Πολυτυραννία

Του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου


Δεν είναι καλή η πολυτυραννία, κατά τον Πλάτωνα, το να υπάρχουν δηλαδή πολλοί τύραννοι σ΄ ένα τόπο. Τύραννος σημαίνει κύριος, άρχων, βασιλεύς, ηγέτης, όπως λέμε σήμερα. Πρώτη φορά που άκουσα τη λέξη «τυραννία» ήταν στο χωριό μου, όταν χαρακτήριζαν κάποιον άνθρωπο φτωχό, που βασανίζεται, χωρίς ελπίδα να τελειώσουν ποτέ τα βάσανά του. Ένα τέτοιον άνθρωπο, στο χωριό μου τον έλεγαν «χαμένη τυράννια». Τώρα τα χωριά και οι πόλεις γέμισαν «χαμένες τυράννιες,», ανθρώπους που δεν περιμένουν να τελειώσουν οι ταλαιπωρίες και τα βάσανά τους ποτέ και τους δέρνει η μαύρη απελπισία και το σκοτάδι.

Ο κόσμος , όπως ο Πλάτων, προτιμάει τον ένα τύραννο απ΄ τους πολλούς. Έτσι εξηγείται που τα κόμματα, οι εφημερίδες, η τηλεόραση , το ραδιόφωνο, και όλος αυτός ο κόσμος του τύπου προβάλλουν τον ένα και δεν προβάλλουν την συλλογική ηγεσία. Ο κόσμος δεν θέλει το μαζικό στην εξουσία. Η προτίμηση αυτή επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες. Μια ερμηνεία είναι ότι ένας είναι ο χαρισματικός, που η αξία του μεγαλώνει γιατί είναι σπάνιος. Αν υπάρχουν σωρός από χαρισματικούς πέφτει και η αξία τους.

Η άλλη ερμηνεία είναι πως όσο λιγότεροι είναι οι ηγέτες τόσο καλύτερα. Μη λυπηθείς , όταν δεις κάποιον με ένα χέρι, γράφει στη Σιδηρά Διαθήκη του ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος. Ένα χέρι λιγότερο, χίλια κακά λιγότερα στον κόσμο. Αν η σκέψη αυτή είναι αληθινή, μπορεί κανείς να εικάσει ότι ο πολίτης σκέφτεται αναλόγως, ένας ηγέτης λιγότερος δυο χιλιάδες κακά λιγότερα στον κόσμο. Ιδίως αν οι ηγέτες, όπως οι σημερινοί, σπανίως έχουν το Χριστό μέσα τους και κατευθύνονται απ΄ την αρχομανία τους περισσότερο παρά απ΄ την αγάπη τους για τους πολίτες.