Ο οικουμενισμός είναι μηδενισμός, λατρεία της ανυπαρξίας (Κανείς δεν μπορεί να αγαπήσει μια γενική ιδέα )

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

1.Ο οικουμενισμός είναι η θρησκεία της γενίκευσης, δηλαδή της ανυπαρξίας και της εξουθένωσης. Ο οικουμενισμός υποκαθιστά την πίστη στο Χριστό με την «χριστότητα». Ο Χριστός του οικουμενισμού μπορεί να είναι ακόμα και γυναίκα ή κάποιος του τρίτου φύλου ή κάποιος που δεν πιστεύει στο Θεό, όπως π.χ. ένας βουδιστής. Είδα στο κελί ενός τραπιστή (καθολικού) μοναχού τον εσταυρωμένο με ένα πόδι. Ο άνθρωπος αγνόησε το Χριστό και τον υποκατέστησε με την ιδέα της σταύρωσης. Πιστεύει στην ιδέα της σταύρωσης, όχι στον Χριστό εσταυρωμένο.

2.Δεν απαντάει ο οικουμενισμός πώς γίνεται να αγαπάς μια κάποια γενική, αόριστη και απόμακρη ιδέα ή πως αγαπούν τη xριστότητα για την οποία δεν έχουν καμία μαρτυρία και δεν αγαπούν το Χριστό των Ευαγγελίων; Οι οικουμενιστές δεν είχαν ποτέ εμπειρία της αγάπης; Δεν αγάπησαν το παιδί τους, αλλά την παιδικότητα ούτε αγάπησαν τη γυναίκα τους, αλλά τη γυναικότητα; Προφανώς οι οικουμενιστές είναι ανέραστοι. «Μη φοβού το θηρίον, την αγαμίαν φοβού».

3.Όταν ένας άνθρωπος λέει πως αγαπάει κάτι γενικό ,απόμακρο και αόριστο π.χ. τη γυναικότητα ή την παιδικότητα λέει ψέματα. Κανείς δεν μπορεί να αγαπήσει κάτι γενικό, απόμακρο και αόριστο. Η αγάπη είναι για το μοναδικό και το συγκεκριμένο, τη μοναδική γυναίκα ή το μοναδικό παιδί.

4. Ό,τι αγαπάμε γίνεται μοναδικό. Η ίδια η αγάπη το μετατρέπει σε μοναδικό. Το ίδιο και για το Χριστό. Κανείς δεν μπορεί να αγαπήσει τη xριστότητα, έναν κάποιο xριστό, που υπήρξε ή δεν υπήρξε κάπου , κάποτε. . «Κάθε γενική ιδέα είναι ένα ψέμα» (Αλμπέρ Καμύ).

5.Η Εντολή του Χριστού είναι «Αγάπα τον πλησίον σου» δεν είναι «αγάπα τη γενική ιδέα της ανθρωπότητας». Όταν λέτε ότι αγαπάτε το Θεό, που δεν τον βλέπετε και δεν αγαπάτε τον αδελφό σας που τον βλέπετε είστε ψεύτες και υποκριτές. «Όταν λέω ότι αγαπώ την ανθρωπότητα δεν αγαπώ τον άνθρωπο» (Ντοστογιέφσκι).

6.Το παιδί σου δεν είναι ένα κάποιο παιδί , αλλά είναι το παιδί σου, ούτε η γυναίκα σου είναι μια κάποια γυναίκα , αλλά είναι η γυναίκα σου , ούτε ο πατέρας σου είναι ένας κάποιος πατέρας, αλλά είναι ο πατέρας σου. Τους αγαπάς και είναι μοναδικοί για σένα.

7.Ό,τι αγαπάμε είναι μοναδικό. Όταν κοιτάζουμε κάτι με αγάπη, ακόμα και το πιο ασήμαντο , ένα φυλλαράκι ή ένα βράχο, γίνεται μοναδικό για μας. Γενικεύοντας κλεινόμαστε στο εγώ μας, γιατί δεν βλέπουνε τον κόσμο, αλλά την ιδέα μας για τον κόσμο, δηλαδή τον εαυτό μας. Ο Όμηρος τους άγριους αυτούς ανθρώπους τους ονόμασε κύκλωπες, δηλαδή που δεν βλέπουν τίποτε πέρα απ’ το εγώ τους και που είναι επικίνδυνοι για τους άλλους. Ούτε τον άνθρωπο σέβονται ούτε το Θεό φοβούνται «Κανένα με λένε» είπε ο Οδυσσέας στον Κύκλωπα, γιατί εσύ δεν μπορείς να δεις κανέναν πέρα απ΄ τον εαυτό σου.

8. Η γενίκευση είναι εωσφορισμός. Το εγώ πάνω από όλους και από το Θεό. Αν δεν έχουμε μέσα στην καρδιά μας το Χριστό αλλά μια ιδέα Χριστού (χριστότητα) το κενό που αφήνει η ανυπαρξία του Θεανθρώπου δεν θα μείνει κενό, αλλά θα το καλύψει η παρουσία του υπανθρώπου. Ο οικουμενισμός είναι η θρησκεία του υποκριτικού ανθρώπου, του υπανθρώπου.

9. Όταν αντί ανθρώπους βλέπουμε ιδέες ανθρώπων αδειάζουμε κι εμείς από τον άνθρωπο. Όταν δεν είμαστε σπλαχνικοί, δίκαιοι, ειρηνικοί με τον πλησίον δεν είμαστε με κανέναν. Η ευσπλαχνία, η δικαιοσύνη, η ειρήνη υπάρχει με τον πλησίον , όχι με κάποια απόμακρη ιδέα, που βρίσκεται στα χαρτιά ή στο μυαλό κάποιων.