Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
"Γιατί κανένας δε ζει στην εξωτερική πραγματικότητα
ανάμεσα στα άλατα και τα οξέα..." -Ρ.Λ.Στίβενσον
"Πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται".(Όλοι σαν ρούχο θα παλιώσουν).Αυτή είναι η μοίρα του εξωτερικού ανθρώπου, αυτού που ζει στην εξωτερική πραγματικότητα.
Όσο όμως περιορίζεται ο εξωτερικός άνθρωπος, τόσο διευρύνεται ο εσωτερικός, αυτός που ζει μέσα στη ζεστασιά των ζωντανών αισθημάτων της ψυχής, με πίστη, με ελπίδα και με αγάπη.
Η πίστη, η προσευχή, η διαρκής μνήμη του Θεού, η αίσθηση της παρουσίας του Ιησού διευρύνουν τα όρια του εσωτερικού ανθρώπου. Απέραντες εκτάσεις αποκαλύπτονται μέσα μας με τη χάρη του Θεού.
Τα λόγια του Αποστόλου Παύλου "όταν είμαι ασθενής είμαι δυνατός" γίνονται κατανοητά.
"Ολόκληρη η ζωή μας περνάει στη ματαιότητα (...).Όσο όμως ο νους κινείται προς τα μπρος και σκέφτεται το Θεό μη φοβάσαι (...)Οι δυσκολίες κι οι καταιγίδες της ζωής δεν τρομάζουν εκείνους που προστατεύονται με την προσευχή του Ιησού, το "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό".(Π.Μπότση, Μικρή Ρωσική Κλίμαξ, Στάρετς Βαρσανούφιος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου