Για την ελευθερία και τον προορισμό του ανθρώπου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο Απόστολος Παύλος στην πρώτη επιστολή του προς τους Κορίνθιους, γράφει για την ελευθερία και τον προορισμό του ανθρώπου "Σοφίαν λαλούμεν εν τοις τελείοις, σοφίαν δε ου του αιώνος τούτου ουδέ των αρχόντων του αιώνος τούτου, των καταργουμένων. αλλά λαλούμε σοφίαν Θεού εν μυστηρίω, την αποκεκρυμμένην, ην προώρισεν ο Θεός προ των αιώνων εις δόξαν ημών, ην ουδείς των αρχόντων του αιώνος τούτου έγνωκεν. ει γαρ έγνωσαν ουκ αν τον Κύριον της δόξης εσταύρωσαν, αλλά καθώς γέγραπται, α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν." Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Δεν εξεχωρίζει πρόσωπα, αλλά αποδίδει το αξίωμα του ανθρώπου σε όλους ανεξαιρέτως του ανθρώπους.
Πρέπει να έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εατό μας, χωρίς να είμαστε υπερήφανοι ή εγωιστές. Η μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας στηρίζεται στην πίστη στο Θεό. Πιστεόυμε ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, πράγμα που σημαίνει ότι ο άνθρωπος αξίζει το ενδιαφέρον του Θεού. Αν χάσουμε τη μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας, οι άλλοι θα το καταλάβουν και θα θελήσουν να μας κάνουν θύματα. Ο άνθρωπος είναι το μόνο ον που γεννήθηκε να είναι ελεύθερο και κανείς δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως μέσον. Ο άνθρωπος είναι αυτοσκοπός. Πλάστηκε για να είναι ελεύθερος. Τα πάντα έγιναν για την εξυπηρέτηση του ανθρώπου. Η αλήθεια αυτή αποδείχθηκε και από την Επιστήμη, η οποία διατύπωσε την λεγόμενη "ανθρωπική αρχή".
Ο Χώκινγκ πρόβαλε την αντίρρηση ότι η δημιουργία είναι υπερβαίνει τις ανάγκες του ανθρώπου. Θα μπορούσε, είπε, και με λιγότερα, να εξηπηρετηθεί ο άνθρωπος.  Ο Χώκινγκ παραβλέπει ότι στην κάθε δημιουργία  αποτυπώνονται τα χαρακτηριστικά του δημιουργού. Η Δημουργία του Θεού δοξάζει την πανσοφία και την παντοδυναμία του Θεού. Ο Δαβίδ αναφωνεί θαυμάζοντας το μεγαλείο της Δημιουργίας "Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας !"