Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
1.Τραγούδι για να μην κοιμηθεί ένα μωρό. Ποίημα του Ισπανού ποιητή Λούις Πιμεντέλ : «Μην κοιμάσαι/ μωρουδάκι μου./Σπάραξε, μούγκρισε, κλάψε./ Ο πατέρας σου είναι μακριά./Ξέσκισε με τα πόδια/Αυτό το σεντόνι του φόβου/ Μην κλείνεις τα μάτια./ Μωρουδάκι μου./ Ο αέρας ουρλιάζει./Μην κλείνεις τα μάτια./ Ο θάνατος,/γυρίζει έξω./ Βλέπω το σκοτεινό ποτάμι,/Κι ένα νεκρό φύλλο./ Σπάραξε, μούγκρισε, κλάψε./Ο πατέρας σου είναι μακριά.” (Poesia Gallega, Alianza Editorial).
2.Το μικρό αυτό ποίημα το αγαπώ πολύ. Αν και το μετέφρασα πριν πολλά χρόνια , δεν το άφησα στην άκρη όπως πολλά άλλα ποιήματα. Μένει πάντα στη μνήμη μου ζωντανό. Ίσως γιατί έμεινα κι εγώ ορφανός όταν ήμουν μωρό και εξιδανίκευσα κατόπιν τον πατέρα. Το ξαναδιαβάζω και νιώθω κάθε φορά να με συνταράσσει με την ίδια ένταση της συγκίνησης . Ώσπου μια μέρα κάθισα και έγραψα τις γραμμές που ακολουθούν, για ένα πρόβλημα που πιστεύω ότι είναι ο σταυρός του κάθε πατέρα και της κάθε μητέρας, που βλέπουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν με μόνο θεμέλιο της ζωή τους, την αναζήτηση της διασκέδασης και της ευχαρίστησης.
3.Έγραψα τις γραμμές που ακολουθούν ως μια καταγγελία του συστήματος για τις μεθόδους που εφαρμόζει για να αποκοιμίζει τα παιδιά μας. Το σύστημα μαθαίνει τα παιδιά μας να ζουν μισοκοιμισμένα για να μην αγωνίζονται ως ενήλικες για την ελευθερία , για τη δικαιοσύνη και γενικά για τα δικαιώματά τους. Αυτός είναι ο απώτερος σκοπός του συστήματος, να υποβάλει στους υπηκόους τη θέληση να ζουν σε κατάσταση ανελευθερίας.
4. Η Εκπαίδευση κοιμίζει τα παιδιά μας α)με την παιδεία της μη-κούρασης και β) με την απουσία του Χριστού ως θεμέλιου ζωής. Η παιδεία της μη-κούρασης και όλο το σύστημα που θέλει τους υπηκόους του κοιμισμένους, άβουλους, σκλάβους, κοιμίζει τους νέους για να μην αγωνίζονται ως ενήλικες για τα δικαιώματά τους. Ετοιμάζει τον κόσμο να αποδεχθεί να ζει σε κατάσταση ανελευθερίας.
5. Ακόμα χειρότερο από την παθητικότητα είναι η απουσία του Χριστού ως θεμέλιου ζωής. Η αποστέρηση αυτή οδηγεί τον άνθρωπο στην ανικανότητα να διακρίνει μεταξύ του πολύτιμου και του ευτελέστερου, με αποτέλεσμα την απουσία των αξιών της ζωής. Ετοιμάζει ανθρώπους χωρίς πίστη στις πνευματικές αξίες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ειρήνης, της πνευματικής χαράς και γενικά κάθε αξίας, για την οποία η ζωή έχει νόημα. Οι άνθρωποι σπρώχνονται με τον τρόπο αυτό στην απελπισία και στην απόγνωση για να χειραγωγούνται εύκολα.
6.Ο σταυρός μας είναι να βλέπουμε τα παιδιά μας σε κατάσταση παθητικότητας και ανελευθερίας και να μην μπορούμε να τα βοηθήσουμε. Ούτε το σχολείο ούτε η κοινωνία βοηθάει τους νέους να στηρίζουν τη ζωή τους σε κάτι πολυτιμότερο από την αναζήτηση της διασκέδασης και της ευχαρίστησης. Το αντίθετο τους μαθαίνει να θεωρούν πως ό,τι τους ευχαριστεί υπάρχει, ό,τι δεν τους ευχαριστεί δεν υπάρχει.
7. Πώς να βγάλεις κάποιον από τις ψευδαισθήσεις με τις οποίες έμαθε να ζει με την παιδεία της μη-κούρασης; Αν το πραγματικό δεν είναι ευχάριστο, ενώ η ψευδαίσθηση είναι ευχάριστη, πως θα πείσεις το νέο να επιλέξει το δυσάρεστο, αν με την παιδεία της μη –κούρασης έμαθε να θεωρεί πραγματικό μόνο ό,τι του δίνει ευχαρίστηση;
8. Καθένας, γράφει ο Απόστολος Παύλος, ας προσέχει πως εποικοδομεί. Ουδείς δύναται να βάλει άλλο θεμέλιο από αυτό που υπάρχει και που είναι ο Ιησούς Χριστός. Όσο και αν το σύστημα ευτελίζει όλα αυτά για τα οποία αξίζει κανείς να ζει, όσο υπάρχουν άνθρωποι, έστω και λίγοι η αγάπη, η ελπίδα, η πίστη δεν χάνουν ποτέ την αξία τους. Μια εικόνα του Χριστού σ΄ ένα άθεο σχολείο μπορεί να φέρει πανικό στο σύστημα.
9. Η απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα, τι να κάνουμε, είναι αυτές οι δυο λέξεις, ο Θεός παντού. Με την τήρηση των Εντολών και με καθαρή καρδιά θα μπορούμε να έχουμε την αίσθηση της παρουσίας του Ιησού, η οποία μας δίνει ό,τι χρειαζόμαστε. “Ζητείτε τη βασιλεία του Θεού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.” Οι νέοι αναζητούν ένα σταθερό θεμέλιο που να μην παρέρχεται όπως ο κόσμος και η επιθυμία αυτού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου