Από το ποιοι είμαστε βγαίνει αυτό που πιστεύουμε, (στη Χάρη ή στο Νόμο). Είμαστε άνθρωποι αμαρτωλοί και ακάθαρτοι (μπροστά στην αγιότητα και στην καθαρότητα του Θεού) και νιώθουμε αληθινοί γιατί υπάρχει ο Ιησούς γι' αυτό και ζητούμε διαρκώς το έλεός του ως ταπεινοί δούλοι του Θεού ή είμαστε άνθρωποι που εκπληρώνουμε τις οφειλές μας, ως καλοί οφειλέτες και ζητούμε τη δικαίωση εκ των έργων μας; Αν ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία θεωρούμε ότι η αγάπη συνδέεται με τη θυσία που σημαίνει ότι θυσιάζουμε το ευτελέστερο είδος ζωής για να φυλάξουμε το πολυτιμότερο της ζωής κοντά στο Χριστό. Παραδείγματα, ο πατέρας του ασώτου υιού και ο άρχοντας που χαρίζει το χρέος στο δούλο του.
Αν ανήκουμε στη δεύτερη κατηγορία προτιμούμε να ζούμε σε άνα κόσμο που όλοι εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Οι άνθρωποι αυτοί δεν θέλουν ούτε να χαρίζουν ούτε να τους χαρίζουν παγιδεύονται στους τύπους,δεν πιστεύουν στην ειλικρίνεια της επικοινωνίας ,θεωρούν την αγάπη ανέφικτη και την κοινωνία όχι φυσική, αλλά συμβατική. Η στάση αυτή ζωής καταλήγει στην υποκρισία, στα δύο μέτρα και δύσο σταθμά, άλλα ισχύουν για τον εαυτό τους και τους δικούς τους και άλλα για τους ξένους. Οι θρησκείες του Νόμου καταντούν στον φαρισαϊσμό. Οι άνθρωποι προσέχουν τους τύπους, το εξωτερικό μέρος του ποτηρίου και αγνοούν την ουσία (το εσωτερικό). Μόνη θρησκεία της Χάρης και της δωρεάν σωτηρίας (σ΄ αυτούς που τη ζητούν) είναι η θρησκεία στην οποία πίστέύουμε όχι σε κάποια γενική και αόριστη "Χριστότητα"(!) αλλά στο πρόσωπο του ιστορικού Ιησού Χριστού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου