«Μ’ έδειραν , αλλά τις έφαγα κι εγώ!»
Καραγκιόζης
Η οικογενειακή βία στην Ελλάδα μέχρι την επικράτηση της ισότητας ανδρών και γυναικών, υπήρξε , όπως τουλάχιστον ισχυρίστηκε ο φεμινισμός , αποκλειστικό προνόμιο των αντρών!
Μετά την επικράτηση της ισότητας , δέρνουν άραγε ακόμα οι άντρες τις γυναίκες τους στην Ελλάδα; Η μήπως οι γυναίκες , μαζί με τα ίσα δικαιώματα , κατέκτησαν και το προνόμιο να δέρνουν κι εκείνες; Μερικοί λένε ότι ακόμα και τηγάνια της κουζίνας υψώθηκαν για να πέσουν με δύναμη σε ανδρικά κεφάλια !
Τι συμβαίνει άραγε; Στην εποχή μας δεν ισχύει πια το γνωστό ρητό που δείχνει την υπεροχή των γυναικών έναντι των ανδρών, ιδίως στα θερμά κλίματα, όπως π.χ. στην Κρήτη; Δεν ελκύουν πια οι γυναίκες τους άντρες στην εποχή μας;
Πριν από χρόνια ,πήγαμε με την πρώτη γυναίκα μου ταξίδι του μέλιτος στη Σκόπελο, όπου απ’ την πρώτη κιόλας ημέρα καυγαδίσαμε άγρια, εξαιτίας της κούρασης και της απελπισίας, που δε βρήκαμε πουθενά δωμάτιο να μείνουμε.
‘Ένιωθα σα σκυλί δαρμένο γιατί εγώ είχα το φταίξιμο, επειδή μου άρεσε η περιπέτεια και δεν ήθελα να κάνω πρόγραμμα για τίποτα. Αυτός ήταν ο λόγος που ξεκινήσαμε το ταξίδι χωρίς να κλείσουμε δωμάτιο. Η γυναίκα μου είχε δίκιο. (Αν και στο γάμο δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκιο, αλλά ποιος αγαπάει!)
Ευτυχώς μας φιλοξένησε ένα ζευγάρι Ολλανδών με τους οποίους γνωριστήκαμε στο πλοίο. Μας έδωσαν τη σκηνή τους κι οι ίδιοι κοιμήθηκαν έξω στους υπνόσακούς τους. Το σπουδαιότερο όμως δεν ήταν αυτό. Το σπουδαιότερο ήταν το μάθημα ανώτερης συμπεριφοράς και πολιτισμού, που πήραμε από αυτούς τους ξεχωριστούς ανθρώπους!
Η φιλοξενία τους μας εξέπληξε, ιδίως η καλή τους διάθεσή ,χάρις στην οποία δέχονταν τα πάντα με το χαμόγελο και μ’ εκείνη τη φιλοσοφία της αποδοχής, που αντί λύπη, απολαμβάνεις τα εμπόδια στη ζωή σου: Το κέντρο των ενδιαφερόντων τους ήταν ο εμπλουτισμός του εσωτερικού ανθρώπου, με καινούριες εμπειρίες : «Κανένας δεν είναι εχθρός μου. Καθένας είναι δάσκαλός μου!» Σε μας το παραμικρό εμπόδιο ήταν ικανό να χαλάσει τη διάθεσή μας.
Ενδεικτικό του ανωτέρου επιπέδου πολιτισμού των νεαρών αυτών Ολλανδών ήταν ο ευγενικός τρόπος τους, την ώρα που μας φίλεψαν το πρόγευμα μπροστά στη σκηνή τους. Μας ενθάρρυναν ότι θα βρούμε δωμάτιο και προσπαθούσαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε την απροσδόκητη δυσκολία μας..
Μου έκανε εντύπωση ιδίως η νεαρή Ολλανδή που δεν κάθισε μαζί μας στο τραπέζι για το πρόγευμα. Γονατιστή κάτω στο χορτάρι ετοίμασε ροφήματα, λεπτές φέτες ψωμιού πάνω στις οποίες άπλωσε με τα χεράκια της βούτυρο και μαρμελάδα, τηγάνισε αυγά με μπέικον, έψησε ευωδιαστό καφέ και σέρβιρε τα πάντα με θαυμαστή άνεση, ήσυχα και ταπεινά.
Η οικογενειακή βία στην Ελλάδα μοιάζει με την πολιτική βία. Οι πολιτικοί π.χ. παραπονιούνται πως τα ΜΜΕ ασκούν ψυχολογική βία σε βάρος τους. «Να γράφετε αυτά που σας λέμε κι όχι αυτά που βλέπετε» ζητούν απ’ τους δημοσιογράφους. Οι πολιτικοί εμφανίζονται σαν να είναι το αδύνατο μέρος που χρειάζεται προστασία, το ίδιο όπως στο γάμο τους οι γυναίκες που παρουσιάζουν τους άντρες τους βίαιους.
Εντούτοις κανείς δεν αγνοεί πως το «παιχνίδι» της οικογενειακής βίας στην Ελλάδα, όπως και παντού, εμπίπτει ολωσδιόλου στην ψυχολογία και πως τις περισσότερες γνώσεις αυτής της sui generis ψυχολογίας, τις κατέχουν οι γυναίκες παρά οι άντρες; Ποιος (ψυχολογικά) δέρνει ποιον , λοιπόν , στην οικογένεια και γενικά στις σχέσεις των ανθρώπων;
Είναι γνωστό ότι μπορεί ο άνθρωπος να πληγώσει έναν άλλο άνθρωπο ακόμα και με την «καλημέρα». Ποιος πληγώνει λοιπόν και ποιος πληγώνεται με την οικογενειακή βία ,σήμερα , στην Ελλάδα;
Κάποτε , όταν υπηρετούσα ως ειρηνοδίκης στη Λάρισα , ήρθε στο ειρηνοδικείο κάποιος γνωστός μου απ’ τη Δεσκάτη ( ένας εργατικός άνθρωπος) και μου εκμυστηρεύτηκε με δάκρια στα μάτια , τι τραβούσε η κόρη του απ΄ τον παλιάνθρωπο το γαμβρό του, ότι την έχει κάνει δυστυχισμένη και θέλει να τον χωρίσει.
Είχα κόσμο στην ανάκριση, αλλά έψαξα και βρήκα ένα άρθρο του εισαγγελέα στη δίκη του Λαμπράκη, του Δελαπόρτα, με τίτλο «Εθελοντίνες Ζωντοχήρες» και του το έδωσα να το διαβάσει. Ήρθε την άλλη μέρα και μου επέστρεψε το άρθρο σκεφτικός. Δεν είχε δάκρια στα μάτια του. «Ώστε έτσι!»,είπε.
Υποσημείωση:
το μικρό αυτό δοκίμιο γράφτηκε σαν μια διευκρίνιση στο χθεσινό «Γιατί οι καλοί δυστυχούν στο γάμο»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου