"Μη δίνεις την εσωτερική σου ειρήνη για κανένα αντάλλαγμα"

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Μη δίνεις την εσωτερική σου ειρήνη για κανένα αντάλλαγμα. Η εσωτερική ειρήνη είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο. Καλότυχοι είναι αυτοί που έχουν την ειρήνη στην ψυχή τους και που μπορούν να τη διατηρούν μέσα σ΄ ένα ταραγμένο κόσμο.

Η υγεία ακόμα και η ίδια η ζωή εξαρτάται από αυτήν. Εντούτοις η εσωτερική ειρήνη δεν ενδιαφέρει τον σύγχρονο κόσμο. Ο κόσμος μαθαίνει πως να κρύβει τις εσωτερικές συγκρούσεις και την ταραχή τους. Δεν νοιάζεται για το πως θα αποκτήσει την εσωτερική του ειρήνη.

Αν ζούσες στα νησιά, πριν εισβάλλει και σ΄ αυτά ο αμερικάνικος τρόπος ζωής, θα σου έκανε εντύπωση, πόσο οι νησιώτες πρόσεχαν τον καιρό. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι έδιναν την ψυχή τους στον καιρό. Έβλεπαν σ΄ αυτόν όλες τις κρυφές διαθέσεις της ψυχής τους, όπως μέσα σε καθρέφτη. Αν ήταν χαρούμενοι, το χρωστούσαν στον καιρό, κι αν ήταν μελαγχολικοί ή λυπημένοι έφταιγε ο καιρός. Το ίδιο και με το σώμα τους. Δεν ανησυχούσαν με τον παραμικρή κούραση ή σωματική ενόχληση. Οι γιατροί λένε πως οι απλοί άνθρωποι οι οποίοι αποδίδουν όλες τις ασθένειες σε γνωστά εξωτερικά αίτια, όπως είναι ο καιρός, δεν νιώθουν το άγχος και την αγωνία του ανθρώπου που έχασε την επαφή του με τη Φύση.

Το να αλλάξεις λοιπόν τις σκέψεις σου και τα αισθήματα, όταν ζούσες μαζί τους δεν ήθελε πολύ χρόνο. Έφτανε μια στιγμή για να δεις κι εσύ τις αλλαγές στη διάθεσή σου στον καιρό, όπως οι νησιώτες. Είναι όπως το σκοτάδι αιώνων που εξαφανίζεται μέσα σε μια στιγμή με το άναμμα ενός κεριού. Ο τελευταίος ύμνος του λαού του Θεού στη Θεία Λειτουργία έχει αυτά τα λόγια. Είδομεν το φως το αληθινό, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον.
Δε γίνεται να μη νιώσεις τα λόγια αυτά φτάνει να έχεις αγαθή προαίρεση και ταπεινή καρδιά.

Όταν ρώτησαν τον Γέροντα Ταντέου, πώς αποκτάται η εσωτερική ειρήνη, απάντησε, με την ταπείνωση. Άραγε μπορούμε και την ταπείνωση να την αποκτήσουμε σε μια στιγμή;
Φαντασθείτε τον πλούσιο νέο που ήθελε να γίνει μαθητής του Ιησού. Η ψυχή του ήταν ταραγμένη. Ο Κύριος τον κάλεσε. Έλα σε μένα κι εγώ θα σου χαρίσω τη γαλήνη μου.
Ό Κύριος δεν έδωσε χρόνο να το σκεφτούν σ΄ αυτούς που κάλεσε να γίνουν μαθητές τους.
Ακολουθείστε με τους είπε κι εκείνοι εγκατέλειψαν πλοία, οικογένειες, φίλους, πατρίδα και τον ακολούθησαν. Όποιος αγαπάει τα κτήματά του και την οικογένειά του περισσότερο από μένα δεν είναι άξιός μου, τους είπε. Στον πλούσιο νέο,του είπε, πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντά σου, μοίρασέ τα στους φτωχούς και ακολούθησέ με. Ο νέος έφυγε λυπημένος, γιατί είχε πλούτη πολλά.

Μια στιγμή φτάνει για να παραιτηθεί κανείς από κάτι. Καθένας ξέρει τι είναι το πολυτιμότερο γι΄ αυτόν.