Την εκκλησία αγαπώ, όχι τις γνώσεις μου γι' αυτήν

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Στην καφετέρια κάθομαι με δύο φίλες. Κουβεντιάζουν για τα Μοναστήρια.

-Εμένα μ' αρέσει, τους λέω , το Μεγάλα Μετέωρο, Υπάρχει εκεί μια πανέμορφη μικρή εκκλησιά που την αγαπώ.

-Ποιά εκκλησιά; με ρωτούν.

-Δεν την ξέρω καθόλου.

-Δεν την ξέρεις καθόλου και την αγαπάς;

-Την εκκλησιά αγαπώ, όχι τις γνώσεις μου γι' αυτήν.

Η παρέα μου ζητάει να μάθει για την εκκλησία κι κι εγώ τους διηγούμαι την παρακάτω ιστορία: Την πρώτη φορά που πήγα στο Μεγάλο Μετέωρο, ήταν μεσημέρι και δεν υπήρχε κανείς στο Μοναστήρι, εκτός από έναν γέρο καλόγερο. Τον πλησίασα για να πάρω την ευλογία του:

-Πάμε, λέει και σηκώνεται αργά. Τον ακολουθώ και μπαίνουμε σε μια μικρή εκκλησιά. Δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που ένιωσα , θαμπωμένος από την ομορφιά που υπήρχε στην ησυχία και στο μισοφωτισμένο από το φως ενός κεριού απέριττο εσωτερικό της.

Καθίσαμε σιωπηλοί στα στασίδια και κανείς δεν μιλούσε. Άκουγα την αναπνοή του. Σε λίγο ο Γέροντας άρχισε να ροχαλίζει ελαφρά.

Σηκώθηκα με προσοχή να μην κάνω θόρυβο και τον ξυπνήσω και έφυγα, πατώντας στις μύτες των ποδιών μου.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το μελλοντικό πρόβλημα των ανθρώπων δεν έχει καμία σχέση με τα σημερινά προβλήματά τους ούτε με αυτά για τα οποία ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν στο μέλλον.

Δεν είναι ανάγκη να αναφερθούμε σε κανένα πρόβλημα του παρόντος ή του μέλλοντος αφού κανένα από τα γνωστά προβλήματα δεν προϊδεάζει το πρόβλημα του μέλλοντος.

Μόνο μια παροιμία για τον εχθρό του ανθρωπίνου γένους παραπέμπει στο άγνωστο πρόβλημα του μέλλοντος. Πρόκειται για την γνωστή παροιμία : 'Ο διάβολος δεν είχε δουλειά και κακοποιούσε τα παιδιά του.".

ΔΥΟ ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΓΑΜΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αυτό που κρατάει ζωντανό ένα γάμο είναι η αγάπη μεταξύ των συζύγων. Αν οι σύζυγοι για οποιοδήποτε λόγο αποξενώθηκαν μεταξύ τους ο γάμος τους πνευματικά είναι νεκρός και μόνο τυπικά υπάρχει, μέχρι το διαζύγιο, για να λυθεί και τυπικά, και να μην υπάρχει καθόλου, παρά μόνο ως προς ορισμένες υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτόν, π.χ. η υποχρέωση διατροφής.

Πρώτη ιδέα: Πάνω κι απ’ το γάμο κι απ’ το διαζύγιο είναι η ζωή. Στο δίλημμα να διατηρεί κανείς τον νεκρό γάμο του ή τη ζωή του, η απάντηση είναι ότι προέχει να διατηρεί τη ζωή του.

Δεύτερη ιδέα: Τα παιδιά δεν τα τραυματίζει το διαζύγιο, αλλά η έλλειψη αγάπης. Αν οι σύζυγοι δεν φέρονται μπροστά σα παιδιά τους ως εχθροί, δεν θα διχάσουν τα παιδιά τους.

Τρίτη ιδέα: Δεν υπάρχει έγκυρη ελπίδα να επιστρέψει ο σύζυγος που εγκαταλείπει τον άλλον , αν υπάρχει τρίτο πρόσωπο , που τον υποστηρίζει ψυχολογικά. Η φυγή ή η επιστροφή πρέπει να είναι απόφαση δική του, χωρίς την υποστήριξη τρίτου προσώπου, ώστε να ελπίζει αυτός που εγκαταλείφθηκε, ότι ο σύζυγός του θα επιστρέψει κάποτε, χωρίς να ξαναφύγει.

Τέταρτη ιδέα: Πότε είναι καλύτερα για τα παιδιά να χωρίζουν οι γονείς , όταν είναι μικρά ή όταν είναι μεγάλα; Πάντοτε ο χωρισμός των γονιών είναι οδυνηρός για τα παιδιά. Ο λόγος είναι ότι τα παιδιά θεωρούν τους γονείς που τα φρόντισαν σαν το μοναδικό τους στήριγμα και κανείς δεν μπορεί να βγάλει κανέναν απ' την καρδιά τους, χωρίς να τα πληγώσει. Νομίζω ότι είναι πιο λιγο επώδυνο, όταν τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν την απουσία του γονέα που λείπει, αν φροντίζει ο γονέας που ειναι κοντά τους, να καλύπτει την απουσία, με τον να αποφεύγει κάθε μομφή εις βάρος του.

ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΑΝ ΚΑΜΙΑ ΧΑΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Στην ρωσική κινηματογραφική ταινία "Το Νησί", υπάρχει μια απ' τις ωραιότερες σκηνές του κινηματογράφου: Δυο γυναίκες σε ένα Μοναστήρι στο Νησί, αντιμετωπίζουν η κάθε μία

ένα σοβαρό δίλημμα:

Η πρώτη γυναίκα είναι υπάλληλος σε κάποια υπηρεσία και έχει το παιδί της παράλυτο, που οφείλεται σε ψυχικό τραύμα. Η γυναίκα αυτή, ώριμη στην ηλικία, καλείται να διαλέξει ανάμεσα στην θεραπεία του παιδιού της και στην εργασία της και διαλέξει την εργασία της.

Η άλλη γυναίκα είναι μια νεαρή κοπέλα έγκυος, που καλείται να διαλέξει ανάμεσα στο να κρατήσει το παιδί της με κίνδυνο να μείνει μόνη της σε όλη της τη ζωή, διότι φοβάται ότι κανείς δεν θα την πάρει με το παιδί ή να διακόψει την κύηση και προτιμάει να κρατήσει το παιδί,όπως την ενθαρρύνει να το κάνει ο Γέροντας του Μοναστηριού.

Ο Γέροντας δείχνει στις δυό αυτές γυναίκες ότι είναι θύματα της φτωχής αντίληψης που έχουν για την ζωή τους, με το να μην βλέπουν καμιά χαρά το μέλλον. Όσο για τον θεατή , αυτός νιώθει έκπληκτος για το πόσο ταπεινά κίνητρα κρύβονται πίσω από σοβαρές αποφάσεις.

Δεν εγκαταλείπουμε τον εαυτό μας

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Δεν εγκαταλείπουμε τον εαυτό μας. Και μόνο που περνάμε στο δρόμο , μου έλεγε για να τονώσει το ηθικό μου ο Ρόμπερτ Λαξ, πολλοί νιώθουν χαρά που μας βλέπουν.

Να πηγαίνεις στην Εκκλησία, μού 'λεγε ένας άλλος φίλος μου, ο Γεώργιος - υπέφερε αγόγγυστα μια επώδυνη αρρώστια για πολλά χρόνια- στηρίζεις και την πίστη των άλλων,

Ο Όμηρος ονόμασε τον Οδυσσέα με το όνομα αυτό, που σημαίνει τον άνθρωπο που συναντάει εμπόδια. Ο Οδυσσέας, αντίθετα με τους συντρόφους του, που απέφευγαν τα εμπόδια και επέλεγαν τις ευκολίες , δεν απέφευγε τα εμπόδια. Ο Οδυσσέας θυμούνταν την πατρίδα του που αγαπούσε, οι σύντροφοί του την ξέχασαν.

Για χάρη της αγάπης δεν εγκαταλείπουμε τον εαυτό μας Θα συναντάμε εμπόδια στην αγάπη που εαυτού. Ίσως είναι το δυσκολότερο πράγμα να αγαπήσει ο άνθρωπος τον εαυτό του. Ιδίως όταν είμαστε νέοι.

Ο ήρωας της κινηματογραφικής ταινίας "Ο καταδικασμένος" του Ακίρα Κουροσάβα, αποδέχεται τον εαυτό του και τον αγαπάει όταν γεράζει κι η ζωή του πλησιάζει στο τέλος. Το ίδιο κι ο ήρωας του Πόρφυρα του Σολωμού μπροστά στον καρχαρία (πόρφυρας) γνωρίζει τον εαυτό του, λίγες στιγμές πριν το θάνατο : Άστραψε φως και γνώρισε ο νιος τον εαυτό του, λέει ο στίχος.

moschoblog.blogspot.com

ERNESTO CARDENAL

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΙΡΙΛΥΝ ΜΟΝΡΟΕ

Κύριε,
Δέξου την κοπέλα αυτή, γνωστή σε όλη τη γη,
με το όνομα Μαίριλυν Μονρόε.
Αν και δεν είναι αυτό το αληθινό της όνομα
(αλλά Εσύ ξέρεις το αληθινό της,
αυτό της μικρής ορφανής που βιάστηκε στα εννιά της χρόνια
και της μικρής εργάτριας που στα δεκάξι της ήθελε να αυτοκτονήσει),
που παρουσιάζεται τώρα μπροστά Σου
χωρίς κανένα μακιγιάζ, χωρίς τον ατζέντη της,
χωρίς φωτογράφους και χωρίς να υπογράφει αυτόγραφα,
μόνη σαν ένας αστροναύτης στη διαστημική νύχτα.
Όταν ήταν παιδί ονειρεύτηκε, ότι στεκόταν γυμνή σε μια εκκλησιά
Σύμφωνα με τη διήγηση του ΤΙΜΕ)
μπροστά σ΄ ένα πλήθος που γονάτιζε με τα πρόσωπα στο έδαφος
κι έπρεπε να περπατήσει στις μύτες των ποδιών της, για να μην πατήσει τα κεφάλια.
Εσύ ξέρεις τα όνειρά μας καλύτερα παρά οι ψυχίατροι.
Εκκλησία, σπίτι, υπόγειο, είναι η σιγουριά της μητρικής αγκαλιάς.
Αλλά και κάτι περισσότερο από αυτό επίσης…
Τα κεφάλια είναι φανερό ότι είναι οι θαυμαστές
(η μάζα των κεφαλιών στο σκοτάδι κάτω από μια φωτοπλημμύρα).
Όμως το τέμπλο δεν είναι στούντιο της 20TH CENTURY –FOX
Που έκαναν το ναό σπηλιά ληστών.
Κύριε,
Σ΄ αυτόν τον κόσμο, το μολυσμένο από αμαρτίες και ραδιενέργεια
Εσύ δεν θα ενοχοποιήσεις τόσο πολύ μια μικρή εργάτρια,
Που όπως κάθε μικρή εργάτρια ονειρεύτηκε να γίνει σταρ του σινεμά.
Το όνειρο βγήκε αληθινό (αλλά σαν την αλήθεια του τεχνικολόρ).
Εκείνη αυτό που έκανε ήταν να παίξει αυτό που της είπαμε
-το έργο της ίδιας μας της ζωής- κι ήταν ένα έργο παράλογο.
Συγχώρα την ,Κύριε, και συγχώρα μας για την 20TH CENTURY-FOXμας
γ' αυτήν την τεράστια Υπέρ-Παραγωγή, όπου όλοι μας έχουμε δουλέψει.
Πεινούσε γι΄ αγάπη και της προσφέραμε ηρεμιστικά.
Για τη θλίψη που δεν είμαστε άγιοι της συστήσαμε την ψυχανάλυση.
Θυμήσου, Κύριε, τον αυξανόμενο φόβο στο δωμάτιο
Και το μίσος για το μακιγιάζ ;επιμένοντας να την μακιγιάρουν σε κάθε σκηνή-
Και πόσο μεγάλωνε η φρίκη κι η σύγχυση στο στούντιο.
Σαν κάθε μικρή εργάτρια ονειρεύτηκε να γίνει σταρ του σινεμά
κι η ζωή της υπήρξε τόσο μη πραγματική
σαν ένα όνειρο που ένας ψυχίατρος το αναλύει και το αρχειοθετεί.
Τα ειδύλιά της ήταν ένα φιλί με κλεισμένα μάτια, που όταν τα άνοιγε
ανακάλυπτε ότι βρισκόταν κάτω από προβολείς
κι οι προβολείς έσβηναν κι αποσυναρμολογούνταν οι δυο τοίχοι (ήταν ένα σετ
κινηματογραφικό), ενώ ο σκηνοθέτης απομακρύνονταν με το λιμπρέτο του
γιατί η σκηνή είχε γυριστεί.
Ή σαν ένα ταξίδι με γιωτ, ένα φιλί στη Σιγκαπούρη, ένας χορός στο Ρίο,
η υποδοχή στην κατοικία του Δούκα και της Δούκισσας του Ουίνδσορ
ειδωμένους στη μικρή σάλα του θλιβερού διαμερίσματος.
Το φιλμ τελείωσε χωρίς το φιλί στο τέλος.
Τη βρήκαν νεκρή στην κάμαρή της με το χέρι στο τηλέφωνο.
Κι οι αστυνομικοί δεν έμαθαν ποιον καλούσε.
Εφυγε
σαν κάποιον που σχημάτισε τον αριθμό της μοναδικής φιλικής φωνής
κι ακούει από ένα δίσκο να του λένε: wrong number (Λάθος Αριθμός)
ή σαν κάποιον πληγωμένο απ΄ τους γκάγκστερς
που τεντώνει το χέρι του σ΄ ένα τηλέφωνο αποσυνδεμένο.
Κύριε,
Όποιον κι αν ήθελε να καλέσει και δεν τον κάλεσε (κι ίσως να μην ήταν κανείς
Ή ήταν κάποιος που ο αριθμός του στον τηλεφωνικό κατάλογο του Λος Άτζελες
δεν υπάρχει)
απάντησε Εσύ στο τηλέφωνο.

Μετάφραση απ΄ τα Ισπανικά: Μόσχος Ε.Λαγκουβάρδος

ΑΥΤΟΕΞΑΡΤΗΣΗ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η αυτοεξάρτηση ακούγεται καλά. Να μην είμαστε εξαρτημένοι από τους άλλους. Είναι όμως η αυτοεξάρτηση αυτό που ζητάμε ελευθερία από την καταπίεση των αναγκών; Οπωσδήποτε όχι. Δεν θέλουμε να απελευθερωθούμε από την εξάρτηση από τους άλλους, για να εξαρτηθούμε από τον εαυτό μας. Άλλωστε υπάρχει μεγαλύτερος καταπιεστής από τον ίδιο τον εαυτό μας; Δεν υπάρχει.

Εκτός λοιπόν από την εξάρτηση από τους άλλους και την εξάρτηση από τον ίδιο τον εαυτό μας, υπάρχει η ανεξαρτησία κι αυτό είναι το ζητούμενο είτε το ξέρουμε είτε όχι.

ΑΠΟΡΡΙΨΗ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Πολλοί φοβούνται την απόρριψη και δεν ανοίγουν την καρδιά τους, για να μην πικραθεί. Αλλά πώς να ζήσεις με κλειστή καρδιά; Αυτό που κρατάς μέσα σου σ' αρρωσταίνει. Αυτό που το βγάζεις έξω σε θεραπεύει. Με όρους της ψυχολογίας , τα περιεχόμενα τα Ασυνειδήτου πιέζουν να βγουν μέσα απ΄ το υπόγειό τους , στο φως.

Αν τα δεχτούμε λιγοστεύει το Ασυνείδητό μας, αν δεν τα δεχθούμε αυτοεκκριζώνονται με αποτέλεσμα ταραγμένη ζωή.

Το Ευαγγέλιο λέει επάνω σ' αυτό: Σ' αυτούς που έχουν (αγάπη) θα τους δοθεί. Από αυτούς που δεν έχουν θα τους αφαιρεθεί κι αυτή που νομίζουν ότι έχουν.

Οι Ινδιάνοι ονομάζουν τις διάφορες εποχές από το στοιχείο που μπορεί να την καταστρέψει. Την δική μας εποχή, ποιό στοιχείο μπορεί να την καταστρέψει; Νομίζω ότι το στοιχείο που μπορεί να την καταστρέψει είναι η απόρριψη. Με τα κριτήρια των Ινδιάνων , την εποχή μας πρέπει να την ονομάσουμε εποχή της Απόρριψης.

Τί απορρίφθηκε ώς τώρα στην κοινωνία μας; Νομίζω απορρίιφθηκε

1.Σχεδόν το σύνολο των πνευματικών αξιών του ανθρώπου. Η Επιστήμη τις θεωρεί ανύπαρκτες, γιατί δεν... αποδεικνύονται στο επιστημονικό πείραμα. Ο πραγματικός λόγος είναι ότι απορρίφθηκαν για να τις υποκαταστήσει το χρήμα.2. Ο Ενήλικος, 3. Ο αθώος 4. Το ωραίο κ.ά.

Αν κοιτάξεις κάποιον στα μάτια θα σου πει: Φύγε απ' το δρόμο μου

Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο ποιητής Ρόμπερτ Λαξ δεν έδινε συμβουλές. Πίστευε ότι αν κάποιος δεν μαθαίνει από αυτό που βλέπει σ' αυτόν ούτε και από τα λόγια του θα μάθει. Υπήρχε όμως μια συμβουλή που σχεδόν την επαναλάμβανε κάθε φορά που συναντιόμασταν στα σαράντα χρόνια που διήρκησε η φιλία μας: "Να τα κάνεις όλα ανάλαφρα. Στον τρόπο της Τέχνης."

Πίστευε ότι αυτό κάνει η Τέχνη, αφαιρεί το βάρος της κοσμικότητας από τα πράγματα.Το κατάλαβα αυτό. Άλλωστε το έβλεπα και στον τρόπο που ζούσε ο ίδιος. Απόφευγε κάθε κατάσταση που τον στρίμωχνε. Δεν ΄.ηθελε να γίνεται βάρος σε κανέναν ούτε άφηνε να του γίνεται κάποιος βαρετός. Είχε έρθει απ΄ την Νέα Υόρκη, όχι για να μπει μέσα στα γρανάζια μιας συμβατικής ζωής. Αναζητούσε παντού την ισορροπία της Τέχνης.

Αλλά δεν του έμοιαζα καθόλου. Εγώ ήθελα να ζω ως ένας άνθρωπος ανάμεσα σε ανθρώπους. Εκείνος ήταν ένας ερημίτης. Εκείνος έγραφε για τους Αγγέλους. Να γράφεις μου έλεγε, για τον ιδανικό αναγνώστη, δηλαδή για έναν Άγγελο. Εγώ γράφω για τους άλλους, σαν μια πνευματική υποθήκη για τα παιδιά μου.

Και βέβαια λυπάμαι όταν δεν τα θέλουν τα κείμενα που γράφω.

Πραγματικότητα και Παθητική Φαντασία

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Λένε,πως οι Γερμανοί, αν βρεθούν μπροστά σε δύο πόρτες που η μία γράφει "Ζωή" κι η άλλη "Διάλεξη για τη ζωή", θα προτιμήσουν να πάνε στη διάλεξη για να μάθουν για τη ζωή, παρά να πάνε να την ζήσουν. Το ίδιο και στην Εκκλησία. Οι Δυτικοί πάνε στην Εκκλησία για το κήρυγμα, για να μάθουν περισσότερα πράγματα για το Θεό.

Οι Ορθόδοξοι δεν πάμε στην Εκκλησία για να μάθουμε για το Θεό, αυτό γίνεται στις Οργανώσεις που είναι επηρεασμένες απ΄ τη Δύση. Οι Ορθόδοξοι πάμε στην Εκκλησία όχι για τις γνώσεις, αλλά για το βίωμα. Η Ορθοδοξία είναι εμπειρική.

Ζούμε τη ζωή στον πραγματικό κόσμο ή σκεφτόμαστε τη ζωή στον εικονικό κόσμο; Ποιός είναι ο πραγματικός και ποιός ο εικονικός κόσμος; Πραγματικός είναι ο κόσμος αυτός που τον ζούμε με επίγνωση, δηλαδή που η ζωή αυτού του κόσμου μας θυμίζει τον εαυτό μας. Εικονικός είναι ο κόσμος, που μας κάνει να ξεχνάμε τον εαυτό μας. Πραγματικότητα είναι η Εγρήγορση. Εικονικότητα είναι η Αυτο-ύπνωση ή αλλιώς Παθητική Φαντασία (ονειροπόληση).

"Γηράσκω αεί διδασκόμενος"

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το "αεί διδάσκομαι" του Σωκράτη δεν σημαίνει ότι πάντοτε "συγκεντρώνω γνώσεις και πληροφορίες". Ότι ολοκλήρωσα τον εαυτό μου και δεν μου απομένει τίποτα άλλο σπουδαιότερο να κάνω από να συγκεντρώνω γνώσεις και πληροφορίες.

Αεί διδάσκομαι σημαίνει "πάντοτε δημιουργώ τον εαυτό μου". Για το Σωκράτη που αν και σοφός ή επειδή υπήρξε σοφός, παρέμεινε φτωχός μέχρι το τέλος της ζωής του. Άρα τον Σωκράτη δεν τον ενδιέφερε να χρησιμοποιεί τις γνώσεις για να αποκτάει πράγματα, περιουσίες, χρήματα. Δεν τον ενδιέφερε να είναι πλούσιος σε υλικά πράγματα, αλλά τον ενδιέφερε να είναι πλούσιος σε αρετές. Δεν τον ενδιέφερε να "έχει", αλλά να "είναι".

Ο κόσμος σήμερα νομίζει ότι η ολοκλήρωσή του ως άνθρωπος τελείωσε με την συμπλήρωση των ετών που απαιτεί ο νομοθέτης για την ενηλικίωσή του. Μετά απομένει να ολοκληρωθεί και ως επαγγελματίας. Η δε ολοκλήρωση του επαγγελματία απαιτεί περισσότερο χρόνο ίσως δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Δεν είναι αυτό επιλήψιμο. Επιλήψιμο είναι π.χ. να βάλεις την οικογένεια σε δεύτερη μοίρα, χάριν του επαγγέλματος. Οι αρχαίοι θεωρούσαν την υποτίμηση της οικογένειας ύβρη , η οποία επέφερε αιώνια τιμωρία, την τιμωρία του Σισύφου.

Η αξία του να "είσαι".

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αυτό που απασχολεί τον περισσότερο κόσμο, νομίζω ότι είναι η δράση και η κατοχή. Θέλουν να είναι δραστήριοι και να κατέχουν πράγματα. Το αιώνιο ερώτημα που εκφράζουν με διαφόρους τρόπους είναι "τί να κάνουν" και "τί θα κερδίσουν". Χωρίς δράση και χωρίς απόκτηση, η ζωή τους δεν έχει νόημα. Η δράση κι η απόκτηση είναι το κυριότερο μέλημα του σύγχρονου κόσμου.

Για μένα κι η δράση κι η απόκτηση μου είναι αφάνταστα βαρετή. Συμφωνώ με τον Μέρτον. Η δράση, λέει ο Μέρτον, (κι η απόκτηση) δεν είναι παρά ο πάταγος που βγάζει ο άνθρωπος καθώς πέφτει στην ανυπαρξία.

Τί θέλει να πει με την εικόνα αυτή ο Μέρτον; Νομίζω θέλει να τονίσει την αξία του να "ΕΙΣΑΙ", ούτε το να "ΚΑΝΕΙΣ" ή το να "ΑΠΟΚΤΑΣ".

Το ωραίο υπάρχει παντού!

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το ωραίο όπως κι η ψυχή (πνεύμα) του ανθρώπου υπάρχει παντού και μέσα στον άνθρωπο και έξω από αυτόν. Αν δεν έχουμε μέσα μας το ωραίο ούτε έξω υπάρχει για μας για να το δούμε, αν και μπορεί να ονομάζουμε διάφορα πράγματα ωραία.

Πώς γνωρίζουμε ότι μέσα μας υπάρχει το ωραίο; Το ξέρουμε και μάλιστα είμαστε βέβαιοι, σαν τον Οδυσσέα, που τον έτρωγε η νοσταλγία της πατρίδας του,

" Αυτάρ Οδυσσεύς/ ιέμενος και καπνόν αποθρώσκοντα νοήσαι/ ης γαίης, θανέειν ιμείρεται."

('Ομως ο Οδυσσεύς /θέλοντας και καπνόν ανερχόμενο να νοήση

/ από τη γη του, ν' αποθάνη ποθεί.)

(Μετάφρασις Κώστας Δούκας)

ΠΕΡΙ ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΑΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η Νέα Εποχή προκειμένου να επιβάλει την αίρεση του οικουμενισμού παντού, η οποία εξυπηρετεί τα σχέδια της παγκόσμιας κυριαρχίας της, πιέζει να διδάσκονται οι μαθητές θρησκειολογία, αντί τη θεολογία της Ορθοδοξίας. Οι μαθητές θα αποκτούν  γνώσεις γύρω απ' τις διάφορες θρησκείες. Καμία  όμως θρησκεία δεν μπορείς να ξέρεις σωστά, αν δεν ξέρεις σωστά τη θρησκεία σου, το ίδιο όπως καμία ξένη γλώσσα δεν μπορείς να μάθεις σωστά, αν δεν ξέρεις σωστά την μητρική σου γλώσσα.

Η Ορθοδοξία όμως δεν είναι θρησκεία, αλλά ιατρική επιστήμη. Όπως δεν αρκεί να ξέρεις όλους τους κανόνες της τέχνης και επιστήμης της ιατρικής για να κατέχεις την ιατρική, αν δεν την εξασκήσεις, έτσι και με την Ορθοδοξία, δεν ξέρεις την Ορθοδοξία, αν δεν είσαι ορθόδοξος, αν δεν έχει με λίγα λόγια ορθή δογματική συνείδηση. Πρώτα λοιπόν οι μαθητές θα αποκτήσουν ορθό δογματική συνείδηση και κατόπιν θα μπορέσουν να μάθουν τί είναι Ιουδαϊσμός, Μωαμεθανισμός, ΙνδουΪσμός, Ταοϊσμός, Βουδισμός κ.λ.π.

Δεν θα μπορέσουν να μάθουν ακριβώς τί είναι π.χ. Ταοϊσμός, αν δεν έχουν ορθή δογματική συνείδηση, αν δηλαδή δεν έχουν βιώσει τον ορθόδοξο δρόμο. Το ίδιο δεν θα μπορέσουν να γνωρίσουν τί είναι π.χ. έλεγχος του νου με τη μέθοδο Σίλβα ή με τον Διαλογισμό του Βουδισμού, αν δεν γνωρίσουν την νηπτική θεωρία και την καρδιακή προσευχή του Ιησού. Δεν θα μπορέσουν να τα ξεχωρίσουν όλα αυτά και θα σχηματίσουν την λανθασμένη άποψη ότι η διαφορά της Ορθοδοξίας από τις θρησκείες του κόσμου είναι επουσιώδης, ενώ τις χωρίζει μέγα χάσμα. ΌΠως λέει ο μεγαλύτερος δογματικός θεολόγος της εποχής μας ο Ιωάννης Ρωμανίδης, στο σύγγραμμά του περί Συμβολικής Θεολογίας, οι θρησκείες είναι αρρώστια, που μόνο η Ορθοδοξία μπορεί να την θεραπεύσει.

Σιωπηλή επικοινωνία

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Σήμερα στο καφενείο είμαστε εννιά πελάτες σε διαφορετικά τραπέζια. Όλοι καθόμαστε με τέτοιο τρόπο, ώστε κανένας να μην έχει τις πλάτες του γυρισμένες προς τους άλλους. Αυτό που στο δυτικό κόσμο είναι ο κανόνας!

Εννιά πελάτες σε πέντε τραπέζια σε διαφορετικά μέρη. Αν ερχόταν κανένας τοπογράφος μηχανικός με τις μεζούρες και τα μοιρογνωμόνια θα χρειαζόταν τουλάχιστον όλο το πρωίνό για να μετρήσει και να τοποθετήσει τον κάθε πελάτη σε τέτοια θέση, που να μην έχει σε κανέναν την πλάτη του γυρισμένη.

Κι όμως αυτό με το ζωντανό αίσθημα του καθενός από εμάς, έγινε μόνο του για να αποδείξει την ύπαρξη της αρμονίας, στις παρέες των Ελλήνων.

Πάτησαν οι κλέφτες το μαντρί (Δημοτικό)

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αξίζει να διαβάσεις τους στίχους του δημοτικού τραγουδιού "Πάτησαν κλέφτες το μαντρί", της περιοχής Γρεβενών, για να δεις με πόση καλαισθησία ο λαός μας στηλιτεύει το άδικο, χωρίς να κατεβαίνει σε χαμηλό επίπεδο, όπως συμβαίνει με τα αντίστοιχα τραγούδια άλλων παραδόσεων, ξένων προς την Ορθόδοξη Παράδοση του ελληνικού λαού!

"Πάτησαν κλέφτες το μαντρί./ Μας πήρανε το λάγι' αρνί, /πόχει το χρυσό μαλλί, /τ΄ ασημένια κέρατα."

Ο άγνωστος συνθέτης του εν λόγω τραγουδιού που αποδίδει θαυμάσια ο Νίκος Γκιουλέκας, δε θα καταδεχόταν να γράψει ένα τόσο όμορφο τραγούδι για να μιλήσει για κοινούς κλέφτες. Ούτε ο λαός μας με το αναπτυγμένο αισθητικό του κριτήριο θα αγαπούσε ένα τραγούδι που μιλάει για κοινούς κλέφτες.

Αν δεις τους στίχους του με αυτό το πνεύμα θα καταλάβεις ποιους κλέφτες υπονοεί το τραγούδι, όχι τους κατσικοκλέφτες που κλέβουν γιατί πεινάνε, αλλά εκείνους τους κλέφτες που σου αρπάζουν την ψυχή.

Η αρπαγή της ψυχής είναι προαιώνια ιστορία, από την εποχή του Αδάμ και της Εύας, όταν ο Κάϊν σκότωσε τον αθώο Άβελ κι όταν επί Νώε είχαν εξαχρειωθεί όλοι οι άνθρωποι,πλην του Νώε.

Ζωή χωρίς μεγάλο πρόγραμμα

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Μή δίνεις σημασία στις συνηθισμένες αντιρρήσεις για την Εντολή "μη μεριμνάτε". Ο Απόστολος Πέτρος στην πρώτη επιστολή του, γράφοντας  "μη μεριμνάτε", δεν λέει να γίνουμε παράλυτοι. 

Μέριμνα θα πει "στενοχώρια". Όταν είναι να διασχίσεις μια πολυσύχναστη οδό δεν στενοχωριέσαι. Απλώς φροντίζεις να τη διασχίσεις όταν είσαι βέβαιος ότι δεν θα κινδυνέψεις. Θα κάνεις ό,τι μπορείς χωρίς άγχος, αγωνία, στενοχώρια, βιασύνη, ανυπομονησία και ό,τι άλλο περιλαμβάνει η έννοια της "μέριμνας". 

Και στη ζωή μέχρι το βράδυ μπορείς να ζεις χωρίς μέριμνα. Όσοι απελπίζοντας είναι γιατί βάζουν μεγάλα προγράμματα. Ζωή χωρίς μεγάλο πρόγραμμα είναι το μυστικό. Έτσι πιστεύω.

Για περισσότερα διαβάστε το μικρό δοκίμιο στη Larissanet την προσεχή Παρασκευή, με τίτλο, Ζωή χωρίς μεγάλο πρόγραμμα.