Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Είναι η χρησιμότητα στοιχείο απαραίτητο για το έργο της πίστεως; Τα έργα που χωρίς αυτά η πίστη είναι νεκρή, δεν κρίνονται εκ του αποτελέσματος, δηλαδή από τη χρησιμότητα , αλλά από την θέληση.
Έργο που κάνει την πίστη ζωντανή, είναι ακόμα και η προσπάθεια, που δεν είχε κανένα αποτέλεσμα ή ακόμα και κάτι που δεν έχει καμία χρησιμότητα, όπως είναι η θυσία του Αβραάμ ή η προσευχή.
Αυτό που έχει σημασία για το έργο της πίστεως είναι η θέληση. Ο Θεός κρίνει την προαίρεση. Αυτό σημαίνουν τα λόγια της Γραφής ότι στον Αβραάμ «η πίστις ελογίσθη εις δικαιοσύνην».
21.5.19
Η χαρά του μόνου
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Μ’ αρέσει να περπατώ μόνος. Όταν έχω παρέα, ο νους μου είναι στην παρέα. Ακόμα και στα βουνά ανέβαινα μόνος. Ή την παρέα θα χαρείς ή τη φύση. Μόνος επάνω στα βουνά, νιώθεις έναν ιερό τρόμο, που δεν μπορείς πουθενά αλλού να τον νιώσεις. Ιδίως αν βρεθείς με μπόρα και δεις πώς συγκρούονται τα σύννεφα θα νιώσεις δέος. Στα χωριά μας αυτό το δέος το λέγαμε «ποιος είδε το Θεό και δε φοβήθηκε». Ακόμα και τους ανθρώπους τους αγαπάς πιο πολύ, γιατί γίνεσαι ταπεινός, βλέποντας ότι έχεις ανάγκη από τους άλλους. Κανείς δεν μπορεί μόνος του να ζήσει. Στα βουνά όταν συναντούσες άνθρωπο, τον έβλεπες σαν το Θεό. Αν πάθαινες κάτι, αυτός θα σε βοηθούσε. Έτσι νιώθουν πριν την επιδρομή αλλοφύλων.
Μ’ αρέσει να περπατώ μόνος. Όταν έχω παρέα, ο νους μου είναι στην παρέα. Ακόμα και στα βουνά ανέβαινα μόνος. Ή την παρέα θα χαρείς ή τη φύση. Μόνος επάνω στα βουνά, νιώθεις έναν ιερό τρόμο, που δεν μπορείς πουθενά αλλού να τον νιώσεις. Ιδίως αν βρεθείς με μπόρα και δεις πώς συγκρούονται τα σύννεφα θα νιώσεις δέος. Στα χωριά μας αυτό το δέος το λέγαμε «ποιος είδε το Θεό και δε φοβήθηκε». Ακόμα και τους ανθρώπους τους αγαπάς πιο πολύ, γιατί γίνεσαι ταπεινός, βλέποντας ότι έχεις ανάγκη από τους άλλους. Κανείς δεν μπορεί μόνος του να ζήσει. Στα βουνά όταν συναντούσες άνθρωπο, τον έβλεπες σαν το Θεό. Αν πάθαινες κάτι, αυτός θα σε βοηθούσε. Έτσι νιώθουν πριν την επιδρομή αλλοφύλων.
14.5.19
Απολύτρωση
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Η ανθρώπινη θέληση είναι εκ φύσεως αγνή και καθαρή. Όλα τα ακάθαρτα στοιχεία , δηλαδή τα πάθη, που προσκολλήθηκαν στον άνθρωπο, είναι ξένα προς τον αληθινό εαυτό του. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο καλόν.
Ο Ιησούς προτρέπει τους μαθητές του να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Τους λέει ότι μπορούν από μόνοι τους να γνωρίζουν ότι δεν απέχουν από τη βασιλεία του Θεού, όπως γνωρίζουν από τα δέντρα ότι εγγίζει το θέρος. «Ανακύψατε και επάρατε τας κεφαλάς υμών, διότι εγγίζει η απολύτρωσις υμών». ( Κοιτάξτε ψηλά και αναθαρρείστε, γιατί πλησιάζει η ώρα του λυτρωμού σας).
Ο Ιησούς είναι βασιλεύς δικαιοσύνης και ειρήνης. Πότε άραγε είμαστε κοντά στη βασιλεία του Θεού; Πότε μπορούμε από μόνοι μας να ξέρουμε ότι είμαστε κοντά στην απελευθέρωση από τα πάθη;; Μπορούμε από μόνοι μας να ξέρουμε, αν έχουμε την ελπίδα μας στο Θεό. Αυτή μας η ελπίδα μας ασφαλίζει και μας βεβαιώνει σαν άγκυρα.
Η βασιλεία του Θεού είναι αιώνιος. Δεν έχει χρονικά και τοπικά όρια, όπως όλα τα φαινόμενα αυτού του κόσμου, τα οποία έρχονται και παρέρχονται. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι». (Ο ουρανός και η γη θα πάψουν να υπάρχουν, τα λόγια μου ποτέ).
Η ανθρώπινη θέληση είναι εκ φύσεως αγνή και καθαρή. Όλα τα ακάθαρτα στοιχεία , δηλαδή τα πάθη, που προσκολλήθηκαν στον άνθρωπο, είναι ξένα προς τον αληθινό εαυτό του. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο καλόν.
Ο Ιησούς προτρέπει τους μαθητές του να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Τους λέει ότι μπορούν από μόνοι τους να γνωρίζουν ότι δεν απέχουν από τη βασιλεία του Θεού, όπως γνωρίζουν από τα δέντρα ότι εγγίζει το θέρος. «Ανακύψατε και επάρατε τας κεφαλάς υμών, διότι εγγίζει η απολύτρωσις υμών». ( Κοιτάξτε ψηλά και αναθαρρείστε, γιατί πλησιάζει η ώρα του λυτρωμού σας).
Ο Ιησούς είναι βασιλεύς δικαιοσύνης και ειρήνης. Πότε άραγε είμαστε κοντά στη βασιλεία του Θεού; Πότε μπορούμε από μόνοι μας να ξέρουμε ότι είμαστε κοντά στην απελευθέρωση από τα πάθη;; Μπορούμε από μόνοι μας να ξέρουμε, αν έχουμε την ελπίδα μας στο Θεό. Αυτή μας η ελπίδα μας ασφαλίζει και μας βεβαιώνει σαν άγκυρα.
Η βασιλεία του Θεού είναι αιώνιος. Δεν έχει χρονικά και τοπικά όρια, όπως όλα τα φαινόμενα αυτού του κόσμου, τα οποία έρχονται και παρέρχονται. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι». (Ο ουρανός και η γη θα πάψουν να υπάρχουν, τα λόγια μου ποτέ).
10.5.19
Συνάγων μετά του Ιησού
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Κάθε φορά που αναρωτιέμαι, ποιός είμαι, έρχονται στο νου μου διάφορες απαντήσεις, ως προς το ποιός θα 'θελα να είμαι.
Η απάντηση που ήρθε σήμερα είναι ότι θά 'θελα να είμαι ο "συνάγων μετά του Ιησού".
Είναι γιατί διάβασα στο Ευαγγέλιο τα λόγια του Ιησού "Ο μη ων μετ' εμού, κατ' εμού εστί και ο μη συνάγων μετ' εμού σκορπίζει".
moschoblog.blogspot.com
Κάθε φορά που αναρωτιέμαι, ποιός είμαι, έρχονται στο νου μου διάφορες απαντήσεις, ως προς το ποιός θα 'θελα να είμαι.
Η απάντηση που ήρθε σήμερα είναι ότι θά 'θελα να είμαι ο "συνάγων μετά του Ιησού".
Είναι γιατί διάβασα στο Ευαγγέλιο τα λόγια του Ιησού "Ο μη ων μετ' εμού, κατ' εμού εστί και ο μη συνάγων μετ' εμού σκορπίζει".
moschoblog.blogspot.com
9.5.19
Οι αρχαίες έρημοι !
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ο δαιμονισμένος στη χώρα της αρχαίας Δεκαπόλεως, (αρχαίες ελληνικές πόλεις) τον οποίο θεράπευσε ο Ιησούς, δεν είχε κατοικία και έμενε στα μνήματα. "ηλαύνετο υπό του δαίμονος εις τας ερήμους".
Αναρωτιέμαι με τί αντικατέστησε τίς αρχαίες ερήμους ο σύγχρονος κόσμος !
Ο δαιμονισμένος στη χώρα της αρχαίας Δεκαπόλεως, (αρχαίες ελληνικές πόλεις) τον οποίο θεράπευσε ο Ιησούς, δεν είχε κατοικία και έμενε στα μνήματα. "ηλαύνετο υπό του δαίμονος εις τας ερήμους".
Αναρωτιέμαι με τί αντικατέστησε τίς αρχαίες ερήμους ο σύγχρονος κόσμος !
4.5.19
Το άγχος της επιβίωσης
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Οι όσιοι εικονίζονται με την παλάμη του χεριού τους υψωμένη εις ένδειξιν μη επιθυμίας. Αναρωτιόμουν, μπορεί να ζεί κανείς χωρίς να επιθυμεί; Και βέβαια μπορεί. Σκεφθείτε πόσα πράγματα επιθυμήσαμε, αν και μπορούσαμε να ζήσουμε και χωρίς αυτά. Απόδειξη, πόσο γρήγορα επιστρέφουμε από τις επιθυμίες στην κατάσταση της μη επιθυμίας. Τα παιδιά μόλις αποκτήσουν αυτό που επιθυμούν, δεν το θέλουν πια.
Τα παιδιά χαίρονται με το παραμικρό. Παίζουν, γελάνε, χορεύουν, τραγουδούν. Οι μεγάλοι καταβάλλονται από την μέριμνα και την φροντίδα. Τίποτε δεν είναι πιο φθοροποιό από την μέριμνα και την φροντίδα, από αυτό που στη κοινή διάλεκτο ονομάζουμε «στενοχώρια».
Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς τη στενοχώρια. Αν δεν στενοχωρούμαστε και μάλιστα με το παραμικρό, δε σημαίνει ότι δεν προσέχουμε και δεν μας ενδιαφέρει τίποτε. Δεν είναι η στενοχώρια ένδειξη «μυαλού». Δεν είμαστε «άμυαλοι», αν δεν στενοχωρούμαστε. Όταν είναι π.χ. να διασχίσουμε έναν δρόμο, προσέχουμε να το κάνουμε χωρίς κίνδυνο. Δε σημαίνει ότι στενοχωρούμαστε. Άλλο είναι η προσοχή και το ενδιαφέρον και άλλο είναι η στενοχώρια.
Ο Κύριος λέει να μην μεριμνάμε, όπως δεν μεριμνούν τα πουλιά για το τι θα φάνε και πώς θα ντυθούν. Κι όμως όλη τη μέρα τα πουλιά αναζητούν την τροφή τους, αλλά χωρίς μέριμνα και φροντίδα. Ο Κύριος λέει να αφήσουμε την μέριμνα στο Θεό. Ο Θεός φροντίζει για τα πουλιά. Πόσο μάλλον φροντίζει για μας.
Αυτό κάνουν τα παιδιά. Ξέρουν ότι φροντιζει ο πατέρας τους και γι΄αυτό παίζουν και γελούν αμέριμνα. Βέβαια με τον σημερινό τρόπο ζωής, ακόμα και από τα παιδιά αφαιρείται η εμπιστοσύνη στους γονείς τους , για να υποδουλωθούν από την παιδική τους ηλικία ακόμα στο άγχος της επιβίωσης.
Οι όσιοι εικονίζονται με την παλάμη του χεριού τους υψωμένη εις ένδειξιν μη επιθυμίας. Αναρωτιόμουν, μπορεί να ζεί κανείς χωρίς να επιθυμεί; Και βέβαια μπορεί. Σκεφθείτε πόσα πράγματα επιθυμήσαμε, αν και μπορούσαμε να ζήσουμε και χωρίς αυτά. Απόδειξη, πόσο γρήγορα επιστρέφουμε από τις επιθυμίες στην κατάσταση της μη επιθυμίας. Τα παιδιά μόλις αποκτήσουν αυτό που επιθυμούν, δεν το θέλουν πια.
Τα παιδιά χαίρονται με το παραμικρό. Παίζουν, γελάνε, χορεύουν, τραγουδούν. Οι μεγάλοι καταβάλλονται από την μέριμνα και την φροντίδα. Τίποτε δεν είναι πιο φθοροποιό από την μέριμνα και την φροντίδα, από αυτό που στη κοινή διάλεκτο ονομάζουμε «στενοχώρια».
Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς τη στενοχώρια. Αν δεν στενοχωρούμαστε και μάλιστα με το παραμικρό, δε σημαίνει ότι δεν προσέχουμε και δεν μας ενδιαφέρει τίποτε. Δεν είναι η στενοχώρια ένδειξη «μυαλού». Δεν είμαστε «άμυαλοι», αν δεν στενοχωρούμαστε. Όταν είναι π.χ. να διασχίσουμε έναν δρόμο, προσέχουμε να το κάνουμε χωρίς κίνδυνο. Δε σημαίνει ότι στενοχωρούμαστε. Άλλο είναι η προσοχή και το ενδιαφέρον και άλλο είναι η στενοχώρια.
Ο Κύριος λέει να μην μεριμνάμε, όπως δεν μεριμνούν τα πουλιά για το τι θα φάνε και πώς θα ντυθούν. Κι όμως όλη τη μέρα τα πουλιά αναζητούν την τροφή τους, αλλά χωρίς μέριμνα και φροντίδα. Ο Κύριος λέει να αφήσουμε την μέριμνα στο Θεό. Ο Θεός φροντίζει για τα πουλιά. Πόσο μάλλον φροντίζει για μας.
Αυτό κάνουν τα παιδιά. Ξέρουν ότι φροντιζει ο πατέρας τους και γι΄αυτό παίζουν και γελούν αμέριμνα. Βέβαια με τον σημερινό τρόπο ζωής, ακόμα και από τα παιδιά αφαιρείται η εμπιστοσύνη στους γονείς τους , για να υποδουλωθούν από την παιδική τους ηλικία ακόμα στο άγχος της επιβίωσης.
3.5.19
Η έννοια της απλότητος της νοεράς προσευχής
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ήταν φτωχοί, αλλά ήταν χαρούμενοι και είχαν πλούτο την απλότητά τους , γράφει ο Απόστολος Παύλος για τις εκκλησίες της Μακεδονίας.
Για την έννοια της απλότητας αυτών που προσεύχονται αδιαλείπτως (νοερά προσευχή) , διάβασα στη Φιλοκαλία τα εξής:
«Απλότητι δε μάλλον και ταπεινώσει Θεός εμφανίζεται, φησίν ο της Κλίμακος και ου κόποις ή καταργουμένη σοφία. Αποστρέφεται δε μάλλον ταύτην ο Θεός, εάν ουκ έχη ταπείνωσιν. (…) η πνευματική γνώσις χάρισμά εστι, η δε του λόγου επιστήμη, μάθημα εστιν ανθρώπων, ώσπερ τα λοιπά μαθήματα του κόσμου τούτου, και ου συμβάλλεταί τισι προς σωτηρίας ψυχής»
(Με την απλότητα μάλλον και την ταπείνωση Θεός εμφανίζεται, λέει ο Άγιος Γρηγόριος της Κλίμακος, και όχι με κόπους και με σοφία που καταργείται. Την αποστρέφεται ο Θεός τη σοφία αυτή, αν δεν έχει ταπείνωση (…) Η πνευματική γνώση είναι χάρισμα, η δε επιστήμη, είναι μάθημα ανθρώπινο, όπως όλα τα λοιπά μαθήματα του κόσμου τούτου και δεν συμβάλλει στη σωτηρία της ψυχής κάποιου.)
«‘Άλλο πρόσωπον δείκνυσι η Γραφή τοις λοιποίς ανθρώποις, και άλλο δείκνυσι τω αφορίσαντι εαυτόν εις το αδιαλείπτως προσεύχεσθαι, ήτοι το έχειν την του Θεού έννοιαν, αντί αναπνοής, εν πάσι. Καν κατά κόσμον ιδιώτης ή και αμαθής τα των ανθρώπων μαθήματα, ως φησιν ο Μέγας Βασίλειος.» (‘Όσιος Πέτρος Δαμασκηνός Φιλ.Γ’ σ.68)
(Άλλο πρόσωπο δείχνει η Γραφή στους λοιπούς ανθρώπους και άλλο δείχνει σ’ αυτόν που όρισε τον εαυτόν του στο αδειαλείπτως προσεύχεσθαι, δηλαδή στο να έχει πιο συχνή την έννοια του Θεού από ό,τι έχει την αναπνοή του, σε κάθε περίσταση. Ακόμα κι αν είναι αγράμματος και δεν κατέχει τις γνώσεις που διδάσκει το σχολείο, λέει ο Μέγας Βασίλειος.) Απόδοση Μ.Λ.
Ήταν φτωχοί, αλλά ήταν χαρούμενοι και είχαν πλούτο την απλότητά τους , γράφει ο Απόστολος Παύλος για τις εκκλησίες της Μακεδονίας.
Για την έννοια της απλότητας αυτών που προσεύχονται αδιαλείπτως (νοερά προσευχή) , διάβασα στη Φιλοκαλία τα εξής:
«Απλότητι δε μάλλον και ταπεινώσει Θεός εμφανίζεται, φησίν ο της Κλίμακος και ου κόποις ή καταργουμένη σοφία. Αποστρέφεται δε μάλλον ταύτην ο Θεός, εάν ουκ έχη ταπείνωσιν. (…) η πνευματική γνώσις χάρισμά εστι, η δε του λόγου επιστήμη, μάθημα εστιν ανθρώπων, ώσπερ τα λοιπά μαθήματα του κόσμου τούτου, και ου συμβάλλεταί τισι προς σωτηρίας ψυχής»
(Με την απλότητα μάλλον και την ταπείνωση Θεός εμφανίζεται, λέει ο Άγιος Γρηγόριος της Κλίμακος, και όχι με κόπους και με σοφία που καταργείται. Την αποστρέφεται ο Θεός τη σοφία αυτή, αν δεν έχει ταπείνωση (…) Η πνευματική γνώση είναι χάρισμα, η δε επιστήμη, είναι μάθημα ανθρώπινο, όπως όλα τα λοιπά μαθήματα του κόσμου τούτου και δεν συμβάλλει στη σωτηρία της ψυχής κάποιου.)
«‘Άλλο πρόσωπον δείκνυσι η Γραφή τοις λοιποίς ανθρώποις, και άλλο δείκνυσι τω αφορίσαντι εαυτόν εις το αδιαλείπτως προσεύχεσθαι, ήτοι το έχειν την του Θεού έννοιαν, αντί αναπνοής, εν πάσι. Καν κατά κόσμον ιδιώτης ή και αμαθής τα των ανθρώπων μαθήματα, ως φησιν ο Μέγας Βασίλειος.» (‘Όσιος Πέτρος Δαμασκηνός Φιλ.Γ’ σ.68)
(Άλλο πρόσωπο δείχνει η Γραφή στους λοιπούς ανθρώπους και άλλο δείχνει σ’ αυτόν που όρισε τον εαυτόν του στο αδειαλείπτως προσεύχεσθαι, δηλαδή στο να έχει πιο συχνή την έννοια του Θεού από ό,τι έχει την αναπνοή του, σε κάθε περίσταση. Ακόμα κι αν είναι αγράμματος και δεν κατέχει τις γνώσεις που διδάσκει το σχολείο, λέει ο Μέγας Βασίλειος.) Απόδοση Μ.Λ.
1.5.19
ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΗ !
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Η αληθινή έννοια της εξιδανίκευσης δεν είναι να θεωρούμε ωραίο αυτό που δεν είναι πραγματικά ωραίο! Το αντίθετο: εξιδανίκευση είναι όταν κάνουμε σωστή διάκριση, ανάμεσα στο πραγματικά ωραίο και στο ψεύτικο και φανταστικό.
'Οταν μας κάνει η ανάγκη καταλαβαίνουμε πόσο σπουδαίο είναι να ξέρουμε να διακρίνουμε τα υγιή και δυνατά στοιχεία της ζωής από τα ασθενικά και ανίσχυρα.
Όσοι από μας προτιμούν την αισθητική αποτίμηση της ζωής, κατανοούν ότι είναι ανάγκη στον τομέα που υπηρετούν και στη ζωή τους γενικά, να εξιδανικεύουν τα πράγματα. Να κάνουν ακριβώς αυτό: να διακρίνουν τα υγιή και δυνατά στοιχεία της ζωής από τα ασθενικά κι αυτά που άγονται προς θάνατον.
Οι παλιοί φωτογράφοι όταν ήθελαν να φωτογραφίσουν ένα θέμα, χρησιμοποιούσαν τη λέξη "αποθανατίζω". Σημαίνει ότι επέλεγαν μόνο τα στοιχεία εκείνα, που άξιζε να μείνουν και τα άλλα τα αφαιρούσαν. Αυτό εννοεί ο Άντον Τσέχωβ όταν λέει, πως το γράψιμο είναι σβήσιμο!
Με αυτό το πνεύμα αυτό νομίζω ότι καταλαβαίνω τί εννοεί ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς του Γαλάτες: Παραθέτω μερικές γραμμές από το Δ΄Κεφάλαιο:
"Αλλά τότε μεν ουκ ειδότες Θεόν εδουλεύσατε τοις μη φύσει ούσι θεοίς. νυν δε γνόντες Θεόν, μάλλον δε γνωσθέντες υπό Θεού, πώς επιστρέφετε πάλιν επί τα ασθενή και πτωχά στοιχεία, οις πάλιν άνωθεν δουλεύειν θέλετε; ημέρας παρατηρείσθε και μήνας και ενιαυτούς! φοβούμαι υμάς μήπως ειική κεκοπίακα."
ΟΙ Γαλάτες φαίνεται ότι το είχαν "ρίξει" στα ζώδια!
moschoblog.blogspot.com
Η αληθινή έννοια της εξιδανίκευσης δεν είναι να θεωρούμε ωραίο αυτό που δεν είναι πραγματικά ωραίο! Το αντίθετο: εξιδανίκευση είναι όταν κάνουμε σωστή διάκριση, ανάμεσα στο πραγματικά ωραίο και στο ψεύτικο και φανταστικό.
'Οταν μας κάνει η ανάγκη καταλαβαίνουμε πόσο σπουδαίο είναι να ξέρουμε να διακρίνουμε τα υγιή και δυνατά στοιχεία της ζωής από τα ασθενικά και ανίσχυρα.
Όσοι από μας προτιμούν την αισθητική αποτίμηση της ζωής, κατανοούν ότι είναι ανάγκη στον τομέα που υπηρετούν και στη ζωή τους γενικά, να εξιδανικεύουν τα πράγματα. Να κάνουν ακριβώς αυτό: να διακρίνουν τα υγιή και δυνατά στοιχεία της ζωής από τα ασθενικά κι αυτά που άγονται προς θάνατον.
Οι παλιοί φωτογράφοι όταν ήθελαν να φωτογραφίσουν ένα θέμα, χρησιμοποιούσαν τη λέξη "αποθανατίζω". Σημαίνει ότι επέλεγαν μόνο τα στοιχεία εκείνα, που άξιζε να μείνουν και τα άλλα τα αφαιρούσαν. Αυτό εννοεί ο Άντον Τσέχωβ όταν λέει, πως το γράψιμο είναι σβήσιμο!
Με αυτό το πνεύμα αυτό νομίζω ότι καταλαβαίνω τί εννοεί ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς του Γαλάτες: Παραθέτω μερικές γραμμές από το Δ΄Κεφάλαιο:
"Αλλά τότε μεν ουκ ειδότες Θεόν εδουλεύσατε τοις μη φύσει ούσι θεοίς. νυν δε γνόντες Θεόν, μάλλον δε γνωσθέντες υπό Θεού, πώς επιστρέφετε πάλιν επί τα ασθενή και πτωχά στοιχεία, οις πάλιν άνωθεν δουλεύειν θέλετε; ημέρας παρατηρείσθε και μήνας και ενιαυτούς! φοβούμαι υμάς μήπως ειική κεκοπίακα."
ΟΙ Γαλάτες φαίνεται ότι το είχαν "ρίξει" στα ζώδια!
moschoblog.blogspot.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)