Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΙ Η ΦΙΜΩΣΗ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (11ον)
ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ;
Ευθύνεται ο τύπος για την ανεργία των νέων ιδίως όταν στο υπουργείο Παιδείας υπηρετούν ως επί το πλείστον, διάφοροι άσχετοι με το αντικείμενο της Εκπαίδευσης επαγγελματίες, όπως π.χ. μηχανικοί, δικηγόροι, οικονομολόγοι, ψυχίατροι κ.α. ;
Θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε στις λίγες γραμμές που ακολουθούν το ρόλο του εκδότη των εντύπων γενικά ( εφημερίδες, βιβλία, περιοδικά κλπ.) στην ανεργία των νέων. Παραθέτουμε πριν μια μικρή ιστορία γιατί δείχνει τη σημασία που αποδίδει η Εξουσία στην Εκπαίδευση! Πρόκειται για την ιστορία ενός ξωμάχου
που έγινε υπουργός και μάλιστα υπουργός παιδείας !
Η ιστορία είναι η εξής: Μια φορά ένας βασιλιάς κυνηγούσε στο δάσος και χάθηκε. Ψάχνοντας να βρει το δρόμο του συνάντησε ένα ξωμάχο που τον φιλοξένησε στην απομακρυσμένη, φτωχική καλύβα του. Σε αντάλλαγμα της φιλοξενίας του ο βασιλιάς θέλοντας να του απονείμει ένα μεγάλο κρατικό αξίωμα τον διόρισε υπουργό παιδείας!
Γιατί αυτή η προτίμηση στο υπουργείο παιδείας; Και γιατί στην Ελλάδα σπανίως διορίζονται ως υπουργοί εκπαιδευτικοί με εγνωσμένη Ελληνική παιδεία και μόρφωση; Όλοι αυτοί οι άσχετοι με την Εκπαίδευση έχουν αποφασιστική γνώμη
επί θεμάτων της Παιδείας , της απασχόλησης και της επαγγελματικής αποκατάστασης γενικά των νέων;
(Από τα αρχαία ακόμα χρόνια , από τη νομοθεσία του Σόλωνα ακόμη ήταν υποχρεωμένη η πολιτεία να φροντίζει όχι μόνο για τη μόρφωση αλλά και για την επαγγελματική αποκατάσταση των νέων! ) Ποιος θα δώσει στον κόσμο μια έγκυρη απάντηση στα ερωτήματα αυτά;
Θα πρόβαλλες ίσως την αντίρρηση, ευγενικέ αναγνώστη, ότι υπάρχουν τα γνωμοδοτικά συμβούλια, στα οποία όμως μετέχουν λόγω της συνδικαλιστικής τους ιδιότητας άγευστοι παιδείας! Να πώς το υπουργείο κλείνει συμφωνίες για το σχολικό βιβλίο με τους εκδότες: Δεν επιλέγει τους καλύτερους εκπαιδευτικούς να τους αναθέσει να συγγράψουν. Αλλά επιλέγει την πρόταση του εκδότη, ο οποίος καταρτίζει μια ομάδα με δικά του κριτήρια! Δεν ενδιαφέρεται η ηγεσία του υπουργείου παιδείας να βρει τους καλύτερους εκπαιδευτικούς, αλλά επιλέγει προτάσεις εκδοτών με τους νόμους της αγοράς!
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι ο εκδότης κατευθύνει το περιεχόμενο του εντύπου (εφημερίδες, βιβλία, περιοδικά κλπ ) προς τον απώτερο στόχο του κέρδους. Αντί να κατευθύνει το υπουργείο παιδείας το έντυπο προς το στόχο της μόρφωσης και της επαγγελματικής αποκατάστασης των νέων, όπως θα γινόταν, αν το υπουργείο αυτό στελέχωναν εγνωσμένης παιδείας και μορφώσεως εκπαιδευτικοί εισάγει στην Εκπαίδευση τους νόμους και τη νοοτροπία της αγοράς. Έτσι καμωνόμαστε πως καταγγέλλουμε την ανεργία των νέων και οριστικοποιούμε αυτό που ισχυριζόμαστε ότι καταπολεμούμε. Πρέπει να επαναφέρουμε τις εμπορικές δραστηριότητες εκεί όπου ανήκουν, να ξαναδημιουργήσουμε χώρο για αυτό που δεν είναι εμπορικό: πρόκειται απλούστατα για το ίδιο το νόημα της ζωής μας»(Π.Μπρύκνερ).
Ένα τραγούδι της μουσικής Ποπ έχει αυτούς τους στίχους: «Κανείς δεν μας αγαπάει, δεν ξέρω γιατί/ Ίσως να μην είμαστε τέλειοι ,αλλά ο Θεός ξέρει πως προσπαθούμε./ Αλλά όλοι γύρω , ακόμα και οι παλιοί μας φίλοι μας κακολογούν./ Ας ρίξουμε τη μεγάλη βόμβα για να δούμε τι θα συμβεί…/ Η Ασία έχει υπερπληθυσμό και η Ευρώπη είναι πολύ γριά,/ Η Αφρική παραείναι ζεστή και ο Καναδάς παραείναι ψυχρός, / Και η Νότια Αμερική μας έκλεψε το όνομά μας, / Ας ρίξουμε τη μεγάλη βόμβα, / δεν θα μείνει κανείς να μας κατακρίνει. (Ράντυ Νιούμαν, ποπ τραγουδιστής, Πολίτικαλ Σάϊενς 1970)
<<ΚΟΣΜΟΣ>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου