Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδος
"Διότι όλες οι αξίες που συναπαρτίζουν τον πολιτισμό-ηθική, δίκαιο, τέχνη, επιστήμη,οικονομία, οσιότης- όλες έχουν θεμέλιο μα και δύναμη, δικαίωση μα και πραγμάτωση τον ένα θεμέλιο, τον Χριστό." Τόμας Έλιοτ
Σε εποχές βρώμικης προπαγάνδας , σαν την δική μας, ο κόσμος διψάει για τα λόγια που ενθαρρύνουν, που εποικοδομούν, που είναι για την ψυχή "οσμή ευωδιας πνευματικής". H ευωδία είναι αυτή που μένει στη μνήμη πιο πολύ από όλα ακόμα κι από τη μορφή ή από τον ήχο της φωνής. Είναι άραγε τα λόγια που ενθαρρύνουν, ενισχύουν, παρηγορούν αυτό που ονομάζει η Εκκλησία μας "οσμή ευωδίας πνευματικής".
Από τα αρχαία χρόνια, καθώς μαρτυρεί η Βίβλος οι λειτουργοί πρόσφεραν στον Θεό "ευωδία πνευματική", γιατί αυτή μένει. Χάρις σ΄ αυτήν πίστευαν ότι ο Θεός δεν θα ξεχνούσε το λαό Του. Συνέδεαν την ευωδία με το λόγο.
Το γεγονός της σύνδεσης της πνευματικής ευωδίας με το λόγο φαίνεται στο περιστατικό του μύρου με το οποίο η Μαρία άλειψε την κεφαλήν και τους πόδας του Ιησού. Παραθέτουμε τη σχετική περικοπή στο πρωτότυπο. Είναι εύκολη η κατανόησή του, αν δώσεις λίγη προσοχή στά λόγια του ευαγγελικού κειμένου, ευγενικέ αναγνώστη.
Ο λόγος που κρίνουμε ότι πρέπει να διαβάσουμε την περικοπή αυτή είναι γιατί δείχνει πως όταν κανείς χάνει το πνεύμα και πέφτει στην απελπισία οδηγείται στην προδοσία. Μπορούμε να πούμε ότι ο προδότης δεν είναι παρά ένας άνθρωπος σε πλήρη απόγνωση. Με αυτό το νόημα διαβάστε την περικοπή που παραθέτουμε.
"Του δε Ιησού γενομένου εν Βηθανία εν οικία Σίμωνος του λεπρού, προσήλθεν αυτώ γυνή αλάβαστρον μυρου έχουσα βαρυτίμου, και κατεχεεν επί την κεφαλήν αυτού ανακειμένου . Ιδόντες δε οι μαθηταί αυτού ηγανάκτησαν λέγοντες. εις τί η απώλεια αύτη; ηδύνατο γαρ τούτο το μύρον πραθηναι πολλού και δοθήναι τοις πτωχοίς. γνους δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς. τί κόπους παρέχετε τη γυναικί; περγον γαρ καλόν ηργάσατο εις εμ΄πε. τους πτωχούς γαρ πάντοτε έχετε μεθ΄ εαυτών, εμέ δε ου πάντοτε έχετε. βαλούσα γαρ αύτη το μύρον τούτο επί του σώματός μου, προς το ενταφιάσαι με ε0οίησεν. αμήν λέγω υμίν, όπου αν κυρυχθή το ευαγγέλιον τούτο εν όλω τω κόσμω, λαληθήσεται και ο εποίησεν αύτη εις μνημόσυνον αυτής.
Τότε πορευθείς εις των δώδεκα, ο λεγόμενος Ιούδας Ισκαριώτης, προς τους αρχιερείς είπε: τί θέλετε με δούναι, και εγώ υμιν παραδωσω αυτόν; οι δε έστησαν αυτώ τριάκοντα αργύρια."
"Εμέ δε ου πάντοτε έχετε". Τα λόγια αυτά του Ιησού πλημμυρίζουν την ψυχή με τη θεία ηρεμία τους. Χαίρεται η ψυχή μας. Ο Κύριος ελευθέρωσε όσους πιστεύουν σ΄Αυτόν από τη δουλεια του θανάτου. Ο πειρασμός της απελπισίας κάνει το θύμα του να φαντάζεται τον εαυτό του υποχρεωμένο από αυτό που ονομάζει ακόμα λογική, να περιορίζει το βλέμμα του στον ορατό κόσμο."Προς τί η σπατάλη του μύρου; σκέφτεται ο Ιούδας μέσα στην απελπισία του.
"Ελάτε σε μένα όλοι οι κουρασμένοι και οι καταπιεσμένοι κι εγώ θα αναπαύσω την ψυχη σας. Πράος είμαι και ταπεινός.." Ο Κύριος συνδέει την πνευματική ευωδία με το λόγο.Δεν θα αξιοποιήσει ο άνθρωπος τη ζωή του και δεν θα προοδεύσει πραγματικά, αν δεν βρίσκει χρόνο για να αναπαύσει την ψυχή του και να προοδεύσει πνευματικά. Ο πειρασμός της απελπισίας είναι η επιθυμία να δίνει κανείς στα υλικά αγαθά ένα χαρακτήρα διαρκείας. Η κατάληξη γι΄ αυτόν που θα πέσει στον πειρασμό της απελπισίας είναι η προδοσία της αληθινής φύσης του και η αυτοκτονία.
"Θαύμαζα πάντοτε πολύ, γράφει κάποιος συγγραφέας στο βιβλίο του για τους Αγγέλους, τους ηλικιωμένους που αφιερώνονται σε κάποιο καθήκον, παρά το ότι βρίσκονται πολύ κοντά στο θάνατο. (Ο Σωκράτης μάθαινε κάποιο καινούριο σκοπό στη φλογέρα όσο ο δήμιος ετοίμαζε το κώνειο).Όλοι αυτοί γνωρίζουν πως η ουσία βρίσκεται σε κάτι που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό ή να περιοριστεί στο χωρόχρονο. Γνωρίζουν ότι η αγάπη πή η ενασχόληση με την εργασία τους είναι η αληθινή ουσία, ότι η αιωνιότητα μπορεί να γίνει μέρος κάθε ανθρώπινης πράξης. Ο πειρασμός της απελπισίας οδηγεί τα θύματά του στην προδοσία. Ζωντανό παράδειγμα ο Ιούδας. Ο Ιούδας είναι το πρότυπο του απελπισμένου ανθρώπου.
Με την επίμονη οικονομική τρομοκρατία κινδυνεύει το ηθικό μας. Η δύναμη των μικρών χωρών είναι το ακμαίο ηθικό καιη ενότητα του λαού; Εκείνο που προέχει είναι το πνεύμα. Το δυνατό πνεύμα πολεμάει επίμονα ο Εχθρός με τα όργανά του. Δεν μπορεί κανείς να πιστέψει ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι συνειδητά ενεργούν για να πλήξουν την κοινωνική συνοχή και να οδηγήσουν στην κοινωνική εξέγερση, ακόμα και στην αναρχία.
Προσευχόμαστε ο Θεός να αναδείξει έναν άντρα που θα νικήσει τον πειρασμό της απελπισίας και αντί να γίνει προδότης του λαού , θα προσφέρει υπέρ του λαού οσμή ευωδίας πνευματικής , αντί τη βρωμερή προπαγάνδα της οικονομικής τρομοκρατίας.
Ο κόσμος είναι ανυπεράσπιστος πλέον στον πειρασμό της απελπισίας ύστερα από την βρώμικη οικονομική τρομοκρατία με την οποία μας βομβαρδίζουν καθημερινά τα ΜΜΕ. Με αυτά επιβάλλεται η παρουσα επικίνδυνη για τον τόπο εξουσία.
Θα μπορούσαμε να βγάλουμε το δηλητήριο του φιδιού πετώντας την τηλεόραση στα σκουπίδια! Η παθητικότητά μας δυστυχώς δεν θα μας βγει σε καλό. Η ησυχία που υπάρχει μοιάζει με την ησυχία πριν το ξέσπασμα της μπόρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου