Να χαιρόμαστε με το Θεό

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

1.Πώς δένομαι με όλα και θλίβομαι όταν φεύγουν και μ΄ αφήνουν; Με όλα τα πράγματα συνδέομαι και νιώθω την πίκρα του κενού, ακόμα και με το παραμικρό. Έφυγαν οι δυο κυρίες που διατηρούσαν το μικρό μπακάλικο κοντά εκεί όπου μένω κι ένιωσα θλίψη βλέποντας το άδειο μαγαζί. Έφυγε η φοιτήτρια που έμενε απέναντι. Η μεταλλική ντουλάπα λείπει και το μπαλκόνι της είναι άδειο. Τα παράθυρα είναι χωρίς τις κουρτίνες με τα έντονα χρώματα.

2.Ίσως με όλες αυτές τις μικρές δόσεις πίκρας ο Κύριος να με μαθαίνει να μην αποζητώ τη χαρά στα πράγματα, αλλά στην αίσθηση της παρουσίας Του. Πώς δεν θα αναζητώ και δεν θα λυπάμαι για πράγματα στα οποία δεν είναι εκεί ο Θεός; Πώς θα γίνει αυτό; Το προείπε ο προφήτης Δαβίδ: "Μακάριοι ων αφέθησαν αι ανομίαι". Ευτυχισμένοι και τρισευτυχισμένοι αυτοί που ζήτησαν και έλαβαν τη συγχώρηση των αμαρτιών τους, για να μπορούν να νιώθουν την παρουσία του Κυρίου.

3. Ο Κύριος πήγε στην έρημο να προσευχηθεί. Ο Πέτρος με τους άλλους έτρεξε το κατόπι του."Οι πάντες σε ζητούσι". Οι πάντες τρέχουν ξωπίσω του όχι γι΄Αυτόν τον ίδιο, αλλά για τις ανάγκες τους. Καθένας με το βάσανό του. Άλλος με την αρρώστια, άλλος με τα ακάθαρτα πνεύματα.

4. Εμείς οι χριστιανοί , με το βάπτισμα γίναμε μέτοχοι του Ιησού, όπως το σώμα με το κεφάλι, έτσι μετέχουμε κι εμείς με τον Κύριο Ιησού. Πώς θα πάψουν να μας δεσμεύουν τα πράγματα;Πώς θα αποκτήσουμε την πολύτιμη αίσθηση της παρουσίας του Κυρίου; Πώς δεν θα μας θλίβει ο κόσμος που φεύγει;

5.Θα μας τα πάρουν όλα. Θα μας πάνε εκεί όπου δεν θέλουμε. Οι φίλοι μας και οι πλησίον θα φύγουν μακριά μας. Αυτό που αγαπάμε θα στέκεται μακριά μας. Θυμάμαι τα θλιμμένα λόγια της μητέρας μου, που ήταν παράλυτη δύο χρόνια στο κρεβάτι: "Θα φύγεις; Τί κρίμα;" Δεν υπάρχει φάρμακο γι΄ αυτή τη λύπη; Καλύτερα να μην αγαπάμε; Να μη συνδεόμαστε με τίποτα αφού δεν μπορούμε να το κρατήσουμε για πάντα;

6.Πώς ζούνε μόνοι τους στην έρημο οι ασκητές; Είναι μόνοι; Κάποιος είπε, πως όταν είναι μόνος είναι λιγότερο μόνος. "Ποτέ δεν είμαι λιγότερο μόνος από όταν είμαι μόνος."

7. Ένιωθα θλίψη μεταφράζοντας το ποίημα του Άγγλου Τόμας Χαρντύ, με τον τίτλο , "Μέσ΄ απ΄ τον άνεμο και τη βροχή" και το ίδιο νιώθω κάθε φορά που το διαβάζω. Παραθέτω εδώ μερικούς στίχους:

" Τραγουδούν τ΄ αγαπημένα τους τραγούδια/ -εκείνος, εκείνη, όλοι τους- ναι/ Καθαρίζουν τα ζωύφια που έρπουν,/ Ενήλικες, παιδιά./ Κάνοντας τα μονοπάτια παστρικά/ και τον κήπο χαρούμενο./ (.......)

Έχουν μετακομίσει σ΄ ένα ψηλό, καινούριο σπίτι,/ εκείνος, εκείνη, όλοι τους, ναι./ Ρολόγια και τάπητες και καθίσματα/ επάνω στη χλόη όλη μέρα,/ και γυαλιστερά πράγματα, που είναι δικά τους .../

Αχ, όχι, τα χρόνια, τα χρόνια./ Κάτω από τα χαραγμένα ονόματά τους, σταγόνες της βροχής σκάβουν το χώμα."

8. Ο κόσμος φεύγει και μας αφήνει μόνους; Το Άσμα Ασμάτων είναι το άσμα της ψυχής που η μόνη της χαρά είναι να ζει με την αίσθηση της παρουσίας του Κυρίου.

9. "Οι πάντες σε ζητούσι". Το ευαγγελικό κείμενο γράφει πως ο Πέτρος "κατεδίωξε" τον Ιησού. Τρέχοντας πήγε κοντά Του. Λαχανιασμένος Του είπε "οι πάντες σε ζητούσι". Όλοι ζητούσαν να τους καλύψει κάτι. Ένας λεπρός γονάτισε μπροστά του και του είπε, αν θέλεις μπορείς να με καθαρίσεις. Ο Ιησούς τον σπλαχνίστηκε. Θέλω, είπε και τον έστειλε στον ιερέα να δοξάσει το Θεό. Να μην το πεις σε κανέναν. Ο κόσμος με τις ανάγκες του τον έπνιγε. Δεν ήρθε για τις αρρώστιες του κόσμου. Ήρθε για να μεταδώσει τη διδασκαλία Του που γεμίζει τον άνθρωπο, και που κάνει να τρέξουν κρουνοί ζώντος ύδατος από την κοιλιά του.

10. Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Ιησού; "Ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών." (Ρωμ. 8,38-39).