Το μικρό είναι όμορφο!

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου


Το μικρό είναι όμορφο! Ο Κύριος αγαπούσε τα μικρά παιδιά. Τα μικρά παιδιά είναι αγνά. Δεν μολύνθηκαν απ΄ τον εγωισμό και την ιδιοτέλεια. Μοιράζονται τα παιχνίδια μεταξύ τους σαν να είναι όλα κοινά. Ο Κύριος συνιστούσε στους μεγάλους να μιμηθούν τα παιδιά και να μην είναι δούλοι των επιθυμιών τους. Ο Κύριος αγαπούσε επίσης την ησυχία, τους λίγους ανθρώπους. Το διάλογο μαζί τους. Με τους πολλούς βρισκόταν για να τους υπηρετήσει. Να τους διδάξει, να θεραπεύσει τους ασθενείς τους.

Τη συνάντηση όμως με τον έναν άνθρωπο τη χαιρόταν, όπως βλέπουμε τη συνάντηση με τη Σαμαρείτισσα και τη συζήτηση μαζί της και τις συναντήσεις τους με τους αρρώστους, που ήταν μόνοι και εγκαταλειμμένοι. Ο Κύριος προσευχόταν πάντοτε μόνος και για να είναι μακριά από τον κόσμο ανέβαινε στο βουνό ή σε κάποιο κήπο ανάμεσα στα δέντρα.Το πλήθος τον ακολουθούσε παντού για να θεραπεύσει τους αρρώστους του και για να λάβει κάποια απάντηση σ΄ αυτά που το απασχολούσε. Ακόμα και διαφορές μεταξύ τους ζητούσαν να τους λύσει. Όταν έπαιρναν αυτό που ζητούσαν έφευγαν και δεν γύριζαν πίσω. Σαν τους λεπρούς που θεραπεύτηκαν και μόνο ο ένας από τους δέκα επέστρεψε για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στον Ιησού, που τον θεράπευσε.

Ο Ηράκλειτος επίσης από τους αρχαίους φιλοσόφους, όπως οι περισσότεροι φιλόσοφοι δεν αγαπούσε τους πολλούς, το πλήθος. Προτιμούσε τον έναν από τους δέκα χιλιάδες. Προτιμούσε να είναι μόνος ή να παίζει με τα παιδιά. Θεωρούσε την πολιτική ένα άθλιο παιχνίδι. Ο Σωκράτης πήγαινε στην αγορά, αλλά ήταν επιλεκτικός. Όταν κάποιος τον χαιρετούσε ο Σωκράτης τον κοίταζε με την άκρη του ματιού του και μόνον αν τον θεωρούσε άξιον εκτιμήσεως τον αντιχαιρετούσε.

Μια φορά πέρασε μια κοπέλα και τον χαιρέτισε: -χαίρε ω Σωκράτη, είπε.
-Χαίρε ω κόρη, απάντησε ο Σωκράτης. Επιστρέφοντας η κοπέλα βρήκε το Σωκράτη στην ίδια θέση και τον χαιρέτισε πάλι: -Χαίρε ω Σωκράτη. -Χαίρε ω γύναι, είπε ο Σωκράτης.

Έγραψα αυτές τις γραμμές γιατί λυπάμαι που δεν πετάει κανείς την τηλεόραση στα σκουπίδια, ακόμα και ανάμεσα σε κείνους που πρέπει να είναι πρότυπα πνευματικής ζωής. Λυπάμαι γιατί μόνο λίγοι ξέρουν την Προσευχή του Ιησού ή μόνο λίγοι μιλούν Ελληνικά.

Αυτό όμως είναι ατυχία ή είναι ευλογία Κυρίου και Έλεος; Φαντάσου να μιλούσαν όλοι Ελληνικά! Φρίκη! Αηδία! Ευχαριστώ Θεέ μου, που μόνο λίγοι μιλούν Ελληνικά. Ευτυχώς που μόνο λίγοι ασκούν την Προσευχή του Ιησού. Οι πολλοί έχουν τις δικές τους χαρές. Δεν είναι εύκολη η μοναξιά, ούτε η αγρυπνία, ούτε η προσευχή.

Μόνο μια άμεση επέμβαση του Θεού θα έπειθε τόσους ανθρώπους να πετάξουν την τηλεόραση και να διαθέτουν το χρόνο τους στην προσευχή. Όσο δεν επεμβαίνει ο Θεός, κανείς δεν μπορεί να πείσει αυτόν τον κόσμο να αφήσει την πλατειά και ευρύχωρη οδό.

Να ζεις στον κόσμο και να μη είσαι από τα στοιχεία του κόσμου, θα πει σήμερα να ζεις στον κόσμο και να πετάξεις την τηλεόραση. Όσοι αγαπούν τον Ιησού θα το κάνουν. Ένας Θεός ξέρει αν είναι μόνο λίγοι και δεν είναι ο περισσότερος κόσμος, που έχει αηδιάσει με την μαύρη προπαγάνδα του Διαβόλου.

Το μικρό είναι όμορφο!