Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Αυτό που κρατάει ζωντανό ένα γάμο είναι η αγάπη μεταξύ των συζύγων. Αν οι σύζυγοι για οποιοδήποτε λόγο αποξενώθηκαν μεταξύ τους ο γάμος τους πνευματικά είναι νεκρός και μόνο τυπικά υπάρχει, μέχρι το διαζύγιο, για να λυθεί και τυπικά, και να μην υπάρχει καθόλου, παρά μόνο ως προς ορισμένες υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτόν, π.χ. η υποχρέωση διατροφής.
Πρώτη ιδέα: Πάνω κι απ’ το γάμο κι απ’ το διαζύγιο είναι η ζωή. Στο δίλημμα να διατηρεί κανείς τον νεκρό γάμο του ή τη ζωή του, η απάντηση είναι ότι προέχει να διατηρεί τη ζωή του.
Δεύτερη ιδέα: Τα παιδιά δεν τα τραυματίζει το διαζύγιο, αλλά η έλλειψη αγάπης. Αν οι σύζυγοι δεν φέρονται μπροστά σα παιδιά τους ως εχθροί, δεν θα διχάσουν τα παιδιά τους.
Τρίτη ιδέα: Δεν υπάρχει έγκυρη ελπίδα να επιστρέψει ο σύζυγος που εγκαταλείπει τον άλλον , αν υπάρχει τρίτο πρόσωπο , που τον υποστηρίζει ψυχολογικά. Η φυγή ή η επιστροφή πρέπει να είναι απόφαση δική του, χωρίς την υποστήριξη τρίτου προσώπου, ώστε να ελπίζει αυτός που εγκαταλείφθηκε, ότι ο σύζυγός του θα επιστρέψει κάποτε, χωρίς να ξαναφύγει.
Τέταρτη ιδέα: Πότε είναι καλύτερα για τα παιδιά να χωρίζουν οι γονείς , όταν είναι μικρά ή όταν είναι μεγάλα; Πάντοτε ο χωρισμός των γονιών είναι οδυνηρός για τα παιδιά. Ο λόγος είναι ότι τα παιδιά θεωρούν τους γονείς που τα φρόντισαν σαν το μοναδικό τους στήριγμα και κανείς δεν μπορεί να βγάλει κανέναν απ' την καρδιά τους, χωρίς να τα πληγώσει. Νομίζω ότι είναι πιο λιγο επώδυνο, όταν τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν την απουσία του γονέα που λείπει, αν φροντίζει ο γονέας που ειναι κοντά τους, να καλύπτει την απουσία, με τον να αποφεύγει κάθε μομφή εις βάρος του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου