Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
"Από καιρό σε καιρό/όταν ο πόλεμος δίνει το χτύπημά του
όλες οι πόρτες το δέχονται,και συ άκουγες την κλήση/και
την έκρυβες."
Εμπέρτο Παντίλια
Το Μνημόνιο και οι φορείς του είναι μια πρόκληση στους Έλληνες, αν είναι έτοιμοι να αγωνιστούν για την ελευθερία, για τα δικαιώματα του πολίτη και για την αληθινή δημοκρατία.
Η αρχή του αγώνα είναι η συνειδητοποίηση της πρόκλησης. Είναι κοινή συνείδηση στους Έλληνες η ανελευθερία, η στέρηση της ιδιότητας του πολίτη και η απουσία της αληθινής δημοκρατίας ή δεν είναι; Κι αν είναι πόσο τους πονάει και πόσο είναι έτοιμοι να αγωνιστούν;
Η επιβουλή δεν είναι οικονομική ή δεν είναι μόνον οικονομική. Το απειλούμενο αγαθό είναι η ελευθερία και η πνευματική ζωή των Ελλήνων.
Έχει γίνει κοινή συνείδηση η ανελευθερία, η στέρηση της ιδιότητας του πολίτη και η μη λειτουργία της δημοκρατίας; Το ζούνε τώρα στο πετσί τους ότι δεν είναι ελεύθεροι, ότι δεν είναι πολίτες και η δημοκρατία δεν λειτουργεί; Δεν έχουν δει ακόμα ότι η απειλή είναι πολύ χειρότερη από την απειλή κατά της οικονομίας; Η οικονομία ξαναγίνεται. Η ελευθερία απαιτεί θυσίες και θύματα.
Δεν είναι ο ελληνικός λαός διεφθαρμένος. Είναι διεφθαρμένο το καθεστώς της ανελευθερίας, της στέρησης της ιδιότητας του πολίτη και της μη λειτουργίας της δημοκρατίας.
Ο λόγος είναι το μόνο όπλο για ν΄ αποτρέψουμε την καταστροφή
<< Η οδύνη μου είναι σχεδόν ανυπόφορη, όταν συνειδητοποιώ ότι το μόνο όπλο πού ’μεινε στα χέρια μας για ν’ αποτρέψουμε την καταστροφή είναι οι λέξεις, ο λόγος που μας έχει παραδώσει η ιστορία μας. Κι όμως, μόνο ο λόγος μες στην αδυναμία του μπορεί να ενώσει την πλειονότητα των ανθρώπων να μετατρέψουν επαναστατικά την αναπόφευκτη βία σε ευτραπελική ανασυγκρότηση. (Ευτραπελία με δυο λόγια είναι η μέση οδός, η διάκριση, η καλή πίστη, η επιείκεια, η ηπιότης, το εύτροπον κ.α.). (Ιβάν Ίλιτς, Ευτραπελία, Εκδόσεις Κατσάνος)
30.11.10
Οι βλαβερές συνέπειες της μόνωσης
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
"Μέτοχος εγώ ειμί πάντων των φοβουμένων σε και των φυλασσόντων
τας εντολάς σου, ελέησόν με, Κύριε"
(Ύμνος της νεκρώσιμης ακολουθίας)
"Το πρόβλημα της καρδιάς σου είναι ηλεκτρικό",μου είπε η καρδιολόγος μου μιλώντας από την άποψη της σωματικής μου υγείας. "Μην εμποδίζεις τη χάρη να σ΄ επισκεφτεί", μου είπε ο πνευματικός μου, μιλώντας από την άποψη της υγείας της ψυχής μου.Νομίζω ότι κι οι δυο μιλούσαν για το ίδιο πράγμα από διαφορετική σκοπιά.
Το πρόβλημα της καρδιάς μου είναι ηλεκτρικό. Για κάποιο άγνωστο λόγο η καρδιά μου έχει πρόβλημα ηλεκτρικό. Αυτό μου είπε η καρδιολόγος μου κι εγώ προσπάθησα να καταλάβω τι εννοεί χρησιμοποιώντας εικόνες, μεταφορές, αναλογίες,συνειρμούς, παραλληλισμούς και ότι άλλο διέθετε το φτωχό μυαλό μου.
Έτσι αυτά που γράφω εδώ επάνω σ΄ αυτό το θέμα δεν έχουν ίσως καμιά σχέση με την πραγματικότητα και δεν είναι παρά λογικοί ακροβατισμοί και προσπάθειες του πνιγμένου να σωθεί πιασμένος από τα μαλλιά του.
Αν και η κατάστασή μου βελτιώθηκε κατά πολύ, δεν είμαι ήσυχος γιατί δεν ξέρω αν η βελτίωσή μου οφείλεται στο ότι κατενόησα το πρόβλημά μου ή στα χάπια με τα οποία από δω και πέρα θα είμαι εξαρτημένος σε όλη την υπόλοιπη ζωή που μου έχει ο Θεός να ζήσω.
Θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι μόνο τα χάπια που βελτίωσαν την κατάστασή μου.
Η Αγία Γραφή λέει όσον αφορά τη θεραπεία κάποιων αρρώστων, πως ούτε οι γιατροί, ούτε τα βότανα τους θεράπευσαν, "αλλ' ο σος Λόγος, Κύριε, ιάσατο αυτούς."
Έλαβα σοβαρά υπόψη τόσο τα λόγια της καρδιολόγου, για το ηλεκτρικό πρόβλημα της καρδιάς μου όσο και τα λόγια του πνευματικού για την απουσία της χάρης από την ψυχή μου. Στη συνέχεια θα σας διηγηθώ τι έκανα.
Θεώρησα ότι πιο επείγον ήταν να διορθώσω το σωματικό μέρος της πάθησής μου. Το σωματικό με πήγαινε κάθε λίγο και λιγάκι στα επείγοντα περιστατικά του νοσοκομείου. Έτσι το πρώτο που έκανα ήταν να λάβω τα κατάλληλα μέτρα να μην εμποδίζεται η ροή της ηλεκτρικής ενέργειας στην καρδιά μου, όσον αφορά τη σωματική θεραπεία μου.
Όσον αφορά τη γιατρειά της ψυχής, φρόντισα να μην εμποδίζεται η χάρη του Θεού να με επισκεφθεί. Εκείνο που θυμάμαι πάντα από τις εξομολογήσεις μου είναι η συμβουλή του παπα-Κώστα. Με ρωτούσε κάθε φορά που του παραπονευόμουν ότι δεν κοιμάμαι τις νύχτες γιατί με βασανίζει λεγεώνας ολόκληρος δαιμόνων. "Τρως το βράδυ;", με ρωτούσε ο πνευματικός μου με τα μάτια του δακρυσμένα, γιατί ο Θεός του έδωσε το χάρισμα των δακρύων. Έτρωγα. "Να μην τρως ευλογημένε", μου έλεγε. Κάποτε, όταν ήρθαν τα ζόρια, έκοψα το φαγητό το βραδινό και δεν έβαζα μπουκιά στο στόμα μου μετά το γεύμα. Εφάρμοσα την ρωσική παροιμία, το πρωί να τρως για δύο, το μεσημέρι για τον εαυτό σου, το βράδι δώστο στον εχθρό σου. Έτσι έχασα βάρος και γλίτωσα την καρδιά μου από την περιττή κούραση.
Για το ηλεκτρικό πρόβλημα της καρδιάς, που οφείλονταν σε άγνωστη αιτία, σκέφτηκα πως ίσως δεν είναι εντελώς άγνωστη η αιτία. Η καρδιολόγος λέει πως το πρόβλημα της καρδιάς μου είναι ηλεκτρικό, άρα κάτι εμποδίζει τη ροή τη ηλεκτρικής ενέργειας στην καρδιά μου, κάτι την έχει μονώσει.
Ψάχνοντας βρήκα ότι η αιτία τόσο της καρδιακής όσο και της πνευματικής μου ανεπάρκειας είναι ότι ήμουν επί χρόνια μονωμένος από σωματική και από πνευματική άποψη. Στην καρδιά μου δεν έρρεε η ηλεκτρική ενέργεια και στην ψυχή μου δεν ερχόταν η χάρη. Ήταν πρόβλημα επαφής. Για την πνευματική υγεία, οι άγιοι λένε πως ο "κολλώμενος με το Θεό είναι ένα πνεύμα" ή ότι "αυτός που αγαπάει το Θεό, είναι στο Θεό".Δηλαδή έχει το πνεύμα του Θεού που δίνει ζωή, υγεία, ειρήνη, δικαιοσύνη και χαρά.
Λίγα λόγια για τη μόνωση μιλώντας ανάμικτα τόσο για την ηλεκτρική όσο και την πνευματική μόνωση. Μόνωση είναι η διακοπή της ροής της ενέργειας. Το πνεύμα του Θεού σαν την ηλεκτρική ενέργεια ρέει σε όλα τα πλάσματα και τα ζωογονεί. Η αμαρτωλή ζωή μας μονώνει από τη ζωογόνο ενέργεια του Θεού, όπως τα μονωτικά υλικά μονώνουν τη ροή της ηλεκτρικής ενέργειας.
Ένα τέτοιο μονωτικό της ηλεκτρικής ενέργειας για μένα είναι ότι είχα πάψει επί χρόνια να φοράω υποδήματα με σόλα δερμάτινη και φορούσα τα αθλητικά και τα άλλα με την πλαστική μονωτική σόλα.Δεν είναι άσχετη και η προσοχή στη δίαιτα που πρέπει να παρέχει στον οργανισμό τα απαραίτητα στοιχεία (το κάλιο, το νάτριο, το μαγνήσιο) που όπως τα οξέα στις ηλεκτρικές γεννήτριες (μπαταρίες) ρυθμίζουν τον καρδιακό ρυθμό.
"Οι οφθαλμοί μου δια παντός προς τον Κύριον, ότι αυτός εκσπάσει εκ παγίδος τους πόδας μου". Μη διακόπτεις ποτέ την επαφή από όπου ρέει η ζωογόνος ενέργεια του Θεού. Όλα τα πράγματα υπάρχουν για να θυμόμαστε το Θεό ή για να Τον ξεχνούμε. Εγώ διάλεξα να Τον θυμάμαι.
"Μέτοχος εγώ ειμί πάντων των φοβουμένων σε και των φυλασσόντων
τας εντολάς σου, ελέησόν με, Κύριε"
(Ύμνος της νεκρώσιμης ακολουθίας)
"Το πρόβλημα της καρδιάς σου είναι ηλεκτρικό",μου είπε η καρδιολόγος μου μιλώντας από την άποψη της σωματικής μου υγείας. "Μην εμποδίζεις τη χάρη να σ΄ επισκεφτεί", μου είπε ο πνευματικός μου, μιλώντας από την άποψη της υγείας της ψυχής μου.Νομίζω ότι κι οι δυο μιλούσαν για το ίδιο πράγμα από διαφορετική σκοπιά.
Το πρόβλημα της καρδιάς μου είναι ηλεκτρικό. Για κάποιο άγνωστο λόγο η καρδιά μου έχει πρόβλημα ηλεκτρικό. Αυτό μου είπε η καρδιολόγος μου κι εγώ προσπάθησα να καταλάβω τι εννοεί χρησιμοποιώντας εικόνες, μεταφορές, αναλογίες,συνειρμούς, παραλληλισμούς και ότι άλλο διέθετε το φτωχό μυαλό μου.
Έτσι αυτά που γράφω εδώ επάνω σ΄ αυτό το θέμα δεν έχουν ίσως καμιά σχέση με την πραγματικότητα και δεν είναι παρά λογικοί ακροβατισμοί και προσπάθειες του πνιγμένου να σωθεί πιασμένος από τα μαλλιά του.
Αν και η κατάστασή μου βελτιώθηκε κατά πολύ, δεν είμαι ήσυχος γιατί δεν ξέρω αν η βελτίωσή μου οφείλεται στο ότι κατενόησα το πρόβλημά μου ή στα χάπια με τα οποία από δω και πέρα θα είμαι εξαρτημένος σε όλη την υπόλοιπη ζωή που μου έχει ο Θεός να ζήσω.
Θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι μόνο τα χάπια που βελτίωσαν την κατάστασή μου.
Η Αγία Γραφή λέει όσον αφορά τη θεραπεία κάποιων αρρώστων, πως ούτε οι γιατροί, ούτε τα βότανα τους θεράπευσαν, "αλλ' ο σος Λόγος, Κύριε, ιάσατο αυτούς."
Έλαβα σοβαρά υπόψη τόσο τα λόγια της καρδιολόγου, για το ηλεκτρικό πρόβλημα της καρδιάς μου όσο και τα λόγια του πνευματικού για την απουσία της χάρης από την ψυχή μου. Στη συνέχεια θα σας διηγηθώ τι έκανα.
Θεώρησα ότι πιο επείγον ήταν να διορθώσω το σωματικό μέρος της πάθησής μου. Το σωματικό με πήγαινε κάθε λίγο και λιγάκι στα επείγοντα περιστατικά του νοσοκομείου. Έτσι το πρώτο που έκανα ήταν να λάβω τα κατάλληλα μέτρα να μην εμποδίζεται η ροή της ηλεκτρικής ενέργειας στην καρδιά μου, όσον αφορά τη σωματική θεραπεία μου.
Όσον αφορά τη γιατρειά της ψυχής, φρόντισα να μην εμποδίζεται η χάρη του Θεού να με επισκεφθεί. Εκείνο που θυμάμαι πάντα από τις εξομολογήσεις μου είναι η συμβουλή του παπα-Κώστα. Με ρωτούσε κάθε φορά που του παραπονευόμουν ότι δεν κοιμάμαι τις νύχτες γιατί με βασανίζει λεγεώνας ολόκληρος δαιμόνων. "Τρως το βράδυ;", με ρωτούσε ο πνευματικός μου με τα μάτια του δακρυσμένα, γιατί ο Θεός του έδωσε το χάρισμα των δακρύων. Έτρωγα. "Να μην τρως ευλογημένε", μου έλεγε. Κάποτε, όταν ήρθαν τα ζόρια, έκοψα το φαγητό το βραδινό και δεν έβαζα μπουκιά στο στόμα μου μετά το γεύμα. Εφάρμοσα την ρωσική παροιμία, το πρωί να τρως για δύο, το μεσημέρι για τον εαυτό σου, το βράδι δώστο στον εχθρό σου. Έτσι έχασα βάρος και γλίτωσα την καρδιά μου από την περιττή κούραση.
Για το ηλεκτρικό πρόβλημα της καρδιάς, που οφείλονταν σε άγνωστη αιτία, σκέφτηκα πως ίσως δεν είναι εντελώς άγνωστη η αιτία. Η καρδιολόγος λέει πως το πρόβλημα της καρδιάς μου είναι ηλεκτρικό, άρα κάτι εμποδίζει τη ροή τη ηλεκτρικής ενέργειας στην καρδιά μου, κάτι την έχει μονώσει.
Ψάχνοντας βρήκα ότι η αιτία τόσο της καρδιακής όσο και της πνευματικής μου ανεπάρκειας είναι ότι ήμουν επί χρόνια μονωμένος από σωματική και από πνευματική άποψη. Στην καρδιά μου δεν έρρεε η ηλεκτρική ενέργεια και στην ψυχή μου δεν ερχόταν η χάρη. Ήταν πρόβλημα επαφής. Για την πνευματική υγεία, οι άγιοι λένε πως ο "κολλώμενος με το Θεό είναι ένα πνεύμα" ή ότι "αυτός που αγαπάει το Θεό, είναι στο Θεό".Δηλαδή έχει το πνεύμα του Θεού που δίνει ζωή, υγεία, ειρήνη, δικαιοσύνη και χαρά.
Λίγα λόγια για τη μόνωση μιλώντας ανάμικτα τόσο για την ηλεκτρική όσο και την πνευματική μόνωση. Μόνωση είναι η διακοπή της ροής της ενέργειας. Το πνεύμα του Θεού σαν την ηλεκτρική ενέργεια ρέει σε όλα τα πλάσματα και τα ζωογονεί. Η αμαρτωλή ζωή μας μονώνει από τη ζωογόνο ενέργεια του Θεού, όπως τα μονωτικά υλικά μονώνουν τη ροή της ηλεκτρικής ενέργειας.
Ένα τέτοιο μονωτικό της ηλεκτρικής ενέργειας για μένα είναι ότι είχα πάψει επί χρόνια να φοράω υποδήματα με σόλα δερμάτινη και φορούσα τα αθλητικά και τα άλλα με την πλαστική μονωτική σόλα.Δεν είναι άσχετη και η προσοχή στη δίαιτα που πρέπει να παρέχει στον οργανισμό τα απαραίτητα στοιχεία (το κάλιο, το νάτριο, το μαγνήσιο) που όπως τα οξέα στις ηλεκτρικές γεννήτριες (μπαταρίες) ρυθμίζουν τον καρδιακό ρυθμό.
"Οι οφθαλμοί μου δια παντός προς τον Κύριον, ότι αυτός εκσπάσει εκ παγίδος τους πόδας μου". Μη διακόπτεις ποτέ την επαφή από όπου ρέει η ζωογόνος ενέργεια του Θεού. Όλα τα πράγματα υπάρχουν για να θυμόμαστε το Θεό ή για να Τον ξεχνούμε. Εγώ διάλεξα να Τον θυμάμαι.
29.11.10
Η αυτοσυνειδησία ως πνευματική δύναμη
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Την εποχή αυτή, που όλη η Ελλάδα νιώθει ότι βρίσκεται μέσα σε μια άθραυστη παγίδα παγιδευμένη, οι παρακάτω στίχοι του 125ου ψαλμού αποκτούν εξαιρετική επικαιρότητα, αν και γράφτηκαν δυόμισυ χιλιάδες χρόνια πριν. Παραθέτω τους στίχους αυτούς με μια πρόχειρη μετάφραση των δυσκολονόητων φράσεων:
« Ειμή Κύριος ην εν ημίν (αν δεν ήταν ο Κύριος μέσα μας,) εν τω επαναστήναι ανθρώπους εφ΄ ημάς, άρα ζώντες κατέπιον ημάς (....).
Η ψυχή ημών ως στρουθίον ερρύσθη εκ της παγίδος των θηρευόντων.
(Η ψυχή μας σαν ένα στρουθί γλίτωσε από την παγίδα των κυνηγών).
Η παγίς συνετρίβη και ημείς ερρύσθημεν (η παγίδα συνετρίβη κι εμείς γλιτώσαμε).
Όταν μέσα στην αγωνία μας για το αύριο καταφεύγουμε στους πνευματικούς πατέρες, μας δίνουν την ίδια συμβουλή: Να έχετε εμπιστοσύνη στη Θεία Πρόνοια. Κάποιος φιλόσοφος είπε, πως αν ο άνθρωπος γνώριζε ποιος είναι δε θα φοβόταν το θάνατο.
Τί σημαίνει αυτοσυνειδησία και πως ένας λαός μπορεί να αποκτήσει αυτοσυνειδησία ως σύνολο;Τί σημαίνει αυτοσυνειδησία ως σύνολο; Για να μην θεωρητικολογούμε και κουράζουμε τον ευγενικό αναγνώστη θα δείξουμε με ένα παράδειγμα, τί είναι η αυτοσυνειδησία ενός συνόλου, είτε πρόκειται για μια οικογένεια ή για ένα λαό.
Με την αυτοσυνειδησία ως σύνολο οι Έλληνες μπορούν να συντρίψουν την παγίδα που μοιάζει άθραυστη, ενώ είναι μια ξύλινη παγίδα που στηρίζεται στην προπαγάνδα των παγιδευτών.
Το παρακάτω παράδειγμα δείχνει πως οι Έλληνες μπορούν να συντρίψουν την παγίδα που του ακινητοποιεί, αν αποκτήσουν αυτοσυνειδησία ως σύνολο. Αν απομονώσουν εκείνους που εμποδίζουν την αυτοσυνειδησία τους:
Τρεις κακοποιοί ακινητοποιούν εκατό επιβάτες σ΄ ένα βαγόνι. Κανένας επιβάτης δεν προβάλλει την παραμικρή αντίσταση. Δεν είναι ο φόβος που τους παραλύει. Υπάρχουν ανάμεσά τους θαρραλέοι άντρες που θα μπορούσαν να εξουδετερώσουν τους κακοποιούς, αλλά δεν το κάνουν. Κανένας δεν είναι βέβαιος για τους άλλους, αντίθετα με τους κακοποιούς που ο καθένας έχει εμπιστοσύνη στην απόλυτη συνδρομή των άλλων. Η έλλειψη αυτοσυνειδησίας των επιβατών ως σύνολο αχρηστεύει τη δύναμή τους και το θάρρος τους.
Την αυτοσυνειδησία των πολιτών ως σύνολο εμπόδισαν αυτοί που ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές.
Την εποχή αυτή, που όλη η Ελλάδα νιώθει ότι βρίσκεται μέσα σε μια άθραυστη παγίδα παγιδευμένη, οι παρακάτω στίχοι του 125ου ψαλμού αποκτούν εξαιρετική επικαιρότητα, αν και γράφτηκαν δυόμισυ χιλιάδες χρόνια πριν. Παραθέτω τους στίχους αυτούς με μια πρόχειρη μετάφραση των δυσκολονόητων φράσεων:
« Ειμή Κύριος ην εν ημίν (αν δεν ήταν ο Κύριος μέσα μας,) εν τω επαναστήναι ανθρώπους εφ΄ ημάς, άρα ζώντες κατέπιον ημάς (....).
Η ψυχή ημών ως στρουθίον ερρύσθη εκ της παγίδος των θηρευόντων.
(Η ψυχή μας σαν ένα στρουθί γλίτωσε από την παγίδα των κυνηγών).
Η παγίς συνετρίβη και ημείς ερρύσθημεν (η παγίδα συνετρίβη κι εμείς γλιτώσαμε).
Όταν μέσα στην αγωνία μας για το αύριο καταφεύγουμε στους πνευματικούς πατέρες, μας δίνουν την ίδια συμβουλή: Να έχετε εμπιστοσύνη στη Θεία Πρόνοια. Κάποιος φιλόσοφος είπε, πως αν ο άνθρωπος γνώριζε ποιος είναι δε θα φοβόταν το θάνατο.
Τί σημαίνει αυτοσυνειδησία και πως ένας λαός μπορεί να αποκτήσει αυτοσυνειδησία ως σύνολο;Τί σημαίνει αυτοσυνειδησία ως σύνολο; Για να μην θεωρητικολογούμε και κουράζουμε τον ευγενικό αναγνώστη θα δείξουμε με ένα παράδειγμα, τί είναι η αυτοσυνειδησία ενός συνόλου, είτε πρόκειται για μια οικογένεια ή για ένα λαό.
Με την αυτοσυνειδησία ως σύνολο οι Έλληνες μπορούν να συντρίψουν την παγίδα που μοιάζει άθραυστη, ενώ είναι μια ξύλινη παγίδα που στηρίζεται στην προπαγάνδα των παγιδευτών.
Το παρακάτω παράδειγμα δείχνει πως οι Έλληνες μπορούν να συντρίψουν την παγίδα που του ακινητοποιεί, αν αποκτήσουν αυτοσυνειδησία ως σύνολο. Αν απομονώσουν εκείνους που εμποδίζουν την αυτοσυνειδησία τους:
Τρεις κακοποιοί ακινητοποιούν εκατό επιβάτες σ΄ ένα βαγόνι. Κανένας επιβάτης δεν προβάλλει την παραμικρή αντίσταση. Δεν είναι ο φόβος που τους παραλύει. Υπάρχουν ανάμεσά τους θαρραλέοι άντρες που θα μπορούσαν να εξουδετερώσουν τους κακοποιούς, αλλά δεν το κάνουν. Κανένας δεν είναι βέβαιος για τους άλλους, αντίθετα με τους κακοποιούς που ο καθένας έχει εμπιστοσύνη στην απόλυτη συνδρομή των άλλων. Η έλλειψη αυτοσυνειδησίας των επιβατών ως σύνολο αχρηστεύει τη δύναμή τους και το θάρρος τους.
Την αυτοσυνειδησία των πολιτών ως σύνολο εμπόδισαν αυτοί που ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές.
Όταν απειλείται η πνευματική ζωή
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
"Το σώμα μου είναι για να κρατάει μια πνευματική ζωή." Αυτά τα λόγια είπε ο αρχηγός των Ινδιάνων Νεζ Περσέ*,όταν απειλούνταν η πνευματικότητα, η γλώσσα και αυτή η ζωή της φυλής του. "Ήρθα σ΄ αυτόν τον κόσμο", είπε, " για να πεθάνω. Αν είναι να χυθεί το αίμα μου, δεν θέλω πληγές πισώπλατες. Ο θάνατος ας έρθει από μπροστά."
Πώς αμύνθηκαν άραγε οι Ινδιάνοι Νεζ Περσέ με αυτόν τον υπέροχο αρχηγό τους που γνώριζε να φυλάει το πιο πολύτιμο στον άνθρωπο, το πνεύμα του. Αξίζει να μνημονεύσουμε εδώ το όνομά του, αν και δύσκολα προφέρεται και δεν ξέρουμε τι σημαίνει. Ο θαυμάσιος αυτός αρχηγός ονομάζεται Τοο-χοο-λιοολ-θοτε και έζησε στα μέσα του 19ου αιώνος.
Ο εχθρός είναι πάντα ύπουλος, όταν επιβουλεύεται ό,τι πιο πολύτιμο έχει ένας άνθρωπος ή ένας λαός, την πνευματικότητα και την ελευθερία. Παράδειγμα οι εχθροί της Ελλάδος, που χτυπούν την οικονομία, ενώ θέλουν να πλήξουν την πνευματικότητα και την ελευθερία των Ελλήνων, για να τους διαλύσουν ως λαό και ως έθνος.
Οι αρχαίοι πρόγονοί μας ήταν ευτυχισμένοι όταν υπερασπίζονταν την πατρίδα τους, γιατί αγαπούσαν την πατρίδα τους περισσότερο κι απ΄ τη ζωή τους και τη ζωή των δικών τους.
Οι Άγιοι Μάρτυρες της Εκκλησίας μας δέχτηκαν το μαρτύριο, για να μην προδώσουν την πίστη τους στο Χριστό. Όπως γίνεται και με τους σημερινούς μάρτυρες, όπως ο Ρώσος στρατιώτης που αφέθηκε στα χέρια των δημίων του, σάν ένα αρνί στα χέρια αυτού που το κουρεύει.
Οι απλοί άνθρωποι του λαού μας είναι ευτυχισμένοι όταν είναι ελεύθεροι να αγωνίζονται για το ψωμί τους. "Καλύτερα να περιμένετε τα ποτάμια να κυλήσουν προς τα πίσω παρά άνθρωπος που γεννήθηκε ελεύθερος να είναι ευχαριστημένος όταν φυλακιστεί και του στερήσουν την ελευθερία να πηγαίνει όπου θέλει." Ή όταν η κοσμική εξουσία του συμπεριφέρεται σαν να μην μπορεί να κρίνει και να εκλέγει, παρά μόνο να ακολουθεί.
"Το σώμα μου είναι για να κρατάει μια πνευματική ζωή."
Πώς θα κρατήσουμε μια πνευματική ζωή οι Έλληνες την εποχή αυτή, που η πνευματικότητα είναι υπό διωγμόν από το ίδιο το εχθρικό και άθεο κράτος; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό βρίσκεται στα λόγια του Κυρίου Ιησού: "Να ζείτε στον κόσμο, αλλά να μην είσαστε από τα στοιχεία του κόσμου", που σημαίνουν, να μην χρησιμοποιούμε τις μεθόδους του κόσμου.
Ακόμα κι αν δεν πιστεύει κανείς στην πνευματική ζωή, η πνευματική ζωή είναι πολυτιμότερη.Ακόμα κι αν πάψουν να υπάρχουν άνθρωποι που να πιστεύουν στην αγάπη, η αγάπη δεν χάνει την αξία της. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Δέκα χιλιάδες βλάκες δεν κάνουν έναν ευφυή.
(Ειρήνη Βρης, Ινδιάνικη Σοφία,Εκδόσεις Πανός, Αθήνα 1998).
"Το σώμα μου είναι για να κρατάει μια πνευματική ζωή." Αυτά τα λόγια είπε ο αρχηγός των Ινδιάνων Νεζ Περσέ*,όταν απειλούνταν η πνευματικότητα, η γλώσσα και αυτή η ζωή της φυλής του. "Ήρθα σ΄ αυτόν τον κόσμο", είπε, " για να πεθάνω. Αν είναι να χυθεί το αίμα μου, δεν θέλω πληγές πισώπλατες. Ο θάνατος ας έρθει από μπροστά."
Πώς αμύνθηκαν άραγε οι Ινδιάνοι Νεζ Περσέ με αυτόν τον υπέροχο αρχηγό τους που γνώριζε να φυλάει το πιο πολύτιμο στον άνθρωπο, το πνεύμα του. Αξίζει να μνημονεύσουμε εδώ το όνομά του, αν και δύσκολα προφέρεται και δεν ξέρουμε τι σημαίνει. Ο θαυμάσιος αυτός αρχηγός ονομάζεται Τοο-χοο-λιοολ-θοτε και έζησε στα μέσα του 19ου αιώνος.
Ο εχθρός είναι πάντα ύπουλος, όταν επιβουλεύεται ό,τι πιο πολύτιμο έχει ένας άνθρωπος ή ένας λαός, την πνευματικότητα και την ελευθερία. Παράδειγμα οι εχθροί της Ελλάδος, που χτυπούν την οικονομία, ενώ θέλουν να πλήξουν την πνευματικότητα και την ελευθερία των Ελλήνων, για να τους διαλύσουν ως λαό και ως έθνος.
Οι αρχαίοι πρόγονοί μας ήταν ευτυχισμένοι όταν υπερασπίζονταν την πατρίδα τους, γιατί αγαπούσαν την πατρίδα τους περισσότερο κι απ΄ τη ζωή τους και τη ζωή των δικών τους.
Οι Άγιοι Μάρτυρες της Εκκλησίας μας δέχτηκαν το μαρτύριο, για να μην προδώσουν την πίστη τους στο Χριστό. Όπως γίνεται και με τους σημερινούς μάρτυρες, όπως ο Ρώσος στρατιώτης που αφέθηκε στα χέρια των δημίων του, σάν ένα αρνί στα χέρια αυτού που το κουρεύει.
Οι απλοί άνθρωποι του λαού μας είναι ευτυχισμένοι όταν είναι ελεύθεροι να αγωνίζονται για το ψωμί τους. "Καλύτερα να περιμένετε τα ποτάμια να κυλήσουν προς τα πίσω παρά άνθρωπος που γεννήθηκε ελεύθερος να είναι ευχαριστημένος όταν φυλακιστεί και του στερήσουν την ελευθερία να πηγαίνει όπου θέλει." Ή όταν η κοσμική εξουσία του συμπεριφέρεται σαν να μην μπορεί να κρίνει και να εκλέγει, παρά μόνο να ακολουθεί.
"Το σώμα μου είναι για να κρατάει μια πνευματική ζωή."
Πώς θα κρατήσουμε μια πνευματική ζωή οι Έλληνες την εποχή αυτή, που η πνευματικότητα είναι υπό διωγμόν από το ίδιο το εχθρικό και άθεο κράτος; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό βρίσκεται στα λόγια του Κυρίου Ιησού: "Να ζείτε στον κόσμο, αλλά να μην είσαστε από τα στοιχεία του κόσμου", που σημαίνουν, να μην χρησιμοποιούμε τις μεθόδους του κόσμου.
Ακόμα κι αν δεν πιστεύει κανείς στην πνευματική ζωή, η πνευματική ζωή είναι πολυτιμότερη.Ακόμα κι αν πάψουν να υπάρχουν άνθρωποι που να πιστεύουν στην αγάπη, η αγάπη δεν χάνει την αξία της. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Δέκα χιλιάδες βλάκες δεν κάνουν έναν ευφυή.
(Ειρήνη Βρης, Ινδιάνικη Σοφία,Εκδόσεις Πανός, Αθήνα 1998).
27.11.10
Tο κράτος επιβάλλει την ειδωλολατρία! (Ή θ’ αποκρούσουμε την «ύβρη» ή θα συντριβούμε)
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
‘Who the Hell do You Think You Are ?’
Nigel Farage
Tο κράτος καταδιώκει την πνευματικότητα στην Ελλάδα και επιβάλλει ένα ξένο τρόπο ζωής, αντίθετο στις Εντολές του Θεού. Ένας τέτοιος τρόπος ζωής σκοτώνει την πίστη. Διαβάστε την περιγραφή του μοντέλου, που προορίζεται για όλη την ανθρωπότητα ( Η Αποκάλυψη τώρα διαβάζεται σαν εφημερίδα): « Οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς τους, αχάριστοι, ασεβείς, άστοργοι, αδιάλλακτοι, συκοφάντες, άσωτοι, άγριοι, εχθροί του καλού, προδότες, αυθάδεις, φουσκωμένοι από εγωισμό. Θ’ αγαπάνε πιο πολύ τις ηδονές παρά το Θεό».( Β΄Τιμόθ.γ΄,2-5-).
Κατά τον Πλάτωνα, "επιστήμη χωρίς αρετή είναι πανουργία". Ο Ντάνιελ Μπελ, στα προλεγόμενα του βιβλίου του "Ο πολιτισμός της μεταβιομηχανικής Δύσης" γράφει: " Θα έλεγα πως βρισκόμαστε μπροστά σ' ένα επικείμενο ξεκαθάρισμα του τοπίου. Η εκπνοή του μοντερνισμού, η ξηρασία της κομμουνιστικής ζωής, η ανία του απεριόριστου "εγώ" και η ασημαντότητα των μονολιθικών πολιτικών ψαλμών, δείχνουν ότι μια μακρά περίοδος φτάνει σ΄ ένα αργόσυρτο τέλος".
Κατά τον διάσημο αυτόν Αμερικανό δημοσιογράφο και καθηγητή της κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ήρθε η ώρα για τη Δύση, να σκεφθεί αυτό που είπε ο Πλάτων και να βάλει ένα όριο στην "ύβριν" (Ελληνικά στο πρωτότυπο).
Η απάντηση σ΄ αυτό το ερώτημα, συνεχίζει ο Μπελ, θα μπορούσε να λύσει την πολιτιστική αντίφαση ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον απατηλό του σωσία, τον όμοιο κι αδελφό, την κουλτούρα της νεωτερικότητας. Και τότε δεν θα έμενε τίποτε άλλο παρά να εξημερωθεί η οικονομική και πολιτική κατάσταση του κόσμου τούτου ".
Ο Ιβάν Ίλιτς στο βιβλίο του "Ευτραπελία", μιλώντας για την βιομηχανική κρίση της Δύσης, λέει το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια. Ο Ίλιτς λέει πως αν δεν μπορέσουμε να διατηρήσουμε το σεβασμό στον άνθρωπο στις σχέσεις μας με τις μηχανές, οι μηχανές θα μας συντρίψουν.
Κατά τον Ίλιτς "όχι ύβρις" σημαίνει όχι υπερβολή. Ο άνθρωπος μπορεί να έχει μια "ευτραπελική" σχέση με τα εργαλεία που χρειάζεται. "Ευτραπελική σχέση" σημαίνει ότι το φάσμα της δραστηριότητάς του κρατιέται μέσα σε φυσικές κλίμακες (ανθρώπινα μέτρα) και υποβάλλεται σε φυσικούς περιορισμούς (όχι δύναμη χωρίς ηθικά όρια). "Ή "ευτραπελικά εργαλεία" ή συντριβή από τις μηχανές", καταλήγει ο Ιβάν Ίλιτς.
‘Who the Hell do You Think You Are ?’
Nigel Farage
Tο κράτος καταδιώκει την πνευματικότητα στην Ελλάδα και επιβάλλει ένα ξένο τρόπο ζωής, αντίθετο στις Εντολές του Θεού. Ένας τέτοιος τρόπος ζωής σκοτώνει την πίστη. Διαβάστε την περιγραφή του μοντέλου, που προορίζεται για όλη την ανθρωπότητα ( Η Αποκάλυψη τώρα διαβάζεται σαν εφημερίδα): « Οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς τους, αχάριστοι, ασεβείς, άστοργοι, αδιάλλακτοι, συκοφάντες, άσωτοι, άγριοι, εχθροί του καλού, προδότες, αυθάδεις, φουσκωμένοι από εγωισμό. Θ’ αγαπάνε πιο πολύ τις ηδονές παρά το Θεό».( Β΄Τιμόθ.γ΄,2-5-).
Κατά τον Πλάτωνα, "επιστήμη χωρίς αρετή είναι πανουργία". Ο Ντάνιελ Μπελ, στα προλεγόμενα του βιβλίου του "Ο πολιτισμός της μεταβιομηχανικής Δύσης" γράφει: " Θα έλεγα πως βρισκόμαστε μπροστά σ' ένα επικείμενο ξεκαθάρισμα του τοπίου. Η εκπνοή του μοντερνισμού, η ξηρασία της κομμουνιστικής ζωής, η ανία του απεριόριστου "εγώ" και η ασημαντότητα των μονολιθικών πολιτικών ψαλμών, δείχνουν ότι μια μακρά περίοδος φτάνει σ΄ ένα αργόσυρτο τέλος".
Κατά τον διάσημο αυτόν Αμερικανό δημοσιογράφο και καθηγητή της κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ήρθε η ώρα για τη Δύση, να σκεφθεί αυτό που είπε ο Πλάτων και να βάλει ένα όριο στην "ύβριν" (Ελληνικά στο πρωτότυπο).
Η απάντηση σ΄ αυτό το ερώτημα, συνεχίζει ο Μπελ, θα μπορούσε να λύσει την πολιτιστική αντίφαση ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον απατηλό του σωσία, τον όμοιο κι αδελφό, την κουλτούρα της νεωτερικότητας. Και τότε δεν θα έμενε τίποτε άλλο παρά να εξημερωθεί η οικονομική και πολιτική κατάσταση του κόσμου τούτου ".
Ο Ιβάν Ίλιτς στο βιβλίο του "Ευτραπελία", μιλώντας για την βιομηχανική κρίση της Δύσης, λέει το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια. Ο Ίλιτς λέει πως αν δεν μπορέσουμε να διατηρήσουμε το σεβασμό στον άνθρωπο στις σχέσεις μας με τις μηχανές, οι μηχανές θα μας συντρίψουν.
Κατά τον Ίλιτς "όχι ύβρις" σημαίνει όχι υπερβολή. Ο άνθρωπος μπορεί να έχει μια "ευτραπελική" σχέση με τα εργαλεία που χρειάζεται. "Ευτραπελική σχέση" σημαίνει ότι το φάσμα της δραστηριότητάς του κρατιέται μέσα σε φυσικές κλίμακες (ανθρώπινα μέτρα) και υποβάλλεται σε φυσικούς περιορισμούς (όχι δύναμη χωρίς ηθικά όρια). "Ή "ευτραπελικά εργαλεία" ή συντριβή από τις μηχανές", καταλήγει ο Ιβάν Ίλιτς.
Το φεουδαρχικό κράτος
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
‘Who the Hell do You Think You Are ?’
Nigel Farage
Είναι το σύγχρονο κράτος φεουδαρχικό; Τα ουσιώδη γνωρίσματα του φεουδαλικού συστήματος είναι το φέουδο και η υποτέλεια, Τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης φεουδαρχίας είναι 1) τα φέουδα (τα μεγάλα συμφέροντα) 2) η υποτέλεια του κράτους στα μεγάλα συμφέροντα και 3) η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Δεν είναι σεβαστός ο άνθρωπος ως πρόσωπο.
Στο φεουδαλικό σύστημα οι φεουδάρχες επιβάλλουν τις θελήσεις τους στο κράτος , το δε κράτος δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη. Η εξουσία αντί να είναι σύμμαχος του πολίτη γίνεται αντίπαλός του. Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Αποστερεί τον πολίτη από τη σοφία των πατέρων του νομίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο προσφέρει υπηρεσία στο λαό!
Το παράδοξο είναι ότι η Γαλλική Επανάσταση προέβη στην διακήρυξη των δικαιωμάτων του πολίτη και συγχρόνως κήρυξε την αθεϊα, ενώ η αληθινή έννοια του πολίτη θεμελιώνεται στα διδάγματα της Χριστιανικής Διδασκαλίας!
Το παράδοξο της Γαλλικής Επανάστασης επαναλαμβάνεται έτσι στη σύγχρονη εποχή. Το σύγχρονο φεουδαρχικό κράτος νομίζει ότι υπηρετεί τους πολίτες με το να γίνεται άθεο, ενώ δεν διαθέτει κανέναν ανώτερο πολιτισμό να υποκαταστήσει τη Χριστιανική Διδασκαλία, γιατί απλώς δεν υπάρχει. Έτσι γίνεται ολοένα πιο εχθρικό προς τους υπηκόους του. Ο κόσμος εκφράζει τη δυσαρέσκειά του και την αγανάκτησή του από ένα τέτοιου είδους κράτος είτε με την αποχή του από τις εκλογές είτε με την απροθυμία του να συνεργαστεί μαζί του.
Το σύγχρονο κράτος με τον αθεϊσμό του όχι μόνο στερεί τους υπηκόους του από τα ανθρώπινα δικαιώματα του πολίτη, αλλά υποσκάπτει και τον ίδιο τον εαυτό του. Πολλοί πιστεύουν ότι η Εκκλησία έχει ανάγκη από το κράτος ενώ το αντίθετο συμβαίνει: το κράτος έχει ανάγκη από την Εκκλησία και την Χριστιανική Διδασκαλία, για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του πολίτη. Η δημοκρατία δεν λειτουργεί όταν το κράτος δεν σέβεται τους υπηκόους του ως πρόσωπα, γιατί οι πολίτες δεν συνεργάζονται μαζί του.
Η σύγχρονη φεουδαρχία αντί να ανακουφίσει τον κόσμο απ΄ τις ασθένειες και τη φτώχεια χρησιμοποιεί την επιστήμη και την τεχνολογία για το κέρδος και αδιαφορεί για τις στρατιές των ανέργων που δημιουργούν οι μηχανές.
Στην ιστορία της ανθρωπότητας αυτοκρατορίες και πολιτισμοί καταποντίστηκαν στον απολυταρχισμό τους γιατί πολέμησαν τους συνεκτικούς δεσμούς των ανθρώπων κι αντί σύμμαχοι με τους λαούς τους έγιναν αντίπαλοι και εχθροί.
Λένε ότι η Αμερική τώρα δεν έχει αντίπαλο δέος. Δεν αληθεύει. Αντίπαλο δέος είναι οι ίδιοι οι υπήκοοι. Όταν οι κατέχοντες την εξουσία γίνονται επικίνδυνοι για τους ίδιους τους υπηκόους τους αργά ή γρήγορα το φεουδαρχικό κράτος αυτοκτονεί.
Αυτοί που κατέχουν την εξουσία στον τόπο μας, ας αναρωτηθούν ποιοι είναι οι συνεκτικοί δεσμοί του λαού μας κι αντί να τους πολεμούν, να τους προστατεύουν ως κόρην οφθαλμού . Το κράτος όταν γίνεται επικίνδυνο για το λαό του αυτοκτονεί μαζί με την αλαζονεία του και τη διαφθορά του.
‘Who the Hell do You Think You Are ?’
Nigel Farage
Είναι το σύγχρονο κράτος φεουδαρχικό; Τα ουσιώδη γνωρίσματα του φεουδαλικού συστήματος είναι το φέουδο και η υποτέλεια, Τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης φεουδαρχίας είναι 1) τα φέουδα (τα μεγάλα συμφέροντα) 2) η υποτέλεια του κράτους στα μεγάλα συμφέροντα και 3) η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Δεν είναι σεβαστός ο άνθρωπος ως πρόσωπο.
Στο φεουδαλικό σύστημα οι φεουδάρχες επιβάλλουν τις θελήσεις τους στο κράτος , το δε κράτος δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη. Η εξουσία αντί να είναι σύμμαχος του πολίτη γίνεται αντίπαλός του. Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Αποστερεί τον πολίτη από τη σοφία των πατέρων του νομίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο προσφέρει υπηρεσία στο λαό!
Το παράδοξο είναι ότι η Γαλλική Επανάσταση προέβη στην διακήρυξη των δικαιωμάτων του πολίτη και συγχρόνως κήρυξε την αθεϊα, ενώ η αληθινή έννοια του πολίτη θεμελιώνεται στα διδάγματα της Χριστιανικής Διδασκαλίας!
Το παράδοξο της Γαλλικής Επανάστασης επαναλαμβάνεται έτσι στη σύγχρονη εποχή. Το σύγχρονο φεουδαρχικό κράτος νομίζει ότι υπηρετεί τους πολίτες με το να γίνεται άθεο, ενώ δεν διαθέτει κανέναν ανώτερο πολιτισμό να υποκαταστήσει τη Χριστιανική Διδασκαλία, γιατί απλώς δεν υπάρχει. Έτσι γίνεται ολοένα πιο εχθρικό προς τους υπηκόους του. Ο κόσμος εκφράζει τη δυσαρέσκειά του και την αγανάκτησή του από ένα τέτοιου είδους κράτος είτε με την αποχή του από τις εκλογές είτε με την απροθυμία του να συνεργαστεί μαζί του.
Το σύγχρονο κράτος με τον αθεϊσμό του όχι μόνο στερεί τους υπηκόους του από τα ανθρώπινα δικαιώματα του πολίτη, αλλά υποσκάπτει και τον ίδιο τον εαυτό του. Πολλοί πιστεύουν ότι η Εκκλησία έχει ανάγκη από το κράτος ενώ το αντίθετο συμβαίνει: το κράτος έχει ανάγκη από την Εκκλησία και την Χριστιανική Διδασκαλία, για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του πολίτη. Η δημοκρατία δεν λειτουργεί όταν το κράτος δεν σέβεται τους υπηκόους του ως πρόσωπα, γιατί οι πολίτες δεν συνεργάζονται μαζί του.
Η σύγχρονη φεουδαρχία αντί να ανακουφίσει τον κόσμο απ΄ τις ασθένειες και τη φτώχεια χρησιμοποιεί την επιστήμη και την τεχνολογία για το κέρδος και αδιαφορεί για τις στρατιές των ανέργων που δημιουργούν οι μηχανές.
Στην ιστορία της ανθρωπότητας αυτοκρατορίες και πολιτισμοί καταποντίστηκαν στον απολυταρχισμό τους γιατί πολέμησαν τους συνεκτικούς δεσμούς των ανθρώπων κι αντί σύμμαχοι με τους λαούς τους έγιναν αντίπαλοι και εχθροί.
Λένε ότι η Αμερική τώρα δεν έχει αντίπαλο δέος. Δεν αληθεύει. Αντίπαλο δέος είναι οι ίδιοι οι υπήκοοι. Όταν οι κατέχοντες την εξουσία γίνονται επικίνδυνοι για τους ίδιους τους υπηκόους τους αργά ή γρήγορα το φεουδαρχικό κράτος αυτοκτονεί.
Αυτοί που κατέχουν την εξουσία στον τόπο μας, ας αναρωτηθούν ποιοι είναι οι συνεκτικοί δεσμοί του λαού μας κι αντί να τους πολεμούν, να τους προστατεύουν ως κόρην οφθαλμού . Το κράτος όταν γίνεται επικίνδυνο για το λαό του αυτοκτονεί μαζί με την αλαζονεία του και τη διαφθορά του.
Ένα τραγούδι της αγάπης από την περιοχή των Γρεβενών
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ένα τραγούδι της αγάπης από την περιοχή των Γρεβενών κομίζει ένα προσωπικό μήνυμα για τον καθένα από μας, στους δύσκολους αυτούς καιρούς, που μας βασανίζει το ερώτημα, τί να κάνουμε. Θα μπεις στο νόημα των στίχων του, ευγενικέ αναγνώστη, αν τους διαβάσεις με προσοχή κι ύστερα μείνεις για λίγο σιωπηλός,με τα χέρια σταυρωμένα, για να ακούσεις τη φωνή της ψυχής σου.Η φωνή της ψυχής είναι ξεχωριστή για τον καθένα. Αυτό σημαίνει ότι και το νόημα των στίχων του τραγουδιού είναι ξεχωριστό για τον καθένα. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός.
Πριν γράψω εδώ τους στίχους και τις σκέψεις μου επάνω στο όμορφο αυτό τραγούδι, που βγαίνει μέσα από την ορθόδοξη παράδοση του Γένους μας, θα ήθελα να σε προετοιμάσω λίγο ακόμα, αν θέλεις να εμβαθύνεις περισσότερο. Θα ήθελα να παραβάλεις τους στίχους του τραγουδιού με τα λόγια αυτά από ένα μικρό ενδιαφέρον βιβλίο του Μιχαήλ Μιχαήλωφ. Γράφει στο βιβλίο του "Η μυστική εμπειρία" o Μιχαήλωφ τα εξής: <<Ο πόνος δείχνει στον άνθρωπο το δρόμο προς την αληθινή ελευθερία. Τον ελευθερώνει από καθετί εξωτερικό, ασήμαντο, προπάντων όμως από την ειδωλολατρία των ισχυρών αυτής της γης που, όπως δείχνει η εμπειρία, δεν τον σώζουν κατά την ώρα του θανάτου. "Η καταπίεση της ψυχής πέρασε οριστικά",κράζει χαρούμενα ο Σολζενίτσιν και ευλογεί τη φυλακή>>.
Θα ήθελα ακόμα περισσότερο να σου πω να διαβάζεις την Αποκάλυψη σαν εφημερίδα. Αυτό όμως πιστεύω ότι θα βρεθεί κάποιος πιο άξιος από μένα και θα σου το πει, αν το ζητήσεις στην προσευχή σου. Στην Αποκάλυψη υπάρχουν σαφείς οδηγίες για τον καθένα από μας για το τί να κάνουμε τις μέρες αυτές που δεχόμαστε απροκάλυπτα τις επιθέσεις του Αντιχρίστου.
Το τραγούδι της αγάπης από την περιοχή Γρεβενών λέει:
"Πέρα σ΄ εκείνο το βουνό,
"στο πέρα και στο δώθε,
"πώ ΄χει αντάρα στην κορφή
"και κατιχνιά στη ρίζα,
"εκεί 'ταν μια κρυόβρυση
"κρύα, παταχωμένη,
"κι ο νιούτσικος απέρασε
"από την κρύα βρύση.
"Τού 'πεσε το μαντήλι του,
"το βαριοξομπλιασμένο,
"πώ 'χει τρακόσια δυο φλουριά
"κι εξήντα δράμια μόσκο.
"Δεν έχω ο μαύρος τα φλουριά,
"δεν έχω και το μόσκο.
"Μούγκι έχω το μαντήλι μου,
"το βαριοξομπλιασμένο,
"που το ΄χει η αγάπη κεντητό.
"Τί συμβολίζει άραγε η μυστική κρύα βρύση στο μακρινό ανταριασμένο βουνό, όπου ο νέος χάνει τα φλουριά και το πολύτιμο άρωμα του μόσχου;
Ίσως σημαίνει τις δυσκολίες και τα βάσανα της αγάπης. Πώς δοκιμάζεται η πίστη στην αγάπη. Πώς η αξία της αναδεικνύεται πάνω από όλα. Πώς ένα μαντήλι, ως μαρτυρία της αγάπης αξίζει πιο πολύ από τα φλουριά και τα ακριβά αρώματα(...)
Έτσι όπως ο νέος απεκδύεται από την παρουσία του υλιστικού στοιχείου (φλουριά) η συνείδησή του γίνεται αγαθή και τον οδηγεί στο ωραίο και στο αγαθό. Η απώλεια στην πηγή είναι ένας θάνατος, όπως είναι στο βάπτισμα, πεθαίνουμε για τον κόσμο, για να ζήσουμε για το Χριστό. Μόνον εκείνος που θα χάσει τη ζωή του για την αγάπη του Ιησού, θα τη σώσει.
Η απώλεια του νέου δεν γίνεται χωρίς πόνο. Γι΄ αυτό αποκαλεί τον εαυτό του "μαύρο".
Αλλά μέσα από αυτήν την δυστυχία, με τη χάρη του Θεού, αποκαλύπτει το πιο πολύτιμο γι' αυτόν, την μαρτυρία της αγάπης, το μαντήλι, που το 'χει η αγάπη κεντητό.
Σήμερα κάθε χριστιανός ορθόδοξος νιώθει ότι βρίσκεται σε διωγμό. Ότι προσπαθούν σκοτεινές δυνάμεις να του αρπάξουν την ψυχή με υλικά ανταλλάγματα. Νιώθει ότι η σωτηρία του είναι η καταφυγή στα όρη, όπως γράφει το Ευαγγέλιο. Αλλά δε γίνεται η καταφυγή στα όρη, παρά μόνο "εν πνεύματι", δηλαδή με τη χάρη του Θεού και όχι μόνο με τη δική μας προσπάθεια.
Ένα τραγούδι της αγάπης από την περιοχή των Γρεβενών κομίζει ένα προσωπικό μήνυμα για τον καθένα από μας, στους δύσκολους αυτούς καιρούς, που μας βασανίζει το ερώτημα, τί να κάνουμε. Θα μπεις στο νόημα των στίχων του, ευγενικέ αναγνώστη, αν τους διαβάσεις με προσοχή κι ύστερα μείνεις για λίγο σιωπηλός,με τα χέρια σταυρωμένα, για να ακούσεις τη φωνή της ψυχής σου.Η φωνή της ψυχής είναι ξεχωριστή για τον καθένα. Αυτό σημαίνει ότι και το νόημα των στίχων του τραγουδιού είναι ξεχωριστό για τον καθένα. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός.
Πριν γράψω εδώ τους στίχους και τις σκέψεις μου επάνω στο όμορφο αυτό τραγούδι, που βγαίνει μέσα από την ορθόδοξη παράδοση του Γένους μας, θα ήθελα να σε προετοιμάσω λίγο ακόμα, αν θέλεις να εμβαθύνεις περισσότερο. Θα ήθελα να παραβάλεις τους στίχους του τραγουδιού με τα λόγια αυτά από ένα μικρό ενδιαφέρον βιβλίο του Μιχαήλ Μιχαήλωφ. Γράφει στο βιβλίο του "Η μυστική εμπειρία" o Μιχαήλωφ τα εξής: <<Ο πόνος δείχνει στον άνθρωπο το δρόμο προς την αληθινή ελευθερία. Τον ελευθερώνει από καθετί εξωτερικό, ασήμαντο, προπάντων όμως από την ειδωλολατρία των ισχυρών αυτής της γης που, όπως δείχνει η εμπειρία, δεν τον σώζουν κατά την ώρα του θανάτου. "Η καταπίεση της ψυχής πέρασε οριστικά",κράζει χαρούμενα ο Σολζενίτσιν και ευλογεί τη φυλακή>>.
Θα ήθελα ακόμα περισσότερο να σου πω να διαβάζεις την Αποκάλυψη σαν εφημερίδα. Αυτό όμως πιστεύω ότι θα βρεθεί κάποιος πιο άξιος από μένα και θα σου το πει, αν το ζητήσεις στην προσευχή σου. Στην Αποκάλυψη υπάρχουν σαφείς οδηγίες για τον καθένα από μας για το τί να κάνουμε τις μέρες αυτές που δεχόμαστε απροκάλυπτα τις επιθέσεις του Αντιχρίστου.
Το τραγούδι της αγάπης από την περιοχή Γρεβενών λέει:
"Πέρα σ΄ εκείνο το βουνό,
"στο πέρα και στο δώθε,
"πώ ΄χει αντάρα στην κορφή
"και κατιχνιά στη ρίζα,
"εκεί 'ταν μια κρυόβρυση
"κρύα, παταχωμένη,
"κι ο νιούτσικος απέρασε
"από την κρύα βρύση.
"Τού 'πεσε το μαντήλι του,
"το βαριοξομπλιασμένο,
"πώ 'χει τρακόσια δυο φλουριά
"κι εξήντα δράμια μόσκο.
"Δεν έχω ο μαύρος τα φλουριά,
"δεν έχω και το μόσκο.
"Μούγκι έχω το μαντήλι μου,
"το βαριοξομπλιασμένο,
"που το ΄χει η αγάπη κεντητό.
"Τί συμβολίζει άραγε η μυστική κρύα βρύση στο μακρινό ανταριασμένο βουνό, όπου ο νέος χάνει τα φλουριά και το πολύτιμο άρωμα του μόσχου;
Ίσως σημαίνει τις δυσκολίες και τα βάσανα της αγάπης. Πώς δοκιμάζεται η πίστη στην αγάπη. Πώς η αξία της αναδεικνύεται πάνω από όλα. Πώς ένα μαντήλι, ως μαρτυρία της αγάπης αξίζει πιο πολύ από τα φλουριά και τα ακριβά αρώματα(...)
Έτσι όπως ο νέος απεκδύεται από την παρουσία του υλιστικού στοιχείου (φλουριά) η συνείδησή του γίνεται αγαθή και τον οδηγεί στο ωραίο και στο αγαθό. Η απώλεια στην πηγή είναι ένας θάνατος, όπως είναι στο βάπτισμα, πεθαίνουμε για τον κόσμο, για να ζήσουμε για το Χριστό. Μόνον εκείνος που θα χάσει τη ζωή του για την αγάπη του Ιησού, θα τη σώσει.
Η απώλεια του νέου δεν γίνεται χωρίς πόνο. Γι΄ αυτό αποκαλεί τον εαυτό του "μαύρο".
Αλλά μέσα από αυτήν την δυστυχία, με τη χάρη του Θεού, αποκαλύπτει το πιο πολύτιμο γι' αυτόν, την μαρτυρία της αγάπης, το μαντήλι, που το 'χει η αγάπη κεντητό.
Σήμερα κάθε χριστιανός ορθόδοξος νιώθει ότι βρίσκεται σε διωγμό. Ότι προσπαθούν σκοτεινές δυνάμεις να του αρπάξουν την ψυχή με υλικά ανταλλάγματα. Νιώθει ότι η σωτηρία του είναι η καταφυγή στα όρη, όπως γράφει το Ευαγγέλιο. Αλλά δε γίνεται η καταφυγή στα όρη, παρά μόνο "εν πνεύματι", δηλαδή με τη χάρη του Θεού και όχι μόνο με τη δική μας προσπάθεια.
26.11.10
Σώμα υγιές εν πνεύματι υγιή
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Δεν το ανακάλυψαν οι γιατροί ότι προϋπόθεση για ένα υγιές σώμα είναι το υγιές πνεύμα αλλά ο κόσμος από την εμπειρία του. Και το πιο γερό κορμί μπορεί να το ρίξει κάτω η στενοχώρια. Φαίνεται ότι το σώμα στηρίζει την καλή του λειτουργία και την υγεία του στο πνεύμα.
Το σώμα είναι υγιές όχι γιατί δεν το προσβάλλουν οι αρρώστιες, αλλά γιατί αμύνεται στις αρρώστιες και τις νικάει. Ένα νέο λιοντάρι όλο υγεία, αν σκοτωθεί σαπίζει σε τέσσερις ώρες. Αυτό σημαίνει ότι τα μικρόβια υπήρχαν στο σώμα του, αλλά δεν το κατέβαλαν, γιατί στο σώμα του λειτουργούσε κανονικά ο ανοσοποιητικός μηχανισμός του.Αν ο μηχανισμός της άμυνας του σώματος στις αρρώστιες δεν λειτουργεί κανονικά,το σώμα είναι ασθενικό.
Εξαρτάται η καλή άμυνα του σώματος στους νοσογόνους παράγοντες από την δύναμη του πνεύματος; Αυτό φαίνεται ότι το δέχεται τώρα και η επιστήμη. Ένα εξασθενημένο πνεύμα θα εξασθενήσει και το σώμα και θα το αφήσει απροστάτευτο στη φθορά και στα ατυχήματα. Το πνεύμα προστατεύει το σώμα. Παράδειγμα οι αθλητές, όταν δεν έχουν το νου τους στην άσκηση κινδυνεύουν να πάθουν ατυχήματα. Ο νους φυλάει το σώμα ή το καταστρέφει.
Τί είναι άραγε το πνεύμα και πως μπορεί να έχει κανείς το πνεύμα του δυνατό;
Μιας και το πνεύμα είναι αυτό που προέχει, το ερώτημα είναι πότε είναι το πνεύμα μας δυνατό; Τί είναι δυνατό πνεύμα;
Δυνατό πνεύμα είναι το αγγελικό πνεύμα. Ενώ αδύνατο και ασθενικό πνεύμα είναι το πονηρό πνεύμα, αυτό που το κατατρώνε οι ενοχές και οι τύψεις της συνείδησης. Φοβούνται οι αμαρτωλοί, λέει η Αγία Γραφή, ακόμα και εκεί όπου δεν υπάρχει φόβος.
Όταν το πνεύμα του Θεού οδηγεί το πνεύμα μας το πνεύμα είναι δυνατόν, το ίδιο και το σώμα. Αντίθετα όταν το πνεύμα του ανθρώπου είναι αδύνατο ο άνθρωπος μοιάζει με τους νεκρούς. Αυτό σημαίνουν τα λόγια αυτά του ψαλμού του Δαβίδ,Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου Κύριε ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχή μου και εν ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχή μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το σώμα μας είναι υγιές όταν το πνεύμα μας είναι δυνατό , όταν ακολουθεί δηλαδή το πνεύμα του Θεού. Αν δεν θέλει κανείς να πέσει στα χέρια των γιατρών να μην αμαρτάνει , για να οδηγεί το πνεύμα του το πνεύμα του Θεού.
Αν το ξέραμε θα έπρεπε να τρέμουμε μήπως αδικήσουμε κάποιον, αν είναι η αδικία να εξασθενήσει το πνεύμα μας και να μας αρωστήσει.
Είμαστε αισιόδοξοι και δεν μας επηρεάζει η οικονομική τρομοκρατία, η οποία έχει σκοπό να κάμψει το ηθικό μας και να μας αρρωστήσει, για να μην έχουμε το σθένος να αντισταθούμε στα σχέδια αυτών που την ασκούν εις βάρος μας. Δεν κινδυνεύει ο κόσμος που αδικείται, αλλά εκείνοι που αδικούν. Ο Σωκράτης ήξερε την μεγάλη αξία που έχει να ζει κανείς όπως αρέσει στο Θεό και να μην αδικεί, αν δεν θέλει να αρρωστήσει.
Το δυνατό πνεύμα του Αποστόλου Παύλου ήταν αυτό που τον κρατούσε υγιή στις κακουχίες τις οποίες υπέφερε στα ταξίδια του σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, για να κάνει γνωστή παντού τη Διδασκαλία του Χριστού. Οι ασθένειες όχι μόνο δεν εξασθενούσαν το σώμα του, αλλά το έκαναν πιο δυνατό. Στις ασθένειες, έλεγε, ενδυναμώνομαι.
Στο βιβλίο "Η μυστική εμπειρία στην κατάσταση της ανελευθερίας" ο συγγραφέας του Μιχαήλ Μιχαήλωφ αναφέρεται στις εμπειρίες των κρατουμένων στις φυλακές του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Σοβιετική Ένωση. Ο συγγραφεύς καταγράφει το εξής παράδοξο: "ότι μπορεί να σώσει το κορμί του, τη φυσική του ύπαρξη, μόνο εκείνος που σώζει την ψυχή του, δηλαδή εκείνος που από μια εσωτερική ώθηση είναι έτοιμος να χάσει το κορμί του, τη φυσική του ύπαρξη.
Γενικά πιστεύεται το αντίθετο, ότι δηλαδή σε μια δύσκολο κατάσταση ο άνθρωπος βρίσκεται μπρος στην εκλογή αν πρέπει να σώσει το κορμί ή την ψυχή του. Κι όμως οι συγγραφείς που αναφέραμε (Σολζενίσιν, Πανίν,Σιφρίν και Τερζ), και που έχουν ζήσει σε μια κατάσταση όπου βρίσκονταν σε κίνδυνο και το κορμί και η ψυχή, βεβαιώνουν ομόφωνα ότι εκείνοι που προσπαθούσαν να διαφυλάξουν τη φυσική τους ύπαρξη σε βάρος της ψυχής έχαναν και τα δύο, ενώ αντιστρόφως σ΄ εκείνους που ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν για χάρη της ψυχής το κορμί τους, σύμφωνα μ΄ ένα μυστηριώδη νόμο και αντίθετα προς την προσδοκία τους διατηρούνταν και το κορμί, δηλαδή η φυσική ύπαρξη." (Μιχαήλ Μιχαήλωφ, Η μυστική εμπειρία στην κατάσταση της ανελευθερίας, Εκδόσεις Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι, 2007).
Δεν το ανακάλυψαν οι γιατροί ότι προϋπόθεση για ένα υγιές σώμα είναι το υγιές πνεύμα αλλά ο κόσμος από την εμπειρία του. Και το πιο γερό κορμί μπορεί να το ρίξει κάτω η στενοχώρια. Φαίνεται ότι το σώμα στηρίζει την καλή του λειτουργία και την υγεία του στο πνεύμα.
Το σώμα είναι υγιές όχι γιατί δεν το προσβάλλουν οι αρρώστιες, αλλά γιατί αμύνεται στις αρρώστιες και τις νικάει. Ένα νέο λιοντάρι όλο υγεία, αν σκοτωθεί σαπίζει σε τέσσερις ώρες. Αυτό σημαίνει ότι τα μικρόβια υπήρχαν στο σώμα του, αλλά δεν το κατέβαλαν, γιατί στο σώμα του λειτουργούσε κανονικά ο ανοσοποιητικός μηχανισμός του.Αν ο μηχανισμός της άμυνας του σώματος στις αρρώστιες δεν λειτουργεί κανονικά,το σώμα είναι ασθενικό.
Εξαρτάται η καλή άμυνα του σώματος στους νοσογόνους παράγοντες από την δύναμη του πνεύματος; Αυτό φαίνεται ότι το δέχεται τώρα και η επιστήμη. Ένα εξασθενημένο πνεύμα θα εξασθενήσει και το σώμα και θα το αφήσει απροστάτευτο στη φθορά και στα ατυχήματα. Το πνεύμα προστατεύει το σώμα. Παράδειγμα οι αθλητές, όταν δεν έχουν το νου τους στην άσκηση κινδυνεύουν να πάθουν ατυχήματα. Ο νους φυλάει το σώμα ή το καταστρέφει.
Τί είναι άραγε το πνεύμα και πως μπορεί να έχει κανείς το πνεύμα του δυνατό;
Μιας και το πνεύμα είναι αυτό που προέχει, το ερώτημα είναι πότε είναι το πνεύμα μας δυνατό; Τί είναι δυνατό πνεύμα;
Δυνατό πνεύμα είναι το αγγελικό πνεύμα. Ενώ αδύνατο και ασθενικό πνεύμα είναι το πονηρό πνεύμα, αυτό που το κατατρώνε οι ενοχές και οι τύψεις της συνείδησης. Φοβούνται οι αμαρτωλοί, λέει η Αγία Γραφή, ακόμα και εκεί όπου δεν υπάρχει φόβος.
Όταν το πνεύμα του Θεού οδηγεί το πνεύμα μας το πνεύμα είναι δυνατόν, το ίδιο και το σώμα. Αντίθετα όταν το πνεύμα του ανθρώπου είναι αδύνατο ο άνθρωπος μοιάζει με τους νεκρούς. Αυτό σημαίνουν τα λόγια αυτά του ψαλμού του Δαβίδ,Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου Κύριε ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχή μου και εν ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχή μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το σώμα μας είναι υγιές όταν το πνεύμα μας είναι δυνατό , όταν ακολουθεί δηλαδή το πνεύμα του Θεού. Αν δεν θέλει κανείς να πέσει στα χέρια των γιατρών να μην αμαρτάνει , για να οδηγεί το πνεύμα του το πνεύμα του Θεού.
Αν το ξέραμε θα έπρεπε να τρέμουμε μήπως αδικήσουμε κάποιον, αν είναι η αδικία να εξασθενήσει το πνεύμα μας και να μας αρωστήσει.
Είμαστε αισιόδοξοι και δεν μας επηρεάζει η οικονομική τρομοκρατία, η οποία έχει σκοπό να κάμψει το ηθικό μας και να μας αρρωστήσει, για να μην έχουμε το σθένος να αντισταθούμε στα σχέδια αυτών που την ασκούν εις βάρος μας. Δεν κινδυνεύει ο κόσμος που αδικείται, αλλά εκείνοι που αδικούν. Ο Σωκράτης ήξερε την μεγάλη αξία που έχει να ζει κανείς όπως αρέσει στο Θεό και να μην αδικεί, αν δεν θέλει να αρρωστήσει.
Το δυνατό πνεύμα του Αποστόλου Παύλου ήταν αυτό που τον κρατούσε υγιή στις κακουχίες τις οποίες υπέφερε στα ταξίδια του σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, για να κάνει γνωστή παντού τη Διδασκαλία του Χριστού. Οι ασθένειες όχι μόνο δεν εξασθενούσαν το σώμα του, αλλά το έκαναν πιο δυνατό. Στις ασθένειες, έλεγε, ενδυναμώνομαι.
Στο βιβλίο "Η μυστική εμπειρία στην κατάσταση της ανελευθερίας" ο συγγραφέας του Μιχαήλ Μιχαήλωφ αναφέρεται στις εμπειρίες των κρατουμένων στις φυλακές του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Σοβιετική Ένωση. Ο συγγραφεύς καταγράφει το εξής παράδοξο: "ότι μπορεί να σώσει το κορμί του, τη φυσική του ύπαρξη, μόνο εκείνος που σώζει την ψυχή του, δηλαδή εκείνος που από μια εσωτερική ώθηση είναι έτοιμος να χάσει το κορμί του, τη φυσική του ύπαρξη.
Γενικά πιστεύεται το αντίθετο, ότι δηλαδή σε μια δύσκολο κατάσταση ο άνθρωπος βρίσκεται μπρος στην εκλογή αν πρέπει να σώσει το κορμί ή την ψυχή του. Κι όμως οι συγγραφείς που αναφέραμε (Σολζενίσιν, Πανίν,Σιφρίν και Τερζ), και που έχουν ζήσει σε μια κατάσταση όπου βρίσκονταν σε κίνδυνο και το κορμί και η ψυχή, βεβαιώνουν ομόφωνα ότι εκείνοι που προσπαθούσαν να διαφυλάξουν τη φυσική τους ύπαρξη σε βάρος της ψυχής έχαναν και τα δύο, ενώ αντιστρόφως σ΄ εκείνους που ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν για χάρη της ψυχής το κορμί τους, σύμφωνα μ΄ ένα μυστηριώδη νόμο και αντίθετα προς την προσδοκία τους διατηρούνταν και το κορμί, δηλαδή η φυσική ύπαρξη." (Μιχαήλ Μιχαήλωφ, Η μυστική εμπειρία στην κατάσταση της ανελευθερίας, Εκδόσεις Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Μήλεσι, 2007).
Υπέρ των μισούντων και αγαπώντων ημάς
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Γιατί τα γράφω αυτές τις γραμμές; Για να καταλάβω την μεγάλη αξία που έχει να διατηρεί κανείς το πνεύμα του δυνατό. Βλέπουμε ότι όλη αυτή η τρομοκρατία που ασκείται επάνω μας με όλα τα μέσα έχει σκοπό να μας αποθαρρύνει, ώστε να γίνουμε υπάκουοι καταναλωτές, οι οποίοι σκέφτονται και κάνουν ό,τι τους πουν και αγοράζουν ό,τι τους διατάξουν.
Στην εποχή μας επαληθεύτηκε η προφητεία ότι θα πρέπει να διανύσουμε μακρύ δρόμο για να βρούμε έναν αληθινό πνευματικό πατέρα. Κι αφού δεν συναντάς εύκολα πνευματικούς πατέρες, πνευματικοί πατέρες είναι το Ευαγγέλιο και οι βίοι και τα έργα των Πατέρων της Εκκλησίας. Εκεί μέσα αναζητούμε την απάντηση στο πως θα φυλάξουμε το πνεύμα μας δυνατό και δεν θα αρρωστήσουμε εξαιτίας της τρομοκρατίας που ενέσκηψε ως φοβερή αρρώστια στην έρημη τη χώρα μας.
Τί μπορούμε να κάνουμε; Η πρώτη πρώτη απάντηση είναι να έχουμε εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού. Η δεύτερη απάντηση είναι τα λόγια του Κυρίου, αγαπάτε τους μισούντας ημάς καλώς ποιείτε τους καταρωμένους ημάς. Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε για να μη μας αρρωστήσει ο σατανικός φόβος, που εισχωρεί μέσα από τις πύλες του θανάτου (τα ΜΜΕ)στην ψυχή μας. Εννοείται ότι αυτός που ακολουθεί το δρόμο του Ιησού έχει πετάξει στα σκουπίδια τον δέκτη της τηλοψίας.
Η πιο μεγάλη επιτυχία του διαβόλου είναι να πείσει τον κόσμο ότι δεν υπάρχει. Μια δεύτερη εξίσου μεγάλη επιτυχία είναι να πείσει τον κόσμο ότι ακολουθώντας τις μεθόδους του (την πλατειά και ευρύχωρη οδό), θα νικήσει τις δυσκολίες και τα βάσανα και θα ζήσει καλύτερα.
Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Αν ακολουθώντας το διάβολο μισούμε τους εχθρούς μας και ανταποδίδουμε το κακό που μας κάνουν, εφαρμόζοντας τον νόμο οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος, το κακό αυξάνεται και εμείς γινόμαστε όλο και πιο αδύνατοι στο πνεύμα μας, δειλοί, που φοβούμαστε ακόμα και εκεί όπου δεν υπάρχει φόβος. Χώρια ότι δεν μπορούμε ούτε στιγμή να χαρούμε τη ζωή μας, γιατί μας τρώει η αγωνία και το άγχος. Ανταποδίδοντας το κακό, ξεγράφεις μια για πάντα τη γαλήνη της ψυχής σου.
Αν δεν σε ενδιαφέρει η ψυχή σου, μη νομίζεις ότι το σώμα σου θα έχει διαφορετική μεταχείριση. Δίχως ψυχική γαλήνη, καταστρέφεται ο ανοσοποιητικός μηχανισμός του σώματος, και ορμούν επάνω του οι φοβερές εκφυλιστικές ασθένειες και το εξοντώνουν.
Υπάρχουν δυο σίγουροι τρόπο να αρρωστήσει κανείς ακολουθώντας τις μεθόδους του διαβόλου,να κατακρίνει και να απωθεί.
Εμείς όμως πιστεύουμε στον Ιησού, ο οποίος υποσχέθηκε στους μαθητές Του, ότι θα τους δώσει τη δύναμη να πατούν επάνω σε σκορπιούς και σε όφεις και σε όλη τη δύναμη του εχθρού και να μην τους βλάφτει. Εμείς γνωρίζουμε από την εμπειρία μας ότι ο Ιησούς στην αποθάρρυνση πορεύεται μαζί μας, όπως έκανε με τους δυο μαθητές Του στο δρόμο προς Εμμαούς.
Προχθές υπήρξε ένα ακόμα θύμα της οικονομικής τρομοκρατίας εις βάρος τους Ελληνικού λαού. Ένας επιχειρηματίας στη Λάρισα αυτοκτόνησε για οικονομικούς λόγους.Η αυτοκτονία είναι η έσχατη προσπάθεια του αυτόχειρα να κινήσει τον ενδιαφέρον και την συμπάθεια των άλλων προς τον εαυτό του. Είναι η πιο μάταιη πράξη γιατί δεν μπορούμε να επιλέξουμε μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας. Η ζωή συνεχίζεται και μετά το θάνατο του σώματος.
"Αν δεν υπάρχει ζωή μετά θάνατον", είπε κάποτε ένας Αμερικανός ποιητής (o φίλος μου Ρόμπερτ Λαξ), "γιατί νιώθω καθήκον να θυμούμαι τους αγαπημένους μου;" Η μόνη επιλογή που έχει ο άνθρωπος είναι μεταξύ της ευτυχισμένης ύπαρξης ή της κολασμένης. Η επιλογή αυτή ισχύει και σ΄ αυτή τη ζωή. Μόνοι μας επιλέγουμε την ευτυχία ή τη δυστυχία. Οι σκέψεις μας καθορίζουν τη ζωή μας. Κάθε άνθρωπος είναι αυτό που σκέφτεται. " Εν εικόνι διαπορεύεται πας άνθρωπος" λέει η Γραφή. Κάθε άνθρωπος σχηματίζει με το νου του μια εικόνα για τον εαυτό του και για τον κόσμο και μέσα σ΄ αυτήν πορεύεται.
Κάθε στιγμή προσθέτουμε ζωή ή θάνατο. "Ο νους μας" λέει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, "βρίσκεται ανάμεσα σε δύο, που κάνει καθένα τα δικά του, το ένα την αρετή, και το άλλο την κακία, δηλαδή μεταξύ αγγέλου και δαίμονα. Και ο νους έχει εξουσία και δύναμη, σ΄όποιο θέλει, είτε να ακολουθήσει είτε να αντισταθεί".
Ακολουθώντας το παράδειγμα της Εκκλησίας η οποία προσεύχεται υπέρ των μισούντων και αγαπώντων ημάς, πιστεύω ότι ακολουθώ ένα δρόμο, στον οποίο η ήττα μετατρέπεται σε νίκη και το κακό σε καλό. Αυτό σημαίνουν τα λόγια, σ΄ αυτούς που αγαπούν το Θεό, τα πάντα συνεργούν για το καλό τους.
Μια μέρα ο Άγιος Αντώνιος είδε τις παγίδες του διαβόλου απλωμένες και είπε μέσα του, άραγε ποιος θα σωθεί. Και άκουσε μια φωνή να του λέει: Αφαίρεσε τις παγίδες και κανένας δε σώζεται. Με το ίδιο πνεύμα πρέπει να κατανοήσουμε τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, ότι στις ασθένειες η δύναμή του γίνεται τέλεια ή τα λόγια του ιδίου, ότι εκεί όπου επλεόνασε η αμαρτία περίσεψε η χάρη του Θεού.
Γιατί τα γράφω αυτές τις γραμμές; Για να καταλάβω την μεγάλη αξία που έχει να διατηρεί κανείς το πνεύμα του δυνατό. Βλέπουμε ότι όλη αυτή η τρομοκρατία που ασκείται επάνω μας με όλα τα μέσα έχει σκοπό να μας αποθαρρύνει, ώστε να γίνουμε υπάκουοι καταναλωτές, οι οποίοι σκέφτονται και κάνουν ό,τι τους πουν και αγοράζουν ό,τι τους διατάξουν.
Στην εποχή μας επαληθεύτηκε η προφητεία ότι θα πρέπει να διανύσουμε μακρύ δρόμο για να βρούμε έναν αληθινό πνευματικό πατέρα. Κι αφού δεν συναντάς εύκολα πνευματικούς πατέρες, πνευματικοί πατέρες είναι το Ευαγγέλιο και οι βίοι και τα έργα των Πατέρων της Εκκλησίας. Εκεί μέσα αναζητούμε την απάντηση στο πως θα φυλάξουμε το πνεύμα μας δυνατό και δεν θα αρρωστήσουμε εξαιτίας της τρομοκρατίας που ενέσκηψε ως φοβερή αρρώστια στην έρημη τη χώρα μας.
Τί μπορούμε να κάνουμε; Η πρώτη πρώτη απάντηση είναι να έχουμε εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού. Η δεύτερη απάντηση είναι τα λόγια του Κυρίου, αγαπάτε τους μισούντας ημάς καλώς ποιείτε τους καταρωμένους ημάς. Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε για να μη μας αρρωστήσει ο σατανικός φόβος, που εισχωρεί μέσα από τις πύλες του θανάτου (τα ΜΜΕ)στην ψυχή μας. Εννοείται ότι αυτός που ακολουθεί το δρόμο του Ιησού έχει πετάξει στα σκουπίδια τον δέκτη της τηλοψίας.
Η πιο μεγάλη επιτυχία του διαβόλου είναι να πείσει τον κόσμο ότι δεν υπάρχει. Μια δεύτερη εξίσου μεγάλη επιτυχία είναι να πείσει τον κόσμο ότι ακολουθώντας τις μεθόδους του (την πλατειά και ευρύχωρη οδό), θα νικήσει τις δυσκολίες και τα βάσανα και θα ζήσει καλύτερα.
Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Αν ακολουθώντας το διάβολο μισούμε τους εχθρούς μας και ανταποδίδουμε το κακό που μας κάνουν, εφαρμόζοντας τον νόμο οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος, το κακό αυξάνεται και εμείς γινόμαστε όλο και πιο αδύνατοι στο πνεύμα μας, δειλοί, που φοβούμαστε ακόμα και εκεί όπου δεν υπάρχει φόβος. Χώρια ότι δεν μπορούμε ούτε στιγμή να χαρούμε τη ζωή μας, γιατί μας τρώει η αγωνία και το άγχος. Ανταποδίδοντας το κακό, ξεγράφεις μια για πάντα τη γαλήνη της ψυχής σου.
Αν δεν σε ενδιαφέρει η ψυχή σου, μη νομίζεις ότι το σώμα σου θα έχει διαφορετική μεταχείριση. Δίχως ψυχική γαλήνη, καταστρέφεται ο ανοσοποιητικός μηχανισμός του σώματος, και ορμούν επάνω του οι φοβερές εκφυλιστικές ασθένειες και το εξοντώνουν.
Υπάρχουν δυο σίγουροι τρόπο να αρρωστήσει κανείς ακολουθώντας τις μεθόδους του διαβόλου,να κατακρίνει και να απωθεί.
Εμείς όμως πιστεύουμε στον Ιησού, ο οποίος υποσχέθηκε στους μαθητές Του, ότι θα τους δώσει τη δύναμη να πατούν επάνω σε σκορπιούς και σε όφεις και σε όλη τη δύναμη του εχθρού και να μην τους βλάφτει. Εμείς γνωρίζουμε από την εμπειρία μας ότι ο Ιησούς στην αποθάρρυνση πορεύεται μαζί μας, όπως έκανε με τους δυο μαθητές Του στο δρόμο προς Εμμαούς.
Προχθές υπήρξε ένα ακόμα θύμα της οικονομικής τρομοκρατίας εις βάρος τους Ελληνικού λαού. Ένας επιχειρηματίας στη Λάρισα αυτοκτόνησε για οικονομικούς λόγους.Η αυτοκτονία είναι η έσχατη προσπάθεια του αυτόχειρα να κινήσει τον ενδιαφέρον και την συμπάθεια των άλλων προς τον εαυτό του. Είναι η πιο μάταιη πράξη γιατί δεν μπορούμε να επιλέξουμε μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας. Η ζωή συνεχίζεται και μετά το θάνατο του σώματος.
"Αν δεν υπάρχει ζωή μετά θάνατον", είπε κάποτε ένας Αμερικανός ποιητής (o φίλος μου Ρόμπερτ Λαξ), "γιατί νιώθω καθήκον να θυμούμαι τους αγαπημένους μου;" Η μόνη επιλογή που έχει ο άνθρωπος είναι μεταξύ της ευτυχισμένης ύπαρξης ή της κολασμένης. Η επιλογή αυτή ισχύει και σ΄ αυτή τη ζωή. Μόνοι μας επιλέγουμε την ευτυχία ή τη δυστυχία. Οι σκέψεις μας καθορίζουν τη ζωή μας. Κάθε άνθρωπος είναι αυτό που σκέφτεται. " Εν εικόνι διαπορεύεται πας άνθρωπος" λέει η Γραφή. Κάθε άνθρωπος σχηματίζει με το νου του μια εικόνα για τον εαυτό του και για τον κόσμο και μέσα σ΄ αυτήν πορεύεται.
Κάθε στιγμή προσθέτουμε ζωή ή θάνατο. "Ο νους μας" λέει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, "βρίσκεται ανάμεσα σε δύο, που κάνει καθένα τα δικά του, το ένα την αρετή, και το άλλο την κακία, δηλαδή μεταξύ αγγέλου και δαίμονα. Και ο νους έχει εξουσία και δύναμη, σ΄όποιο θέλει, είτε να ακολουθήσει είτε να αντισταθεί".
Ακολουθώντας το παράδειγμα της Εκκλησίας η οποία προσεύχεται υπέρ των μισούντων και αγαπώντων ημάς, πιστεύω ότι ακολουθώ ένα δρόμο, στον οποίο η ήττα μετατρέπεται σε νίκη και το κακό σε καλό. Αυτό σημαίνουν τα λόγια, σ΄ αυτούς που αγαπούν το Θεό, τα πάντα συνεργούν για το καλό τους.
Μια μέρα ο Άγιος Αντώνιος είδε τις παγίδες του διαβόλου απλωμένες και είπε μέσα του, άραγε ποιος θα σωθεί. Και άκουσε μια φωνή να του λέει: Αφαίρεσε τις παγίδες και κανένας δε σώζεται. Με το ίδιο πνεύμα πρέπει να κατανοήσουμε τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, ότι στις ασθένειες η δύναμή του γίνεται τέλεια ή τα λόγια του ιδίου, ότι εκεί όπου επλεόνασε η αμαρτία περίσεψε η χάρη του Θεού.
Οι ταυτότητες, το χάραγμα και το 666.
του Στρατή Ανδριώτη
Ένας από τους κύριους λόγους που η Ορθόδοξη Εκκλησία πολεμάται ανελλιπώς από τους επιχειρούντες την παγκοσμιοποίηση (εβραιοκρατία), είναι ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας ανέκαθεν ξεσκέπαζαν και αποκάλυπταν στον κόσμο, όσο κανείς άλλος, τις μεθοδεύσεις των επίδοξων κοσμοκρατόρων. Τρανή απόδειξη, αποτελεί σήμερα το θέμα των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, που παρουσιάζονται ως κάρτες για την διευκόλυνση του πολίτη, για τις οποίες η Ορθόδοξη Εκκλησία προειδοποιούσε ανέκαθεν για το τι «μαγειρεύεται», βασιζόμενη κυρίως σε χωρία του βιβλίου της Αποκαλύψεως, όπου προφητεύεται η εγκαθίδρυση ενός συστήματος -666- με το οποίο θα παγιδέψουν και θα καταδυναστεύουν τους ανθρώπους. Επίσης, μέσα από την Ορθόδοξη βιβλιογραφία και από διάφορες ομιλίες, οι πολίτες ενημερώνονται εδώ και αρκετό καιρό για τις προσπάθειες επιβουλής νέων ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, με έναν τρόπο που ούτε οι πολιτικοί (όσοι δεν είναι στο «κόλπο), ούτε οι ομοίως εκτός «κόλπου» δημοσιογράφοι δεν γνωρίζουν, αγνοώντας τα της επιφερόμενης καταδυνάστευσης και παρακολούθησης των ανθρώπων με το σατανικά επινοημένο ηλεκτρονικό φακέλωμα.
Αντιθέτως προς τους Πατέρες, υπάρχουν διάφοροι ανεύθυνοι αντιρρησίες συνειδήσεως, που δείχνουν να «διασκεδάζουν» και να ευχαριστιούνται με την επερχόμενη σκλαβιά των πολιτών, αφού έχει δρομολογηθεί και εφαρμόζεται σε άλλες χώρες η ηλεκτρονική παρακολούθησή τους και έχει ξεκινήσει και στην Ελλάδα, όπου προωθείται σε πρώτο στάδιο η έκδοση ταυτοτήτων έως τα τέλη του επόμενου έτους. Και ενώ «διαφημίζεται» και ωραιοποιείται εσκεμμένα για να αποφευχθούν οι αντιδράσεις του ελληνικού λαού, ότι με τη νέα ταυτότητα ο κάθε πολίτης θα απαλλαγεί από το να κουβαλάει μαζί του διάφορα έγγραφα και κάρτες και θα μπορεί να έχει σε μια ηλεκτρονική ταυτότητα όλα τα προσωπικά δεδομένα του (αστυνομική ταυτότητα, φορολογικό μητρώο, τραπεζικούς λογαριασμούς, άδεια οδήγησης, κοινωνική ασφάλιση, ιατρικό ιστορικό, βιογραφικό κ.α.), ώστε να συναλλάσσεται και να εξυπηρετείται ευκολότερα, διότι τώρα που δεν έχει την «σωτήρια» αυτή κάρτα δεν μπορεί δήθεν να εξυπηρετηθεί και ταλαιπωρείται, εν τούτοις δεν αναφέρονται στο γεγονός ότι επιδίωξή τους είναι να σφραγίσουν εν τέλει τον κάθε άνθρωπο με τον αριθμό 666.
Εδώ είναι εμφανή η υποκρισία και ο εμπαιγμός, διότι ενώ έφαγαν τα χρήματα του κόσμου, τον καταληστεύουν, τον καταδυναστεύουν χωρίς οίκτο, τα ταλαιπωρούν αφάνταστα και τον υποχρεώνουν να ζει σε μια κοινωνία με τόσα προβλήματα, όπου είναι σίγουρο ότι επιχειρούν να διαλύσουν με κάθε τρόπο την χώρα μας, καταφέρνοντας να πετύχουν να μη λειτουργεί σωστά τίποτα, εμφανίζονται τώρα και υποκρίνονται ότι ενδιαφέρονται για την καλυτέρευση της ζωής των πολιτών με μια κάρτα, για να πιάνουν δήθεν τους φοροφυγάδες, τους τρομοκράτες και όσους λυμαίνονται τις κοινωνίες μας, την στιγμή που όλους αυτούς τους έχουν μέσα στην αγκαλιά τους!!! Και μάλιστα διατυμπανίζουν ότι όποιος δεν θα έχει αυτή την κάρτα δεν θα μπορεί να πληρώνεται, να πληρώνει, να αγοράζει προϊόντα, φάρμακα και γενικώς να ζει, αποδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο ότι πολιτεύονται με ωμούς εκβιασμούς χωρίς να σέβονται τίποτα.
Οι ευρισκόμενοι πίσω από όλα αυτά, επιχειρούν να υποδουλώσουν παγκοσμίως τους ανθρώπους με ένα σύστημα παρακολούθησης, διότι αφού πάρουν οι πολίτες την κάρτα, θα διαγνωσθεί ότι είναι προσβάσιμη σε υποκλοπές και σπάσιμο των κωδικών, αφού θα μπορούν να μπαίνουν οι γνώστες του συστήματος, αλλοιώνοντας ακόμα και τα στοιχεία της κάρτας. Γι' αυτό θα εφαρμόσουν το επόμενο και τελειωτικό βήμα του συστήματος που είναι το ηλεκτρονικό τσιπ το οποίο θα εμφυτεύσουν στο μέτωπο ή στο δεξί χέρι. Κάτι που έχουν ήδη αποδεχθεί πολλοί συνάνθρωποί μας σε διάφορες χώρες (βλ. Αμερική κ.λ.π.). Το άκρως παράδοξο είναι ότι οι κάρτες και το σφράγισμα, όπως παραδέχονται οι εφευρέτες του συστήματος, έχουν ως κωδικό τον αριθμό 666, ο οποίος είναι το σύμβολο των Εβραίων. Όπως εμείς οι Χριστιανοί έχουμε τον Σταυρό και οι μουσουλμάνοι την ημισέληνο, έτσι και οι Εβραίοι έχουν ως σύμβολο τον αριθμό 666! Και με το χάραγμα των πολιτών με αυτόν τον αριθμό θα πιστοποιείται η κυριαρχία των Εβραίων σε όλο τον κόσμο, επαληθεύοντας την προφητεία του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην «Αποκάλυψη», όπου ομιλεί για τον αριθμό του αντιχρίστου (666), που όποιος δεν θα τον έχει χαραγμένο επάνω του δεν θα μπορεί να κάνει καμία συναλλαγή.
Τέλος, τίθεται το ερώτημα: Γιατί εμείς να δεχτούμε τον αριθμό-σύμβολο των Εβραίων, όταν εκείνοι δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχθούν στην καθημερινή τους ζωή τον Σταυρό, την στιγμή που έχουν βγάλει ακόμα και από την αριθμητική το σύμβολο της προσθέσεως που είναι το + και έχουν βάλει ένα ανάποδο Τ. !!!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Κάποιος ήταν καλεσμένος σε γεύμα και έπαθε γαστρορραγία. Ντρεπόταν όμως να ζητήσει από τον οικοδεσπότη βοήθεια και πέθανε.
Είναι φανερό ότι καθένας από μας κινδυνεύει από θανάσιμο κίνδυνο.
Κινδυνεύει να χάσει την ελευθερία του, την ιδιότητα του πολίτη και το σπουδαιότερο, την σωτηρία του.
Δεν ξέρει τι να κάνει. Δεν είναι ο μόνος που κινδυνεύει. Και άλλοι κινδυνεύουν όπως αυτός. Κανείς όμως δεν ξέρει τί να κάνει.
Στην Εκκλησία όπου συναθροίζεται με τους αδελφούς του χριστιανούς δεν φανερώνει κανείς την ανησυχία που τον τρώει. Σαν τον επισκέπτη που αιμορραγούσε και το έκρυβε.
Οι πατέρες επίσης φέρονται σαν να μην συμβαίνει τίποτε.
Αυτοί που κυβερνούν τον τόπο και πρέπει να είναι σύμμαχοι του λαού, αυτοί οι ίδιοι επιβουλεύονται την ελευθερία, την ιδιότητα του πολίτη και την ίδια την επιβίωση των πολιτών.
Τί πιο φυσικό από το να τους διώξουν οι πολίτες. Τί τους θέλουν τέτοιους κυβερνήτες που εχθρεύονται το λαό τους;
Πάλι όμως Μαρξ και Λένιν; Πάλι αίμα και δυστυχία; Πάλι ο αδελφός εναντίον του αδελφού;
Η Εκκλησία έχει τη συνεκτική δύναμη να ετοιμάσει το λαό του Θεού να δεχθεί ενωμένος την επιβουλία των ξένων και των εδώ συνεργατών τους.
Δεν το κάνει. Δεν ταιριάζει σε μας να υποδείξουμε στους πατέρες τι να κάνουν.
Μόνο θα τους πούμε ότι η παθητικότητα οδηγεί σε πόλεμο.
Η φωνή τους, αν είναι ενωμένη θα ακουστεί και θα ληφθεί υπόψη. Η δική μου και η δική σου φωνή, ευγενικέ φίλε, δεν ακούγεται.
Μόσχος Λαγκουβάρδος
Ένας από τους κύριους λόγους που η Ορθόδοξη Εκκλησία πολεμάται ανελλιπώς από τους επιχειρούντες την παγκοσμιοποίηση (εβραιοκρατία), είναι ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας ανέκαθεν ξεσκέπαζαν και αποκάλυπταν στον κόσμο, όσο κανείς άλλος, τις μεθοδεύσεις των επίδοξων κοσμοκρατόρων. Τρανή απόδειξη, αποτελεί σήμερα το θέμα των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, που παρουσιάζονται ως κάρτες για την διευκόλυνση του πολίτη, για τις οποίες η Ορθόδοξη Εκκλησία προειδοποιούσε ανέκαθεν για το τι «μαγειρεύεται», βασιζόμενη κυρίως σε χωρία του βιβλίου της Αποκαλύψεως, όπου προφητεύεται η εγκαθίδρυση ενός συστήματος -666- με το οποίο θα παγιδέψουν και θα καταδυναστεύουν τους ανθρώπους. Επίσης, μέσα από την Ορθόδοξη βιβλιογραφία και από διάφορες ομιλίες, οι πολίτες ενημερώνονται εδώ και αρκετό καιρό για τις προσπάθειες επιβουλής νέων ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, με έναν τρόπο που ούτε οι πολιτικοί (όσοι δεν είναι στο «κόλπο), ούτε οι ομοίως εκτός «κόλπου» δημοσιογράφοι δεν γνωρίζουν, αγνοώντας τα της επιφερόμενης καταδυνάστευσης και παρακολούθησης των ανθρώπων με το σατανικά επινοημένο ηλεκτρονικό φακέλωμα.
Αντιθέτως προς τους Πατέρες, υπάρχουν διάφοροι ανεύθυνοι αντιρρησίες συνειδήσεως, που δείχνουν να «διασκεδάζουν» και να ευχαριστιούνται με την επερχόμενη σκλαβιά των πολιτών, αφού έχει δρομολογηθεί και εφαρμόζεται σε άλλες χώρες η ηλεκτρονική παρακολούθησή τους και έχει ξεκινήσει και στην Ελλάδα, όπου προωθείται σε πρώτο στάδιο η έκδοση ταυτοτήτων έως τα τέλη του επόμενου έτους. Και ενώ «διαφημίζεται» και ωραιοποιείται εσκεμμένα για να αποφευχθούν οι αντιδράσεις του ελληνικού λαού, ότι με τη νέα ταυτότητα ο κάθε πολίτης θα απαλλαγεί από το να κουβαλάει μαζί του διάφορα έγγραφα και κάρτες και θα μπορεί να έχει σε μια ηλεκτρονική ταυτότητα όλα τα προσωπικά δεδομένα του (αστυνομική ταυτότητα, φορολογικό μητρώο, τραπεζικούς λογαριασμούς, άδεια οδήγησης, κοινωνική ασφάλιση, ιατρικό ιστορικό, βιογραφικό κ.α.), ώστε να συναλλάσσεται και να εξυπηρετείται ευκολότερα, διότι τώρα που δεν έχει την «σωτήρια» αυτή κάρτα δεν μπορεί δήθεν να εξυπηρετηθεί και ταλαιπωρείται, εν τούτοις δεν αναφέρονται στο γεγονός ότι επιδίωξή τους είναι να σφραγίσουν εν τέλει τον κάθε άνθρωπο με τον αριθμό 666.
Εδώ είναι εμφανή η υποκρισία και ο εμπαιγμός, διότι ενώ έφαγαν τα χρήματα του κόσμου, τον καταληστεύουν, τον καταδυναστεύουν χωρίς οίκτο, τα ταλαιπωρούν αφάνταστα και τον υποχρεώνουν να ζει σε μια κοινωνία με τόσα προβλήματα, όπου είναι σίγουρο ότι επιχειρούν να διαλύσουν με κάθε τρόπο την χώρα μας, καταφέρνοντας να πετύχουν να μη λειτουργεί σωστά τίποτα, εμφανίζονται τώρα και υποκρίνονται ότι ενδιαφέρονται για την καλυτέρευση της ζωής των πολιτών με μια κάρτα, για να πιάνουν δήθεν τους φοροφυγάδες, τους τρομοκράτες και όσους λυμαίνονται τις κοινωνίες μας, την στιγμή που όλους αυτούς τους έχουν μέσα στην αγκαλιά τους!!! Και μάλιστα διατυμπανίζουν ότι όποιος δεν θα έχει αυτή την κάρτα δεν θα μπορεί να πληρώνεται, να πληρώνει, να αγοράζει προϊόντα, φάρμακα και γενικώς να ζει, αποδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο ότι πολιτεύονται με ωμούς εκβιασμούς χωρίς να σέβονται τίποτα.
Οι ευρισκόμενοι πίσω από όλα αυτά, επιχειρούν να υποδουλώσουν παγκοσμίως τους ανθρώπους με ένα σύστημα παρακολούθησης, διότι αφού πάρουν οι πολίτες την κάρτα, θα διαγνωσθεί ότι είναι προσβάσιμη σε υποκλοπές και σπάσιμο των κωδικών, αφού θα μπορούν να μπαίνουν οι γνώστες του συστήματος, αλλοιώνοντας ακόμα και τα στοιχεία της κάρτας. Γι' αυτό θα εφαρμόσουν το επόμενο και τελειωτικό βήμα του συστήματος που είναι το ηλεκτρονικό τσιπ το οποίο θα εμφυτεύσουν στο μέτωπο ή στο δεξί χέρι. Κάτι που έχουν ήδη αποδεχθεί πολλοί συνάνθρωποί μας σε διάφορες χώρες (βλ. Αμερική κ.λ.π.). Το άκρως παράδοξο είναι ότι οι κάρτες και το σφράγισμα, όπως παραδέχονται οι εφευρέτες του συστήματος, έχουν ως κωδικό τον αριθμό 666, ο οποίος είναι το σύμβολο των Εβραίων. Όπως εμείς οι Χριστιανοί έχουμε τον Σταυρό και οι μουσουλμάνοι την ημισέληνο, έτσι και οι Εβραίοι έχουν ως σύμβολο τον αριθμό 666! Και με το χάραγμα των πολιτών με αυτόν τον αριθμό θα πιστοποιείται η κυριαρχία των Εβραίων σε όλο τον κόσμο, επαληθεύοντας την προφητεία του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην «Αποκάλυψη», όπου ομιλεί για τον αριθμό του αντιχρίστου (666), που όποιος δεν θα τον έχει χαραγμένο επάνω του δεν θα μπορεί να κάνει καμία συναλλαγή.
Τέλος, τίθεται το ερώτημα: Γιατί εμείς να δεχτούμε τον αριθμό-σύμβολο των Εβραίων, όταν εκείνοι δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχθούν στην καθημερινή τους ζωή τον Σταυρό, την στιγμή που έχουν βγάλει ακόμα και από την αριθμητική το σύμβολο της προσθέσεως που είναι το + και έχουν βάλει ένα ανάποδο Τ. !!!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Κάποιος ήταν καλεσμένος σε γεύμα και έπαθε γαστρορραγία. Ντρεπόταν όμως να ζητήσει από τον οικοδεσπότη βοήθεια και πέθανε.
Είναι φανερό ότι καθένας από μας κινδυνεύει από θανάσιμο κίνδυνο.
Κινδυνεύει να χάσει την ελευθερία του, την ιδιότητα του πολίτη και το σπουδαιότερο, την σωτηρία του.
Δεν ξέρει τι να κάνει. Δεν είναι ο μόνος που κινδυνεύει. Και άλλοι κινδυνεύουν όπως αυτός. Κανείς όμως δεν ξέρει τί να κάνει.
Στην Εκκλησία όπου συναθροίζεται με τους αδελφούς του χριστιανούς δεν φανερώνει κανείς την ανησυχία που τον τρώει. Σαν τον επισκέπτη που αιμορραγούσε και το έκρυβε.
Οι πατέρες επίσης φέρονται σαν να μην συμβαίνει τίποτε.
Αυτοί που κυβερνούν τον τόπο και πρέπει να είναι σύμμαχοι του λαού, αυτοί οι ίδιοι επιβουλεύονται την ελευθερία, την ιδιότητα του πολίτη και την ίδια την επιβίωση των πολιτών.
Τί πιο φυσικό από το να τους διώξουν οι πολίτες. Τί τους θέλουν τέτοιους κυβερνήτες που εχθρεύονται το λαό τους;
Πάλι όμως Μαρξ και Λένιν; Πάλι αίμα και δυστυχία; Πάλι ο αδελφός εναντίον του αδελφού;
Η Εκκλησία έχει τη συνεκτική δύναμη να ετοιμάσει το λαό του Θεού να δεχθεί ενωμένος την επιβουλία των ξένων και των εδώ συνεργατών τους.
Δεν το κάνει. Δεν ταιριάζει σε μας να υποδείξουμε στους πατέρες τι να κάνουν.
Μόνο θα τους πούμε ότι η παθητικότητα οδηγεί σε πόλεμο.
Η φωνή τους, αν είναι ενωμένη θα ακουστεί και θα ληφθεί υπόψη. Η δική μου και η δική σου φωνή, ευγενικέ φίλε, δεν ακούγεται.
Μόσχος Λαγκουβάρδος
Η μόνη συνεκτική δύναμη του Ελληνικού λαού
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
"Οι φίλοι μου και οι πλησίον μακρόθεν έστησαν"
Ψαλμ.
Τρεις κακοποιοί μπαίνουν σ΄ ένα βαγόνι και ληστεύουν εκατό ανθρώπους χωρίς να συναντήσουν την παραμικρή αντίσταση. Τρεις κακοποιοί εξουδετερώνουν εκατό ανθρώπους.Γιατί οι τρεις κακοποιοί φέρονται σαν ένας. Καθένας τους είναι απόλυτα βέβαιος ότι σε κάθε ενέργειά του θα βρει άμεση ανταπόκριση από τον άλλο. Οι επιβάτες δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους λαούς, όταν τίποτα δεν τους ενώνει, όταν δεν έχουν καμιά συνεκτική δύναμη να εμπνέει την εμπιστοσύνη του ενός προς τον άλλον. Αυτούς τους λαούς μια μικρή ομάδα ανθρώπων μπορεί να τους παραλύσει με την τρομοκρατία της.Οι επίβουλοι της ελευθερίας ενός λαού πλήττουν τις συνεκτικές του δυνάμεις, την Εκκλησία, τη γλώσσα, το έθνος, το συντεταγμένο λαό, το κράτος κ.α. και τους αφήνουν διαιρεμένους, δίχως τους φυσικούς συμμάχους του.
Ο πιο μεγάλος φυσικός σύμμαχος των Ελλήνων, η ίδια η υπόστασή τους ως λαός είναι η Εκκλησία. Από αυτήν περιμένουμε οι άμοιροι να ορθώσει το ανάστημά τους στην ξένη επιβουλία και να εμπνεύσει την εμπιστοσύνη μεταξύ τους και την ενότητα. Σε όλες τις συμφορές του Έθνους η Εκκλησία υπήρξε η πνευματική μητέρα που αγωνίστηκε με νύχια και με δόντια όχι μόνο για την πνευματική υπόσταση του λαού του Θεού, αλλά και για τη φυσική επιβίωσή του. Εκκλησία του Θεού αμέτοχη στις συμφορές του λαού του Θεού δεν νοείται.Το παράδειγμα του Ιησού που διώχνει με το μαστίγιο τους τοκογλύφους είναι ζωντανό. Αγνοεί κανείς σήμερα ότι οι Έλληνες είναι δέσμιοι των τοκογλύφων και ότι η Εκκλησία του Θεού βρίσκεται υπό διωγμόν; Ποιον εξυπηρετεί η παθητικότητά; Αγνοεί κανείς ότι η αιτία του πολέμου είναι η παθητικότητα; Τώρα προέχει η ενότητα των Ελλήνων, για να μην αρχίσουν πάλι να σκοτώνονται μεταξύ τους.
Το μόνο όπλο του λαού είναι ο λόγος. Ο λόγος θα αποκαλύψει αυτούς που μάχονται την ενότητα του Ελληνικού λαού και σπέρνουν τη διχόνοια και το μίσος, αντί την αμοιβαία εμπιστοσύνη και αλληλεγγύη. Το βάρος πέφτει στην Εκκλησία. Δεν θα αφήσει τους Έλληνες να αλληλοσκοτωθούν για τους πολιτικούς που βάζουν τα συμφέροντά τους πάνω από την αγάπη για το λαό. Η Εκκλησία είναι η μόνη συνεκτική του δύναμη. Δεν περιμένει από αυτήν να είναι και η ίδια διαιρεμένη. Η Εκκλησία διδάσκει με το παράδειγμά της. Η αποστολή της είναι ο αγιασμός της ζωής και του κόσμου.
Ένα κοπάδι ελάφια μπορούν να νικήσουν ένα κοπάδι λιοντάρια. Ένα κοπάδι ελάφια με αρχηγό ένα λιοντάρι είναι πιο δυνατό από ένα κοπάδι λιοντάρια με αρχηγό ένα ελάφι. Δεν είναι μόνο ο αρχηγός που δίνει τη δύναμη στο κοπάδι των ελαφιών και το κάνει ανίκητο. Είναι ο αρχηγός που εμπνέει την ενότητα και την αλληλεγγύη στο κοπάδι των ελαφιών. Η ενότητα είναι η δύναμη του μικρού. Ένα ελάφι δεν μπορεί να εμπνεύσει την ενότητα και την αλληλεγγύη στα λιοντάρια. Η διαίρεση είναι η αδυναμία του μεγάλου.
Η Εκκλησία είναι μεγάλη δύναμη. Το ίδιο και η Ελλάδα είναι μεγάλη πνευματική δύναμη. Αλλά είναι ανίσχυρη γιατί δεν έχει ενότητα. Η μόνη συνεκτική δύναμη της Ελλάδας,η Εκκλησία, μπορεί να παρομοιαστεί ως προς την ενότητά της σαν ένα κοπάδι λιονταριών με αρχηγό ένα ελάφι. Κι οι άμοιροι Έλληνες δεν έχουν πια καμιά δύναμη, ώσπου η οργή τους να ξεσπάσει σαν ένας ποταμός από λιοντάρια.
"Οι φίλοι μου και οι πλησίον μακρόθεν έστησαν"
Ψαλμ.
Τρεις κακοποιοί μπαίνουν σ΄ ένα βαγόνι και ληστεύουν εκατό ανθρώπους χωρίς να συναντήσουν την παραμικρή αντίσταση. Τρεις κακοποιοί εξουδετερώνουν εκατό ανθρώπους.Γιατί οι τρεις κακοποιοί φέρονται σαν ένας. Καθένας τους είναι απόλυτα βέβαιος ότι σε κάθε ενέργειά του θα βρει άμεση ανταπόκριση από τον άλλο. Οι επιβάτες δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους λαούς, όταν τίποτα δεν τους ενώνει, όταν δεν έχουν καμιά συνεκτική δύναμη να εμπνέει την εμπιστοσύνη του ενός προς τον άλλον. Αυτούς τους λαούς μια μικρή ομάδα ανθρώπων μπορεί να τους παραλύσει με την τρομοκρατία της.Οι επίβουλοι της ελευθερίας ενός λαού πλήττουν τις συνεκτικές του δυνάμεις, την Εκκλησία, τη γλώσσα, το έθνος, το συντεταγμένο λαό, το κράτος κ.α. και τους αφήνουν διαιρεμένους, δίχως τους φυσικούς συμμάχους του.
Ο πιο μεγάλος φυσικός σύμμαχος των Ελλήνων, η ίδια η υπόστασή τους ως λαός είναι η Εκκλησία. Από αυτήν περιμένουμε οι άμοιροι να ορθώσει το ανάστημά τους στην ξένη επιβουλία και να εμπνεύσει την εμπιστοσύνη μεταξύ τους και την ενότητα. Σε όλες τις συμφορές του Έθνους η Εκκλησία υπήρξε η πνευματική μητέρα που αγωνίστηκε με νύχια και με δόντια όχι μόνο για την πνευματική υπόσταση του λαού του Θεού, αλλά και για τη φυσική επιβίωσή του. Εκκλησία του Θεού αμέτοχη στις συμφορές του λαού του Θεού δεν νοείται.Το παράδειγμα του Ιησού που διώχνει με το μαστίγιο τους τοκογλύφους είναι ζωντανό. Αγνοεί κανείς σήμερα ότι οι Έλληνες είναι δέσμιοι των τοκογλύφων και ότι η Εκκλησία του Θεού βρίσκεται υπό διωγμόν; Ποιον εξυπηρετεί η παθητικότητά; Αγνοεί κανείς ότι η αιτία του πολέμου είναι η παθητικότητα; Τώρα προέχει η ενότητα των Ελλήνων, για να μην αρχίσουν πάλι να σκοτώνονται μεταξύ τους.
Το μόνο όπλο του λαού είναι ο λόγος. Ο λόγος θα αποκαλύψει αυτούς που μάχονται την ενότητα του Ελληνικού λαού και σπέρνουν τη διχόνοια και το μίσος, αντί την αμοιβαία εμπιστοσύνη και αλληλεγγύη. Το βάρος πέφτει στην Εκκλησία. Δεν θα αφήσει τους Έλληνες να αλληλοσκοτωθούν για τους πολιτικούς που βάζουν τα συμφέροντά τους πάνω από την αγάπη για το λαό. Η Εκκλησία είναι η μόνη συνεκτική του δύναμη. Δεν περιμένει από αυτήν να είναι και η ίδια διαιρεμένη. Η Εκκλησία διδάσκει με το παράδειγμά της. Η αποστολή της είναι ο αγιασμός της ζωής και του κόσμου.
Ένα κοπάδι ελάφια μπορούν να νικήσουν ένα κοπάδι λιοντάρια. Ένα κοπάδι ελάφια με αρχηγό ένα λιοντάρι είναι πιο δυνατό από ένα κοπάδι λιοντάρια με αρχηγό ένα ελάφι. Δεν είναι μόνο ο αρχηγός που δίνει τη δύναμη στο κοπάδι των ελαφιών και το κάνει ανίκητο. Είναι ο αρχηγός που εμπνέει την ενότητα και την αλληλεγγύη στο κοπάδι των ελαφιών. Η ενότητα είναι η δύναμη του μικρού. Ένα ελάφι δεν μπορεί να εμπνεύσει την ενότητα και την αλληλεγγύη στα λιοντάρια. Η διαίρεση είναι η αδυναμία του μεγάλου.
Η Εκκλησία είναι μεγάλη δύναμη. Το ίδιο και η Ελλάδα είναι μεγάλη πνευματική δύναμη. Αλλά είναι ανίσχυρη γιατί δεν έχει ενότητα. Η μόνη συνεκτική δύναμη της Ελλάδας,η Εκκλησία, μπορεί να παρομοιαστεί ως προς την ενότητά της σαν ένα κοπάδι λιονταριών με αρχηγό ένα ελάφι. Κι οι άμοιροι Έλληνες δεν έχουν πια καμιά δύναμη, ώσπου η οργή τους να ξεσπάσει σαν ένας ποταμός από λιοντάρια.
25.11.10
Τί θα περίμενες από την Εκκλησία;
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Τί θα περίμενες από την Εκκλησία; Ο Ιησούς είδε τον πολύν όχλον στην έρημο και εσπλαχνίσθη επ΄ αυτοίς, γράφει ο Ευαγγελιστής Μάρκος στο Ευαγγέλιό του. Και αμέσως παρακάτω διηγείται τον χορτασμό των πεντακισχιλίων. Που σημαίνει ότι ο Ιησούς εσπλαχνίσθη όχι μόνο για την πνευματική ένδεια του όχλου αλλά και για την επιβίωσή του. Είπε στους μαθητές του: Δόστε τους εσείς να φάνε στον έρημο αυτόν τόπο. Από τη συνέχεια της διήγησης φαίνεται ότι η εντολή του Κυρίου προς τους μαθητές αφορούσε όχι την εξεύρεση των άρτων και των ιχθύων, αλλά τον τρόπο που θα δίδονταν οι άρτοι και οι ιχθείς στο πλήθος. Διέταξε τους μαθητές Του να βάλουν τον κόσμο να καθήσει <<πρασιαί πρασιαί ανά εκατόν και ανά πεντήκοντα>>.
Δεν σημαίνουν τα λόγια αυτά του Κυρίου ότι διέταξε τους μαθητές να οργανώσουν τον κόσμο, για να πάψει να είναι ένας όχλος, που χειραγωγείται από αυτούς , που αντί να είναι σύμμαχοί του είναι εχθροί του;
Αν ζούσε σήμερα ο Ιησούς θα έδινε εντολή στους μαθητές Του να οργανωθούν. Στη δε διοίκηση της Εκκλησίας θα έδινε την εντολή να πει στους ιθύνοντες το εχθρικό κράτος, ότι αν βάλει σε κίνδυνο την επιβίωση των πιστών, οι πιστοί θα βρουν τρόπους να παρακάμψουν τις μεθόδους του πονηρού. Δεν χάθηκε ο κόσμος, αν οι ιθύνοντες ανέλαβαν σε σκοτεινά συνέδρια, παράνομες δεσμεύσεις , τις οποίες επιδιώκουν να επιβάλουν στο λαό του Θεού.
Σε τέτοιο κράτος εχθρικό, ο λαός βρίσκεται στην έρημο. Έρημος είναι η κάρτα του πολίτη, την οποία απειλεί το κράτος να επιβάλει στο λαό του Θεού. Η απάντηση της Εκκλησίας βρίσκεται στα λόγια του Κυρίου, στο θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων.
Δεν ζητάει ο πιστός ψωμί από τη διοίκηση της Εκκλησίας. Ζητάει την Εκκλησία να μαζέψει τους πιστούς κάτω από την ηθική προστασία της, γιατί η φωνή της μπορεί να ακουστεί, ενώ η φωνή του πιστού δεν ακούγεται. Την αιγίδα των επισκόπων θέλουμε τώρα,και δεν την έχουμε ακόμη, εκτός από μερικές φωτεινές εξαιρέσεις.
Τί θα περίμενες από την Εκκλησία; Ο Ιησούς είδε τον πολύν όχλον στην έρημο και εσπλαχνίσθη επ΄ αυτοίς, γράφει ο Ευαγγελιστής Μάρκος στο Ευαγγέλιό του. Και αμέσως παρακάτω διηγείται τον χορτασμό των πεντακισχιλίων. Που σημαίνει ότι ο Ιησούς εσπλαχνίσθη όχι μόνο για την πνευματική ένδεια του όχλου αλλά και για την επιβίωσή του. Είπε στους μαθητές του: Δόστε τους εσείς να φάνε στον έρημο αυτόν τόπο. Από τη συνέχεια της διήγησης φαίνεται ότι η εντολή του Κυρίου προς τους μαθητές αφορούσε όχι την εξεύρεση των άρτων και των ιχθύων, αλλά τον τρόπο που θα δίδονταν οι άρτοι και οι ιχθείς στο πλήθος. Διέταξε τους μαθητές Του να βάλουν τον κόσμο να καθήσει <<πρασιαί πρασιαί ανά εκατόν και ανά πεντήκοντα>>.
Δεν σημαίνουν τα λόγια αυτά του Κυρίου ότι διέταξε τους μαθητές να οργανώσουν τον κόσμο, για να πάψει να είναι ένας όχλος, που χειραγωγείται από αυτούς , που αντί να είναι σύμμαχοί του είναι εχθροί του;
Αν ζούσε σήμερα ο Ιησούς θα έδινε εντολή στους μαθητές Του να οργανωθούν. Στη δε διοίκηση της Εκκλησίας θα έδινε την εντολή να πει στους ιθύνοντες το εχθρικό κράτος, ότι αν βάλει σε κίνδυνο την επιβίωση των πιστών, οι πιστοί θα βρουν τρόπους να παρακάμψουν τις μεθόδους του πονηρού. Δεν χάθηκε ο κόσμος, αν οι ιθύνοντες ανέλαβαν σε σκοτεινά συνέδρια, παράνομες δεσμεύσεις , τις οποίες επιδιώκουν να επιβάλουν στο λαό του Θεού.
Σε τέτοιο κράτος εχθρικό, ο λαός βρίσκεται στην έρημο. Έρημος είναι η κάρτα του πολίτη, την οποία απειλεί το κράτος να επιβάλει στο λαό του Θεού. Η απάντηση της Εκκλησίας βρίσκεται στα λόγια του Κυρίου, στο θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων.
Δεν ζητάει ο πιστός ψωμί από τη διοίκηση της Εκκλησίας. Ζητάει την Εκκλησία να μαζέψει τους πιστούς κάτω από την ηθική προστασία της, γιατί η φωνή της μπορεί να ακουστεί, ενώ η φωνή του πιστού δεν ακούγεται. Την αιγίδα των επισκόπων θέλουμε τώρα,και δεν την έχουμε ακόμη, εκτός από μερικές φωτεινές εξαιρέσεις.
Γράμμα στο Ρεσάλτο
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Αγαπητοί φίλοι ,
Είναι φανερό ότι τα γραφόμενά σας εκφράζουν τον καλοπροαίρετο πολίτη. Γράφονται με αγάπη και ό,τι γράφεται με αγάπη θα ακουστεί. Γράφονται με ευθύνη γιατί πίσω από τα κείμενα αυτά ο αναγνώστης νιώθει την παρουσία ενός αληθινού ανθρώπου και όχι ενός προσωπείου, όπως νιώθει όταν διαβάζει τα ανώνυμα κείμενα.
Αυτά τα δυο ουσιαστικά στοιχεία προσέχω στα κείμενα, αν γράφονται με αγάπη κι αν ο γράφων είναι ένας άνθρωπος και όχι ένας κάποιος, που μπορεί να αλλάζει απ΄ τη μια στιγμή στην άλλη, κάποιος που δεν ξέρω τι θέλει.
Σας γράφω γιατί θέλω να σκεφθείτε και κάτι άλλο, όσον αφορά την πειθώ των κειμένων σας. Το πρώτο αίσθημα που νιώθει κανείς διαβάζοντας τα κείμενα αυτά, είναι ένα αίσθημα έγερσης, αφύπνισης και διάθεσης για αγώνα για την ελευθερία και το δίκαιο. Είναι κείμενα εγερτικά.
Όταν οι Σπαρτιάτες , σύμφωνα με τα λεγόμενα κάποιου φίλου μου ο οποίος κατέχει τα ιστορικά θέματα., ζήτησαν από τους Αθηναίους να τους στείλει έναν στρατηγό, οι Σπαρτιάτες τους έστειλαν έναν ποιητή. (Δυσκολεύομαι να το πιστέψω ότι οι Σπαρτιάτες ζήτησαν από τους Αθηναίους στρατηγό! Η θητεία των Σπαρτιατών στο στρατό κρατούσε 65 χρόνια!). Γιατί τους έστειλαν ποιητή; Ίσως γιατί δεν χρειάζονταν πόλεμο, αλλά πειθώ. Δεν χρειάζονταν πολεμική δύναμη, αλλά ενότητα και αγάπη για την ελευθερία. Πώς να πονέσεις κάτι, αν δεν το γνωρίζεις κι αν δεν το αγαπάς;
Στις μέρες μας δεν χρειαζόμαστε στρατηγό, αλλά ποιητή. Το μόνο όπλο που διαθέτει ο λαός μας σήμερα είναι ο Λόγος. Ποιος λόγος όμως; Ο επιθετικός, που μοιάζει με στρατηγό; Έχει την πειθώ που πρέπει ένας στρατηγός στη δύσκολη αυτή περίοδο για την Ελλάδα; Με ποιους θα τους ετοιμάσει τους Έλληνες για πόλεμο ο στρατηγός, όταν οι ίδιοι Έλληνες επιλέγουν την αυτοκτονία τους;
Η Ελλάδα και όλος ο κόσμος έχουν ανάγκη από το λόγο, που θα τους αποκαλύψει την αλήθεια. Μήπως δουν ότι οδηγούνται από αρρώστους και τους πάνε στο γιατρό, αντί να τους ακολουθούν στην καταστροφή. Δεν χρειάζονται στρατηγούς γιατί όσο τους επιτίθεται κανείς τόσο τους δίνει μεγαλύτερη ισχύ. Τέτοιους ανθρώπους ή τους πηγαίνεις στο γιατρό ή τους αφήνεις να αυτοκαταστραφούν. Σε καμιά περίπτωση δεν τους βάζεις να σε οδηγήσουν.
Η κατάσταση στη χώρα μας αυτήν την εποχή είναι κωμικοτραγική. Οι κυβερνώντες είναι μια ελίτ, η οποία εκλέγεται από την πλειοψηφία της μειοψηφίας. Έτσι ορίζουν οι κανόνες της κοινοβουλευτικής κατ΄ όνομα δημοκρατίας, η οποία επινοήθηκε στη Δύση των φεουδαρχών για να τους προστατεύει από τους λαούς τους. Από την αληθινή δημοκρατία δεν έχει παρά μόνο το όνομα.
Τη δημοκρατία αυτή και τους άρχοντές της περιγράφει με την κωμική παραβολή του Λέων και Λύκος ο Αίσωπος. Ο Αίσωπος περιγράφει τη δικαιοσύνη όταν ισχύει το δίκαιο του ισχυροτέρου, όπως π.χ. όταν την εξουσία ασκεί μια μειοψηφία και αγνοείται η βούληση του λαού . Ένας λύκος άρπαξε ένα αρνί. Καθώς πήγαινε για το λημέρι του βρέθηκε στο δρόμο του ένα λιοντάρι και του άρπαξε το αρνί. Ο λύκος στάθηκε μακριά απ΄ το λιοντάρι και του είπε: Άδικα μου πήρες το αρνί. Το λιοντάρι γέλασε. Γιατί εσύ το πήρες δίκαια;
Ας διαβάσουμε το Ευαγγέλιο, για να δούμε τι λέει επάνω σ΄ αυτό: Παραθέτω εδώ τη σχετική περικοπή. Τα λόγια του είναι απλά και δεν χρειάζονται ερμηνεία. Αν στην αρχή φαίνονται δύσκολα, ας τα ξαναδιαβάσει ο ευγενικός αναγνώστης. Δεν είναι δυσκολονόητα. Απλώς δεν είμαστε συνηθισμένοι. Ακόμα και τον Όμηρο, αν τον διαβάζαμε συχνά, θα τον καταλαβαίναμε, γιατί θα μας ήταν οικείος. Δεν διαβάζουμε το Ευαγγέλιο και νομίζουμε ότι θέλει μετάφραση. Ποιος θα τολμήσει να μεταφράσει το Ευαγγέλιο παρεκτός από εκείνον που δεν το αγαπάει; Παραθέτω λοιπόν τη σχετική περικοπή την οποία αξίζει να τη διαβάσει κανείς με προσοχή:
Τω καιρώ εκείνω, προσήλθον οι μαθηταί τω Ιησού και είπον αυτώ. Οίδας ότι οι Φαρισαίοι εσκανδαλίσθησαν ακούσαντες τον λόγον; Ο δε αποκριθείς είπε. Πάσα φυτεία, ην ουκ εφύτευσεν ο Πατήρ μου ο ουράνιος, εκριζωθήσεται. Άφετε αυτούς. Οδηγοί εισί τυφλοί τυφλών. Τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται.
Με αγάπη
Μόσχος
Αγαπητοί φίλοι ,
Είναι φανερό ότι τα γραφόμενά σας εκφράζουν τον καλοπροαίρετο πολίτη. Γράφονται με αγάπη και ό,τι γράφεται με αγάπη θα ακουστεί. Γράφονται με ευθύνη γιατί πίσω από τα κείμενα αυτά ο αναγνώστης νιώθει την παρουσία ενός αληθινού ανθρώπου και όχι ενός προσωπείου, όπως νιώθει όταν διαβάζει τα ανώνυμα κείμενα.
Αυτά τα δυο ουσιαστικά στοιχεία προσέχω στα κείμενα, αν γράφονται με αγάπη κι αν ο γράφων είναι ένας άνθρωπος και όχι ένας κάποιος, που μπορεί να αλλάζει απ΄ τη μια στιγμή στην άλλη, κάποιος που δεν ξέρω τι θέλει.
Σας γράφω γιατί θέλω να σκεφθείτε και κάτι άλλο, όσον αφορά την πειθώ των κειμένων σας. Το πρώτο αίσθημα που νιώθει κανείς διαβάζοντας τα κείμενα αυτά, είναι ένα αίσθημα έγερσης, αφύπνισης και διάθεσης για αγώνα για την ελευθερία και το δίκαιο. Είναι κείμενα εγερτικά.
Όταν οι Σπαρτιάτες , σύμφωνα με τα λεγόμενα κάποιου φίλου μου ο οποίος κατέχει τα ιστορικά θέματα., ζήτησαν από τους Αθηναίους να τους στείλει έναν στρατηγό, οι Σπαρτιάτες τους έστειλαν έναν ποιητή. (Δυσκολεύομαι να το πιστέψω ότι οι Σπαρτιάτες ζήτησαν από τους Αθηναίους στρατηγό! Η θητεία των Σπαρτιατών στο στρατό κρατούσε 65 χρόνια!). Γιατί τους έστειλαν ποιητή; Ίσως γιατί δεν χρειάζονταν πόλεμο, αλλά πειθώ. Δεν χρειάζονταν πολεμική δύναμη, αλλά ενότητα και αγάπη για την ελευθερία. Πώς να πονέσεις κάτι, αν δεν το γνωρίζεις κι αν δεν το αγαπάς;
Στις μέρες μας δεν χρειαζόμαστε στρατηγό, αλλά ποιητή. Το μόνο όπλο που διαθέτει ο λαός μας σήμερα είναι ο Λόγος. Ποιος λόγος όμως; Ο επιθετικός, που μοιάζει με στρατηγό; Έχει την πειθώ που πρέπει ένας στρατηγός στη δύσκολη αυτή περίοδο για την Ελλάδα; Με ποιους θα τους ετοιμάσει τους Έλληνες για πόλεμο ο στρατηγός, όταν οι ίδιοι Έλληνες επιλέγουν την αυτοκτονία τους;
Η Ελλάδα και όλος ο κόσμος έχουν ανάγκη από το λόγο, που θα τους αποκαλύψει την αλήθεια. Μήπως δουν ότι οδηγούνται από αρρώστους και τους πάνε στο γιατρό, αντί να τους ακολουθούν στην καταστροφή. Δεν χρειάζονται στρατηγούς γιατί όσο τους επιτίθεται κανείς τόσο τους δίνει μεγαλύτερη ισχύ. Τέτοιους ανθρώπους ή τους πηγαίνεις στο γιατρό ή τους αφήνεις να αυτοκαταστραφούν. Σε καμιά περίπτωση δεν τους βάζεις να σε οδηγήσουν.
Η κατάσταση στη χώρα μας αυτήν την εποχή είναι κωμικοτραγική. Οι κυβερνώντες είναι μια ελίτ, η οποία εκλέγεται από την πλειοψηφία της μειοψηφίας. Έτσι ορίζουν οι κανόνες της κοινοβουλευτικής κατ΄ όνομα δημοκρατίας, η οποία επινοήθηκε στη Δύση των φεουδαρχών για να τους προστατεύει από τους λαούς τους. Από την αληθινή δημοκρατία δεν έχει παρά μόνο το όνομα.
Τη δημοκρατία αυτή και τους άρχοντές της περιγράφει με την κωμική παραβολή του Λέων και Λύκος ο Αίσωπος. Ο Αίσωπος περιγράφει τη δικαιοσύνη όταν ισχύει το δίκαιο του ισχυροτέρου, όπως π.χ. όταν την εξουσία ασκεί μια μειοψηφία και αγνοείται η βούληση του λαού . Ένας λύκος άρπαξε ένα αρνί. Καθώς πήγαινε για το λημέρι του βρέθηκε στο δρόμο του ένα λιοντάρι και του άρπαξε το αρνί. Ο λύκος στάθηκε μακριά απ΄ το λιοντάρι και του είπε: Άδικα μου πήρες το αρνί. Το λιοντάρι γέλασε. Γιατί εσύ το πήρες δίκαια;
Ας διαβάσουμε το Ευαγγέλιο, για να δούμε τι λέει επάνω σ΄ αυτό: Παραθέτω εδώ τη σχετική περικοπή. Τα λόγια του είναι απλά και δεν χρειάζονται ερμηνεία. Αν στην αρχή φαίνονται δύσκολα, ας τα ξαναδιαβάσει ο ευγενικός αναγνώστης. Δεν είναι δυσκολονόητα. Απλώς δεν είμαστε συνηθισμένοι. Ακόμα και τον Όμηρο, αν τον διαβάζαμε συχνά, θα τον καταλαβαίναμε, γιατί θα μας ήταν οικείος. Δεν διαβάζουμε το Ευαγγέλιο και νομίζουμε ότι θέλει μετάφραση. Ποιος θα τολμήσει να μεταφράσει το Ευαγγέλιο παρεκτός από εκείνον που δεν το αγαπάει; Παραθέτω λοιπόν τη σχετική περικοπή την οποία αξίζει να τη διαβάσει κανείς με προσοχή:
Τω καιρώ εκείνω, προσήλθον οι μαθηταί τω Ιησού και είπον αυτώ. Οίδας ότι οι Φαρισαίοι εσκανδαλίσθησαν ακούσαντες τον λόγον; Ο δε αποκριθείς είπε. Πάσα φυτεία, ην ουκ εφύτευσεν ο Πατήρ μου ο ουράνιος, εκριζωθήσεται. Άφετε αυτούς. Οδηγοί εισί τυφλοί τυφλών. Τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται.
Με αγάπη
Μόσχος
ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Πήγα στο σπίτι του Γιώργου. Γιόρταζε ο γιος του και με κάλεσε στο τραπέζι.
Η οικογένεια του Γιώργου είναι ιερατική. Όλα τα μέλη της έχουν κάποια σχέση με την Εκκλησία. Ο πεθερός του ήταν ψάλτης. Η πεθερά του δυο μέρες πριν την κοίμησή της έγινε μοναχή. Ο γιος του είναι μοναχός. Η κόρη του, η πιο καλλίφωνη της οικογένειας είναι δασκάλα της Βυζαντινής μουσικής.
Ο Γιώργος δεν έχει άμεση σχέση με ην Εκκλησία, αν και δε λείπει ποτέ από τις ακολουθίες. Είναι μηχανικός στα αυτοκίνητα. Γιατρός, ντόκτωρ, λέει ο ίδιος αστειευόμενος. Αν και ολιγογράμματος ο Γιώργος έχει πάντοτε κάποια ρήση από το Ευαγγέλιο να πει στην κατάλληλη περίσταση. Το ευαγγέλιο είναι ίσως το μοναδικό του ανάγνωσμα..
Στο σπίτι του Γιώργου, υπήρχαν παντού καλαίσθητες εικόνες βυζαντινής τεχνοτροπίας. Ρώτησα, αν κάποιο από τα μέλη της οικογενείας είναι αγιογράφος. Δεν ήταν κανείς τους αγιογράφος, αλλά οι καλλίτεροι φίλοι τους είναι αγιογράφοι.
Καθώς έφευγα από το ευλογημένο αυτό σπίτι, ο Γιώργος μου έδειξε μια μεγάλη εικόνα του Ιησού, που δέσποζε στο διάδρομο: Ήμουν εγώ εκεί. Μια μέρα είπα, ποιος είσαι; και έβαλα την εικόνα.
Πήγα στο σπίτι του Γιώργου. Γιόρταζε ο γιος του και με κάλεσε στο τραπέζι.
Η οικογένεια του Γιώργου είναι ιερατική. Όλα τα μέλη της έχουν κάποια σχέση με την Εκκλησία. Ο πεθερός του ήταν ψάλτης. Η πεθερά του δυο μέρες πριν την κοίμησή της έγινε μοναχή. Ο γιος του είναι μοναχός. Η κόρη του, η πιο καλλίφωνη της οικογένειας είναι δασκάλα της Βυζαντινής μουσικής.
Ο Γιώργος δεν έχει άμεση σχέση με ην Εκκλησία, αν και δε λείπει ποτέ από τις ακολουθίες. Είναι μηχανικός στα αυτοκίνητα. Γιατρός, ντόκτωρ, λέει ο ίδιος αστειευόμενος. Αν και ολιγογράμματος ο Γιώργος έχει πάντοτε κάποια ρήση από το Ευαγγέλιο να πει στην κατάλληλη περίσταση. Το ευαγγέλιο είναι ίσως το μοναδικό του ανάγνωσμα..
Στο σπίτι του Γιώργου, υπήρχαν παντού καλαίσθητες εικόνες βυζαντινής τεχνοτροπίας. Ρώτησα, αν κάποιο από τα μέλη της οικογενείας είναι αγιογράφος. Δεν ήταν κανείς τους αγιογράφος, αλλά οι καλλίτεροι φίλοι τους είναι αγιογράφοι.
Καθώς έφευγα από το ευλογημένο αυτό σπίτι, ο Γιώργος μου έδειξε μια μεγάλη εικόνα του Ιησού, που δέσποζε στο διάδρομο: Ήμουν εγώ εκεί. Μια μέρα είπα, ποιος είσαι; και έβαλα την εικόνα.
24.11.10
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Κύριος ποιμαίνει με και εις ουδέν με υστερήσει
Ψαλμ.
Μπορεί η αναζήτηση για ένα καταφύγιο να κρατήσει μια ολόκληρη ζωή; Πόσο βαθιά χαράσσονται τα παιδικά τραύματα, ιδίως αυτά του τρόμου! Άραγε τα τραύματα αυτά δεν επουλώνονται ποτέ; Αυτό συνέβη σε μένα. Η πληγή μου από τον τρόμο που ένιωσα όταν βγήκαμε στο βουνό για να γλιτώσουμε απ΄ τους Γερμανούς δεν έκλεισε ποτέ.
Οι Γερμανοί έμπαιναν στα χωριά σκότωναν τους ανθρώπους, έκαιγαν τα σπίτια κι ο κόσμος κατέφευγε στα βουνά για να γλιτώσει τη ζωή του. Καλότυχες ήταν οι οικογένειες που είχαν τους γονείς τους, που είχαν ζώα και που ήταν μαθημένοι στην ζωή στην ύπαιθρο γιατί ήταν αγρότες. Η δική μου οικογένεια που αποτελούνταν από την μητέρα μου και τους γέρους παππούδες μου κι εμένα ηλικίας τεσσάρων ετών, (τον πατέρα μου τον είχαν σκοτώσει οι Βούλγαροι) ήταν άμαθη όπως κάθε μικροαστική οικογένεια ενός δημοσίου υπαλλήλου.
Πέρασαν από τότε 65 χρόνια και ποτέ δεν έπαψα να ζητώ καταφύγιο. Ιδίως την εποχή αυτή που ο τρόμος των παιδικών μου χρόνων αναβιώνει πάλι με ακόμα μεγαλύτερη ένταση από πριν. Ο κίνδυνος τώρα είναι πιο ύπουλος και πιο επικίνδυνος γιατί δεν είναι πια ένας παροδικός κίνδυνος, αλλά μια μόνιμη απειλή κατά της ελευθερίας του πολίτη και κατά της ίδιας της ζωής του.
Η ψυχή μου είναι πάλι ταραγμένη. Κίνδυνοι θανάτου με βρήκαν. Ξαναζώ τον τρόμο που ένιωσα της Γερμανικής Κατοχής. Δεν πίστευα ότι αυτές οι ίδιες καταστάσεις που όλος κόσμος ευχόταν να μην ξανάρθουν ποτέ, ήρθαν πάλι, πιο ύπουλες, πιο πονηρές και πιο επικίνδυνες.
Ο κόσμος αποκόπηκε απ΄ τις ρίζες του. Δεν έχει την παραμικρή αυτάρκεια. Οι νεώτεροι έχουν άγνοια ακόμα και για το ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες τους.
Δεν γνωρίζουν τι είναι η απειλή κατά της ελευθερίας και κατά της ιδιότητας του πολίτη. Δεν γνωρίζουν τι είναι κράτος χωρίς πολίτες, τι λογής είναι το κράτος που στέρησε από τους πολίτες την ιδιότητα του πολίτη και τους έχει μετατρέψει σε δούλους.
Έχω χάσει τον ύπνο μου από την αγωνία μου. Πώς να κοιμηθώ όταν απειλείται η ζωή μου και η ζωή της οικογενείας μου; Ο Εχθρός έχει στη διάθεσή του τα μέσα του τύπου και ασκεί σε βάρος του κόσμου μια φριχτή οικονομική τρομοκρατία για να κάμψει το ηθικό του πολίτη και να τον εξαναγκάσει να δεχτεί το ηλεκτρονικό φακέλωμα που θα του στερήσει κάθε ελευθερία.
Ξέρω πως δεν πρέπει να συνεργάζομαι με τον εχθρό στο σχέδιό του να κάμψει το ηθικό μου. Απέκλεισα όλες τις διαύλους που χρησιμοποιεί για την χειραγώγησή μου. Πέταξα την τηλεόραση, δεν διαβάζω ποτέ εφημερίδες και βιβλία της νέας εποχής. Τρέμω όλες τις μεθόδους του εχθρού σαν ένα θανατηφόρο δηλητήριο. Είναι ένα θανατηφόρο δηλητήριο. Εξασθενίζει μέχρι να εξουδετερώσει τη δύναμη του πνεύματος του κάθε ανθρώπου. Με εξασθενημένο πνεύμα καταστρέφεται το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού και μένει απροστάτευτος στις αρρώστιες
που περιμένουν να πέσουν επάνω του και να τον εξοντώσουν σωματικά και ψυχικά.
Πρέπει να διατηρήσουμε το πνεύμα μας ακμαίο για να αντιμετωπίσουμε την πολυμέτωπη επίθεση του εχθρού.
Ξέρεις το αρχαίο τυπικό των ανθρωποθυσιών; Στο θυμίζω τώρα γιατί πρόκειται για το ίδιο τυπικό που εφαρμόζεται σήμερα εναντίον της ανθρωπότητας. Οι εχθροί της την εξωθούν στην αυτοκτονία. Το ίδιο έκαναν στις αρχαίες μαζικές αυτοκτονίες, όταν έπειθαν τον κόσμο να αυτοκτονήσει. Οι αρχαίοι Αζτέκοι θυσίασαν είκοσι οχτώ χιλιάδες συμπολίτες τους σε μια μέρα. Πώς τους έπεισαν να δεχθούν να τους σκοτώσουν; Δεν γράφει η ιστορία, αν η σφαγή έγινε μετά από εκλογές, στις οποίες όλα αυτά τα θύματα ψήφισαν τους σφαγείς τους .
Άγιοι της Εκκλησίας προσεύχονται υπέρ του σύμπαντος κόσμου ή προσφέρουν το παράδειγμά τους, όπου ο λόγος δεν εισακούεται, λαϊκοί - φωτεινά πνεύματα της ανθρωπότητας (Έλιοτ, Καμύ, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ) προσπαθούν να πείσουν αυτούς που έχουν ακόμα τη δυνατότητα να σκέφτονται να εμποδίσουν την αυτοκτονία της ανθρωπότητας. Το μόνο όπλο που έμεινε στους λαούς είναι ο λόγος.
Η ιστορία της δικής μου αναζήτησης ενός καταφυγίου άρχισε πολύ νωρίς. Όταν ακόμα δεν ήξερα τι ζητώ. Το πρώτο μου καταφύγιο ήταν η αγάπη των δικών μου και το παράδειγμα που μου έδωσαν με τη ζωή τους. Ήταν απλοί άνθρωποι και δε δίδασκαν με τα λόγια και με τα βιβλία, αλλά με το παράδειγμα. Το πρώτο μου καταφύγιο που εύρισκα στους δικούς μου και που το πήρα μαζί μου όταν έφυγα από αυτούς ήταν η αγάπη και η ειρήνη. Σ’ αυτήν κατέφευγα σε κάθε κίνδυνο.
Συνάντησα κάποτε το Θανάση, ένα συμμαθητή μου στο γυμνάσιο Δεσκάτης. Ήταν ένα μικρόσωμο υπερευαίσθητο παιδί, που μου έμοιαζε. Σε θυμάμαι πως ήσουνα ως παιδί., μου είπε. Ήθελα να ξέρω και τον άκουσα με πολύ ενδιαφέρον. Τα λόγια του δεν τα ξεχνώ. Σε έβριζαν και δεν απαντούσες. Σου πετούσαν πέτρες και κλεινόσουν στο σπίτι του παππού σου.
Με την αγάπη και την ειρήνη καταφύγιό μου προσπάθησα να τα βγάλω πέρα κάθε φορά που κάποιος κίνδυνος με απειλούσε. Δεν άλλαζα με τίποτα την πίστη μου στο καταφύγιό μου της αγάπης και της ειρήνης. Αυτό ήταν το σταθερό μου καταφύγιο που διαρκεί μέχρι σήμερα. Δοκίμασα και άλλα καταφύγια για λίγο καιρό, αλλά δεν είχαν τη δύναμη να με φυλάξουν από τις επιθέσεις του εχθρού.
Τέτοια καταφύγια υπήρξαν για μένα το κάπνισμα, το αλκοόλ, τα ξενύχτια, η πολυφαγία κ.α. Κανένα δεν άντεξε για πολύ καιρό. Είχα το λόγο του Θεού, το Ευαγγέλιο, τους βίους και τα έργα των αγίων της Εκκλησίας που με βοηθούσαν να βλέπω ότι όλα αυτά όχι μόνο δεν με βοηθούσαν στον κίνδυνο, αλλά κι αυτά τα ίδια ήταν κίνδυνος για την εσωτερική μου ειρήνη και για τη ζωή μου την ίδια.
Έπρεπε να αναζητώ μια ολόκληρη ζωή αυτό που είχα από την πρώτη αρχή, την ειρήνη. Να φυλάγω την ειρήνη και η ειρήνη να με φυλάει. Κάποτε, γράφει ο ποιητής
Ξεκινάμε μια αναζήτηση και δεν ξέρουμε τι ζητάμε, ώσπου να ξαναρθούμε στην αρχή. Αυτό ακριβώς συνέβη με μένα. Είχα από την αρχή αυτό που ζητούσα. Μου το έμαθαν με το παράδειγμά τους τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα: οι γονείς μου, ο παππούς μου Αγγελάκης, η γιαγιά μου Βασιλική. Κι όμως ξόδεψα ολόκληρη τη ζωή μου, έβλαψα αγαπημένους ανθρώπους , ώσπου να συνειδητοποιήσω ότι το μόνο μου καταφύγιο είναι η ειρήνη. Όχι κάθε ειρήνη, αλλά αυτή που δίνει ο Ιησούς. Η ειρήνη του Ιησού.
Τώρα γιατί νιώθω ξανά τον ίδιο τρόμο να με αφοπλίζει; Μήπως έπαψα να πιστεύω στο ασφαλές καταφύγιό μου. Μήπως δεν με γλίτωσε η ειρήνη του Ιησού στις αμέτρητες θλίψεις που ήλθαν εναντίον μου με όλη τους τη δύναμη; Όχι, δεν έπαψα να πιστεύω. Προσεύχομαι και ζητώ τη βοήθεια του Θεού. Κύριε Ιησού, κάνε με μαθητή σου. Δώσε μου τη δύναμη που υποσχέθηκες στους μαθητές σου να πατούν επάνω στη δύναμη του εχθρού και να μην τους βλάφτει.
Ο άνθρωπος που αγαπάει το θεό έχει το Θεό μέσα του. Δεν τον νοιάζουν όλα τα πράγματα που μάζεψε στη ζωή του. Δεν αναζητούσε πράγματα, αλλά το Θεό. Μαζεύεις πράγματα ώσπου να είσαι ικανός να τα πετάξεις. Αυτό είναι και το δοκίμιο της αγάπης του Θεού. Αν μπορείς να πετάξεις τα υπάρχοντά σου για την αγάπη του Ιησού. Αν μπορείς σημαίνει ότι έμαθες ότι αυτό που προέχει είναι το πνεύμα.
Η μητέρα μου έμεινε καθηλωμένη στο κρεβάτι δύο χρόνια. Η μητέρα μου είχε το πνεύμα δυνατό. Απέραντες εκτάσεις υπάρχουν μέσα στην ψυχή του κάθε ανθρώπου. Δεν είναι ανάγκη να φυλακίσει το πνεύμα του μέσα στους τέσσερις τοίχους κάποιου δωματίου.
Επισκεπτόμουν τη μητέρα μου κάθε Σάββατο. Ερχόμουν από τη Λάρισα να τη δώ. Έμενε στη Θεσσαλονίκη. Το δύσκολο για μένα ήταν πώς θα τη δώ. Αν έχει πεσμένο το ηθικό της. Αλλά ποτέ δεν την βρήκα με πεσμένο ηθικό. Μόλις άκουγε το κλειδί στην πόρτα με υποδεχόταν με την προσευχή του Πάτερ ημών. Το έλεγε με δύναμη, θαρρείς με πείσμα, για τον εχθρό που είχε καθηλώσει το σώμα της ακίνητο στο κρεβάτι, αλλά που δεν μπορούσε να καθυποτάξει το πνεύμα της. Ερχόμουν από τη Λάρισα με το τραίνο κουρασμένος και έφευγα ξεκούραστος και ανανεωμένος.
Η μητέρα μου έλεγε προσευχές, τραγουδούσε δημοτικά τραγούδια με πολλούς στίχους, τα λεγόμενα παραλογές, που αφηγούνται κάποια ιστορία, έλεγε παροιμίες για την αγάπη, ιδίως την αγάπη των μελών της οικογενείας. Η μητέρα είναι κρυόν νερόν, ή τ΄ αδέρφια σκίζουν τα βουνά, ή πραμματευτής εδιάβαινε ’πο μέσα απ΄ την Αυλώνα..κ.α.
Η πραγματική αγάπη είναι ελευθερία. Αυτοί που μάχονται την ελευθερία είναι άρρωστοι. Δεν μπορούν να αγαπήσουν. Ζουν στην κόλαση. Κόλαση είναι να μην μπορείς να αγαπήσεις. Όποιος αγαπάει αληθινά δεν δεσμεύει την ελευθερία του άλλου.
Το κατ΄εξοχήν ποίημα της αγάπης, το Άσμα Ασμάτων, τελειώνει με αυτούς τους στίχους με τους οποίους η αγαπημένη παροτρύνει τον αγαπημένο της να τρέξει σαν το ζαρκάδι ελεύθερος.Η αγαπημένη όταν συναντάει τον αγαπημένο της που με τη φλόγα στην ψυχή της τον αναζητούσε, δεν τον δεσμεύει. Το αντίθετο, τον παρακινεί να τρέξει ελεύθερος σαν το ζαρκάδι. Το ποίημα του αγαπημένου ζευγαριού είναι μια αλληγορία της αγάπης της ψυχής για τον γλυκύτατο Ιησού. Αυτοί είναι οι τελευταίοι στίχοι που κλείνουν όλο το νόημα του Άσματος,η αγάπη που μόνο μέσα στην ελευθερία μπορεί να υπάρξει: Φύγε,αδέλφιδέ μου, και ομοιώθητι τη δορκάδι/ ή τω νεβρώ των ελάφων επί όρη αρωμάτων.
(
Κύριος ποιμαίνει με και εις ουδέν με υστερήσει
Ψαλμ.
Μπορεί η αναζήτηση για ένα καταφύγιο να κρατήσει μια ολόκληρη ζωή; Πόσο βαθιά χαράσσονται τα παιδικά τραύματα, ιδίως αυτά του τρόμου! Άραγε τα τραύματα αυτά δεν επουλώνονται ποτέ; Αυτό συνέβη σε μένα. Η πληγή μου από τον τρόμο που ένιωσα όταν βγήκαμε στο βουνό για να γλιτώσουμε απ΄ τους Γερμανούς δεν έκλεισε ποτέ.
Οι Γερμανοί έμπαιναν στα χωριά σκότωναν τους ανθρώπους, έκαιγαν τα σπίτια κι ο κόσμος κατέφευγε στα βουνά για να γλιτώσει τη ζωή του. Καλότυχες ήταν οι οικογένειες που είχαν τους γονείς τους, που είχαν ζώα και που ήταν μαθημένοι στην ζωή στην ύπαιθρο γιατί ήταν αγρότες. Η δική μου οικογένεια που αποτελούνταν από την μητέρα μου και τους γέρους παππούδες μου κι εμένα ηλικίας τεσσάρων ετών, (τον πατέρα μου τον είχαν σκοτώσει οι Βούλγαροι) ήταν άμαθη όπως κάθε μικροαστική οικογένεια ενός δημοσίου υπαλλήλου.
Πέρασαν από τότε 65 χρόνια και ποτέ δεν έπαψα να ζητώ καταφύγιο. Ιδίως την εποχή αυτή που ο τρόμος των παιδικών μου χρόνων αναβιώνει πάλι με ακόμα μεγαλύτερη ένταση από πριν. Ο κίνδυνος τώρα είναι πιο ύπουλος και πιο επικίνδυνος γιατί δεν είναι πια ένας παροδικός κίνδυνος, αλλά μια μόνιμη απειλή κατά της ελευθερίας του πολίτη και κατά της ίδιας της ζωής του.
Η ψυχή μου είναι πάλι ταραγμένη. Κίνδυνοι θανάτου με βρήκαν. Ξαναζώ τον τρόμο που ένιωσα της Γερμανικής Κατοχής. Δεν πίστευα ότι αυτές οι ίδιες καταστάσεις που όλος κόσμος ευχόταν να μην ξανάρθουν ποτέ, ήρθαν πάλι, πιο ύπουλες, πιο πονηρές και πιο επικίνδυνες.
Ο κόσμος αποκόπηκε απ΄ τις ρίζες του. Δεν έχει την παραμικρή αυτάρκεια. Οι νεώτεροι έχουν άγνοια ακόμα και για το ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες τους.
Δεν γνωρίζουν τι είναι η απειλή κατά της ελευθερίας και κατά της ιδιότητας του πολίτη. Δεν γνωρίζουν τι είναι κράτος χωρίς πολίτες, τι λογής είναι το κράτος που στέρησε από τους πολίτες την ιδιότητα του πολίτη και τους έχει μετατρέψει σε δούλους.
Έχω χάσει τον ύπνο μου από την αγωνία μου. Πώς να κοιμηθώ όταν απειλείται η ζωή μου και η ζωή της οικογενείας μου; Ο Εχθρός έχει στη διάθεσή του τα μέσα του τύπου και ασκεί σε βάρος του κόσμου μια φριχτή οικονομική τρομοκρατία για να κάμψει το ηθικό του πολίτη και να τον εξαναγκάσει να δεχτεί το ηλεκτρονικό φακέλωμα που θα του στερήσει κάθε ελευθερία.
Ξέρω πως δεν πρέπει να συνεργάζομαι με τον εχθρό στο σχέδιό του να κάμψει το ηθικό μου. Απέκλεισα όλες τις διαύλους που χρησιμοποιεί για την χειραγώγησή μου. Πέταξα την τηλεόραση, δεν διαβάζω ποτέ εφημερίδες και βιβλία της νέας εποχής. Τρέμω όλες τις μεθόδους του εχθρού σαν ένα θανατηφόρο δηλητήριο. Είναι ένα θανατηφόρο δηλητήριο. Εξασθενίζει μέχρι να εξουδετερώσει τη δύναμη του πνεύματος του κάθε ανθρώπου. Με εξασθενημένο πνεύμα καταστρέφεται το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού και μένει απροστάτευτος στις αρρώστιες
που περιμένουν να πέσουν επάνω του και να τον εξοντώσουν σωματικά και ψυχικά.
Πρέπει να διατηρήσουμε το πνεύμα μας ακμαίο για να αντιμετωπίσουμε την πολυμέτωπη επίθεση του εχθρού.
Ξέρεις το αρχαίο τυπικό των ανθρωποθυσιών; Στο θυμίζω τώρα γιατί πρόκειται για το ίδιο τυπικό που εφαρμόζεται σήμερα εναντίον της ανθρωπότητας. Οι εχθροί της την εξωθούν στην αυτοκτονία. Το ίδιο έκαναν στις αρχαίες μαζικές αυτοκτονίες, όταν έπειθαν τον κόσμο να αυτοκτονήσει. Οι αρχαίοι Αζτέκοι θυσίασαν είκοσι οχτώ χιλιάδες συμπολίτες τους σε μια μέρα. Πώς τους έπεισαν να δεχθούν να τους σκοτώσουν; Δεν γράφει η ιστορία, αν η σφαγή έγινε μετά από εκλογές, στις οποίες όλα αυτά τα θύματα ψήφισαν τους σφαγείς τους .
Άγιοι της Εκκλησίας προσεύχονται υπέρ του σύμπαντος κόσμου ή προσφέρουν το παράδειγμά τους, όπου ο λόγος δεν εισακούεται, λαϊκοί - φωτεινά πνεύματα της ανθρωπότητας (Έλιοτ, Καμύ, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ) προσπαθούν να πείσουν αυτούς που έχουν ακόμα τη δυνατότητα να σκέφτονται να εμποδίσουν την αυτοκτονία της ανθρωπότητας. Το μόνο όπλο που έμεινε στους λαούς είναι ο λόγος.
Η ιστορία της δικής μου αναζήτησης ενός καταφυγίου άρχισε πολύ νωρίς. Όταν ακόμα δεν ήξερα τι ζητώ. Το πρώτο μου καταφύγιο ήταν η αγάπη των δικών μου και το παράδειγμα που μου έδωσαν με τη ζωή τους. Ήταν απλοί άνθρωποι και δε δίδασκαν με τα λόγια και με τα βιβλία, αλλά με το παράδειγμα. Το πρώτο μου καταφύγιο που εύρισκα στους δικούς μου και που το πήρα μαζί μου όταν έφυγα από αυτούς ήταν η αγάπη και η ειρήνη. Σ’ αυτήν κατέφευγα σε κάθε κίνδυνο.
Συνάντησα κάποτε το Θανάση, ένα συμμαθητή μου στο γυμνάσιο Δεσκάτης. Ήταν ένα μικρόσωμο υπερευαίσθητο παιδί, που μου έμοιαζε. Σε θυμάμαι πως ήσουνα ως παιδί., μου είπε. Ήθελα να ξέρω και τον άκουσα με πολύ ενδιαφέρον. Τα λόγια του δεν τα ξεχνώ. Σε έβριζαν και δεν απαντούσες. Σου πετούσαν πέτρες και κλεινόσουν στο σπίτι του παππού σου.
Με την αγάπη και την ειρήνη καταφύγιό μου προσπάθησα να τα βγάλω πέρα κάθε φορά που κάποιος κίνδυνος με απειλούσε. Δεν άλλαζα με τίποτα την πίστη μου στο καταφύγιό μου της αγάπης και της ειρήνης. Αυτό ήταν το σταθερό μου καταφύγιο που διαρκεί μέχρι σήμερα. Δοκίμασα και άλλα καταφύγια για λίγο καιρό, αλλά δεν είχαν τη δύναμη να με φυλάξουν από τις επιθέσεις του εχθρού.
Τέτοια καταφύγια υπήρξαν για μένα το κάπνισμα, το αλκοόλ, τα ξενύχτια, η πολυφαγία κ.α. Κανένα δεν άντεξε για πολύ καιρό. Είχα το λόγο του Θεού, το Ευαγγέλιο, τους βίους και τα έργα των αγίων της Εκκλησίας που με βοηθούσαν να βλέπω ότι όλα αυτά όχι μόνο δεν με βοηθούσαν στον κίνδυνο, αλλά κι αυτά τα ίδια ήταν κίνδυνος για την εσωτερική μου ειρήνη και για τη ζωή μου την ίδια.
Έπρεπε να αναζητώ μια ολόκληρη ζωή αυτό που είχα από την πρώτη αρχή, την ειρήνη. Να φυλάγω την ειρήνη και η ειρήνη να με φυλάει. Κάποτε, γράφει ο ποιητής
Ξεκινάμε μια αναζήτηση και δεν ξέρουμε τι ζητάμε, ώσπου να ξαναρθούμε στην αρχή. Αυτό ακριβώς συνέβη με μένα. Είχα από την αρχή αυτό που ζητούσα. Μου το έμαθαν με το παράδειγμά τους τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα: οι γονείς μου, ο παππούς μου Αγγελάκης, η γιαγιά μου Βασιλική. Κι όμως ξόδεψα ολόκληρη τη ζωή μου, έβλαψα αγαπημένους ανθρώπους , ώσπου να συνειδητοποιήσω ότι το μόνο μου καταφύγιο είναι η ειρήνη. Όχι κάθε ειρήνη, αλλά αυτή που δίνει ο Ιησούς. Η ειρήνη του Ιησού.
Τώρα γιατί νιώθω ξανά τον ίδιο τρόμο να με αφοπλίζει; Μήπως έπαψα να πιστεύω στο ασφαλές καταφύγιό μου. Μήπως δεν με γλίτωσε η ειρήνη του Ιησού στις αμέτρητες θλίψεις που ήλθαν εναντίον μου με όλη τους τη δύναμη; Όχι, δεν έπαψα να πιστεύω. Προσεύχομαι και ζητώ τη βοήθεια του Θεού. Κύριε Ιησού, κάνε με μαθητή σου. Δώσε μου τη δύναμη που υποσχέθηκες στους μαθητές σου να πατούν επάνω στη δύναμη του εχθρού και να μην τους βλάφτει.
Ο άνθρωπος που αγαπάει το θεό έχει το Θεό μέσα του. Δεν τον νοιάζουν όλα τα πράγματα που μάζεψε στη ζωή του. Δεν αναζητούσε πράγματα, αλλά το Θεό. Μαζεύεις πράγματα ώσπου να είσαι ικανός να τα πετάξεις. Αυτό είναι και το δοκίμιο της αγάπης του Θεού. Αν μπορείς να πετάξεις τα υπάρχοντά σου για την αγάπη του Ιησού. Αν μπορείς σημαίνει ότι έμαθες ότι αυτό που προέχει είναι το πνεύμα.
Η μητέρα μου έμεινε καθηλωμένη στο κρεβάτι δύο χρόνια. Η μητέρα μου είχε το πνεύμα δυνατό. Απέραντες εκτάσεις υπάρχουν μέσα στην ψυχή του κάθε ανθρώπου. Δεν είναι ανάγκη να φυλακίσει το πνεύμα του μέσα στους τέσσερις τοίχους κάποιου δωματίου.
Επισκεπτόμουν τη μητέρα μου κάθε Σάββατο. Ερχόμουν από τη Λάρισα να τη δώ. Έμενε στη Θεσσαλονίκη. Το δύσκολο για μένα ήταν πώς θα τη δώ. Αν έχει πεσμένο το ηθικό της. Αλλά ποτέ δεν την βρήκα με πεσμένο ηθικό. Μόλις άκουγε το κλειδί στην πόρτα με υποδεχόταν με την προσευχή του Πάτερ ημών. Το έλεγε με δύναμη, θαρρείς με πείσμα, για τον εχθρό που είχε καθηλώσει το σώμα της ακίνητο στο κρεβάτι, αλλά που δεν μπορούσε να καθυποτάξει το πνεύμα της. Ερχόμουν από τη Λάρισα με το τραίνο κουρασμένος και έφευγα ξεκούραστος και ανανεωμένος.
Η μητέρα μου έλεγε προσευχές, τραγουδούσε δημοτικά τραγούδια με πολλούς στίχους, τα λεγόμενα παραλογές, που αφηγούνται κάποια ιστορία, έλεγε παροιμίες για την αγάπη, ιδίως την αγάπη των μελών της οικογενείας. Η μητέρα είναι κρυόν νερόν, ή τ΄ αδέρφια σκίζουν τα βουνά, ή πραμματευτής εδιάβαινε ’πο μέσα απ΄ την Αυλώνα..κ.α.
Η πραγματική αγάπη είναι ελευθερία. Αυτοί που μάχονται την ελευθερία είναι άρρωστοι. Δεν μπορούν να αγαπήσουν. Ζουν στην κόλαση. Κόλαση είναι να μην μπορείς να αγαπήσεις. Όποιος αγαπάει αληθινά δεν δεσμεύει την ελευθερία του άλλου.
Το κατ΄εξοχήν ποίημα της αγάπης, το Άσμα Ασμάτων, τελειώνει με αυτούς τους στίχους με τους οποίους η αγαπημένη παροτρύνει τον αγαπημένο της να τρέξει σαν το ζαρκάδι ελεύθερος.Η αγαπημένη όταν συναντάει τον αγαπημένο της που με τη φλόγα στην ψυχή της τον αναζητούσε, δεν τον δεσμεύει. Το αντίθετο, τον παρακινεί να τρέξει ελεύθερος σαν το ζαρκάδι. Το ποίημα του αγαπημένου ζευγαριού είναι μια αλληγορία της αγάπης της ψυχής για τον γλυκύτατο Ιησού. Αυτοί είναι οι τελευταίοι στίχοι που κλείνουν όλο το νόημα του Άσματος,η αγάπη που μόνο μέσα στην ελευθερία μπορεί να υπάρξει: Φύγε,αδέλφιδέ μου, και ομοιώθητι τη δορκάδι/ ή τω νεβρώ των ελάφων επί όρη αρωμάτων.
(
23.11.10
Η κάρτα του πολίτη καταργεί την ιδιότητα του πολίτη
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Η κάρτα του πολίτη καταργεί την ιδιότητα του πολίτη και είναι ούτως ή άλλως απαράδεκτη για τους πολίτες κάθε ελεύθερης και δημοκρατικής χώρας.
Η κάρτα του πολίτη είναι απαράδεκτη ως κάρτα του Αντιχρίστου , αλλά και ως κατάργηση της ιδιότητας του πολίτη. Πολύ περισσότερο όταν είναι υποχρεωτική. Οι πολίτες δεν έχουν το δικαίωμα να κρίνουν, να επιλέγουν και να μετέχουν της εξουσίας.
Πολίτης κατά τον Αριστοτέλη είναι ο μετέχων κρίσεως και αρχής (εξουσίας). Στον αριστοτελικό ορισμό στηρίζεται η δημοκρατική αρχή, ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν απ΄ το λαό.
Αν η κάρτα του πολίτη είναι υποχρεωτική, σημαίνει ότι δεν καλούνται οι πολίτες να κρίνουν και να μετέχουν της εξουσίας, αλλά μόνο να συναινέσουν σε αποφάσεις που λαμβάνονται από ξένα κέντρα εξουσίας, χωρίς την εκπεφρασμένη βούλησή τους. Η δημοκρατική αρχή, ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν απ΄ το λαό καταργείται.
Αν η κάρτα είναι υποχρεωτική, γιατί ρωτούν τον κόσμο, αφού δεν μπορεί να αρνηθεί να τη λάβει; Οι πολίτες δεν έχουν τη δυνατότητα να κρίνουν, αλλά μόνο να συναινέσουν. Τους ζητείται να συναινέσουν να στερηθούν τα δικαιώματά τους ως πολίτες. Είναι αυτονόητο ότι κανείς δεν συναινεί να στερηθεί τα δικαιώματα του πολίτη, αν έχει το δικαίωμα να μη συναινέσει. Αν η κάρτα του πολίτη είναι υποχρεωτική, δεν υπάρχουν πολίτες.
Η κάρτα του πολίτη καταργεί την ιδιότητα του πολίτη και είναι ούτως ή άλλως απαράδεκτη για τους πολίτες κάθε ελεύθερης και δημοκρατικής χώρας.
Η κάρτα του πολίτη είναι απαράδεκτη ως κάρτα του Αντιχρίστου , αλλά και ως κατάργηση της ιδιότητας του πολίτη. Πολύ περισσότερο όταν είναι υποχρεωτική. Οι πολίτες δεν έχουν το δικαίωμα να κρίνουν, να επιλέγουν και να μετέχουν της εξουσίας.
Πολίτης κατά τον Αριστοτέλη είναι ο μετέχων κρίσεως και αρχής (εξουσίας). Στον αριστοτελικό ορισμό στηρίζεται η δημοκρατική αρχή, ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν απ΄ το λαό.
Αν η κάρτα του πολίτη είναι υποχρεωτική, σημαίνει ότι δεν καλούνται οι πολίτες να κρίνουν και να μετέχουν της εξουσίας, αλλά μόνο να συναινέσουν σε αποφάσεις που λαμβάνονται από ξένα κέντρα εξουσίας, χωρίς την εκπεφρασμένη βούλησή τους. Η δημοκρατική αρχή, ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν απ΄ το λαό καταργείται.
Αν η κάρτα είναι υποχρεωτική, γιατί ρωτούν τον κόσμο, αφού δεν μπορεί να αρνηθεί να τη λάβει; Οι πολίτες δεν έχουν τη δυνατότητα να κρίνουν, αλλά μόνο να συναινέσουν. Τους ζητείται να συναινέσουν να στερηθούν τα δικαιώματά τους ως πολίτες. Είναι αυτονόητο ότι κανείς δεν συναινεί να στερηθεί τα δικαιώματα του πολίτη, αν έχει το δικαίωμα να μη συναινέσει. Αν η κάρτα του πολίτη είναι υποχρεωτική, δεν υπάρχουν πολίτες.
22.11.10
Η γενιά του φόβου και του έρωτα
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Ο φόβος του θανάτου και ο έρως σημάδεψε τη γενιά που ξεκινάει με τον πόλεμο του '40. Τα πρώτα μεγάλα αισθήματα που νιώσαμε όταν αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας, όσοι γεννηθήκαμε στον πόλεμο του '40, ήταν ο φόβος του θανάτου και η σαρκική ηδονή του αυτοερωτισμού . Αυτά τα αισθήματα με διάφορες μικρές παραλλαγές ,μας ακολουθούν από τότε σε όλη μας τη ζωή και φαίνεται ότι θα μας συνοδεύουν μέχρι την ώρα του θανάτου.
Ο έρως και ο θάνατος αν και αντιμάχονται ο ένας τον άλλον, εντούτοις στο βάθος είναι όμοιοι. Ο έρως γεννάει, διατηρεί και προάγει τη ζωή ενώ ο θάνατος την εξαφανίζει. Από μια άλλη άποψη όμως ο θάνατος γεννάει τη ζωή ( αν δεν πεθάνει ο σπόρος μόνος μένει, ενώ αν πεθάνει πολύν καρπόν φέρει) και ο έρως στην αποκορύφωσή του εξαφανίζει τη ζωή μέσα στη ζωή του άλλου. Εννοείται ότι ο θάνατος και η γέννηση από την άποψη αυτή ανήκουν σε ένα άλλο ανώτερο επίπεδο συνείδησης.
Η απουσία ανωτέρου επίπεδου συνείδησης είναι φανερή στην κινηματογραφική ταινία του Μπέργκμαν «Η σιωπή». Η αριστουργηματική αυτή ταινία είναι η τραγωδία του ανθρώπου, ο οποίος πεθαίνει μόνος και αβοήθητος, χωρίς κανένα πνευματικό στήριγμα. Η ηρωίδα του Μπέργκμαν πεθαίνει μόνη , εγκαταλειμμένη απ' τους αγαπημένους της . Μάταια προσπαθεί να βρει καταφύγιο στη σαρκική ηδονή του αυτοερωτισμού , η οποία δεν αρκεί να της δώσει παρηγοριά και δύναμη παρά μόνο για λίγα δευτερόλεπτα . Ο σαρκικός έρωτας την αφήνει πιο άδεια και πιο αβοήθητη από πριν.
Όλα τα πρόσωπα της ταινίας μιλούν. Τίνος άραγε είναι η σιωπή; Είναι φανερό ότι η σιωπή είναι του Θεού. Κάνει εντύπωση στο θεατή, ότι ο Θεός δεν αναφέρεται ούτε σαν ένας αναστεναγμός. Δεν ακούγεται ούτε ένα «Θεέ μου» ή « Χριστέ μου» απ' την ηρωίδα που εγκαταλείφθηκε από όλους, ακόμα κι απ΄ τους πιο αγαπημένους της.
Μόνη της, εγκαταλειμμένη σ΄ ένα ξενοδοχείο, σε μια ξένη χώρα, δίχως να γνωρίζει ούτε μια λέξη από τη γλώσσα της . Η μοναδική λέξη που μαθαίνει λίγα δευτερόλεπτα πριν το θάνατό της είναι η λέξη «πνεύμα». Αλλά η γνώση της είναι μόνο θεωρητική. Αυτή είναι η τραγική μοίρα της ηρωίδας, ότι γνωρίζει την ύπαρξη του πνεύματος, αλλά δεν το επικαλείται!
Τόσο έρημος κι αβοήθητος είναι ο άνθρωπος που δεν έχει δυνατό το πνεύμα του να τον βοηθήσει σε ξαφνικές δυστυχίες! Το γνωρίζουν άραγε αυτό οι νέοι που επενδύουν τόσα πολλά στη σαρκική ηδονή και παραμελούν τα αισθήματα και την καλλιέργεια του πνεύματός τους;
Μέσα στη δίνη του πολέμου του '40 και στα χρόνια που ακολούθησαν , ο φτωχός κόσμος στην πατρίδα μας αγωνιζόταν να εξασφαλίσει την φυσική επιβίωσή του και παραμελούσε την καλλιέργεια του πνεύματος και της μόρφωσης. Το πνεύμα και η μόρφωση θεωρούνταν ως μια περιττή πολυτέλεια. Το έδαφος ήταν πρόσφορο για να καλλιεργηθούν ιδεολογίες και σοφιστείες ανθρώπων που δεν πίστευαν πουθενά. Έτσι η γενιά μας αφέθηκε πνευματικά ανοχύρωτη.
"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" Λαρίσης
Ο φόβος του θανάτου και ο έρως σημάδεψε τη γενιά που ξεκινάει με τον πόλεμο του '40. Τα πρώτα μεγάλα αισθήματα που νιώσαμε όταν αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας, όσοι γεννηθήκαμε στον πόλεμο του '40, ήταν ο φόβος του θανάτου και η σαρκική ηδονή του αυτοερωτισμού . Αυτά τα αισθήματα με διάφορες μικρές παραλλαγές ,μας ακολουθούν από τότε σε όλη μας τη ζωή και φαίνεται ότι θα μας συνοδεύουν μέχρι την ώρα του θανάτου.
Ο έρως και ο θάνατος αν και αντιμάχονται ο ένας τον άλλον, εντούτοις στο βάθος είναι όμοιοι. Ο έρως γεννάει, διατηρεί και προάγει τη ζωή ενώ ο θάνατος την εξαφανίζει. Από μια άλλη άποψη όμως ο θάνατος γεννάει τη ζωή ( αν δεν πεθάνει ο σπόρος μόνος μένει, ενώ αν πεθάνει πολύν καρπόν φέρει) και ο έρως στην αποκορύφωσή του εξαφανίζει τη ζωή μέσα στη ζωή του άλλου. Εννοείται ότι ο θάνατος και η γέννηση από την άποψη αυτή ανήκουν σε ένα άλλο ανώτερο επίπεδο συνείδησης.
Η απουσία ανωτέρου επίπεδου συνείδησης είναι φανερή στην κινηματογραφική ταινία του Μπέργκμαν «Η σιωπή». Η αριστουργηματική αυτή ταινία είναι η τραγωδία του ανθρώπου, ο οποίος πεθαίνει μόνος και αβοήθητος, χωρίς κανένα πνευματικό στήριγμα. Η ηρωίδα του Μπέργκμαν πεθαίνει μόνη , εγκαταλειμμένη απ' τους αγαπημένους της . Μάταια προσπαθεί να βρει καταφύγιο στη σαρκική ηδονή του αυτοερωτισμού , η οποία δεν αρκεί να της δώσει παρηγοριά και δύναμη παρά μόνο για λίγα δευτερόλεπτα . Ο σαρκικός έρωτας την αφήνει πιο άδεια και πιο αβοήθητη από πριν.
Όλα τα πρόσωπα της ταινίας μιλούν. Τίνος άραγε είναι η σιωπή; Είναι φανερό ότι η σιωπή είναι του Θεού. Κάνει εντύπωση στο θεατή, ότι ο Θεός δεν αναφέρεται ούτε σαν ένας αναστεναγμός. Δεν ακούγεται ούτε ένα «Θεέ μου» ή « Χριστέ μου» απ' την ηρωίδα που εγκαταλείφθηκε από όλους, ακόμα κι απ΄ τους πιο αγαπημένους της.
Μόνη της, εγκαταλειμμένη σ΄ ένα ξενοδοχείο, σε μια ξένη χώρα, δίχως να γνωρίζει ούτε μια λέξη από τη γλώσσα της . Η μοναδική λέξη που μαθαίνει λίγα δευτερόλεπτα πριν το θάνατό της είναι η λέξη «πνεύμα». Αλλά η γνώση της είναι μόνο θεωρητική. Αυτή είναι η τραγική μοίρα της ηρωίδας, ότι γνωρίζει την ύπαρξη του πνεύματος, αλλά δεν το επικαλείται!
Τόσο έρημος κι αβοήθητος είναι ο άνθρωπος που δεν έχει δυνατό το πνεύμα του να τον βοηθήσει σε ξαφνικές δυστυχίες! Το γνωρίζουν άραγε αυτό οι νέοι που επενδύουν τόσα πολλά στη σαρκική ηδονή και παραμελούν τα αισθήματα και την καλλιέργεια του πνεύματός τους;
Μέσα στη δίνη του πολέμου του '40 και στα χρόνια που ακολούθησαν , ο φτωχός κόσμος στην πατρίδα μας αγωνιζόταν να εξασφαλίσει την φυσική επιβίωσή του και παραμελούσε την καλλιέργεια του πνεύματος και της μόρφωσης. Το πνεύμα και η μόρφωση θεωρούνταν ως μια περιττή πολυτέλεια. Το έδαφος ήταν πρόσφορο για να καλλιεργηθούν ιδεολογίες και σοφιστείες ανθρώπων που δεν πίστευαν πουθενά. Έτσι η γενιά μας αφέθηκε πνευματικά ανοχύρωτη.
"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" Λαρίσης
Περί αντιχρίστου, 666 και ταυτοτήτων
του Γέροντος Παϊσίου
Ο π. Παΐσιος συμμεριζόταν τις αγωνίες των ανθρώπων καί απαντούσε στον προ βληματισμό τους. Ένα θέμα, πού προβλημάτισε ιδι αίτερα εκείνη την περίοδο τους πιστούς, ήταν καί το θέμα των ταυτοτήτων. Ο Γέροντας καί πρίν από την εμφάνιση του προβλήματος μιλούσε για τα σημεία των καιρών καί τον Αντίχριστο, όπου αυτός έκρινε. Στην συνέχεια με αφορμή την εξάπλωση του γραμμωτού κώδικος με τον αριθμό 666 στα προϊό ντα, καί την προσπάθεια της Πολιτείας να εκδώσει νέα δελτία ταυτοτήτων πού θα περιείχαν -όπως αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων- μαύρη ταινία, το 666 καί την μορφή του διαβόλου, εκφράσθηκε περισ σότερο.
Τότε ήταν επικίνδυνο να μιλά κανείς γι' αυτά τα θέματα, καί για τον φόβο της πλάνης αλλά καί για την αντίδραση. Πνευματικοί πατέρες με αρίστη θεολογική κατάρτιση απέφευγαν να απαντούν στα σχετικά ερωτήματα των πιστών καί έστελναν αν θρώπους να πληροφορηθούν τις απόψεις του Γέρο ντα. Στην αρχή είχε δημιουργηθεί σύγχυση καί μέσα στον χώρο της Εκκλησίας, διότι, αν εξαιρεθούν κάποια φωτεινά παραδείγματα, μερικοί -ελάχιστοι ευτυχώς- εξέφραζαν πλανεμένες απόψεις καί άλλοι αδιαφορούσαν.
Ο Γέροντας έλαβε θέση καί μίλησε ξεκάθαρα, Δεν αρκέσθηκε μόνο να απαντά στα πολλά ερωτή ματα των πιστών, άλλα το έτος 1987 έγραψε την γνωστή του επιστολή: «Σημεία των καιρών-666». Έγινε με ανακούφιση δεκτή καί μέχρι σήμερα καθο δηγεί. Πολλοί αναθεώρησαν τις απόψεις τους, καί συντάχθηκαν με τις απόψεις του Γέροντα. Επειδή προείδε ότι καί στο μέλλον θα χρειασθεί, την έγρα ψε ιδιοχείρως καί την υπέγραψε, για να μην αλλοι ωθούν οι απόψεις του πού τις κράτησε ως την κοί μησή του.
Ό,τι είπε καί έγραψε είναι καρπός προσευχής, πνευματικής ευαισθησίας καί εσωτερικής πληροφο ρίας. Ήθελε να ζούμε πνευματική ζωή, να είμαστε καλά ενημερωμένοι καί έτοιμοι για θυσίες. Ούτε να αδιαφορούμε ούτε να μας διακατέχει πανικός καί αγωνία. Να μας χαρακτηρίζει πνεύμα ομολογίας, όπου χρειασθεί καί ανάλογα με την θέση πού κατέ χει ο καθένας.
Σέ νέους πού τον ρωτούσαν αν πρέπει να νυμ φευθούν, γιατί μπορεί να συμβούν όλα αυτά τα αποκαλυπτικά, τους προέτρεπε να κάνουν οικογέ νεια καί να εργάζονται, γιατί καί στα χρόνια των διωγμών οι Χριστιανοί το ίδιο έκαναν.
«Τα χρόνια μας», έλεγε, «είναι δύσκολα καί θα χρειασθεί να ταλαιπωρηθούμε, Ίσως καί να μαρτυ ρήσουμε στην διάρκεια της μπόρας πού θα ξεσπάσει. Μόνο με πνευματική ζωή θα τα βγάλει κανείς πέρα. Να μην απογοητευόμαστε. Αυτά τα δύσκολα χρόνια είναι μια ευλογία, γιατί μας αναγκάζουν να ζήσουμε πιο κοντά στον Χριστό. Είναι μια ευκαιρία για πιο πολύ αγώνα. Ο πόλεμος τώρα δεν θα είναι με όπλα, αλλά πνευματικός, με τον Αντίχριστο, θα προσπαθήσει να πλανήσει, "ει δυνατόν καί τους εκλεκτούς" (Ματθ. κδ΄ 24). Τα πάντα θα ελέγχονται από το θηρίο, από τις Βρυξέλλες. Μετά από τις κάρτες καί την ταυτότητα, θα προχωρήσουν πονηρά στο σφράγι σμα· θα εκβιάζουν τους ανθρώπους να σφραγισθούν στο χέρι ή στο μέτωπο. Μόνο όσοι έχουν το σφράγισμα θα μπορούν να αγοράζουν, να πωλούν καί να εξυπηρετούνται. Οι πιστοί πού θα αρνηθούν, θα ταλαιπωρηθούν. Γι' αυτό από τώρα να συνηθίσουν να ζουν απλά καί αν μπορούν να έχουν κανένα χω ράφι, λίγα ελαιόδενδρα ή κανένα ζώο για τις ανά γκες της οικογένειάς τους. Το στρίμωγμα θα διαρ κέσει τρία-τριάμισι χρόνια. Δεν θ' αφήσει ο Θεός αβοήθητους τους ανθρώπους».
Απέρριπτε την λογική καί την τακτική μερικών πού έλεγαν: «Τί καί αν σφραγισθώ; θα κάνω καί το σημείο του Σταυρού στο κεφάλι μου» ή «θα πάρω ταυτότητα καί θα χαράξω καί τον Σταυρό επάνω» ή «Από μέσα δεν θ' αρνηθώ».
Έλεγε σχετικά: «Αν οι σημερινοί Χριστιανοί με την λογική τους ζούσαν στον καιρό των διωγμών, δεν θάχαμε κανένα μάρτυρα. Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν έβαζαν καθόλου την λογική, αλλά ακράδαντα ομολογούσαν τον Χριστό καί φλέγονταν για το μαρτύριο. Τους έδιναν αξιώματα, τους έλεγαν: "Πες μόνο ότι δεν είσαι Χριστιανός καί μέσα σου πίστευε στον Θεό σου, βάλε λίγο λιβάνι, κάνε ότι θυσιάζεις καί ύστερα μη θυσιάζεις, κάνε ότι τρως ειδωλόθυτα καί συ φάε καθαρό κρέας, μην κηρύττεις σ' αυτόν τον τόπο, πήγαινε αλλού"· καί όμως με τίποτε δεν αρνούνταν τον Χριστό. Με χαρά έτρεχαν να μαρτυ ρήσουν για τον Χριστό. Φλέγονταν από θείο έρωτα.
»Η Εκκλησία να πάρει μια σωστή θέση. Να διαμαρτυρηθεί καί να ζητήσει από το κράτος τουλάχι στον να μην είναι υποχρεωτική η νέα ταυτότητα. Να εξηγήσει καί στους πιστούς να καταλάβουν ότι, αν πάρουν ταυτότητα, αυτό θα είναι πτώση».
Συμπερασματικά ο Γέροντας πίστευε ότι: «Πίσω από την Ε.Ο.Κ. (Ε.Ε.) κρύβεται η δικτατορία των Σιωνιστών. Τέτοια στυγνή δικτατορία μόνο ο διάβο λος μπορούσε να σκεφθεί. Το σφράγισμα είναι άρνη ση. Ακόμη καί η ταυτότητα είναι άρνηση. Όταν έχουν πάνω στην ταυτότητα το σύμβολο του δια βόλου 666 (Αποκ. γ΄ 17) καί υπογράφω, άρα το αποδέχομαι αυτό το πράγμα. Είναι άρνηση, ξεκάθαρα πράγματα. Αρνείσαι το Άγιο Βάπτισμα, βάζεις άλλη σφραγίδα, αρνείσαι την σφραγίδα του Χριστού καί παίρνεις του διαβόλου. Άλλο είναι πού στα νομίσματα έχουν το 666 -απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι...- καί άλλο η ταυτότητα που είναι κάτι το προσωπικό.
»Ακόμη καί αν δεχθεί να σφραγιστεί κανείς από αδικαιολόγητη άγνοια ή αδιαφορία, πάλι χάνει την θεία χάρι καί δέχεται δαιμονική ενέργεια».
Αυτή εν ολίγοις ήταν η θέση του Γέροντα. Μιλούσε με σαφήνεια καί σταθερότητα ως την κοίμησή του. Τώρα καθοδηγεί καί διδάσκει με τα γραπτά του.
Πηγή: «Βίος Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου» του Ιερομονάχου Ισαάκ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Σχόλιο του Μ.Ε.Λαγκουβάρδου
Αντίχριστοι υπήρχαν και την εποχή που ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής έγραψε την Αποκάλυψη και εξακολουθούν να υπάρχουν.
Επίσης το χάραγμα υπήρχε στο μέτωπο και στο χέρι αν δεν ερμηνεύσουμε τα λόγια της Αποκάλυψης κατά γράμμα σε όλο της το περιεχόμενο.
Το χάραγμα αυτό το έχουν κι ας μη είναι σε εμφανές σημείο όσοι αρνούνται τον Ιησού, ότι είναι Θεός και προσκυνούν τον Μαμωνά.
Εκεί όπου η Αποκάλυψη πρέπει να ερμηνευτεί κατά γράμμα, είναι φανερό ότι δεν επιδέχεται το κείμενο άλλη ερμηνεία πλήν της γραμματικής.
Νομίζω ότι το σημείο στο οποίο η Αποκάλυψη κυριολεκτεί είναι αυτό που αναφέρεται στον Αντίχριστο, που τον ερχομό του θα ακολουθήσει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και η συντέλεια του κόσμου.
Εκείνοι που συγχέουν τους αντίχριστους ακόμα και το χάραγμα με τον Αντίχριστο αυτόν, είναι σαν να γνωρίζουν πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και η συντέλεια του κόσμου, ενώ ο ίδιος ο Κύριος είπε ότι αυτό το γνωρίζει μόνο ο Ουράνιος Πατήρ και ουδείς άνθρωπος, ούτε ο Ιησούς ως άνθρωπος.
Άρα πρέπει να ξεχωρίσουμε τους αντίχριστους που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν και το χάραγμά τους στο μέτωπο και στο χέρι από τον αντίχριστο με τον οποίο συνδέεται η συντέλεια του κόσμου και η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου.
Το ερώτημα είναι: Θα δεχτούμε το χάραγμα αυτών των αντιχρίστων; Οπωσδήποτε όχι. Ούτε αυτών που υπήρχαν και υπάρχουν,ούτε αυτού που περιγράφει η Αποκάλυψη.
Δεύτερο ερώτημα είναι, αν η άρνησή μας αυτή έχει τις συνέπειες που περιγράφει η Αποκάλυψη.
Αν είχε τις συνέπειες που αναγράφει η Αποκάλυψη για την αγορά, αυτοί που δεν πήραν το χάραγμα δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν και να πουλήσουν , ενώ αυτό δεν συμβαίνει.
Το χάραγμα γι΄ αυτούς που το έλαβαν ήδη το χάραγμα αυτό επιφέρει τις πνευματικές συνέπειες της αρνήσεως της Θεότητας του Κυρίου, όπως προκύπτει από τα λόγια του Ιδίου, δεν μπορεί κανείς να δουλεύει σε δυο κυρίους, στο Θεό και στο Μαμωνά.
November 21, 2010 11:45 PM
Ο π. Παΐσιος συμμεριζόταν τις αγωνίες των ανθρώπων καί απαντούσε στον προ βληματισμό τους. Ένα θέμα, πού προβλημάτισε ιδι αίτερα εκείνη την περίοδο τους πιστούς, ήταν καί το θέμα των ταυτοτήτων. Ο Γέροντας καί πρίν από την εμφάνιση του προβλήματος μιλούσε για τα σημεία των καιρών καί τον Αντίχριστο, όπου αυτός έκρινε. Στην συνέχεια με αφορμή την εξάπλωση του γραμμωτού κώδικος με τον αριθμό 666 στα προϊό ντα, καί την προσπάθεια της Πολιτείας να εκδώσει νέα δελτία ταυτοτήτων πού θα περιείχαν -όπως αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων- μαύρη ταινία, το 666 καί την μορφή του διαβόλου, εκφράσθηκε περισ σότερο.
Τότε ήταν επικίνδυνο να μιλά κανείς γι' αυτά τα θέματα, καί για τον φόβο της πλάνης αλλά καί για την αντίδραση. Πνευματικοί πατέρες με αρίστη θεολογική κατάρτιση απέφευγαν να απαντούν στα σχετικά ερωτήματα των πιστών καί έστελναν αν θρώπους να πληροφορηθούν τις απόψεις του Γέρο ντα. Στην αρχή είχε δημιουργηθεί σύγχυση καί μέσα στον χώρο της Εκκλησίας, διότι, αν εξαιρεθούν κάποια φωτεινά παραδείγματα, μερικοί -ελάχιστοι ευτυχώς- εξέφραζαν πλανεμένες απόψεις καί άλλοι αδιαφορούσαν.
Ο Γέροντας έλαβε θέση καί μίλησε ξεκάθαρα, Δεν αρκέσθηκε μόνο να απαντά στα πολλά ερωτή ματα των πιστών, άλλα το έτος 1987 έγραψε την γνωστή του επιστολή: «Σημεία των καιρών-666». Έγινε με ανακούφιση δεκτή καί μέχρι σήμερα καθο δηγεί. Πολλοί αναθεώρησαν τις απόψεις τους, καί συντάχθηκαν με τις απόψεις του Γέροντα. Επειδή προείδε ότι καί στο μέλλον θα χρειασθεί, την έγρα ψε ιδιοχείρως καί την υπέγραψε, για να μην αλλοι ωθούν οι απόψεις του πού τις κράτησε ως την κοί μησή του.
Ό,τι είπε καί έγραψε είναι καρπός προσευχής, πνευματικής ευαισθησίας καί εσωτερικής πληροφο ρίας. Ήθελε να ζούμε πνευματική ζωή, να είμαστε καλά ενημερωμένοι καί έτοιμοι για θυσίες. Ούτε να αδιαφορούμε ούτε να μας διακατέχει πανικός καί αγωνία. Να μας χαρακτηρίζει πνεύμα ομολογίας, όπου χρειασθεί καί ανάλογα με την θέση πού κατέ χει ο καθένας.
Σέ νέους πού τον ρωτούσαν αν πρέπει να νυμ φευθούν, γιατί μπορεί να συμβούν όλα αυτά τα αποκαλυπτικά, τους προέτρεπε να κάνουν οικογέ νεια καί να εργάζονται, γιατί καί στα χρόνια των διωγμών οι Χριστιανοί το ίδιο έκαναν.
«Τα χρόνια μας», έλεγε, «είναι δύσκολα καί θα χρειασθεί να ταλαιπωρηθούμε, Ίσως καί να μαρτυ ρήσουμε στην διάρκεια της μπόρας πού θα ξεσπάσει. Μόνο με πνευματική ζωή θα τα βγάλει κανείς πέρα. Να μην απογοητευόμαστε. Αυτά τα δύσκολα χρόνια είναι μια ευλογία, γιατί μας αναγκάζουν να ζήσουμε πιο κοντά στον Χριστό. Είναι μια ευκαιρία για πιο πολύ αγώνα. Ο πόλεμος τώρα δεν θα είναι με όπλα, αλλά πνευματικός, με τον Αντίχριστο, θα προσπαθήσει να πλανήσει, "ει δυνατόν καί τους εκλεκτούς" (Ματθ. κδ΄ 24). Τα πάντα θα ελέγχονται από το θηρίο, από τις Βρυξέλλες. Μετά από τις κάρτες καί την ταυτότητα, θα προχωρήσουν πονηρά στο σφράγι σμα· θα εκβιάζουν τους ανθρώπους να σφραγισθούν στο χέρι ή στο μέτωπο. Μόνο όσοι έχουν το σφράγισμα θα μπορούν να αγοράζουν, να πωλούν καί να εξυπηρετούνται. Οι πιστοί πού θα αρνηθούν, θα ταλαιπωρηθούν. Γι' αυτό από τώρα να συνηθίσουν να ζουν απλά καί αν μπορούν να έχουν κανένα χω ράφι, λίγα ελαιόδενδρα ή κανένα ζώο για τις ανά γκες της οικογένειάς τους. Το στρίμωγμα θα διαρ κέσει τρία-τριάμισι χρόνια. Δεν θ' αφήσει ο Θεός αβοήθητους τους ανθρώπους».
Απέρριπτε την λογική καί την τακτική μερικών πού έλεγαν: «Τί καί αν σφραγισθώ; θα κάνω καί το σημείο του Σταυρού στο κεφάλι μου» ή «θα πάρω ταυτότητα καί θα χαράξω καί τον Σταυρό επάνω» ή «Από μέσα δεν θ' αρνηθώ».
Έλεγε σχετικά: «Αν οι σημερινοί Χριστιανοί με την λογική τους ζούσαν στον καιρό των διωγμών, δεν θάχαμε κανένα μάρτυρα. Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν έβαζαν καθόλου την λογική, αλλά ακράδαντα ομολογούσαν τον Χριστό καί φλέγονταν για το μαρτύριο. Τους έδιναν αξιώματα, τους έλεγαν: "Πες μόνο ότι δεν είσαι Χριστιανός καί μέσα σου πίστευε στον Θεό σου, βάλε λίγο λιβάνι, κάνε ότι θυσιάζεις καί ύστερα μη θυσιάζεις, κάνε ότι τρως ειδωλόθυτα καί συ φάε καθαρό κρέας, μην κηρύττεις σ' αυτόν τον τόπο, πήγαινε αλλού"· καί όμως με τίποτε δεν αρνούνταν τον Χριστό. Με χαρά έτρεχαν να μαρτυ ρήσουν για τον Χριστό. Φλέγονταν από θείο έρωτα.
»Η Εκκλησία να πάρει μια σωστή θέση. Να διαμαρτυρηθεί καί να ζητήσει από το κράτος τουλάχι στον να μην είναι υποχρεωτική η νέα ταυτότητα. Να εξηγήσει καί στους πιστούς να καταλάβουν ότι, αν πάρουν ταυτότητα, αυτό θα είναι πτώση».
Συμπερασματικά ο Γέροντας πίστευε ότι: «Πίσω από την Ε.Ο.Κ. (Ε.Ε.) κρύβεται η δικτατορία των Σιωνιστών. Τέτοια στυγνή δικτατορία μόνο ο διάβο λος μπορούσε να σκεφθεί. Το σφράγισμα είναι άρνη ση. Ακόμη καί η ταυτότητα είναι άρνηση. Όταν έχουν πάνω στην ταυτότητα το σύμβολο του δια βόλου 666 (Αποκ. γ΄ 17) καί υπογράφω, άρα το αποδέχομαι αυτό το πράγμα. Είναι άρνηση, ξεκάθαρα πράγματα. Αρνείσαι το Άγιο Βάπτισμα, βάζεις άλλη σφραγίδα, αρνείσαι την σφραγίδα του Χριστού καί παίρνεις του διαβόλου. Άλλο είναι πού στα νομίσματα έχουν το 666 -απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι...- καί άλλο η ταυτότητα που είναι κάτι το προσωπικό.
»Ακόμη καί αν δεχθεί να σφραγιστεί κανείς από αδικαιολόγητη άγνοια ή αδιαφορία, πάλι χάνει την θεία χάρι καί δέχεται δαιμονική ενέργεια».
Αυτή εν ολίγοις ήταν η θέση του Γέροντα. Μιλούσε με σαφήνεια καί σταθερότητα ως την κοίμησή του. Τώρα καθοδηγεί καί διδάσκει με τα γραπτά του.
Πηγή: «Βίος Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου» του Ιερομονάχου Ισαάκ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Σχόλιο του Μ.Ε.Λαγκουβάρδου
Αντίχριστοι υπήρχαν και την εποχή που ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής έγραψε την Αποκάλυψη και εξακολουθούν να υπάρχουν.
Επίσης το χάραγμα υπήρχε στο μέτωπο και στο χέρι αν δεν ερμηνεύσουμε τα λόγια της Αποκάλυψης κατά γράμμα σε όλο της το περιεχόμενο.
Το χάραγμα αυτό το έχουν κι ας μη είναι σε εμφανές σημείο όσοι αρνούνται τον Ιησού, ότι είναι Θεός και προσκυνούν τον Μαμωνά.
Εκεί όπου η Αποκάλυψη πρέπει να ερμηνευτεί κατά γράμμα, είναι φανερό ότι δεν επιδέχεται το κείμενο άλλη ερμηνεία πλήν της γραμματικής.
Νομίζω ότι το σημείο στο οποίο η Αποκάλυψη κυριολεκτεί είναι αυτό που αναφέρεται στον Αντίχριστο, που τον ερχομό του θα ακολουθήσει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και η συντέλεια του κόσμου.
Εκείνοι που συγχέουν τους αντίχριστους ακόμα και το χάραγμα με τον Αντίχριστο αυτόν, είναι σαν να γνωρίζουν πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και η συντέλεια του κόσμου, ενώ ο ίδιος ο Κύριος είπε ότι αυτό το γνωρίζει μόνο ο Ουράνιος Πατήρ και ουδείς άνθρωπος, ούτε ο Ιησούς ως άνθρωπος.
Άρα πρέπει να ξεχωρίσουμε τους αντίχριστους που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν και το χάραγμά τους στο μέτωπο και στο χέρι από τον αντίχριστο με τον οποίο συνδέεται η συντέλεια του κόσμου και η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου.
Το ερώτημα είναι: Θα δεχτούμε το χάραγμα αυτών των αντιχρίστων; Οπωσδήποτε όχι. Ούτε αυτών που υπήρχαν και υπάρχουν,ούτε αυτού που περιγράφει η Αποκάλυψη.
Δεύτερο ερώτημα είναι, αν η άρνησή μας αυτή έχει τις συνέπειες που περιγράφει η Αποκάλυψη.
Αν είχε τις συνέπειες που αναγράφει η Αποκάλυψη για την αγορά, αυτοί που δεν πήραν το χάραγμα δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν και να πουλήσουν , ενώ αυτό δεν συμβαίνει.
Το χάραγμα γι΄ αυτούς που το έλαβαν ήδη το χάραγμα αυτό επιφέρει τις πνευματικές συνέπειες της αρνήσεως της Θεότητας του Κυρίου, όπως προκύπτει από τα λόγια του Ιδίου, δεν μπορεί κανείς να δουλεύει σε δυο κυρίους, στο Θεό και στο Μαμωνά.
November 21, 2010 11:45 PM
21.11.10
Ο λόγος είναι το μόνο όπλο για ν΄ αποτρέψουμε την καταστροφή
Του Ιβάν Ίλιτς
Ο λόγος είναι το μόνο όπλο για ν΄ αποτρέψουμε την καταστροφή
<< Η οδύνη μου είναι σχεδόν ανυπόφορη, όταν συνειδητοποιώ ότι το μόνο όπλο πού ’μεινε στα χέρια μας για ν’ αποτρέψουμε την καταστροφή είναι οι λέξεις, ο λόγος που μας έχει παραδώσει η ιστορία μας. Κι όμως, μόνο ο λόγος μες στην αδυναμία του μπορεί να ενώσει την πλειονότητα των ανθρώπων να μετατρέψουν επαναστατικά την αναπόφευκτη βία σε ευτραπελική ανασυγκρότηση. (Ευτραπελία με δυο λόγια είναι η μέση οδός, η διάκριση, η καλή πίστη, η επιείκεια, η ηπιότης, το εύτροπον κ.α.). (Ιβάν Ίλιτς, Ευτραπελία, Εκδόσεις Κατσάνος)
Ο λόγος είναι το μόνο όπλο για ν΄ αποτρέψουμε την καταστροφή
<< Η οδύνη μου είναι σχεδόν ανυπόφορη, όταν συνειδητοποιώ ότι το μόνο όπλο πού ’μεινε στα χέρια μας για ν’ αποτρέψουμε την καταστροφή είναι οι λέξεις, ο λόγος που μας έχει παραδώσει η ιστορία μας. Κι όμως, μόνο ο λόγος μες στην αδυναμία του μπορεί να ενώσει την πλειονότητα των ανθρώπων να μετατρέψουν επαναστατικά την αναπόφευκτη βία σε ευτραπελική ανασυγκρότηση. (Ευτραπελία με δυο λόγια είναι η μέση οδός, η διάκριση, η καλή πίστη, η επιείκεια, η ηπιότης, το εύτροπον κ.α.). (Ιβάν Ίλιτς, Ευτραπελία, Εκδόσεις Κατσάνος)
20.11.10
Δεν είναι η τοκογλυφία ποινικό αδίκημα;
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Δεν είναι η τοκογλυφία ποινικό αδίκημα; Δεν διαπράττουν ποινικό αδίκημα όσοι συνάπτουν τοκογλυφικά δάνεια; Δεν είναι νόμω αβάσιμες οι απαιτήσεις από παράνομες αιτίες, όπως η τοκογλυφία, τα στοιχήματα, τα παράνομα τυχερά παίγνια,η εκμετάλλευση της ανάγκης ή της κουφότητας του άλλου κ.α.
Γιατί συνήφθησαν δάνεια με τοκογλύφους και όχι με νόμιμους δανειστές;
Γιατί πληρώνονται τοκογλυφικά δάνεια, ενώ δεν οφείλονται δάνεια από παράνομες αιτίες όπως η τοκογλυφία; Γιατί δεν διώκονται οι παραβάτες;Γιατί ασκείται οικονομική τρομοκρατία εις βάρος του Ελληνικού λαού ενώ η αιτία είναι ο παράνομος δανεισμός;
Η αντιπροσώπευση του λαού από την κυβέρνηση και τα άλλα άμεσα όργανα του κράτους περιλαμβάνει μόνο τις νόμιμες πράξεις. Ο λαός δεν αποτελεί με αυτούς που τον αντιπροσωπεύουν "εταιρία δολοφόνων". Πράξεις ή παραλείψεις παράνομες των αντιπροσώπων του λαού δεσμεύουν τα όργανα που παρέβησαν το νόμο και όχι το λαό. Η αντιπροσώπευση αφορά μόνο τις νόμιμες πράξεις. Με ποια λοιπόν εξουσιοδότηση οι πολιτικοί που άσκησαν την εξουσία τα τελευταία χρόνια δέσμευσαν την Ελλάδα με το να συμβάλλονται με τοκογλύφους, ενώ μπορούσαν να συνάψουν δάνεια με νόμιμους δανειστές; Ποιον ρώτησαν και ποιος τους έδωσε τέτοια παράνομη εντολή;
Στον πόλεμο πολλοί για να μην πεθάνουν από την πείνα πούλησαν τα σπίτια τους για ένα κομμάτι ψωμί. Αλλά ο νόμος υποχρέωσε αυτούς που "αγόρασαν" τα σπίτια αυτά να τα επιστρέψουν στους δικαιούχους των. Ο νόμος δεν μπορεί να επιβραβεύσει την ανομία.
ΌΛη η σημερινή κρίση με την οποία τρομοκρατείται ο Ελληνικός λαός για να φτάσει στην έσχατη απελπισία και "να πουλήσει τα σπίτια του και την ελευθερία του" με ένα κομμάτι ψωμί είναι παράνομη και ποτέ δεν πρόκειται να νομιμοποιηθεί.
Ο νόμος δεν επιβραβεύει την ανομία. Αυτοί που φέρουν το λαό στην απελπισία κάποτε λογοδοτούν. Η πνευματική ηγεσία, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι που ξέρουν τους νόμους, οι Εισαγγελείς που λαμβάνουν με οποιοδήποτε τρόπο γνώση των εγκλημάτων τα οποία τελούνται εις βάρος του λαού πρέπει να ζητήσουν τη δικαστική προστασία που κάθε δημοκρατική χώρα παρέχει στους πολίτες της. Ο πολίτης μετέχει κρίσεως και αρχής. Έχει υποχρέωση να αναφέρει στον Εισαγγελέα τις παράνομες πράξεις που υπέπεσαν στην αντίληψή του.
Όλη αυτή η οικονομική τρομοκρατία την εποχή αυτή στην Ελλάδα αφορά τον παράνομο δανεισμό κάποιων αντιπροσώπων του , οι οποίοι υπερέβησαν την εξουσία τους και παρέβησαν το νόμο. Αντί να ανησυχούν οι υπαίτιοι, επιρρίπτουν την ενοχή τους στον πολίτη και σαν τους φαρισαίους φορτώνουν στον κόσμο δυσβάσταχτα βάρη για τα οποία οι ίδιοι δεν είναι διατεθειμένοι να κουνήσουν ούτε το δαχτυλάκι τους.
Η τοκογλυφία είναι ποινικό αδίκημα με συγκεκριμένους δράστες. Κανένας δεν μπορεί να αιτιάται το λαό για τις δικές του παράνομες πράξεις και παραλείψεις.
Δεν είναι η τοκογλυφία ποινικό αδίκημα; Δεν διαπράττουν ποινικό αδίκημα όσοι συνάπτουν τοκογλυφικά δάνεια; Δεν είναι νόμω αβάσιμες οι απαιτήσεις από παράνομες αιτίες, όπως η τοκογλυφία, τα στοιχήματα, τα παράνομα τυχερά παίγνια,η εκμετάλλευση της ανάγκης ή της κουφότητας του άλλου κ.α.
Γιατί συνήφθησαν δάνεια με τοκογλύφους και όχι με νόμιμους δανειστές;
Γιατί πληρώνονται τοκογλυφικά δάνεια, ενώ δεν οφείλονται δάνεια από παράνομες αιτίες όπως η τοκογλυφία; Γιατί δεν διώκονται οι παραβάτες;Γιατί ασκείται οικονομική τρομοκρατία εις βάρος του Ελληνικού λαού ενώ η αιτία είναι ο παράνομος δανεισμός;
Η αντιπροσώπευση του λαού από την κυβέρνηση και τα άλλα άμεσα όργανα του κράτους περιλαμβάνει μόνο τις νόμιμες πράξεις. Ο λαός δεν αποτελεί με αυτούς που τον αντιπροσωπεύουν "εταιρία δολοφόνων". Πράξεις ή παραλείψεις παράνομες των αντιπροσώπων του λαού δεσμεύουν τα όργανα που παρέβησαν το νόμο και όχι το λαό. Η αντιπροσώπευση αφορά μόνο τις νόμιμες πράξεις. Με ποια λοιπόν εξουσιοδότηση οι πολιτικοί που άσκησαν την εξουσία τα τελευταία χρόνια δέσμευσαν την Ελλάδα με το να συμβάλλονται με τοκογλύφους, ενώ μπορούσαν να συνάψουν δάνεια με νόμιμους δανειστές; Ποιον ρώτησαν και ποιος τους έδωσε τέτοια παράνομη εντολή;
Στον πόλεμο πολλοί για να μην πεθάνουν από την πείνα πούλησαν τα σπίτια τους για ένα κομμάτι ψωμί. Αλλά ο νόμος υποχρέωσε αυτούς που "αγόρασαν" τα σπίτια αυτά να τα επιστρέψουν στους δικαιούχους των. Ο νόμος δεν μπορεί να επιβραβεύσει την ανομία.
ΌΛη η σημερινή κρίση με την οποία τρομοκρατείται ο Ελληνικός λαός για να φτάσει στην έσχατη απελπισία και "να πουλήσει τα σπίτια του και την ελευθερία του" με ένα κομμάτι ψωμί είναι παράνομη και ποτέ δεν πρόκειται να νομιμοποιηθεί.
Ο νόμος δεν επιβραβεύει την ανομία. Αυτοί που φέρουν το λαό στην απελπισία κάποτε λογοδοτούν. Η πνευματική ηγεσία, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι που ξέρουν τους νόμους, οι Εισαγγελείς που λαμβάνουν με οποιοδήποτε τρόπο γνώση των εγκλημάτων τα οποία τελούνται εις βάρος του λαού πρέπει να ζητήσουν τη δικαστική προστασία που κάθε δημοκρατική χώρα παρέχει στους πολίτες της. Ο πολίτης μετέχει κρίσεως και αρχής. Έχει υποχρέωση να αναφέρει στον Εισαγγελέα τις παράνομες πράξεις που υπέπεσαν στην αντίληψή του.
Όλη αυτή η οικονομική τρομοκρατία την εποχή αυτή στην Ελλάδα αφορά τον παράνομο δανεισμό κάποιων αντιπροσώπων του , οι οποίοι υπερέβησαν την εξουσία τους και παρέβησαν το νόμο. Αντί να ανησυχούν οι υπαίτιοι, επιρρίπτουν την ενοχή τους στον πολίτη και σαν τους φαρισαίους φορτώνουν στον κόσμο δυσβάσταχτα βάρη για τα οποία οι ίδιοι δεν είναι διατεθειμένοι να κουνήσουν ούτε το δαχτυλάκι τους.
Η τοκογλυφία είναι ποινικό αδίκημα με συγκεκριμένους δράστες. Κανένας δεν μπορεί να αιτιάται το λαό για τις δικές του παράνομες πράξεις και παραλείψεις.
19.11.10
Ένα υπόδειγμα εξομολόγησης
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Στην κινηματογραφική ταινία του Γουίλιαμ Γουάϊλερ «Ιστορία ενός ντέτεκτιβ» με τον Κέρκ Ντάγκλας και την Έληνορ Πάρκερ υπάρχει να υπόδειγμα εξομολόγησης.
Η κεντρική ιδέα της ταινίας που βασίζεται στο έργο του Σίδνευ Κίνγκσλευ είναι ότι αν δεν συγχωρήσουμε τον πατέρα μας δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ζήσουμε μακρά και ευτυχισμένη ζωή, γιατί θα είμαστε πάντοτε δέσμιοι των παθών μας.
Η ωριμότητα του ανθρώπου αρχίζει από τη στιγμή που κατανοούμε τον πατέρα μας και αναγνωρίζουμε ότι και αυτός όπως όλοι έδωσε τον αγώνα του και ότι κανένας δεν νικάται χωρίς να δώσει τον αγώνα του. Ίσως κι εμείς αν είμαστε στη θέση του πατέρα μας μπορεί να κάναμε τα ίδια. Την εικόνα αυτή του πατέρα μας την προβάλλουμε και στους άλλους , με αποτέλεσμα να μην έχουμε τη δύναμη να συγχωρήσουμε κανέναν, ούτε αυτούς που αγαπάμε περισσότερο κι απ΄τον εαυτό μας.
Ουσιαστικά πρόκειται για την παράβαση της Εντολής «τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου για να ζήσεις μακρά και ευτυχισμένη ζωή».
Ο ήρωας με το μίσος για τον πατέρα του ήταν σκληρός τόσο με τους άλλους όσο και με τον εαυτό του και δεν μπορούσε να συγχωρήσει κανέναν, ούτε αυτούς που αγαπούσε και συγκεκριμένα το πιο αγαπημένο του πρόσωπο, την γυναίκα του που παρόλο που τον αγαπούσε την εξανάγκασε να τον εγκαταλείψει.
Μόνο στο τέλος του έργου θανάσιμα τραυματισμένος μέσα στο αστυνομικό τμήμα ανάμεσα στους φίλους και συναδέλφους του, όταν νιώθει την ανάγκη να εξομολογηθεί και ζητεί να καλέσουν έναν ιερέα δείχνει κατανόηση για τον πατέρα του και τον συγχωρεί. Δεν του μένει καιρός και εξομολογείται μπροστά στους συναδέλφους του. Την τελευταία στιγμή της ζωής του συμφιλιώνεται με την εικόνα του πατέρα μέσα του και ζητεί συγχώρεση απ΄ την αγαπημένη του κι απ΄το Θεό.
Αυτά είναι τα τελευταία λόγια του λίγο πριν ξεψυχήσει ανάμεσα στους φίλους και τους συναδέλφους του στο αστυνομικό τμήμα πληγωμένος από τις σφαίρες ενός κακοποιού: «Γιατί τα κάνουμε όλα αυτά; Ποιος ξέρει; Έχτισα όλη τη ζωή μου πάνω στο μίσος του πατέρα μου. Κι αυτός ήταν πάντοτε μαζί μου και γελούσε. Ίσως νά ’κλαιγε. Ο φουκαράς ίσως κι αυτός να μην μπορούσε να συγκρατηθεί.
(Κάνει το σταυρό του). «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Θεέ μου, λυπάμαι εκ βάθους καρδίας που σε προσέβαλα. Αποποιούμαι όλες τις αμαρτίες μου, γιατί φοβάμαι την απώλεια του Παραδείσου και τα μαρτύρια της Κόλασης».
Έτσι ο ήρωας αφήνει την τελευταία του πνοή στην αγκαλιά του καλύτερου φίλου του που έχει ζήσει μαζί του την τραγωδία της ζωής του. Αυτός τώρα συνεχίζει και ολοκληρώνει την εξομολόγησή του ήρωα με αυτά τα λόγια , που είναι ένα υπόδειγμα εξομολόγησης : « Αλλά περισσότερο, επειδή Σε προσέβαλα, Κύριέ μου, Εσένα που είσαι Πανάγαθος και αξίζεις όλη μου την αγάπη. Δεσμεύομαι με τη Χάρη Σου, να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου, να μετανοήσω και να αλλάξω τη ζωή μου. Αμήν.»
Στην κινηματογραφική ταινία του Γουίλιαμ Γουάϊλερ «Ιστορία ενός ντέτεκτιβ» με τον Κέρκ Ντάγκλας και την Έληνορ Πάρκερ υπάρχει να υπόδειγμα εξομολόγησης.
Η κεντρική ιδέα της ταινίας που βασίζεται στο έργο του Σίδνευ Κίνγκσλευ είναι ότι αν δεν συγχωρήσουμε τον πατέρα μας δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ζήσουμε μακρά και ευτυχισμένη ζωή, γιατί θα είμαστε πάντοτε δέσμιοι των παθών μας.
Η ωριμότητα του ανθρώπου αρχίζει από τη στιγμή που κατανοούμε τον πατέρα μας και αναγνωρίζουμε ότι και αυτός όπως όλοι έδωσε τον αγώνα του και ότι κανένας δεν νικάται χωρίς να δώσει τον αγώνα του. Ίσως κι εμείς αν είμαστε στη θέση του πατέρα μας μπορεί να κάναμε τα ίδια. Την εικόνα αυτή του πατέρα μας την προβάλλουμε και στους άλλους , με αποτέλεσμα να μην έχουμε τη δύναμη να συγχωρήσουμε κανέναν, ούτε αυτούς που αγαπάμε περισσότερο κι απ΄τον εαυτό μας.
Ουσιαστικά πρόκειται για την παράβαση της Εντολής «τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου για να ζήσεις μακρά και ευτυχισμένη ζωή».
Ο ήρωας με το μίσος για τον πατέρα του ήταν σκληρός τόσο με τους άλλους όσο και με τον εαυτό του και δεν μπορούσε να συγχωρήσει κανέναν, ούτε αυτούς που αγαπούσε και συγκεκριμένα το πιο αγαπημένο του πρόσωπο, την γυναίκα του που παρόλο που τον αγαπούσε την εξανάγκασε να τον εγκαταλείψει.
Μόνο στο τέλος του έργου θανάσιμα τραυματισμένος μέσα στο αστυνομικό τμήμα ανάμεσα στους φίλους και συναδέλφους του, όταν νιώθει την ανάγκη να εξομολογηθεί και ζητεί να καλέσουν έναν ιερέα δείχνει κατανόηση για τον πατέρα του και τον συγχωρεί. Δεν του μένει καιρός και εξομολογείται μπροστά στους συναδέλφους του. Την τελευταία στιγμή της ζωής του συμφιλιώνεται με την εικόνα του πατέρα μέσα του και ζητεί συγχώρεση απ΄ την αγαπημένη του κι απ΄το Θεό.
Αυτά είναι τα τελευταία λόγια του λίγο πριν ξεψυχήσει ανάμεσα στους φίλους και τους συναδέλφους του στο αστυνομικό τμήμα πληγωμένος από τις σφαίρες ενός κακοποιού: «Γιατί τα κάνουμε όλα αυτά; Ποιος ξέρει; Έχτισα όλη τη ζωή μου πάνω στο μίσος του πατέρα μου. Κι αυτός ήταν πάντοτε μαζί μου και γελούσε. Ίσως νά ’κλαιγε. Ο φουκαράς ίσως κι αυτός να μην μπορούσε να συγκρατηθεί.
(Κάνει το σταυρό του). «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Θεέ μου, λυπάμαι εκ βάθους καρδίας που σε προσέβαλα. Αποποιούμαι όλες τις αμαρτίες μου, γιατί φοβάμαι την απώλεια του Παραδείσου και τα μαρτύρια της Κόλασης».
Έτσι ο ήρωας αφήνει την τελευταία του πνοή στην αγκαλιά του καλύτερου φίλου του που έχει ζήσει μαζί του την τραγωδία της ζωής του. Αυτός τώρα συνεχίζει και ολοκληρώνει την εξομολόγησή του ήρωα με αυτά τα λόγια , που είναι ένα υπόδειγμα εξομολόγησης : « Αλλά περισσότερο, επειδή Σε προσέβαλα, Κύριέ μου, Εσένα που είσαι Πανάγαθος και αξίζεις όλη μου την αγάπη. Δεσμεύομαι με τη Χάρη Σου, να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου, να μετανοήσω και να αλλάξω τη ζωή μου. Αμήν.»
Στην Αφρική οι αποικιοκράτες κάθονταν επάνω σε αναμμένα κάρβουνα
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Στην Αφρική οι αποικιοκράτες κάθονταν επάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Υπολόγιζαν τα κλεψιμαία τους σπουδαιότερα από τη ζωή τους και από την εσωτερική τους ειρήνη. Έκαναν δούλους τους φτωχούς λαούς και τους καταλήστεψαν τον εθνικό τους πλούτο. Κι οι φτωχοί λαοί όσους μπόρεσαν τους σκότωσαν και τους υπόλοιπους τους έδιωξαν με τις κλωτσιές από τις χώρες τους. Κι ούτε θέλουν να τους δουν ούτε να τους ακούσουν.
Η Ελλάδα τώρα μοιάζει με πόλη μετά το σεισμό. Ο κόσμος βρέθηκε ξαφνικά στη θέση του Ιησού που δεν είχε που την κεφαλήν κλίναι. Στο σεισμό της Θεσσαλονίκης από τη μια στιγμή στην άλλη ο κόσμος άφησε το σπίτι του και βρέθηκε στο δρόμο. Αλλά δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Η αποξένωση από τις ιδιοκτησίες τους κατέδειξαν αυτό που στην πραγματικότητα είναι οι άνθρωποι, αδέλφια. Ο ένας βοηθούσε τον άλλον, στο να στηθούν οι σκηνές και στο να βρεθούν νερό και τρόφιμα. Συγγενείς ήρθαν από άλλες πόλεις, παιδιά, αδέρφια, εξαδέρφια. Άλλοι έφεραν σκηνές, άλλοι έφεραν τρόφιμα. Ο ένας ήξερε τις ανάγκες του άλλου. Περιέθαλψαν τους ανήμπορους. Βρήκαν φάρμακα, γιατρούς.
Τη συναδέλφωση δεν μπορεί να την καταλάβει μόνο ο Ιούδας. Μόνο αυτός στην απελπισία του βάζει ο ίδιος τη θηλιά στο λαιμό του και αυτοκτονεί. Αυτοί που είναι ταπεινοί δεν χάνονται. Από που να πέσει ο ταπεινός, αυτός που είναι χαμηλά, πιο χαμηλά από όλους;
Με την ταπείνωση και την πραότητά του έχει μέσα του την ειρήνη του Χριστού. Βλέπει όλους τους ανθρώπους σαν αδέρφια. Ό,τι είναι για όλους είναι και για μας. Ακόμα και μέσα στην ανέχειά του δοξάζει το Θεό.
Την αρχαία εποχή, οι Έλληνες πλένονταν και στολίζονταν πρίν από τη μάχη. Ακόμα κι όταν ήξεραν ότι η μάχη είναι χαμένη από πριν. Όταν οι απεσταλμένοι του Δαρείου είδαν την παραμονή της μάχης τους λιγοστούς Έλληνες να πλένονται και να στολίζονται σαν για να πάνε σε γιορτή, γύρισαν στο Δαρείο και του είπαν: " Δαρείε, τι μας έφερες εδώ; Πώς να νικήσουμε τέτοιους ανθρώπους;"
Πράγματι, την επομένη οι Έλληνες δεν περίμεναν να τους επιτεθούν οι Πέρσες. Έτρεξαν προς αυτούς αποφασισμένοι να πεθάνουν και τους ανέτρεψαν σε μια στιγμή τη βεβαιότητα ότι με το πλήθος τους θα νικούσαν τους Έλληνες. Οι Πέρσες έχασαν το ηθικό τους και ετράπησαν σε άτακτη φυγή.
Όσο οι νέοι στην Ελλάδα μάθαιναν την ιστορία τους ,διδάσκονταν ότι αυτό που προέχει δεν είναι ούτε ο πλούτος ούτε η αριθμητική υπεροχή, αλλά το πνεύμα. Η Ελλάδα όσο υπήρχε ζήλος για την ιστορία της πατρίδας, δεν είχε ποτέ τη σημερινή παθητικότητα που επιδεικνύει η γενιά που κυβερνάει σήμερα, η γενιά του πολυτεχνείου, όπως αυτοαποκαλείται.
Παραθέτω το ποίημα του Εμπέρτο Παντίλια,"Από καιρό σε καιρό ο πόλεμος", που δείχνει την παθητικότητα και που οδηγεί:
ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΣΕ ΚΑΙΡΟ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ/ Από καιρό σε καιρό/ ο πόλεμος έρχεται να μας αποκαλύψει την παθητικότητά μας,/ να μας συνηθίσει στην ήττα./Και με το μάτι στεγνό/ βλέπουμε το δρόμο από όπου πρόβαλε/ το αίμα.
Από καιρό σε καιρό,/όταν ο πόλεμος δίνει το χτύπημά του,/ όλες οι πόρτες το δέχονται,/ και συ άκουγες την κλήση/ και την έκρυβες/ με ζώα πληγωμένα/ ξαφνικά τυφλά.
Στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήχησε το ρόπτρο/ με τέτοιο επικείμενο κίνδυνο,/ δεν υπήρξαν ποτέ ξύλα, που άντεξαν/ τόσο σφοδρά χτυπήματα.
Από καιρό σε καιρό,/ έρχεται να ρίξει ανάμεσα στους ανθρώπους/ το συνηθισμένο λύκο, που μας μοιάζει." (Εμπέρτο Παντίλια,Από καιρό σε καιρό ο πόλεμος, μετάφραση Μόσχου Λαγκουβάρδου,Ευθύνη τόμος 28ος, 1999).
Στην Αφρική οι αποικιοκράτες κάθονταν επάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Υπολόγιζαν τα κλεψιμαία τους σπουδαιότερα από τη ζωή τους και από την εσωτερική τους ειρήνη. Έκαναν δούλους τους φτωχούς λαούς και τους καταλήστεψαν τον εθνικό τους πλούτο. Κι οι φτωχοί λαοί όσους μπόρεσαν τους σκότωσαν και τους υπόλοιπους τους έδιωξαν με τις κλωτσιές από τις χώρες τους. Κι ούτε θέλουν να τους δουν ούτε να τους ακούσουν.
Η Ελλάδα τώρα μοιάζει με πόλη μετά το σεισμό. Ο κόσμος βρέθηκε ξαφνικά στη θέση του Ιησού που δεν είχε που την κεφαλήν κλίναι. Στο σεισμό της Θεσσαλονίκης από τη μια στιγμή στην άλλη ο κόσμος άφησε το σπίτι του και βρέθηκε στο δρόμο. Αλλά δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Η αποξένωση από τις ιδιοκτησίες τους κατέδειξαν αυτό που στην πραγματικότητα είναι οι άνθρωποι, αδέλφια. Ο ένας βοηθούσε τον άλλον, στο να στηθούν οι σκηνές και στο να βρεθούν νερό και τρόφιμα. Συγγενείς ήρθαν από άλλες πόλεις, παιδιά, αδέρφια, εξαδέρφια. Άλλοι έφεραν σκηνές, άλλοι έφεραν τρόφιμα. Ο ένας ήξερε τις ανάγκες του άλλου. Περιέθαλψαν τους ανήμπορους. Βρήκαν φάρμακα, γιατρούς.
Τη συναδέλφωση δεν μπορεί να την καταλάβει μόνο ο Ιούδας. Μόνο αυτός στην απελπισία του βάζει ο ίδιος τη θηλιά στο λαιμό του και αυτοκτονεί. Αυτοί που είναι ταπεινοί δεν χάνονται. Από που να πέσει ο ταπεινός, αυτός που είναι χαμηλά, πιο χαμηλά από όλους;
Με την ταπείνωση και την πραότητά του έχει μέσα του την ειρήνη του Χριστού. Βλέπει όλους τους ανθρώπους σαν αδέρφια. Ό,τι είναι για όλους είναι και για μας. Ακόμα και μέσα στην ανέχειά του δοξάζει το Θεό.
Την αρχαία εποχή, οι Έλληνες πλένονταν και στολίζονταν πρίν από τη μάχη. Ακόμα κι όταν ήξεραν ότι η μάχη είναι χαμένη από πριν. Όταν οι απεσταλμένοι του Δαρείου είδαν την παραμονή της μάχης τους λιγοστούς Έλληνες να πλένονται και να στολίζονται σαν για να πάνε σε γιορτή, γύρισαν στο Δαρείο και του είπαν: " Δαρείε, τι μας έφερες εδώ; Πώς να νικήσουμε τέτοιους ανθρώπους;"
Πράγματι, την επομένη οι Έλληνες δεν περίμεναν να τους επιτεθούν οι Πέρσες. Έτρεξαν προς αυτούς αποφασισμένοι να πεθάνουν και τους ανέτρεψαν σε μια στιγμή τη βεβαιότητα ότι με το πλήθος τους θα νικούσαν τους Έλληνες. Οι Πέρσες έχασαν το ηθικό τους και ετράπησαν σε άτακτη φυγή.
Όσο οι νέοι στην Ελλάδα μάθαιναν την ιστορία τους ,διδάσκονταν ότι αυτό που προέχει δεν είναι ούτε ο πλούτος ούτε η αριθμητική υπεροχή, αλλά το πνεύμα. Η Ελλάδα όσο υπήρχε ζήλος για την ιστορία της πατρίδας, δεν είχε ποτέ τη σημερινή παθητικότητα που επιδεικνύει η γενιά που κυβερνάει σήμερα, η γενιά του πολυτεχνείου, όπως αυτοαποκαλείται.
Παραθέτω το ποίημα του Εμπέρτο Παντίλια,"Από καιρό σε καιρό ο πόλεμος", που δείχνει την παθητικότητα και που οδηγεί:
ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΣΕ ΚΑΙΡΟ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ/ Από καιρό σε καιρό/ ο πόλεμος έρχεται να μας αποκαλύψει την παθητικότητά μας,/ να μας συνηθίσει στην ήττα./Και με το μάτι στεγνό/ βλέπουμε το δρόμο από όπου πρόβαλε/ το αίμα.
Από καιρό σε καιρό,/όταν ο πόλεμος δίνει το χτύπημά του,/ όλες οι πόρτες το δέχονται,/ και συ άκουγες την κλήση/ και την έκρυβες/ με ζώα πληγωμένα/ ξαφνικά τυφλά.
Στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήχησε το ρόπτρο/ με τέτοιο επικείμενο κίνδυνο,/ δεν υπήρξαν ποτέ ξύλα, που άντεξαν/ τόσο σφοδρά χτυπήματα.
Από καιρό σε καιρό,/ έρχεται να ρίξει ανάμεσα στους ανθρώπους/ το συνηθισμένο λύκο, που μας μοιάζει." (Εμπέρτο Παντίλια,Από καιρό σε καιρό ο πόλεμος, μετάφραση Μόσχου Λαγκουβάρδου,Ευθύνη τόμος 28ος, 1999).
18.11.10
Το Κράτος έχει ανάγκη την Εκκλησία και όχι το αντίθετο
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Το Κράτος έχει ανάγκη την Εκκλησία και όχι το αντίθετο. Η Εκκλησία θα υπάρχει και με κράτος ελληνικό και χριστιανικό και χωρίς κράτος ελληνικό και χριστιανικό. Παράδειγμα η Εκκλησία στη Διασπορά. Η Εκκλησία δεν ανήκει ούτε σε κάποιο κράτος , ούτε σε κάποιο λαό. Τα κράτη και οι λαοί και τα έθνη ανήκουν στην Εκκλησία.
Ο λαός έχει την Εκκλησία ως στήριγμά του και το κράτος ως σύμμαχό του. Όταν το κράτος δεν θέλει να είναι σύμμαχος και θέλει να είναι εχθρός και αντίπαλος, ο λαός απαντάει στις διασπαστικές δυνάμεις με την ενότητά του γύρω από την Εκκλησία, όπως έγινε στο παρελθόν και όπως θα γίνει και στο μέλλον σε κάθε μορφή ξενοκρατίας.
Οι μορφές πάλης χωρίς βαθύτερη συνοχή,η οποία πηγάζει από την κοινή πίστη στο Θεό δεν έχουν αποτέλεσμα, διότι αγνοούν αυτό ακριβώς για το οποίο αξίζει να αγωνιστούν, αν δεν το υπονομεύουν. Πως θα αγωνιστεί π.χ. ο Μαρξισμός για την ενότητα , όταν ο Μαρξισμός στηρίζεται στην αιώνια πάλη των τάξεων;
Με την πίστη στο Χριστό δεν αγωνιζόμαστε να εξοντώσουμε τον αντίπαλο, αλλά να τον πείσουμε. Η δύναμή μας δεν είναι εξωτερική. Στηρίζεται στην αγάπη μεταξύ μας και στην ενότητά μας στην οικογένεια και στην Εκκλησία. Η δύναμη του μικρού είναι η ενότητα και η κοινή πίστη στο Θεό. Σ΄αυτό θα γνωρίζουν ότι είσαστε μαθητές μου, είπε ο Κύριος, στο ότι έχετε αγάπη μεταξύ σας.
Ότι το κράτος επείγεται να αυτοκτονήσει αυτό δεν είναι φαινόμενο μόνο ελληνικό. Ολόκληρη η ανθρωπότητα οδηγείται στην αυτοκτονία. Ήδη οι λαοί αποκόπηκαν από τις ρίζες τους. Τα έθνη και οι λαοί χάνουν μία μία τις συνεκτικές δυνάμεις τους.Το ελληνικό κράτος δεν θέλει πια να είναι ούτε ελληνικό, ούτε χριστιανικό. Αυτοί που το διοικούν χρησιμοποιούν την κρατική ισχύ εναντίον του λαού. Υπονομεύουν με αυτήν όλους τους συνεκτικούς του δεσμούς.
Η Εκκλησία για να υπάρξει δε χρειάζεται το κράτος που δεν θέλει να είναι ούτε Χριστιανικό, ούτε Ελληνικό. Αντιθέτως το κράτος που δε θέλει να είναι ούτε ελληνικό ούτε χριστιανικό χρειάζεται επειγόντως την Εκκλησία. Το κράτος που υποσκάπτει τα θεμέλιά του και υπονομεύει την ίδια του την ύπαρξη χρειάζεται την Εκκλησία. Στην πραγματικότητα ο λαός χρειάζεται την Εκκλησία να συγκρατήσει το κράτος από την αυτοκτονία. Αυτοί που ασκούν την κρατική εξουσία πρέπει να πεισθούν ότι για να έχει ο Ελληνικός λαός δικό του κράτος έχει ανάγκη την Εκκλησία και όχι το αντίθετο.
Ο Γάλλος συγγραφέας Ρομαίν Ρολλάν, τιμημένος με το βραβείο Νόμπελ, στο άρθρο του με τίτλο "Προειδοποίηση στην Αμερική" γράφει:"Θα ήταν ολέθριο για ολόκληρη την ανθρωπότητα, αν μια φυλή, ένας λαός, ένα κράτος, όσο υψηλό και να είναι, επέβαλε στη λαμπρή ποικιλομορφία του σύμπαντος τον άκαμπτο και μονότονο ομοιομορφισμό της δικής του προσωπικότητας. Προσθέτω ότι αυτός ο όλεθρος θα ξαναέπεφτε στο λαό που θα ασκούσε αυτήν την τυφλή καταπίεση: γιατί οι ακαταμάχητες δυνάμεις της συμπιεσμένης φύσης θα έστρεφαν την εκδίκησή τους εναντίον του."(Ευθύνη, Ιούνιος 2000)
Ο Ρομαίν Ρολλάν παρακινεί στο άρθρο του αυτό όσους πολίτες των ΗΠΑ έχουν τη φώτιση και το θάρρος να βοηθήσουν την Αμερική να αποκτήσει αυτογνωσία και να αναγνωρίσει και ην αξία των διαφορετικών προτερημάτων των άλλων λαών.
Το Κράτος έχει ανάγκη την Εκκλησία και όχι το αντίθετο. Η Εκκλησία θα υπάρχει και με κράτος ελληνικό και χριστιανικό και χωρίς κράτος ελληνικό και χριστιανικό. Παράδειγμα η Εκκλησία στη Διασπορά. Η Εκκλησία δεν ανήκει ούτε σε κάποιο κράτος , ούτε σε κάποιο λαό. Τα κράτη και οι λαοί και τα έθνη ανήκουν στην Εκκλησία.
Ο λαός έχει την Εκκλησία ως στήριγμά του και το κράτος ως σύμμαχό του. Όταν το κράτος δεν θέλει να είναι σύμμαχος και θέλει να είναι εχθρός και αντίπαλος, ο λαός απαντάει στις διασπαστικές δυνάμεις με την ενότητά του γύρω από την Εκκλησία, όπως έγινε στο παρελθόν και όπως θα γίνει και στο μέλλον σε κάθε μορφή ξενοκρατίας.
Οι μορφές πάλης χωρίς βαθύτερη συνοχή,η οποία πηγάζει από την κοινή πίστη στο Θεό δεν έχουν αποτέλεσμα, διότι αγνοούν αυτό ακριβώς για το οποίο αξίζει να αγωνιστούν, αν δεν το υπονομεύουν. Πως θα αγωνιστεί π.χ. ο Μαρξισμός για την ενότητα , όταν ο Μαρξισμός στηρίζεται στην αιώνια πάλη των τάξεων;
Με την πίστη στο Χριστό δεν αγωνιζόμαστε να εξοντώσουμε τον αντίπαλο, αλλά να τον πείσουμε. Η δύναμή μας δεν είναι εξωτερική. Στηρίζεται στην αγάπη μεταξύ μας και στην ενότητά μας στην οικογένεια και στην Εκκλησία. Η δύναμη του μικρού είναι η ενότητα και η κοινή πίστη στο Θεό. Σ΄αυτό θα γνωρίζουν ότι είσαστε μαθητές μου, είπε ο Κύριος, στο ότι έχετε αγάπη μεταξύ σας.
Ότι το κράτος επείγεται να αυτοκτονήσει αυτό δεν είναι φαινόμενο μόνο ελληνικό. Ολόκληρη η ανθρωπότητα οδηγείται στην αυτοκτονία. Ήδη οι λαοί αποκόπηκαν από τις ρίζες τους. Τα έθνη και οι λαοί χάνουν μία μία τις συνεκτικές δυνάμεις τους.Το ελληνικό κράτος δεν θέλει πια να είναι ούτε ελληνικό, ούτε χριστιανικό. Αυτοί που το διοικούν χρησιμοποιούν την κρατική ισχύ εναντίον του λαού. Υπονομεύουν με αυτήν όλους τους συνεκτικούς του δεσμούς.
Η Εκκλησία για να υπάρξει δε χρειάζεται το κράτος που δεν θέλει να είναι ούτε Χριστιανικό, ούτε Ελληνικό. Αντιθέτως το κράτος που δε θέλει να είναι ούτε ελληνικό ούτε χριστιανικό χρειάζεται επειγόντως την Εκκλησία. Το κράτος που υποσκάπτει τα θεμέλιά του και υπονομεύει την ίδια του την ύπαρξη χρειάζεται την Εκκλησία. Στην πραγματικότητα ο λαός χρειάζεται την Εκκλησία να συγκρατήσει το κράτος από την αυτοκτονία. Αυτοί που ασκούν την κρατική εξουσία πρέπει να πεισθούν ότι για να έχει ο Ελληνικός λαός δικό του κράτος έχει ανάγκη την Εκκλησία και όχι το αντίθετο.
Ο Γάλλος συγγραφέας Ρομαίν Ρολλάν, τιμημένος με το βραβείο Νόμπελ, στο άρθρο του με τίτλο "Προειδοποίηση στην Αμερική" γράφει:"Θα ήταν ολέθριο για ολόκληρη την ανθρωπότητα, αν μια φυλή, ένας λαός, ένα κράτος, όσο υψηλό και να είναι, επέβαλε στη λαμπρή ποικιλομορφία του σύμπαντος τον άκαμπτο και μονότονο ομοιομορφισμό της δικής του προσωπικότητας. Προσθέτω ότι αυτός ο όλεθρος θα ξαναέπεφτε στο λαό που θα ασκούσε αυτήν την τυφλή καταπίεση: γιατί οι ακαταμάχητες δυνάμεις της συμπιεσμένης φύσης θα έστρεφαν την εκδίκησή τους εναντίον του."(Ευθύνη, Ιούνιος 2000)
Ο Ρομαίν Ρολλάν παρακινεί στο άρθρο του αυτό όσους πολίτες των ΗΠΑ έχουν τη φώτιση και το θάρρος να βοηθήσουν την Αμερική να αποκτήσει αυτογνωσία και να αναγνωρίσει και ην αξία των διαφορετικών προτερημάτων των άλλων λαών.
Η ειρήνη του Χριστού είναι ζηλότυπη
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Η ειρήνη του Χριστού είναι ζηλότυπη. Η ειρήνη του Χριστού έρχεται μόνο σ΄ αυτόν που την αγαπάει πάνω από όλα. Δεν έρχεται σ΄αυτόν που την βάζει σε δεύτερη μοίρα και προτιμάει άλλες αγάπες.
Ο Κύριος καλώντας να τον ακολουθήσουμε είπε, πράος είμί και ταπεινός τη καρδία. Για κάποιο λόγο ο Κύριος πρόβαλε την ταπείνωση και την πραότητά Του. Είναι φανερό ότι πρόβαλε την δική του ταπείνωση και πραότητα ως το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει αυτός που αγαπάει την ειρήνη του Χριστού πάνω από όλα.
Ο Κύριος διέκρινε επίσης, τον τρόπο που Αυτός δίνει την ειρήνη από τον τρόπο που δίνει την ειρήνη ο κόσμος. Δεν σας δίνω την ειρήνη όπως δίνει την ειρήνη ο κόσμος,είπε.
Η ειρήνη του Χριστού και η ειρήνη του κόσμου ξεχωρίζουν στον τρόπο που αποκτάς την καθεμιά. Άλλος είναι ο τρόπος για να λάβεις την ειρήνη που δίνει ο Ιησούς Χριστός και άλλος είναι ο τρόπος που δίνει την ειρήνη ο κόσμος.
Η ειρήνη του Χριστού είναι το μεγαλύτερο δώρο του Αγίου Πνεύματος. Αυτό σημαίνει ότι όπως το Άγιο Πνεύμα δεν εισέρχεται σε καρδιά υπερήφανη και ακάθαρτη, το ίδιο και η ειρήνη για να έλθει στην καρδιά μας πρέπει πρώτα να την καθαρίσουμε από την υπερηφάνεια και από τα άλλα πάθη, για να γίνει κατοικητήριον του Αγίου Πνεύματος.
Πώς καθαρίζει η καρδιά μας από τα πάθη; Οι άγιοι λένε το ρητό "δος αίμα,λάβε πνεύμα". Το αίμα σημαίνει την ταπείνωση. Πρέπει να ταπεινωθούμε για να καθαριστεί η καρδιά μας από τα πάθη, ώστε να έρθει να εγκατασταθεί μέσα μας το Άγιο Πνεύμα και να αισθανθούμε την παρουσία του με τη γλυκύτητα και την πραότητα της παρουσίας Του.
Η λέξη ταπείνωση στη σλάβικη γλώσσα λέγεται, αν δεν κάνω λάθος, "σμιρένι". Δεν ξέρω την ετυμολογία της, αλλά συνηχεί με την ελληνική λέξη "σμικραίνει". Η ταπείνωση είναι σμίκρυνση. Είναι αυτό που είπε ο Κύριος. Αν δεν γίνετε όπως τα μικρά παιδιά, δεν θα εισέλθητε στην βασιλεία του Θεού.
Η σμίκρυνση πονάει, γιατί είναι παραίτηση από τα δικαιώματα και τις απαιτήσεις που δίνει ο κόσμος. Η ταπείνωση δεν είναι μια εξωτερική ευσέβεια. Πονάει γιατί γίνεσαι με τη θέλησή σου φτωχός καθώς παραιτείσαι από τα δικαιώματά σου για χάρη των δικαιωμάτων του Θεού. Ένα παράδειγμα παραίτησης είναι να μη θέλεις τις τιμές και τις διακρίσεις του κόσμου.
Η ολική παραίτηση χάριν της ειρήνης του Ιησού είναι η παραίτηση των μοναχών η οποία ονομάζεται "αποταγή". Αποτάσσομαι, δηλαδή αποξενώνομαι από όλα αυτά που ο κόσμος θεωρεί αγαθά. Νιώθω ότι εγώ έχω πεθάνει γι' αυτά τα αγαθά κι αυτά έχουν πεθάνει για μένα. Δεν ζω εγώ, λέει ο Απόστολος Παύλος, ζει μέσα μου ο Χριστός.
Όσο για μένα, γράφει ο ίδιος στην επιστολή του στους Γαλάτες, μη γένοιτο να καυχηθώ για οτιδήποτε εκτός από το σταυρό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, με τον οποίο ο κόσμος σε μένα σταυρώθηκε κι εγώ σταυρώθηκα για τον κόσμο.
Κάποιος αναγνώστης μου έγραψε ότι δεν υπάρχει ειρήνη για τον χριστιανό. Το αντίθετο ισχύει στην πραγματικότητα. Μόνο για τoν χριστιανό υπάρχει η ειρήνη. Είναι η ειρήνη που δίνει ο Χριστός σ΄ αυτούς που έχουν την αγαθή προαίρεση και που αγαπούν την ειρήνη Του πάνω από όλα.
Την κλήση του Ιησού να τον ακολουθήσουν και να γίνουν μαθητές του δεν την δέχονταν όλοι. Εύρισκαν διάφορες δικαιολογίες για να την αρνηθούν. Κάποιος είπε ότι πρέπει να πάει να θάψει τον πατέρα του. Ο Ιησούς του απάντησε, "άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους", με την έννοια ότι αν δεν αγαπάς πάνω από όλα το Θεό, τα πάντα για σένα είναι νεκρά. Νομίζεις ότι ζεις, αλλά απλώς φυτοζωείς.
Η πνευματική υπόσταση του ανθρώπου θεμελιώνεται στην υπερέχουσα, στην πάνω από όλα αγάπη του Θεού. Αυτή είναι η αξία, που μπροστά της όλες οι άλλες αξίες της ζωής κάμπτονται, είναι δηλαδή λιγότερο πολύτιμες. Αυτό σημαίνουν τα λόγια, "παν γόνυ κάμψει και πάσα γλώσσα εξομολογήσσεται τω Θεώ."
Η ειρήνη του Χριστού είναι ζηλότυπη. Η ειρήνη του Χριστού έρχεται μόνο σ΄ αυτόν που την αγαπάει πάνω από όλα. Δεν έρχεται σ΄αυτόν που την βάζει σε δεύτερη μοίρα και προτιμάει άλλες αγάπες.
Ο Κύριος καλώντας να τον ακολουθήσουμε είπε, πράος είμί και ταπεινός τη καρδία. Για κάποιο λόγο ο Κύριος πρόβαλε την ταπείνωση και την πραότητά Του. Είναι φανερό ότι πρόβαλε την δική του ταπείνωση και πραότητα ως το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει αυτός που αγαπάει την ειρήνη του Χριστού πάνω από όλα.
Ο Κύριος διέκρινε επίσης, τον τρόπο που Αυτός δίνει την ειρήνη από τον τρόπο που δίνει την ειρήνη ο κόσμος. Δεν σας δίνω την ειρήνη όπως δίνει την ειρήνη ο κόσμος,είπε.
Η ειρήνη του Χριστού και η ειρήνη του κόσμου ξεχωρίζουν στον τρόπο που αποκτάς την καθεμιά. Άλλος είναι ο τρόπος για να λάβεις την ειρήνη που δίνει ο Ιησούς Χριστός και άλλος είναι ο τρόπος που δίνει την ειρήνη ο κόσμος.
Η ειρήνη του Χριστού είναι το μεγαλύτερο δώρο του Αγίου Πνεύματος. Αυτό σημαίνει ότι όπως το Άγιο Πνεύμα δεν εισέρχεται σε καρδιά υπερήφανη και ακάθαρτη, το ίδιο και η ειρήνη για να έλθει στην καρδιά μας πρέπει πρώτα να την καθαρίσουμε από την υπερηφάνεια και από τα άλλα πάθη, για να γίνει κατοικητήριον του Αγίου Πνεύματος.
Πώς καθαρίζει η καρδιά μας από τα πάθη; Οι άγιοι λένε το ρητό "δος αίμα,λάβε πνεύμα". Το αίμα σημαίνει την ταπείνωση. Πρέπει να ταπεινωθούμε για να καθαριστεί η καρδιά μας από τα πάθη, ώστε να έρθει να εγκατασταθεί μέσα μας το Άγιο Πνεύμα και να αισθανθούμε την παρουσία του με τη γλυκύτητα και την πραότητα της παρουσίας Του.
Η λέξη ταπείνωση στη σλάβικη γλώσσα λέγεται, αν δεν κάνω λάθος, "σμιρένι". Δεν ξέρω την ετυμολογία της, αλλά συνηχεί με την ελληνική λέξη "σμικραίνει". Η ταπείνωση είναι σμίκρυνση. Είναι αυτό που είπε ο Κύριος. Αν δεν γίνετε όπως τα μικρά παιδιά, δεν θα εισέλθητε στην βασιλεία του Θεού.
Η σμίκρυνση πονάει, γιατί είναι παραίτηση από τα δικαιώματα και τις απαιτήσεις που δίνει ο κόσμος. Η ταπείνωση δεν είναι μια εξωτερική ευσέβεια. Πονάει γιατί γίνεσαι με τη θέλησή σου φτωχός καθώς παραιτείσαι από τα δικαιώματά σου για χάρη των δικαιωμάτων του Θεού. Ένα παράδειγμα παραίτησης είναι να μη θέλεις τις τιμές και τις διακρίσεις του κόσμου.
Η ολική παραίτηση χάριν της ειρήνης του Ιησού είναι η παραίτηση των μοναχών η οποία ονομάζεται "αποταγή". Αποτάσσομαι, δηλαδή αποξενώνομαι από όλα αυτά που ο κόσμος θεωρεί αγαθά. Νιώθω ότι εγώ έχω πεθάνει γι' αυτά τα αγαθά κι αυτά έχουν πεθάνει για μένα. Δεν ζω εγώ, λέει ο Απόστολος Παύλος, ζει μέσα μου ο Χριστός.
Όσο για μένα, γράφει ο ίδιος στην επιστολή του στους Γαλάτες, μη γένοιτο να καυχηθώ για οτιδήποτε εκτός από το σταυρό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, με τον οποίο ο κόσμος σε μένα σταυρώθηκε κι εγώ σταυρώθηκα για τον κόσμο.
Κάποιος αναγνώστης μου έγραψε ότι δεν υπάρχει ειρήνη για τον χριστιανό. Το αντίθετο ισχύει στην πραγματικότητα. Μόνο για τoν χριστιανό υπάρχει η ειρήνη. Είναι η ειρήνη που δίνει ο Χριστός σ΄ αυτούς που έχουν την αγαθή προαίρεση και που αγαπούν την ειρήνη Του πάνω από όλα.
Την κλήση του Ιησού να τον ακολουθήσουν και να γίνουν μαθητές του δεν την δέχονταν όλοι. Εύρισκαν διάφορες δικαιολογίες για να την αρνηθούν. Κάποιος είπε ότι πρέπει να πάει να θάψει τον πατέρα του. Ο Ιησούς του απάντησε, "άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους", με την έννοια ότι αν δεν αγαπάς πάνω από όλα το Θεό, τα πάντα για σένα είναι νεκρά. Νομίζεις ότι ζεις, αλλά απλώς φυτοζωείς.
Η πνευματική υπόσταση του ανθρώπου θεμελιώνεται στην υπερέχουσα, στην πάνω από όλα αγάπη του Θεού. Αυτή είναι η αξία, που μπροστά της όλες οι άλλες αξίες της ζωής κάμπτονται, είναι δηλαδή λιγότερο πολύτιμες. Αυτό σημαίνουν τα λόγια, "παν γόνυ κάμψει και πάσα γλώσσα εξομολογήσσεται τω Θεώ."
Τί σημασία έχει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι πρόσωπο;
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Τι σημασία έχει για μας ότι το Άγιο Πνεύμα είναι πρόσωπο και δεν είναι μια δύναμη του Θεού ή μια ενέργεια; Το ότι είναι πρόσωπο έχει σημασία για τις σχέσεις μας με Αυτό. Η δύναμη ή η ενέργεια δεν μας γνωρίζει ούτε ανταποκρίνεται στα αισθήματά μας. Η εγκράτεια π.χ.για χάρη του Αγίου Πνεύματος έχει αξία γι' Αυτό, ενώ δεν θα είχε την παραμικρή αξία για κάτι που δεν είναι πρόσωπο και δεν είναι σε θέση να μας νιώσει. Το Άγιο Πνεύμα μας γνωρίζει καλύτερα από ό,τι γνωρίζουμε εμείς τον εαυτό μας , εισακούει τις προσευχές μας,και ανταποδίδει την αγάπη μας στον υπέρτατο βαθμό.
Κανένας δεν μπορεί να έχει προσωπική επαφή π.χ. με τη βαρύτητα ή με τον ηλεκτρισμό ή με την θερμότητα ή με έναν πίθηκο ή ένα φίδι, έστω κι αν τα μετατρέψει σε είδωλα για να υποκαταστήσει το αληθινό πρόσωπο. Κανένα από τα είδωλα δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη μας ως πρόσωπα για τα δώρα του Αγίου Πνεύματος, την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, την πνευματική χαρά. Οι σχέσεις μας με τα υποκατάστατα δεν μας βγάζουν από τη μοναξιά. Η επαφή μας μαζί τους δεν είναι όπως όταν είμαστε πρόσωπα ανάμεσα σε άλλα πρόσωπα.
Το ότι το Άγιο Πνεύμα είναι πρόσωπο έχει σημασία για μας, για την γνωριμία μας μαζί Του. Όπως η γνωριμία μας με ένα άλλο πρόσωπο γίνεται με τη συνάντησή μας μαζί του, και δεν φτάνει να έχουμε απλώς ακούσει για το πρόσωπο αυτό, έτσι δεν φτάνει να έχουμε ακούσει η διαβάσει για το Άγιο Πνεύμα, για να το γνωρίσουμε.
Η χαρά της γνωριμίας μας με ένα άλλο πρόσωπο είναι διπλή, είναι η χαρά που γνωρίσαμε ένα άλλο πρόσωπο και η χαρά ότι μας γνώρισε ένα άλλο πρόσωπο. Η διπλή αυτή χαρά είναι αδύνατη στην επαφή μας με τα πράγματα ή με τα υποκατάστατα στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Ο Αλεξάντερ Σμέμαν στο βιβλίο του "Εξ ύδατος και εκ πνεύματος", Εκδόσεις Δόμος, αναφερόμενος στη γνωριμία μας με το Άγιο Πνεύμα , γράφει: " Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί απλώς να είναι γνώση για το Άγιο Πνεύμα....γνωρίζουμε το Άγιο Πνεύμα μόνον με την παρουσία Του μέσα μας. Και η παρουσία αυτή, κατά κύριο λόγο, φανερώνεται ως άρρητη χαρά, ειρήνη και πληρότητα."
Τι σημασία έχει για μας ότι το Άγιο Πνεύμα είναι πρόσωπο και δεν είναι μια δύναμη του Θεού ή μια ενέργεια; Το ότι είναι πρόσωπο έχει σημασία για τις σχέσεις μας με Αυτό. Η δύναμη ή η ενέργεια δεν μας γνωρίζει ούτε ανταποκρίνεται στα αισθήματά μας. Η εγκράτεια π.χ.για χάρη του Αγίου Πνεύματος έχει αξία γι' Αυτό, ενώ δεν θα είχε την παραμικρή αξία για κάτι που δεν είναι πρόσωπο και δεν είναι σε θέση να μας νιώσει. Το Άγιο Πνεύμα μας γνωρίζει καλύτερα από ό,τι γνωρίζουμε εμείς τον εαυτό μας , εισακούει τις προσευχές μας,και ανταποδίδει την αγάπη μας στον υπέρτατο βαθμό.
Κανένας δεν μπορεί να έχει προσωπική επαφή π.χ. με τη βαρύτητα ή με τον ηλεκτρισμό ή με την θερμότητα ή με έναν πίθηκο ή ένα φίδι, έστω κι αν τα μετατρέψει σε είδωλα για να υποκαταστήσει το αληθινό πρόσωπο. Κανένα από τα είδωλα δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη μας ως πρόσωπα για τα δώρα του Αγίου Πνεύματος, την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, την πνευματική χαρά. Οι σχέσεις μας με τα υποκατάστατα δεν μας βγάζουν από τη μοναξιά. Η επαφή μας μαζί τους δεν είναι όπως όταν είμαστε πρόσωπα ανάμεσα σε άλλα πρόσωπα.
Το ότι το Άγιο Πνεύμα είναι πρόσωπο έχει σημασία για μας, για την γνωριμία μας μαζί Του. Όπως η γνωριμία μας με ένα άλλο πρόσωπο γίνεται με τη συνάντησή μας μαζί του, και δεν φτάνει να έχουμε απλώς ακούσει για το πρόσωπο αυτό, έτσι δεν φτάνει να έχουμε ακούσει η διαβάσει για το Άγιο Πνεύμα, για να το γνωρίσουμε.
Η χαρά της γνωριμίας μας με ένα άλλο πρόσωπο είναι διπλή, είναι η χαρά που γνωρίσαμε ένα άλλο πρόσωπο και η χαρά ότι μας γνώρισε ένα άλλο πρόσωπο. Η διπλή αυτή χαρά είναι αδύνατη στην επαφή μας με τα πράγματα ή με τα υποκατάστατα στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Ο Αλεξάντερ Σμέμαν στο βιβλίο του "Εξ ύδατος και εκ πνεύματος", Εκδόσεις Δόμος, αναφερόμενος στη γνωριμία μας με το Άγιο Πνεύμα , γράφει: " Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί απλώς να είναι γνώση για το Άγιο Πνεύμα....γνωρίζουμε το Άγιο Πνεύμα μόνον με την παρουσία Του μέσα μας. Και η παρουσία αυτή, κατά κύριο λόγο, φανερώνεται ως άρρητη χαρά, ειρήνη και πληρότητα."
17.11.10
"Μη δίνεις την εσωτερική σου ειρήνη για κανένα αντάλλαγμα"
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Μη δίνεις την εσωτερική σου ειρήνη για κανένα αντάλλαγμα. Η εσωτερική ειρήνη είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο. Καλότυχοι είναι αυτοί που έχουν την ειρήνη στην ψυχή τους και που μπορούν να τη διατηρούν μέσα σ΄ ένα ταραγμένο κόσμο.
Η υγεία ακόμα και η ίδια η ζωή εξαρτάται από αυτήν. Εντούτοις η εσωτερική ειρήνη δεν ενδιαφέρει τον σύγχρονο κόσμο. Ο κόσμος μαθαίνει πως να κρύβει τις εσωτερικές συγκρούσεις και την ταραχή τους. Δεν νοιάζεται για το πως θα αποκτήσει την εσωτερική του ειρήνη.
Αν ζούσες στα νησιά, πριν εισβάλλει και σ΄ αυτά ο αμερικάνικος τρόπος ζωής, θα σου έκανε εντύπωση, πόσο οι νησιώτες πρόσεχαν τον καιρό. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι έδιναν την ψυχή τους στον καιρό. Έβλεπαν σ΄ αυτόν όλες τις κρυφές διαθέσεις της ψυχής τους, όπως μέσα σε καθρέφτη. Αν ήταν χαρούμενοι, το χρωστούσαν στον καιρό, κι αν ήταν μελαγχολικοί ή λυπημένοι έφταιγε ο καιρός. Το ίδιο και με το σώμα τους. Δεν ανησυχούσαν με τον παραμικρή κούραση ή σωματική ενόχληση. Οι γιατροί λένε πως οι απλοί άνθρωποι οι οποίοι αποδίδουν όλες τις ασθένειες σε γνωστά εξωτερικά αίτια, όπως είναι ο καιρός, δεν νιώθουν το άγχος και την αγωνία του ανθρώπου που έχασε την επαφή του με τη Φύση.
Το να αλλάξεις λοιπόν τις σκέψεις σου και τα αισθήματα, όταν ζούσες μαζί τους δεν ήθελε πολύ χρόνο. Έφτανε μια στιγμή για να δεις κι εσύ τις αλλαγές στη διάθεσή σου στον καιρό, όπως οι νησιώτες. Είναι όπως το σκοτάδι αιώνων που εξαφανίζεται μέσα σε μια στιγμή με το άναμμα ενός κεριού. Ο τελευταίος ύμνος του λαού του Θεού στη Θεία Λειτουργία έχει αυτά τα λόγια. Είδομεν το φως το αληθινό, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον.
Δε γίνεται να μη νιώσεις τα λόγια αυτά φτάνει να έχεις αγαθή προαίρεση και ταπεινή καρδιά.
Όταν ρώτησαν τον Γέροντα Ταντέου, πώς αποκτάται η εσωτερική ειρήνη, απάντησε, με την ταπείνωση. Άραγε μπορούμε και την ταπείνωση να την αποκτήσουμε σε μια στιγμή;
Φαντασθείτε τον πλούσιο νέο που ήθελε να γίνει μαθητής του Ιησού. Η ψυχή του ήταν ταραγμένη. Ο Κύριος τον κάλεσε. Έλα σε μένα κι εγώ θα σου χαρίσω τη γαλήνη μου.
Ό Κύριος δεν έδωσε χρόνο να το σκεφτούν σ΄ αυτούς που κάλεσε να γίνουν μαθητές τους.
Ακολουθείστε με τους είπε κι εκείνοι εγκατέλειψαν πλοία, οικογένειες, φίλους, πατρίδα και τον ακολούθησαν. Όποιος αγαπάει τα κτήματά του και την οικογένειά του περισσότερο από μένα δεν είναι άξιός μου, τους είπε. Στον πλούσιο νέο,του είπε, πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντά σου, μοίρασέ τα στους φτωχούς και ακολούθησέ με. Ο νέος έφυγε λυπημένος, γιατί είχε πλούτη πολλά.
Μια στιγμή φτάνει για να παραιτηθεί κανείς από κάτι. Καθένας ξέρει τι είναι το πολυτιμότερο γι΄ αυτόν.
Μη δίνεις την εσωτερική σου ειρήνη για κανένα αντάλλαγμα. Η εσωτερική ειρήνη είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο. Καλότυχοι είναι αυτοί που έχουν την ειρήνη στην ψυχή τους και που μπορούν να τη διατηρούν μέσα σ΄ ένα ταραγμένο κόσμο.
Η υγεία ακόμα και η ίδια η ζωή εξαρτάται από αυτήν. Εντούτοις η εσωτερική ειρήνη δεν ενδιαφέρει τον σύγχρονο κόσμο. Ο κόσμος μαθαίνει πως να κρύβει τις εσωτερικές συγκρούσεις και την ταραχή τους. Δεν νοιάζεται για το πως θα αποκτήσει την εσωτερική του ειρήνη.
Αν ζούσες στα νησιά, πριν εισβάλλει και σ΄ αυτά ο αμερικάνικος τρόπος ζωής, θα σου έκανε εντύπωση, πόσο οι νησιώτες πρόσεχαν τον καιρό. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι έδιναν την ψυχή τους στον καιρό. Έβλεπαν σ΄ αυτόν όλες τις κρυφές διαθέσεις της ψυχής τους, όπως μέσα σε καθρέφτη. Αν ήταν χαρούμενοι, το χρωστούσαν στον καιρό, κι αν ήταν μελαγχολικοί ή λυπημένοι έφταιγε ο καιρός. Το ίδιο και με το σώμα τους. Δεν ανησυχούσαν με τον παραμικρή κούραση ή σωματική ενόχληση. Οι γιατροί λένε πως οι απλοί άνθρωποι οι οποίοι αποδίδουν όλες τις ασθένειες σε γνωστά εξωτερικά αίτια, όπως είναι ο καιρός, δεν νιώθουν το άγχος και την αγωνία του ανθρώπου που έχασε την επαφή του με τη Φύση.
Το να αλλάξεις λοιπόν τις σκέψεις σου και τα αισθήματα, όταν ζούσες μαζί τους δεν ήθελε πολύ χρόνο. Έφτανε μια στιγμή για να δεις κι εσύ τις αλλαγές στη διάθεσή σου στον καιρό, όπως οι νησιώτες. Είναι όπως το σκοτάδι αιώνων που εξαφανίζεται μέσα σε μια στιγμή με το άναμμα ενός κεριού. Ο τελευταίος ύμνος του λαού του Θεού στη Θεία Λειτουργία έχει αυτά τα λόγια. Είδομεν το φως το αληθινό, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον.
Δε γίνεται να μη νιώσεις τα λόγια αυτά φτάνει να έχεις αγαθή προαίρεση και ταπεινή καρδιά.
Όταν ρώτησαν τον Γέροντα Ταντέου, πώς αποκτάται η εσωτερική ειρήνη, απάντησε, με την ταπείνωση. Άραγε μπορούμε και την ταπείνωση να την αποκτήσουμε σε μια στιγμή;
Φαντασθείτε τον πλούσιο νέο που ήθελε να γίνει μαθητής του Ιησού. Η ψυχή του ήταν ταραγμένη. Ο Κύριος τον κάλεσε. Έλα σε μένα κι εγώ θα σου χαρίσω τη γαλήνη μου.
Ό Κύριος δεν έδωσε χρόνο να το σκεφτούν σ΄ αυτούς που κάλεσε να γίνουν μαθητές τους.
Ακολουθείστε με τους είπε κι εκείνοι εγκατέλειψαν πλοία, οικογένειες, φίλους, πατρίδα και τον ακολούθησαν. Όποιος αγαπάει τα κτήματά του και την οικογένειά του περισσότερο από μένα δεν είναι άξιός μου, τους είπε. Στον πλούσιο νέο,του είπε, πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντά σου, μοίρασέ τα στους φτωχούς και ακολούθησέ με. Ο νέος έφυγε λυπημένος, γιατί είχε πλούτη πολλά.
Μια στιγμή φτάνει για να παραιτηθεί κανείς από κάτι. Καθένας ξέρει τι είναι το πολυτιμότερο γι΄ αυτόν.
16.11.10
Πώς θέλετε να σας πιστέψουμε ότι αγαπάτε την ειρήνη, ενώ εσείς δεν αγαπάτε τον Ιησού Χριστό;
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
"Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν"
Ιησούς Χριστός
Πώς θέλετε να σας πιστέψουμε ότι αγαπάτε την ειρήνη, ενώ εσείς δεν αγαπάτε τον Ιησού Χριστό;Δεν καταλαβαίνετε ότι όταν δεν αγαπάτε τον Ιησού αυτο-καταδικάζεστε και αυτο-αποκαλύπτεσθε;
Αντί να μετανοήσετε πικρά για να εκτιμήσει ο κόσμος την ειλικρίνειά σας και την ψυχική συντριβή σας, έχοντας επίγνωση της ματαιότητας, ζητείτε να σας πιστέψουν οι πολίτες ότι αγαπάτε την ειρήνη. Με την υποκρισία απομακρύνετε από κοντά σας τους καλύτερους πολίτες και συγκεντρώνετε γύρω σας τους ιδιοτελείς κι αυτούς που δεν πιστεύουν σε τίποτε. Κανένα καθεστώς δεν έμεινε στην εξουσία για πολύ , όταν έχασε την εμπιστοσύνη και την συνεργασία των καλυτέρων πολιτών.
Ο Θεός υπάρχει και τα βλέπει όλα. Σ΄Αυτόν θα δώσουμε λόγο όλοι οι άνθρωποι και οι πλούσιοι και οι φτωχοί και οι άρχοντες και οι βασιλείς της γης και απλοί πολίτες. Θα δώσουμε λόγο ακόμα και για κάθε μάταιη σκέψη μέσα στην καρδιά μας.
Ό,τι υπάρχει, υπάρχει για να μας θυμίζει το Θεό ή για να μας κάνει να Τον ξεχνάμε.Μας θυμίζουν το Θεό για παράδειγμα τα λουλούδια, τα πουλιά, ο έναστρος ουρανός, η θάλασσα και όλα τα πλάσματα του Θεού μας θυμίζουν την ομορφιά και τη σοφία και την καλοσύνη του Θεού.Μας θυμίζουν το Θεό τα αθώα παιδιά, οι άνθρωποι που στο πρόσωπό τους έχουν φως.Μας θυμίζει το Θεό η γαλήνη όπου την συναντάμε στη Φύση ή στον άνθρωπο και στα ζώα, μας θυμίζουν το Θεό οι άνθρωποι που πιστεύουν και προσεύχονται.
Όταν βλέπουμε κάποιον να κάνει το σταυρό του, αυτός ενισχύει την πίστη μας.
Και μας κάνουν να ξεχνάμε το Θεό οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν, που είναι διαρκώς ανήσυχοι και ταραγμένοι, που είναι γεμάτοι οργή. Μας κάνει να ξεχνάμε το Θεό η γυναίκα που είναι όλη μια πρόκληση για γενετήσια ηδονή. Μας κάνει να ξεχνάμε το Θεό το ψεύδος, η υποκρισία, η ιδιοτέλεια, η αρχομανία των πολιτικών.
Πόση ζημιά έκαναν και εξακολουθούν να κάνουν οι πολιτικοί που απομάκρυναν με την Εκπαίδευση και με την προπαγάνδα, με τον κομματισμό και τον συνδικαλισμό τον κόσμο απ΄ το Θεό. Πώς μιλούν για ειρήνη και αδελφοσύνη και συνεργασία και ενότητα ενώ δεν πιστεύουν ότι η ανθρώπινη φύση είναι μία, ότι ο Δημιουργός είναι ο πατέρας όλων των ανθρώπων κι οι άνθρωποι είναι μεταξύ τους αδέρφια, πως το να δουλεύουμε για τους άλλους είναι εντελώς φυσικό, ενώ είναι αφύσικη η ιδιοτέλεια και ο απάνθρωπος ανταγωνισμός της ελεύθερης αγοράς.
Πώς θέλουν να πιστέψουμε ότι εργάζονται για τους άλλους, όταν δεν γνωρίζουν άλλες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, εκτός από αυτές που δημιουργεί ο δουλικός φόβος και η σατανική επιθυμία, δηλαδή τις σχέσεις αφέντη και δούλου;
Ο Ιησούς μας δίδαξε να αγαπάμε τους εχθρούς μας και να μην εξοντώνουμε τους αντιπάλους μας, αλλά να προσπαθούμε να τους πείσουμε.
Δεν μπορεί κανείς να υπολογίσει την τεράστια ζημιά, που προκάλεσε στον κόσμο η απώθηση των αδελφικών σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους, που τους οδήγησε στην σκληρή σχέση αφέντη-δούλου.
Τώρα, στο αδιέξοδο που οδήγησε η απομάκρυνση του ανθρώπου απ΄ το Θεό, ο δρόμος της επιστροφής είναι ο ίδιος που θα μας βγάλει από την ηθική, την οικονομική, την κοινωνική κρίση που αντιμετωπίζουμε οι Έλληνες. Έχουμε πλέον πεισθεί ότι υλικά είμαστε μικροί, αλλά δεν είμαστε μικροί πνευματικά. Η δύναμή μας είναι η ενότητα στην οικογένεια και στην πίστη,στις σχέσεις πνευματικής συγγένειας και αδελφότητας μεταξύ μας.
Οι επίβουλοι εχθροί ξέρουμε τώρα ποιοι είναι και τι θέλουν, όταν διαιρούν για να διαλύσουν αυτούς που είναι οι σύμμαχοί μας, το έθνος, το λαό, την κρατική του υπόσταση. Ξέρουμε τι υποφέρουν οι λαοί που διαιρέθηκαν, που έχασαν τη γλώσσα τους και την κρατική τους υπόσταση και ζουν σαν εξόριστοι στην πατρίδα τους.
Ξέρουμε ότι το αληθινό όνομα του "Καλλικράτη" είναι Ξενοκράτης. Ποτέ δεν έπαψε η ξενοκρατία στην Ελλάδα. Μόνο που τώρα με τα εδώ όργανά της δρα απροκάλυπτα.
Είδα το σατανά να πέφτει ως αστραπή στη Γη. Τα λόγια αυτά σημαίνουν ότι κανείς δεν θα επικαλεσθεί την άγνοιά του ως άλλοθι. Οι πάντες γνωρίζουμε τί συμβαίνει τώρα στον τόπο μας. Εκείνο που ίσως δεν συνειδητοποιούμε ακόμη είναι ότι η παθητικότητα οδηγεί στη βία και στον πόλεμο.
"Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν"
Ιησούς Χριστός
Πώς θέλετε να σας πιστέψουμε ότι αγαπάτε την ειρήνη, ενώ εσείς δεν αγαπάτε τον Ιησού Χριστό;Δεν καταλαβαίνετε ότι όταν δεν αγαπάτε τον Ιησού αυτο-καταδικάζεστε και αυτο-αποκαλύπτεσθε;
Αντί να μετανοήσετε πικρά για να εκτιμήσει ο κόσμος την ειλικρίνειά σας και την ψυχική συντριβή σας, έχοντας επίγνωση της ματαιότητας, ζητείτε να σας πιστέψουν οι πολίτες ότι αγαπάτε την ειρήνη. Με την υποκρισία απομακρύνετε από κοντά σας τους καλύτερους πολίτες και συγκεντρώνετε γύρω σας τους ιδιοτελείς κι αυτούς που δεν πιστεύουν σε τίποτε. Κανένα καθεστώς δεν έμεινε στην εξουσία για πολύ , όταν έχασε την εμπιστοσύνη και την συνεργασία των καλυτέρων πολιτών.
Ο Θεός υπάρχει και τα βλέπει όλα. Σ΄Αυτόν θα δώσουμε λόγο όλοι οι άνθρωποι και οι πλούσιοι και οι φτωχοί και οι άρχοντες και οι βασιλείς της γης και απλοί πολίτες. Θα δώσουμε λόγο ακόμα και για κάθε μάταιη σκέψη μέσα στην καρδιά μας.
Ό,τι υπάρχει, υπάρχει για να μας θυμίζει το Θεό ή για να μας κάνει να Τον ξεχνάμε.Μας θυμίζουν το Θεό για παράδειγμα τα λουλούδια, τα πουλιά, ο έναστρος ουρανός, η θάλασσα και όλα τα πλάσματα του Θεού μας θυμίζουν την ομορφιά και τη σοφία και την καλοσύνη του Θεού.Μας θυμίζουν το Θεό τα αθώα παιδιά, οι άνθρωποι που στο πρόσωπό τους έχουν φως.Μας θυμίζει το Θεό η γαλήνη όπου την συναντάμε στη Φύση ή στον άνθρωπο και στα ζώα, μας θυμίζουν το Θεό οι άνθρωποι που πιστεύουν και προσεύχονται.
Όταν βλέπουμε κάποιον να κάνει το σταυρό του, αυτός ενισχύει την πίστη μας.
Και μας κάνουν να ξεχνάμε το Θεό οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν, που είναι διαρκώς ανήσυχοι και ταραγμένοι, που είναι γεμάτοι οργή. Μας κάνει να ξεχνάμε το Θεό η γυναίκα που είναι όλη μια πρόκληση για γενετήσια ηδονή. Μας κάνει να ξεχνάμε το Θεό το ψεύδος, η υποκρισία, η ιδιοτέλεια, η αρχομανία των πολιτικών.
Πόση ζημιά έκαναν και εξακολουθούν να κάνουν οι πολιτικοί που απομάκρυναν με την Εκπαίδευση και με την προπαγάνδα, με τον κομματισμό και τον συνδικαλισμό τον κόσμο απ΄ το Θεό. Πώς μιλούν για ειρήνη και αδελφοσύνη και συνεργασία και ενότητα ενώ δεν πιστεύουν ότι η ανθρώπινη φύση είναι μία, ότι ο Δημιουργός είναι ο πατέρας όλων των ανθρώπων κι οι άνθρωποι είναι μεταξύ τους αδέρφια, πως το να δουλεύουμε για τους άλλους είναι εντελώς φυσικό, ενώ είναι αφύσικη η ιδιοτέλεια και ο απάνθρωπος ανταγωνισμός της ελεύθερης αγοράς.
Πώς θέλουν να πιστέψουμε ότι εργάζονται για τους άλλους, όταν δεν γνωρίζουν άλλες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, εκτός από αυτές που δημιουργεί ο δουλικός φόβος και η σατανική επιθυμία, δηλαδή τις σχέσεις αφέντη και δούλου;
Ο Ιησούς μας δίδαξε να αγαπάμε τους εχθρούς μας και να μην εξοντώνουμε τους αντιπάλους μας, αλλά να προσπαθούμε να τους πείσουμε.
Δεν μπορεί κανείς να υπολογίσει την τεράστια ζημιά, που προκάλεσε στον κόσμο η απώθηση των αδελφικών σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους, που τους οδήγησε στην σκληρή σχέση αφέντη-δούλου.
Τώρα, στο αδιέξοδο που οδήγησε η απομάκρυνση του ανθρώπου απ΄ το Θεό, ο δρόμος της επιστροφής είναι ο ίδιος που θα μας βγάλει από την ηθική, την οικονομική, την κοινωνική κρίση που αντιμετωπίζουμε οι Έλληνες. Έχουμε πλέον πεισθεί ότι υλικά είμαστε μικροί, αλλά δεν είμαστε μικροί πνευματικά. Η δύναμή μας είναι η ενότητα στην οικογένεια και στην πίστη,στις σχέσεις πνευματικής συγγένειας και αδελφότητας μεταξύ μας.
Οι επίβουλοι εχθροί ξέρουμε τώρα ποιοι είναι και τι θέλουν, όταν διαιρούν για να διαλύσουν αυτούς που είναι οι σύμμαχοί μας, το έθνος, το λαό, την κρατική του υπόσταση. Ξέρουμε τι υποφέρουν οι λαοί που διαιρέθηκαν, που έχασαν τη γλώσσα τους και την κρατική τους υπόσταση και ζουν σαν εξόριστοι στην πατρίδα τους.
Ξέρουμε ότι το αληθινό όνομα του "Καλλικράτη" είναι Ξενοκράτης. Ποτέ δεν έπαψε η ξενοκρατία στην Ελλάδα. Μόνο που τώρα με τα εδώ όργανά της δρα απροκάλυπτα.
Είδα το σατανά να πέφτει ως αστραπή στη Γη. Τα λόγια αυτά σημαίνουν ότι κανείς δεν θα επικαλεσθεί την άγνοιά του ως άλλοθι. Οι πάντες γνωρίζουμε τί συμβαίνει τώρα στον τόπο μας. Εκείνο που ίσως δεν συνειδητοποιούμε ακόμη είναι ότι η παθητικότητα οδηγεί στη βία και στον πόλεμο.
15.11.10
Μη φοβάστε τoυς οικονομολόγους
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Αφιερωμένο στην ελληνική οικογένεια
Μη φοβάστε τους οικονομολόγους. Εγώ μιλώντας με ένα οικονομολόγο σήμερα το πρωί παρά λίγο να λιποθυμίσω. Αλλά, πές μου τί κερδίζεις με το φόβο; Απλώς πλουτίζεις τις εμπειρίες σου, γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος στη γη που δεν ένιωσε κάποτε φόβο για κάτι συγκεκριμένο ή φοβία για κάτι άγνωστο και αόριστο, όπως είναι η οικονομολογία.
Τί είναι τέλος πάντων αυτή η οικονομολογία;Κανένας δεν θα μας πει τι θα πάθουμε.Θα πεθάνουμε από την πείνα; θα φαγωθούμε μεταξύ μας; Θα μας σκοτώνουν στο δρόμο για λίγα ευρώ; Τι προβλέπει αυτή η κακούργα επιστήμη; Γιατί μας αφήνουν στην αβεβαιότητα; Ποιο είναι το σχέδιό τους ; Μας τρομάζουν για να μας κρατούν σε διαρκή υπερένταση; Το ότι ανάμεσα στους πολίτες άλλοι, όπως εγώ είναι υπερεύαίσθητοι, άλλοι υποφέρουν από ασθένειες, που χρειάζονται ηρεμία, γαλήνη, σιγουριά. Τί είναι αυτά τέλος πάντων; Κανείς να μη μας λέει κάτι συγκεκριμένο. Δεν μας απειλούν με το γνωστό, για να μην μπορούμε να αμυνθούμε εναντίον του. Μα απειλούν με τις φοβίες, που δεν ξέρεις τι πρόκειται να πάθεις. Δεν υπάρχει χειρότερο από αυτό. Mε το φόβο, το παίρνει κανείς απόφαση και μπορεί και να γελάσει με αυτόν. Με τη φοβία δεν υπάρχει τρόπος να αμυνθείς.
Χάθηκαν οι τόσες φοβίες μας έφεραν οι οικονομολόγοι και την φοβία τη δική τους. Οι αρχαίοι Αθηναίοι ήξεραν την αξία της εσωτερικής ειρήνης. Επέβαλαν ποινές σ΄ αυτούς που τους προκαλούσαν ανησυχία και ταραχή. "Μη δίνεις την εσωτερική σου ειρήνη για τίποτα στον κόσμο", λέει ο όσιος Ταντέου. "Φύλαγε την εσωτερική σου ειρήνη μέ κάθε κόστος."
Η φοβία της οικονομολογίας έχει μια εγγενή αδυναμία. Δεν πλήττει τον καθένα χωριστά. Επιτίθεται σε όλους μαζί. Αυτό είναι πολύ καλό. Είναι θα μπορούσα να πω θεόσταλτη σε μια εποχή που οι τεχνοκράτες με τον υλισμό τους απειλούν να διαλύσουν και στην Ελλάδα τα πάντα και πρώτα από όλα την οικογένεια και ολόκληρη την κοινωνία, αν τους αφήσουμε Πρέπει να τους πούμε ότι είναι άρρωστοι.
Η απάντηση στην πρόκληση των τεχνοκρατών με τη φοβία της οικονομολογίας είναι η ενότητα της οικογένειας. Ενωμένη η οικογένεια θα αντιμετωπίσει την ξένη επιβουλία.
Αυτό είναι το όπλο των Ελλήνων. Να μετανοήσουμε για τον εξευτελισμό των γέρων.Να πάρουμε το παράδειγμα των Σπαρτιατών, που όταν μπήκαν κάτι γέροι στο στάδιο, όλοι γέλασαν μαζί τους, ενώ οι νέοι των Σπαρτιατών σηκώθηκαν από τις θέσεις δείχνοντας το σεβασμό τους στους γέρους.
Η πολιτική εκμεταλλεύτηκε ακόμα και το σεβασμό του πατέρα και του θεσμού της οικογένειας και τον εξευτέλισε, γιατί ενώ η προπαγάνδα εξευτελίζει και υπονομεύει την αξία της οικογένειας, το υπουργείο υπόσχεται να υποστηρίξει την οικογένεια αυξάνοντας κατά μερικά ευρώ το οικογενειακό επίδομα, αντί να αναγνωρίσει τη συμβολή της στην κοινωνία θεσπίζοντας μισθό στην έγγαμη γυναίκα.
Αυτοί που κυβερνούν τώρα την Ελλάδα είναι η γενιά που έμεινε αμόρφωτη, γιατί στο σχολεία εισχώρησε ο κομματισμός και ο συνδικαλισμός. Ποιο είναι το παράδειγμα που θα διδάξει τους νέους να φυλάγουν την ενότητα της οικογένειας ως κόρην οφθαλμού και την εσωτερική τους ειρήνη, ως το πολυτιμότερο αγαθό. Τίποτε δεν μπορεί να χαρεί ένας άνθρωπος που δεν βρίσκει ένα τόπο να ακουμπήσει την καρδιά του, όπως λέει ο Καμύ.
Είναι ανάγκη να ξαναθυμούμε τους συγγενείς ιδίως στα χωριά μας και να πάμε κοντά τους. Να ξεχάσουμε αυτά που μας χωρίζουν. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από τους άλλους. Κανείς δε ζει μόνος του με τις καταθέσεις στην τράπεζα. Το έχουν παρακάνει. Όλη η ζωή μας είναι δουλειά και τράπεζα.
Οι τεχνοκράτες με εμπροσθοφυλακή τους οικονομολόγους ευτελίζουν όλες τις ανθρώπινες αξίες για να τις υποκαταστήσουν με το χρήμα. Πρέπει να τους πούμε ότι είναι άρρωστοι. Οι πιο επικίνδυνοι άνθρωποι τώρα είναι οι οικονομολόγοι. Μην τους φοβάστε. Το τιμόνι το έχει στα χέρια του ο Κύριος. Θα σας δώσω τη δύναμη να πατάτε επάνω σε όφεις και σε σκορπιούς και σε όλη τη δύναμη του εχθρού και δεν θα σας βλάφτει.
Εμείς έχουμε την πίστη μας στο Θεό, τον Ουράνιο πατέρα και το σεβασμό στον πατέρα μας και στην οικογένεια. Είναι ευτυχισμένος λέει ο Δαβίδ αυτός που γυρίζει στην οικογένεια. Είναι μακάριος.
Αφιερωμένο στην ελληνική οικογένεια
Μη φοβάστε τους οικονομολόγους. Εγώ μιλώντας με ένα οικονομολόγο σήμερα το πρωί παρά λίγο να λιποθυμίσω. Αλλά, πές μου τί κερδίζεις με το φόβο; Απλώς πλουτίζεις τις εμπειρίες σου, γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος στη γη που δεν ένιωσε κάποτε φόβο για κάτι συγκεκριμένο ή φοβία για κάτι άγνωστο και αόριστο, όπως είναι η οικονομολογία.
Τί είναι τέλος πάντων αυτή η οικονομολογία;Κανένας δεν θα μας πει τι θα πάθουμε.Θα πεθάνουμε από την πείνα; θα φαγωθούμε μεταξύ μας; Θα μας σκοτώνουν στο δρόμο για λίγα ευρώ; Τι προβλέπει αυτή η κακούργα επιστήμη; Γιατί μας αφήνουν στην αβεβαιότητα; Ποιο είναι το σχέδιό τους ; Μας τρομάζουν για να μας κρατούν σε διαρκή υπερένταση; Το ότι ανάμεσα στους πολίτες άλλοι, όπως εγώ είναι υπερεύαίσθητοι, άλλοι υποφέρουν από ασθένειες, που χρειάζονται ηρεμία, γαλήνη, σιγουριά. Τί είναι αυτά τέλος πάντων; Κανείς να μη μας λέει κάτι συγκεκριμένο. Δεν μας απειλούν με το γνωστό, για να μην μπορούμε να αμυνθούμε εναντίον του. Μα απειλούν με τις φοβίες, που δεν ξέρεις τι πρόκειται να πάθεις. Δεν υπάρχει χειρότερο από αυτό. Mε το φόβο, το παίρνει κανείς απόφαση και μπορεί και να γελάσει με αυτόν. Με τη φοβία δεν υπάρχει τρόπος να αμυνθείς.
Χάθηκαν οι τόσες φοβίες μας έφεραν οι οικονομολόγοι και την φοβία τη δική τους. Οι αρχαίοι Αθηναίοι ήξεραν την αξία της εσωτερικής ειρήνης. Επέβαλαν ποινές σ΄ αυτούς που τους προκαλούσαν ανησυχία και ταραχή. "Μη δίνεις την εσωτερική σου ειρήνη για τίποτα στον κόσμο", λέει ο όσιος Ταντέου. "Φύλαγε την εσωτερική σου ειρήνη μέ κάθε κόστος."
Η φοβία της οικονομολογίας έχει μια εγγενή αδυναμία. Δεν πλήττει τον καθένα χωριστά. Επιτίθεται σε όλους μαζί. Αυτό είναι πολύ καλό. Είναι θα μπορούσα να πω θεόσταλτη σε μια εποχή που οι τεχνοκράτες με τον υλισμό τους απειλούν να διαλύσουν και στην Ελλάδα τα πάντα και πρώτα από όλα την οικογένεια και ολόκληρη την κοινωνία, αν τους αφήσουμε Πρέπει να τους πούμε ότι είναι άρρωστοι.
Η απάντηση στην πρόκληση των τεχνοκρατών με τη φοβία της οικονομολογίας είναι η ενότητα της οικογένειας. Ενωμένη η οικογένεια θα αντιμετωπίσει την ξένη επιβουλία.
Αυτό είναι το όπλο των Ελλήνων. Να μετανοήσουμε για τον εξευτελισμό των γέρων.Να πάρουμε το παράδειγμα των Σπαρτιατών, που όταν μπήκαν κάτι γέροι στο στάδιο, όλοι γέλασαν μαζί τους, ενώ οι νέοι των Σπαρτιατών σηκώθηκαν από τις θέσεις δείχνοντας το σεβασμό τους στους γέρους.
Η πολιτική εκμεταλλεύτηκε ακόμα και το σεβασμό του πατέρα και του θεσμού της οικογένειας και τον εξευτέλισε, γιατί ενώ η προπαγάνδα εξευτελίζει και υπονομεύει την αξία της οικογένειας, το υπουργείο υπόσχεται να υποστηρίξει την οικογένεια αυξάνοντας κατά μερικά ευρώ το οικογενειακό επίδομα, αντί να αναγνωρίσει τη συμβολή της στην κοινωνία θεσπίζοντας μισθό στην έγγαμη γυναίκα.
Αυτοί που κυβερνούν τώρα την Ελλάδα είναι η γενιά που έμεινε αμόρφωτη, γιατί στο σχολεία εισχώρησε ο κομματισμός και ο συνδικαλισμός. Ποιο είναι το παράδειγμα που θα διδάξει τους νέους να φυλάγουν την ενότητα της οικογένειας ως κόρην οφθαλμού και την εσωτερική τους ειρήνη, ως το πολυτιμότερο αγαθό. Τίποτε δεν μπορεί να χαρεί ένας άνθρωπος που δεν βρίσκει ένα τόπο να ακουμπήσει την καρδιά του, όπως λέει ο Καμύ.
Είναι ανάγκη να ξαναθυμούμε τους συγγενείς ιδίως στα χωριά μας και να πάμε κοντά τους. Να ξεχάσουμε αυτά που μας χωρίζουν. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από τους άλλους. Κανείς δε ζει μόνος του με τις καταθέσεις στην τράπεζα. Το έχουν παρακάνει. Όλη η ζωή μας είναι δουλειά και τράπεζα.
Οι τεχνοκράτες με εμπροσθοφυλακή τους οικονομολόγους ευτελίζουν όλες τις ανθρώπινες αξίες για να τις υποκαταστήσουν με το χρήμα. Πρέπει να τους πούμε ότι είναι άρρωστοι. Οι πιο επικίνδυνοι άνθρωποι τώρα είναι οι οικονομολόγοι. Μην τους φοβάστε. Το τιμόνι το έχει στα χέρια του ο Κύριος. Θα σας δώσω τη δύναμη να πατάτε επάνω σε όφεις και σε σκορπιούς και σε όλη τη δύναμη του εχθρού και δεν θα σας βλάφτει.
Εμείς έχουμε την πίστη μας στο Θεό, τον Ουράνιο πατέρα και το σεβασμό στον πατέρα μας και στην οικογένεια. Είναι ευτυχισμένος λέει ο Δαβίδ αυτός που γυρίζει στην οικογένεια. Είναι μακάριος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)