Τρομάζοντας τα πουλάκια στο δάσος !

 Του Μόσχου Εμμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Εις ψυχήν μη φιλόζωον ουκ εισελεύσεται σοφία"
-Άγιος Ιερόθεος, προστάτης των ζώων
(Η Εκκλησία τιμά την μνήμην του στις 4 Οκτωβρίου)

"Χοντρή κλωστή
δε μπαίνει σε ψιλό βελόνι

Ούτε στοργή
σε κυνηγού ψυχή."

(Μόσχου Λαγκουβάρδου, Σπασμένη Φτερούγα,
Εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη 1980)

Τα πουλιά με είχαν μάθει, βλέποντάς με να τριγυρνώ μόνος στο βουνό, κρατώντας αντί για όπλο, κάποιου μουσικό όργανο, λύρα, βιολί, βιολοντσέλο...

Με τον καιρό είχαν ξεθαρρέψει και με πλησίαζαν όχι μόνο τα πουλιά, που τους αρέσει ν΄ ακούν τον άνθρωπο να παίζει μουσική ή να τραγουδάει, ακόμα κι όταν γρατζουνάει το βιολί του, όπως εγώ.

Το γεγονός αυτό μ΄ έκανε να ανησυχώ. Τί θα γινόταν αν πλησίαζαν το ίδιο θαρρετά και τους ανθρώπους, που δεν κρατούν μουσικά όργανα, αλλά όπλα του κυνηγίου;

Έτσι άρχισα να τρομάζω τα πουλιά, κάνοντάς θόρυβο με τα χέρια μου ή χτυπώντας κάποιο ξύλο στους κορμούς των δέντρων ή κάτω στο χώμα και στις πέτρες.

Μια φορά εκεί που καθόμουν ήρθε δίπλα ένας λαγός και κάθισε κι αυτός κάτω στο χορτάρι χωρίς να πάψει ούτε στιγμή να με αφήσει από τα μάτια του. Ούτε η μακαρίτισσα η μάνα μου ήταν . Χαιρόμουν κι εγώ το καθαρό του βλέμμα και ευχαριστιόμουν την απροσδόκητη παρέα.

Ώσπου η ίδια ανησυχία κατέλαβε την ψυχή μου, καθώς ένιωσα τον κίνδυνο που διατρέχει με το θάρρος του το αθώο αυτό πλάσμα του Θεού! Έτσι με λύπη μου, χτύπησε ξαφνικά τις παλάμες μου κι ο λαγός αφού με κοίταξε χωρίς να πιστεύει στα μάτια του, έφυγε ύστερα από μια στιγμή , πηδώντας ελαφρά επάνω στο μαλακό χορτάρι.