Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Συνταξείδευα στο τραίνο με δυο γέρους. Θα μου πείτε, ποιοί είναι γέροι σήμερα. Όλοι κρύβονται. Με τέτοιον εξευτελισμό των γέρων από την νέα εποχή , που προβάλλει τα νειάτα και την ομορφιά, που να σταθεί ο γέρος. Γέρους ή σοφούς κάποτε έλεγε ο κόσμος, αυτούς που η αποστολή τους ήταν να δίνουν σοφές συμβουλές στους νέους.
Τώρα που τους αφήρεσαν και το σπουδαιότερο προσόν, τις συμβουλές, γιατί ανέλαβε να τις παρέχει η τηλεόραση, δεν απομένει στους γέρους παρά να κρύβουν όσο μπορούν την ηλικία τους και να ανταγωνίζονται τους νέους ακόμα και στο σεξ.
Ποιοί είναι, λοιπόν οι γέροι; Στην αρχή, που βλέπεις να ασπρίζουν τα μαλλιά σου, λές ότι αρχίζεις να γεράζεις, αλλά βρίσκεις γρήγορα παρηγοριά στους φόβους σου. Όταν ασπρίσουν τα μαλλιά σου, θα παρηγορηθείς, με τη σκέψη ότι γέρος δεν είναι αυτός που έχει άσπρα μαλλιά, αλλά αυτός που έχει άσπρα γένια. Κι όταν ασπρίσουν και τα γένια σου, θα παρηγορηθείς με τη σκέψη ότι γέρος δεν είναι αυτός που ασπρίσαν τα γένια του, αλλά αυτός που ασπρίσαν τα φρύδια του. Και πάει λέγοντας. Ο άνθρωπος έχει μεγάλη γκάμα παρηγοριάς.
Για μένα, που ασπρίσαν και τα φρύδια μου, γέρος δεν είναι αυτός που ασπρίσαν τα φρύδια του. Γέρος είναι αυτός που παθαίνει ακαμψία. Η νειότη στην ευλυγισία φαίνεται. Αν πάθουμε και ακαμψία κάτι άλλο θα βρούμε να παρηγορήσουμε τον εαυτό μας. Στην Κάλυμνο, νέο παιδί, ,έμαθα ότι το σπουδαιότερο δεν είναι ούτε η ομορφιά ούτε η υγεία ούτε τα νειάτα. Το σπουδαιότερο είναι να ζεις και να έχεις μια αποστολή.
Γι' αυτό ένας συγγραφέας ή ένας μουσικός γεράματα θεωρούν να μην μπορούν να πιάσουν το μολύβι στα χέρια τους. Ο Αμερικανός συγγραφέας Μπάλαμοντ, αυτός που έγραψε τα σενάρια των κωμωδιών του Τρίο Μαρξ, έλεγε: "Δεν θα πω τον εαυτό μου ποτέ "γέρο ταλαίπωρο", όσο το χέρι μου βαστάει την πένα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου