Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟΝ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο πλούτος φοβάται τον
υπερπληθυσμό.
Καταδιώκει την οι-
κογένεια για
να μην κάνει παιδιά.

Τα ολοκληρωτικά
συστήματα εί-
ναι επινοήματα
του πλούτου, για να
μειωθεί ο πληθυσμός

της γης. Από την εποχή
ακόμα του Πλά-
τωνος -ήταν πλούσιος-
δεν ήθελαν παιδιά.Κοι-
νες τις γυναίκες πρότεινε

ο Πλάτων στην Πολιτεία.
Οι Μάκαρες,
ζούσαν χωριστά από
τις γυναίκες τους.
Τι ς επισκέπτονταν μια

φορά το χρόνο. Στη χώ-
ρα των Μακάρων
οι άντρες δεν έβλεπαν
τις γυναίκες τους
παρά μόνο μια φορά

το χρόνο. Άντρες και
γυναίκες έμε-
ναν χώρια. Ανάμεσά τους
υπήρχε ένα μεγάλο
ποτάμι που το περνούσαν

μια φορά το χρόνο για
τεκνοποίηση

Το εχθρικό πνεύμα που επικρατεί στην Ελλάδα! Το παγκόσμιο πρόβλημα που δεν εννοούν οι λαοί!

Μόσχου Λαγκουβάρδου

ΤΟ ΕΧΘΡΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Το πνεύμα που επικρα-
τεί στην Ελλάδα,
δεν είναι φιλικό στους
Έλληνες. Είναι
από ξένους για τους ξένους!

Τα μόνα όπλα των Ελ-
λήνων για να αν-
τισταθούν στην επιβουλή,
είναι η γλώσσα
και η Ορθοδοξία!

Δεν θα εκνικήσει η
επιβουλή! Η
Ελληνική Γλώσσα και
η Ορθοδοξία
θα φυλάξει την Ελλάδα!

Θα μου πείτε, φοβάσαι
τους ξένους; Όχι.
Τη βουλησιαρχία τους,
που βασανίζει
και τους ίδιους, φοβάμαι,

ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΝΝΟΟΥΝ ΟΙ ΛΑΟΙ

"Γιατί βογγούν τα Έθνη;
Γιατί στενάζουν
οι λαοί;"* Ποιό είναι το
παγκόσμιο πρό-
βλημα που δεν εννοούν;

Τί συνέβη και διώ-
χτηκαν οι πρωτό-
πλαστοι απ' τον παράδεισο;
Γιατί τους εξα-
πάτησε ο Πονηρός;

Ποιό είναι το θεμέλιο
του ανθρώπου; Ο
αληθινός άνθρωπος
ή η εξουσία
των κραταιών της γης;

Δεν θέλουμε να είναι
ο Χριστός το θε-
μέλιο της κοινωνίας,
είπαν οι επα-
ναστάτες μπουρζουάδες!

Αλλά τί ήθελαν στην
πραγματικότητα;
Ήθελαν το Πνεύμα να
προσκυνάει την
εξουσία των κραταιών.

Αλλά η εξουσία
με τον ενδόμυ-
χο φόβο της του υπερ-
πληθυσμού είναι
ο Εχθρός του ανθρώπου!

Το πνεύμα δόθηκε στον
άνθρωπο, να τον
προστατεύει από την
Εξουσία. Αν
προσκυνάει την Εξουσία;

Ποιό όπλο έχουν τα Έθνη;
Ποιό όπλο έχουν
οι λαοί; "Πάν γόνυ κάμ-
ψει και πάσα γλώσ-
σα θα ομολογήσει

το Χριστό, λέει η Γραφή!
Όποιος έχει το
πνεύμα δυνατό δεν έχει
θέση στο θάνατο,
Γιατί στενάζουν οι λαοί;

_________________________

ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΩΡΑΙΑ!

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Δεν με ενδιαφέρει το πάρε- δώσε. Ποτέ δεν με ενδιέφερε.
Δεν θα πήγαινα ποτέ να αφήσω τα χρήματά μου στην Τουρκία, για να την βοηθήσω να εξοπλίζεται εναντίον της πατρίδος μου και εναντίον άλλων λαών με την επεκτατική πολιτική της.

Θα με ευχαριστούσε, υπό άλλες συνθήκες ειρήνης και καλής γειτονίας , να πάω. Αλλά θυσιάζω την ευχαρίστησή μου από αγάπη για την πατρίδα μου.

Ό,τι κάνουμε για χάρη της αγάπης είναι ωραίο και το απολαμβάνουμε πολύ περισσότερο από ότι μας λυπεί η οποιαδήποτε στέρηση ή θυσία.

ΔΕν θέλω με τίποτε να με πιάνουν στον ύπνο, γιαυτό πετώ την τηλεόραση στα σκουπίδια γιατί ξέρω για ποιούς εργάζεται και ποιό αγαθό διακυβεύεται

Οι πολλοί νομίζουν ότι ελευθερία είναι να κάνουν ό,τι θέλουν και ακολουθούν τυφλά αυτούς που τους υπόσχονται αυτό το είδος της ελευθερίας. Και δεν έχουν την ικανότητα ούτε τη θέληση να δούν πώς τους εξαπατούν.

Η αγάπη δεν είναι υπό όρους

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Σ΄αγαπώ αν γίνεις όπως θέλω να γίνεις. Θα σου δείχνω με τα "μούτρα" μου, ότι μέσα μου έχω μια μόνιμη δυσαρέσκκεια μαζί σου, γιατί δεν είσαι όπως σε θέλω. Τίποτε δεν θα με ευχαριστεί από σένα, μέχρις ότου γίνεις όπως θέλω να γίνεις

Η μητέρα σου (ή ο πατέρας σου) - Βαμπίρ

Όταν ρώτησα, κάποτε , ένα παιδί χωρισμένων, πώς να φέρομαι στα παιδιά μου ως παιδιά χωρισμένων:

-Να μη στριμώχνεσαι, είπε. Εννοούσε να αγαπώ τα παιδιά μου, όπως είναι.

-Με βλέπεις, είπε. Οι γονείς μου είναι πολύ πλούσιοι. Ταξιδεύουν με ιδιωτικό αεροπλάνο (αυτός ταξίδευε ωτο στοπ). Δεν θέλω τα λεφτά τους.
-Τουλάχιστον τους λες που βρίσκεσαι και τί κάνεις.
-Δεν τους λεω γιατί θα έρθουν να με βρουν. Πηγαίνω στην Κρήτη να εργαστώ στη συγκομιδή πορτοκαλιών. Όταν συγκεντρώσω τα χρήματα που χρειάζονται, θα πάω στη Σουηδία , να σπουδάσω σκηνοθεσία.

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ!

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Και τον παράδεισο να σου έδιναν , για να τον έχεις για τρεις μέρες, πάλι θα ήθελες να τον έχεις για πάντα. Ο άνθρωπος είναι ένας Σίσυφος; Είναι τιμωρημένος χωρις έγκλημα και χωρίς τιμωρια; Ακόμα και στην δικαιοσύνη του κόσμου τούτου, κανένα έγκλημα, καμιά τιμωρία υπάρχει χωρίς να το προβλέπει ο νόμος. Ποιός νόμος προβλέπει, να θέλουμε τον παράδεισο για πάντα δικό μας;

Πώς να το λύσουμε αυτό το άλυτο πρόβλημα; Υπάρχει ένας τρόπος: να χαιρόμαστε νοερά τον παράδεισό μας. Κανένας δεν μπορεί να τον βγάλει απ΄ την καρδιά μας, εκτός από εμάς τους ίδιους!

Να μην νομίσει ο ευγενικός αναγνώστης, ότι εννοώ τον "πλατωνικό" παράδέισο. Όχι, δεν εννοώ τον "πλατωνικό". Στην "πλατωνικό" παράδεισο όλα είναι ιδέες. Ο άνθρωπος όμως δε ζει ολοκληρωμενα με ιδέες. Δε ζει μόνο με το νου, αλλά και με τις αισθήσεις και οι αισθήσεις δεν έχουν θέση στον πλατωνικό έρωτα.

Ο παράδεισος του νου ειναι παράδεισος και με τις αισθήσεις μας. Δεν αγαπάμε ιδέες. Κανένας δεν μπορεί να αγαπήσει μια γενική αφηρημένη ιδέα. Ούτε μια γενική αφηρημένη ιδέα μπορεί να ανταποκριθεί στην αγάπη μας. Η αγάπη είναι για συγκεκριμένα πράγματα, όχι μόνο για το πνεύμα, αλλά και για τη μορφή~

Σύγκρουση πολιτισμών

Μόσχου Λαγκουβάρδου

Δυο πολιτισμοί συγκρούονται από την αρχή του κόσμου, ο πολιτισμός της διάρκειας και ο πολιτισμός της παροδικότητας. Αν μπορούσες να διαλέξεις να ζεις σε κάποιον απ΄ τους δυο αυτούς πολιτισμούς ποιόν θα διάλεγες; Θα διάλεγες τον πολιτισμό στον οποίο τα αγαθά διαρκούν ή αυτόν στον οποίο τα αγαθά δεν διαρκούν; Η διάρκεια των αγαθών ή η παροδικότητα είναι σημαντικό κριτήριο, για να γνωρίσουμε τους πολιτισμούς.
Αν τη διάρκεια και την παροδικότητα, που είναι κριτήρια χρονικά, δηλαδή ποσοτικά, τα αντικαταστήσουμε με κριτήρια ποιοτικά, οπωσδήποτε θα διάλεγες, τον πολιτισμό που είναι ανώτερης ποιότητας από τον πολιτισμό που είναι κατώτερης ποιότητα; Αν π.χ. αγόραζες πορτοκάλια και μπορούσες να διαλέξεις τα καλύτερα, δε θα διάλεγες τα καλύτερα; Οπωσδήποτε θα διάλεγες τα καλύτερα. Δε θα διάλεγες τα χειρότερα ποιοτικά. Στη σύγκρουση των πολιτισμών, νικάει εκ των πραγμάτων ο ανώτερος πνευματικά πολιτισμός. Δεν χρειάζεται απόδειξη. Από την προσωπική εμπειρία το ξέρουμε. Γι΄ αυτό θα το πω με έναν μόνον αφορισμό του μακαρίτη ζωγράφου, φίλου Στέργιου Χατζούλη, "Ο πλούσιος θα πάει στον Άγιο. Δεν θα πάει ο Άγιος στον πλούσιο."
Τί σημαίνει ο αφορισμός αυτός; Σημαίνει πως στην ποιότητα ισχύουν τα κριτήρια της ποιότητας. Δεν ισχύουν τα κριτήρια της ποσότητας. Δηλαδή αν ένα πράγμα είναι "μπάφα", αν γίνουν πολλά τέτοια πράγματα δεν θα καλυτερέψει η ποιότητά τους. Δε έχέι πέραση εδώ η υλική δύναμη ή η εξουσία. Ένα άλλο παράδειγμα, η Ελλάδα ανέπτυξε ανώτερο πολιτισμό και μέχρι χθες διδάσκονταν όλα τα παιδιά του κόσμου, τον πολιτισμό αυτόν. Είναι ο κλασικός πολιτισμός και λέγεται έτσι, διότι ισχύει παντού και πάντοτε.
Υπήρξαν μεγάλες αυτοκρατορίες και σήμερα υπάρχουν μεγάλα κράτη , όπως π.χ. οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αλλά ο πολιτισμός τους δεν ισχύει παντού. Μόνο στο Λος Άντζελες κοιμούνται στους δρόμους εκατόν πενηντα χιλιάδες άστεγοι!
Και η Αγγλία έγινε μεγάλη αποικιοκρατική δύναμη και εκμεταλλεύτηκε όλο τον κόσμο, αλλά πολιτισμό που να ισχύει παντού και πάντοτε, δεν ανέοπτυξε. Μόνο στο Λονδίνου μετρούνται, με την γνωστή σχολαστικότητα των Εγγλέζων, περί τις έξι χιλιάδες φτωχοί άνθρωποι, που τους μαζεύουν νεκρούς απ΄ το δρόμο. Αιτία θανάτου; το ψύχος, διότι κοιμούνται στου δρόμους!
Αν μπορούσα να διαλέξω,μεταξύ του να αδικήσω και να αδικηθώ, θα διάλεγα να αδικηθώ, είπε ο Σωκράτης!
Ο Αριστοτέλης, μιλώντας από την εμπειρία του, είπε πως η φιλία και η κοινωνία στους Έλληνες είναι εκ φύσεως. Η Ευρώπη την οποία ζηλεύουν οι αγράμματοι και ανιστόρητοι νεοέλληνες θεωρεί την φιλία και την κοινωνία συμβατική και την στηρίζει στο κοινωνικό συμβόλαιο.
Στο αίτημα να είναι η θεμέλιο της κοινωνίας τους το ήθος, οι Γάλλοι επαναστάτες μπουρζουάδες απάντησαν ότι δεν θέλουν να είναι θεμέλιο της κοινωνίας του το ήθος! Με την επίδραση του Διαφωτισμού οι μηδενιστικές ιδέες της Δύσης διαδόθηκαν στον τόπο μας με τέτοιο τρόπο, ώστε οι νεοέλληνες ντρέπονται να δηλώσουν ότι αγαπούν την πατρίδα, την οικογένεια, τη θρησκεία τους! Πράγμα που σημαίνει ότι τους άρπαξαν την ψυχή με υλικά αναλλάγματα!
Με το ψευδο-διεθνισμό της η Εκπαίδευση δεν μαθαίνει στους νέους ν΄ αγαπούν τη γη τους. Μην ρωτήσεις κανέναν νέο για τη γη του, για την πατρίδα του. Δεν τη γνωρίζει γιατί δεν την αγαπάει.
Ρώτησε τους νέους που στερήθηκαν την πατρίδα τους, τους Ινδιάνους, τους Παλαιστίνιους, τους Κούρδους... Αγωνίζονται για να αποκτήσουν πατρίδα. Αγαπούν τη γλώσσα τους, τα τραγούδια της, τον τρόπο ζωής τους, το δεσμό με τη γη τους. Το χέρι που έφτιαξε τη γη, λέει ο αρχηγός των Ινδιάνων Σιου, Λούθηρος Όρθια Αρκούδα, έφτιαξε επίσης τον άνθρωπο για το περιβάλλον του...
Το αίσθημα της αγάπης για την πατρίδα και για την ελευθερία γίνεται τόσο έντονο στους φυλακισμένους, ώστε οι συγγραφείς , όπως ο Σολζενίσκιν κι οι άλλοι που έζησαν σε φριχτές συνθήκες στις σοβιετικές φυλακές, γράφουν πως μόνο στη φυλακή ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος με αξιοπρέπεια. Η αγάπη για την ελευθερία και για την πατρίδα του είναι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Δεν είναι χαμένος μέσα σε ένα χαώδη κόσμο, όπως εμείς που ζούμε έξω απ΄ τη φυλακή, χωρίς αγάπη για την πατρίδα και για την ελευθερία.
Πόσο μεγάλη ζημία κάνουν στις ψυχές των νέων αυτοί που διοικούν τώρα την Εκπαίδευση, με το να μη τους διδάσκουν ότι ανήκουν στη γη τους.
Το χέρι που έφτιαξε τη γη έφτιαξε επίσης τον άνθρωπο για το περιβάλλον του.

Αυτογνωσία και ελευθερία από την άγνοια και το φόβο!

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αυτογνωσία είναι η γνώση του εαυτού μας. Αυτογνωσία είναι και όταν ένα σύνολο γνωρίζει τον εαυτό του. Και για να γνωρίζει το σύνολο τον εαυτό του, πρέπει να σκέφτεται ως σύνολο. Για να γίνει αυτό πρέπει όλα τα μέλη ενός συνόλου, να γνωρίζουν τον εαυτό τους. Αν και ένα μόνο μέλος ενός συνόλου δεν γνωρίζει τον εαυτό του, δεν γνωριζει ότι ανήκει στο σύνολο, το σύνολο δεν γνωρίζει τον εαυτό του. Υπάρχουν μέλη του που ούτε το σύνολο τα γνωριζει ως δικά του ούτε τα μέλη γνωρίζουν ότι ανήκουν στο σύνολο.

Σκέψου, λοιπόν, πόσο λεπτό πράγμα είναι αυτό. Αν ένας από το σύνολο των Ελλήνων, δεν γνωρίζει ότι είναι μέλος στο σύνολο των Ελλήνων εμποδίζει το σύνολο των Ελλήνων να γνωρίζει τον εαυτό του ως σύνολο. Όταν πιστεύει σκέφτεται και ενεργει σαν να ανήκει στο σύνολο των Γερμανών ή των Γαλλων ή σε οποιδήποτε άλλο εθνικό σύνολο, και παραμένει στο σύνολο των Ελλήνων, τότε αυτός εμποδίζει το σύνολο των Ελλήνων να γνωρίζει τον εαυτό του ως σύνολο των Ελλήνων.

Αν αυτός είναι τίμιος με τον εαυτό του, πρέπει να ζητήσει να διαγραφεί από τα κατάστιχα των Ελλήνων, γιατί είναι εμπόδιο στην αυτογνωσία και στην ελευθερία των Ελλήνων από την άγνοια και το φόβο!

Όταν αυτός δεν είναι ένας απλός πολίτης και κατέχει δημόσιο αξίωμα, σκεφθείτε τί μεγάλο εμπόδιο είναι στο σύνολο των Ελλήνων.

Όταν ο Εφιάλτης πρόδωσε τους Έλληνες οι Σπαρτιάτες έβαλαν σκοπιές σε όλα τα περάσματα προς την Ελλάδα επί δέκα χρόνια, για να τον συλλάβουν και τον αποβάλουν από την κοινότητα των Ελλήνων ως προδότη.

Το να είναι κανείς μέλος σε ένα σύνολο και να εμποδίζει το σύνολο να γνωρίζει τον εαυτό του αυτό είναι προδοσία. Έστω και ένας αν προδίδει, όλο το σύνολο προδίδει, αν δεν τον αποβάλλει ως ξένο σώμα!

Η ελευθερία προσωπική και εθνική είναι αγώνας για την ελευθερία από την άγνοια και το φόβο!

Πώς μετατρέπουμε το αναγκαίο σε χάρη

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Για να μετατρέψουμε κάτι αναγκαίο σε χάρη, να το κάνουμε χάρη σε κάτι που αγαπάμε και θα πάψει να είναι αναγκαίο. Έτσι μετατρέπουμε τα πάντα σε χάρη.

Αν δεν έχουμε κάτι που αγαπάμε, για να του το χαρίσουμε το χαρίζουμε στο Όνομα του Ιησού. Αυτό σημαίνουν τα λόγια "Για το Όνομα του Ιησού", που έλεγε ο κόσμος, παλιά, όταν ζητούσε κάποια χάρη.. Ζητούσε να το κάνει ο άλλος και να το χαρίσει στο Όνομα του Ιησού!

Το Όνομα έχει ουσία. Δεν ειναι κενός τύπος. Το όνομα στον άνθρωπο είναι ο άνθρωπος. Νόμεν ε Ομεμ, έλεγαν οι Λατίνοι.
Όταν ονομάζουμε κάποιον έχουμε την παρουσία του μπροστά μας. Με αυτήν την έννοια μνημονεύουμε τα ονόματα!

Αυτό λέει κι η λαϊκή παροιμία: "Τόσο πολύ που σ' αγαπούσα, άντρα μου, που ξέχασα και τ' όνομά σου."

Ξέρω κάποιον  που μετέτρεψε τη φυλακή σε χάρη!

ΜΙα βαθύτερη κριτική της τηλεόρασης

του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

«Υπάρχει μια ζωή αόρατη, η ζωή της ψυχής»
Άγιος Πορφύριος

  Η τηλεόραση σαν διαδικασία στερεί τον θεατή από την δυνατότητα επαφής με τον εσωτερικό του κόσμο. Τον αποξενώνει απ’ την πνευματική του ζωή. Ο κόσμος γίνεται ένας τόπος, που όπως λέει ο Καμύ, δεν έχεις που να ακουμπήσεις την καρδιά σου.

Ο θεατής της τηλεόρασης ακόμα κι όταν επιλέγει τα καλύτερα προγράμματα κινείται μέσα σ΄ έναν εικονικό κόσμο, σαν τον ονειροπόλο που έχει χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα. Στον αληθινό άνθρωπο ο νους είναι ο κυρίαρχος και η φαντασία υπακούει. Στον θεατή της τηλεόρασης η φαντασία και ο εικονικός της κόσμος είναι ο κυρίαρχος και ο νους ο υπηρέτης. Η τηλεόραση μετατρέπει το θεατή σε χαλασμένο ασύρματο που δεν έχει πια καμιά επαφή με τον εσωτερικό άνθρωπο και τον εσωτερικό του κόσμο.

Το παράδοξο είναι ότι ο θεατής πείθεται ότι με την τηλεόραση είναι μέσα στα πράγματα. Δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει την εικόνα από την πραγματικότητα, την ουσία από τα επιφαινόμενα, σύμφωνα με τη διάκριση του Αριστοτέλη. Ο Πλάτων θεωρούσε τον εικονικό κόσμο «τρίτον τι της αληθείας» κι ο Πίνδαρος ονόμαζε τον άνθρωπο που δεν έχει εσωτερική ζωή «σκιάς όναρ», δηλαδή μια σκιά του Άδη, που ονειρεύεται. Μόνο ένα θαύμα σαν αυτό της ανάστασης των νεκρών μπορεί να δώσει ζωή σ΄ αυτόν τον άνθρωπο.

Ο Θεατής της τηλεόρασης εκλαμβάνει τις εικόνες της πραγματικότητας ως την ίδια την πραγματικότητα. Η σύγχυσή του αυτή επεκτείνεται και στην καθημερινή του ζωή. Σκέφτεται τη ζωή αντί να τη ζεί. Συγχέει το πράγμα με την εικόνα. Κανείς δεν μπορεί να έχει μια πραγματική σχέση με την νοερή εικόνα κάποιου. Η πραγματική σχέση «απαιτεί ζωντανή συνάντηση με το άλλο πρόσωπο. Απαιτεί αλληλεπίδραση στην καρδιά, στην ψυχή, στο μυαλό και στο σώμα.» (Ματθαίου Γκαλατίν, Διψώντας για το Θεό, Εκδόσεις «Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος», Μήλεσι 2000). Ο άνθρωπος αυτός χάνει τη ζωή του.

Φαντασθείτε λοιπόν έναν κόσμο γεμάτο ψεύτικους ανθρώπους, που νομίζουν ότι ζουν ενώ είναι νεκροί. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, πάντοτε κυκλοφορούσαν ανάμεσα στους ζωντανούς και μερικοί νεκροί, αλλά ήταν λίγοι. Ήταν αυτοί που δραπέτευσαν από τον Άδη, όταν ο Ηρακλής σκότωσε για λίγα μήλα τον κέρβερο τον φύλακα του Άδη και έμεινε ο Άδης αφύλακτος.

Το ίδιο έγκλημα με τον Ηρακλή κάνει κι η τηλεόραση,που κλέβει την αληθινή ζωή και την αντικαθιστά με μια ψεύτικη, εικονική ζωή. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι ο Άδης είναι ο σκοτεινός εκείνος τόπος, όπου οι ψυχές δεν βλέπουν τα αληθινά πρόσωπα των ανθρώπων και βλέπούν μόνο σκιές. Μήπως τώρα στον εικονικό κόσμο της τηλεόρασης βλέπει κανείς τα αληθινά πρόσωπα των ανθρώπων;

Πηγή: Μικρά Δοκίμια μέσω Σαλογραίας

Καινούρια μέρα, καινούριο πεπρωμένο

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Μ' αρέσει αυτή η παροιμία. Η ζωή είναι δυναμική είτε από την καθημερινή πλευρά της την δεις είτε απ΄ την αιώνια. Στην καθημερινή πλευρά της ζωής, αλλάζει η ζωή κι εμείς μαζί. Στην αιώνια αλλάζουμε εμείς προσπαθώντας να ενστερνιστούμε τις αιώνιες αλήθειες, δηλαδή να γίνουμε ταπεινοί.

Χθες έλαβα ένα μάθημα ταπείνωσης. Αφού δεν μ' αρέσουν οι πολιτικές συζητήσεις, γιατί αναμιγνύομαι σ' αυτές; Μπήκα στην πολιτική συζήτηση, με όλη την ηρεμία του κόσμου.

Ο δαίμων όμως δεν σ' αφήνει. Μόλις δει πολιτική συζήτηση τρίβει τα χέρια του απ΄ τη χαρά του. "Τώρα θα δεις τί γελοιοποίηση θα πάθουν", λέει στον εαυτό του και συδαυλίζει το θυμό του ενός και του άλλου, ώσπου να γίνουν σαν μικρά παιδιά.

Και βέβαια η υπηρεσία αυτή του Διαβόλου, αποβαίνει προς όφελος του Θεού. Γιατί τα "μικρά παιδιά που πιάστηκαν για τα πολιτικά", θα σκεφτούν αργότερα , όταν ηρεμήσουν τα πνεύματα, τί ηλίθια που είναι και πόσο λίγη ταπείνωση διαθέτουν.

Πώς θα μπορούσαν αλλιώς, χωρίς την παρέμβαση του δαίμονα να δουν τον εαυτό τους, όπως είναι και να θελήσουν να ταπεινωθούν και να ζητήσουν συγνώμη;

Ένας μύθος των Σαμουράϊ, των παραδοσιακών Ιαπώνων πολεμιστών, είναι παραστατικός για την ταπείνωση: Ο μύθος λέει, πως ένας Σαμουράϊ πήγε σ' ένα γέρο μοναχό και τον ρώτησε, αν υπάρχει Κόλαση και Παράδέισος. (Οι Σαμουράϊ ήταν τόσο περήφανοι, που αν τους έθιγε κανείς την υπερηφάνεια, κινδύνευε η ζωή του)

-Ποιός ρωτάει; τον ρώτησε ο μοναχός.
-Εγώ ρωτάω, απάντησε ο Σαμουράϊ.
-Ποιός είσαι εσύ;

Στην ερώτηση αυτή ο Σαμουράϊ αρχίζει να θυμώνει, αλλά συγκρατεί το θυμό του.

-Είμαι ένας Σαμουράϊ;
-Εσύ,ένας βλάκας, είσαι Σαμουράϊ;

Ο Σαμουράϊ υψώνει του το σπαθί του να κόψει το κεφάλι του μοναχού.

-Να οι πύλες της Κόλασης, του λέει ο μοναχός.

Ο Σαμουράϊ βάζει το σπαθί στη θήκη του και υποκλίνεται με σεβασμό στο γερο-μοναχό.

-Να οι πύλες του Παραδείσου, λέει ο μοναχός.

ΠΩΣ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΕΙΟΙ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΉ ΩΡΙΜΌΤΗΤΑ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Οι οικείοι φέρνουν εμπόδια στην πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου. Ο Ιησούς δεν έκανε θαύματα στην πατρίδα του. Ουδείς προφήτης εν τη πατρίδι αυτού,είπε.

Όταν είμαι μόνος ποτέ δεν ρωτάω πού είναι ένα πράγμα στο διαμέρισμά μου. Ψάχνω και το βρίσκω ή δεν το βρίσκω
Κι όταν είμαι μόνος, ποτέ δεν βγαίνω έξω το πρωί χωρίς να κοιτάξω αν είναι κλειστά τα μάτια της κουζίνας. Ή όταν ετοιμάζομαι για ταξίδι ποτέ δεν πηγαίνω στο τραίνο ή στο λεωφορείο χωρίς να βάλω στη βαλίτσα μου τα απαραίτητα.

'Ολα αυτά και χιλιάδες άλλα παρόμοια τα μαθαίνει κανείς με
τα παθήματα. Ο παπα-Ηλίας έλεγε: "Τί έμαθα, ό,τι έπαθα".
Έτσι είναι και η πνευματική ωριμότητα και υπευθυνότητα: αν δεν πάθεις δε μαθαίνεις.

Όταν ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας Ασκητής της Ερήμου είδε σε όραμα όλα τις παγίδες δηλαδή τα εμπόδια, ανοιχτές μπροστά του είπε: "Θεέ μου, ποιός μπορεί να σωθεί". "Ανώνιε¨του είπε μια φωνή μέσα του: "Αφαίρεσε τα εμπόδια και κανένας δε σώζεται"

"Σαν έτοιμος από καιρό σαν θαρραλέος"

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Τί σημαίνουν τα λόγια αυτά του Καβάφη; Σημαίνουν πως αν είσαι έτοιμος από καιρό για κάποιο πράγμα, δε χρειάζεται να σκεφτείς για να πεις το ναι ή το όχι στην πρόκληση της ζωής. Έχεις μέσα σου το μεγάλο Ναί ή το μεγάλο Όχι και το λες βγαλμένο κατ' ευθείαν απ΄ την ψυχή σου.

Ήμουν άραγε ποτέ έτοιμος από καιρό; Αν σκεφτώ πότε αποφάσισα χωρίς να σκεφτώ, θα διαπιστώσω ότι αυτό έκανα τις περισσότερες φορές π.χ. στην εκλογή επαγγέλματος, στο γάμο κ. α.

Στο αυριανό Συλλαλητήριο π.χ. είπα το Ναι, χωρίς να σκεφτώ ούτε στιγμή. Το ίδιο έκανα στους Μαραθώνιους όταν λάβαινα μέρος δεν σκεφτόμουν καθόλου. Δεν καταλάβαινα αυτούς που γκρίνιαζαν δίπλα μου, γιατί ο Μαραθώνιος είναι 42 χιλιόμετρα. Κάποιοι έκοβαν δρόμο και τον συντόμευαν. Αυτοί οπωσδήποτε δεν ήταν έτοιμοι από καιρό.

Το ίδιο σαν έτοιμος από καιρό , σαν θαρραλέος πήρα την απόφαση και στο γάμο. Ξαφνικά, ΄όπως όταν βαδίζεις δυτικά και σε μια στιγμή γυρίζεις και βαδίζεις ανατολικά. Ή όπως γίνεται με τη μετάνοια. Η μετάνοια δε διαρκεί πάνω από ένα κλάσμα δευτερολέπτου. Είναι πολύ πιθανόν κάποιοι αυτόχειρες που πέφτουν από ψηλά, να μετανοούν πέφτοντας.

Σε μια θανατική εκτέλεση, που μου διηγήθηκε κάποιος αυτόπτης μάρτυρας, ο κατάδικος, που είχε αρνηθεί να εξομολογηθει, μετενόησε τη στιγμή που οι άντρες του εκτελεστικού αποσπάσματος πυροβολούσαν. Πριν τον αγγιξουν οι σφαίρες έκανε βιαστικά το σταυρό του. Αυτός ο άνθρωπος είναι ένας από τους Αγίους στον Παράδεισο, κοντα στο Χριστό.

Αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Η λέξη αποδόμηση είναι από την αρχιτεκτονική τέχνη και επιστήμη. Είναι άραγε ένας ευφημισμός για το "γκρέμισμα". Στην αποδόμηση της κοινωνίας είναι "γκρέμισμα" της κοινωνίας; Ουσιαστικά είναι, αλλά ο τρόπος διαφέρει. Δεν γκρεμίζεται όλο το οικοδόμημα. Αφήνεται να καταπέσει από μόνο του, για να μην ευθύνονται οι "κατεδαφιστές".
Πώς αφήνεται να καταπέσει; Αφαιρούνται ένα -ενα τα στηρίγματα, αυτά που φέρουν το βάρος του οικοδομήματος και τα οποία διαρκούν. Αφαιρούνται οι "δομές". Τα άλλα στοιχεία δεν είναι δομές, κι αν αφαιρεθούν δεν κινδυνεύει το οικοδόμημα.
Έτσι οι κατεδαφιστές είναι κρυφοί, όπως είναι η υγρασία, που διαβρώνει τα θεμέλια του οικοδομήματος.
Τί κάνουν δηλαδή αυτοί που αποδομούν την κοινωνία; Εξευτελίζουν τις αξίες που διαρκούν και τις αντικαθιστούν με "αξίες" που δεν διαρκούν.
Εξευτελίζουν την πίστη στο Χριστό και την υποκαθιστούν με την πίστη στο "Κόμμα". Δεν την καταδιώκουν φανερά, για να μην αντισταθεί, αλλά την υποκαθιστούν με τον τρόπο της αποδόμησης ενός οικοδομήματος. Την διαβρώνουν στις δομές της.
Αντικαθιστούν την Αλήθεια, την Οδό και τη Ζώή με την αλήθεια του Κόμματος που την προσαρμόζει κάθε φορά στις περιστάσεις. Το Κόμμα κάνει αυτοκριτική και μερικές εκκαθαρίσεις αυτών που έπεσαν στην δυσμένεια και δίνει τη γραμμή, που θα ακολουθήσει η ζωή για όσα χρόνια κρίνει το ίδιο.
Δυο πολιτισμοί συγκρούονται. Ο πολιτισμός που στηρίζεται στην Αλήθεια του Χριστού και ο πολιτισμός που στηρίζεται στις οργανώσεις. Οι οργανώσεις σκοτώνουν την αθωότητα και επιβάλλουν την εξουσία τους δήθεν χάριν του λαού, ενώ η αλήθεια είναι ότι θυσιάζουν τον αθώο για να στηρίξουν την εξουσία τους. "Συμφέρει δήθεν να χαθεί ένας άνθρωπος, για να σωθεί ο λαός; (ποιός θα είναι στη θέση του θύματος κάθε φορά;, Ο Χριστός κατήργησε τις θυσίες).

.ΑΥΤΟΓΝΩΣΊΑ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Είναι ένας Ινδός φιλόσοφος, ο Μαχάρσι, που όλο το έργο του συνοψίζεται σε δύο μόνο λέξεις, «ποιος είμαι;». Στην Ανατολή τους αρέσει να ασχολούνται με το μικρό αντικείμενο. Ένας γλύπτης π.χ. μπορεί να σκαλίζει μια ζωή ένα μικρό πράγμα. Φαίνεται ότι το αντικείμενο με το οποίο ασχολούνται είναι το κίνητρο, για να γνωρίσουν τον εαυτό τους, με την επιμονή επάνω σε ένα μικρό αντικείμενο;
Το τέλος των ελληνικών παραμυθιών είναι «κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς ακόμα καλύτερα». Τα λόγια αυτά είναι μια ευχή για το καλύτερο. Ένας συνάδελφός μου στη Βέροια τέλειωνε το λόγο του πάντα με αυτήν την επωδό: «Θα σιάξουν όλα». Είναι το ίδιο με το «έζησαν καλά και εμείς ακόμα καλύτερα».
Τα κινέζικα παραμύθια έχουν άλλο τέλος, οπωσδήποτε αισιόδοξο, αλλά με έναν όρο, που αποτελεί μια πνευματική υποθήκη. Οι Κινέζοι είναι πρακτικοί. Οι ευχές τους είναι συγκεκριμένες δεν είναι αόριστες. Δεν λένε μόνο τί να κάνουν για το καλό, αλλά και πώς να το κάνουν. Το τέλος των κινέζικων παραμυθιών είναι αυτό: «Αυτός που ξέρει πώς να το ζει το πνεύμα, δεν φοβάται θάνατο.» Άρα προτρέπουν τα παιδιά να μάθουν πώς να ζουν το πνεύμα.
Το πώς να ζούμε το πνεύμα εξαρτάται πόσο γνωρίζουμε ποιοί είμαστε. Αν δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας ούτε το πνεύμα θα ξέρουμε πώς να το ζούμε. Το πνεύμα δεν είναι άσχετο με τον εαυτό μας. Το αντίθετο συμβαίνει. Το πνεύμα είναι ο εαυτός μας μαζί με το σώμα φυσικά. Είμαστε άνθρωποι και όχι άγγελοι.
Πώς μπορούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας; Πώς θα ξέρουμε ποιοι είμαστε; Πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσουμε τον εαυτό μας είναι να τον αγαπήσουμε όπως είναι. Αλλιώς δεν θα ξέρουμε τον εαυτό μας. Και για να τον αγαπήσουμε τον εαυτό μας όπως είναι, χρειάζεται θάρρος, που δεν το διαθέτει κανείς, ,από ό,τι λέει η επιστήμη της ψυχολογίας. Δεν μπορούμε μόνοι μας να εξηγήσουμε τα όνειρά μας και να γνωρίσουμε το Ασυνείδητό μας. Αυτός είναι ο λόγος ίσως που είμαστε εκ φύσεως κοινωνικά όντα και μόνο μέσα απ΄ τους άλλους γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Μέσα απ΄ τους άλλους που μας αγαπούν όπως είμαστε.