Το σύγχρονο κράτος
Μ.Ε.Λαγκουβάρδου
Το σύγχρονο κράτος θέλει να είναι για όλους, δηλαδή για κανένα! Θέλει να είναι και εθνικό (εθνικά θέματα) και πολυεθνικό (όπου δεν υπάρχουν εθνικά και μη εθνικά θέματα). Θέλει να είναι για τους θεϊστές και για τους αθεϊστές, για τους χριστιανούς και για τους μη χριστιανούς, για τους μουσουλμάνους, τους βουδιστές, τους ινδουϊστές για όλους, δηλαδή για κανέναν.
Το να θέλει το κράτος να είναι Ελληνικό και να είναι για όλους , αυτή είναι μια σωστή σκέψη, αν αυτό σημαίνει ότι όλοι όσοι διαμένουν στην επικράτειά του απολαμβάνουν την ίδια νομική προστασία, την οποία απολαμβάνουν οι Έλληνες.
Η σκέψη αυτή, αντιθέτως, δεν είναι σωστή, αν το κράτος με την πρόφαση ότι θέλει να είναι για όλους, δεν θέλει να είναι ούτε Ελληνικό , ούτε μη Ελληνικό και αυτονομείται τόσο πολύ, ώστε γίνεται αυτοσκοπός. Έτσι παύει να είναι όπως υπαγορεύει το Σύνταγμα κι ο πατριωτισμός των Ελλήνων ο καλύτερος και ίσως ο μοναδικός σύμμαχος των πολιτών του.
Η αμάθεια, η ημιμάθεια και η επιπολαιότητα, όσον αφορά την ερμηνεία των θεσμών, είναι πιο επικίνδυνη για την Ελλάδα κι απ΄ τους Τούρκους «συμμάχους» μας! Παράδειγμα η ιδέα που έχει το σύγχρονο κράτος για τον πολίτη. Κανείς δεν έχει χειρότερη ιδέα από αυτή για τον Έλληνα πολίτη! Αρκεί ο Έλληνας πολίτης να έρθει σε επαφή με την γραφειοκρατία, για να αποκτήσει την πικρή εμπειρία ότι το σύγχρονο κράτος τον θεωρεί εκ των προτέρων ψεύτη, κλέφτη , απατεώνα και οτιδήποτε άλλο χειρότερο μπορείς να φανταστείς.
Πρέπει καθένας από εμάς στην επαφή του με το σύγχρονο κράτος να αποδείξει όχι μόνον ότι τον αδικεί η κρατική καχυποψία εις βάρος τους, αλλά ακόμα πιο πολύ πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι οτιδήποτε φαντάζεται το σύγχρονο κράτος γι΄ αυτόν. Αλίμονο κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τα όνειρα! . Εκεί καταντούν οι ελληνικοί νόμοι που ψηφίζονται με περίσκεψη όσον αφορά τι έχει να κερδίσει ή να χάσει αυτός που τους εισάγει προς ψήφισιν.
Τρομάζει κανείς να σκεφτεί ότι η ίδια καχυποψία επικρατεί και στις άλλες λειτουργίες του κράτους.! Ο πολίτης προσδοκά να έρθει το κράτος κοντά του ως ο μοναδικός σύμμαχός του και αρωγός. Ουαί και αλίμονο, αν με την αιτιολογία ότι το κράτος είναι για όλους, ( και δεν είναι για κανένα συγκεκριμένο πολίτη) , συνεπώς δικαιούται να τρέφει τη χειρότερη καχυποψία και προκατάληψη εις βάρος των πολιτών του.
Αυτά έχω να πω αυτή τη στιγμή για το σύγχρονο κράτος. Πιστεύω ότι το σύγχρονο κράτος δεν μπορεί να το πολεμήσει κανείς. Μόνο να το αποκαλύψει μπορεί, όπως αποκαλύπτει ένα φίδι κρυμμένο κάτω απ΄ την πέτρα. Μόλις σηκώσεις την πέτρα, το φίδι φεύγει. Έγραψα εν ολίγοις τι σημαίνει η αυτονόμηση του συγχρόνου κράτους, και τι αντίκτυπο έχει στον πολίτη, που αντί το κράτος να τον βοηθάει, τον καταδιώκει η γραφειοκρατία του. Ο πολίτης μάχεται συχνά να επιβιώσει μεταξύ της Σκύλας του καπιταλισμού και της Χάρυβδης της γραφειοκρατίας.
Ο Θεός διεμοίρασε Έθνη κι έβαλε αγγέλους να τα προστατεύουν. Το σύγχρονο κράτος στην Ελλάδα ούτε εθνικό θέλει να είναι , ούτε υπερεθνικό, ούτε πολυεθνικό. Ούτε αυτό ξέρει τι θέλει. Ότι δεν θέλει να έχει σημείο αναφοράς το Θεό, αυτό είναι βέβαιο. Αλλά ας δούμε τι σημαίνει καθένας που δεν έχει σημείο αναφοράς. Σημαίνει ότι ο ίδιος υποκαθιστά τον παντοδύναμο από την ανάποδη. Η πραγματικότητα δεν έχει παρά να συμμορφωθεί με την ιδέα που έχουμε γι΄ αυτήν. Καμιά φορά και με το ζόρι. «Αυτός που δεν φωτίζει τη σκιά του (με το φως του Θεού) την προβάλλει , (αλίμονο), στους άλλους!» (Γιουγκ).
"Ρεθεμνιώτικα Νέα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου