Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ποτέ δεν χάνουμε την επαφή με το Θεό, γράφει ο Γάλλος φιλόσοφος Pierre Hadot, στο βιβλίο του «Πλωτίνος ή η απλότητα του βλέμματος», εκδόσεις Αρμός. Βρισκόμαστε πάντα «εν Θεώ». «Αυτό που μας εμποδίζει να συνειδητοποιήσουμε την πνευματική μας ζωή είναι η «έγνοια» που έχουμε για το σώμα. Αυτό ακριβώς είναι η πραγματική πτώση της ψυχής. Μας απορροφούν οι μάταιες ασχολίες και οι υπερβολικές βιοτικές μέριμνες.» ΟΙ βιοτικές μέριμνες δεν μας αφήνουν να στρέψουμε τη συνείδησή μας εντός.
Η Δύση αγνοεί την νηπτική παράδοση της Ορθοδοξίας. Στην Ορθοδοξία η μνήμη του Θεού (και του εαυτού μας), δεν είναι αποκομμένη από την καθημερινή ζωή και δεν θεωρεί την έγνοια του σώματος εμπόδιο στην πνευματική ζωή. Μέσα στις δυσκολίες και στις μέριμνες της καθημερινής ζωής, θα ευλογήσεις το Θεό. Αν λείψουν τα εμπόδια, λέει ο Άγιος Αντώνιος κανένας δε σώζεται. Το «δόξα τω Θεώ», δεν λείπει ποτέ από τα χείλη και από το νου του ορθοδόξου χριστιανού. Ουσιαστικό στοιχείο της νοεράς προσευχής του Ιησού είναι το «αδιάλειπτο» της προσευχής. Η μνήμη του Θεού και η επίκληση του Ονόματος του Ιησού δεν παύει ποτέ. Στην προσευχή του Ιησού, λένε οι Πατέρες, αυτό που εξαρτάται από μας είναι η ποσότητα, όχι η ποιότητα της προσευχής. Η ποιότητα είναι έργο της Θείας Χάρης.
Αυτό το βιβλίο του Hadot διάβασα χθες το βράδυ κι όταν κοιμήθηκα είδα στον ύπνο μου ένα όνειρο που προεκτείνει τις σκέψεις που έκανα στον ξύπνο μου : ήμουνα μόνος σ’ ένα άδειο, φωτεινό χώρο, και δεν είχα καθόλου αίσθηση του σώματός μου. Ήμουνα ασώματος, όπως θα είμαστε στον άλλο κόσμο, ώσπου να λάβουμε την κατοικία που θα μας δώσει ο Θεός. «Σάββατο είναι σήμερα;» ρώτησα και σαν απάντηση ακούστηκε το γέλιο ενός αόρατου πλήθους. Ένιωσα ντροπή γιατί δεν ήξερα ότι ήταν Κυριακή.
Ο κόσμος χλευάζει τους μοναχικούς ανθρώπους ή τους λυπάται. Στο χωριό μου τα παιδιά κορόϊδευαν το μοναχικό παιδί με αυτά τα λόγια που τα τραγουδούσαν όλα μαζί «όλοι, όλοι αντάμα κι ο ψώραβος αχώρια.» Τη λύπη για τον μοναχικό άνθρωπο εκφράζει και το δημοτικό δίστιχο «Όλα τα πουλάκια ζευγαρωτά/ το έρημο τ΄αηδόνι το μοναχό».
Ο μοναχός ζει φιλοσοφική ζωή. Αγαπάει το Θεό και έχει διαρκή αίσθηση της παρουσίας του Θεού, στην αδιάλειπτη νοερά προσευχή του, με τα λόγια «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με.» Στον πιστό ορθόδοξο χριστιανό τίποτε δε γίνεται χωρίς το Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου