Πρεσβύτεροι

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Μετά τα 55 είμαστε είμαστε όλοι πρεσβύτεροι. Όχι βέβαια με την εκκλησιαστική έννοια κατά την οποία πρεσβύτερος είναι ο δεύτερος βαθμός των κληρικών, αλλά πρεσβύτεροι με την κοινωνική έννοια. Πρεσβύτερος σημαίνει ο έχων το δώρο (πρεσβείον) της γνώμης, δηλαδή που έχει το χάρισμα να δίνει σοφές συμβουλές στους νέους. Αν του το αφαιρέσουν το χάρισμα αυτό, ο πρεσβύτερος δεν είναι τίποτα. Είναι βάρος της γης. Τον εξευτελισμό αυτόν επιφυλάσσει η νέα εποχή, καταδιώκοντας τον πρεσβύτερο, για να ακούνε οι νέοι τις "σοφές" συμβουλές της τηλοψίας.

Να τί γράφει ο Απόστολος Παύλος στη δεύτερη προς Τιμόθεο επιστολή του:

"Κήρυξον τον λόγον, επίστηθι, ευκαίρως ακαίρως, έλεγξον, ,επιτίμησον, παρακάλεσον, εν πάση προθυμία και διδαχή. Έσται γαρ καιρός ότε της υγιαινούσης διδασκαλίας ουκ ανέξονται, αλλά κατά τας ιδίας επιθυμίας εαυτοίς επισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι την ακοήν...."

(Κήρυξε το λόγο του Θεού με επιμονή στον κατάλληλο και στον ακατάλληλο καιρό. Έλεγξε, επίπληξε, συμβούλεψε κι όλα αυτά με όλη την μακροθυμία σου, διδάσκοντας με όλη στου την υπομονή. Θαρθεί καιρός που οι άνθρωποι δεν θα ανέχονται τη σωστή διδασκαλία, αλλά θα συγκεντρώνουν γύρω τους δασκάλους που να ταιριάζουν με τις επιθυμίες τους, για να ακούνε αυτά που τους αρέσουν. Θα κλείνουν τ' αυτιά τους στην αλήθεια και θα στρέφονται στους μύθους.)