Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Το πρωί, έτσι όπως βρισκόμαστε ακόμα κάτω από την επήρεια της μέθης του ύπνου, δεν μεταφέρουμε στον παρόντα χρόνο "κακία" του παρελθόντος και του μέλλοντος χρόνου, με αποτέλεσμα να μπορούμε να χαρούμε τον παρόντα χρόνο, όπως είναι!
"Αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής", λέει ο Απόστολος Παύλος. Είναι λέει αρκετή η κακία του παρόντος χρόνου, για να μην χρειάζεται να μεταφέρουμε "κακία" και από τον παρελθόντα και τον μέλλοντα χρόνο.
Ο Τόμας Έλιοτ, στα Τέσσερα Κουαρτέττα, γράφει: Ο παρελθών χρόνος και ο μέλλων χρόνος, βρίσκονται παρόντες στον παρόντα χρόνο. Βρίσκονται παρόντες στον παρόντα χρόνο, γιατί το πνεύμα μας έχασε το δρόμο. Δεν ακολουθεί πια την Νηπτική Παράδοση της Ορθοδοξίας, αυτό που εννοει ο στίχος του Σολωμού "Πάνα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου". Διακόπηκε η Ορθόδοξη Παράδοση, με την επέλαση της Δύσεως εναντίον της Ορθοδοξίας.
Μια σχετική παροιμία, την έλεγε η γιαγιά μου Βασιλική, στο χωριό και βέβαια δεν την καταλάβαινα. Είναι η παροιμία: "καινούρια μέρα , καινούριο "μιλιέτ" , (καινούρια μέρα, καινούριος κόσμος) που σήμαινε ότι κάθε μέρα έχει τη δική της "νομοτέλεια".
Βέβαια η φιλοσοφία αυτή ισχύει για τα "χρονικά πράγματα", για όσα πράγματα είναι παροδικά. Για αυτά τα πράγματα για τα οποία υπάρχει ο κατάλληλος καιρός για το καθένα.
Η φιλοσοφία αυτή δεν ισχύει για αυτά που είναι πέρα από τις διαστάσεις του χρόνου και του χώρου, για τα αιώνια πράγματα, τα ανώτερα, τα μη βλεπόμενα, τα πνευματικά. Ισχύει μόνο για τα πράγματα αυτού του κόσμου.
Δεν μπορείς να καταλάβεις το πνεύμα της ημέρας, αν δεν ζεις το παρόν, αλλά "αναμηρυκάζεις" το παρελθόν ή αν ονειροπολείς το μέλλον. Με άλλα λόγια να μη ζεις με προκαταλήψεις και με ονειροπολήσεις. Η φαντασία είναι καλή όταν δεν είναι παθητική φαντασία (ονειροπόληση) αλλά ενεργητική (δημιουργική φαντασία).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου