Τα παιδιά μας γνωρίζουν ιστορία και ελευθερία

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Οι Έλληνες αφήνουμε να αρπάζουν την ιστορία μας! Πρώτα αρπάζουν την ιστορία και την ελευθερία και κατόπιν σου αρπάζουν και τον τόπο σου. Η ιστορία είναι η βεβαιότητα ότι ο τόπος αυτός είναι δικός μας. Ο τόπος ανήκει σ' αυτούς που έγραψαν την ιστορία του.

Ήδη τα παιδιά μας γνωρίζουν πόσο πολύτιμη είναι η ιστορία και η ελευθερία! Θα τρίζουν τα κόκκαλα των προγόνων που πρώτοι από όλους μάθαιναν αυτοί και κατόπιν διέδιδαν τη γνώση και τον πολιτισμό στους άλλους.

Οι Έλληνες του ειδέναι ορέγονται, επιθυμούν τη γνώση, έλεγαν για τον εαυτό τους οι Αρχαίοι.

Οι Έλληνες εκχωρούν το δικαίωμά τους στο όνομα της Μακεδονίας;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

JUN 28

Η ανεκδιήγητη συμφωνία με τα Σκόπια προσκρούει στα Χρηστά Ήθη, διότι αποκρύπτει ότι η Ελλάδα εκχωρεί το δικαίωμά της στο όνομα της Μακεδονίας και δεν δικαιούταν πλέον να το χρησιμοποιεί, καθ' ό μέρος θίγεται το δικαίωμα των Σκοπίων. Δεν πρόκειται για αναγνώριση του δικαιώματος των Σκοπίων επί του ονόματος της Μακεδονίας, διότι ουδέποτε τα Σκόπια είχαν το δικαίωμα αυτό. Στην πραγματικότητα πρόκειται για εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια, πράγμα που δημιουργεί νόμιμη αιτία για την μελλοντική διεκδίκηση εδάφους εις βάρος της Ελλάδος.

Εκχώρηση σημαίνει ότι η Ελλάδα μεταβιβάζει το δικαίωμά της επί του ονόματος της Μακεδονίας εις τα Σκόπια, με αποτέλεσμα να μην έχει πλέον δικαίωμα η Ελλάδα να χρησιμοποιεί το όνομα αυτό.

Αν η συμφωνία αυτή γίνει δεκτή από τον ελληνικό λαό, οι Σκοπιανοί θα δικαιούνται να απαιτήσουν να μην χρησιμοποιούν οι Έλληνες το όνομα της Μακεδονίας, καθ' ό μέρος θίγονται τα δικαιώματα του κυρίου του ονόματος, που είναι τα Σκόπια.

Θα αντιληφθούμε άραγε, ως λαός, την παγίδα της συμφωνίας, που και μόνο για τον λόγο αυτόν είναι άκυρη και ανυπόστατη, διότι προσκρούει στα Χρηστά Ήθη;

Με το πνεύμα του Ευαγγελίου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Πρόσεχε τις συμβουλές
των φίλων. Να ρωτάς,
τί λέει το Ευαγγέλιο
επάνω σ’ αυτό;
Έτσι θα πορεύεσαι

με το πνεύμα του Χριστού.
Θεμελιο της
ζωής είναι η φιλία
με το Χριστό, όχι
η φιλία των ανθρώπων.

Πας άνθρωπος ψεύτης,
λέει η Γραφή.
"Ηχρειώθησαν άπαντες.
Παρεισυνεβλή-
θησαν τοις κτήνεσι τοις

ανοήτοις και ωμοιώ-
θησαν αυτοίς".

Ασυμφιλίωτοι με το Θεό

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η παραβολή του Χριστού για τα τάλαντα αναφέρεται σε κείνους που από υπερηφάνεια αρνούνται να συμφιλιωθούν με το Θεό. Αυτός που έλαβε το ένα τάλαντο για να το καλλιεργήσει και να αποδώσει καρπούς, αντί να το καλλιεργήσει, το έθαψε στη γη. Αυτός αρνήθηκε τη χάρη του Θεού, και έγινε ξένος με όλους ακόμα και με τον εαυτό του.

Τα τάλαντα της παραβολής ήταν αρετές που συνεπάγονταν ευθύνη σ’ αυτούς που τις έλαβαν. Όφειλαν να τις καλλιεργήσουν και να αποδώσουν τους καρπούς , διότι το όφελος από την κυκλοφορία τους δεν θα ήταν μόνο ιδιωτικό, αλλά ήταν ιδίως κοινωνικό. Αυτό φαίνεται από τις συνέπειες που έχει η μη καλλιέργεια των αρετών, που είναι η αποξένωση από όλους, ακόμα κι απ΄ τον εαυτό μας, με ένα λόγο η εσωτερική ερήμωση.

Ποιό ήταν άραγε το πνευματικό χάρισμα που έλαβε ο λαβών στην παραβολή το ένα τάλαντο; Το πιο πιθανό χάρισμα που υπονοεί η παραβολή είναι το χάρισμα της αθωότητας. Αν δε δεχθείτε τη βασιλεία του Θεού, με την αθωότητα ενός παιδιού, δε θα είστε άξιοί της, είπε ο Κύριος.

Το χάρισμα της αθωότητας το έθαψε ο λαβών το χάρισμα αυτό και η θέση του στην καρδιά του δεν έμεινε κενή, την κατέλαβε η υπερηφάνεια, το βδέλυγμα της ερημώσεως. Με το βδέλυγμα της υπερηφάνειας ο άνθρωπος απομονώνεται από όλους κι απ΄ τον ίδιο τον εαυτό του.

Σ’ αυτόν που έχει, εννοείται σ’ αυτόν που έχει τη χάρη του Θεού , τα πνευματικά χαρίσματα και τα καλλιεργεί, λέει η Παραβολή, θα του δοθεί χάρη του Θεού , σ’ αυτόν που αρνείται τη χάρη του Θεού και στη θέση της βάζει άλλα υποκατάστατα, ψεύτικους θεούς (salvatores dei) θα του αφαιρεθεί και η λίγη χάρη που έχει, δηλαδή οι ψεύτικοι θεοί του και θα βιώσει το φριχτό σκοτάδι της απουσίας της χάρης του Θεού.

Πϊστη στα θαύματα

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 Εσύ που μ' έσωσες στις
γαλέρες, δεν θα
μ' αφήσεις να χαθώ.Ο
Μπεν Χουρ πίστευε
στο θαύματα. Αυτό που
πρέπει να κάνουμε είναι
να τον μιμηθουμε.

Γιατί κήρυττε αναγκαστικά το Ευαγγέλιο ο Απόστολος Παύλος;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Γιατί κήρυττε αναγκαστικά το Ευαγγέλιο ο Απόστολος Παύλος; Διαβάστε τί γράφει στην πρώτη επιστολή προς τους Κορινθίους,στο πρωτότυπο και μετά στη μετάφραση:

"Εάν γαρ ευαγγελίζομαι, ουκ έστι μοι καύχημα. ανάγκη γαρ μοι επίκειται. ουαί δε μοι εστίν εάν μη ευαγγελίζομαι."

(Αν κηρύττω το Ευαγγέλιο, αυτό δεν αποτελεί για μένα αιτία για καύχηση, αλλά μου επιβάλλεται ως αναγκη. Αλίμονό μου, αν δεν κηρύττω το Ευαγγέλιο.)

Γιατί κηρύττει αναγκαστικά το Ευαγγέλιο ο Απόστολος Παύλος; Μήπως επειδή θέλει να πλουτίσουμε τις γνώσεις μας; Οπωσδήποτε όχι. Για κάποιον ιδιαίτερο λόγο είναι ανάγκη γι΄ αυτόν να κηρύττει το Ευαγγέλιο και για εμάς να το ακούμε και να το εφαρμόζουμε.

Γιατί είναι ανάγκη, δεν το γράφει πουθενά. Όχι γιατί δεν μπορεί να το γράψει, αλλά γιατί δεν έχει έννοια, αν καθένας που το ακούει δεν καταλαβαίνει από μόνος του γιατί είναι αναγκαίο γι΄ αυτόν, και γιατί δεν είναι μόνο για να πλουτίσει τις γνώσεις του.

Αυτός που αποδίδει το κήρυγμα του Ευαγγελίου σε παρόμοια εξωτερικά κίνητρα, όπως ο γνωστικός πλουτισμός,, ακόμα κι αν το ακούσει δεν θα το καταλάβει.

Διαβάζοντας όμως το κεφάλαιο της πρώτης επιστολής του προς τους Κορινθίους, διαπιστώνουμε ότι δεν αφήνει χωρίς απάντηση το ερώτημα, γιατί νιώθει ως ανάγκη να κηρύττει το Ευαγγέλιο. "Τούτο δε ποιώ δια το Ευαγγέλιον, ίνα συγκοινωνός αυτού γένωμαι" γράφει. 

(Όλα αυτά τα κάνω για το Ευαγγελιο, ώστε να μπορέσω και εγώ να συμμετάσχω στα αγαθά του.)

moschoblog.blogspot.com

Ο άνθρωπος και το περιβάλλον του

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Γνώρισα κάποτε στην Αθήνα κάποιον σοβαρά ασθενή, που χειρουργήθηκε πολλές φορές. Κάθε φορά, πριν μπει στο χειρουργείο έλεγε στον Ιησού, "Κύριε προπορεύου". Με αυτόν τον τρόπο, ακόμα και το χειρουργείο γινόταν οικείο και ένιωθε καλύτερα.

 Άραγε τί συνέβαινε και ένιωθε καλύτερα. Νομίζω συνέβαινε το εξής: Με την αίσθηση της παρουσίας του Κυριου στο χειρουργείο, ο άνθρωπος φύλαγε τον εαυτό του, να μην τον διαμορφώσει το περιβάλλον του χειρουργείου.

Το περιβάλλον μας διαμορφώνει και μας καταβάλει όταν ξεχνάμε τον εαυτό μας και ταυτιζόμαστε με αυτό. Αυτό το νόημα έχουν τα λόγια: "Είναι ωραίο να παρατηρείς το περιβάλλον. Αλλά είναι τρομερό να είσαι το περιβάλλον." 

Ο άνθρωπος διαφέρει από τα ζώα, γιατί δεν ταυτίζεται με το περιβάλλον, ενώ τα ζώα είναι πάντα προσκολλημένα σ' αυτό.

Είμαι χαρούμενος

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Δεν είμαι λυπημένος.
Είμαι χαρούμενος.
Λυπημένος είναι ο
διάβολος. Μ' αρέσει
νά 'μαι ένας άνθρωπος

ανάμεσα σε ανθρώπους.
Παντού υπάρχουν
άνθρωποι.

Ο ορθόδοξος ναός είναι σωτηριολογικός

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο ορθόδοξος ναός διαφέρει από τους άλλους ναούς. Ο ορθόδοξος ναός είναι σωτηριολογικός. Στη δομή του ορθοδόξου ναού και στη λειτουργικότητά του είναι καταγραμμένη η χριστιανική διδασκαλία της σωτηρίας του ανθρώπου.

Όπως στο Ιερον Ευαγγέλιον είναι καταγραμμένη η χριστιανική διδασκαλία της σωτηρίας του ανθρώπου γι΄ αυτούς που γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα και μπορούν να το διαβάσουν το ίδιο και στον ορθόδοξο ναό μπορούμε να διαβάσουμε και να κατανοήσουμε την χριστιανική ορθόδοξη διδασκαλία της σωτηρίας του ανθρώπου. Ώστε και αν ακόμα ξεχαστεί η ελληνική γλώσσα να μπορούμε να διαβάσουμε την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία του Ευαγγελίου στην δομή και στη λειτουργικότητα του ορθοδόξου ναού.

Το ίδιο σωτηριολογική είναι η διάκριση των τριών βαθμών των Κληρικών. Λένε πως κι αν ακόμα χαθούν οι ιερές Γραφές, ένας ορθόδοξος μοναχός μπορεί να τις ξαναγράψει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο μοναχισμός αγαπάει με πάθος και φυλάει ως κόρην οφθαλμού την Ορθόδοξη Παράδοση:

«Ουκ αρνησόμεθά σε φίλη Ορθοδοξία, ου ψευδόμεθά σε πατροπαράδοτον σέβας. Εν σοι εγεννήθημεν, εν σοι ζώμεν, εν σοι κοιμηθησόμεθα. Ει δε και καλέσει καιρός και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα». (Ιωσήφ Βρυέννιος)

ΤΟ ΠΕΤΡΑΧΕΙΛΙ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 Το πετραχείλι που φορεί ο ιερέας όταν ιερουργεί πιθανόν σημαίνει τη σιωπή της προσωπικότητος του ιερέως για να ακούστεί ο Λόγος του Θεού.

Το ίδιο εννοεί κι όταν αποκρύπτει κατά την μικρά είσοδο, το πρόσωπό του και το καλύπτει με το Ευαγγέλιο που κρατεί με τα δυο του χέρια. Όταν εισέρχεται εις το Ιερόν, δεν βλέπουμε το πρόσωπο του ιερέως για να δούμε τον Λόγο του Θεού.

Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι στον Ιερό Ναό δεν χωρεί συναισθηματισμός. Αυτό που προέχει είναι το Πνεύμα!

moschoblog.blogspot.com

ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΙ (Διορθωμένο και συμπληρωμένο)

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

-Πού διαφέρουν οι κληρικοί από τους λαϊκούς;
- Κληρικός σύμφωνα με τη σημασία της λέξεως είναι αυτός που επιλέχθηκε με κλήρο, ο επιλεγμένος. Οι κληρικοί διακρίνονται εξωτερικά από την ιδιαίτερη ενδυμασία που φοράνε, τα ράσα, ενώ οι λαϊκοί δε φοράνε καμιά ειδική ενδυμασία. Εκτός βέβαια από την ενδυμασία της εργασίας τους. Αυτό σημαίνει ότι οι κληρικοί δεν έχουν ώρες ημέρες ή ώρες εργασίες, αλλά βρίσκονται πάντα στην αποστολή για την οποία επιλέχθηκαν.

-Οι κληρικοί έχουν ιερωσύνη και ανήκουν στους τρεις βαθμούς του Κλήρου, στους διακόνους, στους ιερείς και στους επισκόπους. Οι λαϊκοί δεν έχουν ιερωσύνη και δεν ανήκουν στους τρεις βαθμούς του Κλήρου.
-Πώς αποκτούν την ιερωσύνη οι κληρικοί; Υπάρχει κάποιο τυπικό της Εκκλησίας, που όταν τηρείται μεταβιβάζεται σ’ αυτόν που το τηρεί η ιερωσύνη; Δεν Αρκεί μόνο ο τύπος ή υπάρχουν και πνευματικές προϋποθέσεις;

-Φυσικά δεν είναι μόνο τα εξωτερικά τυπικά στοιχεία, αλλά υπάρχουν και τα εσωτερικά, τα πνευματικά στοιχεία, για την μεταβίβαση της ιερωσύνης στους κληρικούς.
-Ποια είναι αυτά τα εσωτερικά ουσιαστικά στοιχεία, τα οποία όταν υπάρχουν και όταν τηρείται και το τυπικό της Εκκλησίας μεταβιβάζεται η ιερωσύνη στους κληρικούς;
-Ουσιαστική πνευματική προϋπόθεση είναι η χάρη του Αγίου Πνεύματος.
-Και ποιος βεβαιώνει ότι ο επιθυμών να λάβει την ιερωσύνη και έχει όλα τα τυπικά προσόντα έχει το πνευματικό προσόν, τη χάρη του Αγίου Πνεύματος; Πώς γίνεται ορατή η χάρη του Αγίου Πνεύματος;
-Βεβαιώνει η πνευματική εμπειρία της Εκκλησίας. Σ΄αυτό το σημείο η Εκκλησία μας ακολουθεί πιστά την Αγία Γραφή και έχει την ελπίδα της στην Επίκληση του Αγίου Πνεύματος. Ο πρώτος που στήριξε την ελπίδα του στην Επίκληση του Θεού είναι ο Ενώς (Βλ.Βιβλίο Γενέσεως, Κεφ. 3, αν δεν κάνω λάθος).

-Η χάρη του Αγίου Πνεύματος κατέρχεται με την Επίκληση του Επισκόπου.
-Και πώς είναι βέβαιο ότι όταν ο Επίσκοπος καλεί τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, η χάρη έρχεται πάντα; Ακόμα κι όταν ο Επίσκοπος δεν πιστεύει στη χάρη του Αγίου Πνεύματος;

-Η Εκκλησία οπωσδήποτε γνωρίζει. Πού διαφέρουν οι Κληρικοί από τους λαϊκούς. Στους ναούς της Ορθοδοξίας η διάκριση κληρικών και λαΪκών είναι φανερή. Οι κληρικοί εισέρχονται στο Ιερό, ενώ οι λαϊκοί δεν δύνανται να εισέλθουν κι όταν εισέρχονται δεν τηρούν το τυπικό των ναών της Ορθοδοξίας.

moschoblog.blogspot.com

moschoblog.blogspot.com

Διαφθορά

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

-Τί λες για τη διαφθορά
των ανθρώπων;
-Τίποτε. Δεν είμαι
αυτή η δια-
φθορά. Όποιος είναι, ας

παρακαλέσει τον Κύριο,
τον μόνο που μπορεί,
να τον θεραπεύσει.
Υπάρχουν περισ-
σότερες καβαλίνες

(κόπρανα αλόγων)
παρά άλογα,
λέει ο Τζακ Κέρουακ.

moschoblog.blogspot.com

Η Ορθοδοξία θεραπεύει τις θρησκείες

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Φαντασθείτε το μέγεθος της άγνοιας του υπουργείου παιδείας , που επιδιώκει να αντικαταστήσει την Θεολογία στην Εκπαίδευση με την Θρησκειολογία και να συμπεριλάβει και την Ορθοδοξία μεταξύ των θρησκειών. Ενώ η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, αλλά είναι ιατρική η οποία θεραπεύει τις θρησκείες. Οι θρησκείες είναι άρρωστες και η μόνη θεραπεία τους είναι η Ορθοδοξία.

Γιατί είναι άρρωστες οι θρησκείες διότι υπόσχονται τη σωτηρία στον άλλο κόσμο πράγμα που για την Ορθοδοξία είναι αρρώστια. Είναι αρρώστια να ζεις σ’ αυτόν τον κόσμο με κάθε υπερβολή και να περιμένεις τη σωτηρία μετά θάνατον. Η μεγαλύτερη αρετή στην Ορθοδοξία είναι η διάκριση, που θεραπεύει κάθε υπερβολή σ’ αυτή τη ζωή, ακόμα και τις υπερβολές με σκοπό τη μετά θάνατον σωτηρία.

Στην Ορθοδοξία η σωτηρία είναι αυτής της ζωής και φυσικά και της μετά θάνατον γιατί η ζωή είναι ενιαία και είναι η χάρη του Θεού. Δεν πεθαίνει η χάρη του Θεού. Και έχουμε τη χάρη στη μετά θάνατον ζωή, γιατί έχουμε τη χάρη και στη ζωή σ’ αυτόν κόσμο. Είμαστε ευγνώμονες στο Θεό που μας χάρισε τη ζωή!

Ιατρέ, θεράπευσον εαυτόν

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η Ορθοδοξία στηρίζεται στην εξής αρχή και διαφέρει όλων των άλλων: στην αρχή «Ιατρέ θεράπευσε πρώτα τον εαυτό σου και μετά και τους άλλους». Η αρχή αυτή είναι κοινωνική, γιατί δεν επιδιώκει ένα αποτέλεσμα, που δεν έχει συνέχεια, αλλά επιδιώκει να προκαλέσει θεραπευτικές αντιδράσεις σε όλο το κοινωνικό σώμα και σε όλη την ανθρωπότητα.

Είναι κοινωνική η αρχή αυτή, διότι στηρίζεται στην ουσία της μάθησης, η οποία είναι μιμητική. Αυτό εννοούμε όταν λέμε ότι μαθαίνουμε με το παράδειγμα και αναζητάμε πρότυπα για να διδαχθούμε από αυτά.

Η Ορθοδοξία είναι εμπειρική και γι΄αυτό κοινωνική. Οι Χριστιανοί ορθόδοξοι δεν διδασκόμαστε από θεωρίες του μυαλού των διαφόρων θεωρητικών, αλλά από τους βίους των Αγίων. ΟΙ ίδιοι οι Άγιοι δεν έγραψαν τίποτε που δεν το επαλήθευσαν με τη ζωή τους.

Η γνώση είναι ζωή. Μετά την Επιστήμη, την Τέχνη και τη Φιλοσοφία είναι η ζωή. Οι τρείς αυτοί μεγάλοι τομείς του επιστητού είναι η προπαίδεια για τη ζωή. « Να δούμε πως θα πεθάνει», λένε στο Άγιος Όρος γι’ αυτόν που απέκτησε εν ζωή φήμη Αγίου. Το ίδιο έκαναν και στην αρχαιότητα, όταν τα δημόσια αξιώματα απένειμαν μόνον σ’ εκείνους που διακρίνονταν για το ήθος. «Ανδρών επιφανών έργω γενομένων, έργω και δηλούσθαι τας τιμάς». 

 Σ’ αυτό διέφερε κι η σοφιστεία από την αληθινή σοφία, διότι το ουσιαστικό στοιχείο στη σοφία είναι τη ήθος, ενώ τους σοφιστές δεν τους ενδιέφερε το ήθος. Οι σοφιστές συγκέντρωναν γνώσεις για να χρηματίζονται.

Η έννοια της κατάκρισης και της απώθησης

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 Δεν είναι κατάκριση όταν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι και περιγράφουμε το αντικείμενο, για να το γνωρίσουμε. Είναι σαν να αφήνουμε τα πράγματα τα ίδια να περιγράφουν τον εαυτό τους. Ο Παπαδιαμάντης έλεγε ότι τίποτε δεν είναι πιο καλός οιωνός από το ίδιο το πράγμα. 

Με αυτήν την έννοια, αν το πράγμα δεν έχει να πει τίποτε ούτε εμείς έχουμε να πούμε τίποτε. Έτσι νομίζω ότι δεν θα κατακρίνουμε. Αν δεν βλέπαμε τα πράγματα θα τα απωθούσαμε στο υποσυνείδητο και από εκεί πιέζοντας να βγουν στο συνειδητό, θα προκαλούσαν σύγχυση και ταραχή και πράγματι προκαλούν. 

Αυτός είναι ο λόγος που χάθηκε η εσωτερική ειρήνη των ανθρώπων και κυριαρχεί στη ζωή ο φόβος και η αγωνία. Απώθηση είναι αυτό που εννοεί η λαϊκή ρήση "φύγε κακό απ΄ τα μάτια μου".

"Παν γόνυ κάμψει και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται τω Θεώ". Μόνος του ο καθένας θα "κελαηδήσει" μπροστά στο Θεό και ενώπιον των Αγγέλων, όσα έπραξε, όταν έρθει η ώρα εκείνη. 

Όλη η Δημιουργία έγινε για τον άνθρωπο!

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο άνθρωπος είναι η κορωνίδα, η κορύφωση , το επιστέγασμα της δημιουργίας. Και το στοιχείο το οποίο τον τοποθετεί πάνω από όλη τη δημιουργία είναι το πνεύμα του. Χάρις στο πνεύμα του άνθρωπος μετατρέπει τον κόσμο και τον ίδιο τον εαυτό του σε αντικείμενο (εξαντικειμένιση) για να τον γνωρίσει στα ουσιαστικά του στοιχεία. Πράγμα που είναι αυτονόητο γιατί ο Θεός χάρισε την ικανότητα του ανθρώπου να στέκεται σε απόσταση από τον κόσμο, ακόμα κι από τον εαυτό του. 

Και βέβαια η δυνατότητα να αποστασιοποιείται από τον κόσμο δεν θα είχε έννοια, αν δεν είχε σκοπό τη γνώση της ουσίας των πραγμάτων. Αυτός είναι ο λόγος που η εξαντικειμένιση είναι μαζί και εξιδανίκευση. Μετατρέποντας τον κόσμο σε αντικείμενα, αφαιρούμε μαζί και τα επουσιώδη στοιχεία του, τα πρόσκαιρα, τα επιφανειακά, για να γνωρίσουμε την ουσία των πραγμάτων.

Ο άνθρωπος, έλεγαν οι αρχαίοι, νιώθει την όρεξη να γνωρίζει τον κόσμο και τον εαυτό του. Ότι αυτή η όρεξη είναι στη φύση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως ερευνητής. Εκ φύσεως ορέγεται την γνώση. Το πνεύμα του αναζητώντας διαρκώς την ουσία των πραγμάτων τον ανεβάζει ολοένα και πιο ψηλά στα αιώνια, τα μη βλεπόμενα, τα πνευματικά και τίποτε δεν τον ικανοποιεί σ’ αυτόν τον κόσμο, για να αναπαυτεί μόνο όταν ενωθεί με το Δημιουργό του.

Όταν έχουμε υπόψη μας την πορεία αυτή του ανθρώπου, κατανοούμε γιατί η Φιλοσοφία κι η Επιστήμη θεωρεί ότι η αρχή του κόσμου είναι ανθρωπική, ότι όλη η Δημιουργία έγινε για τον άνθρωπο!

Ούτε μομφή ούτε έπαινος

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Και με τη μομφή και με τον έπαινο , βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από τους άλλους. Η υπερηφάνεια είναι βδελυγμα για τον Κύριον. Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν.

Αν βλέπουμε τα δικά μας λάθη, δεν θα έχουμε καμιά όρεξη να δούμε τα λάθη των άλλων.

Αν δε βλέπουμε τα δικά μας λάθη, θα κατακρίνουμε τους άλλους και θα λέμε ένα κάρο ψέματα για να στηρίξουμε τις κατηγορίες εναντίον τους.

Ποιος είναι ο αληθινός εαυτός μας; Αυτός που βλέπει τα δικά του λάθη ή αυτός που απωθεί τα δικά του λάθη και κατακρίνει τα λάθη των άλλων; Αν θέλεις σίγουρα ν’ αρρωστήσεις, λέει κάποιος γιατρός, να απωθείς και να κατακρίνεις

Η χαρά της αίσθησης της παρουσίας του Ιησού

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Θέλουμε να είναι η συνείδησή μας καθαρή, γιατί στην καθαρή συνείδηση νιώθουμε την παρουσία του Ιησού, που μας γεμίζει χαρά! Ο νους μας στην αρχή εστιάζεται στις λέξεις της νοεράς προσευχής «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με». Μετά εστιάζεται στο όνομα του Ιησού.

«Αυτός ήλπισε στην επίκληση του ονόματος του Θεού», λέει η Γραφή για τον Ενώς, στο βιβλίο της Γενέσεως. Ο Ενώς σύμφωνα με τη Γραφή είναι ο πρώτος που στήριξε την ελπίδα του στην επίκληση του ονόματος του Θεού.

Η έννοια της ανεργίας των νέων

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το Ευαγγέλιο δίνει το αληθινό περιεχόμενο της ανεργίας των νέων, ότι την εργασία την δίδει η κοινωνία στους νέους και δεν είναι κατάκτηση των νέων, οι οποίοι αγωνίζονται να αποδείξουν ότι είναι άξιοι να έχουν εργασία και όσοι δεν είναι άξιοι να μην έχουν.

Το Ευαγγέλιο δεν αποδίδει τη συμφορά της ανεργίας των νέων στους ίδιους. Το ότι δεν έχουν εργασία δεν οφείλεται σε δική τους υπαιτιότητα. Δεν έχουν εργασία όχι γιατί δεν είναι ικανοί να έχουν εργασία αλλά γιατί δεν υπάρχει εργασία. 

Η νέα αντίληψη για την εργασία των νέων εκφράζει τον ολοκληρωτισμό της σημερινής εξουσίας. Αντί να περιορίσει την απληστία της για ολοένα και πιο μεγάλο κέρδος, αποδίδει την ανεργία των νέων στους ίδιους. Φρίκη!

Στην Παραβολή του Χριστού για τον κύριο του Αμπελώνος ο Ιησούς διδάσκει πως οι ιδιοκτήτες οφείλουν να παράσχουν εργασία σ’ αυτούς που ζούν από την εργασία τους,.

ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Τρεις παραβολές του Χριστού δυσκολεύεται να καταλάβει ένας κόσμος που σκέφτεται με το μυαλό αντί με την καρδιά. Κι οι τρεις αναφέρονται σε συμφωνίες, σε αμοιβές και σε χρήματα. Και τις τρεις τις θεωρεί άδικες. Μία είναι η παραβολή του Ασώτου Υιού, στην οποία ο πατέρας του ασώτου, δίδει ανταμοιβή για την επιστροφή του ασώτου γιου μεγαλύτερη από αυτήν του γιου που παρέμεινε κοντά στον πατέρα του και δεν υπήρξε σπάταλος. Ο γιος αυτός θεωρεί ότι ο πατέρας του τον αδικεί, γιατί θεωρεί την περιουσία του πατέρα του δική του. Ο πατέρας του θα μπορούσε να του πει, τη δική σου περιουσία μπορείς να τη μοιράζεις όπως θέλεις, αλλά όχι και τη δική μου. Δεν του είπε αυτό όμως, του είπε ότι είναι χαρούμενος γιατί ο γιος του ήταν νεκρός και ανέζησε, απωλωλός και ευρέθη.

Η άλλη παραβολή είναι για τον Επιστάτη, που όταν έμαθε ότι ο κύριος της περιουσίας θα τον διώξει χάρισε ένας μέρος από τα χρέη των οφειλετών της περιουσίας. ΚΙ αντί να τον ψέξει ο ιδιοκτήτης που χάρισε την περιουσία του σαν να ήταν δική του, τον επήνεσε. Αυτό ο κόσμος δεν μπορεί να το καταλάβει. Πώς χάρισε τα χρέη; Δικά του ήταν και τα χάρισε;

Ο ιδιοκτήτης σκέφτηκε ότι ο Επιστάτης έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει ο ίδιος. Γι΄αυτό κι αντί κατηγόριας του έδωσε έπαινο.

Η τρίτη δύσκολη παραβολή είναι αυτή του ιδιοκτήτη του αμπελώνος που πληρώνει όλους το ίδιο ενώ δεν δούλεψαν όλοι τις ίδιες ώρες. Αυτοί που δούλεψαν περισσότερες ώρες, διαμαρτυρήθηκαν γιατί έλαβαν όσο κι οι άλλοι που δούλεψαν λιγότερες ώρες. Ο ιδιοκτήτης τους είπε ότι είναι πονηροί ενώ αυτός είναι αγαθός. Πολλοί που ακούν την παραβολή αυτή, δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί είναι πονηροί. Είναι πονηροί γιατί δεν έχουν αγαθή καρδιά για να καταλάβουν τη συμπεριφορά του ιδιοκτήτη. Ο ιδιοκτήτης φέρθηκε στους εργαζομένους με αγάπη, σαν πατέρας. Όποιο δάχτυλο του χεριού σου κι αν κόψεις το ίδιο πονάει, λέει η λαϊκή παροιμία. 

Ο ιδιοκτήτης πόνεσε όλους το ίδιο και γι΄αυτό τους πλήρωσε το ίδιο και δεν αδίκησε αυτούς που εργάστηκαν περισσότερες ώρες γιατί τους πλήρωσε την αμοιβή που συμφώνησαν, ενώ στους άλλους τους χάρισε την αμοιβή για τις ώρες που δεν εργάστηκαν.

ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΙΦΑ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Πώς ξέπεσαν όλα με
το θάνατο του
παληκαριού! Τίποτε
δεν είναι ωραίο.
Ούτε η ποίηση ούτε

η μουσική. Η Ελλάδα
είναι η μητέρα
του πολιτισμού, Ο
βάρβαρος όλη την
ανθρωπότητα πλήγωσε.

Η τέχνη της αλυπίας

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

 Στην Τέχνη της Αλυπίας αυτό που επιδιώκουμε είναι να μπορούμε να θέτουμε τη λύπη υπό έλεγχο. Όχι να μη λυπούμαστε καθόλου. Να μη λυπούμαστε καθόλου δεν είναι καλό, γιατί η λύπη οδηγεί στη χαρά. Μήπως αν δεν λυπούμαστε καθόλου, ουτε θα χαιρόμαστε. Καλύτερα να θέτουμε τη λύπη υπό έλεγχο. Υπάρχουν στιγμές που νιωθουμε ευγνωμοσύνη για τη λύπη γιατί λυπημένοι επικοινωνούμε καλύτερα με το βαθύτερο εαυτό μας. Η επικοινωνία θέλει επαγρύπνηση κι η μετρημένη λύπη μας κρατάει σε επαγρύπνηση.

Για την Τέχνη της Αλυπίας έγραψε ένα βιβλίο ο αρχαίος σοφιστής Αντιφών. Η μεταφράστρια του βιβλίου γράφει στην εισαγωγή της, ότι έχει μελετήσει τόσο πολύ το θέμα της ψυχολογίας της λύπης, που ούτε οι σύγχρονοι επιστήμονες δεν είπαν τίποτε περισσότερο από αυτά που έγραψε ο Αντιφών για τη λύπη.

Προσωπικά, όπως ο περισσότερος κόσμος, δεν αγαπώ τη λύπη και τη μελαγχολία και προτιμώ τη χαρούμενη διάθεση. Μπορώ να πω ότι όλη μου η αναζήτηση προσανατολίζεται στην τέχνη της αλυπίας. Συγκέντρωσα ένα μπαούλο σημειώσεις σχετικά με τη λύπη. 'Μπορώ να γράψω ένα βιβλίο με δοκίμια για την τέχνη της αλυπίας, αλλά στην πράξη ισχύει αυτό που λένε για τη φιλοσοφία, πώς ποτέ ,μιά φιλοσοφία δε θεράπευσε έναν πονόδοντο!

Περί ψεύδους

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Πας άνθρωπος ψεύτης, λέει Γραφή. Ηχρειώθησαν άπαντες. Παρασυνεβλήθησαν τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις. Όλοι έγιναν αχρείοι. Έμοιασαν τα κτήνη τα ανόητα. 

Τα ψέμματα είναι διαφόρων ειδών. Είναι άραγε τα ψέμματα επιλογή; Καθένας έχει την προτίμησή του σε κάποιο είδος;
Υπάρχουν ψέμματα που λέγονται στους άλλους και ψέμματα που λέγονται στον ίδιο τον εαυτό μας. Ψέμματα αβλαβή και ψέμματα επιβλαβή. 
Προσωπικά θεωρώ χειρότερα τα ψέμματα που λέγονται στον εαυτό μας. Γιατι τα θεωρώ χειρότερα; Γιατί τα μεγαλύτερα εγκλήματα γίνονται από αυτούς που λένε ψέμματα στον εαυτό τους. Παράδειγμα ο Χίτλερ ή ο ΣΤάλιν ή ο αρχιγκάγκστερ της Αμερικής ο Αλ Καπόνε και τόσο άλλοι που έλεγαν ψέμματα στον εαυτό τους, ότι είναι αθώοι των εγκλημάτων που διέπραξαν!

Θείος έρως

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι σε κάθε συμφορά μεγάλη η μικρή, η αιτία που υποφέρουμε είναι η ίδια, το ότι δεν αγαπάμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας το Χριστό.

Τί θα γινόταν αν αγαπούσαμε πάνω από όλα το Χριστό; Στην ιταμότητα και στη βία των συμφορών , θα αντιτάσσαμε την αγάπη του Χριστού, Κατά την προφητεία του ΗσαΪα "Αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε και τας νόσους εβάστασεν" , (Ματθ.η΄, 17)