Τα πολιτικά κόμματα είναι σαν τα λογοτεχνικά βιβλία. Λογοτεχνικό βιβλίο που γράφεται με προσοχή να μη δυσαρεστηθεί κανείς, δεν αξίζει και να το διαβάσει κανείς. Κανείς δεν αξίζει να διαβάσει οτιδήποτε γράφεται με προσοχή να μη δυσαρεστηθεί κανείς. Το ίδιο και με τα πολιτικά κόμματα. Πολιτικό κόμμα που έχει στόχο να μη δυσαρεστηθεί κανείς (πολιτικό κόστος) δεν αξίζει και να το ψηφίσει κανείς!
Ο στόχος του λογοτεχνικού βιβλίου (του μη εμπορικού) είναι η θετική συνειδητοποίηση. Όταν γράφεις έχεις στόχο να μεταδώσεις σ΄ αυτούς που μπορούν να αντιληφθούν τις θετικές συνειδητοποιήσεις σου , στους δε απλούς την αγάπη σου.
Χάρις στη θετική συνειδητοποίηση τα μεν όργανα του κράτους δεν ξεχνούν τη συνείδησή τους όταν ασκούν τα καθήκοντά τους, οι δε πολίτες αυτοσυγκρατούνται. Διαφορετικά δεν λειτουργεί η δημοκρατία.
10.6.07
Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου, ΣΤΟ ΤΡΑΙΝΟ
Ο υπάλληλος του τραίνου εκφωνεί το όνομα του κάθε σταθμού με δυνατή, κοφτή, διαπεραστική φωνή που μοιάζει με απειλή! "Α-ΔΕ-ΝΤΡΟ (παύση) Η- Ε-ΠΙ-ΒΙ-ΒΑ-ΣΗ (παύση) ΑΠ-ΤΗ- ΔΕ-ΞΙ-Α-ΠΛΕΥ-ΡΑ"!
Φοβάμαι για την ανυπεράσπιστη ακοή μου τόσο πολύ , που δεν προσέχω το όνομα του σταθμού.
"Που είμαστε" ρωτάω δυο νεαρές κοπέλες δίπλα μου. Μου κάνουν νεύμα ότι δεν ξέρουν. ¨"Εκφωνεί τόσο δυνατά ο υπάλληλος τους σταθμούς που απ΄ το ξάφνιασμα δεν συγκρατείς το όνομα του σταθμού."!
"Πού θες να πας;" με ρωτάει κάποιος γύφτο΄ς που κάθεται στο πίσω κάθισμα. "Θέλεις να πας στη Θεσσαλονίκη." "Ναι, στη Θεσαλονίκη". "Μην ακούς τίποτα. Βάλε βαμπάκι στ΄ αυτιά σου. Εκεί που θα σταματήσει το τραίνο, εκεί θα κατεβείς".
Φοβάμαι για την ανυπεράσπιστη ακοή μου τόσο πολύ , που δεν προσέχω το όνομα του σταθμού.
"Που είμαστε" ρωτάω δυο νεαρές κοπέλες δίπλα μου. Μου κάνουν νεύμα ότι δεν ξέρουν. ¨"Εκφωνεί τόσο δυνατά ο υπάλληλος τους σταθμούς που απ΄ το ξάφνιασμα δεν συγκρατείς το όνομα του σταθμού."!
"Πού θες να πας;" με ρωτάει κάποιος γύφτο΄ς που κάθεται στο πίσω κάθισμα. "Θέλεις να πας στη Θεσσαλονίκη." "Ναι, στη Θεσαλονίκη". "Μην ακούς τίποτα. Βάλε βαμπάκι στ΄ αυτιά σου. Εκεί που θα σταματήσει το τραίνο, εκεί θα κατεβείς".
8.6.07
Μ.Εμμ.Λαγκουβάρδου: ΑΓΑΠΟΥΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ;
ΑΓΑΠΟΥΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ; Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Αγαπούν οι γυναίκες ή υποκρίνονται μόνο και στην πραγματικότητα δεν αγαπούν κανέναν; Οι γυναίκες μένουν σε όλη τους τη ζωή ανυπότακτες, όπως οι γάτες και οι τίγρεις; Οι τίγρεις ούτε και στο θάνατο υποτάσσονται και είναι το μόνο ζώο που πεθαίνει τρέχοντας. Όλα τα πλάσματα της γης ,όταν έρθει η ώρα ,γέρνουν κάτω υπάκουα στη μοίρα τους και πεθαίνουν.
Ποια είναι η πραγματική αλήθεια ανάμεσα στα απίστευτα πράγματα που γράφτηκαν για τις γυναίκες, ανά τους αιώνες, τόσο από αυτούς που τις λάτρεψαν όσο κι από κείνους που τις μίσησαν; Ωστόσο, το θέμα αν αγαπούν οι γυναίκες η όχι δεν είναι από τα σπουδαιότερα! Υπάρχουν πιο σπουδαία θέματα που κέντρισαν το ενδιαφέρον των ερευνητών και την ανδρική περιέργεια γενικά! Π.χ. συζητήθηκε για τις γυναίκες ακόμα κι αν ανήκουν στο ανθρώπινο είδος! Κάποιοι συγγραφείς υποστήριξαν ότι οι γυναίκες ήρθαν απ΄ το φεγγάρι (!) και τις ονόμασαν «σεληνιακά πλάσματα» (Τζακ Κέρουακ).
Μια σύνοδος της Καθολικής Εκκλησίας συζήτησε το ίδιο θέμα , αν η γυναίκα είναι άνθρωπος ή όχι ! Τα άσματα και τα ποιήματα τόσο τα έντεχνα όσο και τα δημοτικά αποπνέουν βαθύτατο πόνο του έρωτα για τις γυναίκες. Ρώτησαν κάποτε ένα νέγρο μουσικό της Τζαζ, πώς γράφεται η μουσική αυτή: «Με βάσανα του έρωτα», είπε.
Αγαπούν οι γυναίκες ή δεν αγαπούν; Ένας Θεός το ξέρει! Αν κάνεις μια βόλτα στα αρχαία επιτύμβια επιγράμματα στους τάφους των μυθικών βασιλέων θα σχηματίσεις μια γνώμη. Ας πάρουμε ένα μικρό παράδειγμα. Διαβάστε τα επιτύμβια επιγράμματα του τραγικού Αγαμέμνονα και του ευτυχισμένου Μενέλαου, τα οποία συνέθεσε ο μεγάλος Αριστοτέλης. Πολλά ήξερε για τις γυναίκες ο μέγιστος αυτός φιλόσοφος και επιστήμων της αρχαιότητας!
«Τον τάφο βλέπεις, ξένε,/ του Ατρείδη Αγαμέμνονα,/ που πέθανε σφαγμένος από την ολέθρια γυναίκα του/ κι από τον Αίγισθο». «Ευτυχισμένος είσαι συ, Μενέλαε,/ γαμπρέ του Δία του τρανού,/ κι αθάνατος κι αγέραστος/ μες στων μακάρων τα νησιά.»
«Ευτυχισμένος», «αθάνατος», «αγέραστος»… ο μεγάλος Αριστοτέλης δεν άφησε κοσμητικό επίθετο προκειμένου να μακαρίσει τον Μενέλαο που του έκλεψε τη γυναίκα του, την ωραία Ελένη, ο Πάρις! Αν τρεις χιλιάδες χρόνια μετά γελάμε με το επιτάφιο αυτό αριστούργημα του Αριστοτέλη , φαντάσου τι γέλιο έκανε ο ίδιος όταν το συνέθετε!
Ο καϋμένος ο Άγγλος ποιητής Σέλλεϋ, ένας απ΄ τους πιο ευαίσθητους μεγάλους ποιητές στον κόσμο , μιλώντας χιλιάδες χρόνια μετά τον Όμηρο για την ωραία Ελένη, γράφει στον ποίημά του (για τις γυναίκες) «¨Όχι άλλη Τροία» :
« Τί να μου φταίξει αυτή, που γέμισε τις μέρες μου / με βάσανα, αυτή που τελευταία / εδίδαξε στους αδαείς πολύ βίαιους τρόπους / κι έμαθε στα σοκάκια να περνιούνται για σπουδαία/ τόσο κουράγιο αν είχαν όση κι επιθυμία. (….) Όντας αυτή που είναι, τι άλλο να ’κανε; / Μήπως υπήρχε για να κάψει κι άλλη Τροία; « Μετάφραση Σοφία Σκουλικάρη , Έκδ. Εστία σελ. 117).
Αγαπούν οι γυναίκες ή υποκρίνονται μόνο και στην πραγματικότητα δεν αγαπούν κανέναν; Οι γυναίκες μένουν σε όλη τους τη ζωή ανυπότακτες, όπως οι γάτες και οι τίγρεις; Οι τίγρεις ούτε και στο θάνατο υποτάσσονται και είναι το μόνο ζώο που πεθαίνει τρέχοντας. Όλα τα πλάσματα της γης ,όταν έρθει η ώρα ,γέρνουν κάτω υπάκουα στη μοίρα τους και πεθαίνουν.
Ποια είναι η πραγματική αλήθεια ανάμεσα στα απίστευτα πράγματα που γράφτηκαν για τις γυναίκες, ανά τους αιώνες, τόσο από αυτούς που τις λάτρεψαν όσο κι από κείνους που τις μίσησαν; Ωστόσο, το θέμα αν αγαπούν οι γυναίκες η όχι δεν είναι από τα σπουδαιότερα! Υπάρχουν πιο σπουδαία θέματα που κέντρισαν το ενδιαφέρον των ερευνητών και την ανδρική περιέργεια γενικά! Π.χ. συζητήθηκε για τις γυναίκες ακόμα κι αν ανήκουν στο ανθρώπινο είδος! Κάποιοι συγγραφείς υποστήριξαν ότι οι γυναίκες ήρθαν απ΄ το φεγγάρι (!) και τις ονόμασαν «σεληνιακά πλάσματα» (Τζακ Κέρουακ).
Μια σύνοδος της Καθολικής Εκκλησίας συζήτησε το ίδιο θέμα , αν η γυναίκα είναι άνθρωπος ή όχι ! Τα άσματα και τα ποιήματα τόσο τα έντεχνα όσο και τα δημοτικά αποπνέουν βαθύτατο πόνο του έρωτα για τις γυναίκες. Ρώτησαν κάποτε ένα νέγρο μουσικό της Τζαζ, πώς γράφεται η μουσική αυτή: «Με βάσανα του έρωτα», είπε.
Αγαπούν οι γυναίκες ή δεν αγαπούν; Ένας Θεός το ξέρει! Αν κάνεις μια βόλτα στα αρχαία επιτύμβια επιγράμματα στους τάφους των μυθικών βασιλέων θα σχηματίσεις μια γνώμη. Ας πάρουμε ένα μικρό παράδειγμα. Διαβάστε τα επιτύμβια επιγράμματα του τραγικού Αγαμέμνονα και του ευτυχισμένου Μενέλαου, τα οποία συνέθεσε ο μεγάλος Αριστοτέλης. Πολλά ήξερε για τις γυναίκες ο μέγιστος αυτός φιλόσοφος και επιστήμων της αρχαιότητας!
«Τον τάφο βλέπεις, ξένε,/ του Ατρείδη Αγαμέμνονα,/ που πέθανε σφαγμένος από την ολέθρια γυναίκα του/ κι από τον Αίγισθο». «Ευτυχισμένος είσαι συ, Μενέλαε,/ γαμπρέ του Δία του τρανού,/ κι αθάνατος κι αγέραστος/ μες στων μακάρων τα νησιά.»
«Ευτυχισμένος», «αθάνατος», «αγέραστος»… ο μεγάλος Αριστοτέλης δεν άφησε κοσμητικό επίθετο προκειμένου να μακαρίσει τον Μενέλαο που του έκλεψε τη γυναίκα του, την ωραία Ελένη, ο Πάρις! Αν τρεις χιλιάδες χρόνια μετά γελάμε με το επιτάφιο αυτό αριστούργημα του Αριστοτέλη , φαντάσου τι γέλιο έκανε ο ίδιος όταν το συνέθετε!
Ο καϋμένος ο Άγγλος ποιητής Σέλλεϋ, ένας απ΄ τους πιο ευαίσθητους μεγάλους ποιητές στον κόσμο , μιλώντας χιλιάδες χρόνια μετά τον Όμηρο για την ωραία Ελένη, γράφει στον ποίημά του (για τις γυναίκες) «¨Όχι άλλη Τροία» :
« Τί να μου φταίξει αυτή, που γέμισε τις μέρες μου / με βάσανα, αυτή που τελευταία / εδίδαξε στους αδαείς πολύ βίαιους τρόπους / κι έμαθε στα σοκάκια να περνιούνται για σπουδαία/ τόσο κουράγιο αν είχαν όση κι επιθυμία. (….) Όντας αυτή που είναι, τι άλλο να ’κανε; / Μήπως υπήρχε για να κάψει κι άλλη Τροία; « Μετάφραση Σοφία Σκουλικάρη , Έκδ. Εστία σελ. 117).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)