταν δούλοι στις επιθυμίες τους για ολοένα και περισσότερες ανέσεις. Ο Γκάντι ήξερε πως δεν είναι ελεύθερος αυτός που είναι μέσα του δούλος. Η ελευθερία είναι πνευματική.
21.8.11
Οι πολιτικοί θα χάσουν περισσότερο με το χωρισμό του κράτους από την Εκκλησία
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Ο στίχος του ποιητή από την Παραγουάη Ερνέστο Καρντενάλ ταιριάζει απόλυτα στο χωρισμό , με τον οποίο οι πολιτικοί απειλούν την Εκκλησία. Λέει ο ποιητής στο ερωτικό του επίγραμμα:
"Με το χωρισμό μας βγήκαμε κι οι δυο χαμένοι.
Όμως από τους δυο μας εσύ χάνεις περισσότερο.
Εγώ θ΄ αγαπήσω κι άλλες όπως εσένα.
Εσένα δε θα σ΄ αγαπήσει κανείς όσο εγώ."
(EPIGRAMMAS)
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός αγαπάει τους αμαρτωλούς (και το αμαρτωλό κράτος τους). Για τους αμαρτωλούς ο Θεός έγινε άνθρωπος. Δεν έχουν χρείαν ιατρού οι ισχύοντες.
Η Εκκλησία, δηλαδή ο λαός του Θεού με τη μοναδική συνεκτική δύναμη δεν έχει ανάγκη την κρατική υπόσταση να υπάρξει. Ο λαός του Θεού έχει την Ορθοδοξία του, η οποία δεν είναι εθνική, αλλά πανανθρώπινη. Χριστιανοί ορθόδοξοι υπάρχουν σε όλη τη γη και τους ενώνει η εκκλησία τους.
Τους πολιτικούς ποιος θα τους ενώσει με τo άθεο κράτος τους, όταν χαθεί η συνεκτική δύναμη της Ορθόδοξης Εκκλησίας;
Το Κράτος έχει ανάγκη την Εκκλησία και όχι το αντίθετο. Το τραγελαφικό είναι ότι την απλή αυτή αλήθεια δεν την κατανοούν ούτε οι αποτελούντες αυτήν την εποχή την Διοίκηση της Εκκλησίας επίσκοποι!
Πώς εξ ενός ανθρώπου, του Αδάμ, εισήλθε η αμαρτία σε όλη την ανθρώπινη φύση;
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Εκείνοι που δυσκολεύονται να εννοήσουν τα γραφόμενα της Αγίας Γραφής είναι ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν την εμπειρία τους από τη σύγχρονη πολιτική και κοινωνική ζωή στην Ελλάδα. Θα δουν ότι η Αγία Γραφή είναι η ιστορία της ψυχής του ανθρώπου. Η Αγία Γραφή,λοιπόν , λέει πως εξ ενός ανθρώπου, του Αδάμ, εισήλθε η αμαρτία σε όλη την ανθρώπινη φύση, όπως όταν αρρωσταίνει η ρίζα και όλο το φυτό σαπίζει.
Από την εμπειρία, ευγενικέ αναγνώστη, δες πως νιώθεις σαν να μην είσαι άξιος να ζεις, σαν να μην αξίζεις την τροφή που τρως, σαν να ζεις σε βάρος της κυβέρνησης και του Κεφαλαίου, που την υποστηρίζει, επειδή ένας μόνον άνθρωπος, ισχυρίσθηκε σε όλο τον κόσμο, ότι οι Έλληνες είναι ψεύτες, κλέφτες, τεμπέληδες, αναξιόπιστοι, άνθρωποι με άλλα λόγια, που δεν αξίζει να ζουν.
Πού,πότε, σε ποιο άλλο μέρος της γης συνέβη αυτό, να πρέπει να αποδείξεις σε ένα πρόσωπο, ότι είσαι άξιος να ζεις; Ούτε επί γενάρχη Αβραάμ δεν συνέβη αυτό, ούτε επί της Ασιατικής Απολυταρχίας, όταν ο δύστυχος κόσμος στα βάθη της Ασίας ήταν χωρισμένος σε 37 κάστες και στους παρίες που ήταν κάτω από όλες τις κάστες!
Έτσι είναι η φύση των πραγμάτων: η αρρώστια κολλάει, δεν κολλάει η υγεία.
Πρέπει να ρθεί, ίσως αργήσει να ρθεί αλλά θαρθεί ένας αληθινός άνθρωπος, να ανεβάσει την αξία της ανθρώπινης φύσης, γιατί η ανθρώπινη φύση είναι μία κι όποιος μετέχει σ΄ αυτήν μετέχει στο μεγαλύτερο αξίωμα της γης. Είναι μέγιστο προνόμιο, ευγενικέ αναγνώστη, το προνόμιο της ανθρώπινης μορφής!
Σε μας όμως τους πιστούς στο Χριστό, ο άνθρωπος αυτός δεν ήρθε απλώς, ως ένας επισκέπτης,αλλά είναι αιωνίως παρών, όπως ο Ίδιος είπε, θα είμαι μαζί σας μέχρι της συντελείας του αιώνος. Ας μην ψάχνουμε αλλού κι ας μην περιμένουμε από τους άρχοντες ενώ έχουμε μαζί μας τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό!
Μην έχετε εμπιστοσύνη στους άρχοντες, λέει η Αγία Γραφή, προφητεύοντας την έλευση του Σωτήρος, ο Οποίος θεράπευσε την ανθρώπινη φύση και έγινε το μοναδικό πρότυπο της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της χαράς εν πνεύματι αγίω, για τους ανθρώπους που πιστεύουν σ΄Αυτόν και Τον αγαπούν με την πρωταρχική, την υπερέχουσα αγάπη!
Λαρισινά
δοκίμια
Μ.Ε.Λαγκουβάρδου
Ο Χριστός κατάργησε τις θυσίες
Ο Χριστός κατάργησε τις θυσίες. Οι ορθόδοξοι δεν δεχόμαστε να είμαστε ούτε θυσιαστές ούτε θύματα. Ο θυματοποιητικός μηχανισμός που επιβλήθηκε χωρίς να ρωτηθούν οι Έλληνες θα τα μαζέψει και θα φύγει από μόνος του,όταν αποκαλυφθεί σε όλο της το μέγεθος η φρίκη του.
Η προπαγάνδα του εργάζεται πυρετωδώς με όλα τα μέσα που διαθέτει να πείσει τους Έλληνες ότι η θυσία τους είναι ιερή και οι ίδιοι είναι τα ιερά σφάγια. Αλλά κανένας δεν πείθεται πια. Τα πολιτικά κόμματα απομυθοποιήθηκαν και δεν είναι σε θέση να επηρεάσουν τον κόσμο. Σε όλους είναι γνωστό πια ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί, ότι η Βουλή δεν αντιπροσωπεύει το λαό. Οι βουλευτές με τη λίστα υπακούουν σε ό,τι τους διατάξουν με αποτέλεσμα να αποδεχθούν ακόμα και την απώλεια Εθνικής Κυριαρχίας, χωρίς να συγκινηθεί κανείς.
Οι ορθόδοξοι δεν δεχόμαστε να είμαστε ούτε διώκτες ούτε θύματα. Δεν περιμένουμε να ξεσπάσει λαϊκή εξέγερση. Ελπίζουμε ότι η οργή του λαού θα στραφεί στην πνευματική αφύπνιση και στη συνειδητοποίηση. Ο λαός μας δεν περιμένει αλλαγή τυραννίας, αλλά κατάργηση κάθε μορφής τυραννίας.
Η ιεροποίηση των θυμάτων απαιτεί έναν ιερό σκοπό. Όπως επί Ιησού, που ήταν σκοπός η σωτηρία του λαού. "Συμφέρει να χαθεί ένας άνθρωπος για να σωθεί ο λαός".
Για να σταθεί η θυσία χάριν ενός ιερού σκοπού πρέπει το θύμα να συναινέσει ότι είναι φταίχτης. Πρέπει να πεισθεί το ίδιο το θύμα ότι φταίει. Η άδικη σφαγή του Κυρίου αποκάλυψε την υποκρισία των διωκτών.Δεν υπάρχουν ιερά σφάγια, διότι δεν υπάρχουν ιεροί σκοποί που δημιουργούν διώκτες και θύματα.
Η ιεροποίηση των θυμάτων δεν γίνεται για κάποιον ιερό σκοπό, αλλά γιατί είναι μέρος του μηχανισμού της στήριξης της εξουσίας των διωκτών. Ιεροποιούν τα θύματα για να διαιωνίζεται η παραμονή τους στην εξουσία.
"Ο νόμος του σεβασμού της ζωής" γράφει ο Άλμπερτ Σβάϊτσερ στο βιβλίο της αυτοβιογραφίας του "είναι η θυσία του ευτελεστέρου για να σωθεί το πολυτιμότερο."
Ποιος αποφασίζει ποιο είναι το πολυτιμότερο;
Στο βιβλίο του Γεωργίου Π. Ανσίμωφ, "Εχθρός του Λαού" δημοσιεύεται η φωτογραφία μιας διαταγής εκτέλεσης υπογραμμένης από τον Στάλιν. Το χαρτάκι είναι μεγέθους μιας παλάμης και αφορά την εκτέλεση 6.600 ανθρώπων. Η φωτογραφία φέρει την εξής λεζάντα: "Την εποχή της τρομοκρατίας παρόμοιες διαταγές ήταν καθημερινό συνηθισμένο φαινόμενο."Ο Στάλιν θεωρούσε την αφηρημένη ιδέα που είχε στο μυαλό του πολυτιμότερη από τον άνθρωπο.
Το θέμα των ιερών θυμάτων υπήρξε το αντικείμενο της αρχαίας τραγωδίας. Οι Έλληνες τραγικοί ποιητές αποκάλυψαν τα κίνητρα των θυσιών, που κρύβονται πίσω από την ιερότητα του σκοπού. Αλλά ακόμα η θετική συνειδητοποίηση των πολλών αργούσε να ρθεί. Ώσπου η θυσία του Χριστού αποκάλυψε σε όλους την υποκρισία των διωκτών.
"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"
18.8.11
Αποταγή (πάντες εις εν σώμα εβαπτίσθημεν)
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Αποταγή είναι το μίσος για οτιδήποτε μας χωρίζει απ΄ το Θεό, επειδή μας χωρίζει απ΄ το Θεό, είτε είναι πρόσωπο, είτε πράγμα, είτε κατάσταση. Ο πατέρας όλων των δυσκολιών που μας χωρίζουν απ΄ το Θεό είναι ο πατέρας του ψεύδους , ο διάβολος.
Ο Κύριος είπε, μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης.Αργά ή γρήγορα διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχει τίποτε σ΄ αυτόν τον κόσμο, "να ακουμπήσουμε την καρδιά μας" (Καμύ, Ο Ξένος).Ένα απομένει σ΄ αυτόν που φτάνει σ΄ αυτήν την πικρή διαπίστωση ότι είναι ένας ξένος επί της γης, ένας πάροικος, να ακολουθήσει το Χριστό.΄
Γιατί δεν αναζητεί το Χριστό, μετά τη διαπίστωση ότι δεν υπάρχει πουθενά ένας χώρος να ακουμπήσει την καρδιά του; Γιατί ποτέ δεν τον αναζήτησε.Τί τον εμποδίζει να τον αναζητήσει τώρα; Η υπερηφάνειά του.
Μια φορά πηγαίνοντας στο Άγιον Όρος ρώτησε κάποιος έναν μοναχό περιπαιχτικά, γέροντα, την πρώτη φορά που ήρθατε από το Περού, προσκυνητής στο Όρος, μείνατε και δεν ξαναφύγατε. Εγώ, ήρθα είκοσι δύο φορές και δεν έμεινα. Τί φταίει και δεν μπορώ να μείνω; Ο εγωισμός σου, είπε ο μοναχός.
Το να εγκαταλείψεις τα πάντα, αγαπημένα πρόσωπα, πατρίδα, αποκτήματα συμβαίνει σε πολλούς, με τη θέλησή τους ή το συνηθέστερο, χωρίς τη θέλησή τους. Αυτό όμως δεν είναι η αποταγή των μοναχών.Όταν το δικαστήριο δήμευσε την περιουσία του Σουηδού συγγραφέα Κνουτ Χάμσουν, ό πνευματώδης αυτός συγγραφέας είπε, δε σκόπευα να τα πάρω μαζί μου.
Οι μοναχοί τα εγκαταλείπουν όλα για χάρη της αγάπης του Ιησού και της ησυχίας, που έχει κανείς ζώντας για το Χριστό.
Αυτός που αναζητεί το Θεό σε όλη του τη ζωή, μαθαίνει να εμπιστεύεται στη Θεία Πρόνοια και έχει ένα μετρημένο δεσμό με πρόσωπα και πράγματα. Γνωρίζει ότι ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία γι΄ αυτόν. Εργάζεσθε όχι την βρώσιν την απολλυμμένην, αλλά την βρώσιν την μένουσαν εις ζωήν αιώνιον, λέει ο Κύριος.
"Ούτος πας εξ υμών, ος ουκ αποτάσσεται πάσι τοις εαυτού υπάρχουσιν, ου δύναται είναι μου μαθητής." (Λουκ. κεφ.ιδ΄).
"...πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός...και γαρ εν ενί Πνεύματι ημείς πάντες εις εν σώμα εβαπτίσθημεν... Αλλ¨ ο Θεός συνεκέρασε το σώμα, τω υστερούντι περισσοτέραν διδούς τιμήν, ίνα μη η σχίσμα εν τω σώματι, αλλά το αυτό υπέρ αλλήλων μεριμνώσι τα μέλη. Και είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη, είτε δοξάζεται εν μέλος συγχαίρει πάντα τα μέλη."
"Ο αγαπών τον Θεόν, λέει ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος , εν αυτώ εστίν." Με την αγάπη του Θεού μαθαίνουμε να εμπιστευόμαστε τη Θεία Πρόνοια.
Αποταγή είναι το μίσος για οτιδήποτε μας χωρίζει απ΄ το Θεό, επειδή μας χωρίζει απ΄ το Θεό, είτε είναι πρόσωπο, είτε πράγμα, είτε κατάσταση. Ο πατέρας όλων των δυσκολιών που μας χωρίζουν απ΄ το Θεό είναι ο πατέρας του ψεύδους , ο διάβολος.
Ο Κύριος είπε, μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης.Αργά ή γρήγορα διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχει τίποτε σ΄ αυτόν τον κόσμο, "να ακουμπήσουμε την καρδιά μας" (Καμύ, Ο Ξένος).Ένα απομένει σ΄ αυτόν που φτάνει σ΄ αυτήν την πικρή διαπίστωση ότι είναι ένας ξένος επί της γης, ένας πάροικος, να ακολουθήσει το Χριστό.΄
Γιατί δεν αναζητεί το Χριστό, μετά τη διαπίστωση ότι δεν υπάρχει πουθενά ένας χώρος να ακουμπήσει την καρδιά του; Γιατί ποτέ δεν τον αναζήτησε.Τί τον εμποδίζει να τον αναζητήσει τώρα; Η υπερηφάνειά του.
Μια φορά πηγαίνοντας στο Άγιον Όρος ρώτησε κάποιος έναν μοναχό περιπαιχτικά, γέροντα, την πρώτη φορά που ήρθατε από το Περού, προσκυνητής στο Όρος, μείνατε και δεν ξαναφύγατε. Εγώ, ήρθα είκοσι δύο φορές και δεν έμεινα. Τί φταίει και δεν μπορώ να μείνω; Ο εγωισμός σου, είπε ο μοναχός.
Το να εγκαταλείψεις τα πάντα, αγαπημένα πρόσωπα, πατρίδα, αποκτήματα συμβαίνει σε πολλούς, με τη θέλησή τους ή το συνηθέστερο, χωρίς τη θέλησή τους. Αυτό όμως δεν είναι η αποταγή των μοναχών.Όταν το δικαστήριο δήμευσε την περιουσία του Σουηδού συγγραφέα Κνουτ Χάμσουν, ό πνευματώδης αυτός συγγραφέας είπε, δε σκόπευα να τα πάρω μαζί μου.
Οι μοναχοί τα εγκαταλείπουν όλα για χάρη της αγάπης του Ιησού και της ησυχίας, που έχει κανείς ζώντας για το Χριστό.
Αυτός που αναζητεί το Θεό σε όλη του τη ζωή, μαθαίνει να εμπιστεύεται στη Θεία Πρόνοια και έχει ένα μετρημένο δεσμό με πρόσωπα και πράγματα. Γνωρίζει ότι ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία γι΄ αυτόν. Εργάζεσθε όχι την βρώσιν την απολλυμμένην, αλλά την βρώσιν την μένουσαν εις ζωήν αιώνιον, λέει ο Κύριος.
"Ούτος πας εξ υμών, ος ουκ αποτάσσεται πάσι τοις εαυτού υπάρχουσιν, ου δύναται είναι μου μαθητής." (Λουκ. κεφ.ιδ΄).
"...πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός...και γαρ εν ενί Πνεύματι ημείς πάντες εις εν σώμα εβαπτίσθημεν... Αλλ¨ ο Θεός συνεκέρασε το σώμα, τω υστερούντι περισσοτέραν διδούς τιμήν, ίνα μη η σχίσμα εν τω σώματι, αλλά το αυτό υπέρ αλλήλων μεριμνώσι τα μέλη. Και είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη, είτε δοξάζεται εν μέλος συγχαίρει πάντα τα μέλη."
"Ο αγαπών τον Θεόν, λέει ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος , εν αυτώ εστίν." Με την αγάπη του Θεού μαθαίνουμε να εμπιστευόμαστε τη Θεία Πρόνοια.
17.8.11
Έμερσον, γιατί δεν είστε εδώ;
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Έλαβα γνώση της επίσκεψης του Σεβ. Αμβροσίου στον φυλακισμένο στρατηγό Ντερτιλή, την οποία πραγματοποίησε τηρώντας την Εντολή του Χριστού, να επισκεπτόμαστε τους ευρισκομένους σε ανάγκη συνανθρώπους μας.Ο Ιησούς συμβαδίζει με τον πόνο και την αποθάρρυνση και ταυτίζει τον Εαυτό Του με τους ελαχίστους, όπως ονομάζει τους ευρισκομένους σε ανάγκη συνανθρώπους μας.
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπε, πως ό,τι κάνετε σε ένα από αυτούς τους ελαχίστους σε μένα το κάνετε. Ό,τι κάνετε σε κάποιον που βρίσκεται στη φτώχεια, στην ανέχεια, στην αρρώστια, στη φυλακή σε μένα το κάνετε. Ο Ιησούς βρίσκεται με τους φυλακισμένους, με τους φτωχούς, με τους ανήμπορους, με τους γέρους, με τους διωκομένους, με τα θύματα.
Από το όλο πνεύμα του Ευαγγελίου συνάγεται πως ό,τι καλό κάνουμε στους άλλους το κάνουμε και στον εαυτό μας, και ό,τι κακό κάνουμε στους άλλους, το κάνουμε και στον Ιησού, γιατί ο Ιησούς στους διωκομένους και στα θύματα βρίσκεται.
Με κανένα τρόπο δε βρίσκεται με τους εξουσιαστές, με τους πλούσιους, με τους δυνατούς, με τους γελώντες νυν , με τους διώκτες, με τους θύτες. Οι πλούσιοι, οι εξουσιαστές, οι υγιείς , οι δυνατοί, οι γελώντες νυν καταδιώκουν τον Ιησού και μάλιστα τον Ιησού εσταυρωμένο.
Ο Κύριος είπε: Εγώ ειμί η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή. Σε μια εποχή που δεν τηρείται η οδός οι τιμές είναι ντροπή.
Όταν ο φιλόσοφος Έμερσον στην Αμερική επισκέφθηκε τον φιλόσοφο και μαθητή του Θορώ στη φυλακή,στην οποία τον έκλεισαν γιατί αρνήθηκε να πληρώνει τους φόρους σε μια πολιτεία που δεν καταργούσε τις φυλετικές διακρίσεις, ο διάλογος μεταξύ τους έμεινε ιστορικός. Ο Έμερσον ρώτησε το Θορώ:
-Θορώ, γιατί είστε εδώ. κι ο Θορώ απάντησε,
-Έμερσον, γιατί δεν είστε εδώ;
Με την ευκαιρία πληροφορήθηκα πως ο στρατηγός Ντερτιλής προτίθεται να μη ζητήσει ποτέ την αποφυλάκισή του και να πεθάνει στη φυλακή, αν η πολιτεία δεν του ζητήσει συγνώμην για την άδικη φυλάκισή του.
Η πολιτεία είναι μια μεγάλη, γενική έννοια. Δεν έχει αισθήματα ούτε νιώθει την ανάγκη να ζητήσει συγνώμην. Οι πολίτες πρέπει να ζητήσουν συγνώμην. ΣΕ μια εποχή που δεν τηρείται η Οδός η ψευδο-ειρήνη είναι ντροπή.
Έλαβα γνώση της επίσκεψης του Σεβ. Αμβροσίου στον φυλακισμένο στρατηγό Ντερτιλή, την οποία πραγματοποίησε τηρώντας την Εντολή του Χριστού, να επισκεπτόμαστε τους ευρισκομένους σε ανάγκη συνανθρώπους μας.Ο Ιησούς συμβαδίζει με τον πόνο και την αποθάρρυνση και ταυτίζει τον Εαυτό Του με τους ελαχίστους, όπως ονομάζει τους ευρισκομένους σε ανάγκη συνανθρώπους μας.
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπε, πως ό,τι κάνετε σε ένα από αυτούς τους ελαχίστους σε μένα το κάνετε. Ό,τι κάνετε σε κάποιον που βρίσκεται στη φτώχεια, στην ανέχεια, στην αρρώστια, στη φυλακή σε μένα το κάνετε. Ο Ιησούς βρίσκεται με τους φυλακισμένους, με τους φτωχούς, με τους ανήμπορους, με τους γέρους, με τους διωκομένους, με τα θύματα.
Από το όλο πνεύμα του Ευαγγελίου συνάγεται πως ό,τι καλό κάνουμε στους άλλους το κάνουμε και στον εαυτό μας, και ό,τι κακό κάνουμε στους άλλους, το κάνουμε και στον Ιησού, γιατί ο Ιησούς στους διωκομένους και στα θύματα βρίσκεται.
Με κανένα τρόπο δε βρίσκεται με τους εξουσιαστές, με τους πλούσιους, με τους δυνατούς, με τους γελώντες νυν , με τους διώκτες, με τους θύτες. Οι πλούσιοι, οι εξουσιαστές, οι υγιείς , οι δυνατοί, οι γελώντες νυν καταδιώκουν τον Ιησού και μάλιστα τον Ιησού εσταυρωμένο.
Ο Κύριος είπε: Εγώ ειμί η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή. Σε μια εποχή που δεν τηρείται η οδός οι τιμές είναι ντροπή.
Όταν ο φιλόσοφος Έμερσον στην Αμερική επισκέφθηκε τον φιλόσοφο και μαθητή του Θορώ στη φυλακή,στην οποία τον έκλεισαν γιατί αρνήθηκε να πληρώνει τους φόρους σε μια πολιτεία που δεν καταργούσε τις φυλετικές διακρίσεις, ο διάλογος μεταξύ τους έμεινε ιστορικός. Ο Έμερσον ρώτησε το Θορώ:
-Θορώ, γιατί είστε εδώ. κι ο Θορώ απάντησε,
-Έμερσον, γιατί δεν είστε εδώ;
Με την ευκαιρία πληροφορήθηκα πως ο στρατηγός Ντερτιλής προτίθεται να μη ζητήσει ποτέ την αποφυλάκισή του και να πεθάνει στη φυλακή, αν η πολιτεία δεν του ζητήσει συγνώμην για την άδικη φυλάκισή του.
Η πολιτεία είναι μια μεγάλη, γενική έννοια. Δεν έχει αισθήματα ούτε νιώθει την ανάγκη να ζητήσει συγνώμην. Οι πολίτες πρέπει να ζητήσουν συγνώμην. ΣΕ μια εποχή που δεν τηρείται η Οδός η ψευδο-ειρήνη είναι ντροπή.
16.8.11
Ενθυμήσεις
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Οι ενθυμήσεις δε σβήνουν εύκολα από τη μνήμη. Ίσως δε σβήνουν ποτέ με τις δικές μας δυνάμεις.Η Δύση μάταια περιμένει βοήθεια από τον άνθρωπο.Όσο πληθαίνουν οι ψυχοθεραπευτές τόσο αυξάνουν εκείνοι που καταφεύγουν σ΄ αυτούς. Εμείς περιμένουμε βοήθεια απ΄ το Θεό.
"Προωρώμην τον Κύριόν μου ότι εκ δεξιών μου εστί, ίνα μη σαλευθώ", λέει ο Δαβίδ. Όταν βλέπουμε διαρκώς μπροστά μας τον Κύριο να προπορεύεται δεν είμαστε δούλοι της φαντασίας μας και της μνήμης μας.Η φαντασία μας και η μνήμη μας δεν είναι ανεξέλεγκτες. Δεν μας βασανίζουν μαύρες σκέψεις, φοβίες,ανησυχίες και δεν μας φέρνουν σε απόγνωση, χωρίς να μπορούμε να βρούμε πουθενά λίγη ησυχία.
Στο χωριό μου μερικά παιδιά δεν φοβούνταν τα δηλητηριώδη φίδια. Τα έπιαναν και τους έβγαζαν τα δόντια. Ύστερα έπαιζαν μαζί τους, γιατί ήταν εντελώς ακίνδυνα. Τα δηλητηριώδη φίδια ήταν ακίνδυνα, γιατί δίχως δόντια δεν μπορούσαν να χύσουν το δηλητήριο τους. Το ίδιο συμβαίνει με τις ενθυμήσεις όταν η πίστη στο Χριστό και η τήρηση των Εντολών Του μας προστατεύει.
Κάποτε ρώτησα τον πνευματικό μου, γιατί δεν θυμάμαι τί κακό μου έχουν κάνει; H λήθη, είπε, είναι η αρχή της συγνώμης. Το κακό που μ΄ έκαναν οι άλλοι το ξεχνούσα. Αλλά το κακό που έκανα εγώ ο ίδιος στον εαυτό μου δεν το ξεχνούσα ποτέ. Τί έπρεπε να κάνω με αυτό; Τί δεν πρέπει να κάνεις, είπε. Δεν πρέπει να αφήσεις την προσευχή. Να σηκωθείς αμέσως από την πτώση σου και να συνεχίσεις την προσευχή. Ο Εχθρός σε έσπρωξε στον πειρασμό για να σε χωρίσει απ΄ το Θεό. Σήκω και συνέχισε την προσευχή. Η προσευχή μαζί με την εξομολόγηση είναι τα πνευματικά όπλα στον αόρατο πόλεμο με τον εχθρό του ανθρώπου.
Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, κεφάλαιο 9 γράφει: "Τω καιρώ εκείνω , εμβάς ο Ιησούς εις πλοίον διεπέρασε, και ήλθεν είς την ιδίαν πόλιν. Και ιδού προσέφερον αυτώ παραλυτικόν επί κλίνης βεβλημένον. και ιδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών είπε τω παραλυτικώ. Θάρσει, τέκνον. αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου. Και ιδού τινές των γραμματέων είπον εν εαυτοίς. Ούτος βλασφημεί. Και ιδών ο Ιησούς τας ενθυμήσεις αυτών είπεν. Ίνα τί υμείς ενθυμείσθε πονηρά εν ταις καρδίαις υμών;"
Ο Ιησούς βλέπει μέσα στην καρδιά μας τις ενδόμυχες σκέψεις μας και μας θεραπεύει όταν ζητάμε το έλεός Του:
Τα ελεή σου , Κύριε, εις τον αιώνα άσομαι.
Ότι είπας. Εις τον αιώνα έλεος οικοδομηθήσεται.
Οι ενθυμήσεις δε σβήνουν εύκολα από τη μνήμη. Ίσως δε σβήνουν ποτέ με τις δικές μας δυνάμεις.Η Δύση μάταια περιμένει βοήθεια από τον άνθρωπο.Όσο πληθαίνουν οι ψυχοθεραπευτές τόσο αυξάνουν εκείνοι που καταφεύγουν σ΄ αυτούς. Εμείς περιμένουμε βοήθεια απ΄ το Θεό.
"Προωρώμην τον Κύριόν μου ότι εκ δεξιών μου εστί, ίνα μη σαλευθώ", λέει ο Δαβίδ. Όταν βλέπουμε διαρκώς μπροστά μας τον Κύριο να προπορεύεται δεν είμαστε δούλοι της φαντασίας μας και της μνήμης μας.Η φαντασία μας και η μνήμη μας δεν είναι ανεξέλεγκτες. Δεν μας βασανίζουν μαύρες σκέψεις, φοβίες,ανησυχίες και δεν μας φέρνουν σε απόγνωση, χωρίς να μπορούμε να βρούμε πουθενά λίγη ησυχία.
Στο χωριό μου μερικά παιδιά δεν φοβούνταν τα δηλητηριώδη φίδια. Τα έπιαναν και τους έβγαζαν τα δόντια. Ύστερα έπαιζαν μαζί τους, γιατί ήταν εντελώς ακίνδυνα. Τα δηλητηριώδη φίδια ήταν ακίνδυνα, γιατί δίχως δόντια δεν μπορούσαν να χύσουν το δηλητήριο τους. Το ίδιο συμβαίνει με τις ενθυμήσεις όταν η πίστη στο Χριστό και η τήρηση των Εντολών Του μας προστατεύει.
Κάποτε ρώτησα τον πνευματικό μου, γιατί δεν θυμάμαι τί κακό μου έχουν κάνει; H λήθη, είπε, είναι η αρχή της συγνώμης. Το κακό που μ΄ έκαναν οι άλλοι το ξεχνούσα. Αλλά το κακό που έκανα εγώ ο ίδιος στον εαυτό μου δεν το ξεχνούσα ποτέ. Τί έπρεπε να κάνω με αυτό; Τί δεν πρέπει να κάνεις, είπε. Δεν πρέπει να αφήσεις την προσευχή. Να σηκωθείς αμέσως από την πτώση σου και να συνεχίσεις την προσευχή. Ο Εχθρός σε έσπρωξε στον πειρασμό για να σε χωρίσει απ΄ το Θεό. Σήκω και συνέχισε την προσευχή. Η προσευχή μαζί με την εξομολόγηση είναι τα πνευματικά όπλα στον αόρατο πόλεμο με τον εχθρό του ανθρώπου.
Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, κεφάλαιο 9 γράφει: "Τω καιρώ εκείνω , εμβάς ο Ιησούς εις πλοίον διεπέρασε, και ήλθεν είς την ιδίαν πόλιν. Και ιδού προσέφερον αυτώ παραλυτικόν επί κλίνης βεβλημένον. και ιδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών είπε τω παραλυτικώ. Θάρσει, τέκνον. αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου. Και ιδού τινές των γραμματέων είπον εν εαυτοίς. Ούτος βλασφημεί. Και ιδών ο Ιησούς τας ενθυμήσεις αυτών είπεν. Ίνα τί υμείς ενθυμείσθε πονηρά εν ταις καρδίαις υμών;"
Ο Ιησούς βλέπει μέσα στην καρδιά μας τις ενδόμυχες σκέψεις μας και μας θεραπεύει όταν ζητάμε το έλεός Του:
Τα ελεή σου , Κύριε, εις τον αιώνα άσομαι.
Ότι είπας. Εις τον αιώνα έλεος οικοδομηθήσεται.
15.8.11
"Πρέπει να προσπαθήσουμε ν΄ ακουστεί η φωνή μας"
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Χθες πήγα στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμωνος, στην Αγιά. Αγαπώ την ατμόσφαιρα του μοναστηριού. Η ψυχή μου αναπαύεται όταν βρίσκομαι κοντά σε ανθρώπους που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο Χριστό και που αγάπησαν πάνω από όλα τα πράγματα, την ησυχία. Σπάνια να βρούμε ήσυχο άνθρωπο στον κόσμο μας σήμερα.
Κάποιος ρώτησε τον Γέροντα για την προσευχή του Ονόματος του Ιησού, τη λεγόμενη Νοερά Προσευχή. Ο Γέροντας μιλώντας ήσυχα, με φωνή, που μόλις ακουγόταν στην ησυχία, είπε πως η Νοερά Προσευχή θέλει οδηγό ο οποίος να ασκείται κι ο ίδιος σ΄ αυτήν. Δεν μπορεί κανείς να ασκείται στη Νοερά Προσευχή μόνος του γιατί διατρέχει τον κίνδυνο να πλανηθεί. Λίγοι σήμερα ασκούνται στη Νοερά Προσευχή.
"Αλλά δεν ήταν πάντοτε έτσι",είπε ο Γέροντας αναθυμούμενος τους δικούς του στον Πόντο- η καταγωγή του είναι Ποντιακή. "Όλη η ζωή τους ήταν αφιερωμένη στο Χριστό."Κύριε ημών Ιησού Χριστέ σ΄Όνομά σ΄. Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, σ΄ Όνομά σ΄."
Κοιμούνταν και ξυπνούσαν στο Όνομα του Χριστού. Έτρωγαν το ψωμί τους στο όνομα του Χριστού. Πήγαιναν στο χωράφι στο Όνομα του Χριστού. Γύριζαν κουρασμένοι στο σπίτι τους στο Όνομα του Χριστού.Τίποτε δε γινόταν χωρίς το Θεό."
Έτσι γινόταν τον παλιό καιρό. "Όταν η ζωή για τους πολλούς κυλούσε στους ευρείς διαύλους μιας σταθερής παραδόσεως, ο λόγος του Χριστού εμφανιζόταν αδιατάρακτος. Αλλά τώρα όταν όλη η γη είναι γεμάτη απάτη, οι άνθρωποι σε απελπισία, όταν οι συνειδήσεις διαμαρτύρονται υβριστικά, όταν η βία φοβερίζει να εξαφανίσει κάθε ζωή, πρέπει να προσπαθήσουμε ν΄ ακουστεί η φωνή μας.
Στον παρόντα κίνδυνο ευγενικές λέξεις* που δεν οδηγούν πουθενά δεν φθάνουν.
Είναι ζωτική ανάγκη, όλοι σήμερα να στερεώσουμε την πίστη στην αιώνια νίκη του Χριστού, ώστε και εμείς οι ίδιοι να μπορέσουμε να γίνουμε πνευματικά ανίκητοι."
(Αρχιμ.Σωφρονίου, Εκδόσεις Π.Πουρναρά, Θεσσαλονίκη).
* "ευγενικές λέξεις", οπωσδήποτε δεν εννοεί την προσευχή. Η Προσευχή γίνεται κρυφά μέσα στα βάθη της ψυχής μας.
Χθες πήγα στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμωνος, στην Αγιά. Αγαπώ την ατμόσφαιρα του μοναστηριού. Η ψυχή μου αναπαύεται όταν βρίσκομαι κοντά σε ανθρώπους που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο Χριστό και που αγάπησαν πάνω από όλα τα πράγματα, την ησυχία. Σπάνια να βρούμε ήσυχο άνθρωπο στον κόσμο μας σήμερα.
Κάποιος ρώτησε τον Γέροντα για την προσευχή του Ονόματος του Ιησού, τη λεγόμενη Νοερά Προσευχή. Ο Γέροντας μιλώντας ήσυχα, με φωνή, που μόλις ακουγόταν στην ησυχία, είπε πως η Νοερά Προσευχή θέλει οδηγό ο οποίος να ασκείται κι ο ίδιος σ΄ αυτήν. Δεν μπορεί κανείς να ασκείται στη Νοερά Προσευχή μόνος του γιατί διατρέχει τον κίνδυνο να πλανηθεί. Λίγοι σήμερα ασκούνται στη Νοερά Προσευχή.
"Αλλά δεν ήταν πάντοτε έτσι",είπε ο Γέροντας αναθυμούμενος τους δικούς του στον Πόντο- η καταγωγή του είναι Ποντιακή. "Όλη η ζωή τους ήταν αφιερωμένη στο Χριστό."Κύριε ημών Ιησού Χριστέ σ΄Όνομά σ΄. Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, σ΄ Όνομά σ΄."
Κοιμούνταν και ξυπνούσαν στο Όνομα του Χριστού. Έτρωγαν το ψωμί τους στο όνομα του Χριστού. Πήγαιναν στο χωράφι στο Όνομα του Χριστού. Γύριζαν κουρασμένοι στο σπίτι τους στο Όνομα του Χριστού.Τίποτε δε γινόταν χωρίς το Θεό."
Έτσι γινόταν τον παλιό καιρό. "Όταν η ζωή για τους πολλούς κυλούσε στους ευρείς διαύλους μιας σταθερής παραδόσεως, ο λόγος του Χριστού εμφανιζόταν αδιατάρακτος. Αλλά τώρα όταν όλη η γη είναι γεμάτη απάτη, οι άνθρωποι σε απελπισία, όταν οι συνειδήσεις διαμαρτύρονται υβριστικά, όταν η βία φοβερίζει να εξαφανίσει κάθε ζωή, πρέπει να προσπαθήσουμε ν΄ ακουστεί η φωνή μας.
Στον παρόντα κίνδυνο ευγενικές λέξεις* που δεν οδηγούν πουθενά δεν φθάνουν.
Είναι ζωτική ανάγκη, όλοι σήμερα να στερεώσουμε την πίστη στην αιώνια νίκη του Χριστού, ώστε και εμείς οι ίδιοι να μπορέσουμε να γίνουμε πνευματικά ανίκητοι."
(Αρχιμ.Σωφρονίου, Εκδόσεις Π.Πουρναρά, Θεσσαλονίκη).
* "ευγενικές λέξεις", οπωσδήποτε δεν εννοεί την προσευχή. Η Προσευχή γίνεται κρυφά μέσα στα βάθη της ψυχής μας.
14.8.11
Θεαρχίω νεύματι
Πηγή, Προσλαλιά
Το οκτάηχο δοξαστικό του εσπερινού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι μέλος του Πέτρου Πελοποννησίου, Λαμπαδαρίου της ΜτΧΕ (+1777), από τις πιο χαρακηριστικές συνθέσεις του σε σύντομο στιχηραρικό μέλος.
Θεαρχίω νεύματι πάντοθεν οι θεοφόροι απόστολοι υπό νεφών μεταρσίως αιρόμενοι,
καταλαβόντες το πανάχραντον και ζωαρχικόν σου σκήνος εξόχως ησπάζοντο.
Αι Δε υπέρτατοι των ουρανών δυνάμεις Συν τω οικείω δεσπότη παραγενόμεναι,
Το θεοδόχον και ακραιφνέστατον σώμα Προπέμπουσι, τω δέει κρατούμεναι, Υπερκοσμίως δε προώχοντο και αοράτως εβόων ταις ανωτέραις ταξιαρχίαις, ιδού η παντάνασσα θεόπαις παραγέγονεν.
Άρατε πύλας Και ταύτην υπερκοσμίως υποδέξασθε, Την του αεννάου φωτός μητέρα,
Διά ταύτης γάρ η παγγενής των βροτών σωτηρία γέγονεν, η ατενίζειν ουκ ισχύομεν και ταύτη άξιον γέρας απονέμειν αδύνατον,
ταύτης γαρ το υπερβάλλον υπερέχει πάσαν έννοιαν.
Διό, άχραντε θεοτόκε, αεί συν ζωηφόρω βασιλεί και τόκω ζώσα, πρέσβευε διηνεκώς περιφρουρήσαι και σώσαι από πάσης προσβολής εναντίας την νεολαίαν σου, την γάρ σήν προστασίαν κεκτήμεθα,
Εις τους αιώνας αγλαοφανώς μακαρίζοντες
Ψάλλει η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία υπό τη διεύθυνση του άρχοντος πρωτοψάλτου Λυκούργου Αγγελόπουλου.
Το οκτάηχο δοξαστικό του εσπερινού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι μέλος του Πέτρου Πελοποννησίου, Λαμπαδαρίου της ΜτΧΕ (+1777), από τις πιο χαρακηριστικές συνθέσεις του σε σύντομο στιχηραρικό μέλος.
Θεαρχίω νεύματι πάντοθεν οι θεοφόροι απόστολοι υπό νεφών μεταρσίως αιρόμενοι,
καταλαβόντες το πανάχραντον και ζωαρχικόν σου σκήνος εξόχως ησπάζοντο.
Αι Δε υπέρτατοι των ουρανών δυνάμεις Συν τω οικείω δεσπότη παραγενόμεναι,
Το θεοδόχον και ακραιφνέστατον σώμα Προπέμπουσι, τω δέει κρατούμεναι, Υπερκοσμίως δε προώχοντο και αοράτως εβόων ταις ανωτέραις ταξιαρχίαις, ιδού η παντάνασσα θεόπαις παραγέγονεν.
Άρατε πύλας Και ταύτην υπερκοσμίως υποδέξασθε, Την του αεννάου φωτός μητέρα,
Διά ταύτης γάρ η παγγενής των βροτών σωτηρία γέγονεν, η ατενίζειν ουκ ισχύομεν και ταύτη άξιον γέρας απονέμειν αδύνατον,
ταύτης γαρ το υπερβάλλον υπερέχει πάσαν έννοιαν.
Διό, άχραντε θεοτόκε, αεί συν ζωηφόρω βασιλεί και τόκω ζώσα, πρέσβευε διηνεκώς περιφρουρήσαι και σώσαι από πάσης προσβολής εναντίας την νεολαίαν σου, την γάρ σήν προστασίαν κεκτήμεθα,
Εις τους αιώνας αγλαοφανώς μακαρίζοντες
Ψάλλει η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία υπό τη διεύθυνση του άρχοντος πρωτοψάλτου Λυκούργου Αγγελόπουλου.
13.8.11
Στο σύνορο των δύο κόσμων
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Διάβασα κάπου τα λόγια, "η τέχνη είναι η μοναδική μας σωτηρία από τον τρόμο της ΥΠΑΡΞΗΣ". Τί σημαίνει " η τέχνη είναι η μοναδική σωτηρία από τον τρόμο της ύπαρξης"; Η τέχνη σώζει την ύπαρξη από το φόβο της ύπαρξης; Η τέχνη είναι ζωή χωρίς φόβο;
Πώς η τέχνη, που όπως έλεγε ο Πλάτων είναι"τρίτον τι της αληθείας", δηλαδή όχι η ίδια η αλήθεια, είναι σωτηρία της ύπαρξης; Πως η τέχνη σώζει τη ζωή ενώ η ίδια δεν είναι ζωή, παρά μόνο σπουδή για τη ζωή. Η αληθινή ζωή αρχίζει μετά την τέχνη.
Με ποια έννοια η τέχνη είναι σωτηρία; Μήπως εννοούν τα λόγια αυτά την τέχνη ως τη δαιμονική έκσταση ή ως τη λήθη του εαυτού ή ως μια μορφή ανυπαρξίας; Μήπως εκφράζει στο βάθος της τον ενδόμυχο πόθο του μη υπάρχειν;
Τί είναι σωτηρία; Μήπως ως σωτηρία εννοείται η ανάγκη των ανθρώπων να ξεχάσουν τον εαυτό τους διασκεδάζοντας; Κάποιος είπε, πως όταν η αναζήτηση της διασκέδασης γίνεται επιστήμη οι άνθρωποι ποθούν την ανυπαρξία. Η επιθυμία της ανυπαρξίας κάνει μερικούς διανοουμένους (Ρολάν, Έλιοτ) να καλούν όλα τα φωτεινά πνεύματα στον κόσμο να εμποδίσουν την αυτοκτονία της γης.
Οι Ινδιάνοι ονόμαζαν τον κόσμο από το μέσον που μπορούσε να τον καταστρέψει. Έτσι έδωσαν ονόματα στον κόσμο της φωτιάς,στον κόσμο του σιδήρου κ.α. Το σημερινό κόσμο θα τον ονόμαζαν " κόσμο του πόθου της ανυπαρξίας" ή "κόσμο του φόβου της ύπαρξης".
Στην Ανατολή η μόνη πραγματικότητα είναι η μη πραγματικότητα, η λεγόμενη "μάγια". Η μόνη ουσία είναι η απουσία ουσίας (η διαρκής αλλαγή). Αυτή είναι για την Ασιατική Απολυταρχία η αρχική αιτία.Αυτή είναι η αιτία που η υποβάθμιση της ζωής έχει φθάσει στο ναδίρ. Υπάρχουν ακόμα και σήμερα άνθρωποι, που η αξία τους είναι μικρότερη από την αξία του δρόμου. Οι άνθρωποι αυτοί ονομάζουνται "λιγότερο από σκόνη".
Αν λάβεις υπόψη σου όλα αυτά, ευγενικέ αναγνώστη, δεν θα απορείς πια γιατί ο Μαμωνάς (το χρήμα της αδικίας)πολεμάει με τόσο μίσος την Ορθοδοξία και προσπαθεί να διαιρέσει τους ορθόδοξους λαούς και να τους διαλύσει. Στη Δύση η κοινωνία είναι ήδη διαλυμένη από τότε που η ελπίδα της δεν είναι στο Θεό, αλλά στον άνθρωπο.
Ο κόσμος που ακολουθεί τυφλά ιδέες που προέρχονται από την Ασιατική Απολυταρχία δεν ερευνά την αρχική αιτία. Έτσι δέχεται άκριτα και αβασάνιστα ιδέες όπως π.χ.δεν υπάρχει αλήθεια, άλλη είναι η αλήθεια η δική σου και άλλη είναι η αλήθεια η δική μου,ή "ο κόσμος τραβάει το δρόμο του και το χορτάρι φυτρώνει μοναχό του, ή "η τέχνη είναι η μοναδική μας σωτηρία από τον τρόμο της ΥΠΑΡΞΗΣ" κ.α.
"Είναι συνηθισμένο στους χριστιανούς , να γνωρίζουν καλά την παρουσία της άφθαρτης ουράνιας δόξας και το ζοφερό σύννεφο θανάτου που πλανιέται πάνω απ΄ τον κόσμο. Αν και η αίσθηση του θανάτου ταράσσει την ψυχή, αυτή δεν μπορεί να εξαφανίσει τη φλόγα της πίστεως. Η προσευχή παλλόμενη μέσα μας μας φέρει στο σύνορο μεταξύ των δύο κόσμων, του παρόντος και του ερχόμενου (Εβρ. 13,14). Αυτός ο οδυνηρός διαχωρισμός μας οδηγεί σε μια πιο θερμή ικεσία. Αισθανόμαστε την ασθένειά μας -τη θανατηφόρα δύναμη της αμαρτίας - να ενεργεί μέσα μας και αναζητούμε γιατρό. Τότε αυτός που είπε "ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους αλλ΄ αμαρτωλούς εις μετάνοιαν" προσθέτοντας ότι: "ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού αλλ΄ οι κακώς έχοντες" θ΄ απαντήσει πραγματικά στην αναζήτησή μας. Αυτός θεραπεύει τις ψυχές μας από κάθε ασθένεια δίνοντας νέα δραστηριότητα και φωτίζοντάς τες με ανέσπερο φως." (Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου, Η ζωή Του, ζωή μου", Εκδόσεις Π.Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 1996, σ.68)
Στο Ευαγγέλιο της πέμπτης Εβδομάδος του Ματθαίου, στο δωδέκατο κεφάλαιο ο Ιησούς λέει στους Φαρισαίους που έκαναν συμβούλιο για να τον θανατώσουν, ότι έφθασε σ΄ αυτούς η βασιλεία του Θεού."Ο μη ων μετ΄εμού κατ΄ εμού εστι, και ο μη συνάγων μετ΄ εμού, σκορπίζει."
Στη δε προς Ρωμαίους επιστολή του ο Απόστολος Παύλος γράφει ότι ο Ιησούς είναι ο Κύριος ζώντων και νεκρών:"Αδελφοί, εις τούτο Χριστός απέθανε και ανέστη και έζησεν, ίνα και νεκρών και ζώντων κυριεύση...Πάντες γαρ παραστησόμεθα τω βήματι του Χριστού. Γέγραπται γαρ, "Ζω εγώ, λέγει Κύριος, ότι εμοί κάμψει παν γόνυ, και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται τω Θεώ... Ου γαρ εστιν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι αγίω. ο γαρ τούτοις δουλεύων τω Χριστώ ευάρεστος τω Θεώ και δόκιμος τοις ανθρώποις."
Διάβασα κάπου τα λόγια, "η τέχνη είναι η μοναδική μας σωτηρία από τον τρόμο της ΥΠΑΡΞΗΣ". Τί σημαίνει " η τέχνη είναι η μοναδική σωτηρία από τον τρόμο της ύπαρξης"; Η τέχνη σώζει την ύπαρξη από το φόβο της ύπαρξης; Η τέχνη είναι ζωή χωρίς φόβο;
Πώς η τέχνη, που όπως έλεγε ο Πλάτων είναι"τρίτον τι της αληθείας", δηλαδή όχι η ίδια η αλήθεια, είναι σωτηρία της ύπαρξης; Πως η τέχνη σώζει τη ζωή ενώ η ίδια δεν είναι ζωή, παρά μόνο σπουδή για τη ζωή. Η αληθινή ζωή αρχίζει μετά την τέχνη.
Με ποια έννοια η τέχνη είναι σωτηρία; Μήπως εννοούν τα λόγια αυτά την τέχνη ως τη δαιμονική έκσταση ή ως τη λήθη του εαυτού ή ως μια μορφή ανυπαρξίας; Μήπως εκφράζει στο βάθος της τον ενδόμυχο πόθο του μη υπάρχειν;
Τί είναι σωτηρία; Μήπως ως σωτηρία εννοείται η ανάγκη των ανθρώπων να ξεχάσουν τον εαυτό τους διασκεδάζοντας; Κάποιος είπε, πως όταν η αναζήτηση της διασκέδασης γίνεται επιστήμη οι άνθρωποι ποθούν την ανυπαρξία. Η επιθυμία της ανυπαρξίας κάνει μερικούς διανοουμένους (Ρολάν, Έλιοτ) να καλούν όλα τα φωτεινά πνεύματα στον κόσμο να εμποδίσουν την αυτοκτονία της γης.
Οι Ινδιάνοι ονόμαζαν τον κόσμο από το μέσον που μπορούσε να τον καταστρέψει. Έτσι έδωσαν ονόματα στον κόσμο της φωτιάς,στον κόσμο του σιδήρου κ.α. Το σημερινό κόσμο θα τον ονόμαζαν " κόσμο του πόθου της ανυπαρξίας" ή "κόσμο του φόβου της ύπαρξης".
Στην Ανατολή η μόνη πραγματικότητα είναι η μη πραγματικότητα, η λεγόμενη "μάγια". Η μόνη ουσία είναι η απουσία ουσίας (η διαρκής αλλαγή). Αυτή είναι για την Ασιατική Απολυταρχία η αρχική αιτία.Αυτή είναι η αιτία που η υποβάθμιση της ζωής έχει φθάσει στο ναδίρ. Υπάρχουν ακόμα και σήμερα άνθρωποι, που η αξία τους είναι μικρότερη από την αξία του δρόμου. Οι άνθρωποι αυτοί ονομάζουνται "λιγότερο από σκόνη".
Αν λάβεις υπόψη σου όλα αυτά, ευγενικέ αναγνώστη, δεν θα απορείς πια γιατί ο Μαμωνάς (το χρήμα της αδικίας)πολεμάει με τόσο μίσος την Ορθοδοξία και προσπαθεί να διαιρέσει τους ορθόδοξους λαούς και να τους διαλύσει. Στη Δύση η κοινωνία είναι ήδη διαλυμένη από τότε που η ελπίδα της δεν είναι στο Θεό, αλλά στον άνθρωπο.
Ο κόσμος που ακολουθεί τυφλά ιδέες που προέρχονται από την Ασιατική Απολυταρχία δεν ερευνά την αρχική αιτία. Έτσι δέχεται άκριτα και αβασάνιστα ιδέες όπως π.χ.δεν υπάρχει αλήθεια, άλλη είναι η αλήθεια η δική σου και άλλη είναι η αλήθεια η δική μου,ή "ο κόσμος τραβάει το δρόμο του και το χορτάρι φυτρώνει μοναχό του, ή "η τέχνη είναι η μοναδική μας σωτηρία από τον τρόμο της ΥΠΑΡΞΗΣ" κ.α.
"Είναι συνηθισμένο στους χριστιανούς , να γνωρίζουν καλά την παρουσία της άφθαρτης ουράνιας δόξας και το ζοφερό σύννεφο θανάτου που πλανιέται πάνω απ΄ τον κόσμο. Αν και η αίσθηση του θανάτου ταράσσει την ψυχή, αυτή δεν μπορεί να εξαφανίσει τη φλόγα της πίστεως. Η προσευχή παλλόμενη μέσα μας μας φέρει στο σύνορο μεταξύ των δύο κόσμων, του παρόντος και του ερχόμενου (Εβρ. 13,14). Αυτός ο οδυνηρός διαχωρισμός μας οδηγεί σε μια πιο θερμή ικεσία. Αισθανόμαστε την ασθένειά μας -τη θανατηφόρα δύναμη της αμαρτίας - να ενεργεί μέσα μας και αναζητούμε γιατρό. Τότε αυτός που είπε "ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους αλλ΄ αμαρτωλούς εις μετάνοιαν" προσθέτοντας ότι: "ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού αλλ΄ οι κακώς έχοντες" θ΄ απαντήσει πραγματικά στην αναζήτησή μας. Αυτός θεραπεύει τις ψυχές μας από κάθε ασθένεια δίνοντας νέα δραστηριότητα και φωτίζοντάς τες με ανέσπερο φως." (Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου, Η ζωή Του, ζωή μου", Εκδόσεις Π.Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 1996, σ.68)
Στο Ευαγγέλιο της πέμπτης Εβδομάδος του Ματθαίου, στο δωδέκατο κεφάλαιο ο Ιησούς λέει στους Φαρισαίους που έκαναν συμβούλιο για να τον θανατώσουν, ότι έφθασε σ΄ αυτούς η βασιλεία του Θεού."Ο μη ων μετ΄εμού κατ΄ εμού εστι, και ο μη συνάγων μετ΄ εμού, σκορπίζει."
Στη δε προς Ρωμαίους επιστολή του ο Απόστολος Παύλος γράφει ότι ο Ιησούς είναι ο Κύριος ζώντων και νεκρών:"Αδελφοί, εις τούτο Χριστός απέθανε και ανέστη και έζησεν, ίνα και νεκρών και ζώντων κυριεύση...Πάντες γαρ παραστησόμεθα τω βήματι του Χριστού. Γέγραπται γαρ, "Ζω εγώ, λέγει Κύριος, ότι εμοί κάμψει παν γόνυ, και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται τω Θεώ... Ου γαρ εστιν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι αγίω. ο γαρ τούτοις δουλεύων τω Χριστώ ευάρεστος τω Θεώ και δόκιμος τοις ανθρώποις."
12.8.11
Γράμμα στη Ντόρα
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Αγαπητή Νόρα, Καλές Γιορτές.Ωραίες οι φωτογραφίες σου, ιδίως αυτή με τα στοχαστικά μάτια!
Σε μια εποχή που έχει πέσει με τα μούτρα στο χρήσιμο και στο ωφέλιμο, το ωραίο πρέπει να απαιτήσει τα δικαιώματά του.
Αν κάτι μας πονάει πιο πολύ, ακόμα κι αν δεν έχουμε επίγνωση, είναι η ασχήμια που μας περιβάλλει.
Η γυναίκα δίνει μεγαλύτερη σημασία από τον άντρα στην αισθητική. Πρέπει να την ευγνωμονούμε γι΄ αυτό.
Σκέψου να εγκαταλείπαμε εντελώς το ενδιαφέρον μας για το ωραίο.
Εγώ λυπάμαι που δεν βλέπω τα μάτια των γυναικών στο δρόμο.
Η γυναίκα θέλει να κρυφτεί στο γυναικωνίτη; Θέλει να κρυφοκοιτάζει πίσω από τα σκούρα γιαλιά;
Πώς μπορούμε να επικοινωνούμε κρύβοντας την έκφραση των ματιών, που είναι ο καθρέφτης της ψυχής;
Αν αρέσουν τόσο πολύ τα γιαλιά μπορεί μια γυναίκα να τα βάλει σαν στολίδι στα μαλλιά της.
Οι δρόμοι, χωρίς να βλέπεις τα μάτια των γυναικών είναι έρημοι από ομορφιά. Μετά τη μόδα των σκούρων γιαλιών -οι σχεδιαστές τους είναι ανέραστοι τύποι- βγαίνω έξω λιγότερο.
Ούτε όμορφα μάτια βλέπουμε πια, ούτε ωραία πόδια. Γιατί να βγεις έξω;
Αγαπητή Νόρα, Καλές Γιορτές.Ωραίες οι φωτογραφίες σου, ιδίως αυτή με τα στοχαστικά μάτια!
Σε μια εποχή που έχει πέσει με τα μούτρα στο χρήσιμο και στο ωφέλιμο, το ωραίο πρέπει να απαιτήσει τα δικαιώματά του.
Αν κάτι μας πονάει πιο πολύ, ακόμα κι αν δεν έχουμε επίγνωση, είναι η ασχήμια που μας περιβάλλει.
Η γυναίκα δίνει μεγαλύτερη σημασία από τον άντρα στην αισθητική. Πρέπει να την ευγνωμονούμε γι΄ αυτό.
Σκέψου να εγκαταλείπαμε εντελώς το ενδιαφέρον μας για το ωραίο.
Εγώ λυπάμαι που δεν βλέπω τα μάτια των γυναικών στο δρόμο.
Η γυναίκα θέλει να κρυφτεί στο γυναικωνίτη; Θέλει να κρυφοκοιτάζει πίσω από τα σκούρα γιαλιά;
Πώς μπορούμε να επικοινωνούμε κρύβοντας την έκφραση των ματιών, που είναι ο καθρέφτης της ψυχής;
Αν αρέσουν τόσο πολύ τα γιαλιά μπορεί μια γυναίκα να τα βάλει σαν στολίδι στα μαλλιά της.
Οι δρόμοι, χωρίς να βλέπεις τα μάτια των γυναικών είναι έρημοι από ομορφιά. Μετά τη μόδα των σκούρων γιαλιών -οι σχεδιαστές τους είναι ανέραστοι τύποι- βγαίνω έξω λιγότερο.
Ούτε όμορφα μάτια βλέπουμε πια, ούτε ωραία πόδια. Γιατί να βγεις έξω;
"Ημέρα τη ημέρα ερεύγεται ρήμα, νυξ νυκτί αναγγέλλει γνώσιν."(Ψαλμός 18ος)
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Πάντα μου άρεσε ο στίχος αυτός του 18ου ψαλμού "ημέρα τη ημέρα ερεύγεται ρήμα, νυξ τη νυκτί αναγγέλλει γνώσιν", ίσως γιατί δεν ήταν εύκολα κατανοητός.Τα πράγματα που με ελκύουν έχουν ένα στοιχείο που ανθίσταται και σε παρακινεί να πολεμήσεις μαζί τους για να το κατακτήσεις.
Αν ήμουν γλύπτης, θα ήθελα το υλικό μου να είναι το μάρμαρο για να με προκαλεί να παλέψω μαζί του. Με την ποίηση συμβαίνει το ίδιο. Τα ποιήματα που έμειναν μισοτελειωμένα γιατί δεν μπόρεσες να δώσεις τελειωτική μορφή τα θυμάσαι πάντα, αν και πέρασαν πολλά χρόνια ,ενώ τα άλλα που έγραψες τα ΄χεις ξεχάσει. Πολλά ποιήματα του Σολωμού έμειναν μισοτελειωμένα. Νομίζω ότι αυτά δεν θα τα ξέχασε ποτέ ο ποιητής.
Και με τις μέρες μας συμβαίνει το ίδιο: Σ΄ αυτούς που παλέβουν να καταλάβουν το νόημά τους οι μέρες της ζωής τους δεν είναι βαρετές. Εκείνοι που δεν αναζητούν το νόημά τους ξυπνούν το πρωί και φοβούνται μήπως είναι ακόμα μια μέρα να ζήσουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους, που ξεγελούν τον εαυτό τους με την έντονη δραστηριότητα, που φέρονται με τη ζωή σαν να είναι κάτι με το οποίο πρέπει να τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα!
Στο τέταρτο κεφάλαιο του κατά Μάρκον Ευαγγελίου διαβάζουμε αυτά τα λόγια:"Μήτι έρχεται ο λύχνος ίνα υπό το μόδιον τεθή ή υπό την κλίνην; ουχ ίνα επί την λυχνίαν τεθή; Ου γαρ έστι κρυπτόν, ο εάν μη φανερωθή, ουδέ εγένετο απόκρυφον, αλλ΄ίνα έλθη φανερόν."
Οι πιστοί που ακούν το λόγο του Ιησού και τον δέχονται και που εξετάζουν τον εαυτό τους και τη ζωή τους υπό το φως των διδαγμάτων Του, σ΄ αυτούς έχει δοθεί να βλέπουν το πνευματικό νόημα της ζωής. "Υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού. εκείνοις δε τοις έξω εν παραβολαίς τα πάντα γίνεται, ίνα βλέποντες βλέπωσι και μη ιδωσι, και ακούοντες μη ακούωσι και μη συνιώσι, μήποτε επιστρέψωσι και αφεθή αυτοίς τα αμαρτήματα."
Πάντα μου άρεσε ο στίχος αυτός του 18ου ψαλμού "ημέρα τη ημέρα ερεύγεται ρήμα, νυξ τη νυκτί αναγγέλλει γνώσιν", ίσως γιατί δεν ήταν εύκολα κατανοητός.Τα πράγματα που με ελκύουν έχουν ένα στοιχείο που ανθίσταται και σε παρακινεί να πολεμήσεις μαζί τους για να το κατακτήσεις.
Αν ήμουν γλύπτης, θα ήθελα το υλικό μου να είναι το μάρμαρο για να με προκαλεί να παλέψω μαζί του. Με την ποίηση συμβαίνει το ίδιο. Τα ποιήματα που έμειναν μισοτελειωμένα γιατί δεν μπόρεσες να δώσεις τελειωτική μορφή τα θυμάσαι πάντα, αν και πέρασαν πολλά χρόνια ,ενώ τα άλλα που έγραψες τα ΄χεις ξεχάσει. Πολλά ποιήματα του Σολωμού έμειναν μισοτελειωμένα. Νομίζω ότι αυτά δεν θα τα ξέχασε ποτέ ο ποιητής.
Και με τις μέρες μας συμβαίνει το ίδιο: Σ΄ αυτούς που παλέβουν να καταλάβουν το νόημά τους οι μέρες της ζωής τους δεν είναι βαρετές. Εκείνοι που δεν αναζητούν το νόημά τους ξυπνούν το πρωί και φοβούνται μήπως είναι ακόμα μια μέρα να ζήσουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους, που ξεγελούν τον εαυτό τους με την έντονη δραστηριότητα, που φέρονται με τη ζωή σαν να είναι κάτι με το οποίο πρέπει να τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα!
Στο τέταρτο κεφάλαιο του κατά Μάρκον Ευαγγελίου διαβάζουμε αυτά τα λόγια:"Μήτι έρχεται ο λύχνος ίνα υπό το μόδιον τεθή ή υπό την κλίνην; ουχ ίνα επί την λυχνίαν τεθή; Ου γαρ έστι κρυπτόν, ο εάν μη φανερωθή, ουδέ εγένετο απόκρυφον, αλλ΄ίνα έλθη φανερόν."
Οι πιστοί που ακούν το λόγο του Ιησού και τον δέχονται και που εξετάζουν τον εαυτό τους και τη ζωή τους υπό το φως των διδαγμάτων Του, σ΄ αυτούς έχει δοθεί να βλέπουν το πνευματικό νόημα της ζωής. "Υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού. εκείνοις δε τοις έξω εν παραβολαίς τα πάντα γίνεται, ίνα βλέποντες βλέπωσι και μη ιδωσι, και ακούοντες μη ακούωσι και μη συνιώσι, μήποτε επιστρέψωσι και αφεθή αυτοίς τα αμαρτήματα."
11.8.11
Το υπέρτατο κριτήριο , η αγάπη
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Ζήτησα από ένα νέο να μου πει με ποιο κριτήριο εκτιμάει τους ανθρώπους γύρω του, ιδίως αυτούς με τους οποίους θέλει να δημιουργήσει προσωπικές σχέσεις; Δεν ήξερε να μου πει. Οι νέοι δέχονται τη ζωή άκριτα και απερίσκεπτα; αναρωτήθηκα.Δεν έχουν πνευματικά εφόδια. Δεν τους διδάσκουν το Ευαγγέλιο. Δεν έχουν πρότυπο τον Ιησού. Η Εκπαίδευση δεν έχει στόχο να είναι ο άνθρωπος αληθινός, αλλά να έχει αποκτήματα.
Έκανα την ίδια ερώτηση σε έναν ηλικιωμένο. Μου είπε ότι αυτό που ζητάει απ΄ τον άνθρωπο είναι εντιμότητα. Η εντιμότητα είναι καλή στις συναλλαγές,είπα. Θα διάλεγες τους φίλους σου ανάμεσα στους έντιμους ανθρώπους;
Εσύ με ποιο κριτήριο εκτιμάς τους ανθρώπους με τους οποίους θα ήθελες να δημιουργήσεις σχέσεις; με ρώτησε με τη σειρά του. Οπωσδήποτε στις σχέσεις παίζουν ρόλο τα αισθήματα. Δεν δημιουργούνται προσωπικές σχέσεις δίχως αμοιβαία αισθήματα.
Θα μπορούσε κανείς να κάνει την εξής εύλογη ερώτηση: Έχουν όλα τα αισθήματα την ίδια αξία ή υπάρχουν πολυτιμότερα και ευτελέστερα;
Όλα αυτά τα προβλήματα είναι προβλήματα φιλοσοφίας. Αλλά εμένα δεν μου αρέσει να θεωρητικολογώ και στον αναγνώστη οι θεωρίες πάντοτε κουράζουν. Προτιμώ να μαθαίνω από την εμπειρία των άλλων, ακούγοντας τις ιστορίες τους. Όσο πιο απλοί είναι τόσο οι ιστορίες τους είναι πιο ζωντανές, πλούσιες σε εικόνες, μεταφορές, αλληγορίες, παραβολές,παροιμίες...Τους απλούς τους ακούω με μεγαλύτερη προσοχή από ό,τι ακούω τους διανοουμένους.
Στην Ορθοδοξία μαθαίνουμε από την εμπειρία. Η Ορθοδοξία είναι εμπειρική. Γνωρίζουμε καλύτερα αυτό που αγαπάμε. Με το κριτήριο της αγάπης αξία έχει ο πονετικός άνθρωπος. Το πρότυπό μας είναι ο εύσπλαχνος Κύριος Ιησούς.
Αυτός που δεν είναι σπλαχνικός , αυτός που δεν έχει οίκτο, δεν είναι άνθρωπος.Πώς μπορείς να μεταδώσεις με γενικές έννοιες της φιλοσοφίας αυτό το απλό περιστατικό, που ο Κύριος σπλαχνίζεται τους μαθητές Του, όταν τους βλέπει να να μην μπορούν στην τρικυμία να πιάσουν στεριά.
"Και οψίας γενομένης, ήν το πλοίον εν μέσω της θαλάσσης, και αυτός μόνος επί της γης. Και είδεν αυτούς βασανιζομένους εν τω ελαύνειν. ην γάρ ο άνεμος εναντίος αυτοίς. και περί τετάρτην φυλακήν της νυκτός έρχεται προς αυτούς, περιπατών επί της θαλάσσης, και ήθελεν παρελθείν αυτούς. Οι δε ιδόντες αυτόν περιπατούντα επί της θαλάσσης, έδοξαν φάντασμα είναι και ανέκραξαν. Και ευθέως ελάλησεν μετ΄ αυτών και λέγει αυτοίς. Θαρσείτε , εγώ ειμί, μη φοβείσθε. Και ανέβη εις το πλοίον προς αυτούς, και εκόπασεν ο άνεμος. Και λίαν εκ περισσού εν εαυτοίς εξίσταντο και εθαύμαζον. ου γαρ συνήκαν επί τοις άρτοις, ην γαρ αυτών η καρδία πεπωρωμένη. Και διαπεράσαντες ήλθον επί την γην Γεννησαρέτ." (Μάρκ.στ΄,45-53).
Ζήτησα από ένα νέο να μου πει με ποιο κριτήριο εκτιμάει τους ανθρώπους γύρω του, ιδίως αυτούς με τους οποίους θέλει να δημιουργήσει προσωπικές σχέσεις; Δεν ήξερε να μου πει. Οι νέοι δέχονται τη ζωή άκριτα και απερίσκεπτα; αναρωτήθηκα.Δεν έχουν πνευματικά εφόδια. Δεν τους διδάσκουν το Ευαγγέλιο. Δεν έχουν πρότυπο τον Ιησού. Η Εκπαίδευση δεν έχει στόχο να είναι ο άνθρωπος αληθινός, αλλά να έχει αποκτήματα.
Έκανα την ίδια ερώτηση σε έναν ηλικιωμένο. Μου είπε ότι αυτό που ζητάει απ΄ τον άνθρωπο είναι εντιμότητα. Η εντιμότητα είναι καλή στις συναλλαγές,είπα. Θα διάλεγες τους φίλους σου ανάμεσα στους έντιμους ανθρώπους;
Εσύ με ποιο κριτήριο εκτιμάς τους ανθρώπους με τους οποίους θα ήθελες να δημιουργήσεις σχέσεις; με ρώτησε με τη σειρά του. Οπωσδήποτε στις σχέσεις παίζουν ρόλο τα αισθήματα. Δεν δημιουργούνται προσωπικές σχέσεις δίχως αμοιβαία αισθήματα.
Θα μπορούσε κανείς να κάνει την εξής εύλογη ερώτηση: Έχουν όλα τα αισθήματα την ίδια αξία ή υπάρχουν πολυτιμότερα και ευτελέστερα;
Όλα αυτά τα προβλήματα είναι προβλήματα φιλοσοφίας. Αλλά εμένα δεν μου αρέσει να θεωρητικολογώ και στον αναγνώστη οι θεωρίες πάντοτε κουράζουν. Προτιμώ να μαθαίνω από την εμπειρία των άλλων, ακούγοντας τις ιστορίες τους. Όσο πιο απλοί είναι τόσο οι ιστορίες τους είναι πιο ζωντανές, πλούσιες σε εικόνες, μεταφορές, αλληγορίες, παραβολές,παροιμίες...Τους απλούς τους ακούω με μεγαλύτερη προσοχή από ό,τι ακούω τους διανοουμένους.
Στην Ορθοδοξία μαθαίνουμε από την εμπειρία. Η Ορθοδοξία είναι εμπειρική. Γνωρίζουμε καλύτερα αυτό που αγαπάμε. Με το κριτήριο της αγάπης αξία έχει ο πονετικός άνθρωπος. Το πρότυπό μας είναι ο εύσπλαχνος Κύριος Ιησούς.
Αυτός που δεν είναι σπλαχνικός , αυτός που δεν έχει οίκτο, δεν είναι άνθρωπος.Πώς μπορείς να μεταδώσεις με γενικές έννοιες της φιλοσοφίας αυτό το απλό περιστατικό, που ο Κύριος σπλαχνίζεται τους μαθητές Του, όταν τους βλέπει να να μην μπορούν στην τρικυμία να πιάσουν στεριά.
"Και οψίας γενομένης, ήν το πλοίον εν μέσω της θαλάσσης, και αυτός μόνος επί της γης. Και είδεν αυτούς βασανιζομένους εν τω ελαύνειν. ην γάρ ο άνεμος εναντίος αυτοίς. και περί τετάρτην φυλακήν της νυκτός έρχεται προς αυτούς, περιπατών επί της θαλάσσης, και ήθελεν παρελθείν αυτούς. Οι δε ιδόντες αυτόν περιπατούντα επί της θαλάσσης, έδοξαν φάντασμα είναι και ανέκραξαν. Και ευθέως ελάλησεν μετ΄ αυτών και λέγει αυτοίς. Θαρσείτε , εγώ ειμί, μη φοβείσθε. Και ανέβη εις το πλοίον προς αυτούς, και εκόπασεν ο άνεμος. Και λίαν εκ περισσού εν εαυτοίς εξίσταντο και εθαύμαζον. ου γαρ συνήκαν επί τοις άρτοις, ην γαρ αυτών η καρδία πεπωρωμένη. Και διαπεράσαντες ήλθον επί την γην Γεννησαρέτ." (Μάρκ.στ΄,45-53).
Εύσπλαχνε Ιησού, σώσον με!
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Η αγάπη του Θεού δεν είναι καταναγκαστική. Ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου.Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο ελεύθερο και μόνο όταν είναι ελεύθερος μπορεί να είναι ευτυχισμένος.
Ο κόσμος αντιθέτως χρησιμοποιεί χίλιους τρόπους για να δεσμεύει την ελευθερία του ανθρώπου. Ο κόσμος δεν αφήνει ελεύθερο τον άνθρωπο να τον δεχθεί ή να τον απορρίψει. Ο άνθρωπος πρέπει να παλέψει για να αντισταθεί στη γοητεία των ελκυστικών πραγμάτων και να μην παγιδευτεί. Ο κόσμος είναι γεμάτος παγίδες.
Σε όλα τα πρόσωπα που αγάπησα υπήρχε αυτός ο σεβασμός της ελευθερίας μου. Η αγάπη τους δεν δέσμευε την ελευθερία μου ακόμα κι όταν η ελευθερία μου τους λυπούσε και τους γέμιζε ανησυχία για μένα.Όταν γινόμαστε πατέρες νιώθουμε τον πατέρα της παραβολής του ασώτου. Με πόση ανησυχία και λύπη άφησε το γιο του να φύγει από κοντά του! Ανάμεσα στην ελευθερία του γιου του και στη λύπη προτίμησε τη λύπη του.Η αγάπη του από ευσπλαχνία δεν στέρησε την ελευθερία του γιου του.
Η ελευθερία δίνεται με λύπη και ευσπλαχνία. Η αγάπη που κρατάει κάποιον σκλάβο δεν έχει λύπη και ευσπλαχνία.Αν μόνο ελεύθερος μπορείς να είσαι ευτυχισμένος, τί θα ΄θελες να είναι ένας άνθρωπος για να είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου;
Ο Ιησούς σταυρώθηκε για τον άνθρωπο. Δεν μπορώ να το καταλάβω, όπως δεν μπορώ να καταλάβω τον ίδιο το Θεό. Δεν μου αρέσει ο νατουραλισμός στους ναούς όταν δείχνουν τη μορφή του Θεού να σφαδάζει από πόνο στην σταύρωση.Νομίζω ότι η Σταύρωση του Ιησού υπερβαίνει την κατανόησή μας, όπως και η Ανάσταση. Αυτό που καταλαβαίνω και με κάνει να πονώ είναι η λύπη και η ευσπλαχνία του Θεού για τον άνθρωπο!Καθετί που δείχνει λύπη και ευσπλαχνία με γεμίζει συγκίνηση.
Σε κάθε σελίδα των Ευαγγελίων θα συναντήσεις τη λύπη και την Ευσπλαχνία του Ιησού για τον άνθρωπο.Γεμάτος λύπη για κάποια λάθη μου άνοιξα το πρωί το Ευαγγέλιο και διάβασα το έβδομο κεφάλαιο του Μάρκου. Ό,τι και να διαβάσω έχω τη βεβαιότητα ότι ο Κύριος απευθύνεται σε μένα. Παραθέτω την μικρή αυτή περικοπή χωρίς τη μετάφραση. Αν δεν κατέχεις, ευγενικέ αναγνώστη, την κατά γράμμα ερμηνεία ακόμα καλύτερα για σένα. Θα το διαβάσεις σαν ένα ποίημα. Μήπως στο ποίημα σε ευχαριστεί η κατά γράμμα κατανόησή του; Όχι, κάτι άλλο σε ευχαριστεί, το μυστήριο της ποίησης. Μερικές νύξεις στις δικές σου εμπειρίες. Η Γνώση του Ευαγγελίου είναι μυστική, μεταδιδόμενη από εμπειρία σε εμπειρία. Ακόμα κι αν κατέχεις πλήρως την κατά γράμμα ερμηνεία,αν δεν έχεις εμπειρία δεν θα καταλάβεις τίποτε. Ματαιοπονούν οι ζηλωτές των μεταφράσεων.Δεν μπορούν να μπουν στο νόημα των ποιημάτων:
"Τω καιρώ εκείνω, ηνάγκασεν ο Ιησούς τους μαθητάς εμβήναι εις το πλοίον και προάγειν εις το πέραν προς Βηθσαϊδάν, έως αυτός απολύση τον όχλον. και αποταξάμενος αυτοίς, απήλθεν εις το όρος προσεύξασθαι. Και οψίας γενομένης, ήν το πλοίον εν μέσω της θαλάσσης, και αυτός μόνος επί της γης. Και είδεν αυτούς βασανιζομένους εν τω ελαύνειν. ην γάρ ο άνεμος εναντίος αυτοίς. και περί τετάρτην φυλακήν της νυκτός έρχεται προς αυτούς, περιπατών επί της θαλάσσης, και ήθελεν παρελθείν αυτούς. Οι δε ιδόντες αυτόν περιπατούντα επί της θαλάσσης, έδοξαν φάντασμα είναι και ανέκραξαν. Και ευθέως ελάλησεν μετ΄ αυτών και λέγει αυτοίς. Θρσείτε , εγώ ειμί, μη φοβείσθε. Και ανέβη εις το πλοίον προς αυτούς, και εκόπασεν ο άνεμος. Και λίαν εκ περισσού εν εαυτοίς εξίσταντο και εθαύμαζον. ου γαρ συνήκαν επί τοις άρτοις, ην γαρ αυτών η καρδία πεπωρωμένη. Και διαπεράσαντες ήλθον επί την γην Γεννησαρέτ." (Μάρκ.στ΄,45-53).
Εύσπλαχνε, Ιησού, σώσον ημάς!
Η αγάπη του Θεού δεν είναι καταναγκαστική. Ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου.Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο ελεύθερο και μόνο όταν είναι ελεύθερος μπορεί να είναι ευτυχισμένος.
Ο κόσμος αντιθέτως χρησιμοποιεί χίλιους τρόπους για να δεσμεύει την ελευθερία του ανθρώπου. Ο κόσμος δεν αφήνει ελεύθερο τον άνθρωπο να τον δεχθεί ή να τον απορρίψει. Ο άνθρωπος πρέπει να παλέψει για να αντισταθεί στη γοητεία των ελκυστικών πραγμάτων και να μην παγιδευτεί. Ο κόσμος είναι γεμάτος παγίδες.
Σε όλα τα πρόσωπα που αγάπησα υπήρχε αυτός ο σεβασμός της ελευθερίας μου. Η αγάπη τους δεν δέσμευε την ελευθερία μου ακόμα κι όταν η ελευθερία μου τους λυπούσε και τους γέμιζε ανησυχία για μένα.Όταν γινόμαστε πατέρες νιώθουμε τον πατέρα της παραβολής του ασώτου. Με πόση ανησυχία και λύπη άφησε το γιο του να φύγει από κοντά του! Ανάμεσα στην ελευθερία του γιου του και στη λύπη προτίμησε τη λύπη του.Η αγάπη του από ευσπλαχνία δεν στέρησε την ελευθερία του γιου του.
Η ελευθερία δίνεται με λύπη και ευσπλαχνία. Η αγάπη που κρατάει κάποιον σκλάβο δεν έχει λύπη και ευσπλαχνία.Αν μόνο ελεύθερος μπορείς να είσαι ευτυχισμένος, τί θα ΄θελες να είναι ένας άνθρωπος για να είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου;
Ο Ιησούς σταυρώθηκε για τον άνθρωπο. Δεν μπορώ να το καταλάβω, όπως δεν μπορώ να καταλάβω τον ίδιο το Θεό. Δεν μου αρέσει ο νατουραλισμός στους ναούς όταν δείχνουν τη μορφή του Θεού να σφαδάζει από πόνο στην σταύρωση.Νομίζω ότι η Σταύρωση του Ιησού υπερβαίνει την κατανόησή μας, όπως και η Ανάσταση. Αυτό που καταλαβαίνω και με κάνει να πονώ είναι η λύπη και η ευσπλαχνία του Θεού για τον άνθρωπο!Καθετί που δείχνει λύπη και ευσπλαχνία με γεμίζει συγκίνηση.
Σε κάθε σελίδα των Ευαγγελίων θα συναντήσεις τη λύπη και την Ευσπλαχνία του Ιησού για τον άνθρωπο.Γεμάτος λύπη για κάποια λάθη μου άνοιξα το πρωί το Ευαγγέλιο και διάβασα το έβδομο κεφάλαιο του Μάρκου. Ό,τι και να διαβάσω έχω τη βεβαιότητα ότι ο Κύριος απευθύνεται σε μένα. Παραθέτω την μικρή αυτή περικοπή χωρίς τη μετάφραση. Αν δεν κατέχεις, ευγενικέ αναγνώστη, την κατά γράμμα ερμηνεία ακόμα καλύτερα για σένα. Θα το διαβάσεις σαν ένα ποίημα. Μήπως στο ποίημα σε ευχαριστεί η κατά γράμμα κατανόησή του; Όχι, κάτι άλλο σε ευχαριστεί, το μυστήριο της ποίησης. Μερικές νύξεις στις δικές σου εμπειρίες. Η Γνώση του Ευαγγελίου είναι μυστική, μεταδιδόμενη από εμπειρία σε εμπειρία. Ακόμα κι αν κατέχεις πλήρως την κατά γράμμα ερμηνεία,αν δεν έχεις εμπειρία δεν θα καταλάβεις τίποτε. Ματαιοπονούν οι ζηλωτές των μεταφράσεων.Δεν μπορούν να μπουν στο νόημα των ποιημάτων:
"Τω καιρώ εκείνω, ηνάγκασεν ο Ιησούς τους μαθητάς εμβήναι εις το πλοίον και προάγειν εις το πέραν προς Βηθσαϊδάν, έως αυτός απολύση τον όχλον. και αποταξάμενος αυτοίς, απήλθεν εις το όρος προσεύξασθαι. Και οψίας γενομένης, ήν το πλοίον εν μέσω της θαλάσσης, και αυτός μόνος επί της γης. Και είδεν αυτούς βασανιζομένους εν τω ελαύνειν. ην γάρ ο άνεμος εναντίος αυτοίς. και περί τετάρτην φυλακήν της νυκτός έρχεται προς αυτούς, περιπατών επί της θαλάσσης, και ήθελεν παρελθείν αυτούς. Οι δε ιδόντες αυτόν περιπατούντα επί της θαλάσσης, έδοξαν φάντασμα είναι και ανέκραξαν. Και ευθέως ελάλησεν μετ΄ αυτών και λέγει αυτοίς. Θρσείτε , εγώ ειμί, μη φοβείσθε. Και ανέβη εις το πλοίον προς αυτούς, και εκόπασεν ο άνεμος. Και λίαν εκ περισσού εν εαυτοίς εξίσταντο και εθαύμαζον. ου γαρ συνήκαν επί τοις άρτοις, ην γαρ αυτών η καρδία πεπωρωμένη. Και διαπεράσαντες ήλθον επί την γην Γεννησαρέτ." (Μάρκ.στ΄,45-53).
Εύσπλαχνε, Ιησού, σώσον ημάς!
10.8.11
Παιδεία. Καλό χειμώνα...
Πηγή, Προσλαλιά
http://proslalia.blogspot.com/2011/08/blog-post_1447.html
Παιδεία. Καλό χειμώνα...
Οι διευθυντές τελικά βγήκαν.
Τι κι αν χρειάστηκαν πάνω από 10 εγκύκλιοι.
Τι κι αν οι συνεντεύξεις ήταν πάλι "αντικειμενικές" όπως πάντα.
Ότι ήταν να γίνει έγινε.
Διευθυντές μπήκαν αυτοί που έπρεπε.
Η Διαμαντοπούλου ξόρκισε το κακό μιας και "άστραψε" και "βρόντησε" και οι κακοί υπηρεσιακοί μπήκαν στη θέση τους.
Η αντίσταση με παρακλήσεις για διαφάνεια από συνδικαλιστές και site του χώρου για τα μάτια του κόσμου.
Τελικά ave Anna από όλους, γιατί έχουμε και... μέλλον (συνδικαλιστές και site).
Και...
Διευθυντές με νέα καθήκοντα που δεν τα ξέρουν ακόμη.
Διευθύνσεις, γραφεία με αρμοδιότητες... εν καιρώ.
Βιβλία; Ούτε χαρτί.
Εκπαιδευτικοί; Θα δούμε.
Αναλυτικά προγράμματα; Τι δουλειά έχει μ' αυτά το Π.Ι.
Επιτροπές; Ας ειν' καλά το Κολέγιο.
Καλό καλοκαίρι. Για το Σεπτέμβρη έχει ο Θεός.
http://proslalia.blogspot.com/2011/08/blog-post_1447.html
Παιδεία. Καλό χειμώνα...
Οι διευθυντές τελικά βγήκαν.
Τι κι αν χρειάστηκαν πάνω από 10 εγκύκλιοι.
Τι κι αν οι συνεντεύξεις ήταν πάλι "αντικειμενικές" όπως πάντα.
Ότι ήταν να γίνει έγινε.
Διευθυντές μπήκαν αυτοί που έπρεπε.
Η Διαμαντοπούλου ξόρκισε το κακό μιας και "άστραψε" και "βρόντησε" και οι κακοί υπηρεσιακοί μπήκαν στη θέση τους.
Η αντίσταση με παρακλήσεις για διαφάνεια από συνδικαλιστές και site του χώρου για τα μάτια του κόσμου.
Τελικά ave Anna από όλους, γιατί έχουμε και... μέλλον (συνδικαλιστές και site).
Και...
Διευθυντές με νέα καθήκοντα που δεν τα ξέρουν ακόμη.
Διευθύνσεις, γραφεία με αρμοδιότητες... εν καιρώ.
Βιβλία; Ούτε χαρτί.
Εκπαιδευτικοί; Θα δούμε.
Αναλυτικά προγράμματα; Τι δουλειά έχει μ' αυτά το Π.Ι.
Επιτροπές; Ας ειν' καλά το Κολέγιο.
Καλό καλοκαίρι. Για το Σεπτέμβρη έχει ο Θεός.
Δεν κυνηγάμε πράγματα
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
"Το σάββατον δια τον άνθρωπον εγένετο, ουχ ο άνθρωπος δια το σάββατον.ώστε κύριος εστί ο υιός του ανθρώπου και του σαββάτου" (Μαρκ.β΄,23'γ΄,2)
(Το σάββατο έγινε για τον άνθρωπο, όχι ο άνθρωπος για το σάββατο. Ώστε ο Υιός του Ανθρώπου εξουσιάζει και το σάββατο.)
Δεν κυνηγάμε πράγματα.Ό,τι μας δίνει ο Θεός το δεχόμαστε με ευγνωμοσύνη. Ο Άλαν Γουάτς είναι αυτός που συνέβαλε ίσως πιο πολύ από όλους στη διάδοση του διαλογισμού στην Αμερική. Σ΄ ένα βιβλίο του γράφει "γιατί να ζητάμε απ΄ το Θεό πράγματα που ξέρει ότι έχομε ανάγκη;". Για την ίδια ιδέα ο Αϊστάϊν έγραψε το βιβλίο με τον τίτλο "Να μη λές στο Θεό τί νά κάνει".Οι Ανατολικές θρησκείες από τις οποίες επηρεάστηκαν κι οι δυο είναι δαιμονικές θρησκείες. Χρησιμοποιούν τη μαγεία ως μέθοδο αυτοτελείωσης και αυτοθέωσης.
Στις μέρες μας ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι κλείνονται στον εαυτό τους. Μονολογούν ακόμα κι όταν βρίσκονται μαζί με άλλους.Αντιλαμβάνονται ότι το ουσιώδες δεν είναι να κυνηγάς πράγματα. Αυτό λέει το τραγούδι που ακούγεται στην αριστουργηματική ταινία του Ακίρα Κουροσάβα με τίτλο "Ουζαλά Ντερσού",στην οποία ο ιδιοφυής σκηνοθέτης εξυμνεί τη φιλία:
"Στα νησιά ο κυνηγός
όλη μέρα κυνηγάει.
Ευτυχία δεν έχει
και τον εαυτό του βρίζει.
Τί να κάνει;
Πώς να ζει και να υπηρετεί;
Να μην ξεχάσει να είναι εύθυμος."
Στους δέκα ανθρώπους που συναντώ την ημέρα και ανταλλάσσουμε μερικές κουβέντες και οι δέκα μιλούν για επαφή, για επικοινωνία. Μια φορά ερχόταν απέναντί μου ένας νεαρός, που έδειχνε με το παρουσιαστικό του,πως το τελευταίο πράγμα που τον ενδιέφερε ήταν η ώρα. Οπωσδήποτε δεν ήταν "μπίζνεσμαν". Όταν πλησιάσαμε ο ένας τον άλλον, ο νεαρός με ρώτησε με σεβασμό:"Τί ώρα είναι, πάτερ;"
Χθες το πρωί στο καφενείο δεν μιλούσε κανείς, ώσπου ήρθε κάποιο παιδί και κόλλησε ένα αγγελτήριο κηδείας στον απέναντι στύλο της ΔΕΗ. "Ποιον κόλλησαν; Ποιον κόλλησαν;ρώτησαν όλοι με ενδιαφέρον. Κάποιος πήγε και διάβασε. Ήταν άγνωστος σε όλους. Ηλικία, 77 ετών. "Καλά είναι" , είπε κάποιος που καθόταν στο διπλανό τραπέζι. "Εμείς πεθαίνουμε κάθε μέρα."
Δεν κυνηγάμε πράγματα αλλά την ένωση της υπάρξεώς μας καθολοκληρίαν με το Θεό,την αγαθή μερίδα, η οποία δεν θα αφαιρεθεί από μας, ούτε και με το θάνατο.
"Το σάββατον δια τον άνθρωπον εγένετο, ουχ ο άνθρωπος δια το σάββατον.ώστε κύριος εστί ο υιός του ανθρώπου και του σαββάτου" (Μαρκ.β΄,23'γ΄,2)
(Το σάββατο έγινε για τον άνθρωπο, όχι ο άνθρωπος για το σάββατο. Ώστε ο Υιός του Ανθρώπου εξουσιάζει και το σάββατο.)
Δεν κυνηγάμε πράγματα.Ό,τι μας δίνει ο Θεός το δεχόμαστε με ευγνωμοσύνη. Ο Άλαν Γουάτς είναι αυτός που συνέβαλε ίσως πιο πολύ από όλους στη διάδοση του διαλογισμού στην Αμερική. Σ΄ ένα βιβλίο του γράφει "γιατί να ζητάμε απ΄ το Θεό πράγματα που ξέρει ότι έχομε ανάγκη;". Για την ίδια ιδέα ο Αϊστάϊν έγραψε το βιβλίο με τον τίτλο "Να μη λές στο Θεό τί νά κάνει".Οι Ανατολικές θρησκείες από τις οποίες επηρεάστηκαν κι οι δυο είναι δαιμονικές θρησκείες. Χρησιμοποιούν τη μαγεία ως μέθοδο αυτοτελείωσης και αυτοθέωσης.
Στις μέρες μας ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι κλείνονται στον εαυτό τους. Μονολογούν ακόμα κι όταν βρίσκονται μαζί με άλλους.Αντιλαμβάνονται ότι το ουσιώδες δεν είναι να κυνηγάς πράγματα. Αυτό λέει το τραγούδι που ακούγεται στην αριστουργηματική ταινία του Ακίρα Κουροσάβα με τίτλο "Ουζαλά Ντερσού",στην οποία ο ιδιοφυής σκηνοθέτης εξυμνεί τη φιλία:
"Στα νησιά ο κυνηγός
όλη μέρα κυνηγάει.
Ευτυχία δεν έχει
και τον εαυτό του βρίζει.
Τί να κάνει;
Πώς να ζει και να υπηρετεί;
Να μην ξεχάσει να είναι εύθυμος."
Στους δέκα ανθρώπους που συναντώ την ημέρα και ανταλλάσσουμε μερικές κουβέντες και οι δέκα μιλούν για επαφή, για επικοινωνία. Μια φορά ερχόταν απέναντί μου ένας νεαρός, που έδειχνε με το παρουσιαστικό του,πως το τελευταίο πράγμα που τον ενδιέφερε ήταν η ώρα. Οπωσδήποτε δεν ήταν "μπίζνεσμαν". Όταν πλησιάσαμε ο ένας τον άλλον, ο νεαρός με ρώτησε με σεβασμό:"Τί ώρα είναι, πάτερ;"
Χθες το πρωί στο καφενείο δεν μιλούσε κανείς, ώσπου ήρθε κάποιο παιδί και κόλλησε ένα αγγελτήριο κηδείας στον απέναντι στύλο της ΔΕΗ. "Ποιον κόλλησαν; Ποιον κόλλησαν;ρώτησαν όλοι με ενδιαφέρον. Κάποιος πήγε και διάβασε. Ήταν άγνωστος σε όλους. Ηλικία, 77 ετών. "Καλά είναι" , είπε κάποιος που καθόταν στο διπλανό τραπέζι. "Εμείς πεθαίνουμε κάθε μέρα."
Δεν κυνηγάμε πράγματα αλλά την ένωση της υπάρξεώς μας καθολοκληρίαν με το Θεό,την αγαθή μερίδα, η οποία δεν θα αφαιρεθεί από μας, ούτε και με το θάνατο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)