Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου, Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΥΝΑΤΟΥ

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΥΝΑΤΟΥ του Μ.Εμμ. Λαγκουβάρδου

<<Αφαιρούνται άωροι ψυχαί παρανόμων>> -Σολομών

Η κινηματογραφική ταινία του Ακίρα Κουροσάβα <<Μεθυσμένος Άγγελος>> έχει την εξής υπόθεση: Ένας γιατρός έχει δυο ασθενείς με την ίδια ασθένεια, τη φυματίωση, έναν κακοποιό και μια σπουδάστρια. Ο γιατρός βεβαιώνει και τους δυο ότι θα θεραπευθούν ακολουθώντας τη θεραπευτική αγωγή του και τους κανόνες της υγιεινής ζωής, να κοιμούνται νωρίς και να ξυπνούν νωρίς, να αποφεύγουν το αλκοόλ και το κάπνισμα κλπ.
Ο κακοποιός δεν ακολουθεί καμιά απ΄ τις οδηγίες του γιατρού, ούτε καν να κόψει το αλκοόλ και το κάπνισμα και πηγαίνει απ΄το κακό στο χειρότερο. Η ασθένειά του επιδεινώνεται με τα ξενύχτια και την χαρτοπαιξία . Δεν είναι ικανός να κυριαρχήσει στα πάθη του , παρόλο που είναι ο φόβος και ο τρόμος στους ιδιοκτήτες των καταστημάτων! Ο κόσμος σκύβει και τον προσκυνάει στο πέρασμά του. Είναι ο αρχηγός των κακοποιών της περιοχής. Η σπουδάστρια που ακολουθεί τις εντολές του γιατρού γίνεται εντελώς καλά.
<< Αυτός που είναι πνευματικά δυνατός δεν φοβάται τη φυματίωση>> λέει η φοιτήτρια στο γιατρό της. <<Αυτό ισχύει για τα πάντα. Το πνεύμα είναι που μετράει>> απαντάει ο γιατρός.
Θέλοντας να κάνω ένα μικρό οδηγό με τα βιβλία και τις κινηματογραφικές ταινίες που μου άρεσαν παρατήρησα ότι όλα τα βιβλία και όλες οι κινηματογραφικές ταινίες που προτιμούσα είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό, ότι πρόβαλαν άξιους ανθρώπους που διέθεταν πνευματική δύναμη με την οποία αντιμετώπιζαν τις αντίξοες περιστάσεις της ζωής. Η πνευματική τους δύναμη ήταν ότι απαντούσαν σε κάθε πρόκληση διατηρώντας την πίστη τους στην καλοσύνη και στην ευγένεια!
Θα ’θελα, ευγενικέ αναγνώστη, να μοιραστώ μαζί σου τη χαρά μου, που μπορώ να γράψω τώρα με βεβαιότητα για κάτι που το γνωρίζουμε όλοι, αλλά που δεν μιλάμε γι΄ αυτό. Ίσως γιατί δεν είμαστε απολύτως βέβαιοι, ότι ισχύει για όλους τους ανθρώπους και για όλα τα πράγματα! Εννοώ τη μεγάλη αλήθεια ότι ο πνευματικά δυνατός δεν έχει τίποτα να φοβηθεί!
Πάντοτε με απασχολούσε το ερώτημα, τι να κάνω για να μη φοβηθώ σε ξαφνικές δυστυχίες. Το ερώτημα αυτό δεν είναι άσχετο με τις τραυματικές εμπειρίες μου στα παιδικά μου χρόνια ( Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος, Ανταρτοπόλεμος ή Εμφύλιος κ.α.). Αν και δεν είναι ανάγκη να έζησε κανείς δύσκολα παιδικά χρόνια, για να τον απασχολούν παρόμοια ερωτήματα.
Πιστεύω ότι δεν είμαστε στη τύχη εδώ και ότι τα πρόσωπα με τα οποία συνδεόμαστε καθώς και τα γεγονότα που μας συμβαίνουν έχουν ένα νόημα. Δεν είναι τυχαίες οι συναντήσεις και οι αναμνήσεις μας. Υπάρχει μια συγγένεια , μια πνευματική ομοιότητα, με τα πρόσωπα που μας επηρέασαν στη ζωή μας και που εξακολουθούν να μας επηρεάζουν μέσω των αναμνήσεων, αν και έφυγαν από κοντά μας.
Κάποιο αόρατο χέρι κατευθύνει τη ζωή μας και φέρνει κοντά μας πρόσωπα που θα μας οδηγήσουν στον αληθινό προορισμό μας, που είναι να γίνουμε αυτό που είμαστε με καλοσύνη και ευγένεια.
Ο Ιησούς είναι ο οδηγός μας. Αυτός έβαλε και στη δική μου ζωή πρόσωπα σαν τον παππού μου Αγγελάκη και σαν το φίλο μου Ρόμπερτ Λαξ,, που απέκτησαν την εσωτερική ειρήνη! Αυτός με έκανε να προτιμώ την τέχνη που εξυμνεί τον αληθινό άνθρωπο και να πιστεύω χωρίς αμφιβολίες , ότι το πνεύμα είναι αυτό που μετράει!