Ασυμφιλίωτοι με το Θεό

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η παραβολή του Χριστού για τα τάλαντα αναφέρεται σε κείνους που από υπερηφάνεια αρνούνται να συμφιλιωθούν με το Θεό. Αυτός που έλαβε το ένα τάλαντο για να το καλλιεργήσει και να αποδώσει καρπούς, αντί να το καλλιεργήσει, το έθαψε στη γη. Αυτός αρνήθηκε τη χάρη του Θεού, και έγινε ξένος με όλους ακόμα και με τον εαυτό του.

Τα τάλαντα της παραβολής ήταν αρετές που συνεπάγονταν ευθύνη σ’ αυτούς που τις έλαβαν. Όφειλαν να τις καλλιεργήσουν και να αποδώσουν τους καρπούς , διότι το όφελος από την κυκλοφορία τους δεν θα ήταν μόνο ιδιωτικό, αλλά ήταν ιδίως κοινωνικό. Αυτό φαίνεται από τις συνέπειες που έχει η μη καλλιέργεια των αρετών, που είναι η αποξένωση από όλους, ακόμα κι απ΄ τον εαυτό μας, με ένα λόγο η εσωτερική ερήμωση.

Ποιό ήταν άραγε το πνευματικό χάρισμα που έλαβε ο λαβών στην παραβολή το ένα τάλαντο; Το πιο πιθανό χάρισμα που υπονοεί η παραβολή είναι το χάρισμα της αθωότητας. Αν δε δεχθείτε τη βασιλεία του Θεού, με την αθωότητα ενός παιδιού, δε θα είστε άξιοί της, είπε ο Κύριος.

Το χάρισμα της αθωότητας το έθαψε ο λαβών το χάρισμα αυτό και η θέση του στην καρδιά του δεν έμεινε κενή, την κατέλαβε η υπερηφάνεια, το βδέλυγμα της ερημώσεως. Με το βδέλυγμα της υπερηφάνειας ο άνθρωπος απομονώνεται από όλους κι απ΄ τον ίδιο τον εαυτό του.

Σ’ αυτόν που έχει, εννοείται σ’ αυτόν που έχει τη χάρη του Θεού , τα πνευματικά χαρίσματα και τα καλλιεργεί, λέει η Παραβολή, θα του δοθεί χάρη του Θεού , σ’ αυτόν που αρνείται τη χάρη του Θεού και στη θέση της βάζει άλλα υποκατάστατα, ψεύτικους θεούς (salvatores dei) θα του αφαιρεθεί και η λίγη χάρη που έχει, δηλαδή οι ψεύτικοι θεοί του και θα βιώσει το φριχτό σκοτάδι της απουσίας της χάρης του Θεού.