Η "εκκλησιαστική καταδούλωσις" της Αντιβασιλείας
χειρότερη από αυτή του Σουλτάνου
"Στον ισχυρισμό του Μαύρερου, ότι η Αντιβασιλεία διώρθωσε τα περί την Εκκλησία του Σουλτάνου δικαιώματα, ο Κ. Οικονόμος εξανίσταται, γράφοντας ότι "είθε μη ταύτα διώρθου΄, καν διεδέχετο (καθώς θέλεις). διότι η Μαυρερική διόρθωσις απέβη χείρω και φρικτοτέρα της (καθώς είπας) τουρκικής αυτογνωμοσύνης, μάλλον δε κυρία και αληθής και πρώτη και μόνη παρά τοις Ορθοδόξοις εκκλησιαστική καταδούλωσις!"(...)Ο Σουλτάνος δεν κατέστρεψε τετρακόσια μοναστήρια διώκοντας τους μοναχούς και συλαγωγώντας τα αφιερωθέντα στο Θεό, με σκοπό τη σύστασι εκκλησιαστικού ταμείου.... Η διάλυσις των μοναστηρίων ήταν δυστύχημα για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Τούτο το δυστύχημα ανήκει "εις εκείνας τας θεηλάτους συμφοράς" το μέγεθος των οποίων ούτε ο λόγος, ούτε η γραφίδα, αλλά "μόνη του πάθους και των εξ αυτού κακών η αυτοψία παρίστησιν εναργώς εις την φαντασίαν".
(απόσπασμα από την "Αλληλογραφία Κωνσταντίνου Οικονόμου του εξ Οικονόμων κατά την περίοδον 1810-1819" του Ιωάννου Δ. Μπουγάτσου.
(Περιοδικόν ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ, τ.17, σ.217).
Τα άθεα γράμματα
“Τα άθεα γράμματα παραμέρισαν τους αγίους και τους αγωνιστές και βάλανε στο κεφάλι του Έθνους ξένους και άπιστους γραμματισμένους, που πάνε να νοθέψουνε τη ζωή μας. Τ’ άθεα γράμματα κόψανε το δρόμο του έθνους και τ’ αμποδάνε να χαρεί τη λευτεριά του.
Είναι ντροπή μας, ένα γένος που με το αίμα του πύργωσε τη λευτεριά του, που περπάτησε τη δύσκολη ανηφοριά, να παραδεχτή πώς δεν μπορεί να περπατήσει στον ίσιο δρόμο άμα ειρήνεψε, κι ότι δεν ξέρουμε εμείς να συγυρίσουμε το σπίτι, που με το αίμα μας λευτερώσαμε, άλλά ξέρουν να το συγυρίσουν εκείνοι που δεν πολέμησαν, εκείνοι που δεν πίστευαν στον αγώνα, εκείνοι που πάνε να μας αποκόψουνε από τον Χριστό, και πασχίζουνε να μας ρίξουνε στη σκλαβιά άλλων αφεντικών, που’ ναι πιο δαιμονισμένοι από τους Τούρκους.
Γιατί κι εκείνα που εσεβάστηκεν ο Τούρκος, τ’ άθεα γράμματα τα πετάνε και πάνε να τα ξερριζώσουνε. Αφανίζουνε τα μοναστήρια, πομπεύουνε τους καλογέρους και τις καλόγριες, κλέβουνε τ’ άγια δισκοπότηρα και τα πουλούνε γι’ ασήμι που θα στολίσει τις βρωμογυναίκες. Αρπάζουνε τ’ άγια των αγίων και τα βάζουνε κάτω από τα πόδια της εξουσίας τους, που τα ορίζει κατά τα νιτερέσια της.
Τ’ άθεα γράμματα υφαίνουνε το σάβανο του Γένους. Αυτά λοιπόν τα γράμματα θα μάθουνε τα παιδιά μας; Κι αν ακόμα συναχτούν όλοι οι άθεοι γραμματισμένοι και στυφτούνε σαν το λεμόνι, δεν θα πετύχουν να γράψουν μια αράδα που ν’ αξίζει μια γραμμή από τα ευαγγέλια. Αλλά τι λέω μια αράδα; Ούτε μία λέξη που να μοιάζει με μία του Θεοτοκικού αυτού βιβλίου. Γιατί κάθε τι εκεί μέσα είναι λόγος Κυρίου, είναι σοφία ορθή, και τα όσα λέει το χτίσμα δεν γίνεται να φτάσουν το λόγο του Πλάστη. Αντίς να μαθαίνουνε στα παιδία μας απ’ τ’ άγια συναξάρια το πως ζήσανε οι άγιοι της χριστιανοσύνης και το πως μαρτυρήσανε για την αγάπη του Χριστού, τους μαθαίνουνε την ιστορία του κολασμένου κόσμου.
Γιατί δυο λογιών είναι και οι ιστορίες. Είναι η αγιασμένη και η κολασμένη ιστορία. Αδιάκοπα φανερώνουμε την κολασμένη εικόνα του κόσμου και σιγά-σιγά καταφέραμε να πιστέψουμε πώς η εικόνα αυτή είναι η γνήσια εικόνα του ανθρώπου και πως όξω απ’ αυτήν άλλη ζωή δεν εστάθη. Όλα τούτα είναι άτιμα ψέματα, είναι τα ζιζάνια που σπέρνουνε στον αγρό του Κυρίου τ’ άθεα γράμματα. Μας μιλάνε για τους αρχαίους. Κι εγώ ο ταπεινός και αγράμματος κήρυκας του λόγου του Χριστού μας σας λέγω πως κανένας αρχαίος δεν ξεπερνά σε παλικάρια, σε μεγαλείο και σε δόξα τον Άγιο Κοσμά, τους μάρτυρες και τους μεγάλους ασκητάδες. Γιατί αν εκείνοι πεθάνανε γιά μια πατρίδα, ο Άγιος Κοσμάς μαρτύρησε για μιαν Ελλάδα του Χριστού, και όχι γιά μιαν Ελλάδα δουλωμένη στον αντίχριστο.”
Αποσπάσματα από το βιβλίο του ΚΩΣΤΗ ΜΠΑΣΤΙΑ, «ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ» – ΕΚΔΟΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ 1987
Αφιέρωμα για το '21 .
Πηγή: Ρεσάλτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου