Μας φέρονται σαν να είμαστε αποικία;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

"Με ανέτρεψαν γιατί δεν έκανα την Ιταλία αποικία σαν την Ελλάδα
"Δεν εκπλήσσομαι, με ανέτρεψαν επειδή στάθηκα εμπόδιο στην πολιτική της Γερμανίας",
                                                                                            Σύλβιο Μπερλουσκόνι

Κανείς από τους δικούς μας πολιτικούς δεν μιλάει για τη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία. Όλοι, από τους απλούς πολιτικούς μέχρι τον πρόεδρο της βουλής, μιλούν για περιορισμό της κυριαρχίας, ειδικότερα ως προς την οικονομία. Ένα μέρος μόνο της κυριαρχίας δέχονται ότι παρεχώρησε η Ελλάδα, και συγκεκριμένα το μέρος της εθνικής οικονομίας.

Αυτό όμως που χαρακτηρίζει μια αποικία είναι αυτά τα δύο στοιχεία, ότι στην αποικία μένουν κυρίως οι ιθαγενείς και ζούν όλον τον «παράδεισο» που τους έχει ετοιμάσει η μητρόπολη και ότι η αποικία δεν έχει εθνική οικονομία, διότι η οικονομία της διευθύνεται από τον αποικιοκράτη προς το συμφέρον του φυσικά.

Η μητρόπολη (ο αποικιοκράτης) είναι αυτός που ασκεί άμεσα κυριαρχικά δικαιώματα στις αποικίες και καθορίζει την κοινωνική δομή, την διακυβέρνηση και τις οικονομικές λειτουργίες.

Δηλαδή ο αποικιοκράτης καθορίζει την διακυβέρνηση, με άλλα λόγια, όλα τα κόμματα είναι δικά του και όποιο κι αν ψηφίσει ο λαός, ψηφίζει τον αποικιοκράτη. .

Σε περίπτωση μεγάλης αποχής, ο αποικιοκράτης ξέρει ότι κανένα από τα «στημένα» κόμματα δεν μπορούν να επιβληθούν στους ιθαγενείς και φυσικά τα αλλάζει με άλλα κόμματα με τους ίδιους πολιτικούς και με άλλα ονόματα. Στην περίπτωση αυτή οι ιθαγενείς αντί κόμματα και πολιτική, αλλάζουν αρρώστια. Γι' αυτό τα κόμματα έχουν αγωνία μήπως είναι μεγάλη η αποχή.

; Αυτό που ενδιαφέρει τον αποικιοκράτη δεν είναι η ευτυχία ή η δυστυχία των ιθαγενών των οποίων η ζωή γίνεται ολοένα και πιο βασανιστική, αλλά η απομύζηση κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής της αποικίας.

Οι ιθαγενείς, αυτοί που δεν είναι όργανα της αποικιοκρατίας, έχουν μια μόνο ελπίδα να απελευθερωθούν από την εκμετάλλευση του αποικιοκράτη και να αναλάβει ο λαός ο ίδιος την διακυβέρνηση και τις οικονομικές λειτουργίες της χώρας του. Δηλαδή να δοθεί ένα τέλος στα βάσανά του. Άραγε πώς είναι αυτό το τέλος;

Η ιστορία των αποικιών, λόγω του ότι οι αποικιοκράτες πιστεύουν ότι έχουν ανώτερο πολιτισμό από τους ιθαγενείς , επιβάλλουν σ΄ αυτούς τα δικά τους ήθη, τη γλώσσα, τον πολιτισμό τους, όποιον διαθέτουν και στην πραγματικότητα εξαφανίζουν τον πολιτισμό των ιθαγενών. Το παράδοξο είναι όταν ο αποικιοκράτης είναι απολίτιστος και έρχεται να εκπολιτίσει τον λαό, για να τον εκμεταλλευτεί με πολιτισμένο τρόπο.

Ηιστορία δείχνει ότι οι αποικιοκρατία ΄, όπου υπήρξε στα νεώτερα χρόνια, με τη μορφή της στυγνής εκμετάλλευσης τελείωσε με τους απελευθερωτικούς αγώνες των λαών που στέναζαν κάτω από αυτήν.