Του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου
Οι δυτικοί χωρίζουν τον κόσμο σε καλούς και σε κακούς. Kαλοί είναι αυτοί που είναι καλοί σε μας και κακοί είναι οι άλλοι.Με αυτή τη διάκριση ο δυτικός κόσμος εφησυχάζει ότι τα πυρηνικά βρίσκονται στα χέρια των καλών, δηλαδή στα δικά τους και σ΄ αυτών που είναι καλοί μαζί τους. Εμείς βέβαια που άλλοτε είμαστε δικοί τους και άλλοτε όχι , δεν είμαστε και τόσο ήσυχοι αν τα πυρηνικά βρίσκονται σε καλά χέρια και θέλουμε να μην υπάρχουν καθόλου.
Η Ορθοδοξία που δεν βλέπει καλούς και κακούς, αλλά αρρώστους και θεραπευμένους δεν θέλει τα όπλα. Αυτοί που χρειάζονται τα όπλα για να νιώθουν ασφαλείς δεν είναι ανάμεσα στους θεραπευμένους. Ιδίως αν για να πουλήσουν τα όπλα τους βάζουν διχόνοιες στους λαούς και ανάβουν φωτιές στον κόσμο.
Στον στυγνό οικονομισμό που επιβλήθηκε στην ανθρωπότητα με την συμπαιγνία επιστήμης, τεχνολογίας και εμπορίου, οι άνθρωποι είναι δούλοι των χρημάτων. Ο προορισμός του ανθρώπου, σύμφωνα με τον οικονομισμό, είναι να εξυπηρετεί την κυκλοφορία των χρημάτων. Βλέπουν τον άνθρωπο ως εργαλείο και ως μέσον προς εξυπηρέτηση οποιουδήποτε σκοπού. Την ιδέα αυτή την ασπάζονται και πολλοί δικοί μας, που άφησαν την πίστη και ακολούθησαν τη φιλοδοξία τους. Ο άνθρωπος δεν είναι εργαλείο. Ο άνθρωπος χειρίζεται τα εργαλεία, και μάλιστα με ευτράπελο τρόπο, όπως πολύ σοφά λέει ο φιλόσοφος Ιβάν Ίλιτς.
Πάρτε παράδειγμα πολλούς που κυκλοφορούν ακριβά αυτοκίνητα, που αναπτύσσουν μεγάλες ταχύτητες. Πολλοί από αυτούς, ιδίως νέοι, τρέχουν ακόμα κι αν η κατάσταση στο δρόμο δεν το επιτρέπει , μόνο και μόνο επειδή τρέχει το αυτοκίνητό τους. Το αυτοκίνητό τους εξυπηρετεί αυτούς ή αυτοί εξυπηρετούν το αυτοκίνητό τους;
Αυτοί παρασύρθηκαν από την υλική ευμάρεια. Αλλά κι οι φτωχοί που στερούνται δεν πάνε πίσω
Κάποιος που πήγαινε σε ξένα μνημόσυνα για τα κόλυβα,έτρωγε γλυκά, αν και δεν του επέτρεπε η υγεία του. .
-Εσύ δεν κάνει να τρως γλυκά, του είπε ο διπλανός του. Σου τα απαγόρεψε ο γιατρός.
-Μα αφού είναι τζάμπα, είπε ο άνθρωπος.
Για να δώσουμε μια πληρέστερη εικόνα για το διανοητικό κλίμα στη Δυτική Ευρώπη, θα κάνουμε χάριν του φίλου αναγνώστη, μια μικρή προσέγγιση στην έννοια του χρήματος.
Αν ο κόσμος ήταν μια χαρτοπαιχτική λέσχη κι η ζωή μας ήταν συμμετοχή στα παιχνίδια της λέσχης, θα χρειαζόμαστε κάρτες της χαρτοπαιχτικής λέσχης για να μετέχουμε στα παιχνίδια.
Έτσι θα μας έδιναν έναν αριθμό από αυτές τις κάρτες, τις οποίες θα τις χρεωνόμαστε και μετά το τέλος των παιχνιδιών θα τις εξαργυρώναμε και θα εξοφλούσαμε το χρέος των καρτών.
Οι κάρτες θα είχαν την αξία που θα τις έδιδε η χαρτοπαιχτική λέσχη. Η ίδια η αξία τους θα ήταν ανύπαρκτη, όπως είναι σχεδόν ανύπαρκτη η αξία του χρήματος. Η χαρτοπαιχτική λέσχη θα ξόδευε μόνο το υλικό κι αν ήταν από χαρτί θα ξόδευε μόνο το χαρτί και το τυπογραφική μελάνι. Μπορούσε όμως την ονομαστική τους αξία να την καθορίζει στο ύψος που ήθελε κάθε φορά η χαρτοπαιχτική λέσχη.
'Εως εδώ έτσι γίνεται και με το χρήμα. Η διαφορά είναι στα δύο αυτά σημεία: 1) ότι το χρήμα το δανειζόμαστε με τόκο, δηλαδή το χρήμα είναι έντοκο χρέος και 2) ο ιδιοκτήτης ρυθμίζει όπως θέλει την ρευστότητα του χρήματος. Έτσι δίνει στην αγορά πάντα μικρότερη ποσότητα, ώστε το χρέος, να μην μπορεί να αποπληρωθεί κι οι οφειλέτες να μην μπορούν από τεχνητή έλλειψη ρευστού, να ξεχρεωθούν ποτέ.
Έτσι είναι, εντελώς σχηματοποιημένο βέβαια, το θέμα του χρήματος (χρέους), κατά τον συγγραφέα Σέλντομ Εμράϊ, αν κατάλαβα καλά το βιβλίο του. .
Τελειώνω με κάτι ευχάριστο:
Φαίνεται σαν να μην υπάρχει "αντίπαλον δέος" στη γερμανική πολιτική. Υπάρχει και δεν προέρχεται από την Ελλάδα.Προέρχεται από τους άλλους ευρωπαΪκούς λαούς, όταν δουν ότι οι Γερμανοί είναι επικίνδυνοι και γι΄ αυτούς.
Άκουσε,, τέλος, φίλε αναγνώστη τα μηνύματα της αποχής και της συμμετοχής: Το μήνυμα της αποχής λέει: "Καταλαβαίνω ποιος είσαι και τί κάνεις." Ενώ το μήνυμα της συμμετοχής λέει: "Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Συνέχισε αυτό που κάνεις".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου