Αριστεροί και δεξιοί πολιτικοί

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

«ότι αλλότριοι επανέστησαν επ’ εμέ και κραταιοί
εζήτησαν την ψυχήν μου, και ου προέθεντο τον Θεόν
ενώπιον αυτών»(Ψαλμ.53)

Σ’ ένα κόσμο διαφθοράς αριστεροί και δεξιοί πολέμησαν την Πίστη και την Παράδοση, οι πρώτοι με τη χλεύη, την ψυχολογική ή την απόλυτη βία κι οι δεύτεροι με την καπηλεία. Τώρα αυτοί οι αριστεροί και οι δεξιοί χύνουν κροκοδείλια δάκρια γιατί οι νέοι δεν έχουν ιδανικά και γιατί οι πάντες έχουν διαφθαρεί και δεν υπάρχει ούτε ένας με καθαρή συνείδηση.
Ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ έγραψε πριν χιλιάδες χρόνια αυτόν τον ψαλμό σ΄ έναν κόσμο διαφθοράς. Πρόκειται για τον 52ο ψαλμό, που σε ελεύθερη απόδοση λέει: «Είπε ο άφρων μέσα του, δεν υπάρχει Θεός. Αυτός και οι όμοιοί του διεφθάρησαν απ΄ την κακία τους. Έγιναν αηδιαστικοί και σιχαμεροί με τις παρανομίες τους. Κανείς από αυτούς δεν σκέφτεται και δεν πράττει το αγαθό. Ο Θεός έσκυψε απ΄ τον ουρανό για να δει τους υιούς των ανθρώπων, αν υπάρχει κανείς μεταξύ τους που να έχει σύνεση και γνώση του Θεού ή που να αναζητεί το Θεό και να προσεύχεται σ’ αυτόν. Είδε ότι όλοι έχουν παρεκκλίνει από την ορθή οδό. Έγιναν διεφθαρμένοι και αχρείοι. Δεν υπάρχει κανείς που να ζητεί το αγαθό, δεν υπάρχει ούτε ένας. Δεν θα βάλουν επί τέλους ποτέ γνώση και δεν θα συνετισθούν όλοι αυτοί που διαπράττουν παρανομίες; Αυτοί που κατατρώγουν τον λαό μου με τόση ευκολία. Ποτέ δεν στράφηκαν προς το Θεό, ποτέ δεν επικαλέσθηκαν τον Κύριο. Αυτοί φοβήθηκαν και πανικοβλήθηκαν εκεί όπου δεν υπήρχε φόβος.»
Η Αριστερά με τον άκρατο ιδεαλισμό της αποξένωσε τους νέους από την Πίστη και την Παράδοση. Σ' αυτό βοήθησε και η Δεξιά που καπηλεύτηκε όπως επί δικτατορίας των συνταγματαρχών, την πίστη στην Ορθοδοξία, στην Πατρίδα, στην Οικογένεια. Οι πατροπαράδοτες αξίες παραδόθηκαν στη χλεύη και αντί αυτών προβλήθηκε η ιδέα της διαρκούς ανάπτυξης της οικονομίας και της αδιάκοπης προόδου με τη διαστρεβλωμένη έννοια του μίσους για το παλιό, για τη συντήρηση. Η πρόοδος σήμαινε μίσος για το παλιό με αποτέλεσμα την αποτελμάτωση της κοινωνίας. Οι κοινωνίες δεν ανανεώνονται με το μίσος στην αρχαία σοφία, αλλά με την εμβάθυνση σ΄ αυτήν.
Αριστερά και δεξιά κόμματα έχουν κοινό σύνθημα το «ολοένα μπροστά», «ανήκομε στη Δύση» ή οτιδήποτε άλλο παρόμοιο που δείχνει ότι έχουν καταληφθεί από το δαίμονα της φυγής, οτιδήποτε αρκεί να φύγουμε απ’ την ελληνική πραγματικότητα.
Άλλη ξενόφερτη ιδέα που η Αριστερά αντέγραψε από τη Δύση και την διαστρέβλωσε είναι η ιδέα του διεθνισμού, που οδήγησε στην υποτίμηση σε καθετί εθνικό, ενώ η έννοια του διεθνισμού δεν είναι η υποτίμηση του Έθνους, αλλά η ανύψωση του Έθνους και η υπέρβαση. Δεν υποτιμούνται τα έθνη, αλλά υπερβαίνονται τα εμπόδια που βάζουν στο δρόμο τους αυτοί που πολεμούν ή καπηλεύονται τα έθνη και κάνουν τα έθνη και τους λαούς να στενάζουν.
Η διαστρέβλωση και η παρανόηση των ξενόφερτων ιδεών της Αριστεράς οφείλεται στο ότι δεν είχαμε ποτέ ελληνική επιστήμη ούτε ελληνική παιδεία από τότε που η φραγκοκρατία διαδέχθηκε την οθωμανική αυτοκρατορία. Η φραγκοκρατία συνεχίζεται μέχρι σήμερα με τον ίδιο πάντοτε στόχο τη διάλυση και την εξουθένωση του Ελληνισμού και ειδικότερα της Ορθοδοξίας, αν και δεν νοείται Ορθοδοξία μη πολεμουμένη. Η ουσία της Ορθοδοξίας είναι ότι μετατρέπει την ήττα σε νίκη. Αυτή είναι η χαρά δια του Σταυρού.
Η Αριστερά και η Δεξιά στην Ελλάδα ούτε οι ίδιες μπορούν να ανανεωθούν και να αφήσουν τους μύθους, τις προκαταλήψεις και τις προσκολλήσεις , ούτε το λαό αφήνουν να ασχοληθεί με τα ειρηνικά του έργα για να μη γίνεται θύμα των ξένων.
Μερικοί διανοούμενοι της Αριστεράς στην Ελλάδα, που έστω και αργά ελευθερώθηκαν απ΄ τον ιδεαλισμό τους και αντιλήφθηκαν την ελληνική πραγματικότητα, επικαλούνται το ήθος, τη μόρφωση και τον πολιτισμό για τη σωτηρία της πατρίδος, αν και οι ίδιοι συνέβαλαν στην απομάκρυνση του κόσμου απ΄ το Θεό και στην αποξένωση των νέων από την Πίστη. Δεξιά και Αριστερά με τον τρόπο της η καθεμιά αρπάζει την ψυχή του λαού, τα βιώματα και τις εμπειρίες του, με αντάλλαγμα τις ξενόφερτες φροϋδικο-νιτσεϊκο-μαρξιστικές ιδέες της. Βιώματα του Ελληνικού λαού ευτελίζονται ως αναχρονιστικά για να προβληθεί ο δυτικός κόσμος (ένας κόσμο που δύει) και για να καταδειχθεί η άγνοια και η περιφρόνηση για την ελληνική πραγματικότητα.
"Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν" είπε ο Κύριος. Ο Απόστολος Παύλος γράφει για την ανανέωση της κοινωνίας και για την αναγέννηση του Έθνους και της Πατρίδας: «Καθένας ας προσέχει πώς εποικοδομεί. Κανένας δεν μπορεί να βάλει άλλο θεμέλιο από αυτό που υπάρχει και που είναι ο Ιησούς Χριστός». (Κορ.Α΄,3,10)