Του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου
«Εκπίπτων της προς Θεόν πίστεως δια το λαμβάνειν δόξαν παρά ανθρώπων»
Προσπάθησα να αποδώσω το νόημα ενός κεφαλαίου του Αγίου Νικήτα, μαθητή του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, γιατί η καλλιέπεια του κειμένου του αγίου είναι πιστεύω αδύνατο να αποδοθεί. Ο Άγιος αναφέρεται σ΄ εκείνον που από την απληστία του, την πλεονεξία του και από την οίηση και την υπερηφάνειά του παγιδεύεται στους τρεις μεγάλους δαίμονες της κενοδοξίας, της φιληδονίας και της φιλαργυρίας.
Το αποτέλεσμα είναι ότι ο άνθρωπος αυτός εκπίπτει από την πίστη στο Θεό, αφού θεωρεί τη δόξα των ανθρώπων ότι είναι κάτι, ενώ δεν είναι τίποτε, εκτρέπεται από την σωφροσύνη και την καθαρότητα, με το να ανάβει τα υπογάστρια και να υπακούει όπως ο δούλος στο αφεντικό του στις άτακτες ορμές και εξοστρακίζεται από την αγάπη γιατί πέρα απ΄ τον εαυτό του δεν φροντίζει για τίποτε άλλο και δε δίνει τα χρήματα που χρήζουν στους πλησίον.
Ένας τέτοιος τύπος δεν είναι άνθρωπος αλλά ένα είδος πολύμορφου θηρίου, που αποτελείται από πολλά αντίθετα μεταξύ τους θηρία. Αυτός είναι στο Θεό, στους ανθρώπους και στα ζώα ένας θανάσιμος εχθρός.
Παραθέτω την απόδοση και στη συνέχεια το πρωτότυπο κείμενο από την Φιλοκαλία,τ.Γ΄ σ.276,ιδ:
Απόδοση:
«Αυτός που οικειοποιείται τη δόξα των ανθρώπων σαν να είναι κάτι, ενώ δεν είναι τίποτε, αγκαλιάζει τη φιληδονία από την ψυχική του απληστία, προσκολλείται στην φιλαργυρία απ΄την πλεονεξία του, αυτός ή δαιμονικός γίνεται με την οίηση και την υπερηφάνειά του ή κτηνώδης με τις ηδονές της γαστρός και των υπογαστρίων ή θηριώδης προς τους πλησίον με την άπληστη και απάνθρωπο φιλαργυρία του.
Αυτός εκπίπτει από την πίστη στο Θεό λαμβάνοντας δόξα απ΄ τους ανθρώπους, εκτρέπεται από την σωφροσύνη και την καθαρότητα ανάβοντας τα υπογάστρια και υπακούοντας στις άτακτες ορμές και εξοστρακίζεται από την αγάπη με το να καταγίνεται με τον εαυτό του και να μη δίνει τα χρήματα που χρήζουν στους πλησίον. Έτσι γίνεται ένα πολύμορφο θηρίο αποτελούμενο από πολλά αντίθετα μεταξύ τους.
Έναν τέτοιο άνθρωπο ο Θεός, οι άνθρωποι και τα ζώα τον βλέπουν ως θανάσιμο εχθρό.»
Το πρωτότυπο:
«Ο της δόξης των ανθρώπων ως ούσης, της μηδαμώς ούσης, αντιποιούμενος και την φιληδονίαν, δια ψυχής απληστίαν, κατασπαζόμενος, και της φιλαργυρίας δια πλεονεξίας αντεχόμενος, ή δαιμονιώδης δια της οιήσεως και υπερηφανείας κατασκευάζεται, ή κτηνώδης δια των ηδονών της γαστρός και των υπογαστρίων αποτελείται, ή θηριώδης γίνεται τοις πλησίον δια της πλεονεκτικής και απανθρώπου φιλαργυρίας, εκπίπτων μεν της προς Θεόν πίστεως , δια το λαμβάνει δόξαν παρά ανθρώπων κατά το λόγιον. Εκτρεπόμενος δε της σωφροσύνης και καθαρότητος, δια το εκκαίειν τη απληστία τα υπογάστρια και ταις ατάκτοις υπείκειν ορμάς, εξοστρακιζόμενος δε της αγάπης, δια το μόνω εαυτώ περιέπειν και μη διδόναι τα χρήματα χρήζουσι τοις πλησίον. Και ούτω πολύμορφόν τι θηρίον, εκ πολλών συντεθειμένον των εαυτοίς εναντίων, ο τοιούτος οράται Θεώ και ανθρώποις και κτήνεσιν άσπονδος.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου