ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΕΚ ΤΣΑΡΙΤΣΑΝΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΕΚ ΤΣΑΡΙΤΣΑΝΗΣ
Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Χαίρεις Κωνσταντίνε εκ Τσαριτσάνης
Τη χαρά του Επιμενίδη ζήλεψες
Του καθαρισμού της πόλης

Φίλε Θανάση, θα χαρείς όταν διαβάσεις τις λίγες αυτές γραμμές για τον Κωνσταντίνο τον εκ Τσαριτσάνης φίλο μου ! Ο Κώστας, όπως τον φωνάζουν οι φίλοι του και οι δικοί του , έχει σαν χαρακτήρας αυτό που αγαπάς περισσότερο: την ωριμότητα και την ευθύνη για οτιδήποτε είναι στη δύναμή του.
Ο Κώστας θεωρεί την ομορφιά ακτινοβολία της καθαρότητας και της τάξης.
Από τα αρχαία χρόνια οι Έλληνες πίστευαν ότι η ομορφιά , με τον τρόπο που την εννοούσαν ήταν η πιο μεγάλη αλήθεια. Τη βαθιά αυτή έννοια της ομορφιάς που ενώνει το ανθρώπινο και το θείο εγκολπώθηκε ο Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός. Ο Ελληνισμός διατηρεί μέσα στην καρδιά του την αγάπη του Θεού για την ομορφιά και λιγότερο για τη σοφία και τη δύναμη!
Σπάνια ν’ ακούσεις τον Κώστα να παραπονιέται για την ακαταστασία και την εγκατάλειψη γύρω του. Αντί να χάνει τον καιρό του με την οργή και τα παράπονα κάνει ό,τι μπορεί για να βάλει μια τάξη στη ζωή του και στα πράγματα γύρω του. Δεν υποβαθμίζει τον εαυτό του με τη μάταιη σκέψη ότι μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Θαυμάζεις την αξιοπρέπεια και την εσωτερική δύναμη αυτού του ανθρώπου. Πώς δεν τον καταρράκωσε η προπαγάνδα που επίμονα και με κάθε τρόπο πλήττει την αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμό, για να οδηγήσει τον κόσμο στη σημερινή σύγχυση και διάλυση;
Ο Κώστας δίνει τόπο στην οργή και στην αγανάκτηση. Όπως ακριβώς λέει το Ευαγγέλιο δεν αντιστέκεται στο πονηρό. Δεν ξοδεύεται σε μάταιες συζητήσεις και διαμάχες. Γίνεται αυτός εκείνο που περιμένει να γίνουν οι άλλοι. Ο Κώστας αλλάζει τον κόσμο του. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τον μιμηθούμε. Δεν περιμένει να αλλάξει ο κόσμος μαζικά, όπως ελπίζουν οι κομμουνιστές και γενικά όλοι όσοι πιστεύουν σε ουτοπίες!
Σήμερα το πρωί με φώναξε για να μου δείξει στο Φρούριο μια μεγάλη έκταση που έλαμπε από καθαριότητα και πάστρα. «Ποιος την καθάρισε;» τον ρώτησα. Χαμογέλασε. Κατάλαβα ότι αυτός το έκανε. Του έδειξα το πεσμένο δέντρο μπροστά στο άγαλμα του ήρωα της Αεροπορίας και τον ρώτησα πως έπεσε. Μου είπε ότι δεν άντεξε το βάρος του. Όντως σπάνια βλέπεις δέντρο με τόση πυκνή φυλλωσιά. Μήπως έπρεπε να το κλαδέψουν; «’Έχει δεκαπέντε μέρες πεσμένο», είπε.
Πώς έγινε και διατήρησε ο Κώστας τις αρετές αυτές που χάθηκαν απ΄ τους σημερινούς ανθρώπους; Δεν θα απορούσες αν διάβαζες τις Παραδόσεις των Ελλήνων. Μια συλλογή από αυτές έχει κάνει ο Νικόλαος Πολίτης, σε δύο τόμους. Μια εξήγηση για τον ανώτερο πολιτισμό ενός λαϊκού ανθρώπου, όπως είναι ο Κώστας είναι ότι πόνεσε πολύ στη ζωή του! Αυτός είναι επίσης ο λόγος που είναι τόσο μόνος και τόσο θλιμμένος!
Αυτός που πόνεσε πολύ θα αναζητήσει τις βάσεις για να στηριχτεί . Θα ανατρέξει στις πηγές της σοφίας και της πίστης και θα βρει το θησαυρό του όχι μόνο στο λόγιο αλλά και στο λαϊκό πολιτισμό. Ο λαϊκός πολιτισμός διαθέτει εξίσου σπουδαίους θησαυρούς πράγμα το οποίο μαρτυρεί ότι οι παλιές γενιές των φιλολόγων και των θεολόγων διέθεταν αρετή, ωριμότητα και ευθύνη εκτός από τις γνώσεις!