ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΟΥ "Ν"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Όσο να μάθουμε καλά τον σχετικό κανόνα της νέας γραμματικής, για το πότε διατηρείται και πότε κουτσουρεύεται το τελικό "ν", ας προσέχουμε λίγο την προφορά κι ας το διατηρούμε, όταν γίνεται χασμωδία ή να το κουτσουρεύουμε όταν δεν υπάρχει κίνδυνος χασμωδίας.

Δεν μπορείς να κόψεις το τελικό ¨ν" και να πεις "πάω στη Αθήνα". Βέβαια για να αποφύγουν τη χασμωδία οι νεόελληνες κόβουν ολόκληρο το άρθρο "πονάει κεφάλι,κόβει κεφάλι" κι ακούς εκείνα τα φριχτά "πάω Αθήνα" ή "είμαι Αθήνα".

Αλίμονο , όμως , το πράγμα δεν είναι τόσο απλό. Το τελικό "ν" πολιτικοποιήθηκε και κανείς δεν μπορεί να είναι προοδευτικός ή δημοκρατικός ή "ιν" χωρίς να καταδιώξει μέχρι θανάτου το μισητό ¨ν" και κανείς δεν πρέπει να ελπίζει ότι τα παιδιά του θα βρουν μια θέση στον ήλιο, αν δεν μισήσει το τελικό "ν".

"Λαός που ξέχασε την ετυμολογία της γλώσσας του, θα χάσει και την πατρίδα του" (Κομφούκιος)
Σαν τους νεοέλληνες, που όχι μόνο ξέχασαν την ετυμολογία της γλώσσας τους, αλλά ούτε και τη διδάσκουν καν στα παιδιά τους.

Γιατί πονάω τη γλώσσα; Λες κι είναι δική μου αποκλειστικά και δεν είναι κοινή σε όλους. Δεν μπορώ να καταλάβω την αδιαφορία για τη γλώσσα. Η αδιαφορία, έλεγε ο Σεφέρης, είναι ύπνος. Μήπως νομίζουν ότι η γλώσσα είναι του ελληνικού κράτους. Η γλώσσα είναι του λαού, που έχει το προνόμιο να έχει μητρική του γλώσσα την Ελληνική!

Η ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η ενδυμασία είναι σκέψεις. Ακόμα και μια πτυχή σ΄ ένα φόρεμα ή ένα κουμπί είναι σκέψεις. 'Οτι η ενδυμασία είναι σκέψεις φαίνεται στις περιπτώσεις που κάποιος δεν έχει τη δυνατότητα να σκεφτεί,όπως όταν πάσχει κάποιος από σοβαρή διατάραξη των πνευματικών του λειτουργιών. Στις περιπτώσεις αυτές ο άρρωστος κυκλοφορεί μισόγυμνος και καμιά φορά και εντελώς γυμνός.

Μια άλλη απόδειξη ότι η ενδυμασία είναι σκέψεις που πήραν τη μορφή ενδύματος είναι ότι ο άνθρωπος γυμνός μοιάζει με νήπιο που δεν απέκτησε ακόμα την ικανότητα να σκέφτεται, το ίδιο και ο πρωτόγονος πριν γίνει σκεπτόμενος (homo sapiens).

Μια τρίτη απόδειξη είναι ότι τα ζώα που δεν έχουν πνεύμα είναι γυμνά. Θα μου πείτε ότι είναι γυμνά γιατί δεν μπορούν να κατασκευάσουν ενδύματα. Είναι αυτό αλήθεια; Δεν μπορούν να κατασκευάσουν ενδύματα; Είδατε τί μπορούν να κατασκευάσουν στις φωλιές τους και δεν μπορούν να κατασκευάσουν ενδύματα; Η ενδυμασία είναι σκέψεις και τα ζώα δεν σκέφτονται.

Συμπέρασμα: από το είδος της ενδυμασίας μπορεί να δει κανείς και το είδος της σκέψης αυτού που την κατασκευάζει κι αυτού που την φοράει. Ο γυμνός δεν ξεχωρίζει από νήπιο. Είναι εκπληκτική η ομοιότητα του γυμνού και του νηπίου, που απορεί κανείς πως το γυμνό ενός μεγαλόσωμου ενήλικου μοιάζει με το γυμνό ενός νηπίου.

Με τη σύγχρονη ακαλαίσθητη γυναικεία ενδυμασία αναρωτιέται κανείς σε τί οφείλονται οι τόσο κακές σκέψεις των σχεδιαστών ενδυμάτων για τη γυναίκα.

Τα δεινά της ελληνικής γλώσσης

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η ελληνική γλώσσα αφότου  μπλέχτηκε στα γρανάζια της πολιτικής υποφέρει τόσο  η ίδια όσο  κι ο λαός που αγαπάει τη γλώσσα του. Οι πολιτικές παρατάξεις προσφέρουν στο λαό μια κακοποιημένη ελληνική γλώσσα ως δώρο, εις ένδειξιν φιλίας.

Η μεν Δεξιά προσφέρει ως δώρο τα μεταφρασμένα στην Ελληνική αγγλικά ή δε Αριστερά ως ένας γλωσσικός  προκρούστης προσφέρει την αποκρουστική ξύλινη γλώσσα της. Ποια να πρωτοθαυμάσεις;

Την τύχη της Ελληνικής έχει κι η Ορθοδοξία: Η Αριστερά την αντιμάχεται κι η Δεξιά την καπηλεύεται. Φυσικά δεν εννοούμε τις εξαιρέσεις αυτών που η Ελλάδα τους πληγώνει όπως λέει ο Σεφέρης. Εννοούμε αυτούς που ανταγωνίζονται ποιος θα είναι ο μεγαλύτερος φίλος του λαού ή αλλιώς, όπως λένε οι αγγλομαθείς, ποιος θα είναι ΙΝ , παράταξη, κόμμα , πολιτικός ή οπαδός.

Το επάγγελμα του φιλολόγου καθηγητή πρέπει να περιληφθεί στα βαρέως ανθυγιεινά επαγγέλματα. Οι φιλόλογοι υποφέρουν καθημερινά με τα δεινά  της Ελληνικής γλώσσης.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΟΦΙΑ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ο Σταυρός του Χριστού είναι η σοφία του Θεού και η δύναμη που θεραπεύει την ασθένεια του ανθρώπου.
"Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος".

Εκούσια είναι και τα δικά μας πάθη, με τη θέλησή μας σηκώνουμε το σταυρό μας,

Ο σταυρός που έρχεται παρά τη θέλησή μας είναι κι αυτός εκούσιος αν τον αποδεχόμαστε αγόγγυστα χωρίς να θεωρούμε υπεύθυνο το Θεό.

Θα μου πείτε, ποιά ανάγκη να κάνουμε επιλογή σταυρών: Είναι η θέλησή μας να είναι η ψυχή μας ελεύθερη από τον καταναγκασμό των αναγκών και την καταπίεση των παθών της.

Δεν φταίει ο Θεός που είναι δούλη η ψυχή μας στις ανάγκες και στα πάθη. Αν δεν θέλουμε ελεύθερη ψυχή, ας αποποιηθούμε το σταυρό μας. Και θα το κάνουμε χωρίς δυσκολία, αν δεν αγαπούμε τον Ιησού πάνω από όλα.

Η αποδοχή του Σταυρού της αποχής από την αμαρτία είναι δυνατή για την αγάπη του Ιησού. Η υπερέχουσα αγάπη του Ιησού βαστάζει όλο το βάρος της οδύνης μας από την αποφυγή της αμαρτίας. Γιατί η αμαρτία είναι γλυκιά κι η οδός της απωλείας ευρύχωρος, ενώ είναι στενή και τεθλιμένη η πύλη η άγουσα στη ζωή.

Αυτή η ανάγκη μας κάνει να σηκώνουμε το σταυρό μας με τη θέλησή μας.

Τίποτα δεν ωφελείται ο άνθρωπος αν κερδίσει όλο τον κόσμο και στερηθεί την ελεύθερη ψυχή του.

Για μας τους ορθοδόξους δεν είναι όπως για όλους τους άλλους χριστιανούς και μη προορισμός του ανθρώπου η ευτυχία. .Για μας προορισμός του ανθρώπου είναι η ελευθερία.

"Ως αμνός εναντίον του κείροντος" (Ησ.53,7)

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη και ως αμνός εναντίον του κείροντος αυτόν άφωνος ούτως ουκ ανοίγει το στόμα αυτού."

Πόση λύπη, πόσο θυμό και απελπισία θα γλίτωνα, αν είχα διδαχθεί απ΄ το παράδειγμα του Ιησού. Έμεινε άφωνος ως πρόβατο μπροστά σ΄ αυτόν που το κουρεύει.

Όταν ο άλλος σου φέρεται ως πρόβατο, δεν θ' ανοίξεις διάλογο μαζί του. Δεν θα βγει από τα χείλη σου, ούτε ένα ναί ούτε ένα όχι σ' αυτό το επίπεδο. Άφησέ τον να αισθανθή (ακόμα κι αν δεν είναι να αισθανθεί ποτέ) την πτώση του.

Η στάση σου αυτή είναι συμφιλιωτική. Ή συμφιλίωση ή έχθρα. .Αν προτιμάς τη συμφιλίωση ελπίζεις ακόμα και στο ανέλπιστο, να αισθανθή κάποτε την πτώση του και να αναθεωρήσει τη στάση του.

Ω, πόσο πόνο θα γλίτωνα αν ακολουθούσα το παράδειγμα του γλυκύτατου , του μόνου αξιαγάπητου Ιησού!

Το χάρισμα των δακρύων

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Το χάρισμα των δακρύων στην ορθόδοξη παράδοση είναι ένα από τα στάδια της νοεράς προσευχής. Δίδεται με τη χάρη του Θεού, όταν ο πιστός φτάνει στη χαροποιό λύπη ή στο χαροποιόν πένθος, που είναι η λύπη από την επίγνωση της αμαρτωλότητας μπροστά στο Θεό.

Οι Πατέρες θεωρούν την επίγνωση της αμαρτωλότητας και τη λύπη που προκαλεί ,ενδείξεις της θείας χάρης. Βέβαια το τελικό κριτήριο της αγιότητος είναι ο θάνατος. Οι μοναχοί λένε "να δούμε πώς θα αποθάνει".

Όταν στις τελευταίες στιγμές του ο άγιος Σιλουανός ο Αγιορείτης ρωτήθηκε από τον υποτακτικό του γέρονται Σωφρόνιο, αν είναι έτοιμος να αποθάνει, απάντησε: "Δεν μετενόησα ακόμη".

'Ενα ακόμη γνώρισμα αγιότητας, όπως το βλέπουμε στις αγιογραφίες, στα πρόσωπα των Αγίων της Εκκλησίας μας , είναι η χαρακτηριστική έκφραση των ματιών των Αγίων. Θα ονομάζαμε τα μάτια των Αγίων "στοχαστικά μάτια" αν οι Άγιοι στοχάζονταν.Οι Άγιοι ούτε στοχάζονται ούτε θεωρούν το στοχασμό ως άσκηση του χριστιανού. Ο στοχασμός για τους Αγίους αποτελεί εμπόδιο στην προσευχή όπως και κάθε λογισμός, καλός ή κακός.

Θα μπορούσαμε επίσης να ονομάσουμε τα μάτια των Αγίων εκστατικά, αν οι Άγιοι αφήνονταν στην έκσταση, όπως έκαναν οι αρχαίοι, κι όπως κάνουν ακόμα και τώρα στη Δύση αλλά και στην Ανατολή, που θεωρούν την έκσταση ένωση με το Θεό και με το απόλυτο.

Αφορμή να γράψω αυτές τις σκέψεις μου έδωσε ένας παλιός μου φίλος, ένας λαϊκός που έχει και τα δυο αυτά χαρίσματα, χωρίς να το ξέρει. Ο φίλος μου, όταν σε κοιτάζει δακρύζει και σου δίνει την εντύπωση ότι όσο σε κοιτάζει δεν έχει αίσθηση του περιβάλλοντος. Γι' αυτόν δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο εκείνη τη στιγμή. Έχεις την εντύπωση ότι βλέπει σε σένα τον μοναδικό άνθρωπο στη γη. Την εμπειρία αυτή θα είχε ο Άγιος,που είπε το ρητό "είδες άνθρωπο, είδες το Θεό".

"Θεωρία, πράξεως επίβασις"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Σε άλλες εποχές, αν μιλούσε κάποιος νέος με κάποιον γέρο για το τί είναι η αλήθεια, ο γέρος θα τού 'λεγε, δίπλωσε τα σκεπάσματά του, βάλε τάξη στο τραπέζι σου ή κάτι παρόμοιο. Δεν θα μπορούσες να του κάνει τις ερωτήσεις που κάνει ο σημερινός νέος με τις σημερινές γνώσεις. Οι νέοι προχωρούσαν σιγανά και ταπεινά απ΄ την πράξη στη θεωρία όχι ανάποδα.

Δεν έκαναν αναγωγή στα πνευματικά ενώ δεν είχαν υλικό. Δεν πελαγοδρομούσαν στις γνώσεις και πληροφορίες γιατί το ζητούμενο δεν ήταν οι γνώσεις αλλά η Γνώση. Ο καιρός του νέου είναι να προσέξει τα απλά πράγματα, τις κοινές στιγμές και βέβαια την επιστήμη του, αν σπουδάζει κάποια επιστήμη.

Ο σημερινός νέος γνωρίζει συνήθως περισσότερα από όσα του χρειάζονται αυτόν τον καιρό. Πώς μπορεί να ξέρει ο γέρος εκείνα που πρέπει για να του δώσει τα "φώτα του". Δεν υπάρχει η σχέση που υπήρχε του παιδαγωγού με τον υποτακτικό του, όπως εξακολουθεί να γίνεται ακόμα στο μοναχισμό. Η Ορθοδοξία είναι της εμπειρίας. Οι γέροντες δεν δίνουν ποτέ γενικές συμβουλές που δεν τις έζησαν στο πετσί τους αλλά πάντα μιλούν για το συγκεκριμένο και το μοναδικό, όπως γίνεται πάντα όταν βλέπουμε κάτι με αγάπη.

ΤΟ ΙΕΡΑΤΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η Εκκλησία μας προσεύχεται διαρκώς επί δύο χιλιάδες χρόνια για όλους τους ανθρώπους ζώντας και τεθνεώτας. Οι ιερείς είτε λύπη είναι είτε χαρά ψάλλουν. Το ιερατικό αξίωμα τελεί τα μυστήρια της Εκκλησίας και προσεύχεται για τους άλλους. "Υπέρ των αμαρτημάτων των ιδίων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων".

Ιερατικό αξίωμα έχει κάθε βαπτισμένος και μπορεί να προσεύχεται για τον εαυτό του και για τους άλλους.

Ένας φίλος μου έχει μια καλή ιδέα:Η κουβέντα μας στο μαγαζί του, τελειώνει ακόμα κι όταν καυγαδίσουμε συνήθως για κάποιο θεολογικό θέμα, με ένα σύντομο μνημόσυνο των αγαπημένων μας στον ουρανό.Την ώρα που ο ένας ψάλλει το αιωνία η μνήμη ο άλλος μνημονεύει τα ονόματα των προσφιλών του. Νιώθω όπως όταν προσεύχομαι για τους αγαπημένους μου στο ναό την Κυριακή. Δεν είναι αυτό από το ιερατικό αξίωμα που έχει κάθε βαπτισμένος.

Εξ αντιδιαστολής συνάγεται ότι ο μη βαπτισμένος δεν μπορεί να προσευχηθεί για τους άλλους. Και μόνο οι χριστιανοί πρέπει να βαπτίζονται κι όχι μόνον αυτό, να προσέχουν να μην αποδυναμώνουν το βάπτισμά τους, αλλά να το ανανεώνουν μέρα με τη μέρα. Ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου.

Μέρα και νύχτα, η Εκκλησία μας προσεύχεται υπέρ του σύμπαντος κόσμου, δίχως διακοπή. Να σκεφτείς ότι το στοιχείο της αδιάκοπης Ευχής (αδιαλείπτως προσεύχεσθε) δεν είναι ποσοτικό, αλλά ποιοτικό. Αν δεν προσευχόμαστε χωρίς διακοπή, δεν προσευχόμαστε. Συστατικό στοιχείο της Ευχής είναι η συνέχεια.

Δούλοι και ελεύθεροι

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Μέχρι ν΄ αποκρυσταλλώσουμε το χαρακτήρα μας είμαστε σε μια κατάσταση που μοιάζει με το υγρό στοιχείο, που παίρνει τη μορφή του αγγείου στο οποίο περιέχεται. Ίσως γι΄ αυτό στην ψυχολογία το σύμβολο του ασυνειδήτου είναι το υγρό στοιχείο.
Ο λαός το λέει αυτό με την παροιμία "με στραβό κοιμήθηκες, το πρωί θ΄ αληθωρίζεις". Αυτό σημαίνουν τα λόγια ότι ο άνθρωπος είναι ον κατά μετοχήν,δηλαδή συμμορφώνεται σ' αυτό που μετέχει. Γι' αυτό το λόγο οι απλοί άνθρωποι αποδίδουν τα ελαττώματα στη συναναστροφή. Οι κακές παρέες φταίνε, λένε.

Αυτά, σαν εισαγωγή στο θέμα μου που είναι τα είδη της χαζομάρας στα οποία μετέχουμε εν γνώσει ή εν αγνοία. Υπάρχουν πολλά είδη χαζομάρας στον κόσμο. Χαζοί δεν είναι μόνο το καλύτερο είδος των αθώων, που δυστυχώς πολλοί τους πειράζουν ενώ είναι ευλογία Κυρίου και έλεος, γιατί η παρουσία τους δείχνει ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα στον κόσμο Όταν πάψουν να υπάρχουν κι αυτοί η ζωή θα γίνει ανυπόφορη.

Το χειρότερο είδος χαζομάρας είναι αυτή που έδερνε τους Γαλάτες όπως φαίνεται στην επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς αυτούς: "Τότε μεν ουκ ειδότες Θεόν εδουλεύσατε τοις μη φύσει θεοίς. νυν δε γνόντες Θεόν, μάλλον γνωσθέντες υπό Θεού, πώς επιστρέφετε πάλιν επί τα ασθενή και πτωχά στοιχεία, οις πάλιν άνωθεν δουλεύειν θέλετε;..απορούμαι εν υμίν." (Γαλ.Δ΄, 8-21)

(Παλιότερα, βέβαια, δε γνωρίζατε το Θεό και είχατε υποδουλωθεί σε είδωλα, σε ψεύτικες θεότητες. Τώρα όμως που γνωρίσατε το Θεό ή σωστότερα τώρα που σας γνώρισε ο Θεός, γιατί ξαναγυρίζετε στα ασθενικά και ανίσχυρα στοιχεία; Γιατί θέλετε να υποδουλωθείτε πάλι σ΄ αυτά;...μ' έχετε φέρει σε δύσκολη θέση.)

Η ορθόδοξη απάντηση στις προκλήσεις

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί δεχόμαστε , όπως πάντοτε (δεν νοείται ορθοδοξία μη πολεμουμένη) αμέτρητες προκλήσεις οι οποίες κατευθύνονται από τις δυνάμεις του Εχθρού με τον ίδιο σκοπό, να λάβουμε μέρος στο παιχνίδι του ανταγωνισμού του κόσμου.

Επιδιώκουν να κατεβάσουν την Εκκλησία από το πνευματικό της επίπεδο στο επίπεδο του κοσμικού ανταγωνισμού και του μίσους των αντιπάλων. Να εγκαταλείψει με άλλα λόγια η Εκκλησία την πνευματική της υπόσταση ως σώμα του Κυρίου Ιησού και να γίνει μια οντότητα του κόσμου τούτου.

Αυτοί που προκαλούν τους ορθοδόξους χριστιανούς δεν διάβασαν ποτέ το Ευαγγέλιο , ούτε τους Πατέρες της Εκκλησίας. Είναι εντελώς αδαείς ως προς την αλήθεια της πίστεως. Διάβασαν Νίτσε, ο οποίος επίσης χωρίς να διαβάσει ποτέ το Ευαγγέλιο, κατηγορούσε τους χριστιανούς ότι είναι μνησίκακοι δούλοι, που φιλούν το χέρι, που δεν μπορούν να το δαγκώσουν.

Με αυτές τις απλοϊκές γνώσεις π.χ. οι πολιτικοί οι οποίοι μάχονται την Ορθοδοξία, προκαλούν τους ορθοδόξους χριστιανούς, πιστεύοντας ότι προσφέρουν έργο στην κοινωνία!
Πώς θα απαντήσουμε στις προκλήσεις τους οι ορθόδοξοι χριστιανοί; Θα απαντήσουμε με το μίσος; Ή θα γίνουμε οικουμενιστές για να γίνουμε αρεστοί στους εχθρούς της Ορθοδοξίας; Θα χάσουμε την ψυχή μας ή ακόμα χειρότερα θα γίνουμε σκάνδαλο να χάσουν αμέτρητες ψυχές την ελπίδα της σωτηρίας τους ;

Ο δρόμος του μίσους είναι δρόμος της ανταπόδοσης. Μάχαιραν έδωκες μάχαιραν θα λάβεις. "Εν ω μέτρω μετρείτε αντιμετρηθέσεται υμίν,". Ο άλλος δρόμος του σκανδάλου είναι τρομερός. "και ος αν σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, καλόν εστίν αυτώ μάλλον ει περίκειται λίθος μυλικός περί τον τράχηλον αυτού και βέβληται εις την θάλασσαν."(Μάρκ.Κεφ. Ι΄).

"Βλέπετε πώς ακούετε". Προσέχετε τις προκλήσεις. Δεν επιθυμούμε τα ίδια πράγματα με αυτούς που μας προκαλούν. Δεν τους μιμούμαστε στις επιθυμίες τους. Ο πιστός που ακολουθεί τον Κύριο Ιησού έχει εγκαταλείψει την μιμητική επιθυμία. Δεν απαντάμε στις προκλήσεις με το μίσος. Ποια είναι, λοιπόν, η απάντηση των ορθοδόξων χριστιανών στις προκλήσεις; Η μόνη οδός που μας απομένει πλέον είναι η οδός που συμφιλιώνει χωρίς να αποκλείει κανέναν και δεν έχει καμία συνδιαλλαγή με τη βία.

"Ο Θεός ου λαμβάνει πρόσωπον", δεν είναι ο Θεός προσωπολήπτης. Όπως ο πατέρας προς τα παιδιά του. Όποιο δάχτυλο και να κόψεις πονάει. Προσευχόμαστε υπέρ των εχθρών μας όπως υπέρ της άγριας φύσης. Την άγρια φύση δεν την μισούμε, απλώς φυλαγόμαστε από αυτήν.

Η κατοικία μας

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Αν μπορούσαμε να δούμε με τα μάτια ενός καλλιτέχνη ή ενός φυσιοδίφη ή ενός Αγίου, το σώμα μας, θα νιώθαμε δέος γι΄ αυτό που είναι το τελειότερο δημιούργημα του Θεού.. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες μέτρα (ή χιλιόμετρα) είναι το δίκτυο των νεύρων ή πόσες χημικές αντιδράσεις γίνονται μέσα μας, ούτε εργοστάσιο ολόκληρο να ήταν το σώμα μας.

Μόνο από τον έναν οφθαλμό, εισέρχονται στον εγκέφαλο είκοσι εκατομμύρια πληροφορίες ανά δευτερόλεπτο! Κι όλες αυτές οι πληροφορίες μπαίνουν σε τάξη ανάλογα με τα ενδιαφέροντά μας.Οι πληροφορίες που μας ενδιαφέρουν ή που τις έχουμε ανάγκη να είναι σε πρώτη ζήτηση μπαίνουν μπροστά μπροστά στη μνήμη κι αυτές που δεν μας ενδιαφέρουν γράφονται κάπου πιο πίσω.

Δεν μπορώ να φανταστώ το Θεό ν΄ ασχολείται με εμάς και να καταγράφει τις αμαρτίες μας. σκεφτόταν ο Επίκουρος , που πίστευε ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, και τον άφησε στην τύχη του και δεν ασχολείται ξανά μαζί του.

Αν ο Επίκουρος ζούσε τώρα, θα μπορούσε να δει το σώμα μας σαν μια μηχανή που καταγράφει τα πάντα. Η Γραφή λέει πως ο άνθρωπος είναι βιβλίο, στο οποίο γράφονται τα πάντα και στην ημέρα της κρίσεως , θα ανοιχτεί. "Βίβλοι ανοιγήσονται" λέει και εννοεί τους ανθρώπους και συγκεκριμένα τα σώματα των ανθρώπων.

Θα μου πείτε τα σώματα διαλύονται. Αλλά είναι η κατοικία μας καμωμένη μόνο με το υλικό που υποπίπτει στις αισθήσεις μας; Σε ποιες αισθήσεις εμπίπτει το DNA μας;

Το ίδιο το αψευδές στόμα του Κυρίου μας βεβαιώνει ότι στον Ουράνιο Πατέρα μας υπάρχουν κατοικίες, για όλους μας.

Ποιοί σταυρώνουν τους λαούς;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Γιατί λέει ο Χριστός πως αυτός που δε σηκώνει το σταυρό του και δεν Τον ακολουθεί δεν Του αξίζει; Ο χριστιανός είναι ο άνθρωπος που σηκώνει το σταυρό του και πεθαίνει μαζί με το Χριστό.

Να πως περιγράφει τη Σταύρωση το Ευαγγέλιο του Λουκά: "Εκεί εσταύρωσαν αυτόν και τους κακούργους.(...) Ο δε Ιησούς έλεγε Πάτερ , άφες αυτοίς. Ου γαρ οίδασι τί ποιούσι.(...) και πάντες οι συμπαραγενόμενοι όχλοι επί την θεωρίαν ταύτην, τύπτοντες εαυτών τα στήθη υπέστρεφον."

Πώς πεθαίνουμε μαζί με το Χριστό επάνω στο Σταυρό; Πεθαίνουμε μαζί με Χριστό αν για την αγάπη του Χριστού πεθαίνουμε για τις αμαρτίες μας, για τις οποίες πέθανε ο Χριστός επάνω στο Σταυρό.

Αν για την αγάπη του Χριστού αποφεύγουμε την αμαρτία, αν λέμε " όχι, για την αγάπη του Χριστού έχω πεθάνει γι΄ αυτό το πράγμα κι αυτό το πράγμα έχει πεθάνει για μένα, τότε σηκώνουμε το σταυρό μας και πεθαίνουμε μαζί με το Χριστό.

Αν δεν σηκώνουμε το σταυρό μας, αν κλείνουμε τα μάτια να μη βλέπουμε τη σκιά μας, θα βλέπουμε διαρκώς τη σκιά των άλλων. Θέλουμε ανθρώπους να βλέπουν τη σκιά τους, λένε οι μεγάλοι ψυχολόγοι (Γιουγκ κ.α.).

Με αυτή την έννοια ένας σύγχρονος φιλόσοφος, δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομά του, είπε πως αν ο αιώνας που έρχεται δεν είναι χριστιανικός, δεν θα υπάρξει. Ο νοών νοείτω.

Με το σκεπτικό αυτό, μπορούμε με σιγουριά να ξέρουμε ποιοι σταυρώνουν τους λαούς.

Χριστιανικά ιστολόγια!

Προς το Ιστολόγιο "Π."


Πώς θα νιώθατε εσείς ,αν βλέπατε ένα δικό σας κείμενο, χωρίς το όνομά σας; Εννοώ το άρθρο μου "Η παιδεία της μη κούρασης" που αναρτήσατε στο ιστολόγιό σας "Π". Είμαι βέβαιος δεν θα νιώθατε ωραία. Γιατί λοιπόν, χριστιανοί όντες, προκαλούμε αναίτια λύπη στους αδελφούς μας; Γιατί δεν σεβόμαστε τον κόπο του άλλου; Εννοώ ότι το κείμενο που δημοσιεύετε είναι ενυπόγραφο!

ΧΡΗΜΑΤΟΦΟΒΙΑ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Νομίζοντας ότι ανακάλυψα μια καινούρια φοβία, την χρηματοφοβία, έψαξα να βρώ μια εικόνα για να στολίσω αυτό το σχόλιο, αλλά είδα ότι κι αυτή η φοβία είναι γνωστή και μάλιστα με το ελληνικό όνoμα "χρηματοφοβία".
Είναι γνωστή λοιπόν η χρηματοφοβία αλλά με την έννοια του φόβου να σου λείψουν τα χρήματα. Δεν είναι γνωστή με την έννοια του φόβου του χρήματος αυτού καθαυτού.
Ήξερα ότι υπάρχει υψοφοβία, νοσοφοβία φοβία της αϋπνίας και πολλές άλλες, αλλά δεν ήξερα ότι μπορεί να φοβάσαι το χρήμα και μόνο να το δεις ή να το πιάσεις στα χέρια σου. Είναι αληθινό μαρτύριο η δουλεία του ταμία που πάσχει από χρηματοφοβία κι όλη μέρα μετράει χρήματα.
Θα μπορούσες να σκοτώσεις έναν χρηματοφοβικό βάζοντάς τον να μετράει χρήματα.
Γνωρίζω κάποιον χρηματοφοβικό που για ένα διάστημα έκανε τη δουλειά του ταμία και η πίεσή του ανέβαινε στα ύψη.
Στο χρηματοφοβικό ή σχέση του με τα χρήματα είναι παράξενη. Εκεί όπου οι άλλοι νιώθουν χαρά αυτός νιώθει φόβο, μοναξιά κι άλλα παρόμοια αρνητικά συναισθήματα.
Δυο άνθρωποι με προβληματίζουν: ο νέος που δε θέλησε ν΄ ακολουθήσει το Χριστό και έμεινε με τα χρήματά του κι κυνικός φιλόσοφος Κράτης που έστειλε στα "κομμάτια" τα χρήματά του για να ζήσει πάμπτωχος. Ο Κράτης σίγουρα ήταν ένας χρηματοφοβικός και δεν το ήξερε.

Το χάρισμα της περιμετρικής όρασης

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η περιμετρική όραση, αυτή με την οποία τα βλέπεις όλα χωρίς να κολλάς σε τίποτα, είναι χάρισμα ιδίως στις γυναίκες. Οι γυναίκες γεννιούνται με το χάρισμα της περιμετρικής όρασης. Ίσως γι΄ αυτό ζουν περισσότερα χρόνια από τους άντρες.. Οι γυναίκες, δεν σκάζουν, όχι γιατί είναι άκαρδες , όπως λένε πολλοί, και δεν αγαπούν ποτέ, αλλά γιατί βλέπουν τα πράγματα περιμετρικά, δηλαδή στην περιφέρεια και όχι στο κέντρο τους.

Αλίμονο αν η γυναίκα είναι μεμψίμοιρη. Δε χαλάει μόνο την καρδιά της, αλλά και τη γοητεία της. "Με λέοντα και με δράκοντα θέλω συνοικήσει παρά με γυναίκα φλύαρη", έλεγαν οι αρχαίοι, Το παράδοξο είναι πως η γυναίκα ασχολείται περισσότερο με τη λεπτομέρεια από ό,τι ο άντρας. 'Ισως το κάνει σαν παιχνίδι όπως τα παιδιά. Τα παιδιά παίζουν με το καθετί που θα βρεθεί μπροστά τους. Έτσι ασχολείται με ό,τι βρεθεί μπροστά της και συνήθως βρίσκονται μπροστά της φορέματα, χτενίσματα, βαφές μαλλιών , με ένα λόγο πράγματα εξωτερικά, που δεν την αναγκάζουν να στρέψει το ενδιαφέρον προς τα ένδον.

Αν η γυναίκα δεν είχε το χάρισμα της περιμετρικής όρασης ώστε να βλέπει τα πάντα στην περιφέρεια και να μην δίνει όλη της την προσοχή σε τίποτα, θα έσκαγε νωρίτερα από τον άντρα, με την περιέργεια που συνήθως τη διακρίνει.

Μακάρι να μας γινόταν μάθημα το παράδειγμα αυτό της γυναίκας για να μην "βάζουμε καρδιά" στο καθετί. Θα υπήρχαν λιγότερες τσακισμένες καρδιές στον κόσμο!

Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

«Έλθετε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς» Ματθ.11,28

Η κρίση χτυπάει το ψωμί των φτωχών μα είναι μόνο στον τρόπο σκέψης αυτών που κυβερνούν τον κόσμο κι έχει στόχο ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει, την πίστη, την ελευθερία, την ίδια την ψυχή.Δεν πιστεύουν και δεν ελπίζουν πουθενά και δεν αφήνουν και τους άλλους να πιστέψουν στο Χριστό.Στην πραγματικότητα οδηγούν την ανθρωπότητα στην αυτοκτονία.
Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης. Δεν αγνοούμε τις μεθόδους του εχθρού. Ο εχθρός επιδιώκει μέσα στις δοκιμασίες, να ξεχάσουμε το Θεό. Αν αντί της λήθης, στις δοκιμασίες θυμούμαστε το Θεό, ο εχθρός φεύγει ντροπιασμένος και δεν μας πειράζει ξανά, αν σε κάθε πειρασμό θυμούμαστε το Θεό. Αυτή είναι η απάντηση του ελληνικού λαού στη δοκιμασία της κρίσης. Αυτό εκφράζουν τα λόγια των απλών ανθρώπων: «ψυχή δεν θα πάρουν».
Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης. Πώς μπορούμε όμως ν΄ αλλάξουμε τον λανθασμένο τρόπο σκέψης ; Ο τρόπος σκέψης είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο , ν’ αλλάξει. Μόνο με τη δύναμη της πίστης μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης.. Γι’ αυτό ο εχθρός επιτίθεται με τέτοια μανία στην πίστη και στην οικογένεια, μέσα στην οποία κυρίως γεννιέται η πίστη.
Η πίστη γεννιέται μέσα στην οικογένεια, με την αγάπη και το θαυμασμό. Γι’ αυτό ο εχθρός διαβάλλει την οικογένεια. Ο καλύτερος τρόπος να πιστέψεις είναι να πιστεύει κάποιος που αγαπάς και θαυμάζεις . Αυτό γίνεται όταν οι γονείς μας που αγαπάμε και θαυμάζουμε πιστεύουν. Τα παιδιά θέλουν να μοιάσουν τους γονείς τους, εκτός αν υπάρχει λόγος που δεν αγαπούν και δεν θαυμάζουν τους γονείς τους.
Στην καρδιά μας έχουμε έναν ιερό και απαραβίαστο χώρο για τα πρόσωπα που ως παιδιά αγαπούμε και θαυμάζουμε, για τα πρόσωπα που ικανοποιούν τις ζωτικές ανάγκες μας, για τον πατέρα και τη μητέρα. Είναι για μας τα μόνα πρόσωπα που έχουν το γνώρισμα του Θεού: την παντοδυναμία και την υπεροχή: Τα πρόσωπα αυτά αγαπάμε με όλη τη δύναμη της ψυχής και νιώθουμε εκείνο το υπέροχο αίσθημα του θαυμασμού. Το ίδιο αίσθημα που νιώθουμε για το Θεό.
Είναι αβάσταχτος ο πόνος των παιδιών που μεγαλώνουν στα ιδρύματα, χωρίς την παρουσία του πατέρα και της μητέρας. Το ίδιο είναι ο πόνος των παιδιών που βγάζουν απ΄ την καρδιά τους τον πατέρα και τη μητέρα, είτε από λάθος των γονέων είτε από την προπαγάνδα του υλιστικού κράτους.
Από την πίστη μας στον πατέρα και στη μητέρα γεννήθηκε η πίστη στο Θεό ως το μόνο πρόσωπο που θέλει και μπορεί να κάνει για μας τα πάντα. Η δύναμη αυτή της πίστης καθορίζει και τον τρόπο σκέψης. Ο εχθρός επιδιώκει να καταστρέψει την πίστη στον πατέρα και στη μητέρα και κατόπιν στο Θεό, γιατί αντιμάχεται τον ελεύθερο τρόπο σκέψης και ζητεί τυφλή υπακοή. .
Κανείς δεν μπορεί να βγάλει από την καρδιά μας τα πρόσωπα που αγαπάμε χωρίς να μας προκαλέσει αγιάτρευτη πληγή στην καρδιά και χωρίς να κλονίσει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, ακόμα κι όταν είμαστε ενήλικοι, πόσο μάλλον όταν είμαστε παιδιά.
Η αλλαγή στον τρόπο σκέψης είναι δυνατή μόνο με την πίστη. Ο Ιησούς παραβάλει τη δυσκολία της αλλαγής του τρόπου σκέψης με το βουνό. Ο τρόπος σκέψης είναι αμετακίνητος, σαν το βουνό.. Λίγη πίστη όμως μπορεί ν’ αλλάξει και τον τρόπο σκέψης. .
Υπάρχω σημαίνει ότι είμαι ένα ον που δεν είναι συμπτωματικό και προσωρινό. Η ύπαρξή μου δεν εξαρτάται από κάτι άλλο έξω από τον εαυτό της. Είναι η ίδια η αιτία για την οποία υπάρχει. Ο καλύτερος ορισμός του ανθρώπου, όπως και του Θεού είναι ότι υπάρχει. Είμαι αυτός που είμαι. Αυτός είναι ο καλύτερος ορισμός του ανθρώπου. Κι η πιο ανθρώπινη αρετή που διαρκεί αιώνια, είναι η αγάπη χωρίς ιδιοτέλεια. Αυτό λέει το Ευαγγέλιο με το στόμα του Αποστόλου Παύλου: «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.».
Τώρα η κρίση χτυπάει με τυφλά χτυπήματα. Χτυπάει το ψωμί των φτωχών, αντί να χτυπήσει τη νοοτροπία που προκαλεί τις κρίσεις και τους πολέμους. Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης. Ο κόσμος θ’ αλλάξει τρόπο σκέψης με την πίστη. Θ’ ακούσουν τα λόγια του Ιησού.

Όλα είναι στο μυαλό

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

¨Όταν ήμουν δώδεκα χρονών η οικογένειά μου έμενε σ' ένα μικρό χωριό, στο Βλαχογιάννι. Εγώ πήγαινα στο γυμνάσιο Τυρνάβου κι έμενα μόνος σ΄ ένα παμπάλαιο ισόγειο σπίτι από πλινθιά, που τα φθαρμένα απ΄ την πολυκαιρία σανίδια στο πάτωμα τρίζανε και τα αμέτρητα ποντίκια στο ταβάνι χαλούααν τον κόσμο κάθε βράδυ, με το ποδοβολητό και το τρίξιμο των δοντιών τους.

Το Σάββατο πήγαινα στην οικογένεια,. Με άφηνε το λεωφορείο στη Μυλόγουστα κι απο κεί ποδαρόδρομο μιάμιση με δυο ώρες πήγαινα στο Βλαχογιάννι περνώντας μέσα απ' το ποτάμι, γιατί δεν υπήρχε γέφυρα, διασχίζοντας το δάσος, χειμώνα με τα χιόνια και τη βροχή. Δεν με πείραξε τίποτα.
Πώς περνούσα μέσα απ το ποτάμι χειμώνα καιρό; Πώς χανόμουν μέσα στο δάσος; Πώς δε φοβόμουν τους λύκους και τα σκυλιά; Μόνο μια φορά είδα ένα λυσασμένο σκυλί, αλλά ούτε αυτό με πείραξε.

Δε φοβήθηκα τους λύκους και τα σκυλιά. Δε διαμαρτυρήθηκα για τίποτα. Ούτε τώρα διαμαρτύρομαι. Θυμάμαι με νοσταλγία τους κότσυφες με τις πορτοκαλλένιες μύτες στο χιόνι. Ο φόβος μου ήταν για τον εαυτό μου και για τους ανθρώπους που κρυφοδαγκώνουν.

Τί φοβόμουν για τον εαυτό μου; Φοβόμουν μήπως δεν έχω τη δύναμη να τα βγάλω πέρα. Αργότερα όταν διάβασα στο "Ευαγγέλιο ότι δεν ζητάμε απ΄ το Θεό να πάρει τις δυσκολίες, αλλά να μας δίνει δύναμη να πολεμάμε μαζί τους, μ' άρεσε! Όλα είναι στο μυαλό.

Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης. Δεν αγνοούμε τις μεθόδους του εχθρού. Ο εχθρός επιδιώκει μέσα στις δοκιμασίες, να ξεχάσουμε το Θεό. Αν αντί της λήθης, στις δοκιμασίες θυμούμαστε το Θεό, ο εχθρός φεύγει ντροπιασμένος και δεν μας πειράζει ξανά, αν σε κάθε πειρασμό θυμούμαστε το Θεό. Αυτή είναι η απάντηση του ελληνικού λαού στη δοκιμασία της κρίσης. Αυτό εκφράζουν τα λόγια των απλών ανθρώπων: «ψυχή δεν θα πάρουν».
Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης. Πώς όμως μπορούμε ν΄ αλλάξουμε τον λανθασμένο τρόπο σκέψης ; Ο τρόπος σκέψης είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο , ν’ αλλάξει. Μόνο με τη δύναμη της πίστης μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης.. Γι’ αυτό ο εχθρός επιτίθεται με τέτοια μανία στην πίστη και στην οικογένεια, μέσα στην οποία κυρίως γεννιέται η πίστη.
Η πίστη γεννιέται μέσα στην οικογένεια, με την αγάπη και το θαυμασμό. Γι’ αυτό ο εχθρός διαβάλλει την οικογένεια. Ο καλύτερος τρόπος να πιστέψεις είναι να πιστεύει κάποιος που αγαπάς και θαυμάζεις . Αυτό γίνεται όταν οι γονείς μας που αγαπάμε και θαυμάζουμε πιστεύουν. Τα παιδιά θέλουν να μοιάσουν τους γονείς τους, εκτός αν υπάρχει λόγος που δεν αγαπούν και δεν θαυμάζουν τους γονείς τους.
Στην καρδιά μας έχουμε έναν ιερό και απαραβίαστο χώρο για τα πρόσωπα που ως παιδιά αγαπούσαμε και θαυμάζαμε, για τα πρόσωπα που ικανοποιούσαν τις ζωτικές ανάγκες μας, για τον πατέρα και τη μητέρα. Ήταν για μας τα μόνα πρόσωπα που είχαν το γνώρισμα του Θεού: την παντοδυναμία και την υπεροχή: Τα πρόσωπα αυτά αγαπήσαμε με όλη τη δύναμη της ψυχής και νιώσαμε εκείνο το υπέροχο αίσθημα του θαυμασμού. |Το ίδιο αίσθημα που νιώθουμε για το Θεό.
Είναι αβάσταχτος ο πόνος των παιδιών που μεγαλώνουν στα ιδρύματα, χωρίς την παρουσία του πατέρα και της μητέρας. Το ίδιο είναι ο πόνος των παιδιών που έβγαλαν απ΄ την καρδιά τους τον πατέρα και τη μητέρα, είτε από λάθος των γονέων είτε από την προπαγάνδα του υλιστικού κράτους.
Από την πίστη μας στον πατέρα και στη μητέρα γεννήθηκε η πίστη στο Θεό ως το μόνο πρόσωπο που θέλει και μπορεί να κάνει για μας τα πάντα. Η δύναμη αυτή της πίστης καθορίζει και τον τρόπο σκέψης. Ο εχθρός επιδιώκει να καταστρέψει την πίστη στον πατέρα και στη μητέρα και κατόπιν στο Θεό, γιατί αντιμάχεται τον ελεύθερο τρόπο σκέψης και ζητεί τυφλή υπακοή. .
Κανείς δεν μπορεί να βγάλει από την καρδιά μας τα πρόσωπα που αγαπήσαμε χωρίς να μας προκαλέσει αγιάτρευτη πληγή στην καρδιά και χωρίς να κλονίσει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, ακόμα κι όταν είμαστε ενήλικοι, πόσο μάλλον όταν είμαστε παιδιά.
Η αλλαγή στον τρόπο σκέψης είναι δυνατή μόνο με την πίστη. Ο Ιησούς παραβάλλει τη δυσκολία της αλλαγής του τρόπου σκέψης με το βουνό. Ο τρόπος σκέψης είναι αμετακίνητος, σαν το βουνό.. Λίγη πίστη όμως μπορεί ν’ αλλάξει και τον τρόπο σκέψης. .
Υπάρχω σημαίνει ότι είμαι ένα ον που δεν είναι συμπτωματικό και προσωρινό. Η ύπαρξή μου δεν εξαρτάται από κάτι άλλο έξω από τον εαυτό της. Είναι η ίδια η αιτία για την οποία υπάρχει. Ο καλύτερος ορισμός του ανθρώπου, όπως και του Θεού είναι ότι υπάρχει. Είμαι αυτός που είμαι. Αυτός είναι ο καλύτερος ορισμός του ανθρώπου. Κι η πιο ανθρώπινη αρετή, γιατί όπως η ύπαρξη του ανθρώπου έτσι κι αυτή δεν είναι συμπτωματική και προσωρινή, αλλά διαρκεί αιώνια, είναι η αγάπη χωρίς ιδιοτέλεια. Αυτό λέει το Ευαγγέλιο με το στόμα του Αποστόλου Παύλου: «Η αγάπη ου ζητεί τα εαυτής. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.».
Τώρα η κρίση χτυπάει το λανθασμένο τρόπο σκέψης με τυφλά χτυπήματα. Χτυπάει το ψωμί των φτωχών, αντί να χτυπήσει τη νοοτροπία που προκαλεί τις κρίσεις και τους πολέμους.
Οι απλοί προπορεύονται. "Ψυχή δεν θα πάρουν", λένε. Οι άλλοι, όσοι πιστεύουν θ’ αλλάξουν τρόπο σκέψης με την πίστη. Θ’ ακούσουν τα λόγια του Ιησού.

Ειρηνικά τέλη!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Μια προσευχή για το τέλος του ανθρώπου είναι αυτή από κάποιο ποίημα του Ρίλκε: "Κύριε, το θάνατό του δώσε στον καθένα". Τί σημαίνει άραγε; Μήπως δεν πεθαίνουν πάντοτε οι άνθρωποι το θάνατό τους; Και πότε μπορεί να συμβεί αυτό; Ίσως αυτό μπορεί να συμβεί, όταν η ζωή του ανθρώπου γίνεται, όπως λέει ο Καβάφης, ξένη, φορτική.
Όταν ο άνθρωπος ξέρει ότι ζει τις τελευταίες ώρες του, πρέπει να δείχνει ότι το ξέρει ή πρέπει να το κρύβει, για να μη λυπήσει τους δικούς του;

Παραβρέθηκα στα ειρηνικά τέλη δύο ανθρώπων, μιας μοναχής κι ενός άντρα. Στα πρόσωπα και των δυο η ειρήνη της ψυχής τους είχε απαλείψει κάθε σημάδι της ηλικίας τους κι έμοιαζαν κι οι δυο σαν να ήταν νέοι, αν και ήταν σε ώριμη ηλικία.
Η μοναχή φερόταν σαν να ζούσε μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Χάρηκε που με είδε και μου έσπασε ένα χαμόγελο που έκανε ακόμα πιο όμορφο το ειρηνικό πρόσωπό της.
Ο άντρας μου είπε εντελώς ήρεμα, σαν να επρόκειτο για κάποιον άλλον, ότι πεθαίνει. Του είπα ότι αυτοί που αγαπούν πάνω από όλα το Χριστό, δεν πεθαίνουν και μου έσφιξε το χέρι ευχαριστημένος.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΜΑΣ;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου



Πώς αλλάζει ο τρόπος της σκέψης μας; Ο τρόπος της σκέψης μας αλλάζει με την πίστη.

Είναι αδύνατο να αλλάξει,όπως είναι αδύνατο να πεις σ΄ ένα βουνό να μετακινηθεί και να σ΄ ακούσει.

"Αν έχετε πίστη σαν ένα κόκκο σιναπιού, θα λέτε στο βουνό πήγαινε από δε εκεί και θα πηγαίνει.Και τίποτα δεν θά 'ναι αδύνατο για σας." . Δηλαδή θα πείτε στον εαυτό σας να αλλάξει τον τρόπο της σκέψης του και θα σας ακούσει.

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

« προσκαλεσάμενος ο Ιησούς τους Μαθητάς αυτού λέγει αυτοίς. Σπλαχνίζομαι επί τον όχλον, ότι ήδη ημέρας τρεις προσμένουσί μοι και ουκ έχουσι τι φάγωσι.» (Μαρκ. Η’,ι-16)

«Διά τούτο καγώ, ακούσας την καθ΄ υμάς πίστιν εν τω Κυρίω Ιησού και την αγάπην εις πάντας τους αγίους, ου παύομαι ευχαριστών υπέρ υμών μνείαν ποιούμενος επί των προσευχών μου, ίνα ο Θεός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο πατήρ της δόξης, δώη υμίν πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως εν επιγνώσει αυτού.» (Εφεσίους. Α’,7-17)

Το πιο αναγκαίο από όλα, ακόμα κι απ΄ την αυτοσυντήρηση, είναι να είσαι ο εαυτός σου. Γιατί χωρίς αυτό μας τρώει η αγωνία.

Οι γιατροί λένε δεν κινδυνεύουμε από τίποτα τόσο πολύ, όσο απ΄ το φόβο. Μέσα στην έννοια του φόβου εννοούν και την αγωνία, την μέριμνα που λέει το Ευαγγέλιο.

Τί σημαίνει να είσαι ο εαυτός σου; Ο Απόστολος Παύλος, το λέει, "να μορφωθεί μέσα σα ο Χριστός". Δηλαδή λέει πως ο πραγματικός εαυτός μας είναι ο Ιησούς Χριστός. Γι' αυτό λέει στους Γαλάτες, "πονάω όσο να μορφωθεί (να γεννηθεί) μέσα σας ο Χριστός.

Εμείς ποιος πιστεύουμε ότι είναι ο εαυτός μας; Νομίζουμε ότι πιστεύουμε ότι είμαστε το σώμα μας και ο νους μας. Μεταξύ μας , αν πιστεύουμε ότι είμαστε το κορμί και ο νους, εγώ τουλάχιστον θα πω για τον εαυτό μου ότι είμαι "ένα χαμένο κορμί" κι ένας νους που είναι τόσο σκόρπιος που θυμίζει φύλλα φθινοπώρου που παρασέρνει ο άνεμος.

Δεν είμαστε, λοιπόν, αυτό που νομίζουμε και πεθαίνουμε απ΄ την αγωνία και το φόβο. "Γιατί είστε τόσο δειλοί;" ρωτάει ο Κύριος Ιησούς τους μαθητές Του, που φοβούνται στην τρικυμία; Σαν να τους λέει, δεν ξέρετε ποιοι είστε;