Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Πάντα μου άρεσε ο στίχος αυτός του 18ου ψαλμού "ημέρα τη ημέρα ερεύγεται ρήμα, νυξ τη νυκτί αναγγέλλει γνώσιν", ίσως γιατί δεν ήταν εύκολα κατανοητός.Τα πράγματα που με ελκύουν έχουν ένα στοιχείο που ανθίσταται και σε παρακινεί να πολεμήσεις μαζί τους για να το κατακτήσεις.
Αν ήμουν γλύπτης, θα ήθελα το υλικό μου να είναι το μάρμαρο για να με προκαλεί να παλέψω μαζί του. Με την ποίηση συμβαίνει το ίδιο. Τα ποιήματα που έμειναν μισοτελειωμένα γιατί δεν μπόρεσες να δώσεις τελειωτική μορφή τα θυμάσαι πάντα, αν και πέρασαν πολλά χρόνια ,ενώ τα άλλα που έγραψες τα ΄χεις ξεχάσει. Πολλά ποιήματα του Σολωμού έμειναν μισοτελειωμένα. Νομίζω ότι αυτά δεν θα τα ξέχασε ποτέ ο ποιητής.
Και με τις μέρες μας συμβαίνει το ίδιο: Σ΄ αυτούς που παλέβουν να καταλάβουν το νόημά τους οι μέρες της ζωής τους δεν είναι βαρετές. Εκείνοι που δεν αναζητούν το νόημά τους ξυπνούν το πρωί και φοβούνται μήπως είναι ακόμα μια μέρα να ζήσουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους, που ξεγελούν τον εαυτό τους με την έντονη δραστηριότητα, που φέρονται με τη ζωή σαν να είναι κάτι με το οποίο πρέπει να τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα!
Στο τέταρτο κεφάλαιο του κατά Μάρκον Ευαγγελίου διαβάζουμε αυτά τα λόγια:"Μήτι έρχεται ο λύχνος ίνα υπό το μόδιον τεθή ή υπό την κλίνην; ουχ ίνα επί την λυχνίαν τεθή; Ου γαρ έστι κρυπτόν, ο εάν μη φανερωθή, ουδέ εγένετο απόκρυφον, αλλ΄ίνα έλθη φανερόν."
Οι πιστοί που ακούν το λόγο του Ιησού και τον δέχονται και που εξετάζουν τον εαυτό τους και τη ζωή τους υπό το φως των διδαγμάτων Του, σ΄ αυτούς έχει δοθεί να βλέπουν το πνευματικό νόημα της ζωής. "Υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού. εκείνοις δε τοις έξω εν παραβολαίς τα πάντα γίνεται, ίνα βλέποντες βλέπωσι και μη ιδωσι, και ακούοντες μη ακούωσι και μη συνιώσι, μήποτε επιστρέψωσι και αφεθή αυτοίς τα αμαρτήματα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου