Ελληνική Αυτογνωσία

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

      Ασχολούμαι όλη μου τη ζωή με τη λογοτεχνία, γράφοντας και διαβάζοντας λογοτεχνικά έργα. Είναι επόμενο να είμαι επηρεασμένος από αυτήν. Άραγε αυτός είναι ο λόγος, που βλέπω τους Έλληνες περισσότερο ως ήρωες της λογοτεχνίας, παρά ως πραγματικούς ανθρώπους ή είναι έτσι πραγματικά. Πιστεύω ότι ισχύει το δεύτερο. Οι Έλληνες είναι τύποι της λογοτεχνίας και αξίζει να γράφονται λογοτεχνικά έργα γι΄ αυτούς. Ο ελληνικός λαός είναι ο πιο εξελιγμένος αισθητικά λαός του κόσμου.
      Οι Έλληνες ως άτομα και ως λαός επηρεαζόμαστε περισσότερο από το αίσθημα, παρά από τη λογική και στη λογοτεχνία αυτό που προέχει είναι το αίσθημα. Λογοτεχνία, στην οποία δεν υπάρχει πλούσιο αίσθημα, δεν είναι λογοτεχνία.
      Στη λογοτεχνία δεν νοιάζεται κανείς για τις εξηγήσεις. Η λογοτεχνία σου αρέσει ή δεν σου αρέσει. Δεν ψάχνεις να βρεις τη δικαιολογία που σου αρέσει ή δεν σου αρέσει. Όπως όταν σου αρέσει μια ωραία γυναίκα δεν έχει σημασία γιατί σου αρέσει. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι σου αρέσει.
       Με την ίδια λογική ή καλύτερα με το ίδιο αίσθημα αγωνιζόμαστε να τα βγάλουμε πέρα με τις δυσκολίες της ζωής μας. Δεχόμαστε με ευκολία, χωρίς αντιρρήσεις και επιφυλάξεις, αυτό που μας αρέσει και προβληματιζόμαστε με αυτό που δεν μας αρέσει.
       Θα μου πείτε το ίδιο δεν κάνουν κι οι άλλοι; Από τί επηρεάζονται οι άλλοι; Ήξερα κάποιον, που διάλεγε ακόμα και την οδοντογιατρό του από την ομορφιά της. Κάποιος άλλος διέκρινε τους ανθρώπους σε δυο κατηγορίες: σ΄ αυτούς που χαμογελούν και σ΄ αυτούς που δεν χαμογελούν. Αυτό δεν νομίζω ότι γίνεται πουθενά στον κόσμο, εκτός απ΄ την Ελλάδα. Άλλος διέκρινε τους ανθρώπους σε ερωτικούς και ανέραστους και πίστευε ότι το μεγαλύτερο κακό στον κόσμο γίνεται από εκείνους που δεν αγαπούν κανέναν, ούτε και τον εαυτό τους.
        Τους ανθρώπους της κατηγορίας αυτής τους φοβόταν, μήπως πείσουν την ανθρωπότητα να αυτοκτονήσει μαζί τους. Το κριτήριο αυτού του ανθρώπου ήταν να φέρουμε στην εξουσία ανθρώπους που χαμογελούν, που διακρίνουν το ωραίο και που αγαπούν τον εαυτό τους. ¨Ηθελε αυτούς τους ανθρώπους στα δημόσια αξιώματα, γιατί οι άλλοι ήταν επικίνδυνοι για την ανθρωπότητα.
       Είναι οι Έλληνες περισσότερο ήρωες της λογοτεχνίας παρά πραγματικοί άνθρωποι , επειδή είναι λαός με αρχαία παράδοση στη λογοτεχνία και έχει καλλιεργήσει την ψυχή του. Ακόμα και το Θεό , Τον αγαπούν για την ωραιότητα του προσώπου Του. Ο πιο ωραίος άνθρωπος του κόσμου είναι ο Ιησούς Χριστός. Κι η πιο ωραία λαϊκή τέχνη είναι αυτή που είναι αφιερωμένη στους ναούς, τους οίκους τους Θεού και στους δικούς τους οίκους. Είναι αξεπέραστη η τέχνη του λαού στα δυο αυτά πανέμορφα πρόσωπα, στο πρόσωπο του Χριστού και της Παναγίας.
       Όλα μπορεί να τα δεχθεί ο ελληνικός λαός , χάρις στην καλή του καρδιά. Ένα μόνο δεν το δέχεται, την ασχήμια της ψυχής. "Αυτό δεν είναι ωραίο", λέει εννοώντας, ότι με τίποτα δεν δέχεται κάτι που δεν είναι ωραίο από την ψυχή. Όπως τώρα με τους ανέραστους αυτούς που με την προπαγάνδα και με την τοκογλυφία τους μετέτρεψαν όλο τον κόσμο σε εραστές της οικονομολογίας.       Αυτοί δεν μπορούν πια να θαυμάσουν τίποτα σ΄ αυτόν τον κόσμο, που εξαιτίας της αποστέρησης της ομορφιάς κινδυνεύει να οδηγηθεί στην ομαδική αυτοκτονία.