Πατρίδα μας είναι η Ορθοδοξία και η Ελληνική Γλώσσα
11.3.09
Με την ευκαιρία της δικής σου παρουσίας "Απουσία", εύχομαι σε σένα και στους άλλους φίλους αναγνώστες το "Καλώς ήρθατε". Θα ψάξω να βρω το ποίημα του Λόρκα "Ψυχή απούσα", για να το χαρήτε. Μ.
Αγαπητή Μαρίνα, Σου έγραψα ένα ωραίο κομμάτι, για να σε κάνω να χαρείς, αλλά έσβησε χωρίς να το θέλω. Έλεγα ότι αν αγαπάς το καλό ή το αληθινό είναι γιατί είσαι η ίδια καλή και ειλικρινής. Αυτό είναι έμφυτο ή μήπως είναι όλοι καλοί, αλλά δεν είναι η ώρα για όλους; Δεν ξέρω. Στην Κάλυμνο με περιστοίχιζαν πολλοί καλοί, αλλά δεν αναπαυόμουν σε όλους, παρά σε μερικούς, όπως ο Ρομ΄πέρτος (Αμερικανός ποιητής, φιλόσοφος, κλόουν κ.α.) , το Ρηνιω, η ξυπόλυτη μάνα των ψαράδων, ο Κώστας ο ράπτης,έμπορος νυφικών, φωτογράφος, αριστερός ψάλτης στον άγιο Μάμμα,κιθαρίστας, ακορντεονίστας,τραγουδιστής, κύριος δύο γάτων, του "κληρίδη" και του "ντεκτάς" και συλλέκτης φωτογραφιών των τρελών των νησιών, ανάμεσα στις οποίες φιγουράριζε και οι φωτογραφίες του Ρομπέρτου και η δική μου! Ο Ντοστογιεφκσι, όταν παραλίγο θα τον σκότωναν, τότε κατάλαβε, ότι γεννήθηκε, για να τους αγαπάει όλους και για να εύ
Ξέρεις, τα ΄ψευδώνυμα των Ελλήνων, δεν είναι όπως των ξένων, που κρύβουν το πρόσωπό τους. Τα ψευδώνυμα των Ελλήνων, όπως και οι μάσκες των προγόνων τους, δεν κρύβουν το αληθινό τους πρόσωπο, αλλά το φανερώνουν. Με αυτήν την ιδέα, τα ψευδώνυμα με προκαλούν, να ψάξω να βρω το αληθινό πρόσωπο, πίσω από το ψευδώνυμο. Γιατί χρησιμοποίησες το ψευδώνυμο αυτό; Γιατί νιώθεις απούσα; Πώς είναι να νιώθεις απούσα; Απούσα και I miss you,σημαίνουν έντονη παρουσία. Η ψυχή απούσα μέχρι πριν χρόνια μου προκαλούσε βαθύ πόνο και λύπη. Οι πιο πονεμένες λέξεις που σκίαζαν τη ζωή μου μέχρι να γνωρίσω και να αγαπήσω τον Ιησού ήταν οι λέξεις της απουσίας "Ποτέ πια". Τώρα οι λέξεις αυτές δεν είναι αληθινές και δεν μου κάνουν καμια εντύπωση. Δεν μου προκαλούν φρίκη πια. Πώς είναι λοιπόν η απουσία, αφού δεν υπάρχει; Ο άνθρωπος περιέχει μέσα του απέραντες εκτάσεις. Και μάλλον εκεί υπάρχουν όλες οι μορφές. Τίποτα δε χάνεται. Ο Ρομπέρτος έλεγε,ότι η απουσία και η εξαφάνιση είναι το πιο μάταιο πράγμα του κόσμου. Ενώ λοιπόν οι μάσκες με τρόμαζαν από παιδί και με τρομάζουν και τώρα που γέρασα, μια φορά, που ένιωθα πίσω από αυτές την κοριτσίστικη παρουσία, ήμουν μαθητής στο γυμνάσιο Λαρίσης, με έκαναν να νιώσω δυνατή συγκίνηση, γιατί φανταζόμουν ότι έκρυβαν τα πιο ωραία πρόσωπα που είδα ποτέ. Τώρα δεν εμπιστεύομαι στη φαντασία. Γειά σου Μαρίνα Μόσχος
Πολύ όμορφα τα λόγια σας! Ευχαριστώ για την καλή πρόθεση να γράψετε κείμενο.Κι αν σβήστηκε,είναι σαν να το διάβασα!
Εξάλλου κι αυτά που διάβασα μου είπαν τόσα...
Το nick ''apousia''... Με ρωτάτε το γιατί επελέγη..
Ξέρετε,ό,τι πιο πολύ εγώ αγάπησα,ντύθηκε πριν εννιά χρόνια ουρανούς,και σε σταυρική κοντά ηλικία,έφυγε από αυτή τη ζωή. Τώρα ξέρω πως έφυγε για την όντως ζωή,ξέρω πως είναι στην μέλλουσα πόλη,ξέρω -ή θέλω να εύχομαι- πως είναι ''Φως της αρρήτου Δόξης Του''.
Πλην όμως βιώνω τόσο έντονα αυτή την απουσία.. Μια απουσία τόσο καταλυτική που μοιάζει κάποτε να καταργεί την δική μου παρουσία,να τη θέτει υπό αίρεση και αναίρεση..
Οι νεκροί βέβαια δεν είναι ποτέ απόντες,όσο οι ζώντες τους κουβαλούν μέσα τους. Μα ''κουβαλώντας'' καμιά φορά λυγίζεις..
Από την άλλη,σίγουρα η Πίστη μου δεν είναι τόσο δυνατή.. Φωνάζω όμως έστω και βουβά,''Πιστεύω Κύριε!Βοήθει μου τη απιστία''
Κι όλα αμβλύνονται,όλα γλυκαίνουν,όλα είναι εδώ,όπως το γράφετε,οι μορφές είναι μέσα μας,είμαστε εμείς όλοι.
Παρασύρθηκα κι έγραψα πολλά,συγχωρέστε με!
Και πάλι σας ευχαριστώ,καλόν αγώνα,καλή κι ευλογημένη να είναι η υπόλοιπη Μεγάλη Τεσσαρακοστή,και καλή Ανάσταση!
5 σχόλια:
Ευχαριστώ από καρδιάς για το καλωσόρισμα!
Αισθάνομαι πραγματικά τυχερή που σας ανακάλυψα...
Σας εύχομαι κάθε καλό!
Να'ναι ο Θεός στις στράτες σας,πάντα....
Μαρίνα
Αγαπητή Μαρίνα,
Σου έγραψα ένα ωραίο κομμάτι,
για να σε κάνω να χαρείς, αλλά
έσβησε χωρίς να το θέλω.
Έλεγα ότι αν αγαπάς το καλό ή
το αληθινό είναι γιατί είσαι
η ίδια καλή και ειλικρινής.
Αυτό είναι έμφυτο ή μήπως είναι
όλοι καλοί, αλλά δεν είναι η ώρα
για όλους; Δεν ξέρω.
Στην Κάλυμνο με περιστοίχιζαν
πολλοί καλοί, αλλά δεν αναπαυόμουν
σε όλους, παρά σε μερικούς, όπως
ο Ρομ΄πέρτος (Αμερικανός ποιητής, φιλόσοφος, κλόουν κ.α.) , το Ρηνιω, η ξυπόλυτη μάνα των ψαράδων, ο Κώστας ο ράπτης,έμπορος νυφικών, φωτογράφος, αριστερός ψάλτης στον άγιο Μάμμα,κιθαρίστας, ακορντεονίστας,τραγουδιστής, κύριος δύο γάτων, του "κληρίδη" και του "ντεκτάς" και συλλέκτης φωτογραφιών των τρελών των νησιών, ανάμεσα στις οποίες φιγουράριζε και
οι φωτογραφίες του Ρομπέρτου και η δική μου!
Ο Ντοστογιεφκσι, όταν παραλίγο θα τον σκότωναν, τότε κατάλαβε, ότι γεννήθηκε, για να τους αγαπάει όλους και για να εύ
Ξέρεις, τα ΄ψευδώνυμα των Ελλήνων, δεν είναι όπως των ξένων, που κρύβουν το πρόσωπό τους. Τα ψευδώνυμα των Ελλήνων, όπως και οι μάσκες των προγόνων τους, δεν κρύβουν το αληθινό τους πρόσωπο, αλλά το φανερώνουν.
Με αυτήν την ιδέα, τα ψευδώνυμα με προκαλούν, να ψάξω να βρω το αληθινό πρόσωπο, πίσω από το ψευδώνυμο.
Γιατί χρησιμοποίησες το ψευδώνυμο αυτό; Γιατί νιώθεις απούσα; Πώς είναι να νιώθεις απούσα;
Απούσα και I miss you,σημαίνουν έντονη παρουσία.
Η ψυχή απούσα μέχρι πριν χρόνια μου προκαλούσε βαθύ πόνο και λύπη.
Οι πιο πονεμένες λέξεις που σκίαζαν τη ζωή μου μέχρι να γνωρίσω και να αγαπήσω τον Ιησού ήταν οι λέξεις της απουσίας "Ποτέ πια". Τώρα οι λέξεις αυτές δεν είναι αληθινές και δεν μου κάνουν καμια εντύπωση. Δεν μου προκαλούν φρίκη πια.
Πώς είναι λοιπόν η απουσία, αφού δεν υπάρχει;
Ο άνθρωπος περιέχει μέσα του απέραντες εκτάσεις. Και μάλλον εκεί υπάρχουν όλες οι μορφές. Τίποτα δε χάνεται. Ο Ρομπέρτος έλεγε,ότι η απουσία και η εξαφάνιση είναι το πιο μάταιο πράγμα του κόσμου.
Ενώ λοιπόν οι μάσκες με τρόμαζαν από παιδί και με τρομάζουν και τώρα που γέρασα, μια φορά, που ένιωθα πίσω από αυτές την κοριτσίστικη παρουσία, ήμουν μαθητής στο γυμνάσιο Λαρίσης, με έκαναν να νιώσω δυνατή συγκίνηση, γιατί φανταζόμουν ότι έκρυβαν τα πιο ωραία πρόσωπα που είδα ποτέ.
Τώρα δεν εμπιστεύομαι στη φαντασία.
Γειά σου Μαρίνα
Μόσχος
Πολύ όμορφα τα λόγια σας!
Ευχαριστώ για την καλή πρόθεση να γράψετε κείμενο.Κι αν σβήστηκε,είναι σαν να το διάβασα!
Εξάλλου κι αυτά που διάβασα μου είπαν τόσα...
Το nick ''apousia''...
Με ρωτάτε το γιατί επελέγη..
Ξέρετε,ό,τι πιο πολύ εγώ αγάπησα,ντύθηκε πριν εννιά χρόνια ουρανούς,και σε σταυρική κοντά ηλικία,έφυγε από αυτή τη ζωή.
Τώρα ξέρω πως έφυγε για την όντως ζωή,ξέρω πως είναι στην μέλλουσα πόλη,ξέρω -ή θέλω να εύχομαι- πως είναι ''Φως της αρρήτου Δόξης Του''.
Πλην όμως βιώνω τόσο έντονα αυτή την απουσία..
Μια απουσία τόσο καταλυτική που μοιάζει κάποτε να καταργεί την δική μου παρουσία,να τη θέτει υπό αίρεση και αναίρεση..
Οι νεκροί βέβαια δεν είναι ποτέ απόντες,όσο οι ζώντες τους κουβαλούν μέσα τους.
Μα ''κουβαλώντας'' καμιά φορά λυγίζεις..
Από την άλλη,σίγουρα η Πίστη μου δεν είναι τόσο δυνατή..
Φωνάζω όμως έστω και βουβά,''Πιστεύω Κύριε!Βοήθει μου τη απιστία''
Κι όλα αμβλύνονται,όλα γλυκαίνουν,όλα είναι εδώ,όπως το γράφετε,οι μορφές είναι μέσα μας,είμαστε εμείς όλοι.
Παρασύρθηκα κι έγραψα πολλά,συγχωρέστε με!
Και πάλι σας ευχαριστώ,καλόν αγώνα,καλή κι ευλογημένη να είναι η υπόλοιπη Μεγάλη Τεσσαρακοστή,και καλή Ανάσταση!
Μαρίνα
Δημοσίευση σχολίου