Κανένας δεν ησυχάζει πια!

 Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Κανένας δεν ησυχάζει πια! Ακόμα και εκείνοι που υπεραγαπούν την ησυχία και τη σιωπή, ακούν το ρόπτρο που χτυπάει όλες τις πόρτες και δεν θέλουν να μένουν ήσυχοι στον κόσμο τους.

Δεν ησυχάζουν ακόμα κι οι αγαπημένοι μας στον ουρανό, δεν θέλουν την ησυχία. Θέλουν να προσεύχονται για μας. Δεν μπορώ να φαντάζομαι τους αγαπημένους μου, αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για μένα, ήσυχους στον κόσμο τους. Οι νεκροί έχουν διαύγεια και ξέρουν πολύ περισσότερα για την κατάσταση που βιώνουμε.

Επίσης δεν ησυχάζουν οι άγγελοι, που βρίσκονται ανάμεσά μας και μας ενισχύουν, όσο δεν τους εμποδίζουμε εμείς να παρεμβαίνουν και να μας γλιτώνουν από κάθε κακό.

Το ίδιο ανήσυχοι είναι κι οι άγιοι. Προσεύχονται για μας και για όλο τον κόσμο. Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που ο τόπος μας είναι γεμάτος αγίους του Θεού!

Εμπέρτο Παντίλια (Κούβα)

ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΣΕ ΚΑΙΡΟ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ

Από καιρό σε καιρό
ο πόλεμος έρχεται να μας αποκαλύψει την παθητικότητά μας,
να μας συνηθίσει στην ήττα.
Και με το μάτι στεγνό
βλέπουμε το δρόμο από όπου πρόβαλε
το αίμα.

Από καιρό σε καιρό,
όταν ο πόλεμος δίνει το χτύπημά του,
όλες οι πόρτες το δέχονται,
και συ άκουγες την κλήση
και την έκρυβες
με ζώα πληγωμένα
ξαφνικά τυφλά.

Στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήχησε το ρόπτρο
με τέτοιο επικείμενο κίνδυνο,
δεν υπήρξαν ποτέ ξύλα, που άντεξαν
τόσο σφοδρά χτυπήματα.

Από καιρό σε καιρό,
έρχεται να ρίξει ανάμεσα στους ανθρώπους
το συνηθισμένο λύκο, που μας μοιάζει.

Μεταφρ. Μόσχος Λαγκουβάρδος

Περιοδικό "ΕΥΘΥΝΗ", τόμος ΚΗ', σελ.369