Μικρή, καθημερινή ,πνευματική εργασία

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Η ατομική πνευματική εργασία για την οποία θα αναφερθούμε στη συνέχεια , δεν αντικαθιστά την καθιερωμένη προσευχή ούτε υποκαθιστά την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, μέσα στην οποία σαν σε κιβωτό σώζονται οι πιστοί. Οι πιστοί υπερνικούν τα εμπόδια όχι με την ατομική τους προσπάθεια, αλλά κατά χάριν, δια του αγαπήσαντος ημάς Ιησού. «Τα πάντα κατά χάριν έχει. Η Γη και πάντα τα εν αυτή, αυτό το σώμα και αυτή η ψυχή, αλλά και αυτό το είναι άνθρωπος. Τα πάντα είναι του Θεού. Τι λείπει από το Θεό ώστε να δικαιολογείται γι’ αυτό η οίηση ή η αυτοδικαίωση;». (Άγιος Μακάριος). (Φιλ.Γ΄,221).

Ο Ντοστογιέφσκι διάβαζε κάθε μέρα μια περικοπή από το Ευαγγέλιο και το νόημά της το μελετούσε σε συνδυασμό με τα πράγματα και με τα συμβάντα της συγκεκριμένης ημέρας. Ακολουθούσε τα λόγια του Δαβίδ, ο λόγος σου μελέτη μου εστίν. Άνοιγε το ευαγγέλιο στην τύχη και το διάβαζε. Ήταν ένα μικρό ευαγγέλιο που του έβαλε στο χέρι μια γυναίκα του λαού, όταν οδηγούμενος σιδηροδέσμιος στη Σιβηρία, πέρασε μέσα απ’ το χωριό της. Αυτό το μικρό ευαγγέλιο έσωσε το πνεύμα του μεγάλου συγγραφέα.Την τελευταία μέρα της ζωής του ο Ντοστογιέφσκι επειδή δεν μπορούσε ζήτησε να διαβάσει η γυναίκα του. Το ευαγγέλιο άνοιξε στη σελίδα που άρχιζε με τη λέξη «άγωμεν» ( πάμε ). Ο Ντοστογιέφσκι είπε: «Σήμερα θα πεθάνω».

Την καλή αυτή συνήθεια του αγαπημένου μου συγγραφέα των Αδελφών Καραμαζώφ, την ακολουθώ κι εγώ. Κάθε μέρα ανοίγω το ευαγγέλιο στην τύχη και διαβάζω τη σελίδα από την αρχή. Κατόπιν βρίσκω τη σχετική περικοπή και διαβάζω και τον Απόστολο που αντιστοιχεί σ΄ αυτήν και το προκείμενο του Αποστόλου, που είναι δυο στίχοι από κάποιο ψαλμό του Δαβίδ. Οι Πατέρες της Εκκλησίας όρισαν την αντιστοιχία Ευαγγελίου, Αποστόλου και Ψαλμών με κριτήριο το βαθύτερο νόημα που τα συνδέει.

Με αυτόν τον τρόπο νιώθω ότι ο Ιησούς συμβαδίζει μαζί μου και με ενισχύει στην αποθάρρυνσή μου. «Κύριος ποιμαίνει με και εις ουδέν με υστερήσει. Εις κήπον χλόης εκεί με κατεσκήνωσεν.» Το πρωί μόλις πατήσω τα πόδια μου στο πάτωμα ευχαριστώ το Χριστό και την Παναγιά που ζω: «Χριστέ και Παναγιά, ευχαριστώ που ζω.» Ύστερα γράφω την πρωϊνή προσευχή στο βιβλίο προσευχών.

Σήμερα π.χ. πρώτη του μηνός Οκτωβρίου έγραψα: «99/1-10-2010. Εν τούτω νίκα. Πρωινή προσευχή για ενθάρρυνση: Χριστέ και Παναγιά, ευχαριστώ που ζω. Κύριε συ είπες «αιτείτε και δοθήσεται υμίν». Σήμερα με κατέλαβε πνεύμα δειλίας. Όλη τη νύχτα έβλεπα όνειρα που έδειχναν πώς ο άνθρωπος σαν τα άλογα ζώα φυσικώς φθείρεται. Κύριε σε παρακαλώ δος μου θάρρος και δύναμη.»

Προσευχήθηκα για ενθάρρυνση και δύναμη και ένιωσα μέσα μου χαρά. Η δειλία μου εξαφανίστηκε ξαφνικά σαν την ομίχλη όταν βγει ο ήλιος.Κατόπιν άνοιξα στην τύχη το ευαγγέλιο όπως συνήθως και διάβασα τη σελίδα που άρχιζε με αυτά τα λόγια: «Εξελθών ο Ιησούς επορεύθη κατά το έθος εις το όρος των ελαιών...» και τελείωνε με τα λόγια «και αναστάν άπαν το πλήθος ήγαγον αυτόν επί τον Πιλάτον.» Στη συνέχεια βρήκα τον αντίστοιχο Απόστολο και το προκείμενο που είναι οι στίχοι «Επακούσαι σου Κϋριος εν ημέρα θλίψεως. Κύριε σώσον τον βασιλέα και επάκουσον ημών.» (Ψαλμός 19ος).

Ο Απόστολος που ήταν η Καθολική επιστολή του Ιούδα άρχιζε με τα λόγια του χαιρετισμού:" έλεος υμίν και ειρήνη και αγάπη πληθυνθείη…". Το τέλος της επιστολής ήταν σαν να απαντούσε στο όνειρό μου της φθοράς όταν παραδίδεται κανείς δέσμιος στις σαρκικές του επιθυμίες: «Ούτοι δε όσα μεν ουκ οίδασι βλασφημούσιν» (αυτοί δε όσα δεν γνωρίζουν τα βλαστημούν) «όσα δε φυσικώς ως τα άλογα ζώα επίστανται, εν τούτοις φθείρονται» ( κι αυτά που από ένστικτο σαν τα άλογα ζώα γνωρίζουν , αυτά ακριβώς τους φθείρουν.)

Σήμερα θα έχω στο νου μου τα λόγια αυτά. Το Ευαγγέλιο θα είναι η πνευματική μου πανοπλία στον αγώνα της ζωής μου κι ο Ιησούς θα είναι ο πνευματικός μου καθρέφτης, ο οδηγός μου και η καταφυγή μου στις θλίψεις.