"ΟΤΑΝ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΕΙΣΡΕΕΙ..."

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

                                     "Πλούτος εάν ρέει μη προστίθεσθε καρδίαν" (Ψαλμ.61)

Το πρώτο χτύπημα κατά των αστών , αν δεν κάνω λάθος, έγινε με την γαλλική επανάσταση. Στη γαλλική επανάσταση για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, κοινωνικό σύνολο διακήρυξε την επιθυμία του να μην έχει το ήθος ως θεμέλιο της ζωής του. Με αυτήν την έννοια η γαλλική επανάσταση αποτελεί ορόσημο όσον αφορά την πίστη στις ανθρώπινες αξίες και στον πολιτισμό γενικά. 

Ποιοι συνέταξαν την διακήρυξη αυτή; Οπωσδήποτε όχι οι φτωχοί, που δεν είχαν την "παρηγοριά" και την ενίσχυση του πλούτου. Οι φτωχοί δεν θεωρούσαν παραπανίσια την πίστη στις αξίες της ζωής , μια που όπως είπαμε δεν είχαν άλλο στήριγμα, όπως είχαν οι πλούσιοι τον πλούτο τους. Οι φτωχοί δεν θα μπορούσαν επίσης από μόνοι τους να ξεσηκωθούν εναντίον της "αρχοντοχωριατίας" (μπουρζουαζίας), που κυβερνούσε εκείνη την εποχή τη Γαλλία, ούτε να σκεφτούν και να συντάξουν διακηρύξεις σαν την διακήρυξη της γαλλικής επανάστασης.

Μπουρζουαζία , γράφει το γαλλικό λεξικό "La Rousse", είναι κατηγορία κοινωνική, περιλαμβάνουσα τους ανθρώπους, τους σχετικά άνετους, οι οποίοι δεν εξασκούν κανένα επάγγελμα χειρωνακτικό.

Οι μπουρζουάδες, έγιναν οι πολίτες μιας πόλης που δημιουργήθηκε με το πνεύμα της μπουρζουαζίας και στην οποία απολάμβαναν ειδικά προνόμια.
Στα ειδικά προνόμια φαίνεται ότι το σπουδαιότερο ήταν ότι ενώ δεν δούλευαν ήταν οι πλουσιότεροι. Ας με διορθώσουν οι γαλλομαθείς και οι κάτοχοι της γαλλικής ιστορίας.

Ο Λατίνος ρήτορας Κικέρων είναι ο θεωρητικός της διάκρισης της εργασίας σε ανώτερη (πνευματική) και σε κατώτερη (χειρωνακτική). Είναι παράδοξο πώς τη διάκριση αυτή εγκολπώθηκε η μπουρζουαζία αφού δε διάβαζε τον Λατίνο Κικέρωνα, δεδομένου ότι οι μπουρζουάδες ήταν αγράμματοι οι πιο πολλοί. Εν τούτοις έγινε παράδοση στη Γαλλία, την εποχή της γαλλικής επανάστασης.

Αντίστοιχη διάκριση δεν υπάρχει στο Ευαγγέλιο, οι μαθητές του Χριστού ήταν χειρώνακτες , εκτός από τις εξαιρέσεις, ούτε στον ορθόδοξο κόσμο, στον οποίο, το εργόχειρο θεωρείται εξίσου πνευματικό, αν όχι και ανώτερο από την θεωρητική εργασία. Βέβαια οι αντιλήψεις αυτές άλλαξαν υπό την επίδραση της ευρωπαϊκής παιδείας και οι χειρώνακτες και στην Ελλάδα δεν απολαμβάνουν από την άρχουσα τάξη των ίδιων τιμών με τους εργαζομένους "πνευματικά".

  Ο στρατηγός Ντε Γκωλ ,  μιλώντας κάποτε για την προσκόλληση της τάξης των πλουσίων στον πλούτο, είπε πως "όταν το δολάριο εισρέει σε μια χώρα, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι κι οι φτωχοί φτωχότεροι". Ενδεικτική της αλήθειας των λόγων του Ντε Γκωλ είναι η περίπτωση της Ελλάδος. Σύμφωνα με ανακοίνωση κάποιου διεθνούς οργανισμού, ο πλούτος της Ελλάδος αυξήθηκε κατά 9%.

"Τί στην ευχή" , σκέφτηκα , όταν άκουσα κάποιους "παλιούς" να σχολιάζουν σκεφτικοί την είδηση για τον εθνικό πλούτο της Ελλάδος. "Οι Έλληνες με τίποτα δεν ευχαριστιούνται" .

Παλιούς και παλιές λέμε στην Κάλυμνο τους γέρους και τις γριές. Αν και δύσκολα συναντάς γέρους και γριές, στην Ελλάδα , αυτήν την εποχή. Δεν μπορείς να απαιτείς από τον καθένα να είναι στωικός ή κυνικός φιλόσοφος και να αποδέχεται τον εαυτό του όπως είναι, ακόμα και να θεωρεί τον εξευτελισμό ξεχωριστή τιμή.

Οι πολλοί κρύβονται είτε βάφοντας τα μαλλιά τους για να νεάζουν είτε φορώντας παρδαλά ρούχα και κωμικά καπέλα για να μην θυμίζουν σε τίποτα τους γέρους τους της προηγούμενης γενιάς. Κανένας δεν δέχεται την ηλικία του.

Κανένας δεν δέχεται πολλά πράγματα στον εαυτό του και στον τόπο του, χαρακτηριστικό σύμπτωμα γενικής κατάθλιψης. Οι Έλληνες από σύμπλεγμα κατωτερότητος έναντι των ξένων, εκθειάζουν όλους τους ξένους, και κάθε τί ξένο, ιδίως τους Γερμανούς, με τους οποίους έζησαν και εργάστηκαν, όταν βρίσκονταν στην ξενιτιά. Είναι υπερβολική και κατευθυνόμενη για πολιτικούς λόγους, η κατηγορία της ξενοφοβίας για τους Έλληνες.

Όπως δείχνουν τα πράγματα τον τελευταίο καιρό, ο φόβος δεν είναι από την εισροή των ξένων, που νιώθουν στη χώρα μας σαν στο σπίτι τους, όσο είναι από την εισροή του ευρώ, πράγμα που δείχνει ότι είναι αληθινά τα λόγια του Ντε Γκωλ." Όταν το δολάριο εισρέει σε μια χώρα οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι κι οι φτωχοί φτωχότεροι".