Ο λόγος σαρξ εγένετο

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Διδασκαλία οι πιστοί ακολουθούν το παράδειγμα του Κυρίου Ιησού και γίνονται όμοιοι με Άυτόν δηλαδή ο λόγος ενσαρκώνεται και σ΄ αυτούς. Δεν διακρίνεται ο λόγος απ΄ τον άνθρωπο. Δεν αυτονομείται ο λόγος. Αυτό σημαίνει επίσης το ρηθέν "το ύφος είναι ο άνθρωπος".
Γι’ αυτό είμαστε εναντίον της ανωνυμίας. Γι΄ αυτό το λόγο επίσης είμαστε εναντίον της μη αναγραφής των πνευματικών στοιχείων (θρήσκευμα) στην ταυτότητα του ανθρώπου. Πόσο αληθινά μπορεί να είναι τα λόγια αυτού που κρύβεται πίσω απ΄ την ανωνυμία;
Θα μου πείτε «αι ημέραι πονηραί εισίν». Με τις μάσκες γίνονται ακόμα πιο πονηρές. Καλύτερα να σωπάσουμε, για να μην γινόμαστε θέατρο σκιών.
Στο χωριό μου όταν σε ρωτούσε κάποιος παλιός για ποιο πράγμα μιλάς θα σού ’λεγε «τι μολογάς»; Όποιος μιλούσε «μολογούσε» δηλαδή συνέδεε τα λόγια του με αυτό που είναι. Ομολογώ σημαίνει «ομού λέγω», δηλαδή φανερώνω τον εαυτό μου.
Το να κρύβεσαι και να μιλάς (ανωνυμία) ή παίζεις (υπήρχε ένα παιδικό παιχνίδι που λεγόταν «κρύψου και φώναξε») ή κάνεις το καραγκιόζη, δηλαδή άλλα λες, άλλα σκέφτεσαι και άλλα πράττεις.
Τέτοιους διαλυμένους ανθρώπους στο χωριό δεν τους είχε κανένας σε υπόληψη. Γελούσαν μαζί τους και σκάρωναν διάφορες ιστορίες, για το πώς κρύβονταν στον κίνδυνο. Τώρα το παιδικό παιχνίδι της Δεσκάτης «κρύψου και φώναξε» το επέβαλε η παγκοσμιοποίηση παντού με απώτερο σκοπό την επιβολή ενός παγκόσμιου δικτάτορα. Σοβαροί άνθρωποι παίζουν πιστεύοντας ότι υπερασπίζονται αυτό που πιστεύουν χωρίς να το συνδέουν με το πρόσωπό τους κρυμμένοι πίσω απ΄ την ανωνυμία τους. Άλλοι πάλι είναι πονηροί και «ρίχνουν άδεια να πιάσουν γεμάτα» ή ρίχνουν δολώματα για να ψαρέψουν τους «αφελείς». Το «ωραίο» είναι ότι με το «κρυφτούλι» πολλοί πιστεύουν ότι υπερασπίζονται την Ορθοδοξία με τα λόγια τους, ενώ στην πράξη την προδίδουν.
«Ο λόγος σάρξ εγένετο». Αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Κύριο Ιησού, αλλά και για κείνους που τον αγαπούν και που θέλουν να τον μοιάσουν. Η ανωνυμία είναι εναντίον της διδασκαλίας του Ιησού. Υπήρχαν μαθητές του Κυρίου που δια τον φόβο των Ιουδαίων κρύβονταν. Γι΄ αυτούς το Ευαγγέλιο γράφει πως αγάπησαν περισσότερο την δόξα των ανθρώπων από τον Ιησού. Κρύβομαι και μιλώ σημαίνει χωρίζω το λόγο μου από τον εαυτό μου είτε από υποκρισία, όπως οι Φαρισαίοι που ο Κύριος τους παρομοίωσε με «τάφους», είτε σαν παιχνίδι.
Ο Οδυσσέας όταν ρωτήθηκε από τον Κύκλωπα (γένος βάρβαρον, ου προέθεντο τον Θεόν ενώπιον αυτών-ψαλμ.53) απήντησε "ούτιν με κικλήσκουσι" (Κανέναν με λένε).
Ο Οδυσσέας χρησιμοποίησε τις μεθόδους του κόσμου. Μίλησε στον Κύκλωπα στη γλώσσα του.Δεν ήταν ελεύθερος. Όταν ελευθερώθηκε απ΄ τη σκλαβιά
των μονομερών απόψεων (Μονόφθαλμοι Κύκλωπες) έπαψε την αυτονόμηση του λόγου και συνέδεσε το λόγο του με τον εαυτό του "ο Οδυσσέας είμαι ο γιος του Λαέρτη, που η πατρίδα του είναι η Ιθάκη", είπε.
Ο Όμηρος με τον Οδυσσέα διδάσκει ότι ο άνθρωπος όσο είναι δέσμιος του εγωισμού ( Κύκλωψ, αυτός που περιστρέφεται γύρω απ΄ τον εαυτό του, ο εγωιστής) 1)δεν έχει φόβο Θεού, 2)δεν έχει αληθινή επαφή με τους άλλους, 3) δεν είναι ελεύθερος και 4) δεν έχει πνευματική ταυτότητα, δηλαδή δεν γνωρίζει τον εαυτό του.
Πάντοτε, από μικρό παιδί με φόβιζαν οι μάσκες με την νεκρική ακινησία τους.
Οι μάσκες στο τραγικό θέατρο δεν έκρυβαν τα πρόσωπα των ηρώων, αλλά τα φανέρωναν. Όλοι γνώριζαν τα πρόσωπα που φορούσαν τις μάσκες. Το ίδιο και οι κόθορνοι. Τους φορούσαν για να τονίσουν αυτό που είναι και όχι για να δείξουν αυτό που δεν είναι.
Το συμπέρασμα είναι ότι η Ορθοδοξία στηρίζεται στο παράδειγμα, στο βίωμα, στο πρόσωπο του Γέροντα κα στην σχέση Γέροντα υποτακτικού και όχι στη σχολαστική γνώση. Από τη γνώση δεν πηγαίνεις στην αγάπη. Σ’ αυτό έσφαλε ο προτεσταντισμός και οι οργανώσεις που ίδρυσαν οι Βαυαροί στην Ελλάδα. Αυτός είναι ο λόγος που κατέστρεψαν τετρακόσια μοναστήρια. Από την αγάπη πηγαίνεις στη γνώση.
Όσο αγαπούμε τον γλυκύτατο Ιησού τόσο πιο πολύ Τον γνωρίζουμε. Το ίδιο και τον εαυτό μας. Για να τον γνωρίσουμε πρέπει να τον αγαπήσουμε.
"Μόνο αν μ΄ αγαπήσει κάποιος όπως είμαι, θα τολμήσω κι εγώ να κοιτάξω τον εαυτό μου" ΄(Ίγκμαρ Μπέργκμαν, Φθινοπωρινή συμφωνία). «Σκιάς όναρ άνθρωπος» χωρίς τη θεόσδοτη αίγλη. (Πίνδαρος).