Σκυλίσια ζωή!

Του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου

Ζηλεύω τους σκύλους! Δεν κόλλησαν τις αρρώστιες του δυτικού «πολιτισμού». Δεν σκέφτονται τη ζωή αντί να τη ζουν. Δεν επιθυμούν τη δύναμη χωρίς ηθικά όρια, ούτε έχουν το πάθος της φιλαργυρίας. "Αγαπών αργύριον ου πλησθήσεται αργυρίου" (Εκκλησιαστής 5,9). Τρέχουν, παίζουν, θάβουν κόκαλα. Δεν πίνουν χάπια για να φάνε ή για να κοιμηθούν. Όταν τρώνε τρώνε κι όταν κοιμούνται κοιμούνται. Δεν φοβούνται το θάνατο ούτε αγωνιούν μήπως έχουν καμιά ανίατη ασθένεια του πολιτισμού ή μήπως η γυναίκα τους δεν είναι πιστή. Λυπάμαι μόνον αυτούς που μένουν στα διαμερίσματα και τους φέρονται όπως στους ανθρώπους
Οι σκύλοι είχαν περίοπτη θέση στην κυνική φιλοσοφία, αν και η φιλοσοφία αυτή δεν πήρε το όνομά της από τους σκύλους (κύνας). Ονομάστηκε «κυνική» γιατί ιδρύθηκε στους Κυνόσαργες. Ούτε μπορούμε να πούμε ότι οι σκύλοι θυμίζουν κάτι απ’ την ελευθερία που επιδίωκαν οι κυνικοί φιλόσοφοι, ελευθερία από τους άλλους κι από τον ίδιο τον εαυτό τους. Οι σκύλοι οι κακόμοιροι είναι ευάλωτοι στα σαρκικά πάθη τους. Ο κυνικοί φιλόσοφοι πίστευαν ότι η ελευθερία μπορούσε να επιτευχθεί με τη μείωση των αναγκών στο ελάχιστο, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος «αν έχουμε διατροφές και σκεπάσματα, να αρκούμαστε σ΄ αυτά», αν θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι. Ειδικότερα ο Διογένης πίστευε ότι η γνώση του εαυτού και η αυτάρκεια οδηγεί στην ευτυχία και στην ελευθερία και μαθαίνεται με το παράδειγμα και όχι με συστήματα σκέψης , με οράματα και με προγράμματα.
Οι αρχές της κυνικής φιλοσοφίας είναι οι εξής: *Αυτάρκεια * Να ζεις με πρότυπο το προσωπικό παράδειγμα και όχι ακολουθώντας οποιοδήποτε σύστημα σκέψης * Να εκθέτεις το ψεύδος της συμβατικής σκέψης και την έπαρση και *να ζεις σύμφωνα με τη Φύση.
Η ελευθερία τώρα για μας τους Έλληνες αυτής της εποχής, αντίθετα με αυτό που γράφει ο Διονύσιος Σολωμός στον Εθνικό μας Ύμνο, είναι αγνώριστη. Δεν την γνωρίζουμε από τίποτε. Μια φορά ρώτησα μερικά ορφανά παιδιά από την Παλαιστίνη τι είναι αυτά τα τραγούδια που τραγουδούν. Τραγουδούσαν όλη τη μέρα! Τα φιλοξενούσε η Ι.Μητρόπολη Αγιάς : «Είναι τραγούδια της πατρίδας», είπαν. Οι Έλληνες βομβαρδίζονται συνεχώς με αφροαμερικάνικους ρυθμούς τόσο που το αισθητικό τους κριτήριο έχει ολωσδιόλου διαστραφεί. Δεν θέλουν το ωραίο, που προσφέρει ψυχική ανάταση και που ξυπνάει τη μνήμη τους. Δεν θέλουν ούτε να σκέφτονται, ούτε να νιώθουν ούτε να θυμούνται. Αδιαφορούν όπως όταν κανείς ετοιμάζεται να πέσει στον ύπνο.
Οι Έλληνες της εποχής γίναμε σκλάβοι στην καλοπέραση και στους Ευρωπαίους . Δεν γνωρίζουμε την ελευθερία, ούτε θυμούμαστε καν το όνομά της σύμφωνα με την παροιμία «απ΄ την πολλή αγάπη που σ΄ είχα ,άντρα μου , ξέχασα και πως σε λένε».
Ελπίζουμε ότι με την μανία της Ευρώπης να υποδουλώνει και να εκμεταλλεύεται τους λαούς μέχρι να τους πιει το αίμα, τρανό παράδειγμα η αποικιοκρατία , ή η σημερινή στάση της απέναντι στην Ελλάδα, θα δοθεί μια καλή ώθηση τουλάχιστον σε μας τους Έλληνες προς την ελευθερία. Η Ευρώπη δεν έχει τις δυνάμεις ούτε τη γνώση να αγωνιστεί για να ελευθερωθεί απ΄ την «κακία» της. Ο θρίαμβός της είναι η καταστροφή της. Σαν το μυρμήγκι στο γλυκό.
Παραθέτω ένα πίνακα με το χρέος της Ελλάδας και με το κατά πολύ μεγαλύτερο χρέος των άλλων , για να δείτε την υποκρισία της Ευρώπης:(Βλ.Αντ΄. Τενέδιου, Ντροπή σου εσένα Γερμανία! Ντροπή σου κι εσένα Ευρώπη!).