Μόσχου Λαγκουβάρδου,ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΓΑΛΑΖΙΟΣ,ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΑΣΙΝΟ

ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΓΑΛΑΖΙΟΣ, ΠΟΤΑΜΙ ΠΡΑΣΙΝΟ!
( Με λύπη κι ευσπλαχνία για τη ζωή και την υγεία των παιδιών μας)
Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Οι Έλληνες είμαστε λαός με αισθητική καλλιέργεια. Αγαπάμε την ομορφιά παντού ιδίως στα χρώματα. Μας κατάλαβαν οι πολιτικοί γι΄ αυτό δίνουν έμφαση στα χρώματα, στο πράσινο, στο γαλάζιο, στο κόκκινο, στο πορτοκαλί.. Εγώ π.χ. ώσπου να χάσω τα μισά και περισσότερα δόντια μου διάλεγα τις οδοντογιατρούς μου απ΄ την ομορφιά τους. Και το δήμαρχο έτσι τον ψήφισα, γιατί είχε ωραίο χαμόγελο! Όλοι έτσι κάνουμε. Ποιος ξέρει την ψυχή του άλλου; Θα μου πείτε το δέντρο απ΄ τους καρπούς του φαίνεται τι δέντρο είναι, αν είναι καλό ή αν είναι σαπρό.
Συμβαίνει κάτι εκπληκτικό στη Θεσσαλία.. Ο ξένος το βλέπει αμέσως ενώ οι Θεσσαλοί το συνήθισαν. Το εκπληκτικό είναι ότι σε ολόκληρο το Θεσσαλικό κάμπο δεν υπάρχει ούτε ένα δέντρο. Μίσησαν τα δέντρα τους οι Θεσσαλοί; Δεν θέλουν τους καρπούς τους; Ούτε τη σκιά τους; Αν το ‘βλεπε κανείς στον ύπνο του θα ξυπνούσε, γιατί είναι ένας πραγματικός εφιάλτης. Μα οι Λαρισαίοι είναι ικανοί να κάψουν τη Λάρισα για το ποδόσφαιρο. Για το ποτάμι τους που πρασίνισε απ΄ τις ακαθαρσίες των βατράχων δεν ενοχλείται κανείς.
Στο χωριό μου αποτελούσε ποινικό αδίκημα το να αφήνει κανείς εκτεθειμένα απόνερα στην αυλή του. Στη Λάρισα του πολιτισμού ολόκληρο είναι μια απέραντη εστία μολύνσεως και κανείς δε μιλάει. «Περιμένουν να πεθάνει η μισή Λάρισα για να ενδιαφερθούν και να ενεργήσουν», λέει ο Γιάννης στην ταβέρνα. «Γιάννη, είναι ένα αποκλίνον πρόβλημα η μόλυνση του Πηνειού και γενικά η μόλυνση του περιβάλλοντος». Ο Γιάννης δεν καταλαβαίνει και με το δίκιο του, τι είναι «αποκλίνον πρόβλημα».
Ήμουν έτοιμος να του εξηγήσω τον όρο και να του συστήσω να διαβάσει το βιβλίο του Γερμανού Σουμάχερ «Οδηγός για το Περίπλοκο». Προτίμησα ν’ αποφύγω τη θεωρητικολογία. «Γιάννη, αποκλίνον, δηλαδή άλυτο πρόβλημα είναι όταν προσπαθείς να ξύσεις τη μύτη σου με το γάντι της πυγμαχίας!» Κάπως έτσι προσπαθούν να λύσουν τα άλυτα προβλήματα στη Νέα Εποχή. «Θα πεθάνουμε από χολέρα !» «Θα φταίει ο Δήμαρχος;» « Εμ , ποιος θα φταίει;» «Θα φταίει το πνευματικό χλωροφόρμιο. Η Λάρισα βρωμάει πνευματικό χλωροφόρμιο» Ο Γιάννης στην ταβέρνα κόκκινος απ΄’ το τσίπουρο δεν πρέπει να συγχιστεί άλλο. Είναι φανερό ότι δεν με καταλαβαίνει. «Εγώ ήπια, ετούτος μέθυσε» σκέφτεται.
Τι εννοώ «πνευματικό χλωροφόρμιο»; Εννοώ την παθητικότητα, την συνήθεια του Λαρισαίου πολίτη στην ήττα! Την παγίδευσή του στο ποδόσφαιρο, το μπλέξιμό του με τον κομματισμό και την μικροπολιτική! «Τι να κάνουμε;» Γράφω αυτό το άρθρο για το πράσινο ποτάμι και το γαλάζιο Δήμαρχο. Και πρέπει να γράφω ώσπου να κουραστούν να με βλέπουν. Η σιωπή τους θα σπάσει κάποτε!
Tί να κάνουμε, ευγενικέ αναγνώστη; Αν σ’ ενοχλεί το πνευματικό χλωροφόρμιο μπορείς να κάνεις κάτι για την αφύπνιση των αρχών. Όσο για μένα σκέφτομαι αντί να πληρώσω τρεις χιλιάδες ευρώ για ένα βιβλίο μη εμπορικό που κανείς δεν το διαβάζει να τυπώσω μερικές χιλιάδες έντυπα με αυτές μόνο τις φράσεις. «Το να βλέπεις το άδικο και να σωπαίνεις είναι δειλία. Διαμαρτύρομαι για τη μόλυνση. Υπογραφή………………..» και να τα μοιράσω στους Λαρισαίους για να τα στείλουν στις Αρχές με την υπογραφή τους.
Αλλά να μην περιμένουν ότι θα τους ξαναχαμογελάσει ο Δήμαρχος ή ότι θα τους συμπαρασταθεί ο βουλευτής σε κάποιο πρόβλημά τους!
Οι Έλληνες είμαστε αισθητικός λαός κι αγαπούμε τα χρώματα και τα χαμόγελα. Η μακαρίτισσα γιαγιά μου, η Βασιλική, ευχόταν για μένα το ομηρικό «Αλάβρισον», που θα πει «είθε αφθονία αγαθών για σένα» (Όλβω βρίθον), <<μα εσύ γελιέσαι μ’ ένα λουλούδι.>> συμπλήρωνε θλιμένα. Πώς όχι όταν λαός ολόκληρος γελιέται με ένα χρώμα όπως π.χ. με το γαλάζιο οι Λαρισαίοι, αυτή την εποχή!
Κάποιος γιατρός μου είπε και πρέπει να είναι αλήθεια, πως το οξυγόνο αποθηκεύεται. Άρα μια ανάβαση κάθε βδομάδα ή κάθε δεκαπέντε μέρες σ΄ ένα βουνό φτάνει για να αποθηκεύσουμε το απαραίτητο οξυγόνο για την υγεία μας. Το μόνο εύκολο, να ανεβείς σε κάποιο βουνό ή έστω σε κάποιο λόφο, τώρα που φαίνεται ότι δεν κινδυνεύεις από λαθρομετανάστες γιατί όποιος μείνει λίγο στην Ελλάδα γίνεται ανθρωπινότερος!


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτό είναι το τελευταίο άρθρο στη Λαρισαϊκή εφημερίδα «ΚΟΣΜΟΣ». Αντί να σπάσει η «σιωπή των Αρχών», ευγενικέ αναγνώστη, έσπασε ο λόγος του αρθρογράφου!