Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΑ ΤΗΣ ΠΛΗΞΗΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το αίσθημα της πλήξης εμποδίζει την πνευματική επαγρύπνηση και την διάθεση να σκεφτούμε οτιδήποτε δημιουργικό. "Αφού πλήττουμε, ας βρούμε κάτι να ξεχαστούμε," αυτό μας λέει ο λογισμός. Και μια και η πλήξη είναι σχεδόν μόνιμη, μόνιμη είναι και η αναζήτηση της διασκέδασης. Η πλήξη δείχνει ότι κλονίστηκε το θάρρος μας . Δεν αντέχουμε να βλέπουμε τη ζωή όπως είναι και αναζητάμε τρόπους, να μην σκεφτόμαστε. Η μηχανική "μουσική" π.χ. σε όσους την ακούν , αποκοιμίζει το μυαλό , για να τους εμποδίσει να σκέφτονται. Γενικά υπάρχουν τέτοιοι τρόποι πολλοί. Ο Άγιος Σιλουανός ο Αγιορείτης, εντόπισε τον κίνδυνο για την ανθρωπότητα από την εξουδετέρωση της σκέψης με τις διάφορες μορφές του ύπνου (ύπνωση, υπνωτισμός). Αρκεί να σκεφτούμε ότι το μόνο όπλο που έμεινε στους λαούς είναι η σκέψη. Ο Άγιος ως μοναχός του Αγίου Όρους αναδείχθηκε ο "μοναχός του εικοστού αιώνα" και ο βίος και το έργο του μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες του κόσμου. Όταν η αναζήτηση της διασκέδασης, γίνεται επιστήμη οι άνθρωποι δεν θέλουν να υπάρχουν., γράφει στο βιβλίο του "Το θάρρος της υπάρξεως" ο φιλόσοφος Πάουλ Τίλλιχ.

     Η πλήξη είναι μεγάλος δαίμονας. Δύσκολα τον νικάμε. Παραδινόμαστε σ΄ αυτόν χωρίς μάχη. Ο πόλεμος μαζί του είναι πνευματικός και απαιτεί πνευματικά εφόδια, τα οποία δεν έχουμε συνήθως. Στη γλώσσα των μοναχών ονομάζεται "δαίμων της ακηδίας" και είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της ησυχίας και της εσωτερικής ειρήνης. Οι μοναχοί βέβαια γνωρίζουν πώς να τον πολεμούν, γιατί ο αγώνας με τους δαίμονες ή αλλιώς με τα πάθη είναι συνεχής. Οι Άγιοι δεν διαφέρουν από εμάς τους συνηθισμένους ανθρώπους, εκτός του ότι πολεμούν χωρίς ανάπαυλα με τους δαίμονες των παθών.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να καταπολεμήσει ο άνθρωπος τα πάθη του, αν το θελήσει. Όπως είναι π.χ. η μέθοδος της νηστείας, να αφήνεις δηλαδή τους δαίμονες νηστικούς, για να μην έχουν τη δύναμη να σε νικήσουν. Αυτός είναι ένας από τους σκοπούς της νηστείας, εκτός από την οφειλόμενη υπακοή των πιστών στους κανόνες της Εκκλησίας.. Δεν δίνουμε τροφή στα πάθη, για να μην τα ενισχύουμε εναντίον μας. Ο πιο σημαντικός όμως τρόπος καταπολέμησης των παθών, σύμφωνα με τον Ορθόδοξο Δρόμο, είναι η προσευχή του Ιησού.

      Πλήξη νιώθουμε όταν δεν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον για μας. Νιώθουμε τότε σαν να έχουν κλείσει όλες οι είσοδοι της χαράς. Δεν μας αρέσει τίποτα. Όταν υπάρχει κάτι να μας αρέσει, δεν πλήττουμε. Με την προσευχή υπάρχει κάτι που μας αρέσει είναι η ίδια η προσευχή, όταν είναι ανεμπόδιστη, από αλλότριους λογισμούς. Για να μας αρέσει η προσευχή με τον νου, πρέπει να έχουμε επιλέξει να έχουμε διαρκώς μνήμη του Θεού στο καθετί. Να μην γίνεται τίποτε χωρίς το Θεό. Από την άποψη αυτή ακόμα και τα εμπόδια είναι καλά, γιατί μας παρακινούν να προσευχηθούμε και να ελπίζουμε στη θεία βοήθεια. Οπότε δεν κολλάμε στα εμπόδια, και δεν νιώθουμε πλήξη. Η επιθυμία για προσευχή υπερβαίνει την δυσαρέσκεια που προκαλεί η πλήξη. Ο αγώνας που χρειάζεται να καταβάλουμε για να προσέχουμε τις λέξεις της προσευχής του Ιησού, διώχνει την δυσαρέσκεια της πλήξης.

     Οι Άγιοι Πατέρες λένε πως όταν η προσευχή είναι ανεμπόδιστη, σου δίνει μεγάλη χαρά και γλυκύτητα. Αλλά δεν ευλογούμε μόνο την άνεση στην προσευχή αλλά και τα εμπόδιά της, γιατί τα εμπόδια μας παρακινούν να προσευχόμαστε. Όταν οι Άγιοι φθάνουν στην απάθεια, προσεύχονται ο Θεός να τους πάρει την απάθεια για να υπάρχουν τα εμπόδια, τα οποία θα τους παρακινήσουν να προσεύχονται. Όταν δεν υπάρχουν εμπόδια, οι Άγιοι λένε ότι τους ξέχασε ο Θεός.

     Η πλήξη είναι ένα μεγάλο εμπόδιο, και ανάλογη είναι και η κινητήρια δύναμή της για την προσευχή, με την προϋπόθεση ότι δεν ξεχνάμε το Θεό είτε έχουμε την αίσθηση της παρουσίας Του είτε νιώθουμε ότι είναι απών και μας λείπει. Επικαλούμαστε στην πλήξη μας το Θεό με την βεβαιότητα ότι μας ακούει, πράγμα που μας δίνει την πρώτη γεύση της χαράς και την πρώτη νίκη κατά της πλήξης.


"Μόσχου Λαγκουβάρδου ΠΡΟΣΕΥΧΗ, Λάρισα 2017 "