Οι ζηλωτές των μεταφράσεων των εκκλησιαστικών κειμένων είναι απλοϊκοί!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


Οι ζηλωτές των μεταφράσεων των εκκλησιαστικών κειμένων είναι απλοϊκοί ! Τί θέλουν να κάνουν; Κατά λέξη μετάφραση; Ελεύθερη απόδοση; Τα εκκλησιαστικά κείμενα ούτε μεταφράζονται κατά λέξη, ούτε προσφέρονται σε ελεύθερη απόδοση, η οποία θα δημιουργούσε άπειρες αμφισβητήσεις ως προς την ορθότητά της από άποψη δογματική.

Δεν έχουν λίγη αυτογνωσία; Γιατί δεν δίνουν ένα δείγμα των ικανοτήτων τους δημιουργώντας πρωτότυπα εκκλησιαστικά κείμενα; Οι ίδιοι εγγυώνται τις ικανότητές τους;
Εξάλλου παραθεωρούν ότι τα εκκλησιαστικά αυτά κείμενα είναι γραπτός λόγος και ουδέποτε υπήρξε κοινή λαλιά. Πώς αυτοί θα εισάγουν στη λατρεία την κοινή λαλιά χωρίς να την εκκοσμικεύσουν;

Σε όλα τα έθνη υπάρχει γραπτή και προφορική γλώσσα, με εξαίρεση τους νεοέλληνες που για πολιτικούς λόγους χρησιμοποίησαν την προφορική γλώσσα ως γραπτή, τη γνωστή ξύλινη γλώσσα.
Με αυτόν τον τρόπο, λόγω του ότι η κοινή γλώσσα δεν έχει αυστηρούς κανόνες, δεν δύναται να έχει, κινδυνεύουμε από την ανοησία και την απερισκεψία των ανθρώπων αυτών να χάσουμε τη γλώσσα μας!

Αν συγχωρείται η κοινή λαλιά στην Εκκλησία, γιατί να μη ισχύει το ίδιο και στα άμφια και στις εικόνες και στη μουσική; Ο Ίδιος ο Κύριος έθεσε όριο στην εκκοσμίκευση αυτού του είδους, με την παραβολή του γάμου στην οποία αποπέμπεται στο σκότος το εξώτερον ο μη φέρων ένδυμα γάμου.

Είναι όλες οι μέρες κοινές; Δεν είναι οι θρησκευτικές εορτές και οι τελετουργίες μέρες επίσημες, δηλαδή με σημασία. Κάθε τι που υπάρχει είναι σύμβολο, και κάθετί που συμβαίνει είναι παραβολή.
Στην Εκκλησία μετέχουμε στις ακολουθίες, στις οποίες δεν πηγαίνουμε να μάθουμε καινούρια πράγματα για το Θεό.

Πιστεύουν οι απλοϊκοί αυτοί άνθρωποι , οι οποίοι πειράζονται από το δαίμονα της ιδιορρυθμίας, ότι μαθαίνει κανείς για το Θεό ανοίγοντας το Λεξικό;